Geheim Verlangen - 4

Het heeft even geduurd, maar eindelijk een vervolg! Het is misschien geen gek idee het laatste stukje van deel 3 terug te lezen, waarin te lezen is hoe Linda hardop een stukje leest met Edwin vlak achter zich…

* * * * *

Het ruikt verrukkelijk in de keuken. Edwin heeft witte rijst gekookt met kipfilet en mango in roomsaus. Blijkbaar heeft hij onthouden dat ik gek ben op mango. Hij heeft de borden en het bestek al klaargezet op het aanrecht. Ik had niet het idee dat ik honger had, tot in deze verrukkelijke lucht kwam.

“Wat ruikt dit heerlijk,” zeg ik. Ik pak het bestek en dek de tafel. De glazen heeft hij al op tafel gezet. Zwijgend kijk ik toe terwijl hij het eten opschept en de borden op tafel zet. Hij verschuift het bestek een beetje, zodat het recht naast de borden ligt. “Hopelijk smaakt het net zo goed,” antwoordt hij ten slotte terwijl we gaan zitten.

Ik neem een hap en geniet van de smaak. Het is echt lekker! “Wauw, dit is heerlijk! Je moet me straks echt het recept geven.”

Edwin glimlacht en pakt zijn bestek op. “Geen probleem.” We genieten van het eten en drinken onze wijn. Toch is de sfeer een beetje ongemakkelijk. Na het leesstukje hebben we boodschappen gedaan. Ik had aangeboden te helpen met opruimen, maar Edwin wilde niet dat ik ook maar iets aanraakte. Vervolgens is hij gelijk begonnen met koken.

“Wil je ook?” vraag ik terwijl ik de wijn pak. Ik wacht zijn antwoord niet af en vul de glazen. “Dat stuk van vanmiddag heb je goed geschreven,” zeg ik zonder hem aan te kijken. Ik zet de fles terug op tafel en zit afwezig met mijn vork in mijn eten te prikken. “Heb je dat echt voor mij geschreven?”

Edwin geeft niet direct antwoord. Ik kijk op, maar zie dat hij naar de fles wijn kijkt en niet naar mij. “Dat heb ik, ja,” antwoordt hij uiteindelijk. Hij pakt de fles vast en draait hem een klein stukje. Dan kijkt hij me aan, alsof hij naar woorden moest zoeken. “Ik wilde je iets geven dat je zou raken. Ik wilde je laten zien dat je wel degelijk verlangens en gevoelens hebt. De laatste tijd klonken je mailtjes zo negatief en somber.”

Ik neem een slokje wijn. “Ik kan er gewoon niet van genieten,” zeg ik zachtjes. Mijn stem beeft een beetje.

Edwin legt zorgvuldig zijn bestek neer en pakt zijn glas op. “Van wat ik begrijp, is seks bij jullie heel eentonig. Erin, stoten tot hij komt en eruit.” Ik voel het bloed naar mijn wangen stijgen. Ik ben niet gewend erover te praten. Ik knik, niet in staat iets te zeggen. Edwin drinkt van zijn wijn terwijl hij me aankijkt. “Ik kan je daar helaas niet mee helpen zonder tussen jullie in te gaan staan,” zegt hij dan. “Ik betwijfel of je man het leuk zou vinden wat we vanmiddag hebben gedaan, al was dat nog relatief onschuldig. Ik heb je ten slotte met geen vinger aangeraakt.” Hij zet zijn glas voorzichtig op tafel. “Ik kan je enkel een luisterend oor bieden en hooguit wat tips geven.”

Ik zucht, drink mijn glas leeg en zoek naar woorden, maar kan niets bedenken. Wat valt er te zeggen? Dank je wel? Of moet ik zeggen dat ik slecht over seks kan praten?

Ik schrik als hij mijn hand pakt. “Ik kan je hooguit wat tips geven,” herhaalt hij. “Maar meer kan ik niet voor je doen. Dit moeten jullie samen zien uit te zoeken. Ik kan natuurlijk wel met je meegaan en je man leren hoe het moet.”

