Blck, Menage A Trois - 2

Ik ging het niet gelijk tegen Alies zeggen. Daar had ik ook geen tijd voor. Ik dacht dat als ik de volgende ochtend wakker werd, ik er vast helder over na kon denken en ik goed kon beoordelen of dit mijn tijd wel waard was. Ik kende deze mensen ten slotte niet en ging ze na dit weekend toch niet meer zien. Het waren niet mijn zaken. Dat dacht ik eigenlijk op de avond zelf al, maar goed. Toen ik wakker werd, dacht ik allesbehalve helder na. Ik had sowieso slecht geslapen. Ik zag het nog zo voor me. Ik had ook nog even zitten kijken naar de twee. Hila was liefkozend doorgegaan. Ik wist niet dat pijpen liefkozend kon zijn, maar ik had het nu gezien. Veel rustiger ging het nadat hij klaargekomen was. Wie er het meest plezier aan beleefde, wist ik nog steeds niet. Na een kleine tien minuten kwam er dan toch een einde aan. Hij stopte haar en bedankte haar en zei haar nu wel terug te moeten. Zij zei hem dat ze het jammer vond dat ze niet kon blijven en dat ze benieuwd was naar hoe Alies het had deze avond. Toen begon ik mij dingen af te vragen. Zeker toen ik Charles hoorde twijfelen of Alies überhaupt wel met 'haar' terug was gegaan naar hun huisje.

'Ik zie wel wat ik tegenkom.' zei hij nog, iets wat nonchalant. Ik wist zeker dat ik Alies alleen heb zien vertrekken. Maar had zij dan ook een ander? En een meisje dan? Ik krabbelde nog aan m'n hoofd toen Hila wegreed en Charles niet veel later voorbij stapte. Ik kon mezelf nog net uit het zicht houden. Een bizarre avond was het zover, maar het kon misschien nog wel gekker. Was dit wat ze deden wel zo geheim, en had Alies zelf ook een geheim? Nu wist ik helemaal niet meer of ik het wel of niet moest zeggen. Niet, dacht ik. Ik dacht heel veel. Een groot deel van de nacht zag ik het dus nog goed voor me. En het deed heel veel met me. Het scheelde niet veel of ook ik had me laten gaan. Maar ik had mezelf nog nooit zo aangeraakt en ging dat ook niet doen. Zeker niet toen ik vooral aan Charles bleef denken. Ook die morgen nog. Hila was niet meer in beeld. Zij vervulde maar een bijrol in mijn wereld. Ik viel ten slotte op mannen. En wat een man... Ook zijn apparaat zag ik nog goed voor me. Iets te goed... Ik fantaseerde erover. Die morgen vooral. Ik geloof niet dat ik ooit zo'n zin heb gehad in seks als deze morgen. Maar ik hield me in. Ik stelde me gewoon voor hoe het zou zijn. Ik kon niet wat ik Hila had zien doen. En voorheen zou ik dat ook niet willen. Maar nu intrigeerde het me. Juist omdat ik het Hila zo had zien doen. Dat leek ze echt heel lekker te vinden. Maar kon dat wel? En waarom? Ik stelde me voor op haar plek te zitten. Het paste waarschijnlijk niet eens in m'n mond. En zoals hij toen zelf aan de gang ging... Dat zou ik nooit trekken. Ik kon ook echt niet geloven dat het mogelijk was om seks met zo iemand te hebben. En dan hat ik het over zijn formaat. Een kleurtje maakte mij niet uit. Of was dat ook wel iets wat het extra spannend maakte? Dat gaf ik liever niet toe. Charles was een echte man. Op alle vlakken. En daar fantaseerde ik nu over. En in mijn fantasie kon het overigens gewoon wel. En schijnbaar zou ik het nog lekker vinden ook...

-

Niet veel later zat ik weer in het restaurant. Nu aan het ontbijt, met Simon die z'n excuses gemaakt had.

