Roos En Nicky - 2

Roos heeft besloten dat ze Nicky een keer wil ontmoeten. In de mailwisselingen met Nicky maakt ze voorzichtig opmerkingen in die richting. Wil Nicky ook?

Nicky

Een paar dagen later zijn we ook alweer een paar e-mailwisselingen verder. Ik leer Roos weer iets beter kennen. En dan bedoel ik vooral ook buiten haar seksuele activiteiten. In de verhalen die ik voor haar schreef, ging het vooral daarover. Niet zo gek op een site voor seksverhalen, toch? Na bijna een jaar van incidenteel mailen, ben ik toch nieuwsgierig naar haar. Was het wel een grapje, dat ze langs zou willen komen? Natuurlijk is dat niet letterlijk, maar het suggereert een ontmoeting. Eentje buiten onze digitale wereld. Ik praat er eens over met Josefien, als we weer in bed liggen, vlak voor het slapen gaan.
“Zou je dat willen?”, vraagt ze. “Je hebt altijd heel krampachtig je anonimiteit bewaard als schrijfster.”
“Ze maakt me nieuwsgierig”, zeg ik. “Haar leven is ook zo anders dan het mijne. Haar relatie met Lars en Simone bijvoorbeeld. Ik vind dat wel mooi. Verfrissend ook.”
“En zou je seks met haar willen hebben?”, is de volgende vraag van Josefien.

We zijn nu zowat anderhalf jaar samen, Josefien en ik. We hebben een relatie, maar wonen niet samen. Gemiddeld 4 nachten per week slapen we wel bij elkaar. We vullen elkaar goed aan. Vertrouwen elkaar. En niet te vergeten: de seks is hemels. Helemaal exclusief zijn we niet. We hebben uitgesproken dat we vrij zijn om met anderen om te gaan. Dat blijkt wonderbaarlijk goed te werken. We zijn niet jaloers en kunnen er goed over praten. De vrijheid die ik heb op dit gebied geeft mij veel rust. Vroeger was ik altijd onrustig in een relatie. Voelde me snel opgesloten. Voordat ik Josefien leerde kennen, heb ik ook geen relatie gehad die het langer dan drie maanden volhield. Nu heb ik dat gevoel niet. En de wetenschap dat ik vrij ben om met een ander, man of vrouw, het bed te delen, maakt eerder dat ik die behoefte minder heb dan meer. Omdat we allebei biseksueel zijn, hebben we soms wel eens zin in een man. Dat doen we vrijwel altijd samen. Of het nou één man is of twee. Op dat gebied delen we. En de laatste keer dat ik met een andere vrouw naar bed ben geweest is ruim zes maanden geleden. We hebben één duidelijke afspraak gemaakt: als er iets gebeurd wat een negatieve impact zou kunnen hebben op onze relatie, bespreken we dat meteen serieus. Dat is nog niet gebeurd.

Ik aarzel even bij de vraag van Josefien. Niet omdat ik iets te verbergen heb, maar omdat ik het zelf ook niet weet.
“Misschien wel”, geef ik dan toe. “Ze windt me op. Maakt me geil, dat heb je zelf ook wel gemerkt. Maar je weet het pas zeker als je iemand hebt ontmoet. Dan moet die klik er ook zijn, anders wordt het niks.”
“Waarom spreek je niet ergens af, beetje tussen jullie woonplaatsen in. Doe iets leuks. Ga shoppen, of een boswandeling maken”, zegt Josefien. “En reserveer een hotelletje. Als die klik er is, leef je je samen uit in dat hotel. En als het tegenvalt, zet je haar ’s avonds op de trein naar huis en verwen je jezelf even met dat hotelletje.”
“Dat zou een idee kunnen zijn”, zeg ik. “Maar het kan maar zo zijn dat dat een grapje van haar was en dat ze niet echt een ontmoeting wil.”
“Ik denk dat ze net zo nieuwsgierig is als jij”, zegt ze. “En vrijwel zeker weet ze ook nog niet of ze met jou naar bed wil. Erover fantaseren terwijl je elkaar nauwelijks kent is leuk, en makkelijk per e-mail, maar de werkelijkheid kan heel anders zijn. Maar daar kom je dan vanzelf achter.”

