Liederlijk Verleden - 13

“Zullen we naar boven gaan?” vroeg Stef.

Wat!? Meende hij dat nu? Was dat de interpretatie die Stef gaf aan mijn aarzelende maar goedbedoelde goedmaak knuffel? Op geen enkel moment was het mijn intentie om hem het idee te geven dat ik met hem naar bed wilde, maar dat ik naar hem toe wat goed te maken had, dat viel niet te ontkennen.

“Mag ik je voorstellen, Lies,” had Stef met een uitgestreken gezicht gezegd, nadat hij eerst mijn pols in een ijzeren greep gevangen hield, waardoor ik onmogelijk weg kon komen. “Dit zijn mijn zusje Ria en mijn schoonbroer Jan.”

Natuurlijk was ik er mooi ingetuind en misschien was mijn aanvankelijk boosheid ergens wel terecht geweest, maar ik had nooit mogen uitkramen dat Stef dus maar met zijn bloedeigen zuster naar bed was gegaan om die stomme weddenschap te winnen. Maar ja… Woede won het even van de rede.

Broer, zus en schoonbroer hadden elkaar gedurende enkele seconden met een blik vol ongeloof aangekeken, maar meteen daarna deed de bulderlach van de twee mannen me bijna pijn aan de oren. Ria had het bij een verontschuldigend schouderophalen en dito knikje gehouden, maar dan nog stond het huilen mij nader dan het lachen.

“Mannen en hun eeuwige weddenschappen!” zei Ria fel. “Zien jullie nu eindelijk in dat het geen goed idee was? Kom mee, Lies!”

Ria nam me bij de hand en trok me mee haar keuken in, waar ze zich bij een kopje thee uitgebreid verontschuldigde voor het feit dat ze zich voor de kar van haar broer had laten spannen. Ze biechtte op dat ze pas overstag was gegaan nadat Stef haar beloofd had dat hij mij vandaag zou komen voorstellen.

“Nieuwsgierigheid is lang niet altijd een goede raadgever,” zei ze. “Ik hoop dat je het me ergens kunt vergeven, maar ik was zo benieuwd naar de vrouw die mijn broer zijn denken en doen al jarenlang beheerst. Begrijp me niet verkeerd, Lies. Ik mag mijn twaalf jaar oudere broer dolgraag, maar dat betekent absoluut niet dat ik blind ben voor zijn dwaze kantjes. En toch… Ondanks dat hij bij de dames best goed in de markt ligt, is hij na dat kortstondige huwelijk met die Française nooit meer op de avances van een andere vrouw ingegaan. Voor hem is er maar één vrouw en dat is Liesje Peters. Ik was ten tijde van jullie verkering nog te jong om herinneringen aan jou te hebben, maar nu ik je eindelijk ontmoet begrijp ik mijn broer op dat vlak wel.”

“Tja,” zei ik aarzelend. “Zal ik dat dan maar als een compliment interpreteren?”

“Zo bedoel ik het in ieder geval wel, Lies.”

Op een of andere manier was daarmee het water tussen Ria en mij plots veel minder diep. Tijdens het gesprek wat volgde mocht ik ontdekken dat de zus van Stef een oprechte, aangename persoonlijkheid was. Diep van binnen schaamde ik me dood dat ik haar een hoerige troela had genoemd, die haar eigen broer neukte.

Ria stoorde zich daar echter totaal niet aan. Ze had er geen enkele moeite mee om het gesprek zowel boeiend als luchtig te houden. Af en toe schaterden we het uit en tijdens een van die lacherige momenten kwamen Jan en Stef erbij zitten. De belegde broodjes die Ria vooraf had klaargemaakt gingen erin als zoete koek. Hetzelfde kon worden gezegd van het voortreffelijke wijntje wat Jan tevoorschijn toverde om de sobere maaltijd mee af te ronden.

Ria en Jan hadden een duinwandeling met vrienden afgesproken. Het moment kwam dat zij moesten vertrekken. Wij mochten zo lang blijven als we wilden, zei Jan gniffelend… Maar dan moesten wij wel de afwas doen.

Ik had het niet bepaald verwacht, maar Stef bleek heel veel handiger met de vaatdoek dan ik ooit gedacht zou hebben. Kijkend naar zijn handelingen, die een zekere routine verraadden, voelde ik een onbestemd aanvoelende behoefte opborrelen om Stef te gaan knuffelen. Tegen de tijd dat de laatste bestekvorken in het juiste vakje van de keukenlade gingen, had het idee om hem met een vrijblijvende goedmaak knuffel te verrassen wortel geschoten in mijn hoofd. Moest ik daar nu plots spijt van hebben?

