Zakenreizen - 5

Een maand later vraagt Hans mij weer op zijn kantoor te komen, hij heeft weer een reisje. “Ik heb met Astrid en Minke overlegd” zegt hij, “ze weten natuurlijk dat jij straks enige tijd niet beschikbaar bent en ze wilden wel ruilen. Wil jij volgende week mee naar Barcelona?”

Ik weet niet wat ik hoor. “Dat is mooi van ze. Ja, wil graag mee.” “We gaan vliegen” vervolgt Hans, “met de auto kost te veel tijd. Ik verwacht met het contract geen moeilijkheden, het is meer een formaliteit, maar misschien kunnen we daar dan twee dagen blijven en dat we dan samen een kamer delen?”

Ik kijk hem verbluft aan en laat dit even op mij inwerken. “Dus de resterende tijd zijn we vrij om te doen wat we willen?”

“Beschouw het als een kleine vakantie” hoor ik hem zeggen, “maar ik wil graag enkele dagen bij je zijn.”

Ik ben een tijdje stil, “je wilt mij?” “Ja, ik wil jou” en hij kijkt mij strak aan. “Maar we zijn beide getrouwd” antwoord ik. “Dat weet ik en dat blijft ook zo” zegt hij, “maar ik wil je nog één keer voor mij alleen hebben, we hebben het steeds goed met elkaar kunnen vinden.”

Dat laatste is zeker waar, maar dit is geen zakenreisje meer maar een kleine vakantie en een beetje vreemdgaan schiet het door mijn hoofd.

“Nou goed dan, maar dan moet het wel de laatste keer zijn, anders trek ik het niet.” “Afgesproken” is zijn reactie.

Thuis vertel ik Henk dat er weer een reisje voor mij is en dat dit voorlopig wel de laatste zal zijn. Ik zeg hem dat ik er mij op verheug. Hij vindt het mooi voor mij.

In het vliegtuig kan Hans zich nauwelijks beheersen, zo nu en dan strijkt hij over mijn been.

We hebben een hotel aan de Ramblas. De kamer is schoon en groot. Die middag hebben we de afspraak met onze client. In een taxi rijden we naar het adres. Ik ben, zoals altijd met de eerste ontmoeting, heel zakelijk en netjes gekleed.

Een vriendelijke Spanjaard staat ons te woord en inderdaad levert deze overeenkomst geen moeilijkheden op, na twee uurtjes staan we tevreden weer buiten. Hierna hebben we de tijd voor ons zelf.

We besluiten eerst een terrasje te pakken. Hoewel ik alcohol afgezworen heb, laat ik mij nu toch verleiden voor een glas witte wijn. We proosten op de komende twee dagen.

Helemaal ontspannen lopen we terug naar het hotel. We willen ons omkleden voor het diner, maar Hans kan niet wachten en begint mij te bevoelen. Zijn handen gaan langs mijn lichaam naar mijn borsten.

“Zullen we maar wachten tot vanavond?” zeg ik hem. Met een beetje tegenzin laat hij mij los en geeft mij een fikse zoen. Dan begint hij zich zelf om te kleden.

Ik ga even de badkamer in om mijn spannend setje aan te trekken. Dit is een kanten bh waarin mijn borsten wat omhoog geduwd worden. Daarover komt een rode jurk met een geraffineerd decolleté.

Ik bekijk mezelf in de spiegel en ben tevreden over het resultaat.

Als we aan het diner zitten, maakt Hans complimenten over mijn jurk. Ik merk tot mijn genoegen dat zijn blik vaak naar mijn decolleté gaat.

Dan begint hij aarzelend: “Zeg Marieke, mag ik je iets heel persoonlijks vragen?” “Ja, natuurlijk” antwoord ik. “Wel…. ik weet niet goed hoe te beginnen” stamelt hij wat. “Nou, meestal bij het begin” reageer ik wat vrolijk.

“Nou, dat is ons laatste reisje naar Reims. We hebben daar heerlijk gevreeën, maar ik weet niet zeker of dat wel goed gegaan is.” “Hoe bedoel je?” vraag ik, hoewel het mij wel begint te dagen, “vond je het niet fijn dan?”

“Integendeel, zo fijn zelfs dat ik er niet zeker van ben dat ik mij op tijd terug getrokken heb.” Zo, het hoge woord is eruit, ik zie hem diep ademhalen. “Daarom wou ik jou eigenlijk mee hebben naar hier, dan kunnen we er uitgebreid en vrij over praten.”

Mijn vermoeden is dus juist, kans dat mijn kind ook van hem kan zijn. Ik weet even niet wat ik hierop moet zeggen, maar dan: “Henk denkt dat het van hem is, hij weet het ook niet van ons. En ik heb het vaker met hem gedaan dan met jou, dus heeft Henk wel de meeste kans.” We zijn beide even stil. “Ik weet niet wanneer we het kunnen vaststellen” ga ik verder.