'Gaat het wel?' vroeg hij na een halfuur waarin hij vooral aan het woord was. Ik was er al die tijd niet bij en had geen woord opgeslagen. Iets over z'n werk, volgens mij. Niks verrassends. Ik zat nog ergens anders met m'n gedachten. Maar ik schrok zichtbaar toen die twee aan kwamen gelopen. Ik had vermoeide mensen verwacht, of misschien hadden ze wel ruzie gehad. Maar er viel niks aan hen te zien. Alies straalde van top tot teen en kwam meteen mijn kant opgelopen toen ze me zag om te vragen of ik lekker geslapen had. Ik loog maar. Ik vroeg niks terug. Maar zo te zien was zij wel aardig uitgerust. Charles volgde en was net zo vriendelijk. Waar Simon net nog even aandacht voor me had, was dat meteen weg met het zien van deze Alies. Ik ging ervan uit dat het stel hem ook wel kende, maar dat bleek niet zo te zijn. Ze stelden zich dan ook voor, en toen ze vroegen of ze mochten aanschuiven, had Simon daar geen enkel probleem mee. Ik wel... Zeker omdat nog geen tien minuten later hij alweer vertrok. 'Altijd maar aan het werk...' verzuchtte hij dan verontschuldigend. Ik knikte maar. Het maakte me ook niet uit. Ik miste niks aan zijn gezelschap. Wel zat ik daar dus weer met die twee die nog meer verliefd leken dan de avond ervoor. Er was ook niks aan de hand, zo het leek. Had zij dan niks door? En hoe konden ze er zo fit en stralend bij lopen? Het was nog maar negen uur. Ook Alies vroeg me kort of alles wel goed ging. Ik zag er dus een stuk vermoeider uit. Maar ook nu knikte ik van wel, al was ik een stuk stiller dan de avond ervoor. Hun waren ook veel met elkaar bezig, en ik vond het eigenlijk wel prima. Het was gewoon een beetje gek. Maar alleen omdat ik meer wist dan de rest. En het ging me niet eens wat aan. Ik had een pasje van Simon gekregen voor de wellnessfaciliteiten, en ik kwam mijn dag wel door. Even alles op een rijtje zetten en gewoon uitrusten. Kon ik maar vergeten wat ik gezien had...

-

Net toen ik het stel achter wilde laten, kondigde Charles aan te vertrekken. Hij ging een stukje hardlopen.

'Prima. Nog even meiden onder elkaar.' leek Alies er alweer zin in te hebben. Goed, het klikte wel, maar ze deed net alsof we beste vriendinnen waren. En ik durfde haar nu ook niet meer alleen te laten. Maar zonder Charles voelde ik me al iets meer op m'n gemak. Ik keek hem nog even na. Het bleef een indrukwekkende verschijning met wat ik nu wist. En ik had wild gefantaseerd over die man... Ik schaamde me kapot. Zeker toen Alies me glunderend aankeek alsof ze me ergens op betrapte. Maar ze zei niks. Niet daarover.

'Wees eens eerlijk.' begon ze wel wat mij meteen op scherp zette. 'Jij kan toch wel beter krijgen dan die... Manager van hier.' leek ze zijn naam al vergeten te zijn. Ik moest erom lachen.

'Zeker.' zei ik vrij overtuigd voor iemand die dat niet echt zeker wist. 'Zeker na gisteren.'

'Wou net zeggen... Misschien is hij wel heel aardig, hoor, maar voor de rest lijkt het niet heel bijzonder.' maakte ze nu bijna een object van hem. Simon was net zo oud als ik, kalend en had een buikje. Hij droeg altijd een overhemd, maar zag er op de een of andere manier altijd wat slonzig uit. Ja, ook ik dacht dus wel beter te kunnen krijgen dan dit. Vooral door gisterenavond...