Josefien is ruim vijf jaar jonger dan ik ben, maar toch volwassener op dit gebied. Stabieler ook. Voordat ze mij leerde kennen had ze al twee wat langere relaties achter de rug en ook dat heeft haar gevormd. Ik ben zo blij dat ze mijn meisje is! Ik draai me naar haar toe en zoek haar lippen met de mijne. We zoenen hartstochtelijk en ik ga op haar liggen. Mijn naakte borsten persen zich tegen die van haar aan en ik voel haar harde tepels in mijn zachte vlees prikken. Langzaam werk ik me naar beneden toe, waarbij ik haar hals, haar borsten, haar buik en haar venusheuvel verwen met zoentjes. Haar tepels krijgen bovendien een kleine massage van mijn tong. Ze kreunt zachtjes en spreidt haar benen als ik bij haar liefdesgrotje ben aangekomen. Een grote druppel helder vocht loopt tussen haar schaamlippen naar beneden en verdwijnt in haar bilspleet. Ik volg hem met mijn vinger, tot ik bij haar sterretje aankom. Ik voel hoe ze die samenknijpt bij de eerste aanraking. Haar hele onderlichaam verkrampt even, maar dan ontspant ze zich weer met een diepe zucht. Mijn tong glijdt bij haar naar binnen en ik proef haar zachte, zoete geil. Terwijl ik met mijn vinger haar sterretje blijf masseren, lik ik haar naar een snel en heftig hoogtepunt.

“Misschien kunnen we elkaar in de toekomst nog eens ooit echt ontmoeten”, sluit ik mijn volgende e-mail aan Roos af. Maar eens kijken hoe ze daar op reageert. Het is al na middernacht, maar toch kijk ik alvast naar een mogelijke ontmoetingsplek. Zwolle is wel een leuke stad en ik vind zo een handvol hotels binnen de stadsgracht. Goed tot zeer goed beoordeeld en betaalbaar. Zeg nou zelf, wat is €150 voor een hele spannende nacht? Ik sla ze op bij mijn favorieten. Dan een boswandeling. Keuze genoeg op de Veluwe en veel mooie hotels van waaruit we een wandeling kunnen starten. Ik weet eigenlijk niet of Roos een auto ter beschikking heeft, maar ik ben gebonden aan het openbaar vervoer. Ik heb wel een rijbewijs, maar geen auto. Ik sla nog meer hotels op bij mijn favorieten. Ik laat de keuze verder aan Roos: de stad of het bos. En een hotel komen we dan ook wel uit. Maar misschien is dit wel allemaal voor niks. Het is bijna drie uur als ik in slaap val.

Roos

Gisteren heeft Nicky me niet gemaild. Ik heb tot bijna middernacht wakker gelegen in bed, wachtend op een mail die niet ging komen. Helaas breng ik de meeste doordeweekse dagen alleen in bed door. Dat is wel eens anders geweest. De volgende ochtend verslaap ik me bijna. Ik ga snel douchen en droog me zorgvuldig af. Het is niet koud in huis en ik neem niet de moeite om me aan te kleden. Ik werk vandaag thuis. Met die corona de laatste twee jaar is het thuiswerken bij ons een beetje de norm geworden. En ook nu alle maatregelen weer opgeheven zijn, blijven we dat doen. Het kan ook prima. Ik werk bij een communicatie en marketing bureau en hou me bezig met hun social media, hou de website up-to-date, stel berichten op en maak graphics. Natuurlijk doe ik dat niet alleen. Soms hebben we team meetings. Een voordeel van thuiswerken is ook dat ik me niet zo netjes hoef te kleden. Sterker nog, ik hou ervan om naakt te zijn. Het geeft me een gevoel van vrijheid. En thuis kan ik dat mooi doen. En dat ik laatst een keer alleen een blouseje aan had en in mijn blote kont achter de computer zat bij zo’n team meeting, was toch wel opwindend!

