Droomervaring Met Een Catfish - 1

Ik heb de laatste tijd steeds meer redelijk perverse seksdromen. Ik voelde me in eerste instantie raar bij het ontwaken, heb ik echt deze verlangens? Maar nu denk ik dat ik deze onuitputtelijke fantasie niet langer voor mezelf wil houden; misschien genieten er meer mensen van. Dit was één droom en hieronder is pas ongeveer de helft beschreven. Ik heb geprobeerd er ook één lopend verhaal van te maken en wat verhaallijn toe te voegen en het stopt nu ook wel op een logisch punt. Maar het tweede deel gaat nog een heel andere kant op (zoals dat met dromen gebeurt) en als de reacties leuk zijn schrijf ik die ook nog. Ik heb hier een paar jaar geleden ook veel gelezen en geschreven in mijn puberteit en ontdekking van mijn seksualiteit en seksuele behoeften. (Blijkbaar alweer 5 jaar geleden, daar staat ook nog wat van op mijn profiel als je nieuwsgierig bent.) Als het schrijven (en het lezen van reacties!) me weer bevalt, schrijf ik misschien ook weer eens een realistischer en/of langer verhaal. .

Ik sta in de lange spiegel die tegen mijn deur geplakt zit naar mezelf te kijken. Ik was de hele dag niet zenuwachtig maar nu begint mijn hart sneller te kloppen en ik zie de zorgrimpels in mijn voorhoofd. Ik trek de huid van mijn gezicht plat en adem diep in en uit. Ik date wel vaker, en soms zijn het ook meer seksafspraakjes dan oprechte dates. Maar toch heb ik dan meer het gevoel dat ik iemand via Tinder al een beetje heb leren kennen, en dat ik meer de controle heb over of er wel of niet iets gaat gebeuren.

Met Joshua zijn de gesprekken heel kort geweest. Hij heeft wel al laten weten dat hij dominant is, houdt van sm en rollenspellen, en werkt bij een bank. Hij is ook nog eens bloedmooi en ik raakte best wel geïntimideerd van zijn prachtige appartement in Amsterdam. Hij is maar een paar jaar ouder dan ik, maar ik zit hier met mijn bezorgde voorhoofd dat zich niet in de plooi laat trekken in mijn studentenkamertje van 14 vierkante meter. Daarom moet ik er op zijn minst zo goed mogelijk uitzien voor hem. Hij houdt van korte, strakke jurkjes. Die heb ik bijna niet, omdat ik ze ordinair vind staan. Zeker bij mij met mijn volle E-cup. Als ik iets draag met een wat diepere decolleté word ik al nageroepen op straat. En niet met “hallo daar, mooie vrouw” maar met “jezus, wat een tieten”…

Met een stiekeme fantasie om Joshua te gaan ontmoeten had ik, al voordat hij me op date had gevraagd, wel een nieuw jurkje gekocht. Ik zou het anders nooit gekocht hebben, maar het is nog niet super sletterig. Het jurkje is donkerblauw, strak om mijn lichaam, komt maar net over mijn billen en is diep uitgesneden tot precies waar mijn bh komt. Er zitten wel lange trompetmouwen aan. Samen met de donkere kleur vond ik in de winkel dat dit het geheel wat minder heftig maakte. Maar nu in het felle licht van mijn kamer, steekt mijn bleke huid wel erg hard af tegen het donkere jurkje en mijn donkere haar. Ik bedenk me dat ik hem pas zie in de avond, bij schemerlicht, en keur het jurkje goed. Ik doe er nog de lichte make-up bij die ik normaal draag, mascara, wenkbrauwpotlood, oogschaduw en gekleurde lippenbalsem. Om de zenuwen te stillen in de tijd die ik nog moet wachten schenk ik een baco voor mezelf in van 50% Bacardi en 50% cola.

Als ik een uur later voor Centraal Station sta vervloek ik het jurkje. Er staat een harde wind en mijn benen worden koud. Hij is te laat. Ik neem me voor dat ik, als ik over 5 minuten nog niks van hem gehoord heb, wegga. Maar 5 minuten later geef ik Joshua nog 5 minuten. Ik weet eigenlijk al dat ik hem gewoon wil zien.

