Het Meisje Van Mads

“Hé luister,” zei hij, terwijl Dennis zijn rechterhand haast verontschuldigend voor zich uithield en zijn linkerhand een bocht in stuurde, “ik vind echt dat iedereen dat zelf moet bepalen. Ik heb daar over het algemeen geen mening over. Ik bedoel: wie ben ik om daar een oordeel over te geven? Maar er zijn ook wel grenzen.”
Jurre speelde op de achterbank met zijn autogordel en keek uit het raam.
“Maar hij heeft toch al vaker een jongere vriendin gehad? Of vrouw? Weet ik veel eigenlijk.”
Livia veerde naar voren en stak haar hoofd tussen de beide voorste hoofdsteunen.
“Het is gewoon raar,” zei ze met haar hoge en ietwat zeurderige stem, “dat zijn vriendin gewoon, weet ik 't, misschien nog wel jonger is dan ik toch? Da's ráár toch?”
Dennis wiebelde wat met het stuurwiel en knikte.
“Boeiend,” zei Jurre. “Moet hij zelf weten toch?”
Livia keek naar haar ouders.
Dennis keek naar zijn vrouw op de bijrijdersstoel.
“Zeventien jaar,” schudde ze haar hoofd. “Ik weet eigenlijk helemaal niet of dat wel mag, Dennis.”
Hij haalde zijn schouders op.
“Normaal gesproken zou ik hebben gezegd: zo is Mads. Maar ik kan dit ook niet meer uitleggen,” antwoordde hij.
Ze zwegen alle vier.
“Hoe oud was ze wel niet toen ze elkaar ontmoet hebben?” vroeg zijn vrouw.
Dennis schudde het hoofd.
“Weet niet. Zo veel contact hebben we nu ook weer niet. Volgens mij kennen ze elkaar nog niet zo heel lang.”
Zijn vrouw keek afkeurend.
“Maar ons wel al uitnodigen op haar verjaardag. Ik vind het echt schaamteloos. Alsof hij onze goedkeuring afdwingt.”
Hij krabde aan zijn kin.
“Je hoeft er niks over te zeggen,” zei hij.
“Ik heb sowieso weinig zin om daar nog iets te zeggen,” beet ze hem toe.
Dennis knikte.
“Snap ik.”
Livia trok zich weer naar voren aan de hoofdsteunen.
“We hóéven toch niet te gaan?” hinnikte ze. “Dan gaan we gewoon iets leuks doen. Hoeven we ook niet naar de verjaardag van een meisje dat we helemaal niet eens kennen.”
Hij bewoog zijn hoofd vertwijfeld heen en weer.
“Jongens...” probeerde de bestuurder, zonder te weten wat hij nu eigenlijk wilde zeggen.
Jurre schopte tegen de achterkant van de bijrijdersstoel.
“Nee doe eens normaal!” riep hij. “Wat kan zíj er nou aan doen? Misschien is ze wel gewoon kei aardig!”
De auto zweeg. Zowel de motor als de passagiers. Ze stonden geparkeerd aan de overkant van de straat.
“Hoe heet ze eigenlijk?” vroeg zijn vrouw. “Hoe heet dat kínd?”
Hij was even stil.
“Nele,” zei hij, terwijl hij de zonneklep tegen het dak van de auto klapte en naar het grote huis aan de overkant keek. “Ze heet Nele.”


Ze drukte haar knappe hoofd achterover in het witte hoofdkussen. Het leek alsof ze haar ogen sloot, maar hij kon het niet met zekerheid zeggen.
Haar blanke huid leek fijner en stralender dan ooit tevoren en haar blonde haar glansde in het zonlicht dat tussen de halfgeopende lange gordijnen binnen sijpelde.
De frisse geur van het pas gewassen bedlinnen vermengde zich met die van een net gedouchte tiener.
Heerlijk wasmiddel en speelse meisjesshampoo.
Hij zag de kleine diamantjes glinsteren in de knopjes in haar oren van witgoud. Knopjes die ze van hem had gekregen.
Ze waren prijzig geweest, maar een kleine prijs gezien hetgeen hij er allemaal voor terugkreeg.
Hij zag haar fijne hals. De vermoedelijke gelukzalige glimlach op haar knappe gezichtje.
Zijn handen gleden langs haar schouders naar beneden. Via haar zij naar haar heupen.
Nu ze op haar rug lag, bleef haar van haar schattige tienerborsten weinig meer over. Twee bescheiden heuveltjes met tepelhoven ter grootte van een euromunt. Twee kleine roze knopjes voor tepels. Kleiner dan veel andere meiden van haar leeftijd, wist hij.
