Goede Voornemens - 1

Beste lezers, mijn laatste verhaal op deze site is al een tijd geleden. Ik heb wel verhalen geschreven, maar niet voor deze site. Tijdens de jaarwisseling van 2022/2023 kreeg ik inspiratie voor een verhaal dat wél geschikt is voor opwindend.net. Veel plezier!
Dit verhaal is – helaas – puur fantasie.

Zondag 1 januari, 11:10

Ik leg de plakband nog even weg, pak mijn pen, en voeg nog één zin toe, helemaal onderaan het briefje.
“En deze keer hou ik wél vol!”
Dan plak ik het papiertje op de spiegel. Ik ga staan waar ik me normaal scheer, en kijk of het goed leesbaar is.

Mijn goede voornemen voor 2023:
Hoog tijd om nu écht iets aan dat overgewicht te doen. Vanaf nu ga ik elke week naar de fitness, om minstens een uur stevig te trainen.
En deze keer hou ik wél vol!

Ik knik tevreden. Groot genoeg. Elke keer als ik me scheer zal ik dit zien. Dat móet toch helpen om het vol te houden?

Nog even bekijk ik mijn spiegelbeeld. Afgezien van de vetrollen op mijn buik zie ik er, voor mijn 53 jaren, nog best goed uit. Een volle dos donkerblond haar op mijn hoofd laat me jonger lijken dan ik ben, maar de grijze strepen in mijn baard compenseren dat, en tonen de wereld dat ik al een tijdje meeloop. Ik ben niet gespierd of zo, dat heb je met een zittend beroep en jarenlang te weinig wilskracht om zoveel te bewegen als zou moeten, maar ik ben gelukkig ook niet moddervet. Nog niet. Alleen dat buikje. Het haar op mijn borstkas weiger ik nog altijd te scheren, ook al lijkt dat nu de trend te zijn. Voor mij zijn die borstharen een teken van mijn mannelijkheid. Mijn okselharen en schaamharen scheer ik wel, sinds een jaar of twee nu. Ik kijk even, maar ik ben daar nog glad genoeg; bijwerken is nog niet nodig.

Nog vol energie en dadendrang loop ik de trap af. Ik zet de Senseo aan, en terwijl die nog bezig is mijn koffie te maken heb ik mijn telefoon al gepakt en internet gestart om het nummer van de dichtstbijzijnde fitness te zoeken.

“Train-U-Fit, goedemorgen!”
“Goedemorgen. Ik heb zojuist op uw website gekeken en uw fitness ziet er goed uit. Uw tarieven zijn voor mij geen probleem, dus ik heb besloten een abonnement te nemen.”
“Dat kunt u hier ter plaatse …”
“Ja, dat weet ik. Daar bel ik niet over. Ik heb een andere vraag. Ik wil graag weten op welke momenten in de week het het rustigst is bij jullie.”
“Dat is de dinsdagochtend, meneer. Dan is er bijna niemand. Maar dan hebben we geen personal trainers rondlopen, dus u moet dan zelf uw programma draaien. Dat hoeft geen probleem te zijn, er staan duidelijke instructies bij alle toestellen, en de receptioniste kan als het nodig is helpen met uitleg.”

Even denk ik terug aan mijn laatste poging een fitness-gewoonte op te bouwen. Ik ging toen in de avond, na mijn werk. Het was altijd druk in de zaal. Vaak moest ik wachten tot het toestel dat ik wilde gebruiken vrij was, of toch maar een ander toestel kiezen. Maar het ergst waren de blikken. Misschien beeldde ik het me maar in, maar ik was ervan overtuigd dat zeker de helft van al die extreem afgetrainde, super-fitte bezoekers me aankeken met een meewarige blik, vol meelij. Dat ze hun lachen moesten inhouden als ze zagen hoe laag ik de weerstand van het toestel instelde, hoe zwaar ik het toch had, hoe het zweet over mijn bolle buik droop terwijl ik niet de helft presteerde van wat zij lachend als opwarming deden. Dat gevoel, dat was een van de redenen waarom ik toen al snel begon te “vergeten” naar de fitness te gaan.

Ik ben intussen zelfstandig. Ik werk vanuit huis, en ik deel zelf mijn uren in. Het maakt mijn klanten niet uit op welk moment ik aan hun opdracht werk, als ik het maar op de afgesproken datum af heb. En die vrijheid wil ik gebruiken. Deze keer ga ik naar de fitness als de zaal zo leeg mogelijk is. Hoe minder mensen er zijn, hoe minder ik me bekeken zal voelen. Althans, dat hoop ik.

