Meneer Hanssen - 1

Dit is een fragment uit een nieuw lang verhaal.

Conrad ging warm ingeduffeld de deur uit. Hij hield van zaterdagavond. Als je 16 bent, ligt de uitgaanswereld nog helemaal open. Of moest hij zeggen; zaterdagnacht? Het was de enige avond waarvan hij zeker was dat hij seks zou hebben. Nou ja, intussen leek ook donderdag een vaste waarde te gaan worden. Meneer Hanssen had hem nu al vier keer geneukt.

Conrad had zijn ogen weer flink de kost gegeven in de kleedkamer, die bepaalde dag in december. Elke week werd het vreselijke sportuurtje gecompenseerd door de heerlijkste kleedkamertaferelen. Dat leverde hem steevast een tiental beelden op van klasgenoten in diverse stadia van naaktheid. Hij gluurde naar achterwerken en pikken, loerde naar balzakken en kontgaten, staarde naar schaamhaar. Maar hij kon ook de bouw van al die tienerjongens zo appreciëren. Rechte ruggen en welgevormde schouders, geprononceerde borstkassen en platte buiken, stevige dijen en gespierde kuiten. Mmm, hij leek elke week wel in een snoepwinkel beland te zijn.

Als slanke, fijngebouwde jongen vormde Conrad een contrast met een aantal van zijn gespierde, sportieve en welgevormde klasgenoten. Hij was gewoonweg geen alfamannetje. Hij was bijna 17 maar groter dan een 1m65 leek hij niet te gaan worden. Hij was een fanatiek danser en had dus een strak maar erg fijn lichaam maar dat leek vooral jongensachtig te blijven. Onder zijn oksels zat wat haar en uiteraard ook in zijn kruis, maar dat was zo’n onnozel toefje dat hij er al jaren voor koos zich intiem te scheren. Zijn kontgaatje was volkomen haarloos en zacht.

Conrad had ook een lichte stem en nu en dan etaleerde hij in zijn bewegingen een sierlijkheid die hem samen met zijn wat geaffecteerde intonatie wel eens vrouwelijk liet overkomen. Conrad had al een tijdje vrede met zichzelf en verwachtte van de wereld aanvaard te worden zoals hij was.

Sloop er al eens twijfel binnen over zijn identiteit, of had hij op een slechte dag wel eens de drang iemand anders te willen zijn – een ‘echte’ jongen? - , dan kon Conrad echter terugvallen op zijn zeer functionele en mooi gevulde penis, die op zijn geilst uitgroeide tot een heerlijk stevige paal waarmee hij bovendien maar al te goed wist wat mee aan te vangen. Hij was ervaren, was het minste wat je sinds enige tijd kon zeggen.

Sinds enige weken echter, mistte Conrad een deel van de show in de kleedkamer. Dat hij pas een dikke tien minuten na de anderen binnenwandelde, had een eenvoudige reden: Meneer Hanssen neukte hem na de gymles.

Hanssen was een streng uitziende, soms norse leerkracht van halverwege de 40, met wie Conrad op gespannen voet leefde. Niet dat Conrad niet sportief was. Voetbal en andere balsporten lagen hem niet zo, maar in gymnastiek was hij erg goed en wist hij zijn ranke lijf optimaal in te zetten. Hij kreeg daar dan wel een compliment voor, Conrad had toch de indruk dat hij zijn leerkracht doorgaans irriteerde.

Hij had daar intussen wel wat ervaring mee. Macho’s en patsers voelden zich wel eens vaker niet op hun gemak in het bijzijn van een minder mannelijke jongen als Conrad. Hij durfde veronderstellen dat Hanssen bepaalde vastomlijnde beelden van mannelijkheid had en hij in jongens als Tobias en Vince zijn ideaalbeeld weerspiegeld zag. Hij was zelf een prototype van de sportieve veertiger: groot, sterk, kaal, ernstig.

