Lex - 1

Met een zwaai opende ik de voordeur van mijn nieuwe appartement. Waar ik sinds vanmorgen met recht kon zeggen dat ik een eigen stekje heb. Voor mezelf helemaal alleen.
Bij het open maken van de voordeur. Glimlach ik zoals altijd breed.
Hij gaf me een grote glimlach terug.
‘Fijn dat je bent gekomen.’
‘Tuurlijk altijd.’Antwoorden hij.
We keken elkaar voor een aantal seconde recht aan. Zijn fel blauwe ogen straalde.
Ik pakte hem vast. Trok mezelf dicht tegen hem aan. En gaf hem een stevige omhelzing.
Hij maakte zich los van me en keek me voor even vluchtig, opnieuw recht aan.
Met een blijvende glimlach op zijn gezicht. Zijn haast soms wat verlegen glimlach.

Naast me af liep hij de leeg staande woning in. Keek rond en floot tussen zijn tanden.
‘Wat een ruimte. En dat voor jou alleen.’
‘Weet je zeker dat er geen vriendin is?’
Trots keek ik hem aan. Nadat ik zag dat hij net als meerdere die middag mijn appartement waren komen bezichtigen onder de indruk waren van de ruimte die ik had voor mezelf alleen.
Ik schudde mijn hoofd op zijn vraag ‘Nee geen vriendin.Alles is voor deze jongen alleen.’
Hij glimlachte. ‘Ook geen vakantie liefde?’
Ik schoof een tuinstoel naar hem toe en schudde opnieuw lachend mijn hoofd. ‘zelfs geen vakantie liefde.'
Zijn ogen bleven op me hangen. Voor hem stond ik in mijn versleten kapotte jeans vol verfspatten . Mijn te lang geworden donkere haren duwde ik met één hand naar achter.
Pas toen ik hem vragend aan keek. Bijna spottend, vanuit mijn lange donkere wimpers.
Sprak hij ‘Je bent weer gods kolere bruin geworden.
Ik lachte hardop. 'Tja dat is geen moeilijke constatering. Maar een feit.'
Ik kon het niet laten.
Trok mijn t shirt op. Vol trots liet ik mijn donker gebruinde gespierde buik zien. ‘Wat zeg je daar van?’plaagde ik hem.
Hij glimlachte.Keek ernaar. ‘Show man.’

Zonder dat hij het zag lachte ik binnenmonds. Ik hield van zelfspot.
Pakte twee blikjes bier van de tafel en nam voor hem plaats op een oude tuin stoel. Waar ook hij zo juist was gaan zitten. Recht tegen over mij.
Hij opende het blikje en keek opnieuw naar me. Zijn glimlach was breed. De zon had ook bij hem een bruine gloed achter gelaten op zijn gezicht.
‘Blij dat je er weer bent man, Ik heb je gemist.’
Ik keek naar hem. Lachte hardop. ‘Gemist? Kerel ik ben slechts drie weken weg geweest. Ik heb hier helemaal niemand gemist... Nou ja alleen mijn kat dan.’
Hij keek rond ‘Ja waar is hij eigenlijk.’
‘Nog bij mijn ouders.’
Hij knikte.
Zijn blik bleef op de mijne hangen. Hij zweeg. Nam een slok van zijn biertje. Staarde voor heel even naar de grond.
Alsof mijn woorden hem geraakt hadden.
Hij leek wat onrustig. Of was dit mijn verbeelding?’
Ik leunde naar voren en kneep hem zacht in zijn boven been. Waardoor ik zijn aandacht weer had.
‘Heb ik soms iets gemist?’
Nadat zijn fel blauwe ogen de lege ruimte opnieuw scande. Keek hij me aan. En schudde zijn hoofd.
‘Je mist niet veel hier in dit gat.’
Ik glimlachte ‘nee dat is zeker waar.’
Zijn vingers trommelde onrustig langs de oude tuin stoel af. Ik keek ernaar.
Meteen nadat hij mijn blik opving stopte hij. ‘Sorry.’verontschuldigde hij zichzelf.