Geschrokken kijk ik op, maar zie een grote grijns op zijn gezicht. Godzijdank was het een grapje! Hij lacht en knijpt in mijn hand. “Morgen gaan we de stad in,” verandert hij van onderwerp. “We gaan wat leuke kleren voor je halen, dan kan Paul vast niet van je afblijven als hij je weer ziet.”

“Ik ga me niet als prostituee kleden!” zeg ik verontwaardigd.

Opnieuw moet Edwin lachen. “Welnee, we houden het netjes. Maar ook met nette kleren aan kan een vrouw een man een stijve bezorgen.”

Ik pak snel de fles en schenk nog wat wijn in. De fles zet ik weer terug en ik neem een grote slok wijn. Ik moet erg aan zijn taalgebruik wennen en voel me een verlegen tiener.

Opnieuw pakt hij de fles en draait hem weer een stukje. “Zoek maar een leuke film op, dan zal ik afruimen.”

Niet veel later zit ik op Netflix naar een film te zoeken. Zoveel keuze, maar in feite heb ik geen idee wat ik wil zien. Ik besluit zomaar een film te selecteren. Ik wacht even met het afspelen tot Edwin er ook is. Ik luister naar de geluiden die uit de keuken komen, maar hij wil niet dat ik help.

Ik denk terug aan vanmiddag. Het intense gevoel dat me bekroop tijdens het lezen. Zijn handen die over mijn lichaam gleden. Mijn stem die beefde en hees klonk…

Ik doe mijn ogen even dicht terwijl ik aan het moment terugdenk. Het was zo intens, en ook zo vertrouwd.

“Waar denk je aan?” hoor ik Edwin vragen. Ik kijk op en zie hem naast me zitten. Hij kijkt me met donkere ogen aan. Hij zit naar me toe gedraaid, zijn arm ligt op de rugleuning. Ik kan geen antwoord geven, ik kan alleen maar staren.

Zijn warme vinger gaat langs mijn nek. Voorzichtig gaat hij omhoog en weer omlaag. Ik wil protesteren en zijn hand pakken, maar ik blijf roerloos zitten. Zijn hand glijdt langzaam naar beneden over mijn schouder. Mijn ademhaling wordt onregelmatig en zwaar. Mijn huid lijkt onder zijn vingers in brand te staan.

“Denk je aan je man?” vraagt hij zachtjes. Hij schuift wat dichter naar me toe en brengt zijn lippen vlakbij mijn oor. Hij raakt me net niet, maar ik voel zijn warme ademhaling als een streling langs mijn oor strijken. “Of probeer je je voor te stellen hoe het zal zijn als ik je streel?” Zijn hand glijdt langs mijn bovenarm. Ik voel tintelingen op mijn blote huid.

Ik slik. Blote huid? Hoe kan ik plotseling bloot zijn? Heeft hij me uitgekleed? Met grote ogen kijk ik hem aan. Ik zou hem tegen moeten houden, maar ik blijf verstijfd zitten en krijg geen woord over mijn lippen.

Zijn hand komt op mijn borst te liggen. Zachtjes neemt hij mijn tepel tussen zijn vingers. Ik sluit mijn ogen en een kreun ontsnapt over mijn lippen. “Edwin,” breng ik fluisterend uit.

“Je bent nieuwsgierig,” vervolgt hij. Zijn andere hand vindt mijn bovenbeen en begint naar mijn lies te glijden. “Je wilt weten hoe het voelt. Je wilt dat ik je het genot geef dat je niet kent. Ik zal het je geven.” Als zijn vingers heel licht over mijn schaamlippen glijden, gaat er een schok door mijn lichaam. Ik hap naar adem. Hij gaat verder: “Vraag het me, Linda. Meer is er niet voor nodig. Ik geef het je als je het me vraagt.”