“Dank u wel,” antwoord ik vriendelijk, “dan zal ik me aanstaande dinsdag aanmelden. Ik neem aan dat ik na aanmelding en betaling direct kan gaan sporten?”
“Dat is geen probleem, meneer. Ik wil er nog wel bij zeggen dat we in januari altijd heel veel nieuwe aanmeldingen hebben. Ik kan dus niet met zekerheid garanderen dat dinsdagochtend zo rustig blijft als het was. Maar de meeste van die nieuwe leden houden het maar een maandje vol, dus daarna zal het vast wel weer rustig zijn op de dinsdag.”

Ik moet me inhouden om niet te reageren. Tussen de vriendelijke woorden van de mevrouw aan de andere kant van de lijn door hoor ik gewoon hoe ze ervan uitgaat dat ook ik behoor tot die groep van mensen die in januari vol zelfvertrouwen aan hun goede voornemens beginnen, en het dan nog geen maand volhouden. Zoals, eerlijk is eerlijk, me inderdaad al een paar keer is gebeurd.
Maar deze keer niet! Deze keer hou ik echt vol! Daar ben ik van overtuigd, en daarom voel ik me erg aangevallen door de suggestie van de fitness medewerkster.
Maar ik hou me in. Ik hou mijn mond. Beleefd rond ik het gesprek af. En dan is het tijd voor koffie, en voor het jaarlijkse schansspringen.

Dinsdag 3 januari, 09:45

Ik weet dat de fitness vanaf acht uur open is, maar dat is mij te vroeg. Na een licht ontbijt en twee koppen koffie stap ik in de auto, en rond kwart voor tien sta ik bij de receptie van de fitness. Na een paar formaliteiten ben ik officieel lid, en kan ik aan mijn goede voornemens beginnen.

“Voor de kleedkamers moet u daar de trap op. De deur links is voor u, rechts is de dameskleedkamer. Met uw toegangspas kunt u een locker ontgrendelen om uw spullen veilig op te bergen. U kunt hier ook douchen, maar u moet dan wel uw eigen handdoek meenemen.”
Gelukkig had ik dat al op de website gezien. Ik heb er een hekel aan om mijn nog bezwete lijf weer in mijn gewone kleren te wurmen, en ik ga ook zeker niet in mijn natte sportkleding naar huis.

Ik kleed me om, berg mijn spullen op, loop de trap weer af, en open de deur naar de fitness zaal. Tot mijn grote opluchting is het er inderdaad vrijwel uitgestorven. Ik kijk even rond. Helemaal achterin, in de hoek waar de gewichten liggen, zie ik een drietal jongens, in strakke hemdjes die lijken te zijn ontworpen om hun overdadige spieren goed te laten zien. Terwijl ze haast achteloos de onmogelijk grote halters op en neer bewegen, kijken ze even mijn kant op, maar daarna richten ze hun aandacht weer op elkaar. Ik ben duidelijk niet interessant genoeg voor meer dan twee seconden van hun tijd.
Tsja. Niet echt complimenteus, maar dat geeft me in elk geval het vertrouwen dat ze me niet zullen bekijken terwijl ik op mijn trieste niveau oefeningen doe. Zolang ik maar bij de halters weg blijf. En dat was ik toch al van plan.

Links van de ingang, in de cardio hoek, zie ik nog één andere bezoeker. Een jonge vrouw, ik schat haar nog onder de dertig, is aan het werk op de crosstrainer. Ze ziet er verdomd goed uit! Ik schrik, en kijk snel de andere kant op. Was ik aan het staren? Heeft ze het gemerkt? Ik hoop toch echt van niet!

Ik had me voorgenomen om eerst een opwarming te doen op de loopband. Maar die staat direct naast de crosstrainer waar die mooie jonge vrouw op staat. Kan ik zomaar op het toestel direct naast haar gaan trainen? Komt dat niet verkeerd over, zeker als ze me zonet heeft zien staren?

Inwendig scheld ik mezelf uit voor sukkel. Mensen komen hier om te trainen. Zo raar is het toch niet om de loopband te gebruiken? Maar toch, al weet ik dat het onzin is die ik mezelf aanpraat, toch durf ik niet die kant op te gaan. Ik stel mijn plannen bij, en ik loop zonder opwarming naar de toestellen voor spiertraining.

