De Me-too Training - 9

We moeten terug met de groep aan de slag. Mijn collega Anne en ik zijn aan de laatste dag toe van een training die we verzorgen rond integriteit en me-too op het werk. En dat had ons, stapje voor stapje, ook heel wat dichter bij elkaar gebracht. Letterlijk. Vanochtend voor het eerst met mijn botje in haar grotje. Maar nu: eerst met de groep aan de slag.

“We gaan verder waar we gisterenmiddag gebleven waren. Vanochtend gaan we aan de slag met de reflectie: delen en uitdiepen. Jullie hebben gisteren allemaal in jullie werkboekjes genoteerd hoe het voelde, de verklaarbare aanraking en de onverklaarbare aanraking. Jullie hebben geoefend met assertiviteit en het bewaken van jullie grens. Door te ervaren hoe het voelt wanneer die grens overschreden wordt. Dat werd soms erg fysiek, maar dat is nu eenmaal de aard van de leerervaring”. Anne heeft in één klik haar professionele houding aangezet en spreekt de groep helder toe. “Delen en verdiepen is een belangrijk reflectiemoment. Omdat je hersenen je nieuw aangeleerde reflex dan heel normaal gaan vinden. Zodat je hem, tja, reflexmatig inzet wanneer dat ooit nodig zou zijn. We nemen daar de hele ochtend voor en jullie gaan werken in gemengde viertallen. Zo zijn er meer ervaringen om te delen en kunnen jullie elkaar ook bij de les houden. Plus: een viertal is veilig genoeg om dieper te graven en heel open te zijn over je beleving en gevoelens. De afspraak is wél: wat in het viertal gedeeld wordt, blijft binnen het viertal”. Ik zag sommige deelnemers al naar collega-deelnemers beginnen rondkijken. “Laatste punt: zoek samen een plek op waar het veilig voelt. Al wandelend in het park, op een bank onder een boom, in een van de zaaltjes of kamers, maakt ons niet uit. We zien elkaar stipt om 12u bij de lunch terug.”

Er vormden zich spontaan viertallen, het leslokaal liep langzaam leeg. Toch was Anne één ding vergeten: het aantal deelnemers was helaas niet deelbaar door vier.

Gelukkig bestaat toeval niet: alleen Liesbeth blijft in het zaaltje achter. Liesbeth die gisteren nog blozend over haar ‘schaamstreek’ sprak toen Anne haar vol in haar kruis had gegrepen. En die daarna wel wat los leek te komen. Toen ik tijdens de oefening haar been streelde tot ver onder haar rokje, kneep ze met een mysterieuse glimlach in de bult in mijn broek. En ze trok zich ook niet terug toen Anne haar even later flink tongde. Ik moet hier niet te hard aan terugdenken want botje is al wakker geworden in mijn boxershort. Gelukkig staat Anne nog volledig in professionele modus.

“Zo, Liesbeth, kies maar wat jou het fijnst lijkt. Je mag rustig als vijfde persoon aansluiten bij een ander groepje. Of wij gaan met zijn drieën aan de slag. Ik moet je wel waarschuwen: wij hebben natuurlijk geen werkboekje bijgehouden, dus het leereffect zal zwaarder bij jou komen te liggen.”

“Oh, maar daar kijk ik eigenlijk wel erg naar uit. Ik wil er echt wel alles uithalen, zeker nu ik al zo ver gekomen ben.”

“Fijn, en waar wil je graag oefenen?”

“Oh, ik moet mijn werkboekje natuurlijk nog ophalen, dat ben ik in mijn kamer vergeten. Zullen we misschien die kant opgaan?

In de lift verandert Liesbeth van gedacht.

“Of misschien vind ik het toch prettiger om het op jouw kamer te doen Anne, voelt toch wat neutraler of zo.”

Zo belanden we op Anne’s kamer die gelukkig door de schoonmaakploeg al weer helemaal in orde gebracht is. Bedje netjes opgedekt met frisse lakens. Liesbeth zet zich in het enige hotelkamerstoeltje, Anne en ik zetten ons op bed. Een heel eind verder uit elkaar dan we gewend zijn.

“Hoe moeten we dit doen?”