Als ik mijn computer heb opgestart, kijk ik toch weer als eerste in mijn e-mail box. Nicky heeft me net na middernacht nog iets gestuurd. Had ik toch maar wat langer gewacht! Als ik de laatste zin van haar mail lees, gaat mijn hart iets sneller kloppen: “Misschien kunnen we elkaar in de toekomst nog eens ooit echt ontmoeten”.
Zou ze dan toch…? Mijn fantasie slaat gelijk op hol. Ik krijg het warm en ik voel de opwinding in mijn buik. Ik voel de spanning in mijn borsten toenemen en als ik mijn tepels aanraak, zijn ze al hard. Ik probeer te bedenken waar we elkaar zouden kunnen ontmoeten. En wat we kunnen doen. Hoe zou het zijn om met haar seks te hebben? Wist ik wel zeker dat ik dat wilde?

Het is vandaag niet mijn meest efficiënte werkdag van de week. Ik dwing me om even die e-mail te parkeren tot vanavond, maar af en toe moet ik er toch aan denken. Tijdens de lunch dwaal ik te veel af. Als ik mijn boterhammen op heb, loop ik naar de slaapkamer en ga ik op bed liggen. Ik ben geil en heb dit even nodig. Mijn vibrator doet zijn best en heeft niet heel veel tijd nodig voor een krachtig hoogtepunt. Met een diepe zucht en een luide kreun kom ik klaar en ik blijf even met gespreide benen op bed liggen. God, wat had ik dit even nodig! Aan het eind van de middag, als ik toch nog een groot deel van mijn werk af heb, mail ik Nicky terug.

Nicky

Het antwoord liet even op zich wachten. Soms krijg ik mailtjes van Roos in de ochtend, soms ’s avonds laat. Deze is aan het einde van de middag verzonden.
“Waarom niet. Als jij dat ziet zitten, ben ik ook om”, schrijft ze. “Had je iets in gedachten?”
Zo mailen we nog een paar keer op en neer. Ik twijfel even of we niet beter kunnen bellen. Maar met het uitwisselen van telefoonnummers leveren we alweer iets van onze anonimiteit in. Eigenlijk vind ik dit zo wel spannend. Ik ga iemand ontmoeten die ik alleen via de e-mail ken. Ik weet veel van haar seksuele voorkeuren, maar niks over waar ze woont en wat ze doet in het dagelijks leven. Ik heb ooit een beschrijving van haar gekregen hoe ze er uitziet, maar ik heb haar nooit gezien. Ook niet op een foto. En ik heb haar stem nog nooit gehoord. Omgekeerd geldt precies hetzelfde. Eigenlijk weet ze nog minder van mij dan ik van haar. Ook Roos begint niet over bellen of zo. Ik vermoed dat ze het net als ik zo ook wel spannend vindt. Binnen 24 uur en een mailtje of vijf, zes, zijn we eruit. Het wordt het centrum van Zwolle. Daar kunnen we wandelen en shoppen. Ergens lekker gaan eten, wat gaan drinken. En dan…, wie weet. Ik hoop dat het klikt en dat ze is zoals ik haar inmiddels in mijn hoofd heb zitten. We zullen zien.