Even kijk ik rond. Ik kies een toestel voor de bovenbeenspieren om mee te beginnen. Omdat ik van mijn laatste gefaalde fitness experiment weet dat ik die best goed kan, maar misschien ook wel omdat ik vanuit dat toestel “toevallig” precies richting de cardio hoek kijk. En dus naar die prachtige vrouw. Is dat fout van me? Of mag ik mezelf toestaan om gewoon aan mijn mannelijke aard toe te geven, zolang het maar niet opvalt en ik er dus niemand mee in verlegenheid breng?

Terwijl ik met mijn benen het gewicht wegduw en dan weer langzaam terug laat komen, bekijk ik de jonge vrouw wat beter. Ze heeft een mooi gezicht. Haar bruine haren zijn achter haar hoofd in een staart gebonden die in rust tot over haar schouders zou vallen, maar door haar activiteit op de crosstrainer steeds op en neer danst. Ze draagt een strak topje, waardoor ik goed kan zien dat haar borsten niet super groot zijn, maar wel mooi van vorm. En door haar constante bewegen zie ik ze steeds op en neer dansen. Het is duidelijk dat ze soepel en lekker stevig moeten zijn. Haar buik onder haar topje is plat en mooi gebruind. En daaronder draagt ze een strak broekje met pijpen tot haar knieën, waarvan ik vermoed dat het heerlijk om haar billen spant. Helaas kan ik die niet zien.

Uiteraard kijk ik niet de hele tijd. Ik laat mijn blik door de hele zaal dwalen. Maar omdat ik recht tegenover haar zit glijden mijn blikken wel steeds langs haar. Hopelijk zonder dat het opvalt dat ik haar bekijk. Ze lijkt er in elk geval niks van te merken. Ze keek even naar me toen ik binnenkwam, nog even toen ik met mijn training begon, maar kijkt verder vaag voor zich uit, duidelijk met haar gedachten bij de muziek die via twee kleine draadjes haar oren bereikt.

Na drie setjes van twintig heb ik geen excuus meer om nog langer op dit toestel te blijven. Ik ga naar een toestel voor de borstspieren, waar ik helaas mijn mooie uitzicht kwijt ben. Maar misschien is dat maar goed ook, ik ben nog steeds bang dat ik te veel staar en dat dat opvalt. En dat wil ik niet. Wat zal ze wel niet van me denken, een oude vent die zit te staren naar een vrouw die jong genoeg is om zijn dochter te kunnen zijn? Wat als ze er iets over zegt? Straks word ik nog op de eerste dag van mijn lidmaatschap van deze fitness geroyeerd en het pand uitgezet!

Na de borstspieren ga ik naar de schuine buikspieren, en daarna werk ik één voor één alle toestellen af. Af en toe heb ik weer even de kans om naar die prachtige vrouw te kijken, die intussen op een roeitoestel heeft plaatsgenomen. Maar de belasting van allerlei spieren waarvan ik vergeten was dat ze bestonden speelt me steeds meer parten. Zweet loopt van mijn voorhoofd, ook in mijn ogen, waardoor ik sowieso niet meer goed zie. En ik heb ook niet echt meer de energie om nog naar vrouwen te kijken, hoe mooi ook.

Uiteindelijk heb ik alle toestellen gehad, en mag ik van mezelf stoppen met deze marteling. Uitgeput sleep ik mezelf naar de deur, dan de trap op (waarom een trap, wáárom?), en naar de kleedkamer, waar ik me uitgeput op een bankje laat vallen. Ik heb even niet de energie om te gaan douchen. Even rustig zitten. Even maar. Een paar minuten.

Het wordt uiteindelijk een kwartier. Door het afkoelende zweet op mijn rug krijg ik het langzaam steeds kouder, en dat is de motivatie die ik nodig heb. Ik kleed me uit, berg mijn sportkleren in mijn locker, pak mijn shampoo en handdoek, en loop naar de doucheruimte. Eén druk op de knop, en heerlijk warm water stroomt uit de douchekop. Minuten lang sta ik alleen maar te genieten van dat heerlijke gevoel, tot ik uiteindelijk de shampoo pak.

Terwijl ik met gesloten ogen de shampoo uit mijn haren spoel, hoor ik de deur van de doucheruimte open en weer dicht gaan. Ik ben een beetje verrast, ik heb vaak gehoord dat de jeugd van tegenwoordig zo bleu is dat ze zelfs niet meer samen douchen, of anders een zwembroek aanhouden. Ik had van die stoere halter-jongleurs niet verwacht dat zij zich hier zouden douchen. Misschien is de wereld toch nog niet helemaal verloren, denk ik bij mezelf, terwijl ik de laatste shampoo uit mijn haren spoel.