“Ik wil mij niet aan mijn verantwoordelijkheid onttrekken” zegt Hans, “maar misschien is het beter om niks te zeggen, wat niet weet wat niet deert. Het zou je huwelijk alleen maar kunnen schaden.”

Daar heb ik ook aan gedacht.

“Ik vertel niks” zeg ik “en als jij je ook stilhoudt, is er wat dit betreft niks aan de hand. Maar ik denk dat ik het later wel wil weten.”

“Dan hoor ik het wel van je” is Hans’ reactie, “ik ben blij dat dit uit de wereld is, want ik wil niet dat dit tussen ons komt te staan.”

“Ik heb je altijd leuk gevonden” antwoord ik hem, “en ik hoop dat dit ook zo blijft. Leuk genoeg om zo nu en dan even met je te vrijen zonder dat ik mij schuldig voel.”

“Dat is lief van je” zegt Hans en ik zie dat hij een traantje in zijn ogen krijgt.

Als we later op de avond op onze kamer zijn, omarmt Hans mij, waarna we ons uitkleden. Eenmaal in bed glijden onze handen over elkaars lichaam.

“Ik wil dat je nu alles in mij spuit” zeg ik. Hans grinnikt. “Dat is makkelijker op te brengen dan de laatste keer” is zijn reactie.

Zijn hand glijdt naar mijn spleetje en hij wrijft er voorzichtig over. Dan gaat zijn mond naar mijn hals en dan verder naar mijn borsten. Voorzichtig neemt hij een tepel in zijn mond. Met zijn tong speelt hij er mee. Als hij dan ook nog met een vinger bij mij naar binnen gaat, stijgt mijn opwinding snel.

Hij merkt dit kennelijk, want hij gaat heftiger door, zeker als hij mijn gevoelig plekje gevonden heeft.

Al heel snel bereik ik bijna mijn hoogtepunt en roep hem om in mij te komen. “Neuk me” breng ik uit. Hij voldoet aan mijn wens en steekt zijn lul in mij. Langzaam begint hij te neuken. Ik heb mijn benen om hem heen geslagen. “Harder!” roep ik en hij versnelt zijn tempo. Dit is wat ik nodig heb en met een schreeuw kom ik klaar. Dan voel ik hem in mij spuiten.

Uitgeput hou ik op en lig uit te hijgen. Ik ben helemaal bezweet. “Ik kan niet meer” zeg ik Hans. “Dan gaan we morgen verder” antwoordt hij droog.

We vallen beide later rustig in slaap.

De volgende dag overleggen we bij het ontbijt wat we gaan doen. We kunnen natuurlijk niet om Gaudi heen en besluiten naar een park te gaan met zijn mozaïeken. De kerk lijkt ons veel te druk en we hebben geen zin om lang in de rij te staan. We nemen een taxi en onderweg toont de chauffeur ons ook nog enkele van zijn huizen.

Het is vrij rustig in het park en we gaan op een bankje zitten. “Ik wil straks toch een test laten doen” begin ik, “ik wil het wel zeker weten.” Dat kan ik mij voorstellen” antwoordt Hans, “en hoe dan ook, ik werk altijd mee aan wat jij wilt en besluit.”

We zitten zo een tijdje stil naast elkaar en het geeft mij een rustig gevoel. Plotseling sla ik een arm om hem heen en geef hem een zoen. “Bedankt” is het enige wat ik zeg.

We lunchen ergens in de stad en brengen de middag wat shoppend door. ’s Avonds in het hotel zijn we beide moe. We drinken nog wat op de kamer en kleden ons bij elkaar uit alsof het vanzelfsprekend is en gaan op bed liggen.

Hans begint mij te knuffelen en ik voel me heerlijk ontspannen. Ik ben een beetje loom van de wijn geworden en ik voel dat ik zo nu en dan een beetje wegzak.

“Vind je het erg om te gaan slapen?” vraag ik. Hans glimlacht. “Natuurlijk niet lieverd, welterusten” en geeft mij een zoen.

We slaan de armen om elkaar heen en ik val als een blok in slaap.

De volgende dag reizen we weer terug, in het vliegtuig hebben we nog korte gesprekjes, maar de privacy is hier niet erg groot. Het meeste tussen ons is wel gezegd, we wachten nu in spanning op de komst van de baby.

Een paar maanden later weten we dat ik een dochter krijg, maar mijn zakenreizen zijn voorlopig stop gezet.

Epiloog.

Het is ruim 25 jaar later.

De bruid houdt een speech: “….. ik wil mijn ouders bedanken voor de liefdevolle opvoeding die ze mij hebben gegeven ….. ook wil ik mijn oom Hans noemen, door hem heb ik veel dingen kunnen doen en hij heeft mij veel mogelijkheden geboden……..”