“Niets moet, Liesbeth. Je doet precies wat je wil, gaat precies zo ver als je wil en kan om het even wanneer stoppen.” “Misschien is het het makkelijkst als we wat rustig aan beginnen bij de eerste notities die je in je werkboek gemaakt hebt”.

“Zal ik dan even een stuk voorlezen?”

Liesbeth leest haar notulen van de eerste dag voor. “Het verhaal van Anne over de collega die haar signalen verkeerd begreep, dat kwam wel binnen. Ik snap nog steeds niet hoe Stijn maar bleef verder gaan met zijn geflirt terwijl ik toch duidelijk had aangegeven dat ik niet geïnteresseerd was”.

“Zullen we daar gelijk eens je nieuwe reflexen op oefenen” stelde Anne voor, “Stef kan dan wel even de rol van Stijn op zich nemen”. Ik sprong van het bed af, wandelde naar Liesbeth. “Ho, wat heb je een leuke trui aan, die ziet er wel heel erg zacht uit.” En terwijl ik dat zei, streelde ik over Liesbeth’s arm. “Dat vind ik niet fijn Stijn”. Het kwam er resoluut uit en ik trok mijn hand direct terug. Terwijl ik terug op het bed stapte, zag ik dat Anne de verwijzing naar vorige donderdag direct begrepen had.

“En dan komen er gewoon wat persoonlijke notities, niet zo interessant”. Liesbeth kreeg een kleine blos toen ze dit zei. “Als je ze niet wil delen is dat jouw keuze, prima hoor.” Blijkbaar overtuigde mijn blik haar.

“What the hell, ik kan er maar van bijleren. Gaat’ie: Vandaag over internationale aspecten, helemaal niet interessant voor mij. Ik heb de groep wat zitten rondkijken. Wat een bende zelfingenomen corporate haantjes. Hoewel, die Peter ziet er wel leuk uit. Pronte vrouw, die Anne. Karen ziet er ook wel leuk uit. Wat stom dat ik er nog altijd niet uit ben. En die Stef, die zit heel de tijd maar achter in het lokaal, wat doet die hier eigenlijk?”

“Wat bedoel je met ‘er nog altijd niet uit’, Liesbeth?’

“Ik weet nog altijd niet of ik, euh, ja, euh, liever met een man zou zijn of met een vrouw.”

“Wat vind je zelf het fijnst, waar voel je je het best bij?”

“Tja, om te praten en leuke dingen te doen, dat is bij allebei wel prima. Maar, euh, zo, euh, romantisch en zo, nou, euh, ik ben heb allebei nog niet zo heel veel ervaring. Wel prettig dat ik daar bij jullie zo over kan praten, zal ik gelijk wat verder lezen?”

“Vandaag ging het over het integere sollicitatiegesprek. Stef deed dat. Die leek me een beetje nerveus, maar wel op een heel schattige manier. Hij had ook wel erg leuke oefeningen voorbereid. Of zou ik het programma zo leuk gevonden hebben omdat ik hém wel een beetje leuk vind?”

Ik zag dat Liesbeth weer zat te blozen met haar werkboekje op haar schoot. En mij niet durfde aankijken.

“Liesbeth, daar is toch helemaal niets mis mee. Het is toch helemaal normaal dat je in een groep een aantal mensen niet zo leuk vind, een paar wat leuker en sommigen misschien zelfs wat aantrekkelijk? Terwijl ik de eerste dag achteraan zat, had ik alle tijd om heel de groep te observeren. En je mag rustig weten dat dat voor mij net hetzelfde is hoor.”

Liesbeth keek me onder haar wimpers door aan. “Ja, misschien wel. Maar om dat dan zomaar hier te zeggen”.

“Klopt, dat zou je normaal niet doen, maar we zitten hier in een gevorderde leersituatie. Jammer genoeg zit jij niet samen met andere deelnemers. Maar laat mij dan toch de wederkerigheid inbrengen. Ik vond jou vanaf het eerste moment een heel aantrekkelijke vrouw.”

Liesbeth begon onmiddellijk weer te blozen en keek snel terug in het werkboekje op haar schoot. “Zal ik maar gelijk verder lezen over donderdagochtend?” Benieuwd wat ze daar over heeft opgeschreven. De oefening met de ‘verklaarbare aanraking’ had Liesbeth met Peter uitgevoerd.