“Oh, sorry. Ik dacht …”
Dat is geen mannenstem die ik hoor. En ook geen jongen. Dat is de stem van een vrouw.
Mijn ogen schieten open. Daar staat ze. De vrouw van de crosstrainer. Naakt, met een handdoek om haar schouder die één borst bedekt, haar ene hand voor haar andere borst, en haar andere hand voor haar kruis.
“Shit!” roep ik.
En dan pas bedenk ik me dat ik ook maar beter mijn hand voor mijn kruis kan houden.
“Sorry,” zeg ik dan, “maar dit is de …”
“Mannenkleedkamer. Ja, dat weet ik. Maar de douche bij de vrouwen is kapot. En jij was al zeker twintig minuten geleden de zaal uit gegaan. Ik dacht dat je al klaar zou zijn, zodat ik hier even snel kon douchen.”
“Oh,” is alles wat ik uit kan brengen. Ik ben me er erg van bewust dat ik helemaal naakt in dezelfde ruimte sta als een prachtige jonge vrouw, die ook naakt is. Ik kan haar borsten en schaamstreek niet zien, maar de rest is nu ik haar van dichterbij kan zien zelfs nog mooier dan ik al dacht.

“Zal ik dan maar terug gaan naar de dameskleedkamer? En straks terugkomen, als jij klaar bent?”
Ik zeg al bijna ja. Maar dan voel ik opeens … ik weet niet wat, misschien vaderlijke gevoelens of zo … in elk geval, ik besef dat ze dan haar bezwete kleren weer aan moet doen, of anders bloot moet wachten in een koude ruimte, en beide kan ik niet maken.
“Van mij mag je ook nu douchen. Dan keer ik me om en beloof ik dat ik niet zal kijken. En jij doet hetzelfde. Als je dat oké vindt?”
Maar dan hoor ik haar opeens grinniken.
“Nee, dat zou oneerlijk zijn,” zegt ze, en dan laat ze totaal onverwacht haar handen zakken, hangt haar handdoek aan het haakje naast de mijne, en gaat met haar armen naast haar lichaam voor me staan.
“Sorry?” is alles wat ik uit kon brengen, terwijl ik haastig mijn hoofd afwend.
“Nee, kijk maar,” is haar antwoord, “dat is eerlijk. Toen ik hier binnenliep heb ik jou ook helemaal kunnen zien. Je was veel te laat met je hand voor je kruis, en ik was veel te nieuwsgierig, dus ik heb gewoon gekeken en me niet weggedraaid. Laten we dus ook nu niet moeilijk doen. Ik heb jou al gezien, jij mij nu ook. Dan kunnen we nu gewoon douchen zonder moeilijk te doen met rug toedraaien en wel of niet per ongeluk of expres toch iets zien.”

En dus kijk ik. Eerst nog schuchter, maar als ze totaal niet negatief op mijn blikken reageert, wordt mijn blik steeds aandachtiger. Haar borsten zijn mooi rond en stevig. Ze zijn veel witter dan de rest van haar huid, een teken dat ik nu iets zie dat voor de meesten verborgen blijft. Ze staan stevig overeind, de zwaartekracht heeft nog geen vat op ze kunnen krijgen. Haar donkere areolas zijn vrij klein, maar haar tepels zijn wel behoorlijk groot.

Ik laat mijn blik naar beneden dwalen. Langs haar heerlijk platte buik, naar een mooi onderhouden driehoekje donker schaamhaar. Daaronder zie ik haar vagina, met twee lipjes die nét een klein beetje tevoorschijn komen.

“Blij met wat je ziet?” hoor ik haar licht spottende stem.
Verschrikt kijk ik op, maar gelukkig zie ik een brede lach op haar mooie gezicht. En voordat ik iets kan zeggen draait ze zich om.
“Hier, kijk ook maar even naar mijn kont. Daar schijnen mannen ook nogal op te vallen.”
Ik kan die mannen geen ongelijk geven. Twee prachtige witte billen staren me aan, Prachtige ronde kadetjes, zo te zien lekker stevig maar ook zacht.
“Je bent echt ontzettend mooi,” fluister ik.
“Dank je. Ik zag het al een beetje aan hoe je keek, maar het is fijn dat je het ook zegt.”

Ik heb intussen ook mijn handen laten zakken. En als ze zich weer naar me toedraait zie dat zij nu ook onderzoekend naar me kijkt. Naar mijn hele lijf, maar vooral ook naar mijn kruis. Ik voel even een aandrang om mijn handen weer voor mijn lul te houden, maar ik hou me in en laat haar kijken.

