Wensen Kunnen Uitkomen

Sinds een paar jaar heb ik een leuk ritueel. De hele week ben ik de brave dominee, die iedereen met raad en daad bijstaat maar de vrijdag, en dan met name de avond is helemaal voor mij. Iedere vrijdag hul ik mezelf in meisjeskleren en geniet daar intens van. En dan niet van die hoerige sletterige kleren en zo, dik in de make up, nee, dat is niets voor mij. Gewoon wat leuke lingerie en grappige kleren en subtiele opmaak van mijn gezicht. Al heel vaak had ik gewenst dat ik op een morgen wakker zou worden en dat alles een boze droom was en ik gewoon een meisje was. Maar dat gebeurde natuurlijk niet, wensen mag iedereen maar met het uitkomen van wensen wil het nog niet vlotten, zelfs als je de dominee bent. Op vrijdag tikte ik altijd de uren weg want om 11 uur in de avond ging ik dan altijd de deur uit om een flink stuk auto te rijden. Dat was pas echt genieten, gewoon buiten als meisje en doen alsof het de normaalste zaak van de wereld was.

Ik liep al een paar uur in mijn kleertjes. Een leuk kort rokje en een topje en mijn gezicht had ik best mooi opgemaakt, niet teveel maar ook niet te weinig, en ik had een heel nieuw roze lingerie setje gekocht dat ik samen met mijn tieten eronder aan had. Op pumps lopen had ik totaal geen probleem meer mee dus struikelen zat er niet meer in. Het was eindelijk zover en ik mocht aan mijn avontuur beginnen. Eerst deed ik alle lampen uit zodat niemand me naar buiten zag lopen en toen in een hoog tempo naar de auto en altijd weer blij als ik erin zat. Snel reed ik de straat uit en vanaf dat moment voelde ik me weer veilig en lekker. Al snel was ik op de snelweg en dacht: wat zou mijn gemeente zeggen als ze wisten dat ik hier op hoge hakken en met een rokje aan zou rijden, het idee alleen al. Na een half uur rijden zag ik een grote parkeerplaats en ging meteen die kant op.

Er was helemaal niemand en dat was nou net waar ik naar zocht. Ik stapte snel de auto uit en liep rustig over de parkeerplaats heen. Ik genoot van het geklik van de pumps op het asfalt en de wind onder mijn rokje. Tijdens mijn wandelingetje hield ik mijn borsten vast en vond het heerlijk. Maar ik zag in de verte een auto mijn kant opkomen dus ik stapte weer snel in de auto en reed weer verder. Na een uur of 2 vond ik het wel genoeg en ik had erg veel zin in een glas wijn dus ging ik weer richting huis. Het werd wat drukker op de weg. Vreemd op dit tijdstip maar er zal wel ergens iets gebeurd zijn, een ongeluk of zo. Ik keek naar mijn benen die gehuld waren in een glanzende huidkleurige panty en wreef er even over, het voelde geweldig aan. Ik zei ondeugend: wat ben je toch een lekkere meid Tasja, alle jongens willen je graag in je kutje nemen schat. Ik rilde helemaal toen ik mezelf dat hoorde zeggen.

Ik heet helemaal geen Tasja, al zou ik dat wel graag willen hebben geheten. Maar ik heet Tom, en daar doe ik het maar mee. Maar ik was er allang achter dat Tom niet klonk als ik deze kleren aan had en Tasja is een hele mooie naam, ik vond het zelfs een beetje erotisch. Ik zat even met mijn gedachten in mijn eigen wereldje en had helemaal geen aandacht meer voor de weg. Dat bleef zo tot ik de grote klap voelde. Ik werd van links vol aangereden door een andere auto en mijn wagen slingerde van de weg af. Ik was meteen buiten bewustzijn en kwam pas weer bij toen er een paar mensen op mijn raampje klopte. Met moeite kreeg ik de deur uit maar uit mijn mond kwam alleen nog maar wartaal. Ze vroegen: heeft u pijn mevrouw? ik brabbelde: ik moet de dienst van zondag nog voorbereiden. Kortom, er kwam geen zinnig woord uit mijn mond. Ze wilde mijn naam weten en met moeite kreeg ik er Tasja uit. Verder nog veel wartaal als: moet meisje worden, operatie, ongeluk, dat waren de dingen die ik me nog kon herinneren, verder niets.

Maar in het ziekenhuis vertelde ze me dat ik een enorme kwebbelkous was. In de ambulance scheen ik honderduit gepraat te hebben en ze waren blij dat ze me konden afleveren. Ik vond het allemaal wel goed, ik verrekte van de pijn en hoopte alleen maar dat ze er snel iets aan zouden doen. Ik werd in slaap gebracht en pas weer wakker toen ik op een kamer lag naast een ander meisje. Ik kon nu aan van alles denken, bijvoorbeeld het ongeluk, maar het enige dat ik dacht was: vreemd, dat er een meisje bij me ligt, ik dacht dat mannen en vrouwen altijd gescheiden lagen in het ziekenhuis. Maar het maakte me niets uit en ik vond het ook wel prettig, meisjes zijn nou eenmaal leuker. Ze zei: dag Tasja, fijn dat je eindelijk wakker bent meisje, ik heet Ilse. Ik wilde even wat zeggen om het recht te zetten maar kreeg geen woord uit mijn keel. Alleen wat rare geluiden en ik voelde aan mijn nek die helemaal dik was en in het verband zat.