Het viel me op dat hij werk van zichzelf had gemaakt. Terwijl ik hier zat in een oude broek met een nog oudere kapotte t-shirt. Mijn haren alle kanten op en mijn gezicht vol vuiligheid. Hij rook zelfs lekker. Dat kon ik van mezelf niet zeggen.
Misschien had hij nog een afspraak? Na dit bezoek? Of kwam hij ergens vanaf.
Hij had gisteravond al langs willen komen toen ik net van drie weken vakantie uit het overheerlijke warme Griekenland terug was gekomen. Familie bezoek.
Maar ik was te moe geweest.
‘Hoe was je vakantie?' vroeg hij uiteindelijk. Onze ogen ontmoeten elkaar opnieuw.
Ik glimlachte.
‘Fantastisch...echt Lex je had er bij moeten zijn.’
Hij knikte. Glimlachte kort ‘Misschien wel ja.’
‘Dus je hebt geen vakantie liefde of zo opgedaan?’vroeg hij opnieuw.
Verbaasd keek ik hem aan. ‘Dat had ik toch al gezegd? nee niet echt nee.’
‘Zelfs geen fling?’
Ik schudde mijn hoofd. ‘Zelfs geen fling, moest dit dan?'
‘Tuurlijk niet.’Zei hij snel.
‘Ik heb de meeste tijd doorgebracht met familie en luieren in de zon.’
‘Dat is te zien,’ antwoorden hij.
‘Waarom wil je dit eigenlijk weten?’
Hij sloeg zijn ogen van me af. Keek naar de grond. 'Sorry, ik was gewoon wat nieuwsgierig.'
‘Maar als er een vrouw in mijn leven is ben jij degene die het eerst op de hoogte word gesteld, oké?’
Ik glimlachte. Pakte opnieuw twee blikjes bier. Duwde deze in zijn hand.
Hij glimlachte kort. Leek zich wat te generen.

'Geeft niet man.Je mag alles van me weten. We hebben geen geheimen voor elkaar.’ Ik gaf hem een knipoog. Opende het blikje en nam er een grote slok uit.
Ik zag hoe hij nog steeds naar me keek. Bijna ongemakkelijk.
Om de stilte te door breken nam ik opnieuw het woord.
‘En jij? hoe was jullie vakantie?’
‘Wel goed ...denk ik.’
Ik lachte hardop nadat ik opnieuw een verkoelende slok uit mijn blikje bier dronk.
‘Wel goed?... Je hebt Roos.. Ik bedoel...man ...je hoeft maar naar haar te kijken en dan is je vakantie al goed.’
Zwijgend keek hij me aan. Voordat hij het woord nam.
‘Dat is het nu het punt... Ik.. uuuhm... ‘Aprupt worden we gestoord door een luide zoemer.
Hij kijkt hoe ik langzaam omhoog kom uit de oude tuinstoel.
‘Bezoek?’ Vraagt hij.
Ik knik ‘heb Coen en Niels ook gevraagd. Leek me wel zo gezellig. Hebben ze je dat niet verteld?’
Hij schud zijn hoofd.
Ik kijk naar hem.
‘Wat wilde je nog vertellen? Over je vakantie en Roos.’
Hij kijkt naar me op en schud zijn hoofd ‘uuhm niets .. ...De vakantie was prima. En Roos is inderdaad geweldig.’
Ik glimlach.
Loop naar hem toe en leg mijn arm over hem heen. ‘Zie je wel, jullie zijn gewoon gemaakt voor elkaar. Ik ben zo blij voor haar met zo’n fantatisch vriendje als jij.’ Mijn hand strijkt door zijn blonde haren. Recht kijk ik hem aan. Knapperd!’
Onzeker glimlacht hij. Bijna verlegen. Maar dit zie ik niet. Ik ben al druk pratend onderweg naar de deur bel. Zoals altijd ben ik te aanwezig.