Maar begin december, of misschien iets eerder, waren zaken beginnen veranderen. Hanssen keek hem soms langer aan dan gewoonlijk. Zijn starende blik leek merkwaardig te blijven hangen. Hij deed gewoon vreemd, al kon Conrad dat niet concreter beschrijven. Op een dag, bij het basketballen, had Hanssen zich zichtbaar opgewonden over het gebrek aan balvaardigheid bij Conrad. Gewoonlijk negeerde Hanssen de onsportieve jongens vooral, maar bij Conrad leek Hanssen net extra geërgerd als hij iets niet uitvoerde zoals gewenst.

Conrad was nu al een tijdje geen maagd meer en leerde steeds meer over het bespelen van de mannen uit zijn omgeving. Hoewel hij zich eerst geviseerd voelde en het echt niet prettig vond op zijn gebrek aan sportiviteit gewezen te worden, besloot hij het spelletje mee te spelen. Toen de opmerkingen van Hanssen elkaar bleven opvolgen, begon hij overdreven verontschuldigend te doen, waarbij hij zijn vrouwelijke kant overdreef. Een wapperend handje hier, een giechelkreetje daar, … Als Hanssen zich stoorde aan zijn gebrek aan testosteron, wat zou hij dan aanvangen met een aangedikte portie nichterigheid?

De tactiek werkte. Hoewel zijn klasgenoten nu redenen kregen om hem meer te bespotten, wist hij er ook mee te scoren. Hanssen viel stil en werd hij zelfs een keer rood nadat Conrad geaffecteerd een ‘oeps’ uitbeeldde door zijn hand op zijn mond te leggen en zijn ronde poep wat naar achter te steken. De rest van klas moest lachen.

Zo groeide bij Conrad langzaam het idee dat zijn leerkracht, de atletische mopperaar Hanssen, eigenlijk net iets anders in hem zag. Geen man, geen jongen die wat meer haar op de tanden mocht krijgen, maar wel een prooi en een lustobject. Helemaal zeker was hij niet, maar hij zocht uit wat kon. Hij keek Hanssen extra lang aan. Likte zijn lippen wanneer hij keek. Streelde schijnbaar onbewust over zijn billen. Liet zijn hand onder zijn sportshirt glijden om zijn navel te tonen. Tastte een keer ongegeneerd in zijn kruis toen Hanssen hem aankeek.

Zo ontstond een spannend spel. Terwijl meer dan 20 zwetende puberjongens te keer gingen in de gymzaal, leek alles enkel nog te draaien om Hanssen en Conrad. Terwijl de geluiden van schurende gymschoenen en knallende basketballen weerkaatst werden in de zaal, gingen de blikken tussen leerling en leerkracht steeds vaker heen en weer. Hanssen die over zijn woorden struikelde wanneer hij uitleg gaf. Fouten op het veld die onopgemerkt bleven. Hanssen die helemaal stilviel toen Conrad zich heel bewust bukte voor hem, om zijn bispieren te spannen, onder het mom van stretching. En toen, op een dag, … bingo. Hanssen die zijn schrijfplankje opmerkelijk laag hield, zodat zijn kruis aan het zicht ontnomen werd.

Nu was het kruis van Hanssen geen onbesproken iets. De goed gebouwde, viriele man droeg altijd een strak trainingspak waarbij zich vooraan een mooi contour aftekende. Je kon met andere woorden heel goed zien dat die vent wat in de broek had dat de moeite waard kon zijn. Daar werd wel eens over gegrapt of gefantaseerd maar Hanssen leek zich volkomen onbewust van het feit dat zijn lid zich zo duidelijk aftekende onder de gladde stof van zijn sportkledij. Hij leek exact het soort man dat het grote formaat van zijn pik volkomen vanzelfsprekend vond.