Dan stapt er een grote, dikke, blonde man met een baard op me af. Hij ziet er onverzorgd uit. Ik bedenk me meteen hoe ik zo vriendelijk mogelijk zeg dat ik geen losgeld bij me heb of de weg in Amsterdam niet ken, want ik ga ervan uit dat hij om één van de twee zal vragen. Maar als hij bij me staat geeft hij me hand en zegt “ik ben Joshua, leuk je te ontmoeten. Je ziet er mooi uit.” Mijn hart valt in mijn maag. Ik ben zo verbaasd dat het me niet lukt te antwoorden. Nog steeds met mijn hand vast, trekt hij me mee richting een rij auto’s. “Kom, je bent helemaal koud,” zegt hij als hij me met zijn andere arm over mijn arm aait. Ik durf hem niet aan te kijken en kijk strak voor me uit. De auto die ik daar zie, klopt niet bij het plaatje van deze man die ik eerst als zwerver of verweerde toerist aanzag. Wel bij Joshua, mijn Joshua, van Tinder. Ik heb geen verstand van auto’s maar iedereen kan zien dat dit geen goedkoop exemplaar is. Hij opent de passagiersdeur voor me, duwt me zachtjes naar binnen en houdt een hand op mijn hoofd zodat ik me niet stoot tegen de lage portier. Pas als ik de deur dicht hoor klappen, raak ik in paniek. Ik zit in de auto bij een man die tegen me gelogen heeft, waarmee ik vrijwel alleen nog maar gesprekken over seks heb gehad en over wie ik het met niemand heb gehad, omdat ik me schaamde. Joshua komt naast me in de auto zitten en legt zijn hand op mijn been. “Ik zal in het vervolg nooit meer tegen je liegen,” zegt hij bemoedigend.

Weer ben ik in de war, gebeurt dit vaker? Kan je gewoon iemand catfishen, dan zeggen dat je het niet meer zal doen, en daarna verder gaan op date? Voordat ik kan antwoorden, zet hij de speakers van de radio luid aan. Ik voel mijn stoel meetrillen met de beat. Hij rijdt hard, waardoor ik in de drukke binnenstad mijn nagels in mijn benen druk uit angst dat we ergens tegenaan knallen, maar we zijn er wel zo. Vrijwel zonder gas in te houden rijdt hij een ondergrondse parkeergarage onder een hoog appartementencomplex in. Hij helpt me uit de lage auto. Dat zou misschien galant zijn, als ik niet nog én een beetje bang voor hem was, én door hoe diep ik zat mijn ondergoed aan hem hebben laten zien terwijl ik uitstap.

In zijn appartement, waar hij duidelijk niet over heeft gelogen en wat er nog groter uitziet in het echt, biedt hij me een drankje aan. Ik weet dat ik scherp wil blijven, en antwoord dat ik water wil. Door hoe schor dat uit mijn mond komt, besef ik dat dit het eerste is wat ik tegen hem zeg. Hij komt tegen me aan staan en pakt mijn gezicht in zijn handen. “Niet zo boos doen hoor,” zegt hij streng, maar hij kijkt er wel lief bij. Hij zoent me stevig op mijn lippen en ik voel zijn baard maar ook zijn dikke buik tegen me aan. Er schiet een vreemde prettige sensatie door me heen. Ik kijk altijd, onbedoeld, toch een beetje neer op dikke mensen. Waarschijnlijk komt dat door onzekerheid en de angst om zelf te dik te worden. Daarom zou ik nooit met een dikkere man daten. Maar nu ik hier zo sta, voel ik me op een vreemde manier toch klein en beschermd door deze beer van een vent.