Zijn vraag was direct, maar ergens ook weer niet bepaald verrassend. Toch maakte ik me los uit zijn omarming en zette een stap achteruit. Ik begreep uiteraard wat hij wilde, maar wilde ik dat ook?

‘Nooit meer!’ Dat besluit was o zo moeizaam tot stand gekomen en nauwelijks een week later ging het al aan het wankelen. En toch… Vreemd genoeg kwam de gedachte aan Remco en het schuldgevoel omdat ik hem bedrogen had niet langer dan een handvol seconden in mijn hoofd voorbij. Dat heerlijke motorkap-nummertje daarentegen… Maar wilde ik dat wel écht opnieuw? Was een beetje kortstondig lichamelijk genot het wel waard om mijn goed geregelde leventje op het spel te zetten?

Nog terwijl ik aarzelend die afweging maakte, vertelde Stef langs zijn neus weg dat Jan en Ria boven een leuke gastenkamer hadden en dat zijn zus het bed netjes had opgemaakt voor het geval wij nood zouden hebben aan wat aangename verpozing.

“Wat aangename verpozing..?” De verbazing klonk door in mijn stem toen ik Stefs woorden herhaalde. Wat was er in hem gevaren dat hij overging tot een dergelijk subtiel taalgebruik? De Stef Wagenmakers die ik van vroeger kende nam nooit een blad voor de mond en noemde, bij wijze van spreken dan, altijd man en paard.

“Noem het wat mij betreft een liefdevolle verpozing,” zei hij terwijl hij zijn hand naar me uitstak. “Kom je mee, Lies?”

Lag het aan de wijn of zat er ‘iets’ in Ria’s broodjes? Waren het de zon en de zeelucht? Was het Stefs minzame, bijna smekende blik? Hoe dan ook, alle aarzeling viel in luttele seconden van mij af. Een hele batterij krolse vlinders vochten in mijn buik om voorrang terwijl ik mijn hand in de zijne legde. De stuwing in mijn borsten leek bij elke traptrede die we namen sterker te worden en tegen de tijd dat we boven kwamen, was mijn kledij al niet meer in staat om mijn opwinding verborgen te houden. Twee vooruit priemende nippels verraadden mijn absolute actiebereidheid. Terwijl we samen de gastenkamer binnenliepen registreerde Stef het bewijs van mijn lijfelijke verlangens met een glimlach.

De kamer oogde mooi, vrij ruim bemeten en uitnodigend. Eenmaal we op het bed belandden kwam hij met een eerste, bijna ingetogen kusje aanzetten. Alweer tot mijn verbazing trakteerde Stef mij op een lange reeks van geduldige, bijna smekende zoentjes waar ik me zalig bij voelde. Nooit eerder had ik zo sterk het gevoel dat Stef op me wachtte en het was pas toen ik hem wat actiever terug begon te zoenen dat de intensiteit van zijn kussen evolueerde naar vol en vurig.

Ondertussen had hij mij alle tijd gegeven om zijn modieus polohemdje op te stropen en met mijn vingers door de weerbarstige krulletjes op zijn borst te strelen. Toch was het pas toen ik de ritssluiting van zijn broek opende dat ik zijn hand over mijn borsten in de richting van de diagonaal lopende, lange ritssluiting van mijn broekpak voelde glijden.

Als een duiveltje uit een doosje kwam heel even de vraag waar ik in godsnaam mee bezig was in mijn hoofd voorbij. De onmiskenbaar degelijke hardheid onder de stof van zijn slip knuppelde dat gewetensduiveltje per direct genadeloos neer. Een mens moet van tijd tot tijd prioriteiten kunnen scheiden van bijkomstigheden en mijn prioriteit op dat moment was degelijke, deugddoende seks... Wie kende mij op dat vlak beter dan Stef? Niemand toch?

Alsof hij mijn gedachten kon lezen waren zijn vingers ondertussen, voorbij de geopende ritssluiting van mijn rode jumpsuit, over mijn slipje beginnen strelen. Stef kende altijd al het verschil tussen ‘gewoon’ strelen en strelen met als doel een vrouw spreekwoordelijk te laten drijven. Dat was hij door de jaren dus niet verleerd!

Aan het ‘uitpakken’ verspeelden we niet bepaald veel tijd. We waren uiteraard geen pubers meer. We kenden het klappen van de zweep en we kenden elkaars gevoelige plekjes al jaar en dag. Wat we deden leek even vanzelfsprekend als fietsen of zwemmen. Eenmaal je die dingen onder de knie hebt, verleer je het nooit meer.

Mijn broekpak werd met de nodige voorzichtigheid omlaag gestroopt en over de leuning van een stoel gedrapeerd, terwijl de zitting van diezelfde stoel dienst deed als landingsplaats voor mijn bh en slipje.