Dus was er dus die keer, ongeveer half december, dat Conrad met absolute zekerheid wist dat hij zijn gymleerkracht een erectie bezorgde. Het voelde aan als een overwinning. Dat zo’n macho, die hem, mogelijk onbewust, steevast het gevoel gaf dat hij niet mans genoeg was, dat hij niet voldeed aan de mannelijke verwachtingen, nu in hem een lustobject begon te zien, was een kleine triomf.

Nu had het daar kunnen stoppen. Het spel was gespeeld en Conrad maakte voor zichzelf uit dat hij gewonnen had. Maar als geile tiener, die intussen al enige tijd de geneugten ontdekt had van anonieme, willekeurige seks en de macht ondervonden had die zijn slanke lichaampje hem gaf, hadden de wekelijkse stiekeme opvoeringen in de gymzaal, ook zijn lustgevoelens gewekt en zonder het vooraf gepland te hebben, en dus zonder af te wegen of het wel een goed idee was of niet, besloot hij Hanssen te geven wat hij wou.

Toen de les afgelopen was, wat vroeger dan anders, en alle leerlingen de zenuwachtig lijkende Hanssen voorbij holden, op weg naar de kleedkamer, was Conrad heel nadrukkelijk beginnen treuzelen. Hij wandelde als allerlaatste, bijna heupwiegend, op zijn dooie gemak naar de uitgang van de zaal, keek Hanssen al van ver af recht in de ogen, met een glimlach op zijn gezicht, naderde de bijna paniekerig man en greep ten slotte, toen hij vlakbij was, zonder enige aarzeling zijn leerkracht tussen de benen. Zijn harte klopte in zijn keel maar hij was vastbesloten dit risico te nemen.

Hanssen kromp bijna in elkaar, schrok duidelijk, maar onmiskenbaar was daar ook een kreun van opwinding en finaal een gevoel van overgave. Een pijnlijke zucht die Conrad de nodige bevestiging gaf: dit was wat zijn leerkracht wou. Tegelijk ging er een sensatie door hem heen, want zijn hand voelde door de stof een zeer veelbelovende hardheid. Maar hij trilde ook van spanning. Hij kon ook een klap krijgen, of straf.

Dertig seconden later stond Conrad lichtjes voorovergebogen voor het bureau van Hanssen, die ingehouden en diep zuchtend zijn dooraderde, opgezwollen pik het gladde gaatje van Conrad induwde, zijn heupen greep en vervolgens jammerend van verlangen zo’n tien keer hevig stootte en om al na een halve minuut zijn ballen te legen en Conrad’s achteruitgang luid kreunend vol te laden met heet en plakkerig zaad.

Conrad was rustig gebleven, de pijn verbijtend en vooral op geen enkele manier tonend dat hij hier enorm van genoot. De dikke eikel had zich naar binnen geforceerd, maar Conrad was intussen best wat gewend en had zich zo goed mogelijk trachten te ontspannen. Hanssen had hem tegen het bureau geduwd, zijn sportbroekje ruw naar beneden getrokken en zijn eigen pik ontbloot, bruut wat spuug op Conrads holletje gewreven en had zonder aarzeling zijn paal in de reet geperst. Om dan onder ingehouden gezucht en gejammer klaar te komen. Dit alles kon niet langer dan een minuut geduurd hebben.

Hanssen had flink hijgend een stap achteruit gedaan en Conrad had zich meteen nieuwsgierig omgedraaid om zicht te krijgen op de staaf die hem zonet doorboord had. Maar Hanssen knoopte zijn sportbroek alweer dicht en draaide zich vervolgens om zonder nog een woord te zeggen. Conrad, die zelf nu een flinke erectie had, stelde met enige spijt vast dat hij zelf minder aan het scenario had dan verwacht, maar terwijl wat zaad uit zijn kontgaatje druppelde, groeide het idee hier een vervolg aan te breien. Alles welbeschouwd had hij nu een zekere macht over Hanssen. Hij trok zijn broekje op en begaf zich naar de douches. Wellicht was hij nog op tijd om Vince een showtje te zien geven.