Ik maak draaiende bewegingen met mijn lichaam zonder mijn ogen te openen. “Alsjeblieft, Edwin… Geef het me, ik smeek het je.”

Ik voel zijn handen op mijn borsten. Zachtjes laat hij zijn vingers langs mijn borsten glijden. Een kreun ontsnapt over mijn lippen als ik zijn mond opeens op mijn huid voel en zijn tong langs mijn tepel glijdt. Het voelt zo heerlijk aan dat ik mijn rug krom en mijn borsten maar voren probeer te drukken. “Oh wat lekker,” breng ik uit.

“Sttt,” fluistert hij. “Geef je over aan het genot.” Dan drukt hij zijn mond op de mijne en nog geen tel later lig ik op mijn rug op de bank. Ik voel zijn hand in mijn nek en ik geef me over aan het genot. Ik laat hem leiden. Zijn tong dringt mijn mond binnen en vindt die van mij. Ik voel zijn warme ademhaling op mijn wang.

Zijn vrije hand verdwijnt tussen mijn benen. Hij streelt over mijn schaamlippen, waardoor ik automatisch mijn benen spreidt en langzaam met mijn heupen begin te draaien. Hij vindt wat hij zoekt en laat zijn vinger bij me naar binnen glijden. Het voelt minder stroef dan ik gewend ben. Het duurt niet lang tot een intense hitte zich door mijn lichaam verspreidt. Elke centimeter van mijn lichaam lijkt in brand te staan en smeekt om een aanraking. “Oh, Edwin, geef het me. Niet stoppen.”

“Ik kan niet meer stoppen, Linda. Dat punt zijn we voorbij.” Hij trekt zijn hand terug en ik open mijn ogen. Ik zie dat ook hij naakt is. Ik wil hem bekijken, maar kan mijn ogen niet van zijn gezicht losmaken. Hij pakt mijn enkel en legt die over de rugleuning van de bank. Hij verschuift en buigt voorover. Hij kijkt naar mijn kruis en ik voel mijn wangen rood worden. Ik voel zijn ademhaling langs mijn gevoelige, hunkerende huid glijden. Zijn lippen komen dichterbij, ze wijken uiteen om zijn tong wat ruimte te geven om…

“Linda?” hoor ik Edwin zeggen.

Ik open geschrokken mijn ogen en ga met een ruk rechtop zitten. Langzaam dringt het tot me door dat ik met mijn hoofd op Edwins schouder tegen hem aan heb gezeten. Ik heb mijn kleren aan en hij kijkt me vriendelijk en onschuldig aan. Godzijdank, het was maar een droom! Maar shit, wat voelde het echt! Ik voel me ontzettend opgelucht, al voel ik ook een beetje spijt.

“Sorry, ik ben in slaap gesukkeld, geloof ik…” mompel ik terwijl ik in mijn ogen wrijf.

Edwin kijkt me met een twinkeling in zijn ogen aan. “Ik ben wel ontzettend benieuwd naar je droom. Je hebt zeker drie keer mijn naam genoemd.” Er verschijnt een ondeugende grijns.

Ik bloos en ontwijk zijn blik. “Niks,” antwoord ik snel. “Ik droomde dat ik verdwaald was.”

Tot mijn verbazing begint hij te lachen. “Als je dat een paar keer herhaalt, geloof je het straks misschien zelf ook,” merkt hij op.

Je had jezelf moeten zien, mijn lieve Linda. Je zag er zo vredig uit toen je sliep. Zo ontspannen en onbezorgd. Ik heb geen idee waar de film over ging, ik kon enkel nog naar jou kijken. Je ademhaling regelmatig en zwaar.

Ik weet wat je droomde. Geen details, uiteraard, maar ik weet dat je een erotische droom had. Waar droomde je over? Ik betwijfel of je over je man droomde… Die geeft jou niet het genot dat je verdient. Droomde je over ons? Dat is niks om je voor te schamen, wie heeft die dromen niet? Ik heb zo vaak gedroomd over een docente, of meiden op de manege.