Wat zijn eigen kleding betrof was Stef veel minder secuur. Zijn linnen broek en zijn T-shirt vlogen achteloos in een hoek van de kamer, zijn sokken en onderbroek geraakten niet verder dan het karpetje naast het bed.

Stefs mond trok een zalig kusjesspoor vanaf mijn tenen tot in mijn schoot. Zachtjes kreunend van genot gaf ik hem alle ruimte. Probleemloos vond zijn tong de weg naar mijn intiemste huidplooien en uiteindelijk ook naar mijn pretknopje. Met de ogen gesloten ogen lag ik intens te genieten van zijn perfect aanvoelende verwennerij en tegelijk drong het tot me door hoezeer ik dit soort liefkozingen jarenlang had gemist.

Stef kuste en beknabbelde mijn knopje. Hij sondeerde mijn glibberige diepte met zijn tong en ondertussen streelden en kneedden zijn bekwame, grijpgrage vingers mijn borsten en tepels.

Wat Stef ook deed, alles voelde zo vertrouwd en tegelijk ook zo onwaarschijnlijk goed en volmaakt. In geen tijd had hij me op het punt vanwaar geen ommekeer meer mogelijk was. Vanzelf spanden mijn buik en bekkenspieren aan, waardoor mijn kont van het bed los kwam. In weerwil van mijn aanstormend hoogtepunt registreerde ik ergens nog net dat Stef zijn handen onder mijn billen legde en mijn kruis strak tegen zijn mond aanperste. Seconden later galmde mijn schreeuw van genot door de kamer.

Zodra ik mijn ogen weer opende, zag ik hoe Stef geknield naast me zat en mij met een stralende grijnslach aankeek. Met zijn armen op zijn heupen showde hij me zijn mooie erectie die, even trots als ongegeneerd, in mijn richting wees.

Alsof het de normaalste zaak van de wereld betrof, draaide ik mij op mijn zij en zonder aarzelen liet ik zijn eikel mijn mond in glibberen. Stef reageerde duidelijk enthousiast op mijn warme mond en vochtige tong. Toen ik ook nog eens een hand rond zijn goed gevulde balzak legde en die zachtjes masseerde, gromde hij van genot.

Stef stootte niet als een wildeman, maar gaf mij alle tijd en ruimte om zijn voorhuid met een beetje druk van mijn lippen naar achter te bewegen. Nog even liet ik mijn tong rondom zijn eikel wentelen, om uiteindelijk zijn geslacht steeds dieper in mijn mond toe te laten. Wat ik met mijn lippen, mijn mond en mijn handen ook deed, alles leek een ophitsend effect op zijn gevoelige liefdespenseel te hebben, én… Tegelijk was het voor mij een waar genot om zijn instrument te bespelen. Ik ging er dan ook mee door tot hij me bijna smeekte om daarmee te stoppen.

Woorden waren overbodig toen Stef me met enkele eenvoudige handelingen op mijn knieën zette en achter mij plaats nam. ‘Op zijn hondjes’ met Stef was altijd lekker, herinnerde ik mij van vroeger. Elk moreel bezwaar was dan al verder weg dan ooit, dus als vanzelf graaide ik tussen mijn benen door om hem naar binnen te leiden. Stef had echter geen hulp nodig. Na een ingetogen kreuntje van mij pakte hij met beide handen mijn heupen stevig vast en onder zijn steeds langer wordende halen, voelde ik hem met steeds minder weerstand mijn hunkerende diepte binnendringen.

Mijn hese kreuntjes leken hem aan te sporen en weldra kwam het moment waarop hij me precies goed raakte. De manier waarop hij mijn genotspotje perfect stimuleerde ontlokte mij een soort schunnig taalgebruik, waarbij zelfs een doorwinterde bouwvakker aan het blozen zou gaan. Het bleek voor Stef niet bepaald een domper op de feestvreugde maar eerder een aanmoediging. Hij ging er alleen maar feller tegenaan, wat ervoor zorgde dat ik al snel een nieuw moment van extase voelde aan komen rollen. Gelukkig dacht ik er nog net op tijd aan om mijn hoofd in het hoofdkussen te drukken, zodat mijn schreeuw van genot ditmaal toch min of meer binnenskamers bleef.

Zijn penis glibberde uit mijn spleetje. Zodra ik opzij keek, bleek Stef op zijn rug naast mij te liggen. Zijn trotse erectie wees in volle glorie naar omhoog. Eenmaal mijn hartslag weer een normaal ritme bereikte, klom ik op hem en opnieuw ging de penetratie als vanzelf. Dit standje was echt wel van mijn verkeringstijd met Stef geleden, flitste het door mijn hoofd, en dat terwijl ik daar destijds altijd zo fantastisch op klaarkwam.