“Anne en Stef hadden de oefening mooi voorgedaan en het leek me best veilig om eens iets verder te gaan en mijn eigen gevoelens te onderzoeken. Dus zocht ik Peter op voor de oefening. Stom eigenlijk, ik lijk wel een bakvis hoe spannend ik het vond om zomaar mijn hand op zijn knie te laten rusten! Dat zou ik normaal nooit durven. En ik kreeg helemaal kriebels in mijn buik toen Peter zijn hand op mijn blote knie legde. Ik voelde gelijk electrische schokjes in mijn onderlichaam. Maar blijkbaar was dat voor Peter helemaal niet zo. En toch liet hij zijn hand gewoon liggen. Wat een ongevoelige kwast!”.

“Ja, jij gaf toen aan dat je het best een beetje opwindend vond, toch?”

“Nou, ik vond het ook wel wat opwindend om dat zo te zien” vul ik Anne aan.

Ik zie hoe Liesbeth met een hand onder het werkboekje gaat dat op haar schoot ligt, terwijl ze ons om de beurt in de ogen kijkt. Dan begint ze haar notities van donderdagmiddag voor te lezen.

“Vanmiddag gingen we aan de slag met de onverklaarbare aanraking. Vond ik een beetje een rare term. Het was weer met een oefening en gelukkig stond ik dicht genoeg bij Karen. Die ben ik in de loop van de week steeds leuker gaan vinden. Dus ik hoopte echt wel op wat fijne momentjes. Maar dat viel erg tegen. Ze greep me brutaal direct bij een bil. Zo grof weer. En het werd nog erger. We moesten wat door elkaar gaan lopen om te oefenen op onze reflex met een onverklaarbare aanraking. Dan denk je ‘misschien een knuffel of een streling door je haar’, maar nee hoor. Anne greep me gewoon in mijn schaamstreek en ging daar dan met heel de groep over praten. Raar is dat. Ik vond het echt ongepast maar mijn lichaam reageerde wel heel fel. Ik werd in mijn billen geknepen, iemand stond achter me en greep mijn borsten, Stef ging zelfs met zijn hand onder mijn rokje en Anne heeft me brutaalweg getongd. Zo direct allemaal. Ik vond het niet fijn, maar mijn lichaam bouwde wel spanning op. Ik werd er zelfs wat vochtig van. Ik heb wel flink mee gedaan, voor de oefening. Zelf ook in Karin’s bil geknepen. En aan het eind mijn hand op best wat piemels gelegd en wat dames in de schaamstreek getast. Toch weer zelf verkennen wat mij het best past. Maar het maakte voor mij weer niet veel verschil. Zo’n piemel, dat is wel spannend. Maar een vrouw heeft dan weer zo’n vertrouwd onderlichaam. Wat moet ik toch?”

“Ik moet snel even gaan plassen hoor!” en Liesbeth duikt de badkamer in.

“Echt een leuke meid hé. Zo te zien mag jij haar wel.”

“Zeker. En zo puur. Zag jij ook hoe ze heel de tijd met haar hand onder haar werkboekje zat?”

“Ja, was me ook opgevallen. En die hand lag niet echt stil. Zou ze…?” Anne kijkt me aan met een blik die me doet smelten.

We horen het toilet doorspoelen en Liesbeth komt terug binnen met een flinke blos. Zou ze meer gedaan hebben dan een snel plasje? Nee, er is blijkbaar wat anders aan de hand.

“Zo, ik heb nu al voorgelezen tot donderdagochtend en jullie zitten hier maar te zwijgen. Is er echt niets dat jullie willen vertellen over de voorbije week?”

“Hoezo Liesbeth?”

“Wel, ik vraag me af wat het verhaal is achter het herenhemd en de boxershort die ik op de badkamer zag liggen.”

Oepsie. Anne en ik kijken elkaar aan.

“Weet je Liesbeth”, begint Anne, “wij zijn eigenlijk helemaal niet zo direct en brutaal als je ons beschreef door die oefening van donderdagmiddag. Eigenlijk juist helemaal omgekeerd. Alles wat hier gezegd wordt, blijft toch helemaal tussen ons, dus ik wil ook wel de wederkerigheid inbrengen. Wij hebben maandag gemerkt dat we elkaar wel héél erg leuk vinden, Stef en ik, en afgesproken dat we gedurende heel de week telkens kleine stapjes zouden nemen. Dat we elke dag allebei een kaartje zouden schrijven met een voorstel voor een volgende stap en dan alleen maar het kaartje uitvoeren dat we het mínst spannend vinden!”.