“En dat is ook een mooi compliment, dan weet een vrouw dat een man het echt meent,” zegt ze.
Even snap ik niet wat ze bedoelt. Dan klikt het. Ik kijk omlaag en ik zie dat mijn pik inderdaad gegroeid is, en nu half-hard tussen mijn benen hangt.
“Ik weet dat ik nu beleefd hoor te zijn en te zeggen dat jij ook mooi bent,” vervolgt de vrouw, “maar eerlijk gezegd heb je daar toch wat te veel buik voor.”
“Ik weet het. Daarom ben ik ook hier. Eerste keer vandaag, ik wil dat buikje kwijt.”
“Maar,” vervolgt ze, “je hebt wel een mooi gezicht. En je pik mag er ook best wezen.”
Dan kijkt ze me weer recht aan, en ik zie haar glimlach breder worden.
“En die rode blos staat je ook goed. Shockeert het je dat ik zo over je pik praat?”
Ik aarzel even voordat ik antwoord.
“Ja, ik weet dat het raar is. Jij weet net zo goed als ik dat ik uitgebreid jouw tieten en kut heb bewonderd. Maar toch is het onverwacht als je er zo openlijk over praat dat je naar mijn pik hebt gekeken.”
Dan lacht ze hardop.
“En ik had van jou niet verwacht dat je 'tieten' zou zeggen. Maar goed, genoeg gestaard. Ik ga douchen.”

Eigenlijk ben ik al klaar. De vrouw kwam binnen toen ik al voor de tweede keer shampoo in mijn haren had gedaan. Maar ik kan er niet genoeg van krijgen om naar dat prachtige lijf te kijken. En dus druk ik op de knop om het water te starten, en stap weer onder de straal. Ik pak mijn shampoo en zeep mijn haren nog maar een keer in. En intussen blijf ik de hele tijd naar haar kijken, en genieten. Ik geniet van haar vrolijke gezicht, dat elke keer glimlacht als ze merkt dat ik naar haar kijk. Ik geniet van haar prachtige borsten. Van hoe ze meer uitrekken en platter worden als ze haar armen naar boven strekt om shampoo in haar haren te doen. Van hoe ze ritmisch meebewegen als haar armen de shampoo in haar haar verdelen. En hoe ze even op en neer stuiteren en dan hun vorm weer aannemen als haar armen weer naar beneden gaan.

Ik geniet nog meer als ze een fles douchegel pakt. Ze spuit haar handen vol en masseert haar lichaam rustig in. Ik zie hoe ze breed glimlacht als ze overduidelijk meer tijd aan haar borsten besteed dan nodig, maar ik klaag niet.
“Zo, show klaar. Ik zou haast zeggen dat ik hoop dat je genoten hebt, maar ik kan al zien dat dat zo is. Maar nu ga ik weer gewoon douchen.”
Ik hoef niet naar beneden kijken om te weten wat ze bedoelt. Ik weet dat mijn lul intussen op volle oorlogssterkte is. Ik weet dat hij nu schuin omhoog wijst, en ik voel het bloed in mijn leuter kloppen. En stiekem ben ik best trots omdat ik meen even iets van bewondering in haar ogen te zien. Vast en zeker inbeelding. Maar het is een fantasie die ik niet kwijt wil, hier kan ik weer een paar eenzame avonden op vooruit.

Terwijl zij haar benen insmeert met douchegel pak ik mijn eigen fles om mezelf nog maar eens te wassen. Zelfs als ze geen showtje maakt is het heerlijk naar haar te kijken, en ik ga hier niet weg zolang zij hier is. En dus smeer ik mijn borstkas in met gel, en spoel het weer weg, terwijl ik de hele tijd naar haar blijf kijken. Nu ze wat voorover gebogen staat om bij haar benen te kunnen zie ik haar borsten weer hele nieuwe bewegingen maken, nog mooier misschien wel dan toen ze haar haren deed.

Gelukkig komt mijn lul wel weer een beetje tot rust. Hij zakt een beetje, tot hij slechts half-hard tussen mijn benen hangt. Niet dat ik me ervoor schaam. Zeker niet nadat ik had gezien hoe zij ernaar keek. Maar het gevoel van het bloed dat klopte in mijn harde leuter leidde me wel heel erg af en zorgde voor allerlei verkeerde gedachten in mijn hoofd. Nu ik weer iets meer bloed in mijn hersenen heb, kan ik de situatie weer zien zoals het is: een enorme mazzel voor mij dat ik mag kijken naar een vrouw die het duidelijk leuk vindt haar lijf aan me te tonen en een beetje met me te flirten, maar niet meer dan dat.