'Even niks is ook wel fijn. Kan ik aan mezelf werken.' zei ik toen toch openhartig. Alies had iets waardoor ik haar volledig dacht te kunnen vertrouwen.

'Zo is het. Ook belangrijk.' gaf ze me goede moed. Ik knikte en glimlachte. Maar ook ik had een vraag.

'Mag ik vragen hoe jij en Charles elkaar eigenlijk ontmoet hebben?' vroeg ik voorzichtig, zonder al te nieuwsgierig over te komen.

'Oh, ja hoor.' klonk ze wel licht twijfelend. 'Eigenlijk via-via. En het klikte. En... Nu zijn we samen en gelukkig.' was het wel heel kort gehouden. Bijna te kort. 'Hoezo?' vroeg ze daarna toch wat argwanend.

'Nee, zomaar hoor.' probeerde ik het luchtig te houden. 'Gewoon nieuwsgierig.' gaf ik toen onbedoeld meer prijs. Maar ze had nog niks prijsgegeven.

'Al goed.' Humde ze opgelucht. Maar daarna keek ze weg en leek ze snel over iets anders te willen praten. Toen kreeg ik het gevoel dat alles toch niet zo snor zat. Moest ik het alsnog vertellen?

-

Ik liep met haar mee, een stukje door de bosrijke omgeving en langs het meer waar je zou kunnen zwemmen. Er was hier ook een buitenbad, en zelfs een binnenbad. Niemand die hierin ging zwemmen. Opeens stonden we voor hun huisje. Het zag er iets anders uit, maar wel in dezelfde stijl. Binnen was alles modern, maar buiten ging het op in de omgeving. Nee, ik had hier aan niks te kort, en zij ook niet.

'Hmm, had Charles al wel terugverwacht.' zei ze me nog, onwetend. Zou hij weer vreemd aan het gaan zijn? Ik zag haar toch wat bezorgd kijken. Ik moest het vertellen. Dit was zielig.

'Ik moet je wat vertellen.' zei ik haar toen opeens ernstig en zo keek ik haar ook aan. 'Ik snap niet waarom. En als ik jullie zo zie al helemaal niet.' draaide ik er nog een beetje omheen. 'Maar ik geloof dat hij vreemdgaat.' zei ik toen toch zonder enige moeite. Ze keek me verschrikt aan.

'O ja?' vroeg ze voorzichtig. Ik had nog met haar te doen en sloeg even m'n armen om haar heen. Ze drukte zich zachtjes tegen me aan en leek dit te kunnen waarderen.

'Ja, ik weet het eigenlijk wel zeker.' wist ik het ook zeker. 'Ik heb het gezien. Met dat blonde, Marokkaanse meisje, of weet ik veel waar ze vandaan komt.' deed ik alsof zij de duivel was.

'Je hebt het gezien?!' leek ze nu pas echt te schrikken. Toch wat vreemd. Ik slikte en knikte in berusting.

'Sorry.' zei ik nog.

'Nee, het geeft niet. Maar wanneer dan? En waar? Ik wil dat je het me vertelt.' zei ze nu toch ook ernstig en ik knikte en ging met haar mee naar binnen, waar we aan de keukentafel kwamen te zitten. Het moest maar.

-

Ik had niet meteen door dat er iets niet helemaal in de haak was. Ik vertelde over de avond ervoor, dat ik was blijven hangen omdat ik het al niet vertrouwde. Vervolgens over wat ik gezien had op de parkeerplaats. Ze leek er niet eens van te schrikken. Arme ziel, dacht ik nog.

'Heb je alles gezien dan?' vroeg ze me als eerste. Ik knikte. 'Het was kort dan?' vroeg ze daarna alsof dat het minder erg zou maken.

'Nou, bij elkaar een kwartiertje, denk ik. Daarna gingen ze nog even door.' haalde ik op.