“Oh, wat grappig, wat leuk! En wat stond er op jullie eerste kaartje?”

“Ik had graag tegen haar aan willen slapen, maar Anne’s kaartje was nog voorzichtiger. Dus hebben we één kusje op de mond gegeven en dat was alles voor onze eerste stap. En dinsdag hebben…”

Liesbeth onderbrak me.

“Nee, wacht, niet vertellen. Mag ik iets aan jullie vragen? Zou ik de stappen van die kaartjes met jullie twee over mogen doen, stapje voor stapje? Als ik durf? En zo ver jullie het nog leuk vinden?

“En zo ver jij het zélf leuk vindt!” vult ik Liesbeth aan.

“Oké, ik ben zelf ook wel benieuwd, want ik ben zelf nog nooit zo ver gegaan met een vrouw” geeft Anne aan terwijl ze van het bed springt en op Liesbeth toeloopt. Liesbeth staat ook op en buigt met gesloten ogen en getuite lippen een beetje naar voor. Wanneer ze Anne tegen zich aan voelt leunen, buik tegen buik, borsten tegen borsten, kijkt ze met grote ogen op en slaat haar armen om Anne. Langzaam komen hun lippen dichter bij elkaar voor een brave zoen op de mond. En ook nu weer geeft Anne snel een klein likje over Liesbeth’s lippen wanneer de monden uit elkaar gaan. Nog even blijven ze zo tegen elkaar staan tot Liesbeth mij strak aankijkt. Ik kom helemaal tegen haar aan staan, een arm om haar nek en een hand op haar rug. En laat haar het initiatief nemen voor de kus. Ze buigt zich naar me toe en perst heel haar lijf tegen me aan wanneer ze me kust. Zeer zacht plooien onze lippen tegen elkaar. Wanneer ze de kus verbreekt, geeft zij snel een klein likje over mijn lippen!

“Oh, wat fijn om zo rustig en respectvol een stapje naar elkaar toe te zetten. En wat hebben jullie allebei prettige lippen, ik wil nog wel eens!” Anne komt bij ons staan en in een soort groepsknuffel kussen we elkaar om de beurt. Als pubertjes die voor het eerst een vriendje hebben.

“En op dinsdag zijn jullie dan waarschijnlijk gaan tongen?”

“Dat had ik inderdaad wel op mijn kaartje staan, maar voor Anne ging dat veel te ver, ik zou dan haar lichaam binnendringen. Dus we hebben dinsdag gekozen voor haar kaartje. En daar stond op: ‘toekijken hoe de ander zichzelf overal aanraakt over de kleding heen’. En daar hebben wij dinsdagavond een beetje teveel plezier aan beleefd.”

“Oh, echt overal strelen? Ook, euh, daar en zo? Dat lijkt me wel erg heftig.”

“Is het goed dat wij vast beginnen? Dan kan jij gewoon kijken en genieten. Wat denk je Stef?”

“Is goed, en val maar in wanneer je wil hé Liesbeth”.

Anne en ik gingen voor Liesbeth staan, maar wel met onze rug naar haar toe. Over onze schouders strelen en onze billen. Ik blijf wat langer bij mijn billen hangen terwijl Anne zich al omdraait en van haar hals richting haar borsten begint te strelen. Ik zie hoe ze zich op de onderlip bijt terwijl haar tepels langzaam zichtbaar worden in haar streepjesblouse. Daar reageert botje natuurlijk onmiddellijk op. Wanneer ik wat meer plaats maak in mijn boxer, reageert Anne direct: “Hey, wel alles in het zicht van Liesbeth hé!” Dus draai ik me ook. Ik zie hoe Liesbeth’s ogen gelijk van Anne’s borsten naar mijn broek schieten.

“Ja, ik wou botje wat meer ruimte geven.”

“Botje?”

“Zo noemde ik Stef zijn stijve in het begin, en dat zijn we blijven doen” licht Anne toe, terwijl ze met haar wijsvingers cirkeltjes draait rond haar stijve tepels. Ik volg haar voorbeeld en voel hoe stijf mijn mannentepeltjes al zijn. Oh, hopelijk wordt daar straks flink aan gelikt en gezogen.