Als hij van me wegloopt, voel ik mijn spieren pijnlijk uit een verkramping ontwaken. De stress zette mijn lichaam op slot. Ik draai mijn hoofd verschillende kanten op om mijn nek en schouders los te krijgen en loop dan achter hem aan. Hij staat in de keuken en schenkt een glas rode wijn in. Ik zie er een glas water naast staan. Ik denk dat hij de wijn voor zichzelf inschenkt, maar hij geeft me beide glazen, en een knipoog. Voor zichzelf pakt hij een fles cola uit de koelkast en als ik hem een fles Bacardi uit een houten drankkast zie pakken, moet ik toch glimlachen. Passen we toch ergens wel een beetje bij elkaar. Hij ziet me, kijkt me geamuseerd aan en vraagt of ik ook een baco had gewild. Ik schud mijn hoofd en houd mijn hand stevig om het glas water. “Ik ga je niet drogeren hoor, waarom zou ik?” zegt hij volledig serieus. “Waarom zou je liegen over hoe je eruit ziet?” vraag ik hard. Ik ben blij dat ik mijn stem weer terug heb. Het is alsof ik heb gezien dat hij menselijk is, waardoor ik hem weer aankan. “Het maakt jou helemaal niet uit hoe ik eruit zie.” Hij pakt over de bar waar ik aan ben gaan zitten mijn hand en kijkt me doordringend aan. Ik trek vragend een wenkbrauw op, hem aansporend verder te gaan. “Geloof me, jij wilt alleen maar gedomineerd worden en het maakt je geen reet uit wie het doet.” Hij blijft me aankijken en ik moet mijn ogen wel afwenden. Ik voel dat ik rood word en verraad dat die zin iets met me deed. Het tintelt in mijn onderbuik en ik weet dat hij gelijk heeft.

Ik begin toch aan de wijn, om mezelf wat minder ongemakkelijk te maken. “Scherp willen blijven” maar toch niet weggaan slaat ook nergens op. Hij is de woonkamer ingegaan en ik zou gewoon nog de andere kant op de deur uit kunnen glippen. Ik heb zelfs het idee dat ik hem gewoon kan zeggen dat ik weg wil en dat hij dat goed zou vinden. Maar ik wil niet. Ik wil zien wat er gebeurt als ik blijf. Er gaat opnieuw muziek aan, dit keer rustigere muziek dan in de auto. Ik ben genageld aan de barkruk en kan alleen maar een klein stukje van de woonkamer inkijken vanaf waar ik zit. Ik zie wel dat het er donkerder is dan hier, wat het grote licht nog aanstaat. Het is al gaan schemeren buiten en in de woonkamer staat alleen wat sfeerlicht aan. Dan zie ik ook een beetje flakkerend licht op de muur en bedenk ik me dat hij kaarsjes aansteekt. Dat vind ik dan ook wel weer lief. Ik schrik als hij ineens weer in de deuropening staat. “Kom,” nu minder lief. Ik haal wel mijn ene been van de andere weg, maar mijn lichaam staat niet op van de barkruk. Hij stapt op me af en trekt me, zacht maar dwingend, met hem mee de woonkamer in. Weer een ruimte die veel groter lijkt dan ik dacht. Wat ik aanzag voor het flikkerende licht van kaarsjes, komt door een ingebouwde elektrische openhaard in het midden van de ruimte.

We gaan zitten op een zwarte leren bank en ik heb even de tijd om de kamer door te kijken. Het lijkt te strak en netjes om van hem te zijn, maar hij voelt zich er duidelijk wel thuis. Hij trapt zijn sneakers uit en legt zijn voeten op de salontafel. Hij knikt naar mijn wijnglas en naar mijn lippen en ik merk dat ik als betoverd het glas tegen mijn lippen zet. Dit was de laatste slok, shit. Ik vind het altijd gemakkelijker om een glas in mijn handen te hebben. Dat verbergt iets van mijn onhandigheid. Maar Joshua zegt “kom hier” en trekt aan de heup van mijn jurkje. Ik laat door hem aanwijzen hoe ik moet zitten; op zijn schoot, met mijn gezicht naar hem toe. Hij pakt het wijnglas weg en zet het glas naast hem op iets waarvan ik niet helemaal weet of het een bijzettafeltje of een modern kunststuk is. Het is een soort beeld van drie naakte vrouwen die een schaal omhoog houden.