Je ademhaling werd onregelmatiger. Je vingers knepen in mijn been terwijl je droomde en soms kreunde je zachtjes. Je hebt geen idee hoe ik me heb moeten inhouden, vooral na die 3 gefluisterde woorden: geef het me. Ik ben benieuwd waar je om vroeg, al heb ik wel een vermoeden. Ik zou liegen als ik zeg dat het me onberoerd laat. Fuck, ik wil het je geven. Ik wil je zien genieten, je laten genieten. Ik wil je onder me zien kronkelen en je horen smeken om meer. Ik wil je ademhaling op mijn huid voelen, je benen om mijn heupen. Verdomme, wat wil ik dat graag. Ik had al een heel plan uitgewerkt…

Maar ik kan je vertrouwen niet schaden. Je bent getrouwd met Paul, niet met mij. Ik zou je kunnen verleiden, maar dat zou slechts tijdelijk zijn. Ik wil je vertrouwen niet schaden. Onze vriendschap is zo mooi, dat wil ik niet kapot maken.

Pas als je me erom smeekt, Linda. Pas als je me smeekt, of als je inziet dat je beter verdient dan Paul. Je hebt geen idee wat je mist, mijn lieve Linda.

De volgende dag begint met een croissantje en sinaasappelsap die op mijn nachtkastje staan. Na mijn ontbijt en een warme douche ga ik naar beneden, om vervolgens een ontspannen ochtend met gepraat en gelach te hebben met Edwin. Het voelt fijn om de zorgen steeds verder van me af te voelen glijden, al mis ik Paul met de dag meer. Ik heb geprobeerd hem te bellen, maar hij nam niet op. Ik heb een berichtje gestuurd dat ik hem mis en of hij me kan terugbellen, maar het blijft stil. Ook worden de vinkjes niet blauw en heeft hij zijn laatste-keer-online-status uit gezet.

Voor de zoveelste keer kijk ik op mijn telefoon, maar nog steeds niks van Paul. Waarom reageert hij niet? Waarom belt hij me niet terug? Waarom negeert hij me?

“Waar zit je aan te denken?” vraagt Edwin. Ik kijk op en zie een bezorgde uitdrukking op zijn gezicht.

“Ik… ik heb geprobeerd om Paul te bellen,” beken ik. Ik weet dat hij vindt dat ik Paul met rust moet laten en hem geen berichten moet sturen, maar ik word gek van de stilte. Tot mijn verbazing knikt hij begripvol.

“Logisch,” zegt hij uiteindelijk. “Jullie zijn jaren samen geweest. Dat jullie nu een week zonder elkaar zijn, is voor jullie allebei nieuw.”

Er gaat een rilling langs mijn rug. “Zoals je het nu zegt, klinkt het als een scheiding.” Ik moet er niet aan denken, een scheiding!

Edwin pakt mijn hand voorzichtig vast, alsof ik van porselein ben. “Om eerlijk te zijn zie ik die scheiding niet snel komen,” stelt hij me gerust. “Jullie zijn gek op elkaar, al lijkt het nu misschien allemaal routine. Mensen zijn gewoontedieren. Het vertrouwde leven wordt niet zomaar opzij gezet. In elke relatie zijn problemen. De kunst is om die samen te overwinnen. In dit geval heeft hij gewoon wat tijd en ruimte nodig. Maar als je je echt zorgen maakt, waarom bel je zijn ouders dan niet? Je zei dat hij bij hen was.”

Ik kijk hem met grote ogen aan. Wat stom dat ik daar niet aan gedacht heb! Ik bel gelijk het mobiele nummer van zijn moeder, die me hartelijk begroet. Als ik vraag hoe het met Paul is, raakt ze in de war. “Maar popje, hoe moeten wij dat weten?” vraagt ze.

Ik ben verbijsterd. “Hij zou met jullie een weekje naar de Veluwe gaan.”