Op dat moment kwam er een dokter binnen en die zei meteen: zo Tasja, ben je eindelijk wakker meid, je zal wel uitgerust zijn. Ik wilde hem van alles zeggen maar nog steeds kreeg ik er geen woord uit. Hij zag me ploeteren en zei: probeer het maar niet meisje, je zit onder je wonden en je nek is er ook 1 van. Je zal nog weken niet kunnen praten. Nou, daar ben ik lekker klaar mee, dacht ik. Hij pakte een stoel en kwam naast me zitten en zei: je hebt een flinke smak gemaakt meisje, ze zijn zeker 14 uur met je bezig geweest om je op te lappen. Ik keek om me heen en zag een infuus aan het bed hangen en een soort monitor en naast het bed hing een tas waar ik plas in zag zitten. Hij zei: voorlopig heb je nog een paar weken een luier om Tasja, opstaan is nog niet mogelijk, maar we doen er alles aan, maak je maar niet druk. Ik keek naar mijn arm die ook al in het verband zat en om mijn pols had ik een bandje waar met grote letters op stond: Tasja. Ik snapte er niet veel van maar hoorde de man toen zeggen: we weten erg veel van je Tasja, in de ambulance heb je je hele leven verteld en wij hebben hier geprobeerd alles voor je in orde te maken.

Ik begreep niet wat die bedoelde maar hij zou het wel hebben over het oplappen. Hij stond weer op en zei: ik zie dat je weer bijna in slaap valt, morgen kom ik nog even bij je langs meid. Hij aaide over mijn hoofd en zei: droom maar lekker meisje, en liep weg. Ik was even aan brainen over dat meisje gedoe en dat rare bandje om mijn pols en ik had het graag recht willen zetten maar ik kreeg er geen woord uit. Toen dacht ik aan mijn parochie en hoe het nu zou moeten als ik er niet ben. Ik voelde dat ik weg zakte en viel in slaap. Nog 3 dagen bleef dat zo, steeds als ik wakker werd viel ik snel daarna weer in slaap en ik had nergens energie voor. Waarom ik hier lag begreep ik ook al niet. Ik hoorde van alles over een groot ongeluk en een ambulance maar ik kon me er niks van herinneren. Ik dacht vaak: of zij zijn gek, of ik ben het. Ik had mezelf nog nooit betrapt op gek zijn dus zij moesten het wel zijn. Als ik weer op de been zou zijn zou het me allemaal wel duidelijk worden.

Pas na ruim een week kon ik me weer een klein beetje bewegen en ik betaste mijn hele lichaam stukje voor stukje. Ik voelde overal verband en hier en daar op een klein stukje alleen een pleister en ik begon meer en meer te geloven dat ik inderdaad een ongeluk had gehad. De dokter kwam weer binnen en vroeg: hoe voelen we ons vandaag meisje? Nog steeds kon ik niet praten en wees met moeite naam het bandje om mijn pols. Hij glimlachte en zei: dat is een bandje met je naam meisje, anders zouden we je misschien verwarren met de andere meisjes. Ik kon het hem niet duidelijk maken en hij haalde mijn deken weg en bekeek me helemaal. Nou Tasja, zei die, dat ziet er helemaal niet slecht uit meisje, maar je hebt nog een lange weg te gaan. Ik vond het best gênant dat hij me zo zat te bekijken en Ilse kon ook al alles zien. Hij had best het gordijntje even kunnen sluiten maar gelukkig deed die de dekens weer terug en na een paar aantekeningen ging die weer weg. Er hing nog steeds een infuus aan mijn bed en de zak met plas naast het bed.

Ilse zei: Je hebt een flinke smakkerd gemaakt Tasja, je lijkt wel een mummie nu. Het is maar goed dat je toch al in het ziekenhuis moest zijn, dat maakt het dan weer een beetje goed. Ik dacht: waar haalt die meid die onzin vandaan? Ik moest helemaal niet in het ziekenhuis zijn, of lag er misschien iemand van mijn parochie in het ziekenhuis en was ik dat vergeten? Dat zou de enige verklaring zijn, anders wist ik het ook niet. Ze vroeg: weet je er dan niets meer van?, je ongeluk en die extra operaties? Ik knikte van nee en vroeg me werkelijk af wat voor extra operaties, ik had nergens om gevraagd. Ze konden me toch niet zomaar opereren zonder dat ik ervan wist. Misschien had ze het wel over mijn wonden behandelen, maar dat hoorde gewoon bij het oplappen en was niet een soort extraatje. Ik zie het al gebeuren: Sorry Tom, we hebben al je wonden opgelapt en als extraatje hebben we je gebroken been ook in orde gemaakt, stel je voor zeg.

De dokter kwam binnen, samen met een verpleegster en nu deden ze wel het gordijntje dicht. Hij haalde het verband van mijn buik af en de verpleegster zei: Dat ziet erg goed uit dokter. Ja, zei die, ik ben er ook tevreden over. Ik nam aan dat de wonden goed aan genezen waren en wilde even kijken maar ik kon mijn nek nog niet bewegen. Hij draaide er weer een nieuw verband om me heen en zei: nou meisje, daar kan je straks erg trots op zijn, al zeg ik het zelf, maar voorlopig moet het verband nog blijven zitten. Waarschijnlijk over een week kan alles eraf. Dat mocht wel een keer, dacht ik, want ik lag hier volgens mij nu al 5 weken. Hij ging weer weg en de verpleegster zei: ik zal je meteen een nieuw luiertje omdoen schatje, ik ben er nu toch. Ik had liever dat de dokter dat deed, maar ik kon het haar nog steeds niet zeggen. Die middag kwam er een voor mij vreemde man naast me zitten en hij stelde zich voor als Piet, de psycholoog.