Op een of andere manier klopte alles. Ook Stef bleek geen bijkomende stimuli nodig te hebben, ook al liet hij het initiatief aanvankelijk aan mij. Na verloop van tijd bleek mijn ontspannen manier van wippen voor hem dan toch niet meer genoeg. Met zijn handen op mijn bips, en geholpen door zijn fel stotende erectie, dreef hij mij naar een veel hoger tempo.

Ik kwam alweer klaar en deze keer volgde hij me wel. De krachtdadige manier waarop hij doorstootte maakte dat ik als het ware met Stef versmolt en het voelde fantastisch aan om hem zijn zaad diep in mij te voelen lozen. Ik liet het wat graag gebeuren. Ik ontving en genoot, tot hij na vijf of zes broeierig aanvoelende naschokken toch stilviel. Voorzichtig rolde ik van hem af, zodat ik naast hem kon gaan liggen.

Stefs hand vond de mijne en net zoals we dat in onze jeugdjaren na een rondje seks zo vaak deden, verstrengelden onze vingers zich vanzelf. Mijn blik gleed van zijn stralende gezicht naar onze handen, en... naar mijn trouwring.

Goeie genade, Wat had ik nu weer gedaan? Dit had nooit mogen gebeuren, hield ik mezelf voor, maar het grote schuldgevoel wat ik had na ons motorkap-nummertje in dat bos, dat bleef uit. Het lichamelijk genot zinderde allicht nog te fel na. Dit soort verbluffende en totale bevrediging zou ik bij mijn man nooit vinden. Dat had ik eigenlijk altijd al geweten, maar na vandaag was het mij duidelijker dan ooit hoezeer ik dit soort lichamelijk genot had gemist. Daarnaast was het zinloos om mezelf voor de gek te houden. De jarenlang gekoesterde haatgevoelens tegenover Stef had hij, ondanks dat ik mezelf er fel tegen verzette, in enkele weken tijd helemaal weten te doorprikken. Mariska had gelijk… Ik was inderdaad verliefd. Waar en wanneer die omslag precies gebeurde, daar kon ik de vinger niet op leggen, maar ik was wel degelijk verliefd op mijn ex-lief…

In hoeverre Stef mijn gedachtegang kon inschatten, dat wist ik uiteraard niet. Wellicht was het puur toeval dat hij net dat moment uitkoos om met zijn duim over mijn trouwring te strelen. Toen ik hem opnieuw aankeek, drukte hij snel een teder kusje op mijn wang.

“Genoten?” vroeg hij.

“Hmm…” knikte ik. Het tegendeel zou hij met recht en reden nooit geloven.

“Ik ook,” zei Stef. “Weet je, Lies… Ik zou er heus wel mee kunnen leven als jij ervoor kiest om bij jouw man te blijven en die trouwring te blijven dragen. Je zou van mij al een gelukkig man maken als ik van tijd tot tijd de kans zou krijgen om dit soort heerlijke momenten met jou te mogen delen.”

“W…Wat?” stamelde ik, terwijl er ergens in mijn hoofd een alarmsignaal leek af te gaan in de richting van mijn beste vriendin. Had Mariska het ‘driehoeksverhouding-deel’ van ons vertrouwelijke gesprek ook al aan Stef doorgebriefd?

“Lisa Peters,” grinnikte hij. “Jij weet heus wel wat ik hiermee bedoel.”

‘Ja dus,’ flitste het door mijn hoofd. “Mooie vriendin, die Mariska!”

“Wees niet te hard voor jouw vriendin, lieve Lies. Ze heeft het beste met jou voor. Hoe sta jij trouwens tegenover haar voorstel?”

“Ik… Ik denk… dat ik daar toch nog eens goed over moet nadenken.”

“Dat begrijp ik,” grijnsde Stef. “Ik ben überhaupt al blij dat jij daarover wil nadenken.”

“Zullen we dan nu de lakens verschonen en daarna samen douchen, Liesje?” vroeg hij enkele minuten later. “De weddenschap, weet je nog…? Ik wil je vanmiddag graag nog aan een bijzonder iemand voorstellen.”

“Trek je plan maar met die lakens en douchen lukt me wel alleen,” reageerde ik, norser dan ik het bedoelde. Die stomme weddenschap en tegelijk ook de persoon aan wie Stef me zou willen voorstellen, konden me voorlopig gestolen worden. Ach, was alles niet eenvoudiger geweest als ik niét in Stefs auto was gestapt, maar stiekem de trein richting Nederland had genomen? Rijkelijk laat om die afweging te maken natuurlijk, maar dan nog had ik er op dat moment vooral nood aan om even alleen te zijn. Ik moest hoognodig een aantal dingen op een rijtje zetten. Vastberaden graaide ik mijn kleding bij elkaar.

“Waar is de badkamer!?”

Wordt vervolgd.