De Ommekeer - 17

Enkele maanden later. De winter was al voorbij en de zomer in aantocht. Ook kan het in de lente erg koud zijn, het was goed te merken dat de zomer eraan kwam. Enkele mooie dagen met een temperatuur van zo rond de vijftien graden hadden ze toch al gehad.

Jack was zijn nieuwe leven al helemaal gewend. De dag bestond vooral uit dienen. Het dienen van Rob wel te verstaan. Zijn huis was verkocht en al de spullen waren over gegaan naar het huis van Rob. Ook was heel erg veel weggegooid. Hij had hier een aparte nieuwe kamer gekregen. Hij sliep niet bij Rob. Af en toe mocht hij bij Rob slapen maar meestal sliep hij alleen.

Rob had dit gedaan om de machtsverhouding duidelijk te maken. Ook liet hij zo merken dat er van “houden van” geen sprake was.

Jack was helemaal gewend aan het volledig luierdragen en wist niet beter. De controles over de blaas was al helemaal weg en de controle over zijn darmen begon ook af te nemen. Hij zorgde voor het huishouden en maakte elke avond een maaltijd. Zijn kookkunsten waren enorm vooruitgegaan. In het begin kreeg hij zo ontzettend veel straf omdat Rob de maaltijden veel te simpel vond. Hij kreeg les van een goede kok en maakte snel vorderingen.

Ook het opmaken en lopen als een sissy ging steeds beter. Een verschil tussen een echte dame of Jack was nauwelijks meer te zien.

Ook lichamelijk diende hij Rob. Soms met een snelle pijpbeurt, maar vaak genoeg en zeker in het weekend was het een lange sessie met vernederingen en genot voor Rob. Jack had nog steeds niet mogen klaarkomen. Hij had genoeg aan het dienen en bevredigen van Rob. Zijn verliefde gevoelens waren nog steeds niet verdwenen. Het gevoel was meer overgegaan naar een houden van.

Rob had het rustig gehouden met externen. Er was niemand op bezoek geweest. Soms ging hij er alleen op uit en bleef Jack alleen thuis.

Rob had ook besloten om een bedrijfsleider aan te stellen die zijn werk zou verlichten zodat hij meer thuis kon zijn. Verdienen deed hij toch genoeg.

Na een korte sollicitatieprocedure was de juiste persoon gevonden.

Gelukkig kon deze al snel beginnen en na een inwerkperiode gaf Rob de taken uit handen.

Hij zou nu echt aan de slag gaan met Jack had hij zich bedacht.

Vrijdagochtend, de eerste dag nadat hij een groot deel van z’n werkzaamheden had overgedragen, ging hij samen met Jack op pad. Jack had zich netjes aangekleed. Roze luiertje, plastic broek, roze romper en een mooie jeans tuinbroek. Een damesmodel uiteraard en getailleerd op de juiste plekken. Zijn luierkontje kwam er goed in uit. Pruik op en opgemaakt en het geheel afgemaakt met mooi hooggehakte enkellaarsjes.

Hij moest veel drinken van Rob en had zodoende al twee liter water gedronken. Uiteraard had Rob ook zijn blaas al geleegd in de mond van Jack dus dat vocht kwam er ook nog bij.

In de stad aangekomen werd koers gezet naar een tattoo en piercingshop. Jack was daar nog nooit geweest want hij had nooit de behoefte gehad om een tattoo of piercing te hebben.

De winkel die Rob binnenliep zag er aan de buitenkant wat smoezelig uit, wat zulke winkels wel vaker hebben, maar binnen zag alles er piekfijn uit.

Rob werd gelijk vriendschappelijk begroet, maar Jack had de man nog nooit gezien.

“De tattoo zoals afgesproken” grinnikte Rob naar de man die zich voorstelde als Henk. De man lachte terug. Jack begreep er nog niks van.

“Kleed je uit” zei Henk tegen Jack. Jack keek wat verschrikt maar gelukkig was de rest van de winkel leeg te op hun drie na. Langzaam maakte Jack zijn tuinbroek los en liet deze daarna van z’n billen zakken.

De man lachte luid toen hij zag wat er vanonder de tuinbroek tevoorschijn kwam. Vanachter een nis kwam een vrouwenhoofd tevoorschijn.

Ze waren toch niet allen met z’n drieën… De vrouw keek eveneens naar de roze romper die Jack droeg.

“Kleed je verder uit” sommeerde Rob. Jack deed, zich helemaal kapot schamend, de romper ook uit en ook de plastic broek moest uit. De vrouw, een ontzettend knappe verschijning, lach helemaal dubbel van het lachen en ook Henk bleef maar lachen.

Henk klopte eens op de bank en gebaarde dat Jack er op moest gaan liggen. “Op je rug” was het korte commando. Jack ging liggen en er werden twee riemen, één over zijn buik en één over zijn borst, vastgemaakt.

Hij lag nu helemaal vast. De derde en laatste riem kwam over zijn benen zodat die ook helemaal vastlagen.