Roos

Vandaag is het zo ver. Ik ga Nicky ontmoeten. Ik sta zeker een uur voor mijn kledingkast te rommelen tussen de zomerjurkjes, korte rokjes, leggings en gewone spijkerbroeken. Wat moet ik in vredesnaam aantrekken? En wat doe ik met het ondergoed. Ik heb Nicky wel eens verteld dat ik regelmatig zonder ondergoed rondloop. Zal ik dat nu ook doen, of is dat te veel van het goede? Ik heb vaker afspraakjes gehad, maar ik geloof niet dat ik ooit eerder zo zenuwachtig ben geweest. Uiteindelijk kies ik voor een lange maxi dress. Het is vroeg in het voorjaar, maar overdag met bijna zomerse temperaturen, dus dat moet kunnen. Ik zal een jasje meenemen voor het geval we ook ’s avonds nog buiten zijn. Ik besluit om geen BH te dragen. Dat zal me wel wat bekijks opleveren, want bij het lopen deinen mijn tieten zo zachtjes op en neer en heen en weer.

Ik twijfel nog wel even of ik een slipje zal dragen. Maar onder zo’n maxi jurk hoef ik niet bang te zijn dat iemand daar iets van zal zien. En trouwens, ook als iemand er wel een glimp van meekrijgt, is dat eigenlijk alleen maar spannend. Ik ben eigenlijk best wel een beetje exhibitionistisch ingesteld. Dus laat dat slipje gewoon weg. Het geeft me in ieder geval een ondeugend gevoel en ik vraag me af hoe Nicky daarop gaat reageren als ze dat ontdekt. Ik ben er zeker van dat het tot zo’n ontdekking gaat komen! Met een paar leuke sandaaltjes maak ik het geheel af. Ik sta voor de spiegel en bekijk me eens goed. De jurk zit redelijk strak over mijn borsten, en als ik ook maar een beetje opgewonden ben, prikken mijn tepels bijna door het stof heen. Zeker als ik opgewonden ben, heb ik best grote tepels. Grote mensen spenen, noemt Simone ze wel eens lachend, voordat ze ze tussen haar lippen neemt. Het is trouwens een prachtige jurk, vind ik zelf. Hij is effen gekleurd, heel licht beige. Hij sluit aan de voorkant met een rij knoopjes. Het bovenste knoopje bevindt zich ergens tussen mijn borsten, het onderste ongeveer halverwege mijn bovenbenen. Als ik loop laat ik toch nog heel wat van mijn benen zien! Het exhibitionistische duiveltje in me zegt echter dat dit een goede keuze is. Ik luister naar dat kleine duiveltje.

Ik pak een kleine weekendtas in. Ik neem nog een lange jurk en een kort zomerjurkje mee. Ik slaap graag naakt, dus als het zover komt, heb ik daar niks voor nodig. Ik sta even met wat ondergoed in mijn hand, maar ik besluit er helemaal voor te gaan. Het hele weekend in mijn blote poes! Ik gooi het weer in de kast. Wat toiletartikelen en make-up, en ik ben wel klaar. Ik heb niet het idee dat Nicky van de zware make-up is, dus mijn make-up bestaat uit niet meer dan een beetje mascara en een zachtroze lipstick. Het geeft een naturel beeld met een paar accentjes.

Ik moet een stukje fietsen naar het station. Het is niet de meest ideale jurk om op de fiets te stappen, maar ik heb daar ervaring mee! Ik rol de jurk van onderen een beetje op, tot halverwege mijn bovenbenen. Terwijl ik het geheel met één hand een beetje bij elkaar hou, trek ik het jurkje over het zadel heen. Het zadel voelt koud aan op mijn blote billen, maar het went snel. Met één hand aan het stuur, en met de andere hand de boel een beetje bij elkaar houdend, fiets ik naar het station. Het is lekker weer en ik heb geen jas aan. Elke keer als ik mijn rokken iets hoger trek, waait de wind er onder en steelt langs mijn schaamlippen. Ik kan niet helemaal uitsluiten dat een voorbijganger die op de juiste plek staat, zo een blik onder mijn rokken wordt gegund. Het idee van bekeken te worden vind ik opwindend, hoewel ik nou ook geen behoefte heb om bijvoorbeeld naakt door de stad te gaan fietsen. Maar af en toe trek ik mijn rokken bewust wat hoger.