Hij leek me heel aardig maar toen hoorde ik hem zeggen: dat is echt een hele grote stap meisje, je verandering, er zijn niet veel mensen die dat zouden durven dus we zijn hier best wel een beetje trots op. Waar heeft die gast het eigenlijk over, dacht ik, hoe kan je nou trots zijn op iemand in het ziekenhuis?, maar ja, psychologen kloppen meestal zelf niet helemaal. Toen zei die, nou, ik zal weer gaan voor je moe bent. Ik hoorde van de dokter dat al je verband er volgende week vanaf gaat en dat je dan eindelijk jezelf kan zien en heb je me misschien weer nodig. Laat het maar weten als het zover is, en hij liep weer weg. Ik dacht: die is inderdaad helemaal kierewiet, ik weet heus wel hoe ik eruit zie hoor, ik ben alleen het ongeluk vergeten, meer niet! Toen schrok ik een beetje. Ik dacht: zou ik nu soms verminkt zijn door het ongeluk en dat ze daar om zo super aardig tegen me deden? Ik had ineens geen zin meer om mezelf te zien, bang voor de meest vreselijke verminkingen en ik hoopte maar dat niemand zou schrikken van mijn gezicht, dat gedeeltelijk dat ook nog in het verband zat.

Van de opwinding hoorde ik een plas het zakje in stromen en voor de eerste keer schaamde ik me ervoor want het gordijn was weer open. Maar Ilse was er niet, die moest naar fysio om weer te leren lopen. Ze had ook een zwaar ongeluk gehad en ik had echt medelijden met haar. Graag had ik wat troostende woorden met haar gedeeld, maar ja, dat ging dus niet. Die dag ging het infuus eruit en hoorde ik dat ik vanaf die avond weer zelf moest eten. Eindelijk, dacht ik, alleen zag ik niet hoe, ik kon mijn armen nog niet echt bewegen. Ze haalde ook meteen het verband van mijn hoofd af en dat voelde meteen erg prettig, eindelijk niet meer dat opgesloten gevoel in mijn hoofd. Ze zei: je ziet er erg mooi uit Tasja, en je haren zijn gelukkig ook flink gegroeid, ze komen nu al een flink stuk over je schouders meisje. menig jongen zal straks achter je aanlopen hoor, dat weet ik zeker. Ze aaide nog even over mijn hoofd en liep weer weg. Ik dacht: ze heeft natuurlijk die verminkingen net gezien en zegt nu iets aardigs om me te troosten. Nee, ik was er nu wel van overtuigd dat ik gelijk had.

Ilse kwam de kamer weer in en ook al liep ze moeilijk, ze kwam even naar me toe en zei: je ziet er erg mooi uit Tasja, dat had ik niet verwacht. Ze liep naar haar eigen bed en ik dacht: zie je wel, 1 pot medelijden allemaal en daar had ik een hekel aan. Na een paar dagen was het eindelijk zover, het verband zou eraf gaan en dan moest ik van die psych mezelf even aan mezelf voorstellen en Ilse vroeg: als het eraf is Tasja, mag ik het dan even zien? Ik dacht: haar benen zitten ook onder het verband dus misschien wil ze even zien hoe het er straks bij haar eruit zou gaan zien. Ik knikte van ja en de dokter kwam binnen met 2 verpleegsters en Ilse zei meteen: laat het gordijn maar open dokter, Tasja heeft laten weten dat ik mee mag kijken. Het eerste ging het verband van mijn nek en buik af. Ik wist niet hoe het eruit zou zien, maar het voelde wel heerlijk zonder het verband. Toen het eraf ging werd ik flink bekeken, ook door Ilse, en ik hoorde alleen maar: nou dokter, u mag trots op uw werk zijn hoor, dit hadden we niet verwacht. Mijn god, dacht ik, is het zo erg.

Ze deden nu nog liever tegen me, zelfs de dokter dus dat kon alleen maar betekenen dat ik er niet uitzag en dat ze nu alvast mijn schok wilde verkleinen. Toen ging de rest van het verband eraf, eerst van mijn benen en daarna eindelijk uit mijn kruis. Dat vond ik wel erg fijn want misschien kon ik dan zelf gewoon plassen in zo’n fles waar je je piemel in moet hangen. Nog niet ideaal, maar in ieder geval al beter. Toen alles eraf was bekeken ze me goed en deden mijn benen uit elkaar en stonden er samen naar te kijken. Ook Ilse stond er inmiddels bij en ze zei: wat mooi zeg, ik wist niet dat zoiets kon! De dokter zei: ja Ilse, Tasja zal er straks erg blij mee zijn als ze zichzelf mag bekijken, maar eerst wordt ze nog even goed gewassen, dat kan nu eindelijk. Ik schaamde me kapot omdat iedereen tussen mijn benen zat te kijken en kreeg een rode kop. De dokter zag het en aaide over mijn hoofd en zei: ik weet dat je opgewonden bent Tasja, maar je moet nog even geduld hebben. Ilse ging weer in haar bed liggen en de dokter ging weg. Terwijl de verpleegsters me helemaal waste zeiden ze: dan kan je morgen eindelijk aan de fysio gaan beginnen Tasja. Eerst nog vanaf je bed maar als je dan weer een beetje kracht hebt in de zaal en morgen kan je je ook eindelijk weer aankleden.