De voorkant van zijn luier werd naar beneden getrokken zodat de bovenkant van de schaamstreek helemaal bloot lag. Zijn kleine gevalletje bleef nog bedekt door de luier.

Henk begon gelijk met de lijnen voor de tattoo uit te zetten.

Rustig en beheerst werkte hij door. Jack kreeg af en toe wat drinken door een rietje zodat Henk stug kon doorwerken.

Na enkele uren en veel pijn was Henk klaar met zijn kunstwerk.

Met een spiegel ervoor kon Rob lezen wat er getatoeëerd was. Eigendom van Meester Rob stond er in sierlijke letters. Jack werd er zelfs een beetje emotioneel van. Eigendom stond er, dus nu was hij helemaal eigendom van Meester Rob.

Jack mocht nog niet los van de tafel. De vrouw kwam nu naast hem staan. “Ik ben Meesteres Sylvia” zei ze pinnig. “Ik ga je oorbellen bij je schieten en wat piercings. Precies wat je Meester mij heeft gevraagd. Bij de meeste mensen ben ik voorzichtig en doe ik m’n uiterste best om voorzichtig te zijn, maar bij een slaaf zoals jij doe ik dat niet”. Ze lachte gemeen terwijl ze dit tegen Jack zei.

“Zit stil en voor elke keer dat ik je moet waarschuwen zal je straf krijgen”.

De oorbellen werden eerst geschoten. Gelukkig voor Jack viel dat best mee. Daarna volgden de piercings boven in beide oren. Ook die vielen mee, maar desondanks moest Sylvia toch een aantal waarschuwingen geven.

“Je bent klaar” lachte Sylvia gemeen, “nu komt mijn pleziertje.” Jack keek al bang naar Rob, maar die gaf geen krimp. Henk maakte de riemen los en ook Henk maakte geen contact met Jack. “Eerst aankleden” beval Sylvia op een ruwe toon.

Nadat dat gebeurt was werden Jack’s handen samengebonden en een spreidstang werd tussen z’n benen gezet zodat hij deze niet kon sluiten.

Henk draaide de voordeur op slot zodat er geen ongenode gasten binnen konden komen.

Jack werd door Sylvia in het midden van de ruimte geposteerd. “Omdat ik je meerdere keren heb moeten waarschuwen zal ik je nu straffen door drie keer in je ballen te trappen. Tel mee en bedank je onderkruipsel. Ik beleef hier plezier aan dus huilen mag” grinnikte ze.

“Ik zal je vanaf achter trappen zo is de verrassing wat groter” lachte ze nu luid. De heren lachten met haar mee. Jack zag niks komen, maar plots voelde hij een snerpende pijn. Alsof zijn ballen in zijn maag werden geschopt. Een misselijkmakend gevoel maakte zich van hem meester. Hij kon zich nog net staande houden maar krimpte wel in elkaar. Sylvia lachte luid. “Één, dank u wel Meesteres Sylvia” kreunde Jack. “Sta rechtop slet” beval Sylvia. Ze nam een aanloop en haar rechtervoet kwam weer hard omhoog met haar wreef raakte ze weer de balzak van Jack die ondanks, dat er een luier tussenzat en het de pijn nog enigszins dempte, weer in elkaar dook van de pijn. Het misselijke gevoel was nog niet weggeëbd en werd alleen maar versterkt. “Twee, dank u wel Meesteres Sylvia”. “Rechtop waardeloos onderkruipsel. Zich klaarmaken voor de derde en laatste trap keek Sylvia nog eens naar Rob die het allemaal aanschouwde vanuit een lekkere bezoekersstoel. Hij knikte bemoedigend wat Sylvia alleen maar hielp om alles te geven de laatste keer.

Met weer een lange aanloop gaf ze alles wat ze maar had en raakte vol het kruis van Jack. Hij kromp in één, wankelde en kon zijn evenwicht niet bewaren door de spreidstang en viel voorover en huilde van de pijn. De tranen stroomden over z’n wangen. “Drie, dank u wel Meesteres Sylvia” kwam er snotterend, kreunend nog uit.

De drie stonden hem lachend te bekijken. “Snap je dat nou” vroeg Rob nog meer olie op ‘t vuur, “hij heeft zo’n mini pikje dat moet hij toch geen eens kunnen voelen dan?” Sylvia en Henk lachten hard toen ze Rob z’n vraag hoorden. Genoegzaam wreef Rob met zijn hand over zijn kruis.

Henk maakte voorzichtig de spreidstang los. Jack lag nog steeds snotterend op de grond. “Kom slet” riep Rob, “we gaan. Bedank ze allebei, kus ze op de voeten. Opschieten!!” Jack deed kreunen en steunend wat hem bevolen was en kuste Henk en Sylvia op de voeten. Beiden keurden ze hem nauwelijks een blik waardig.

Rob kreeg van beiden een knuffel en een kus. “Nou tot de volgende keer dan maar weer. Want aan dat slavenlichaam kan ik nog heel wat verbouwen hoor” lachte ze gemeen.

Dank je voor het lezen van dit verhaal. Feedback is altijd welkom! En kijk ook eens op mijn profiel?