Liam - 12

Ik had Eva bijna meteen geappt en gelukkig kwam ze meteen. Ze huilde met me mee en kon me steunen. Ondanks dat ik het voor mezelf al wist hakte het er flink in om Rory weer te zien en een punt achter onze relatie te zetten.

Uiteindelijk werd ik gelukkig wat rustiger. Eva stelde voor om te blijven slapen maar ik wilde dit niet. Ik was uitgeput en ondanks alle emoties van die dag viel ik als een blok in slaap. Ik werd wakker van de wekker op mijn telefoon. Het was al 9 uur. Gelukkig waren we de eerste 2 uur vrij dus hoefde ik me niet te haasten. Mijn hoofd knalde bijna uit elkaar van de hoofdpijn maar toch sleepte ik mezelf naar de badkamer, nam een paracetamol, een glas wat er en stond onder de stomend hete douche. Gelukkig voelde ik me daarna een stuk beter.

Ik pakte mijn fiets en was nog niet weg of ik zag dat Eva op de hoek van de straat stond te wachten. Ze wilde meteen weten hoe het ging. Ondanks dat ik dat af en toe bloedirritant vond was het in deze situatie wel fijn. Vooral ook om niet alleen op school aan te komen na de schorsing.

Dat gevoel bleek niet volledig onterecht. Nog meer dan de dag ervoor had ik het idee dat iedereen me aanstaarde. Het scheelde dat het 2 uur later was maar vanuit klaslokalen zag ik allemaal mensen kijken. ‘Niet op letten.’ Zei Eva. Maar natuurlijk deed ik dat toch. Ik was al opgelucht om binnen te zijn. Het bleek een warm bad. Super veel klasgenoten kwamen een knuffel geven en zeggen dat ze het echt een zware kutstreek vonden van Mitchell. De meesten zagen wel aan hoe ik eruit zag dat ik het zwaar had gehad en vroegen niet verder naar Rory. Die was trouwens in geen velden of wegen te bekennen. Datzelfde gold ook voor Mitchell. Gelukkig waren de anderen er allemaal wel. Denise gaf me meteen een stevige knuffel. ‘Ik heb het gehoord van Rory. Ik ben gisteren de hele avond bij hem geweest. Hij is er echt kapot van. Hij heeft 1,5 uur non-stop gehuild en gezegd wat een lul hij geweest is.’

‘Naja, dat klopt ook toch?’ Het was Brent die erbij was komen staan en een beschermende arm om me heen legde. ‘Iedereen die het nog waagt om wat te zeggen of te doen die sla ik neer, ze laten je vanaf nu met rust Liam.’

Denise knikte heftig van ja, ‘hij is ook enorm stom geweest maar het is goed dat hij het inziet en hoeveel verdriet hij niet alleen zichzelf maar ook jou aan heeft gedaan.’

Dat kon wel zo zijn dacht ik maar dat hielp mij niet. Ik kon hem echt nog niet vergeven voor wat hij gedaan had. De rest van de dag gebeurde er gelukkig geen gekke dingen meer, eindelijk een beetje rust na alle stress van de afgelopen dagen.

Uiteindelijk kwam Rory pas op vrijdag weer naar school. Ik schrok toen ik hem zag. Hij had enorme wallen onder zijn ogen en liep alsof de hele wereld op zijn schouders rustte. Ik voelde me een bijna schuldig. Hij had het toch echt over zichzelf afgeroepen. Hij zei tegen niemand echt iets, behalve tegen Denise dan. Ik vroeg uiteindelijk, in de pauze, aan Michael of hij niet is met hem wilde praten. Ze waren ten slotte goede vrienden. Ik zag ze samen weglopen. Toen ik ze na de pauze terug het lokaal in zag komen kon ik aan Rory zien dat hij gehuild had. Uiteindelijk sloot ik me er helemaal van af. Ik kon en wilde hem op dit moment niet helpen. Natuurlijk was het enorm lastig om hem zo te zien maar ik was hier niet de juiste persoon voor, ik was zijn ex.


Na het weekend kwam er gelukkig een beetje goed nieuws. Onze mentor vertelde dat er, in overleg met Mitchell en met zijn ouders besloten was dat het beter was als hij niet meer zou terugkeren op onze school. Ik voelde me enorm opgelucht. Beter dan ik me in een week gevoeld had. Ik zag ook dat de anderen opgelucht waren. Eva riep zelfs door het hele lokaal dat vandaag tot een feestdag uitgeroepen moest worden nu de lul verslagen was. Dat zorgde dan weer voor een waarschuwende blik van onze mentor. Hij nam mij na de les nog even apart:

‘Liam, wacht nog even alsjeblieft.’ Ik wachtte tot iedereen weg was. Hij kwam naar me toe. ‘Je hebt geluk met hoe de situatie afgelopen is. Mitchell zijn neus was gebroken na die klap van jou, hij stond helemaal scheef. Hij moest naar de eerste hulp om zijn neus recht te laten zetten. Zijn ouders wilden aanvankelijk aangifte doen tegen jou, vanwege mishandeling. Gelukkig heb ik ze dat uit hun hoofd kunnen praten. Ik geloof nooit dat het wat geworden was met die aangifte maar je moet wel uitkijken dat zulk soort dingen nooit meer gebeuren.’

Ik knikte. ‘Bedankt voor uw hulp. Het was gewoon de emotie die op dat moment naar boven kwam. Daar deed hij het ook echt om.’