Alexander of te wel Lex, zoals hij door de meeste genoemd werd.Was een hele goede vriend van me geworden. In de loop van de tijd.
Op de middelbare school trokken we nauwelijks met elkaar op. Ondanks we jaren bij elkaar in de klas zaten.
Ik vond hem te stil. Te verlegen. Waarschijnlijk vond hij mij te druk en aanwezig.
Daar kwam pas verandering in toen we in ons examen jaar in dezelfde vrienden groep terecht kwamen.
Lex was altijd een wat onzekeren jongen geweest.
Uitgegroeid tot een mooi boy. Zoals ze dit tegenwoordig noemen. Blonde half lange haren. Fel blauwe ogen. Een beetje zo’n surf type. Al hoewel ik er niet zeker van ben of hij überhaupt overweg kan met een surfbord. Ik had hem in iedergeval nog nooit zien surfen of iets wat daarop leek.

We waren tegen polen van elkaar. Wat op één of ander manier prima Leek te klikken.
Sinds zijn relatie met Roos was ik hem nog meer gaan waarderen. Hij maakte dat ze straalde. Na een zware periode waarin haar vader ziek werd.
Roos was mijn vroegere buurmeisje. Twaalf jaar lang woonde ze naast ons. Ze was toen al een stoere chick. Dat moest wel met al die vervelende buurjongentjes om haar heen. Die één voor één om haar aandacht vroegen.
Stoer was ze nog steeds en knap, niet te verstaan. Toen we wat jonger waren hebben we wat met elkaar gerommeld. Wat uiteindelijk tot op niets uit draaide. We leken te veel op elkaar. Soms moet je toegeven dat, dat niet echt werkt.
Ze bleef na al die jaren een hele goede vriendin. Dat werkte tot op de dag van vandaag dus wel erg goed.
Er speelde geen jaloezie. Ik vond het fantastisch voor Roos die haar grote liefde gevonden leek te hebben.
Zij was degene die Lex veroverd had. Ondertussen waren ze een aantal maanden samen. En leek alles goed te gaan.
Helemaal hotel de botel was ze van haar knappe vriendje.
Zo groeide de vriendschap tussen mij en Lex alleen nog maar closer. Hij maakte haar gelukkig. Wat is er mooier dan dat je beste vriendin en vriend gelukkig met elkaar zijn.

Alles kon ik met hem bespreken. En dat deed ik ook.
De laatste paar weken voor mijn vakantie waren we hechter en hechter geworden. Roos zat voor haar studie veel in een andere stad. Kwam soms dagen achtereen niet thuis. Bleef bij een vriendin slapen omdat dat reis technisch veel beter te doen was. En kosten besparend.
Waarop Lex me meer en meer opzocht. We trokken die weken elke dag met elkaar op. Struinde feestjes af. Gaven feestjes. Dronken met vrienden. Of met elkaar. Uren lang zaten we samen op het terras of lagen we half naakt in de duinen, kijkend naar de zon’s ondergang, bij een perfecte voorjaars zon.
Er vielen weinig stilte’s. We hadden veel raakvlakken. En dezelfde flauwe humor. Die niet iedereen kon waarderen. Maar ons beide juist bond.
Bij hem vond ik altijd een soort rust. Omdat hij nu eenmaal een nuchtere rustige jongen was die met beide benen op de grond stond.
Steady, zo zag ik Hem en zijn leven.

Misschien denk je alles te weten. Over iemand.
Denk je dat je diegene door en door kent. We deelde ten slotte al onze geheimen met elkaar. Daar in de duinen met een flinke slok op waren we openhartiger tegen elkaar dan ooit. Ik had altijd het gevoel dat hij oprecht was.
Ik dacht alles van hem te weten,