Even is het stil. “Met ons? Het spijt me, popje, we zijn hier met ons tweetjes. Hoe kom je daar nou bij? Gaat alles wel goed?”

Verdwaasd staar ik voor me uit. Als verdoofd laat ik mijn gsm zakken en beëindig het gesprek. “Paul… hij is niet bij zijn ouders,” breng ik uit. Wat is er in vredesnaam aan de hand?

Een uur later zit ik naast Edwin op de bank met een glas sterke drank in mijn hand. Gewoonlijk drink ik dit niet, maar ik moet bekennen dat het me enigszins kalmeert. Na wat op Netflix te hebben rondgekeken, heb ik Bridgerton opgezet. Ik blijf me afvragen waar Paul is, maar zit me ook op te winden over deze serie. De vrouwen lopen rond als een stel opgetuigde paradepaarden en de mannen lopen rond om de mooiste dekmerrie uit te zoeken. En terwijl de oudste broer al binnen de eerste minuten iemand tegen een boom neukt – wat schijnbaar gewoon kan – mogen de dames nooit ofte nimmer alleen met een man zijn. Maar wat een mooie jurken en sieraden!

Edwin komt overeind en vraagt: “Wil je ook een kop koffie?”

“Lekker,” antwoord ik. Als hij in de keuken is, kijk ik nog eens op mijn gsm. De vinkjes achter mijn berichten zijn inmiddels blauw, maar nog steeds geen reactie. Met een zucht leg ik mijn telefoon op tafel. Ik voel me boos, verdrietig, verraden… en leeg.

Ik schrik op als Edwin de bekers koffie op tafel zet, keurig in het midden van de onderzetters. “Dank je,” zeg ik. Hij komt naast me zitten en kijkt naar de tv, precies op het moment dat de hoofdpersonages het over masturberen hebben. Als ik had geweten dat er zoveel seks in voor zou komen, had ik een andere serie gekozen.

“Masturbeer jij wel eens?” vraagt Edwin opeens.

Ik voel het bloed naar mijn wangen stijgen. Hij vraagt het alsof hij me vraagt hoe laat het is; volkomen schaamteloos. We kunnen alles met elkaar bespreken, hij heeft nog nooit lachend gereageerd als ik iets vroeg. Toch vind ik het nog altijd moeilijk om hierover te praten. Hoe meer ik erover hoor, hoe meer ik het gevoel krijg dat er iets mis is met mij.

“Nee,” antwoord ik na een korte stilte en zonder hem aan te kijken. “Ik zou niet weten waarom ik dat zou moeten doen.”

Edwin pakt de afstandsbediening op en zet de serie uit, precies op het moment dat Daphne naar bed wil gaan. Hij geeft me mijn koffie aan en neemt een slok uit zijn eigen beker. Er hangt een beladen stilte in huis. Het lijkt wel alsof we allebei weten dat de volgende woorden onze vriendschap een heel andere betekenis kunnen geven.

Edwin drinkt van zijn koffie en lijkt naar woorden te zoeken. Ook hij lijkt te merken dat hij op het punt staat onze vriendschap te veranderen. “Misschien moet je dat eens doen,” zegt hij uiteindelijk. Zijn stem is zacht en iets lager dan gewoonlijk. Hij kijkt me aan. Zelfs zijn ogen lijken te zijn veranderd. Doordringender. Donkerder. Intenser. “Misschien moet je straks in bed eens op ontdekkingsreis gaan, van top tot teen.”

Ik wil de andere kant op kijken, maar het lukt me niet; om een of andere reden blijf ik hem aankijken. Ik kan geen antwoord geven.

“Begin met je te ontspannen,” vervolgt hij op dezelfde zachte, intense manier. “Probeer aan zo min mogelijk te denken. Probeer gewoon wat en let op hoe je lichaam reageert. Begin vlak onder je oren en gebruik enkel je vingertoppen. Streel je huid zachtjes, voel de tintelingen.”

