Gevlucht En Op Zoek Naar Werk - 3

Ex-boer Jan en pensionado met een groot hart had kort met de aantrekkelijke Oekraïense vluchtelinge Shuma besproken hoe ze wat geld zou kunnen bijverdienen, als ze geen zin had om net als haar moeder stallen uit te mesten en koeien te melken. Thuis was ze gewend geweest om als studente met een goede vriendin voor de webcam bij te klussen door wat te spelen met haar kutje en er dingen in te stoppen. Voor geile mannen die daar tokens voor over hadden. En die bijverdienste was pure noodzaak geweest, had ze verteld.

En ook had ze toen al aardig wat geile kerels bij hen thuis ‘bediend’, zo bleek. Voor een meestal snelle wip, met condoom uiteraard. Dat betaalde per uur beter dan dat gewriemel voor de webcam. Hier in Nederland zou ze tegen betaling overdag mannen kunnen ontvangen op de logeerkamer van de boerderij. En er zou vrijwel niets aan de strijkstok blijven hangen omdat ze zonder pooier werkte. Tenzij je Jan en Herman zo wilde betitelen. Maar die waren niet van plan om Shuma uit te buiten, totaal niet.

Ze zou overdag enkele uren kunnen werken, als haar moeder verderop in een andere boerderij haar handen uit de mouwen stak, en haar jongere broertje en zusje in het dorp op school zaten. Dat gaf Shuma ruimschoots de tijd om met Jan of Herman als particuliere bewaker het zaad uit flink wat opgeschoten boerenzonen te pijpen of neuken. En zich tussen de bedrijven door wat op te frissen in de badkamer.

En misschien had de oudere generatie ook wel trek had in een stiekem verzetje met een lekkere Oekraïense meid. Jan zou haar zelf ook niet weigeren als ze zich aanbood, en zijn zoon Herman al helemaal niet. Maar dat terzijde. Dat zou Jan natuurlijk nooit openlijk tegen Shuma durven te zeggen. Die was in de veronderstelling dat ze slechts als vluchtelinge werd beschouwd die zonder tegenprestatie kost en inwoning kreeg op de boerderij. Niet als een aantrekkelijke jonge vrouw.

Herman had zijn vader al aangeboden om een beveiligingscamera op te hangen in de logeerkamer, vertelde Jan tegen Shuma. Voor haar eigen veiligheid en om op tijd te kunnen ingrijpen als klanten wat te veeleisend werden. En Herman zou wel wat aftrekken op wat hij Shuma met klanten zag doen, maar dat zag zijn vader niet als een ‘show stopper’. Rukken zou hij toch, en dan maar liever op deze mooie meid.

De betalingen voor Shuma’s diensten zouden via Jan en Herman verlopen, die een kasboek zouden bijhouden en een simpele prijslijst zouden printen voor de klanten. Een aantal dingen mochten die klanten niet doen, zelfs als ze er grif voor betaalden. De dingen die Shuma absoluut niet wilde doen, mocht ze aan Jan doorgeven en die zorgde dan dat dat op het ‘menu’ werd vermeld. Een kind kan de was doen.

Dus vroeg Jan aan Shuma of hij even een lijstje mocht maken met de ‘no-go-areas’ van Shuma. Daar ging ze mee accoord. Uiteraard noemde ze als eerste het doorboren van lichaamsdelen, zoals tepels en schaamlippen, met naalden of andere scherpe voorwerpen. Dat leek Jan logisch, maar dat Shuma het als eerste noemde, was wellicht een teken aan de wand. Verder hield ze niet echt van anale seks. Dus voor anale seks rekende ze het dubbele tarief van gewoon neuken.

Verder was plasseks eigenlijk voor Shuma ook een taboegebied. Ze wilde voor een meerprijs wel plassen in de mond en over het lichaam van de klant. Pis doorslikken deed ze echter onder geen voorwaarde. Jan kwam overeen dat eventuele plasseks sowieso in de badkamer moest gebeuren, anders werd het zo’n smerige bende in de logeerkamer. Zo kwam er toch vrij snel een vrij specifieke menukaart, zodat iedere klant wist waar hij zich bij betaalde seks met Shuma aan moest houden.

Jan stelde voor om zo snel mogelijk te beginnen. Herman zou een account aanmaken op een website, waar een foto van Shuma zou worden geplaatst, met haar c.v. en een manier om contact te zoeken en een afspraak te maken. Dat account zou beheerd worden door Herman en Jan, die haar agenda zouden beheren, en dubbele afspraken of afspraken te dicht op elkaar zouden voorkomen. Dat leek Shuma een prima idee en ze vond het allemaal best wel spannend. Het wachten nu op de eerste ‘vis’ die hapte .

Die vis kwam al binnen een etmaal nadat Shuma’s account live gegaan was. Er zou de dag erna om 11 uur een man komen op het adres dat Herman had doorgegeven. De man had in princpe voor een uur geboekt, en dat was geen probleem omdat de kinderen op de school in het dorp overbleven en haar moeder een boterham at bij de boer waar ze dagelijks als hulpje fungeerde.

Shuma zorgde dat ze al om kwart voor 11 klaar was. Ze was slechts een beetje opgemaakt, want veel make-up had ze niet meegenomen toen ze overhaast haar koffers had moeten pakken. Ze zou nu geld gaan verdienen om zo snel mogelijk haar voorraad make-up weer aan te vullen, zodat er al snel oogverblindend zou uitzien voor haar Nederlandse klanten.

De eerste klant had haar waarschijnlijk ook geneukt met een zak over haar hoofd, maar dat terzijde. Hij kwam in een vuile overall, gaf haar een niet erg schone hand, kwam duidelijk zo van de boerderij en zou geen problemen opleveren voor Shuma, tenzij hij ruw te keer ging, maar zo zag hij er niet uit. Shuma had dit soort verlegen klantjes thuis ook gehad, en dan was de buit meestal binnen tien minuten al binnen. Kassa!