'Dus je hebt er zeker... twintig minuten naar zitten kijken?' was haar volgende vraag, alsof ze zeker wilde weten dat ik alles gezien had. Precies wist ik dat niet. Maakte dat uit? Nu kreeg ik wat argwaan, maar knikte weer in de veronderstelling dat ze het dus wel heel erg vond.

'Ja, ik snap het.' keek ze weg en ze knikte naar zichzelf. 'Maar waarom bleef je zo lang kijken? Waarom ben je niet gelijk naar me toe gekomen?' leek ze nu een beschuldigende vinger naar mij uit te steken. Maar nog voordat ik haar kon tegenspreken, damde ze al in. 'Nee, grapje.' zei ze zelfs. 'Ik weet waarom je bleef kijken. We hoopten er al een beetje op. Alleen wisten we echt niet dat je dat gezien had.' begon ze toen een andere weg in te slaan en het verraste me compleet.

'Je... Je bedoelt?' stamelde ik plots. Ze legde haar hand op de mijne en begon me gerust te stellen.

'Het is okay. Echt.' zei ze dan. Maar ik snapte het nog steeds niet. 'We dachten dat je geen interesse had. Begrijpelijk ook. Maar we hoopten van wel. Gisteren wist ik bijna zeker van niet. Maar als je me nu vertelt dat je zolang naar ze hebt gekeken, zonder dat wij daarvan afwisten, krijg ik toch weer hoop.' vertelde ze rustig. Ik keek haar met grote ogen en open mond verward aan.

'Wacht... Wat?!' liet ik toen uit. En zij lachte er alleen om.

'Pas als we het zeker weten, vertel ik zoiets. Dus dat kan nu wel.' kwam ze blijkbaar zelf tot de conclusie. 'Ik ken Charles al zeker twee jaar. Hij heeft me een hoop geleerd. Zoals velen van hem geleerd hebben. Geleerd om vrij te zijn en gelukkig.' begon ze toen alsof hij een goeroe was, en kwam ze dus terug op mijn eerdere vraag. Maar ik luisterde. 'Hij niet alleen. Er waren er meer die mij van alles leerden. Voornamelijk meisjes. Meisjes die hij al kende, die hij ook al zover had gekregen. Meisjes zoals Hila.' kwam toen de aap uit de mouw. 'Wij hebben een open relatie. Of zoiets.' noemde ze het toen maar. 'Ik ben niet de enige voor Charles. En dat geeft niets. Ook ik ben intiem geweest met Hila.' gaf ze zich toen helemaal bloot en ik kon mijn oren niet geloven. Dit klonk alsof ze deel uitmaakten van een sekte. En wat voor één dan? Waren ze daarom zo gelukkig? Vast niet!

'Luister, wat jullie doen, moeten jullie weten. Maar laat mij hierbuiten.' wilde ik er ook echt niks mee te maken hebben. Dit spoorde niet.

'Tuurlijk. Dat was het plan.' deed ze er luchtig over. 'Ik krijg meestal wel een hint of de ander ervoor open staat. Dat had ik bij jou niet. Niet naar mij toe, in ieder geval.' zei ze me.

'Nee, natuurlijk niet. Dacht je dat ik gay was?' ging ik er vrij fel in, terwijl ik daar echt niks op tegen had. Maar ik viel niet op vrouwen.

'Nee, dat niet.' zei ze dan. 'Maar een beetje bi kom ik vaker tegen dan je denkt. Maar jij niet, dus.' snapte ze me wel. 'Maar dat had ik ook niet in het begin.' leek ze die deur nog op een kiertje te willen houden. Nou, echt niet. 'Wel zag ik je naar Charles kijken...' begon ze toen.

'Ik?! Hij staarde steeds naar mij.' schoot ik in de verdediging, en had nog niet door dat Alies dat dus niet erg vond. Zij bleef zo rustig terwijl ik hier zowat met elk woord uit m'n slof schoot.