Het was de avond voor het feest. In de grote villa van mijn ouders gaf ik een verjaardag feestje. Nou ja ...feestje was niet het juiste woord.
De laatste die er gegeven zou worden. Nu ik mijn eigen appartement had. Elke avond was ik samen met vrienden er te vinden. Schilderen, texen. Slopen.
Het begon eindelijk ergens op te lijken. Ik was klaar voor een nieuw avond tuur.
Mijn ouders waren op vakantie. Dus de grote villa was vanavond voor mij alleen. Plus al mijn vrienden die zouden komen. Ik had er bij na telling te veel uit genodigd.
Maar wat zou het! Ik zat in een goede vibe. Had er al weken zin in. Per week nodigde ik steeds meer mensen uit, omdat ik nu eenmaal moeilijk nee kon zeggen. Dus kwamen er steeds meer namen bij.
Ik was het overzicht eerlijk gezegd kwijt wie er nu eigenlijk allemaal kwamen.
Het moest spetterend worden. Zoals de meeste feestjes waren die ik in het verleden gaf.

Op mijn ouderlijke slaapkamer keek ik mijn kast in. Niet wetend wat ik aan moest doen. In een strakke boxer stond ik gebruind, lekker ruikend naar mijn favorieten geurtje besluitloos voor een wel hele grote kast vol kleding.
Tja als enig kind was ik tot op het bot verwend.
Uiteindelijk trok ik een vale lichte spijkerbroek uit de kast. Met een donker groen shirt waardoor mijn gebruine huid nog bruiner leek en de groene glans in mijn bruine ogen deed oplichten.
Hippe sneakers eronder.
Vrienden en ook Lex hadden vanmiddag geholpen met alles klaar te maken, voor het feestje. Hij was wat stil geweest. Ik had er niet naar gevraagd. Ik was te veel met de organisatie bezig.
Misschien had hij gewoon zijn dag niet.
Terwijl de eerste vrienden binnen druppelde pakte ik mijn biertje vast. Ik probeerde iedereen persoonlijk welkom te heten. Wat op een gegeven moment amper meer leek te lukken. Nadat steeds meer mensen mijn huis binnen druppelde.
Dit moest een ongekend feest gaan worden.
Door de drukte had ik mijn beste vrienden gemist. Bij binnen komst.
Voor me stond Roos. Ze glimlachte breed in haar gebloemde open jurk. Ik omhelzde haar. Gaf een kus en mompelde hoe mooi ze er uitzag. Ze was zoals altijd een prachtige verschijning.
Na haar pakte ik Lex vast. Die achter haar stond.
Ik gaf hem een zoen op zijn wang. Sloeg hem op zijn rug. ‘Goed dat je er bent.’
Hij glimlachte kort. Hij overhandigde me zijn kado.
Ik maakte het pakje open en keek ernaar.
Nadat ik zag wat er in zat keek ik naar hem op en grijnste.
‘Hoe wist je dat ik deze graag wilde?’
Hij glimlachte ‘dat had je me verteld voor je vakantie. In de duinen. Weet je nog?'
Ik schudde mijn hoofd.
‘Thankx man.’ Een nieuwe omhelzing volgde. Veel tijd had ik niet om hem te bedanken. De volgende rij gasten stonden alweer achter me.
Ik zag hem die nacht een enkele keer tussen de drukte in verschijnen.Veel aandacht had ik niet aan hem geschonken.
Toch was ik super blij met zijn kado. Dat hij dit nog onthouden had?

Ik hou ervan om de hele avond rond te lopen. En met zoveel mogelijk gasten een praatje te maken.
De muziek was heerlijk. De stemming was top en de drank die leek bijna vanzelf mijn lichaam in te verdwijnen.
Om los te komen had ik niet veel voor nodig. Zo nu ook niet. De muziek ging steeds harder. Net als het geroezemoes om me heen. Ik zag mensen dansen. In de grote leef keuken aan de bar hangen. Of al behoorlijk onder invloed van drank zoenend met iemand op de grote bank zittend of staand in een donker hoekje.
Het deerde me niet zoveel.
Ik lulde met vrienden. Borrelde met wat oude klasgenoten. En lachte met de meiden, die ik heerlijke anakdotes vertelde over mijn afgelopen vakantie avontuur met familie. Wat altijd kon rekeken op smeuiige verhalen.
De tijd verliep sneller dan ik in de gaten had. Dat het steeds minder druk werd viel me niet eens op.
Het enigste wat ik niet kon ontkennen, was mijn steeds voller zittende blaas.
Na ruim een uur geen tijd genomen te hebben om naar het toilet te gaan.
Besloot ik om toch maar eens te gaan.
In een roes van geluk door alles wat in mijn leven speelde trok ik mijn spijkerbroek open en liet een lange straal de toilet pot in lopen. Terwijl ik een balans zocht met mijn hand tegen de zwart betegelde muur.
Ik had er geen idee van hoe duur deze tegels waren. Maar duur waren ze. Zoals alles in dit huis.
Nadat pas de laatste druppel eruit was. Duwde ik het hele zaakje terug in mijn boxer. Knoopte mijn spijkerbroek dicht. Waste mijn handen en duwde de deur open.