Ze waren weg en ik was wel blij dat ik nu een stuk aangenamer rook. Ik wist niet wat voor zeep ze gebruikt hadden maar het rook geweldig en wel een beetje naar een paar vriendinnen die ik had. Ik vond het trouwens heel raar dat ik helemaal geen bezoek had gehad want ik lag hier toch al een hele tijd. Maar ze hadden het natuurlijk erg druk, dacht ik, en als ik eenmaal weer thuis zou zijn zal ik ze wel allemaal zien. Ik hoopte alleen dat ze niet van me zouden schrikken, ze zouden vast niet zo reageren zoals ze hier reageren. Ze wisten dat ik een hekel had aan liegen en medelijden. Toen Ilse weer weg was voor haar oefeningen werd er een heel groot statief naar binnen gerold met daaraan vast een hele grote spiegel, de dokter was er ook bij en de psycholoog ook. Die wilde natuurlijk mijn reactie zien en meteen inspringen als het nodig was maar dat was volgens mij niet nodig. Door mijn beroep kon ik wel tegen een stootje en ik had me al goed voorbereid op de schok, dan kon het alleen nog maar meevallen. De spiegel werd boven het bed gehangen en de dokter vroeg: ben je er klaar voor Tasja? Ik knikte alleen maar want praten lukte me nog niet. Ik keek strak in de spiegel en met 1 beweging trok hij de deken van me af. Ik dacht dat ik op alles voorbereid was, maar dat was ik duidelijk niet: Ik zag mezelf, ten minste, als ik dat was maar dat moest wel want het was verdomme een spiegel. Ik zag dat ik 2 enorme borsten had met een flinke tepel erop. Hoe komen in godsnaam die dingen daar?, vroeg ik me af en ik begon zomaar te huilen. Toen trokken ze mijn benen uit elkaar en de dokter zei: kijk meisje, het kutje is ook heel goed gelukt. Weer schrok ik want ik had daar nog niet eens gekeken.

Meteen zag ik dat mijn piemel verdwenen was en ik zag gewoon een klein kutje. De psycholoog zei: we moeten haar maar even alleen laten, ze moet er even aan wennen, dat kost tijd. Ze liepen weg en ik bleef maar naar mezelf kijken. Ik zag dat mijn gezicht ook wat veranderd was, het leek wel wat smaller te zijn en mijn kleine baardje was ook verdwenen, ik had nu een hele gladde kin en wangen. Ik wende mijn gezicht af want ik wilde mezelf niet meer zien. Pas na een hele lange tijd stopte ik met huilen en bekeek mezelf toch nog maar eens. Toegegeven, het zag er wel erg mooi uit maar ik zag hier nu verdorie een hele mooie meid liggen en niet Tom, de dominee. Dat was ook nog wat trouwens, hoe zou het nou moeten op mijn werk, dit was niet uit te leggen, ik snapte het zelf niet eens. De psych kwam binnen en weer bij me zitten en zei: zie je wel meisje, je hebt zoveel gezegd in de ambulance en op de operatiekamer voor je sliep dat we heel duidelijk wisten wat je van plan was en wat je wilde en nu zie je het resultaat. Ik dacht: ik heb het wel al een paar jaar gewenst ja, maar dat was maar een wens, dat betekende niet dat het ook echt zou gaan gebeuren.

Hij merkte dat die van mij niet veel reactie zou krijgen en hij zei: morgen kom ik weer meisje. Hij stond op en of het mocht weet ik niet maar hij gaf een kus op mijn voorhoofd en draaide zich om. Hij was weer weg en Ilse kwam binnen. Ze liep meteen naar me toe en vroeg enthousiast: wat vind je ervan meisje?, zie je wel dat je erg knap geworden bent? Bewegingsloos bleef ik liggen en ze zei: ik raak ze even aan hoor, ik ben zo benieuwd. Ik zag hoe ze mijn borsten vastpakte en even met het tepeltje speelde. Ze zei: ze voelen geweldig aan Tasja, je mag er echt trots op zijn. Ik kon het goed voelen toen ze aan de borsten zat en dat voelde eigenlijk helemaal niet verkeerd aan. Toen zei ze: even kijken hoor, ik moet het zien. Ze pakte de randen van mijn kutje vast en trok ze uit elkaar en keek goed naar binnen. Geweldig meid, zei ze, daar ga je nog veel plezier aan beleven. Er gingen hele warme scheuten door me heen toen ze aan mijn kutje zat en dat voelde werkelijk geweldig.

Ze ging in haar bed liggen en ik bekeek mezelf nog eens. Ik begon steeds meer te wennen aan mijn lichaam en zag nu pas dat mijn haren al erg lang waren geworden. Nee, ik begon er niet alleen aan te wennen maar vond het steeds mooier en ik voelde iets van blijheid in me opkomen. Gelukkig kwam er een verpleegster die de deken weer terug legde en meteen die spiegel weer mee nam. Dat vond ik eigenlijk wel jammer, ik had best nog wel even naar mezelf willen kijken. Toen kwamen er 2 verpleegsters binnen die ik nog nooit gezien had en schoven het gordijn dicht. Ze zeiden: we zouden morgen pas beginnen maar de dokter vond het beter dat we vandaag al een beetje met je armen en nek gaan beginnen, wij zijn dus van de fysio. Ze tilde me rechtop en pakte allebei een arm. Voorzichtig maakte ze daar allerlei bewegingen mee en ik moest ondertussen zoveel als ik kon met mijn nek bewegen, heen en weer en naar boven en beneden. Dat lukte al vrij snel, al deed het erg veel pijn en het leek wel alsof ik ook weer meer gevoel in mijn armen kreeg. Ze bleven een behoorlijke tijd met me bezig en toen ze weg waren was ik even blij dat ik weer lag. Het was erg vermoeiend maar ik was blij dat ik weer een beetje bewegen kon.