“Misschien weet je dat nog niet, dan merk je het straks wel, maar Stef heeft ook stijve tepeltjes. En vindt het ook fijn als daar mee gespeeld wordt.’

“Ja, maar die zie je nu niet goed met dat hemd. Niet zo goed als die van Anne, of die van jou, Liesbeth.”

Liesbeth schrikt een beetje en kijkt naar haar borsten: haar tepeld staan goed zichtbaar in haar witte blouse. Anne gaat ondertussen met een hand tussen haar benen. Maar omdat ze weer een broek draagt, is daar voor Liesbeth niet zo veel aan te zien als aan de tent in mijn broek. Hoog tijd dat ik die eens wat aandacht geef. Wanneer ik botje voorzichtig begin te strelen, zie ik hoe Liesbeth haar werkboekje op het bijzettafeltje legt.

“Dit is te mooi om alleen maar aan de zijlijn te staan kijken” en ze streelt zich van haar nek over haar hals naar haar borsten; kijkt me snel even recht in de ogen op het moment dat ze een tepel tussen haar vingers knijpt en dan gaat alle aandacht weer naar botje. Ondertussen is Anne al flink aan het hijgen en geeft ze af en toe een klein kreuntje. Die is niet meer zo heel ver. Wanneer Liesbeth met een hand over haar rokje begint te strelen, wordt het voor mij te veel.

“Dames, ik moet even pauzeren. Ik moet die broek vanmiddag nog aan en ik ben al veel te dicht. Liesbeth kijkt beteuterd terwijl ze iets steviger over haar rokje wrijft. Dat kruipt helemaal omhoog zodat ik nét geen slipje kan zien. Anne heeft mijn opmerking niet eens gehoord. Die staat wijdbeens en is nu op hoog tempo over haar broek aan het wrijven en knijpt met haar andere hand in een borst. Plots gooit ze haar hoofd achteruit, klapt haar benen toe en kreunt het uit. Ja, jahh, jaaaahh!

“Oh, dat was geweldig om dat te mogen zien, dankje wel Anne. Maar ik durf toch nog niet zo ver te gaan, ik ben even solidair met Stef”.

“Zoals je wil. Maar weet je: ik vond het supergeil om mezelf hier klaar te strelen terwijl jij naar me keek. En Stef, die moet altijd een paar uur recupereren, ik kan zo weer opnieuw hoor!”

“Want hoe ging dat dan dinsdag?”

“Dinsdag heb ik mijn broek uitgetrokken en ben klaar gekomen in mijn boxershort”, licht ik toe.

“En ik doorheen de stof van mijn rok. En daarna zijn we allebei gaan slapen.”

“Dus jullie hebben elkaar toen wél zien klaarkomen? Vooruit dan.” Terwijl wij beiden knikken van ja, begint Liesbeth zich weer te strelen, met haar ogen toe. Het korte rokje kruipt al snel zo hoog, dat we haar witte katoenen slip kunnen zien. Met een grote vochtplek. Met een hand draait ze rondjes rond een tepel, met de andere hand op het plekje waar ongetwijfeld haar clit jeukt. Ze likt zich over de lippen en zakt verder onderuit op haar stoel.

“O, o, oh, oooh, aaaai!” Haar gezicht trekt in een grimas en heel haar lichaam spant zich. Dan ploft ze neer in haar stoel, opent haar ogen en schiet hardop in de lach.

“Man, wat was dat lekker!”, ze springt recht en komt ons allebei op de mond kussen.

“Of mocht dat niet volgens jullie spelregels”.

“Jazeker wel: elk punt dat we bereikt hebben, blijft geldig. Dat is de tweede spelregel die, heeft Anne verzonnen” licht ik toe.

“Maar dan zijn we al woensdag en jullie hebben elkaar nog niet naakt gezien, laat staan, euh, samen geslapen, euh, je weet wel.”

“Dat naakte, dat is inderdaad voor woensdag. Neuken, dat was pas vanochtend” zegt Anne, die nog steeds een hand tussen haar benen heeft. “Zou je het fijn vinden om die volgende stap al te maken?”