Hij voelde aan haar blote rechterborstje met zijn duim, wijs- en middelvinger. Teder en zacht als een kussentje, maar tegelijkertijd brutaal veerkrachtig. Onberoerd. Nieuw.
Hij drukte een kus op haar gladde venusheuveltje.
Die was schattig. Klein. Net zoals zijzelf schattig was en klein.
Zelfs hier rook ze naar douchegel en tienerparfum.
Ze was onberispelijk als het aankwam op persoonlijke verzorging. Daar was eenvoudigweg geen uitzondering op.
Nog eens drukte hij zijn lippen op haar heerlijke venusheuvel, precies daar waar haar blanke huid feilloos overging in het plekje dat enkel voor hem was.
Ze maakte haar rug hol en hij zag de onderkant van haar ribbenboog. Zijn handen gingen over haar slanke onderbuik en kietelden even rond haar navel.
Haar strakke buikje maakte schokkende bewegingen.
Zijn lippen zochten hun weg daar waar haar spleetje begon.
Nog nooit had hij zo'n mooi spleetje gezien. Het was alsof het op de tekentafel was ontworpen. Een perfecte uitwerking van het idee dat moeder natuur ooit had gehad met het vrouwelijk geslachtsdeel. Kleine, volle buitenste schaamlippen, perfect glad, en binnenste schaamlippen die niet te ontdekken waren zonder er goed naar te zoeken.
Met de duim en wijsvinger van zijn linkerhand opende hij haar spleetje een eindje. Hij trok het kapje van haar klitje voorzichtig terug en deze ontblootte zich als een kwetsbaar, zachtroze bobbeltje.
“Fijne zeventiende verjaardag,” fluisterde hij, terwijl hij van tussen haar benen omhoog keek.
Haar kleine klitje, lieve borstjes en knappe hoofdje met gesloten ogen op één lijn.
Hij gaf een kusje op haar meest gevoelige plekje, zich ten volle bewust van het onwaarschijnlijke voorrecht dat hem hiermee ten deel viel.
Welke man van tweeënvijftig deed hem dit na? Welke man van zijn leeftijd had dit voorrecht? Deze rijkdom? Misschien wel geen enkele.
Ze hikte een lachje toen zijn tong tussen haar schaamlippen gleed.
Zijn vingers verschaften hem een nog beter zicht op haar geheime plekje. Haar lieve, roze binnenkant. Haar piepkleine plasgaatje en daaronder haar gaatje van genot.
Zijn tong danste langs haar schaamlippen. Langs haar gaatje. Hij plaagde haar door het puntje van zijn tong af en toe in haar te steken. Dat is wanneer ze giechelde.
Wanneer zijn tong over haar blote klitje gleed, sidderde ze. Haar kleine ellebogen gingen dan de lucht in, terwijl haar handen de spijlen aan het hoofdeinde van het bed grepen.
Haar lippen perfect opgemaakt. Zachtroze, net een tint donkerder dan haar eigenwijze tepeltjes.
Haar wimpers lang en met trots geaccentueerd.
Ze was geen tiener die makkelijk te krijgen was geweest. Ze was niet het lelijke eendje van de klas.
Dit was een meisje zoals hij er nog nooit een had weten te veroveren. Dit was het type mooiste-meisje-van -de-klas. Het type waarnaar jongens van haar leeftijd en ook wel heel wat ouder, keken als ze door de stad liep. Of als ze op stap was.
En niet omdat ze er mee te koop liep. Of omdat ze zich te uitdagend kleedde.
Nele was pure schoonheid. En het mooiste aan haar was dat ze slechts half leek te beseffen hoe zeer haar serene schoonheid mannen naar de strot greep.
Ze was onschuldig in haar mooi zijn.
En ze was even onschuldig in haar kronkelen in zijn bed.
De fijne, blonde donshaartjes op haar onderarmen glitterden even in het zonlicht, terwijl ze haar polsen tegen haar slapen drukte.
Hij kneep in de warme huid van haar dijen. In haar gespierde bovenbenen. Zijn lippen repeteerden een ingewikkelde choreografie tussen haar schaamlippen. Over haar tintelende klitje en langs haar kleine gaatje.
Het kon hem niet schelen dat het bezoek ieder moment op de stoep kon staan.