Leunend tegen de muur. Keek hij naar me op. Het was de eerste keer sinds een halve nacht dat ik met hem sprak.
Ik glimlachte. ‘Wat sta je daar te doen?’ vroeg ik hem.
‘Ik denk dat ik ga lucas.’
‘Waarheen?’
Hij keek me aan ‘Naar huis?’
Ik loop naar hem toe. Kijk hem aan ‘Wat nee!... nee, nee... Kom op! je wilt toch niet naar huis?’ Het is pas...ik keek op mijn horloge ...’Shitt is het al zo laat.. Ik had er geen idee van.’
De muziek viel wat weg. Of was deze al weg gevallen?
Ik keek nog eens goed door de lange gang de huiskamer in en kreeg toen pas door dat de meeste vertrokken waren. Op een enkeling na.
Buiten leek het lichter te worden.
Toen pas kreeg ik door dat de ochtend steeds meer intrad. Dat deze mooie nacht voorbij leek te zijn.
‘De meeste zijn weg Lucas! Of eigenlijk bijna iedereen is vertrokken.
Ik denk dat het feest op zijn einde loopt. Of ik weet het zeker!'
Hij bleef naar me kijken. Ik glimlachte bijna on af gebroken. Mijn hoofd was licht, draaiierig. Ik voelde me prima. Top zelfs.Onder invloed van een gelukzalig gevoel ...en te veel alcohol.
Ik wilde niet dat dit feest ten einde liep.

‘Waar is Roos?’
‘Met een vriendin naar huis.’
‘Waarom ben jij hier dan nog?’
‘Om de rommel mee op te ruimen!.. maar ik denk dat ik nu naar huis wil.'
'Waar is de rest?'
Vragend keek hij me aan 'Wie?'
'Coen. Niels ...
'Die zijn behoorlijk dronken naar huis gegaan.'
Ik duw mijn arm onder zijn arm. Fluister dicht bij zijn oor. ‘Blijf! Alsjeblieft voor mij! Ik wil niet dat je nu al gaat. Die rommel komt morgen wel. Ik bel gewoon Anneke de poets vrouw. '
‘Kapitalist.’
Ik haalde mijn schouders op. ‘We sturen de rest naar huis en we nemen nog een borrel wij tweeën samen. Wat zeg je daarvan?’
Ik duwde mijn arm om hem heen. Zag zijn twijfel.
‘Kom.' Ik trok hem richting de grote leefkeuken. Pakte een nieuwe fles drank. Wankeldend op mijn benen. Schonk ik twee shot glaasjes vol.
Duwde het shotje voor zijn mond. Ik glimlachte. Goot de drank in zijn mond nadat hij deze opende. Hij glimlachte terug.
De laatste dronken mensen die zich nog in mijn huiskamer bevonden, liet ik vertrekken.