Ik zit op zijn buik, ben bang dat hij dat niet fijn vindt en zak iets naar onder. Ineens krijg ik het warm omdat ik zijn grote lul onder zijn spijkerbroek voel zitten. Ik voel alle vormen want tussen mijn lichaam en zijn bobbel zit alleen mijn dunne slipje. Hij trekt me aan mijn haar naar zijn gezicht, waar ik hem wil zoenen, maar houdt me iets van zijn gezicht af. Ik word ongemakkelijk van het oogcontact en sluit mijn ogen om aan te geven dat ik wil zoenen. Ik schrik op van een klap op mijn wang. Hij grijnst alleen maar naar me. “Je moet leren dat jij de baas niet bent, niet in de dit huis.” Mijn ademhaling verdiept zich. “Wat wil je dan dat ik doe?” vraag ik verlegen. Hij grijpt me bij mijn keel en zegt rustig “het is U en Meneer, maar die zie ik één keer door de vingers, oké meisje?” Hij haalt zijn vingers iets losser van mijn keel en geeft me de kans om “ja, Meneer” te zeggen. Ik hoor mezelf bijna piepen zo hoog is mijn stem van de spanning. Hij glimlacht flauwtjes en zegt me op te staan, waarbij hij mijn been een klapje geeft. “Dat chique jurkje van je mag wel uit, en de rest ook.” Ik verwacht dat hij naar me blijft kijken, maar tot mijn opluchting komt hij omhoog, trekt me tegen zich aan voor een snelle kus, en loopt dan terug de keuken in.

Ik trek onhandig de rits op mijn rug naar beneden, laat het jurkje vallen en raap het op. In de grote ramen, waarachter het nu redelijk donker is geworden, zie ik mijn spiegelbeeld. Echt sexy vind ik mezelf niet, zo hulpeloos in mijn ondergoed. Ik vouw mijn jurkje op en leg het op de rand van de bank. Ik ga er zelf naast zitten omdat ik me daar minder ongemakkelijk voel, en begin langzaam de sluiting van mijn bh los te maken. Joshua komt binnen met een gevuld glas. Hij blijft voor me staan en vraagt me wat zijn laatste opdrachten waren voordat hij wegging. Ben ik te langzaam? Ik doe zo snel ik kan mijn bh af en leg hem op het jurkje. “Als ik je een vraag stel, wil ik dat je antwoord geeft, domme slet.” Ik schrik van de wisseling van toon. “Dat ik mijn kleding moest uitdoen,” zeg ik, en haast me om de zin af te sluiten met “Meneer”. “En van wie heb je dan gehoord dat je mocht gaan zitten?” Hij kijkt omlaag, duidelijk naar mijn borsten. “Sorry Meneer, dat mocht niet,” en ik sta op. “Goedzo,” zegt hij terwijl hij zijn koude glas tegen mijn linker tepel houdt en een cirkeltje maakt. “Nou hup, iedere tien seconden dat je mij laat wachten is een klap.” Ik snap weer niet wat ik moet doen, tot ik besef dat ik mijn slipje nog aanheb. “Sorry Meneer,” en onhandig gris ik het slipje omlaag en onder mijn voeten door. Als ik weer rechtsta, kust hij me op mijn voorhoofd en spreid zich het warme gevoel van goedkeuring door mijn lichaam. Hij gaat weer op de bank zitten en ik draai me naar hem om. Ik mag niet zomaar naast hem gaan zitten, dus ik blijf staan. In wat voelt als minuten volg ik zijn ogen die van top tot teen over mijn lichaam gaan. “Echt een model ben je niet he schat, maar wel lekkere vormen.”

Ik word knalrood. Echt een model ben je niet… Wie zegt dat tegen een date? Ik weet niet of ik boos op hem ben of onzeker over mezelf, maar dat ik naakt voor hem sta terwijl hij aangekleed en nippend aan zijn baco naar me blijft kijken, helpt nergens bij. Hij neemt nog een grote slok, zet zijn glas dan weer weg en zegt nonchalant, “dan nu je straf.” Ik zet verontwaardigd een stap naar achter en stoot daarbij tegen de salontafel. Ik ben al voorgelogen, voor schut gezet en beledigd en nú begint mijn straf? Hij ziet mijn boze blik, staat op en trekt me hardhandig over zijn schoot. Voor ik het weet voel ik mijn bil branden. Joshua blijft me op mijn kont slaan met een kracht die niemand van mijn eerdere vriendjes heeft gehad, of op zijn minst niet op mij heeft durven loslaten. Ik kreun en hijg tegen het zwarte leer waar mijn gezicht op lig. Als ik omkijk naar hem, weet ik niet wie ik zie. Een woeste, lelijke vent die oprecht kwaad lijkt. Van de pijn lijk ik uit mezelf te treden en zie ik op die man een bleek, onzeker meisje liggen, met rood geslagen billen. Ik kom weer tot mezelf door een traan die van mijn jukbeen op de bank valt. Van mijn onderlichaam lijk ik te zijn afgesloten.