De treinreis is niet lang, iets meer dan een uur. Het is wel druk. Ik zit naast een jongen van een jaar of twintig en we raken al snel in gesprek. Hij is een student die op weg is naar huis. Tegenover me zit een stel van een jaar of veertig. Ik heb al snel in de gaten dat de man zijn ogen niet van me af kan houden. Hij denkt dat hij het onopvallend doet, maar afwisselend gaan zijn ogen naar mijn decolleté en probeert hij wat tussen mijn benen waar te nemen. Door de split is de rok aan beide kanten van mijn benen afgegleden. Inwendig moet ik lachen als ik mijn benen een beetje uit elkaar doe. Ik weet bijna zeker dat er niks te zien is, behalve iets meer been, maar als een teaser doet dat het goed. En als er wel wat te zien is, heeft hij een leuke dag. Vlak voor Zwolle heeft zijn vrouw het ook in de gaten, en zowel hij als ik moeten het bekopen met een boze blik. Ik denk dat het voor hem hiermee nog niet is afgelopen, maar ik stap hier uit.

Als ik op het station in Zwolle aankom, weet ik dat ik de eerste ben. Nicky’s trein loopt over 20 minuten het station binnen. Ik loop naar de kiosk en neem een koffie. Dat geeft me in ieder geval iets te doen. Ze heeft me gemaild dat ze kort blond haar heeft, met rood gekleurde lokken. Niet groot, niet klein en slank tot normaal postuur. Ze zal een rode weekendtas bij zich hebben. Dat moet genoeg zijn om haar te herkennen. Bovendien weet ze uit de informatie die ik haar voor de verhalen over mij heb doorgegeven precies hoe ik er uit zie. Het kan niet misgaan. Terwijl ik mijn koffie opdrink, lopen er een drietal andere treinen binnen. Dan zie ik in de verte de trein aankomen waar ik op sta te wachten. Ik loop alvast het perron op en de aankondiging van de naderende trein gaat verloren in het geratel en het piepen van de afremmende wielen over de rails. Ik sta bij de achterste wagon en heb daarmee een goed overzicht over de deuren die overal open gaan. Het is druk en er stappen veel mensen uit, die zich weer een weg banen door het overvolle perron van degenen die juist willen instappen. Als drukke mieren duiken ze in elk vrij paadje op weg naar de uitgang. Het duurt even, maar dan zie ik een jonge blonde vrouw, met een rode weekendtas uitstappen. Ze doet een paar stappen het perron op en kijkt om zich heen.

Nicky

Ik ben nerveus als ik wat kleren uit de kast haal om aan te trekken. Ik weet veel van de meest intieme details van Roos, maar veel van de normalere dingen weet ik niet. Ik weet ook niet wat ze van me verwacht. Ik heb bewust niet te veel met haar gemaild over wat we gaan doen in de stad. Seks is helemaal niet ter sprake geweest, alsof we beiden huiverig zijn om daarover te beginnen. Alsof het plannen ervan gedoemd is om de werkelijkheid te laten mislukken. Natuurlijk heb ik haar wel verteld dat ik een hotel geboekt heb, voor het geval we er een heel weekend van willen maken, en niet alleen maar de zaterdag. Ze heeft het zonder doorvragen geaccepteerd.