Volgende morgen werd ik al vroeg een beetje gewassen en ze zei: we konden helemaal geen gegevens van je vinden schatje maar wij de verpleegster hebben even gescharreld en wat leuke kleren voor je gevonden. Er kwam nog een verpleegster en samen trokken ze me een heel klein slipje aan en ze lieten zien wat ze nog meer hadden. Natuurlijk nog meer slipjes en ook een paar leuke korte jurkjes en een paar pumps. Ze zeiden: we maken je meteen een beetje op schatje, dan voel je je vast weer wat beter. Meteen begonnen ze ermee en legde de kleren in mijn kastje. Toen ze klaar was spoot ze nog wat parfum tussen mijn borsten en ze trokken me een ziekenhuis japonnetje aan en gingen weer. De hele nacht was ik bezig geweest met het oefenen van mijn armen en ik kon ze nu eindelijk redelijk bewegen. Onder de deken pakte ik mijn borsten vast, dat had ik vannacht ook al gedaan en het voelde steeds fijner aan. Ik liet mijn handen zakken en heel voorzichtig duwde ik mijn vinger in het kutje en dat gevoel kan ik niet eens beschrijven, zo lekker was het. Ik begon me meer en meer thuis te voelen in mijn nieuwe lichaam.

Ik bleef nog 2 weken in het ziekenhuis en kreeg iedere dag veel fysio. In het begin ging ik daar nog heen in een rolstoel maar later kon ik goed genoeg lopen dat ik het te voet deed. Ze leerde me ook veel dingen die ik als meisje moest weten. Hoe ik moest lopen en zitten en plassen en hoe ik me op moest maken en meer van die dingen, ze stopte er veel tijd en aandacht in en leken er zelfs veel plezier in te hebben. Ik mocht me nu iedere ochtend aankleden en liep langzaam door de gangen in mijn jurkje en mijn pumps. Ik kreeg best wat aandacht van mannen die bij een patiënt op bezoek waren en dat vond ik aangenaam. In het begin niet want zoiets had ik nog nooit meegemaakt, maar nu genoot ik ervan. Mijn stem begon ook weer langzaam terug te komen en ik merkte dat die nu veel hoger was dan mijn normaal zware stem. Ik zat aan een tafeltje op mijn kamer toen de dokter bij me kwam en hij zei: nou meisje, dit is mijn laatste bezoekje, morgen mag je naar huis. Nu we wel al je gegevens eindelijk hebben komt alles dik in orde en ik heb nog een recept voor je en een zakje pillen. Die moest ik iedere dag slikken en dat was voor mijn hormoon huishouding.

Ik had al vaak gedacht wat ik moest doen als ik thuis kwam maar had besloten eerst maar eens naar huis te gaan en er dan over denken. Ik was nu 3 maanden in het ziekenhuis geweest en we namen uitgebreid afscheid van elkaar. Door de tijd heen waren we erg aan elkaar gewend en ik zou hem best wel gaan missen. Volgende dag was het eigenlijk zover. Ik waste me even en maakte me toen snel op en borstelde mijn inmiddels erg lange haren. Ik trok mijn slipje aan en mijn jurkje en schoentjes en nam afscheid van Ilse, die beloofd had op bezoek te komen als ze weer thuis was. En toen begon de wereld pas goed voor me. Ik was het wel gewend nu om zo door de gangen te lopen maar nu ging ik naar buiten en dat was even andere koek. Er was een taxi voor me gebeld en ik stapte in en we reden meteen naar mijn huis. Ik was erg blij toen ik eindelijk weer binnen was in mijn eigen huis, een vreemd gevoel. Ik keek meteen in de koelkast waar gelukkig nog een paar flessen wijn in lagen, boodschappen hoefde dus niet vandaag want honger had ik helemaal niet, ik was op van de zenuwen.

Het was heerlijk om weer eens wat wijn te drinken en ik keek in mijn klerenkast en moest lachen. Ik zag allemaal dingen die ik dus nooit meer aan zou doen en besloot ze maar meteen weg te gooien. Er bleef nu nog zo weinig over, een paar rokjes en jurkjes maar toen ik de kleren in de kast hing die ik gekregen had zag het er al meteen wat beter uit. Ze hadden me ook een beetje make up gegeven en dat zette ik maar op een klein tafeltje en ik zette een spiegel op de tafel die al die tijd al in een hoek stond. Ik vond het wel weer genoeg inspanning zo en ging weer naar de kamer en deed een paar lampen aan want het was al donker. Ik schrok me een hoedje toen de bel ging. Ik liep naar de deur en deed hem een klein stukje open en zag mijn moeder staan. Ik baalde enorm want ik moest nog bedenken hoe ik het haar zou vertellen, maar daar had ik nu de kans dus niet voor, het moest meteen. Ik deed de deur verder open en ze bekeek me en vroeg: sorry mevrouw, ik kom hier voor mijn zoon Tom, is die er misschien ook?

Ik dacht even na en zei toen: Tom is er niet maar ik kan er wel iets over vertellen, dus als u even wilt binnenkomen? Graag, zei ze meteen, want ik zoek hem al maanden, ik begrijp er niets van. We liepen de kamer in en ze ging zitten. Ik zag dat ze erg zenuwachtig was en zei: ik zal even een glaasje wijn voor u pakken, dan wordt u vast wat rustiger. Ja, zei ze, het is ook zo’n rare situatie wanneer je je kind kwijt bent. Ik liep met mijn glas de keuken in en kwam met 2 glazen weer terug. Ik ging zitten en ze vroeg: vertel het me nou, waar is Tom? Ik bleef even stil en zei toen: Tom is er niet meer. Ze schrok ervan en vroeg: is die dood? Ik lachte en zei: nee, dat is het niet, het ligt helemaal anders. Ik vertelde haar over mijn hobby en mijn vrijdagavonden en mijn ongeluk en het ziekenhuis. Ze keek me met grote ogen aan en vroeg: dus u wilt zeggen dat u Tom bent? Ik knikte en zei: ja mamma, bent u nu boos? Ze kwam meteen naast me zitten en zei: natuurlijk niet meisje, ik ben erg blij dat mijn kind terug is, ook al is die nu een vrouw.