'Vind je het gek? Je bent ongelooflijk.' gaf ze me het compliment. Daar werd ik toch stil van. 'Helemaal z'n type.' noemde ze me zelfs. Ik slikte. Ik had natuurlijk wel aan Charles gedacht.

'Ik... Ik...' Ik wist niet meer wat te zeggen.

-

Zeker niet toen op dat moment aan de andere kant de deur open werd gemaakt. Daar stapte een bezwete Charles binnen. Zijn lichaam stond gespannen van de inspanning en zijn kleding zat wat strak. Ik keek kort naar hem en voelde me meteen betrapt. Ik voelde Alies al naar me kijken. Ze had me door. Charles was pas ongelooflijk... Waar kwam dit toch opeens vandaan?

'Hey, alles goed dames? Ik stoor toch niet?' kwam hij mee aan, wat voor mij nu een hele andere lading kreeg, al bedoelde hij het vast niet eens zo.

'Ja hoor. Hoe was het?' vroeg Alies nog liefdevol.

'Ja, lekker, lekker.' zuchtte hij uit en hij stapte dichterbij en kwam tussen ons in staan. Alies keek snel naar zijn kruis, waardoor ik dat ook deed. Daar zat nu al een flinke bobbel... Ik liep rood aan terwijl hij al snel zei te gaan douchen. Charles leek zich nu verder nergens van bewust. Ik had het meteen heet. Maar hij was weer uit beeld. De grijns van Alies niet.

'Het geeft niet.' zei ze alsof ze m'n gedachten kon lezen. 'Ik denk dat het zelfs goed voor je zou zijn.' maakte ze het nog bonter. Goed, de aap was al uit de mouw, dus waarom er nog omheen draaien.

'Je bent gek.' zei ik haar, maar mijn woorden misten alle overtuiging. Ze gniffelde er dan ook alleen om.

'Eigenlijk vergezel ik hem altijd onder de douche, dus...' wilde ze me nu dan maar gewoon wegsturen, aangezien ik er niet in mee ging. Ze had wel lef. En wat had ik me vergist.

'Dus stuur je me nu gewoon weg?' klonk het nu alsof ik dat niet wilde.

'Nee, je mag best blijven. Kom erbij, zou ik zeggen.' Ze keek me indringend aan met nog altijd glunderende ogen. Het drong nu pas echt door. Dit was geen grap. Nooit geweest. Ik werd uitgenodigd mee te doen. Met hun beiden. Maar dat kon helemaal niet. Wat wilden ze dan van mij. Ik kon helemaal niks. En hadden ze niet alles al? En waarom dacht ik hier zo lang over na?! Ik moet gewoon opstaan en weggaan. 'Maar als kijken meer je ding is...' stond zij vervolgens op en verwees ze naar gisterenavond. Ik kon wel door de grond zakken. Alies liep de trap op en vanaf hier kon ik de badkamerdeur zien door de tralies van de leuning. Ze keek nog een keer om met een ondeugende glimlach en ik bleef daar verbouwereerd zitten. Was het echt zo simpel? Dit soort dingen konden niet echt gebeuren. In die wereld dacht ik nog te leven. Maar een andere wereld lonkte nu naar me. Was dat voor mij weggelegd dan? Ze liet de deur open. Ik kon hem horen hoe hij haar verwelkomde. Daarna hoorde ik de douche lopen. Wat waren ze aan het doen? En wat ging ik nu doen? Mijn harte klopte in m'n keel. Dit was echt...