Ik sluit mijn ogen en breng de beker naar mijn mond om een slok te nemen. Gaat hij nu niet te ver? Wat wil hij bereiken? Wil hij me in bed krijgen? Nee, dat zou hij nooit doen. Ik vertrouw hem blindelings, hij zou nooit tussen Paul en mij proberen te komen.

“Vervolgens ga je naar beneden, langs je nek,” vervolgt Edwin. “Steeds lager, tot je op schoothoogte komt. Als je lichaam zover is, blijf je daar en doe je wat je lichaam je vraagt. Ben je niet zover, ga dan verder met je benen.”

Ik blijf met gesloten ogen zitten. “Hoe weet ik of ik zover ben of niet?” vraag ik.

Ik voel zijn hand op mijn schouder en hap even naar adem. “Luister naar je lichaam,” antwoordt hij. Hij haalt zijn hand weg en ik open mijn ogen. Ik zie hoe hij zijn beker terug op tafel zet en overeind komt.

“Edwin,” zeg ik. Verdorie, wat is mijn stem zacht en hees. Ik kuch even in de hoop een wat vastere stem te krijgen. Hij kijkt me afwachtend aan, maar zegt niks. “Wat probeer je hiermee te bereiken?” maak ik mijn vraag af.

Hij neemt de tijd voor zijn antwoord, kiest zijn woorden zorgvuldig. “Ik zal je gelijk geruststellen: ik probeer je niet in bed te krijgen.” Hij gaat weer zitten en kijkt me ernstig aan. “Om eerlijk te zijn ben ik bang dat Paul je veel heeft laten mislopen. Ik geloof dat hij je eerste serieuze relatie was. Vergeef me mijn woordkeus, maar ik wil even ronduit zijn… Ik ben bang dat hij enkel aan neuken doet. Erin, lading lossen en eruit. Misschien wat kleine handelingen om hem op sterkte te hebben, maar het zou me niets verbazen als jouw voorspel ontbreekt. Er wordt een klodder glijmiddel tussen je benen gesmeerd en dat was het, nietwaar?”

Ik ontwijk zijn blik. Zijn woordkeuze maakt me onzeker, vooral omdat hij gelijk heeft.

“Ga op ontdekkingstocht, Linda. Hopelijk ontdek je dat er meer is dan een snelle wip.” Hij pakt de bekers, komt overeind en gaat naar de keuken.

Fucking hell, Linda… Ik word gek! Je moest eens weten hoe graag ik je zou willen helpen. Ik zou er heel wat voor overhebben om jouw lichaam zo te mogen strelen. Wat zou ik je graag zien en laten genieten. Ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik je niet wil. Ik ben een man van vlees en bloed, dit laat me natuurlijk niet koud. Misschien ga ik mezelf straks eens verwennen met jou in gedachten. Het idee alleen al, dat je straks in je bed ligt. Warm onder je deken, naakt, je vingers die je lichaam strelen.

Zou je kippenvel krijgen van de tintelingen? Reageert je ademhaling op de liefkozingen van je vingertoppen? Ik ben benieuwd of je de schok voelt, waarover ik andere vrouwen hoor praten, als je dat kleine knopje tussen je benen raakt…

Verdomme, Linda, je laat mijn hoofd op hol slaan. Ik wil je proeven, Linda. Ik wil mijn tong over dat kleine knopje laten gaan, ik wil je kutje proeven. Waarom heb ik aangeboden dat je hier kwam logeren? Ik verlang naar jou. Sonja is een leuk neukmaatje, maar jij bent degene waar ik naar verlang.

Maar je bent van een ander. Je bent met Paul getrouwd. Het enige dat ik voor je kan doen, is je laten ervaren dat je wel degelijk kunt genieten. Ik kan je niet aanraken, ik wil jullie huwelijk niet om zeep helpen… Maar ik kan je wel instructies geven van een afstandje. Deze reis zul je zelf moeten maken, maar ik zal je helpen.

Mijn god, wat verlang ik naar je, Linda. Je moest eens weten…