Ze bleef nog uren en vroeg wat ik nu met mijn werk zou gaan doen. Ik zei haar dat ik het nog niet wist en misschien wel iets heel anders ging doen maar dat ik er nog een tijdje over moest nadenken. Toen ze weg was dacht ik er meteen weer aan, aan het werk. Ik had zoveel fantasieën en aangename dingen gevoeld in het ziekenhuis dat ze vloekte met mijn geloof en ik vond mezelf hypocriet als ik daar mee door zou gaan. Ik besloot dat dat iets voor morgen was want ik werd moe en deed de lichten uit. Ik pakte een smalle kaars en liep naar de slaapkamer en kleedde me helemaal uit. Ik ging op het bed liggen en voor de allereerste keer speelde ik met mezelf als echt meisje. Ik had al een paar keer een vinger in mijn kutje gehad maar nu schoof ik langzaam de kaars naar binnen, die toch een stuk dikker was dan mijn vinger. Ik genoot er meteen intens van en pakte mijn bost vast. Ik hijgde: neuk me schatje, neuk me toch in mijn kleine kutje. Ik voelde dat zich een gevoel in mijn kruis ontwikkelde dat ik niet kende maar wel erg lekker was. Toen ineens leek het wel alsof ik explodeerde en ik gilde het uit van genot, dat moest wel een orgasme geweest zijn.

Volgende morgen zat ik met een kopje koffie te denken aan mijn moeder. Zij had altijd een heel ander leven dan mij. Het was nogal een wilde vrouw en werkte al jaren in een kroeg in de stad. Dat stroomde helemaal niet met mijn werk en we hadden het dus ook nooit over werk met elkaar, maar dat zou nu misschien wel veranderen. Ik dacht nog even aan de kaars van vannacht, die ik inmiddels al had weggegooid en besloot in ieder geval vandaag een vibrator te kopen in de stad. Na de koffie kleedde ik me aan en maakte mezelf op en liep de deur uit. Mijn portemonnee en sleutels had ik in mijn handen en vooraan in de stad zag ik een winkel met allemaal handtasjes. Nu snap ik waarom dat handig is, dacht ik en liep naar binnen. Ik kwam even later weer naar buiten met een tasje waar nu alles in zat en liep meteen door naar een sekswinkel. Ook al was ik er nog nooit geweest, ik wist wel erg goed waar die was. Ik merkte dat ik een blikvanger was voor mannen, vooral mijn borsten en billen. In de winkel vond ik er al snel 1. Hij was erg groot en dikker dan de kaars en er zaten ballen aan en hij zou echt moeten kunnen spuiten, dat leek me wel wat. Ik liep daarna door naar een kleding zaak en zag een paar erg mooie kleren. Een hele strakke leren broek en een leuk wit leren rokje, erg kort en een paar enige en best sexy topjes. Ik kocht ook meteen een paar witte pumps want nu had ik alleen maar die zwarte.

Zo vond ik het wel genoeg en liep weer langzaam richting huis. Maar ik kwam nog een zaakje tegen en keek in de etalage waar allemaal mooie en goedkope sierraden lagen en ik ging naar binnen. Ik kocht een paar kettingen en armbanden en ook een paar enkelbandjes en ringen. Ik kon mezelf al helemaal voor me zien in de mooie nieuwe kleren en met die dingen aan. Toen zag ik een bordje hangen waarop stond dat ze ook gaatjes prikte en ook navel piercings. Ik besloot meteen gaatjes te laten prikken en vroeg of ik een afspraak moest maken voor dat navel ding. Het meisje lachte en zei: nee hoor, dat kunnen we meteen even doen, zoek maar even een mooie uit. Ze pakte een grote bak en na een tijdje koos ik een hele mooi uit. Het was zilverkleurig en er zat een erg lange hanger aan. Ik schaamde me best wel toen ik mijn jurkje omhoog moest doen maar het zat er gelukkig snel in en ik was er heel blij mee.

Thuis ruimde ik alles op en las alvast de instructies van de dildo door en vulde hem meteen, dan lag die al klaar voor gebruik. Het was al laat in de middag toen de telefoon ging, het was mamma. Ze zei: sorry Tasja dat ik je stoor maar ik moet echt even iets met je bespreken meisje, kan je vanavond even naar mijn werk komen? Natuurlijk mamma, zei ik, en ik zal proberen me leuk aan te kleden. Ze lachte en zei: daar heb ik alle vertrouwen in meisje, maar nu moet ik weer ophangen, het is erg druk. Ze legde de telefoon weer neer en ik hing dus ook maar op. Ik was met een glaasje wijn bezig en dronk dat eerst even op mijn gemak leeg. Toen ging ik naar de slaapkamer en kleedde me helemaal uit. Ik keek tussen de nieuwe kleren en dacht eerst even om die leren broek aan te trekken maar toen bedacht ik me. Ik pakte het witte leren rokje en een heel kort wit topje, dan kon je lekker mijn piercing zien en nog een wit klein zijden slipje en mijn witte pumps. Ik maakte me erg mooi op, een beetje dikker dan normaal en hing een leuk kettinkje om en een armband en enkelband en deed aan iedere vinger een ring. Ik borstelde mijn haren en toen ik in de spiegel keek vond ik mezelf een enorm stuk en ik was benieuwd wat mamma ervan zou vinden.