Als ze klaar is met haar benen inzepen en weer afspoelen draait ze zich opeens naar me toe.
“Hé. Nu je hier toch bent … is het raar als ik je vraag mijn rug te doen?”
Raar? Ja, natuurlijk is dat raar, bedenk ik me. Maar dat zeg ik niet. Natuurlijk niet. Haar rug te mogen aanraken, haar ongetwijfeld oneindig zachte huid te mogen voelen, dat is een droom die ik niet eens durf te dromen. En nu vraagt ze me of ik dat wil? Natuurlijk wil ik dat!

Maar ik voel me ook schuldig. Schuldig, omdat ik het verkeerde motief heb. Ze vraagt gewoon hulp om haar rug schoon te maken. Meer niet. Er is niets seksueels aan. Ja, ze heeft even met me geflirt, maar dat is nu voorbij. Het is niet haar bedoeling dat ik me aan haar rug verlustig, maar ik weet dat ik dat wel ga doen. Ik kan het niet helpen.

En dus probeer ik mijn stem onder controle te houden, en kies ik mijn woorden met zorg.
“Ach, ik weet niet of het raar is. Maar dat maakt me niet uit. Is deze hele situatie niet sowieso al raar? En toch staan we hier samen te douchen. Dus tsja, als jij graag hulp wil met je rug,” ik pauzeer even, alsof ik nog twijfel, “waarom ook niet?”
“Dank je,” zegt ze, terwijl ze naar me toe loopt.

Als ze zo dicht voor me staat dat ik mijn hand maar hoef uit te steken om die prachtige borsten te raken, te voelen, drukt ze me de fles douchegel in mijn handen en draait zich om. Ik slik nog even. Maar dan spuit ik wat gel in mijn handpalmen, en ik begin haar in te zepen. Eerst haar schouders. Haar huid voelt zelfs nog zachter dan ik me had durven voorstellen, en voelt aangenaam warm onder mijn handen. Haar huid beweegt een beetje mee over haar goed gevormde schouderbladen als ik met lichte druk de gel verdeel. Langzaam beweeg ik naar beneden, eerst vlak onder haar schouderbladen, dan ter hoogte van haar slanke taille. Als mijn handen al bijna de bovenkant van haar billen raken dwing ik mezelf met grote moeite te stoppen.

“Oké, stap maar onder de douche om af te spoelen,” zeg ik.
Even kijkt ze me aan. Zie ik nu teleurstelling in haar gezicht? Ach nee, dat moet inbeelding zijn. Ik projecteer gewoon mijn eigen teleurstelling, omdat ik zo graag mijn handen op die perfecte billen had gehad, zo graag haar malse vlees daar had gekneed en geaaid. Maar dat kan niet. Daar kan ze zelf bij, die heeft ze zelf al schoon gemaakt. En het laatste wat ik wil is dit magische moment laten stoppen, en al helemaal niet met een beschuldiging van aanranding. En dus wacht ik tot ze onder het stromende water staat, en wrijf dan nog één keer met mijn handen haar hele rug, zogenaamd om de gel goed weg te spoelen.

Ze draait zich weer naar me om en kijkt even naar beneden. Ik weet dat ze nu ziet dat mijn lul opnieuw keihard is, en ik hoop dat ze er niet boos over wordt. Zou ze denken dat ik haar alleen maar wilde wassen om een excuus te hebben om haar aan te raken? Of zou ze denken dat het een onbeheersbare reactie is, niet bedoeld, maar onvermijdelijk als een man als ik een vrouw als haar bloot ziet, zo dicht bij zich heeft, en zelfs mag aanraken?

Ik bereid me al voor om dat als excuus te gebruiken, maar het is niet nodig, want ze zegt niets over mijn erectie.
“Oké, nu jij.”
Even weet ik niet wat ik moet zeggen. Maar dan denk ik, “waarom ook niet, waarom zou ik haar niet toestaan mijn rug te wassen, dan kan ik me inbeelden dat haar zachte handen me strelen, beter kan de dag nu echt niet meer worden.”