‘We gaan samen even naar buiten, frisse lucht zal ons goed doen.’ Zonder tegen stribbeling liet hij zich naar buiten mee nemen.
De tuin is groot. Veel te groot.
Ik trek hem naar het achterste terras. Duw mezelf op een stoel. De frisse ochtend lucht doet me ineens goed.
Ik kijk hoe hij recht voor me blijft staan.
‘Waar is Roos.’ vraag ik hem.
Hij kijkt naar me op. ‘Dat heb ik toch al gezegd? Naar huis.’
‘Ja, maar wat doe jij hier dan nog?’
Hij zucht. Haald zijn schouders op.
Ik glimlach en kijk naar de lucht. ‘Je had sex met haar kunnen hebben. Helaas zit je nu hier met mij opgescheept. Zal ik haar bellen? en vragen of ze nog een afzakkertje met ons komt nemen. Misschien komen Coen en Niels ook wel terug voor een nieuw feestje. Waarom zijn ze eigenlijk al naar huis?’
Ik kom omhoog uit de stoel om mijn telefoon uit mijn broekzak te pakken.
Hij pakt mijn arm vast en trekt me terug de stoel in.
'Kunnen we niet gewoon hier samen zitten lucas? Gewoon wij samen.Zonder iemand? zoals nu?’ Net Zoals voor je vakantie. Ik mis je.’
Ik grijns. ‘Dat je me hebt gemist weten we nu wel.’
Hij kijkt naar me.
Zijn stem valt haast weg . 'Ik heb je sinds dat je terug bent van vakantie amper gezien.’
‘Ja Sorry ik had het druk. Maar Roos is er nu toch weer? Volgens mij is ze klaar met haar studie. Als ik me niet vergis?’
Hij knikt afwezig ‘Ja.’

Ik kijk naar hem. Hij zou net als ik blij en gelukkig moeten zijn. Vooral op een ochtend zoals deze. Na dit onvergetelijke feestje. De adrenanline stroomt door mijn lichaam.
Maar zo lijkt hij niet te ogen. Eerder verdrietig en ongelukkig.
‘Heey,...wat is er? Waarom ben je zo Lex?’
Zijn ogen dwalen onrustig langs me af. Hij haalt zijn schouders op. ‘Hoe bedoel je?’
'Zoals nu ?'
Ik sta op en ga voor hem staan. Pak zijn hals zachtjes vast. Kijk hem recht in zijn ogen. Alsof ik het nu pas zie.
Zijn fel blauwe ogen stralen niet.
Zoals toen we samen in de duinen lagen. Of toen we lachend van terras naar terras liepen. Het viel me al op toen hij vanavond naar binnen liep.
Alsof hij hier niet wilde zijn. Geen feest wilde vieren. De hele nacht was hij afstandelijk en afwezig geweest.
‘We zijn beste vrienden, lex. Je kunt alles maar dan ook alles tegen me zeggen. Als je ergens mee zit. Geen geheimen dat was de afspraak.'
Hij haalde zijn ogen van me af.
‘Heey... Alles... Oké?’ ik grijp zijn hals steviger vast. ‘Wat is er man? Waarom ben je zo?’
Hij kijkt me aan.
'Geen geheimen Lex, dat was de afspraak.'

‘Het gaat op dit moment niet meer zo goed tussen Roos en mij...Ik denk dat ik niet meer verliefd ben op haar.’
Stil kijk ik hem aan. ‘Hoe bedoel je? Je denkt...? Vind je haar niet meer leuk?’
Hij ontwijkt mijn blik. Kijkt naar de grond.
‘Dat is het niet... ...ik... Ik weet het niet meer Lucas. Ik voel dingen die ik niet mag voelen... Het verward me.'
‘Ben je verliefd op iemand anders?’
Hij kijkt naar me op en knikt bijna onzichtbaar ‘Ik denk het.. ...Ik weet niet hoe het heeft kunnen gebeuren ... Ik snap het zelf niet eens.’
Verslagen staat hij voor me.
Ik sla mijn arm om hem heen en draai me naar hem toe. Knijp in zijn schouder ‘Oké gevoelens zijn gevoelens kan gebeuren... Weet Roos dit?’
Hij schud zijn hoofd.
‘En degene die je leuk vind weet zij dit?’
‘Opnieuw schud hij zijn hoofd.’
Ik laat mijn arm van zijn schouder afglijden. ‘Misschien kan je beter eerlijk zijn Lex. Ik bedoel...
Er loopt een traan langs zijn wang. ‘En dan? Tegen wie moet ik echt eerlijk zijn Lucas?’
‘Tegen jezelf... Denk ik.’
Ik knik wat onzeker. Omdat ik het antwoord ook niet heb.
Hij droogt zijn tranen. Kijkt me aan. Het valt stil.