Ik liep door de stad en stopte voor de kroeg waar zij werkte. Ik was er nog nooit binnen geweest, wist alleen goed waar die was. Ik stapte toch wel een beetje zenuwachtig naar binnen en liep naar de bar. Ik keek om me heen maar zag haar nergens en dacht dat ze misschien nog moest komen. Met een glas wijn liep ik naar een tafeltje en ging zitten. Ik zag dat bijna alle ogen op mij waren gericht en ik kreeg er een kleurtje van. Al snel kwam er een man naast me zitten en we raakte aan de praat. Hij had geen blad voor zijn mond en liet me meteen weten dat ik een erg knappe meid was. Ik voelde me best wel opgelaten en helemaal toen hij een arm om me heen sloeg. Ik nam nog een flinke slok en na een paar grappen, die echt komisch waren boog die ineens naar me toe en begon me op mijn mond te kussen. Ik voelde zijn tong naar binnen gaan en ik vond het niet eens vervelend. Sterker nog, mijn kruis werd helemaal warm en ik pakte hem nu ook vast. Net toen onze tongen diep in elkaar zaten hoorde ik een bekende stem zeggen: zo meisje, je weet er al goed raad mee zie ik. Ik schrok me rot, het was mamma en zei: sorry mamma, maar je was er nog niet en toen gebeurde het gewoon.

Nu schrok de man zich rot en vroeg: is dat je moeder? Hij stond meteen op en zei: sorry Stella, dat wist ik niet en meteen liep die weg. Daar snapte ik even helemaal niks van en bekeek mamma. Ze zag er erg sexy uit en zwaar in de make up, zo had ik haar nog nooit gezien. Ze zei: kom even met me mee Tasja, dan kunnen we even praten. Bij de bar stopte ze en vroeg nog 2 glazen wijn en met de wijn in de hand liepen we een kantoortje in en gingen zitten. Verlegen vroeg ik: moet je dat niet eerst even vragen mamma?, of je hier mag zitten. Ze lachte en zei: waarom meisje, het is mijn eigen kantoor. Dat had ik helemaal niet verwacht en ze zei: ik heb eigenlijk altijd een beetje tegen je gelogen Tasja, deze kroeg die is van mij. Oops, dacht ik en nam meteen een slok. Ja, zei ze, dat is even schrikken hè? Ze lachte even maar zei toen: ik dacht: wat zou je ervan vinden om deze kroeg samen met mij te gaan runnen, dan heb ik het niet meer zo druk en zien we elkaar veel vaker. Ik wist dat ik een baantje moest hebben en dit zou me best wel een tijdje kunnen helpen en zei: ik wil het best proberen mamma.

Ze zei: het is hier niet van proberen schatje, je wil het of je wil het niet. Ik nam nog een slok en dacht, ik wilde toch wat heel anders doen dan de kerk en zei: oké mamma, ik wil het en ik doe het. Ze stond op en trok me van mijn stoel en pakte me vast en gaf me een kus op mijn mond. Nou had ik wel eens vaker een kus van haar gehad maar niet op deze manier. Ze zei: je hebt zachte lippen Tasja en weer kuste ze me en ik voelde haar tong nu in mijn mond. Ik zou dit moeten afweren maar ik vond het erg lekker en pakte haar ook vast. Ze wreef over mijn billen en zei zacht: ik zou best eens in je lekkere kontje willen bijten schatje. Ik werd enorm geil toen ze dat zei en stelde me al helemaal voor hoe dat zou zijn. We gingen gelukkig weer zitten en ze zei: je ziet er trouwens erg mooi uit schat, geil. Ik kleurde ervan en toen zei ze: dan kom ik vanavond na het werk nog even bij je en spreken we een paar details door, nu is het hier te druk. Dat begreep ik natuurlijk wel en ze vroeg: heb je nog wijn thuis schatje?, anders neem ik wel wat mee. Ik lachte en zei: dat heb ik altijd genoeg in huis mamma en ze stond nu ook op.

Ze pakte me weer vast en zei: ik ben erg blij dat we het nu samen gaan doen Tasja en ze tongde me weer maar nu voelde ik haar hand onder mijn rokje in mijn slipje gaan en ze kneep zachtjes in mijn billen. Ik begon meteen een beetje te kreunen en ze zei zacht: je bent een lekker klein geil meisje Tasja. Ik legde mijn hand nu ook op haar billen en dat voelde best prettig aan. Maar de deur ging open en ze werd geroepen. Dat was voor mij het signaal om te gaan en ik liep snel naar huis. Ik ruimde een beetje op en stak een paar kaarsjes aan. Ik haalde alvast een fles wijn en zette hem op tafel met een glas voor haar neer. Mijn glas stond er nog en een bijna lege fles ook. Die schonk ik nu in en bracht de lege fles weg. Ik dacht: nu heb ik ineens wel heel erg ander werk zeg en nog wel in een kroeg. En ik was notabene het hulpje van de baas ook nog. De bel ging en ik deed meteen open. Mamma stapte naar binnen en begon me weer meteen te tongen, daar had ik al op gehoopt want het was erg lekker. We gingen samen op de bank zitten en toen ze een slok genomen had zei ze: ik wist niet dat je zo knap bent Tasja, ik geil helemaal op je schatje. Dit was dan mijn moeder die dat zei en ik schaamde me kapot.

Ze raakte het topje aan en drukte op mijn borst en ze vroeg: zou je ze aan me durven te laten zien meisje, ik ben erg benieuwd. Ik keek haar aan terwijl ik het topje uit trok en ze pakte ze meteen vast en zei: wat zijn die mooi schatje, en zo groot, je bent een bofkont. Het voelde heerlijk als ze eraan zat en ze zoog heel even aan mijn tepel. Toen zei ze: die van mij zijn kleiner en ze trok meteen haar topje uit. Ze legde mijn handen erop en ze waren inderdaad wat kleiner maar wel erg mooi. Ik vond dit maar een lastige situatie zo met mamma maar meteen vroeg ze nu: mag ik ook je kutje zien schatje?, ik wil zien of die echt is meisje. Moet dat mamma?, vroeg ik. Ze lachte een beetje en zei: niets moet schatje, maar ik wil het zo graag. Ze keek me nu echt smekend aan en ik trok mijn rokje en slipje uit. Ze bukte zich meteen en trok mijn benen uit elkaar en bekeek hem goed. Ze was erg onder de indruk en wat ik niet verwacht had: ze likte nu mijn kutje, het was zalig. Ze ging weer recht zitten en zei: lekker schatje, zo’n glad kutje, dat is die van mij ook, en meteen trok zij ook haar rokje en slipje uit. Ze deed haar benen uit elkaar en zei: voel mijn kutje maar Tasja. Voorzichtig bracht ik mijn hand naar haar kutje en ze begon meteen flink te hijgen. Om de aandacht af te leiden vroeg ik: moeten we niet details gaan doorspreken mamma?