En dus geef ik haar de fles douchegel en draai dan zwijgend mijn rug naar haar toe. Ik hoor het geluid waarmee ze de dop van de fles haalt. Ik hoor hoe ze wat gel uit de fles spuit. Dan hoor ik hoe de dop weer op de fles wordt gezet. Ik weet dat ze nu bukt om de fles neer te zetten, en hoor dan ook de fles op de vloer. Nog eventjes, denk ik, en dan …

Even sidder in oncontroleerbaar over mijn hele lijf als ik haar zachte, warme handen op mijn schouders voel. Eerst rechts, dan langs mijn nek naar links, dan weer terug. Ze oefent iets meer druk uit dan nodig is om in te zepen, maar niet zoveel dat het een massage wordt. Alsof ze me inderdaad meer streelt dan zeept. Opnieuw vertel ik mezelf dat het alleen mijn inbeelding is. Maar die inbeelding is zo heerlijk. Het is zo'n fijne fantasie dat ik me er aan over geef. Ik sluit mijn ogen en geniet van hoe haar zachte handen over mijn schouderbladen strelen. Hoe ze daarna de rest van mijn rug liefdevol aait. Ik voel dat mijn keiharde pik af en toe schokjes maakt van genot, en hoewel ik hoop dat ze het niet merkt, doe ik geen moeite het te voorkomen. Daarvoor voelt het allemaal veel te fijn.

Haar handen naderen de onderkant van mijn rug, en ik weet dat deze heerlijke ervaring niet lang meer zal duren. Maar dan, tot mijn grote verbazing, beweegt ze haar handen zelfs nog verder omlaag. Tot op mijn billen. Ik voel hoe ze eerst mijn rechterbil masseert, dan mijn linkerbil, dan een tijdje beide tegelijk. En dan haalt ze zelfs een vinger, glad van de zeep, tussen mijn billen door.

Ik schrik als ik hoor hoe een kreun van genot uit mijn keel ontsnapt. Ik hoop maar dat ze het niet gehoord heeft. Bijna open ik mijn ogen om naar haar te kijken, maar ik hou me in, omdat ik me bedenk dat, mocht ze twijfelen, mijn onzekere blik haar juist zekerheid zal geven. Plus, het is en blijft heerlijk om deze massage van mijn kont met gesloten ogen te ondergaan, en te fantaseren dat ze dit niet doet om me schoon te maken, maar als voorspel.

Nog even blijft ze mijn billen inzepen. En dan zijn haar handen weg. Ik wil al mijn ogen openen en de douche aanzetten voor het afspoelen, hopend dat zij net als ik ook even wil helpen met alle schuim goed weg te vegen. Maar dan hoor ik een stap, en ik voel haar warme huid tegen mijn rug. Ik voel haar arm om mijn lijf heengaan, en dan voel ik haar handen op mijn borstkas.

Ik sper mijn ogen open. Eén hand beweegt over mijn borstkas alsof ze me nu ook daar wil inzepen, maar ik zie dat er totaal geen gel meer over is op haar hand. Haar andere hand beweegt trefzeker naar beneden. Langs mijn veel te dikke buik. Over mijn schaamheuvel. En dan grijpt ze trefzeker mijn keiharde lul.

“Hmmmm, komt dat door mij?” fluistert ze zwoel in mijn oor, terwijl ze haar lijf steviger tegen me aandrukt, waardoor ik nu ook duidelijk het zachte vlees van haar borsten tegen mijn rug voel.
“Mag ik er dan ook mee spelen?”
Ik zeg niks. Ik kan niks zeggen. Ik kan alleen maar kreunen van genot als haar hand mijn lul in een langzame beweging begint af te trekken. Met haar vingers losjes om mijn staaf beweegt ze haar hand van de basis naar de top. Daar klemt ze haar hand wat beter dicht, zodat, als haar hand terug beweegt, mijn voorhuid mee beweegt. En dan brengt ze haar hand weer naar voren, en weer terug. En weer. Langzaam maar zeker voert ze het tempo op, en ik kan alleen maar harder en harder kreunen als ik sta te genieten van hoe deze prachtige vrouw, met haar mooie borsten tegen mijn rug gedrukt, mijn harde leuter aftrekt alsof ze nog nooit iets anders heeft gedaan.

Maar dan, juist als ik het gevoel heb dat ik dicht bij mijn orgasme ben, stopt ze opeens. Ik kan een grom van frustratie niet onderdrukken. Ik weet dat ze niets hoeft, ik weet dat het haar keuze is om wel of niet door te gaan. Maar ze kiest wel een verdomd slecht moment om te stoppen.

Maar dan hoor ik haar stem:
“Neuk me!”
“Wat?” is mijn niet al te snuggere reactie.
“Draai je om en neuk me. Ik wil die pik van je diep in mijn kut. Ik wil dat je me neemt!”