Als zijn mond nog vochtig was als hij de deur opendeed, dan was het ook maar meteen duidelijk dat het mannelijke deel van het bezoek zich geen illusies hoefde te maken als het om zijn meisje ging. En dat het contact dat zij hadden, méér was dan dat van een oudere man die zich heeft ontfermd over een te jong meisje. Het zou duidelijk zijn, zonder dat hij het ongemakkelijke gesprek hoefde aan te gaan.
Ze bolde haar mooie wangen en blies uit. Ze zuchtte een gespannen lach.
Haar benen verstarden.
Hij probeerde zich voor te stellen hoe dit voor haar moest zijn.
Hoe zou het zijn om als jong meisje, zonder ervaring, gekatapulteerd te worden in een wereld met een bedpartner die zelf niet nog alles hoeft uit te vinden?
Ze ging ineens van een wereld zonder seks naar een wereld waarin ze zonder enige terughoudendheid alle aspecten van seksualiteit kon ondergaan.
Geen gedoe met klunzige tienerjongens. Geen pubers die net als zij niet wisten hoe het moest en waar je moest beginnen.
Alles aan dit geheel was als een schok.
Het leeftijdsverschil. Het feit dat zij niets van het daadwerkelijk hebben van seks wist en hij alles. Het feit dat hij geen enkele terughoudendheid ten toon spreidde als hij haar tussen de lakens had.
Hij liet haar niet wennen. Hij bouwde het niet op.
Ze kreeg álles van hem.
Dat moest ook wel. Hij was haar veel te dankbaar om haar genot te onthouden. Ze verdíénde dat hij álles gaf.
Ze keek heel even naar beneden. Haar prachtige groene ogen.
Ogen waarachter van alles gebeurde waar hij nog helemaal geen weet van had. Ook nu kon hij haar gedachten moeilijk lezen, maar haar gevoel des te beter.
Haar grote ogen rolden weg en ze drukte haar hoofd in het kussen toen zijn tong in haar warme, vochtige gaatje verdween.
Ze liet het toe. Ze liet álles toe. Het was waanzin.
Schaamte voelde hij er al haast niet meer over.
Haar krachtige, jonge lichaam kronkelde heen en weer. Zijn armen lagen als twee stootbeugels aan weerszijden van haar lichaam. Hij gaf haar niet te veel ruimte om te bewegen. Hij zou haar niets laten uitstellen. Als het kwam, dan kwam het.
Zijn tong over haar klitje. Haar meisjesachtige lachje. Gezucht. Hijgen en happen naar adem.
En de deurbel.
Die verrekte deurbel.
Die verrekte, verrékte deurbel.

Hij veerde op. Zat tussen haar heerlijke gespreide benen.
Zijn handen voelden wat ze nog konden voelen.
Schaamteloos gingen ze nog even op en neer tussen haar benen. Over haar strakke buikje. Voelden ze aan haar kleine borsten. Streelde zijn duim over haar zachte wang.
Ze hapte speels naar zijn vingers.
Hij lachte naar haar en schudde tevreden zijn hoofd.


“Oh sorry!” grinnikte hij, terwijl hij de deur nu helemaal opende. “Is het al eh? Is het al...?”
Hij leunde naar achteren om op de klok te kijken, terwijl hij zijn kamerjas discreet dicht hield.
Zijn jongere broer keek voor de vorm op zijn horloge.
“Dat is het nu,” zei de man.
Hij sloeg zijn hand tegen zijn voorhoofd.
“Verrek, je hebt gelijk. Wauw. Oké, dit is een buitengewoon ongastvrije ontvangst. Maar kom binnen. Kom binnen. Geef me... laten we zeggen... geef me tien minuten en ik ben er.”
Ze kwamen binnen.
Zijn jongere broer, zijn ietwat zure vrouw, zijn blonde tienerdochter met nog de lange benen als van eenn veulentje, en Jurre, hun jongste.
Hij moest nog haast maken. De rest van het bezoek zou zomaar kort kunnen volgen.
“Ga rustig zitten,” zei hij, terwijl hij ze de riante woonkamer binnenleidde. Enfin, jullie kennen de weg. Moment hoor, moment. Ik ben er in no time!”
Dennis knikte.
“Komt goed joh.”
Hij knikte terug, gehaast, maar met een voldane blik. Alsof het hem eigenlijk allemaal niet zo heel veel kon schelen.
Hij leunde achterover naar het open trappengat in de woonkamer.
“Né!” riep hij. “Né, bezoek is er! Kom je even? Dan maak ik me boven even klaar!”
Een meisjesstem klonk van boven.
“Kee!”
Hij knikte naar het gezin.
“Zo terug hoor! Sorry jongens. Sorry!”