“Weet ik niet, wat dan precies?”

“Op de kaartjes stond ‘elkaar uitkleden’ en ‘elkaar strelen door de kleding heen.”

“Oh, lijkt me allebei wel een beetje spannend en een beetje leuk, ik zou niet goed kunnen kiezen”.

“Bij ons was het ook moeilijk. Voor Anne ging dat strelen wat ver, voor mij ging het elkaar uitkleden wat ver. Dus hebben we elkaar gegeven wat het minst spannend was. Anne heeft mij gestreeld en ik heb haar uitgekleed.”

“Ja Stef, maar dat liep toch wat anders hé. Ik moest veel te snel stoppen met strelen anders zou jouw broek een grote kliederboel worden. Dan ben jij maar een handdoek gaan omslaan zodat de broek uit kon. En toen jij mij ging uitkleden, gaf dat toch wat veel opwindende strelingen over mijn kleding. Het komt er op neer Liesbeth dat we elkaar uiteindelijk naakt gemasturbeerd hebben, maar zonder ook maar ergens binnen te dringen. Geen tongen of vingers waar dan ook. En ook niet pijpen. Iets verder dan op het papiertje, maar…”

Anne was nog niet uitgesproken of Liesbeth stond al voor ons. Met een hand op Anne’s borst en een op mijn borst.

“Ik wil strelen. En uitkleden. En nog strelen. En misschien wel likken. Likken? Mag dat ook? En ik wil ook gestreeld worden. En uitgekleed. En dan zien we wel verder.”

Dat was duidelijk. Anne en ik namen elk een van haar borsten voor onze rekening.

“Hmm, die zijn allebei wel fijn. Je voelt direct dat jij zelf ook borsten hebt, maar ook dat Stef al wel wat meer borsten geprikkeld heeft. Benieuwd wat dit geeft.” En zonder dralen laat Liesbeth haar twee handen zakken. Over onze buiken naar onze broeken. Ze grijpt Anne vol in haar kruis en gaat bij mij nieuwsgierig op zoek naar de ligging van botje. Ondertussen nog steeds een flinke bot.

“Hmm, voelt er allebei erg interessant uit”.

Ik ga achter Liesbeth staan en maak de knoopjes van haar blouse los. Zo strelen mijn armen elke keer langs haar borsten. Zij maakt ondertussen de knoopjes van Anne’s blouse los. Wanneer de twee blouses op het bed belanden, draait Liesbeth zich plots om.

“Nu jij nog Stef”. En ze verrast me door eerst mijn broeksriem los te maken en mijn hemd uit mijn broek te trekken.

“Zo, hoe zit dat nu met jouw tepeltjes.” Terwijl zij mijn hemd losknoopt en uittrekt, heeft Anne Liesbeth’s beha los gemaakt.

“Je weet dat je op elk moment kan stoppen hé Liesbeth”, vraagt Anne.

Met een “nog lang niet” draait ze zich naar Anne, laat haar beha vallen en draait Anne met haar rug naar zich toe.

“Zo dametje, mij zomaar in mijn blote borstjes zetten!”, met een handige klink van haar vingers maakt ze Anne’s beha los. Ze gaat tegen Anne’s rug aan staan en begint Anne’s borsten te masseren.

“Die voelen er heerlijk uit, ik kan niet wachten om jouw tepels te proeven. Maar eerst eens kijken of jij ook al zo nat bent”. Ze wrijft Anne in haar kruis, over de broek heen. Maakt dan de broek los en laat haar hand naar binnen glijden. Anne geeft een snik en legt haar hoofd achteruit op Liesbeth’s schouder. Ik ga ondertussen tegen Liesbeth’s rug staan en streel haar borsten. Heerlijk formaatje, kleine tepelhoven maar flinke harde tepels. Ze drukt zich tegen mijn broek aan. Ik laat mijn handen zakken en streel haar bovenbenen over haar rokje heen. Zo, dat het rokje elke keer een beetje naar boven opschuift. En ik al snel haar blote benen streel. Telkens een beetje dichter naar haar witte slip toe. Wanneer zij Anne’s broek laat zakken, rits ik het rokje los.

“Hey, wat is dat, een boxershort?”

“Ja, ik vind het heel opwindend om een van Stef’s boxers te dragen zonder dat iemand dat kan weten.”