Ik draai me om en zie dat ze zich heeft omgedraaid. Ze staat voorovergebogen voor me. Haar linkerhand rust tegen de muur, als steun. Haar rechterhand is tussen haar benen, waar ze haar kut, en ongetwijfeld vooral haar clitoris, fanatiek bewerkt. Ze heft haar hoofd naar achteren gedraaid, zodat ze me aankijkt, en ik zie het wilde verlangen en de pure lust in haar ogen.
“Doe het. Neuk me!”
Ik aarzel niet, maar doe een stap naar voren. Ik pak mijn pik en richt hem op haar kut. Nog een klein stapje, en dan staat de punt van mijn eikel tegen haar lippen. Ik voel hoe nat ze is, een glibberige natheid die niet van het douchewater komt, maar van haar geilheid. Ik voel af en toe haar hand tegen mijn eikel stoten door de massage van haar clit.
“Doe het dan! Neuk me, verdomme!”
Ik wacht niet langer. Met één rustige maar zekere beweging duw ik mijn harde leuter tussen haar schaamlippen, in haar gaatje, en dan helemaal naar binnen, totdat mijn haarloze schaamheuvel tegen haar heerlijke billen stoot.
“Ooohhhh, jjjhhhaaaaa!!!”

Even hou ik stil. Het gevoel van mijn harde staaf, helemaal diep in haar strakke grotje, omsloten door haar warme, zachte, gladde binnenkant, is heerlijk. Maar dan trek ik me langzaam terug, om dan in één snelle beweging weer naar voren te stoten. Ze verliest bijna haar evenwicht, dus ik pak haar bij haar middel vast. Even geniet ik van de aanblik van twee grote mannenhanden, mijn handen, rondom haar heerlijk slanke middel. Maar dan hou ik haar daar stevig vast terwijl ik opnieuw terugtrek en weer stoot. En dan nog een keer. Steeds sneller, steeds harder.

“Oh, ja, ja ja!” kreunt ze, terwijl haar hand doorgaat haar clit te bewerken, “ja, neuk me, neuk me hard, neem me!”
Ik laat me dat geen twee keer zeggen. Ik voer het tempo nog verder op. Mijn heupen stampen nu echt heen en weer, terwijl ik gek wordt van genot door het heerlijke gevoel van mijn pik in haar strakke neukholletje. Ik voel mijn orgasme komen, maar ik probeer uit alle macht het uit te stellen. Ik wil nog niet spuiten, niet nu al, niet voordat ik langer heb genoten, en voor niet voordat zij zelf is klaargekomen.

Dat duurt niet lang. Ze moet al erg geil zijn geweest, of veel gevoeliger dan andere vrouwen die ik heb geneukt, want al na een paar minuten neuken hoor ik hoe haar ademhaling versnelt, hoe haar gekreunde aanmoedigingen steeds hoger klinken en steeds minder op Nederlandse woorden lijken. En dan opeens trekt er een siddering door haar lijf. Haar mond valt open en ze produceert een soort dierlijk gegrom, en tegelijk voel ik haar toch al strakke kut nog strakker worden, en dan weer losser, als er een soort rimpeling door haar spieren trekt, terwijl haar hele lijf schokt en trilt.

Nog twee keer kan ik stoten, terwijl ze maar blijft klaarkomen. Maar dan breekt ook bij mij de dam. Mijn ballen trekken samen, ik voel de warmte van mijn sperma door mijn pik naar boven schieten, en dan lanceer ik straal na straal van mijn zaad diep in de kut van deze vrouw. Deze vrouw, die jong genoeg is om mijn dochter te kunnen zijn. Deze vrouw, die mooier is, geiler is, sexyer is dan ik ooit in mijn bed heb gehad.

Uiteindelijk stopt mijn pik met spuiten. En ook de vrouw komt tot rust als haar orgasme wegtrekt. Ik trek mijn slapper wordende pik uit haar kut, en zie hoe een grote druppel sperma uit haar loopt en langzaam over haar been naar beneden loopt.

Ze komt overeind. Ze draait zich naar me toe en kust me op mijn wang.
“Bedankt,” zegt ze, en dan kust ze me nogmaals.
En dan brengt ze haar mond tot vlak bij mijn oor en fluistert, zo zacht dat ik het maar nét kan verstaan:
“Bergweg 39, vanavond, kwart over acht.”

En dan, voordat ik kan reageren, loopt ze bij me weg, pakt haar handdoek en slaat die om haar nek, en verlaat de doucheruimte. Tegen de tijd dat ik me besef wat er gebeurt is en achter haar aan loop ben ik al te laat. De kleedkamer is leeg. Aan het spoor van waterdruppels zie ik dat ze vanuit de douche direct naar de deur is gelopen, zonder zich af te drogen of aan te kleden.

“Bergweg 39, vanavond, kwart over acht,” herhaal ik zachtjes tegen mezelf.