‘Wat moet ik zeggen dan ...?’

‘Dat ik geloof dat ik verliefd op je ben?... Dat ik elke minuut van de dag alleen maar aan je kan denken...Als ik je zie mijn hart bijna uit mijn borstkas klopt. Dat de drie weken dat je op vakantie was wetend dat je misschien wel iemand ontmoet had me helemaal gek maakte...

Hij stopt.

Als hij door krijgt wat hij zo juist verkondigd heeft.
Verbijsterdend kijk ik hem aan. Ik wil iets zeggen maar weet totaal niet hoe ik moet reageren.
Opnieuw duwt hij zijn tranen weg.
‘Dus je wil zeggen dat...? Ik sta op en kijk hoe hij naar me kijkt.
Hij knikt bijna ontzichtbaar. Omdat hij weet dat hij niet meer kan terug krabbelen.


‘Doe normaal Lex. Je hebt Roos... Ik eeuhm... Ik ben geen homo... ‘Uit een soort van ongemakkelijkheid begin ik de lachen.
Hij draait zich van me af. Ik hoor een diepe snik. ‘Ik wist dat je het erg zou vinden.’
Totaal van slag en onder invloed van veel te veel alcohol kijkt ik hoe één van mijn beste vrienden totaal radeloos voor me staat.

‘Hey... Hey ...’ Ik loop naar hem toe. ‘Het is niet erg.. Ik bedoel...’
Hij draait zich om en kijkt me vol schaamte aan. Omdat hij dondersgoed weet dat een liefdes verklaring zoals deze niet zomaar ongedaan kan worden gemaakt.'
‘Kom.' Ik duw mijn armen om hem heen en druk hem tegen me aan. Ondanks dat hij tegen stribbeld.
Het is echt niet erg.' Fluister ik.
Ik voel zijn warme lichaam tegen me aangedrukt staan. Zijn gesnik blijft doorgaan.Het raakt me. Vooral omdat ik niet weet hoe ik dit moet plaatsen in mijn hoofd.
Met twee handen pak ik zijn gezicht vast. ‘Maak je niet druk het is oké Lex. We komen er samen wel uit!"
Loze woorden? Ik had geen idee hoe ik me moest voelen. Misschien wel ja.

Ik bleef naar hem kijken met zijn hoofd tussen mijn beide handen. Echt nadenken kon ik niet.
Mijn lippen kusten troostend voor heel even de zijne. Alsof ik niet eens door had wat ik eigenlijk deed.
Verbaasd kijkt hij me van heel dicht bij recht aan. ‘Wat doe je?'
Hij maakte zich los uit mijn handen.
‘Ik weet het niet.’ fluister ik. Hij kijkt naar me.
De verwarring tussen ons lijkt nog groter te worden. Hij snuift zijn neus op. Veegt zijn tranen weg.

Dan,

Voel Ik voorzichtig zijn koude handen op mijn warme huid. Mijn onderbuik reageerd onmiddellijk op deze aanraking.Deze trekt voor heel even kort samen.
Onder mijn shirt voel ik zijn beide handen omhoog gaan. Langzaam alsof hij me nauwelijks aanraakt. Toch voel ik kippenvel over mijn gehele lichaam. Alsof ineens alles koud en warm tegelijk aanvoelt. Het Zijn toch echt Zijn handen op mijn blote huid.
Zijn ogen staren in de mijne. Ik lees ongeloof.
Een twijfel bij beide.
Toch laat ik hem zijn vingers aftastend over mijn gezicht gaan. Voel hoe hij me zacht streelt. Voordat hij zijn eerste echte stap zet.
Als ik zijn gezicht nog dichterbij voel komen.


Ik sluit mijn ogen. Voel zijn lippen op de mijne.