Dan keren de twee vrouwen zich naar mij.

“Zullen wij botje eens bevrijden? Doe jij maar Liesbeth.”

Liesbeth zet zich op haar knieën en ritst mijn broek los. Wanneer de broek zakt, krijgt botje meer ruimte en steekt zijn kop boven de band van mijn boxer uit.

“Zo, kom jij kennismaken. Dan zal ik je eens helemaal bevrijden. Fijne kennismaking, ik ben Liesbeth”. En met mijn boxer op de grond, sta ik als eerste in mijn blootje met botje bungelend voor de neus van Liesbeth.

“Mijn beurt dames, ga maar eens naast elkaar staan”. Zo kan ik beiden over hun heuvel en tussen de benen strelen. Liesbeth over haar witkatoenen slip en Anne over een van mijn boxershorts. Heerlijk: Liesbeth scheert zich ook niet.

“Doe maar bij elkaar ladies”. En tegelijk trekken de dames de laatste stukjes textiel bij elkaar uit. Ik wil Liesbeth niet forceren, dus trek ik Anne mee naar bed en begin haar borsten te likken.

“Mag ik nu jouw tepeltjes eens proeven?”, vraagt Liesbeth.

“Tuurlijk, maar alleen likken en zoenen, niets in de mond hé”

“Wacht, draai je dan even zo, dan kan ik ook bij jouw borsten Liesbeth.”

Heerlijk is dit. Ik ken ondertussen Anne’s borsten wel, maar geniet dubbel van haar voorzichtige verkenning van mijn kleine mannentepeltjes. En zij geniet blijkbaar nogal fel van Anne’s likjes. Met mijn vrije hand streel ik Liesbeth’s flank. Bij haar borsten raak ik nu even niet, maar haar heup en billen liggen prima binnen bereik. Ze is nog kleiner en gespierder dan ik had verwacht. Dan keert ze zich naar botje, waardoor mijn hand tussen haar benen verdwijnt.

“Zo, pijpen mag dus nog niet, maar likken toch wel hé” en ze oefent voorzichtig wat met het achteruittrekken van de voorhuid. Dan begint ze botje af te likken.

“Oh Stef, wat lekker zo met je hand, maar nu ligt Anne alleen, laat haar effe bij mij.”

Maar Anne draait zich om. Met haar poesje tegen mijn neus, zodat ze zelf met haar mond bij Liesbeth’s genotgrotje kan komen.

“O, oh, ooh Anne, dàt is lekker! O, oh, mag je tong ook niet éventjes bij mij naar binnen, ik ben zo benieuwd. Doe maar, doe maar!”

Zo te zien zit Liesbeth al heel dicht bij een orgasme. Ik voel het ook aan de manier waarop ze steeds heftiger aan botje zit te sjorren.

“O, oh, ooooh, aaaaaj.” Liesbeth heeft haar tweede orgasme deze ochtend. En zo te zien nog heftiger dan daarstraks. Ze doet nét op tijd haar ogen weer open om mij te zien klaarkomen. Het sperma belandt gelukkig niet op haar schattige snoetje maar allemaal in de lakens. En dat beeld wordt Anne te veel: ze drukt plots haar poesje veel krachtiger op mijn mond, schokt nog een paar keer naar voor en naar achter en komt dan met een flinke kreet klaar.

“Anne, wat smaak jij toch lekker”

“Mag ik ook eens proeven”

“Tuurlijk Liesbeth. En zou ik jou dan eens mogen proeven?”

Liesbeth likt voorzichtig Anne’s nasidderende poesje en ik kom voor het eerst met mijn neus bij Liesbeth’s poesje. Wanneer ik kleine likjes geef op de glanzende lippen, klapt ze haar benen rond mijn hoofd en krijgt nog een fikse naschok.

“Ik ben nog nooit zo lang en zo hard klaargekomen, en we zijn nog maar bij de papiertjes van woensdag, benieuwd wat de papiertjes van donderdag nog gaan brengen.”

“Ja, dames, maar we moesten ons maar eens snel wat opfrissen zodat we op tijd zijn voor de lunch en voor het programma van vanmiddag.”

Snel even de badkamer in en tien minuten later schuiven we aan de lange tafels aan bij de andere deelnemers voor een gezonde lunch.