Tenminste… tot ik ineens een genotsgolf van mijn vulva tot mijn kruin voel overstromen. Ik had niet eens door dat het slaan was opgehouden, maar hij wrijft nu met diezelfde stevige hand over mijn kloppende schaamlippen. Ik voel hoe zijn vingers door mijn geil smeren en schrik ervan dat ik hier zo nat van ben geworden. “Wat zeg je dan, slet?” Als ik hoor dat hij moet schreeuwen heb ik ook pas door dat ik zelf enorm aan het kreunen ben. Ik val stil, wend mijn gezicht van hem af tegen de bank aan en zucht “dankuwel, Meneer.” Bij wijze van afsluiting geeft hij een klopje tegen mijn clit en legt zijn hand dan zachtjes op mijn kont. Mijn hoofd vliegt meteen op omdat zelfs dit nu al brandt. Ik kijk hem smekend aan, hopend dat hij me geen pijn meer doet. “Goed, sta maar op dan,” zegt hij, en er lijkt weer iets zachts in zijn stem te zijn getreden.

Als ik opsta en weer in het raam kijk, is mijn spiegelbeeld er niet meer. In het gebouw tegenover dit appartement, het gebouw wat net niet zichtbaar was in het donker, staan de lichten nu aan. En het is niet zomaar een gebouw, het is een restaurant. Ik heb pas door dat ik hier naakt sta als ik een hand in mijn nek voel die me dichter naar het raam leidt. “Je vond het lekker toch, dat ik je vingerde” fluistert Joshua in mijn oor, terwijl hij, voor het raam, weer met een hand afglijdt naar mijn vulva. Hij wrijft even over mijn schaamlippen en komt dan met één vinger bij me naar binnen. Ik heb al moeite om die ene vinger van hem toe te laten. Maar dat zal ook deels komen omdat ik voor een verlicht restaurant sta waar iedereen op ieder moment kan opkijken van zijn bord of gesprekspartner en mij hier kan zien staan. “Waar ben je bang voor? Sletjes mogen gezien worden, in al hun glorie.” Bij die laatste woorden pakt hij met zijn andere hand een stuk huid van mijn onderbuik vast. Wat betekent dat, vindt hij me dik? Zouden de mensen in het restaurant dat ook vinden? Zien ze als ze opkijken twee dikke, lelijke mensen die ranzige dingen aan het doen zijn? Bij die gedachte kom ik schokkend klaar.

Ik voel de tranen over mijn wangen stromen terwijl mijn onderlichaam al mijn spierkracht gebruikt en me slap hangend tegen Joshua overlaat. Hijgend en met af en toe nog een klein schokje van mijn vagina open ik mijn ogen en kijk ik recht in het gezicht van een oudere man. Kijkt hij geschrokken of geil? Hij kijkt in ieder geval snel omlaag zodra we oogcontact hebben, vermoedelijk om zijn vrouw, die tegenover hem zit met haar rug naar mij, niet op het idee te brengen om zich om te draaien. Iets naast hun tafeltje zit een aantal jonge mannen, vermoedelijk rond de 30, hun ogen uit te kijken. Ik zie ze lachen en één knipoogt naar me als hij me ziet kijken. Daardoor besef ik me dat ik natuurlijk niet alleen maar naar hun kijk, maar zij vooral naar mij. Ik hervind mijn kracht en draai me om. Ik loop weg van Joshua en ga ervan uit dat dit niet mag, omdat hij me geen toestemming gegeven heeft. Maar het maakt me niet uit. Dan maar weer geslagen worden. Omdat de enige plek waar ik weet dat ik heen kan de keuken is, snel ik me daarheen.

Ik laat koud water in de wasbak stromen, houd er mijn polsen onder en schep dan een kommetje op om mijn gezicht in te dopen. Als ik een handdoek heb gevonden droog ik mijn gezicht af en veeg ik voorzichtig de uitgelopen mascara onder mijn ogen vandaan. Joshua loopt naar binnen. Hij kijkt helemaal niet boos, maar juist blij en misschien zelfs een beetje trots. “Lekker hè?” vraagt hij. Ik schiet in de lach. Alle spanning komt eruit en ik kan niet stoppen met lachen. Hij komt tegen me aanstaan en zoent me. Ik lach tegen zijn baard en zoen terug.