‘Ik weet het, ik verwijt je ook niks. Maar zorg ervoor dat het niet meer gebeurt. Wees blij dat hij van onze school af is.’ Terwijl hij dat laatste zei sloeg hij een arm om me heen. Ik rustte met mijn hoofd tegen zijn borst aan in wat een eeuwigheid leek te duren. Hij liet me weer los en zei ongemakkelijk: ‘ga maar snel naar je vrienden toe.’

Zelf vond ik het totaal geen ongemakkelijk moment om mijn hoofd even op zijn gespierde borst te liggen. Toen ik wegliep viel het me zelfs op dat ik een beetje glimlachte, voor de eerste keer in dat jaar…


Vier weken later:


Ik voelde me goed. Het ging iedere dag beter dan de dag ervoor. Hoewel de situatie met Rory heel ongemakkelijk was werd het een soort van normaal. Uiteindelijk durfde hij me weer in mijn ogen te kijken en ‘hoi’ tegen me te zeggen. Eva had weer van Denise gehoord dat Rory zich nog steeds schuldig voelde en mij terug wilde. Zelf wilde ik hier niks van weten, ik hield hem op afstand. Zo legde hij vorige week een hand op mijn schouder. Ik was meteen weggelopen. Was blij dat ik even rust had. De situatie met Mitchell, het feit dat Rory geen bttm wilde zijn en het hele vreemdgaan hadden me opgebroken. Als ik terug dacht was de eerste periode met Rory het beste, voordat Mitchell op school kwam. Gelukkig was hij nu weer weg.

Ik was veel met Eva maar nog meer met Brent. We waren hechter dan we ooit waren geweest. Met zijn drieën maar vooral ook met zijn tweeën. Naast school zagen we elkaar regelmatig in het weekend. Ik ging dan kijken bij zijn voetbal en daarna gingen we door naar zijn huis of mijn huis, vooral afhankelijk van of onze ouders weg waren. Vandaag was zo’n dag. Ik zat op de fiets richting het huis van Brent. Brent fietste uitgelaten naast me, ze hadden net een wedstrijd gewonnen. Soms vroeg ik me af waar die jongen al zijn energie vandaan haalde. Vandaag zat ik echter ook vol energie. Brent zijn ouders zijn een nacht weg en in plaats van dat de hele groep vanavond zou komen en we stiekem de drankkast zouden plunderen kwam er helemaal niemand en zouden we met zijn tweeën zijn. Ik zou zelfs blijven slapen! Al fietsend gingen mijn gedachten terug naar afgelopen zomer. Toen had ik Brent afgetrokken terwijl hij lag te slapen.

We reden Brent zijn straat in en hij pakte zijn mobiel. ‘Nieuw speeltje van mijn ouders.’ Hij opende een app waarmee hij het nieuwe toegangshek opende. Sommige mensen hebben echt teveel geld dacht ik terwijl we over de oprit naar de garage fietsten. Eenmaal binnen pakten we een glas cola en ploften we op de bank met een film aan. Er was niet veel aan dus na een halfuur zetten we de tv uit. ‘Ik ga naar boven om me te douchen. Ga je mee naar boven?’

‘Ja tuurlijk, let’s go!’ Terwijl ik achter Brent aan de trap op liep keek ik naar zijn bolle billen die voor mijn ogen heen en weer gingen in zijn trainingsbroek. Wat had ik graag mijn handen uitgestrekt om die vast te pakken! Ik werd er licht opgewonden van en voelde mijn piemel groeien in mijn skinny jeans.

Toen we boven waren ging ik in een stoel zitten. Normaal gesproken liet ik me op Brent zijn bed vallen maar dat leek me niet zo slim, mijn erectie zou dan zeker te zien zijn. Ik pakte mijn telefoon en keek toe hoe Brent schone kleren pakte. ‘Ik ga ff douchen, ben zo terug.’ Hij liep de badkamer in die aan zijn kamer grensde en deed de deur dicht. Ik swipte wat door mijn insta stories en mijn lul ging weer terug naar normale grote. Tot hij terugkwam, zijn haar zat in de war van het droogwrijven met de handdoek. Hij had alleen een voetbalbroekje aangetrokken. ‘Shirtje vergeten’, lachtte hij terwijl hij naar de kast liep en het shirt eruit viste. Ik staarde naar zijn lichaam terwijl hij het shirt over zijn hoofd trok. Ik slikte een keer. Hij had door dat ik keek en even dacht ik dat ik een beweging zag in zijn voetbalbroekje. Behendig sprong hij op zijn bed. ‘Kom je ook hier zitten dan gaan we ff gamen.’ Ik was blij met de afleiding, even rustig worden. Ik snapte niks van waarom juist vandaag dit zo naar boven kwam. Misschien had ik geestelijk wat meer afstand genomen van Rory?


Tijdens het gamen bestelden we pizza. Toen die kwamen keken we twee uur lang een serie. Tussendoor waren we wat aan het praten maar niet heel veel en over heel normale dingen. Waaronder ook of ik al over Rory heen was. Brent zat maar wat te dollen toen hij zei ‘volgens mij mis je vooral de seks’. Ik dacht even na over mijn antwoord. ‘Ja, dat mis ik ook, naast andere dingen.’ Hij lachte weer, zoals alleen hij dat kan doen. Keek toen weer serieus en was even stil. Toen keek hij me recht aan en zei ‘wil je anders een keer seks met mij?’