Ik weet dat Roos een beetje exhibitionistisch ingesteld is. Dat ze zich graag laat zien. Soms rondloopt zonder slipje of bh aan. Zo ben ik niet, maar moet ik me aanpassen? Of juist niet en moet ik vooral mezelf zijn? De vraag stellen is hem beantwoorden en de enige juiste keuze lijkt me de laatste. Ik kleed me nooit heel uitbundig. Draag zelden felle kleuren en loop niet en publique te koop met de waren die ik heb te bieden. Ik kies daarom een strakke grijze rok tot net boven de knieën, met een korte split middenachter. Ik neem er een dun zwart riempje bij. Daarboven draag ik een witte blouse met korte mouwen. Op het linker voorpand afbeeldingen van rozen die van boven tot beneden lopen. Toch nog een beetje kleur en fleur. Sandaaltjes met een middelhoge hak. Als ik in de spiegel kijk, ben ik tevreden. Misschien een beetje klassiek, maar dat is wie ik ben. Ik verwacht dat Roos veel uitbundiger gekleed zal zijn. We zullen zien. Ik ga verder met het inpakken van mijn weekendtas.

Het is druk in de trein, en ik lees onderweg wat. Ik sla weinig acht op mijn medereizigers. De meesten lijken trouwens tevreden met het doorbrengen van de reis in stilte. Als de trein vertraagt, weet ik dat we in Zwolle zijn aangekomen. Roos moet er al zijn. Ze staat me vast op te wachten op het perron. Ik sta als één van de laatsten op om de trein te verlaten. We schuifelen door het gangpad naar de uitgang. Het lijkt erop dat het druk is in Zwolle vandaag. Waar moeten al die mensen in vredesnaam zijn? Maar dat vragen ze zich vast ook af van mij.

Ik doe een paar passen op het perron. Om me heen kijkend zie ik dat ik ongeveer in het midden van de trein zat. Langzaam speur ik het perron af of ik iets zie wat op Roos lijkt. Ik weet hoe ze er uit ziet. Ze heeft zichzelf al voor mijn eerste verhaal over haar beschreven. Ze is ongeveer net zo lang als ik. Lang donkerbruin haar, beetje krullend. Sportief figuur. Ze heeft verteld dat ze een bril heeft. Ik verwacht dat ze opvallende kleding zal dragen, dus daar focus ik me op. Systematisch laat ik mijn ogen over het perron glijden. Ik heb mijn rode weekendtas duidelijk in het zicht. Daar kan ze mij ook nog altijd aan herkennen. Pas als ik langs de trein naar achteren kijk, zie ik haar. Ik weet meteen dat ze het is. Geen enkele twijfel.

Ze lijkt me ook herkent te hebben. Er verschijnt een lach op haar gezicht en ze steekt een hand op. Dan komt ze naar me toe gelopen. Even vraag ik me weer af of dit nou wel zo verstandig was. Maar haar lach is ontwapenend en ik voel dat er iets moois achter zit. Hoe het ook uitpakt, het was goed om dit te doen. Dat weet ik nu zeker. Ze draagt een prachtige maxi dress, met een behoorlijk diep decolleté en bij elke stap verschijnt er een been in de lange split aan de voorkant. Haar borsten deinen op en neer. Die heeft duidelijk geen bh aan. In mijn ooghoeken zie ik dat ik niet de enige ben die dit ziet. Er zijn meerdere paren ogen die haar volgen, en haar ongetwijfeld proberen uit te kleden om te ontdekken wat er nou precies onder dat dunne beige stof verborgen gaat.
“Nicky?”, vraagt ze nog, met een laatste restje twijfel in haar stem.
Ik knik. “Roos?”

Het is een volkomen overbodige vraag, natuurlijk. We kijken elkaar even aan. Wie zet de eerste stap? Dan, tegelijkertijd, doen we een stap naar voren. Ik geloof dat we beiden het idee hadden opgevat om een hand op de heup van de ander te leggen voor drie keurige zoenen op de wang. In plaats daarvan bevinden onze gezichten zich plotseling wel heel dicht bij elkaar. Onze borsten worden tegen elkaar gedrukt en ik voel hoe stevig en veerkrachtig die van haar zijn. We schrikken er beide van en doen weer een stapje terug. Ik schiet in de lach en ze lacht mee.
“Sorry”, zegt ze.
“Nee, het was mijn schuld”, zeg ik.
Het ijs is gebroken.