Ze kuste me en zij: noem me Stella Tasja, en geen mamma en die details komen nog wel. Ze tongde me nu weer en haar vinger ging mijn kutje in, ik werd er erg geil van. Ik stak mijn vinger ook in haar kutje en na een tijdje trok ze me omhoog en nam me mee naar de slaapkamer. We gingen op het bed liggen en ze zei: draai je eens op je buikje schatje. Ik draaide me en ze ging tussen mijn benen zitten. Ze likte en tijdje mijn billen en toen beet ze er zachtjes in en ik hoorde haar kreunen. Ze trok mijn billen uit elkaar en likte mijn kontje nu en ik voelde haar tong naar binnen gaan en werd enorm geil. Ze kwam weer naast me liggen en begonnen meteen te tongen en we vingerde elkaar lekker diep. We zeiden geen woord maar na een tijdje voelde ik dat heerlijke gevoel weer in mijn kruis komen en riep hijgend: ik ga klaarkomen Stella. Ze riep: ik ook lekker schatje van me en allebei gillend kwamen we klaar. We bleven nog een tijdje liggen en gingen toen weer naar de kamer. We hadden nu ineens hele andere gesprekken en na een tijdje vroeg ze: hoe zou je het vinden schatje als ik bij je zou komen wonen, maar dan niet als je moeder maar als je vriendin.

Ik nam snel een grote slok en nam even de tijd om na te denken. Ik dacht: als dat net zo fijn is als vandaag dan heel graag natuurlijk. En dat zei ik haar ook en ze vloog meteen om mijn nek. Ze woonde in een erg klein flatje en ik zat hier in een best wel groot huis dus haar spullen zou ze makkelijk kwijt kunnen. Ze zei: dan blijf ik vannacht meteen slapen schatje, kan ik fijn nog een paar wijntjes met je drinken. Ik liet haar mijn kleren zien en lachend zei ze: morgen moeten we er maar snel wat bij kopen schatje, en het mag best wat sletteriger hoor, dat vind ik mooi en de mensen in de zaak ook. In bed vielen we al snel in slaap, we waren doodop en ik werd weer wakker van de koffie. Ik liep naar de kamer ze zat met alleen maar een slipje aan, ik had een slipje en een topje aan. Na de koffie kleedde we ons aan en gingen maar meteen even naar de stad voor de kleren. Toen we buiten kwamen stonden de buren buiten en die vroegen: hé, woont Tom hier niet meer? Nee zei ik, we hebben het overgenomen en ik woon hier nu samen met mijn vriendin. Gezellig, zeiden ze, en we stelde ons aan elkaar voor en liepen naar de stad. Ik wilde een kledingzaak in gaan en ze vroeg: waarom wil je nou hier naar binnen gaan schatje? Voor kleren toch?, vroeg ik. Ze lachte en zei: je moet nog veel leren schatje en sloeg een arm om mijn middel en trok me mee naar het einde van de stad.

Daar waren allemaal kleine boetiekjes en meteen stapte ze er 1 in en de vrouw van de zaak vroeg: nou Stella, ben je nu al door je kleren heen? Ze lachte en zei: nee schat, we zijn hier voor mijn vriendinnetje, ze heeft nog veel nodig. De vrouw vroeg: en zeker ook sletterig hè? Natuurlijk, zei Stella, je kent me. En sletterige kleren hingen er zat, ik zou ze zelf nooit gekocht hebben maar vond ze wel erg mooi. Met een paar zakken vol liepen we weer naar huis en ik vroeg: maar hoe moet het nou met je spulletjes Stella? Laat dat maar aan mij over meisje, zei ze en we schonken een glas wijn in. Toen het glas leeg was gingen we op weg naar de kroeg want het was tijd. We liepen meteen door naar het kantoortje, waar nu een tweede bureau stond en ze zei: dit is nu ons kantoortje meisje, leuk hè? Ik vond het best wel stoer, een eigen kantoortje. We waren er nog maar net toen er geklopt werd. Ik kwam een man in een kostuum naar binnen en Stelle zei: dit is de notaris schatje, we gaan even wat handtekeningen zetten. Toen die weg was zei ze: zo meid, nu samen we officieel samen eigenaar van de zaak. Ze riep iemand binnen en gaf hem wat sleutels. Ze zei: geef hem je sleutels Tasja. Ik keek haar aan en vroeg: waarom? Die gaan mijn spullen naar ons huis verhuizen schatje, dan is vanavond alles over. Ik gaf mijn sleutels en toen ze weg waren tongde we een tijdje tot ze zei: nu aan het werk meisje.

Ze nam me mee de kroeg in en legde me van alles uit en ik nam me voor vandaag achter de bar te blijven. Ik kreeg heel wat ogen toegeworpen van geile mannetjes en genoot er intens van en speelde er een beetje mee. Ik had ooit gewenst dat ik zou worden wat ik nu ben maar had nooit verwacht dat het zou uit komen. Maar er is dus hoop dus mijn volgende wens is voor 10 miljoen op mijn rekening.