-

Ik stond op. Ik kon niet blijven zitten. Maar welke kant op? Naar buiten, naar mijn oude, misschien wel wat verveelde leven... Of naar boven... Wat stond mij daar te wachten? Charles? Alleen Charles zou ik al niet eens erg meer vinden, misschien. God, dat ik dat nu al dacht, zei misschien wel genoeg. Ik wilde niet terug. Maar wilde ik dat dan? Of was er een ander alternatief? Die zag ik nu niet. Ik hoorde ook niks. Ik was nieuwsgierig. Moest ik gaan kijken? En waarom dan? Maar alleen kijken was niet echt erg. Dat deed ik gisteren ook. Het had misschien wel meer veranderd dan ik me op dat moment realiseerde, maar goed. Stel je voor dat ik die twee nooit gevolgd was naar de parkeerplaats. Dan had ik misschien nooit wat geweten. Zonde... Dat zou zonde zijn. De spanning was best wel welkom. Ik liep dan ook richting de trap. Alleen kijken. Charles wist van niks verder. Alies leek wel van een spelletje te houden. Ik kon gaan kijken. En dan weer terug. Ik vond kijken al spannend genoeg. En stiekem ook wel leuk. Ik leerde opeens veel over mezelf kennen. Waar een weekendje weg wel niet goed voor was...

-

Ik stond al onder aan de trap. En toen opeens ook boven... Ik leek geen keuze te hebben. Alleen kijken kon ook geen kwaad. Al had ik nooit geweten dat ik zo'n 'kijker' was. Ik hoorde de douche. Verder eigenlijk niks. Zou het een grap zijn? Daar kwam ik maar op één manier achter. Ik wilde niet dat het een grap was. Ik hield mezelf vast aan de muur en de post en keek maar gewoon naar binnen. En ik voelde me meteen verheugd. Het was geen grap. Zeker niet. Die piemel was allesbehalve grappig... Want die zag ik weer. Hij stond onder de douche. Zij niet. Zij leunde op haar knieën iets naar voren en gaf hem haar mond. Zij was er ook al niet vies van. Ik zag Charles niet. Alleen zijn lul. De glazen schuifdeuren waren beslagen en zijn silhouet was duidelijk aanwezig. Het glas was niet volledig gesloten. Zo kon hij zijn harde pik naar buiten steken. Het leek wel een handvat. Al gebruikte Alies haar handen niet. Ze hoefde amper voorover te buigen. Hij was veel langer dan dat zij was. En de douche was ook iets verhoogd. Zo stond ze daar ogenschijnlijk ontspannen, leunend op eerder haar dijen dan haar knieën, en bewoog ze rustig en beheerst vanuit haar nek heen en weer en zoog ze zijn eikel vrij vakkundig af. Ze had haar ogen gesloten. Er stak een grote piemel uit de douche en zij stond die daar gewoon te pijpen alsof er niks aan de hand was. Het zag er vredig uit. Beiden waren stil, of kon ik niet horen door de douche. Mijn eigen ademhaling was wel versneld en hoorde ik. Ik keek tegelijkertijd ademloos toe. Wat was dat toch met die man? Hila, en nu Alies... En als ik het goed begrijp nog meer. Waren ze allemaal zo knap als deze twee? Waarom dan? Terwijl ik me afvraag of ze niet beter kunnen krijgen dan iemand zoals deze Charles, kijk ik naar die volle lippen van Alies die op een paar meter afstand echt waanzinnig soepel over dat harde, zwarte vlees schuiven en voel ik zowaar enige nieuwsgierigheid omslaan in jaloezie... Moest ik dat wel willen? Was ik de volgende voor hun? Een van de velen, zo het schijnt. Maar ja, ik wilde op dit moment toch wel graag op haar plek staan. En dat terwijl ik pijpen niet eens lekker vind, of laat staan te kunnen met een piemel zo groot...!

-

Ook al zag Alies er super strak uit in haar kleren, moest ze die toch uitdoen. Ik verborg me wat meer toen Charles tevoorschijn stapte. Nu zag ik alles. Hij was naakt van top tot teen. En zijn penis was niet meer het enige wat mijn aandacht trok. Hij was echt gespierd. Een fitte man nog. Brede armen en benen, schouders en nek... Dit leek wel anatomische perfectie. En dat kon ik ook van Alies zeggen waarvan ik steeds meer te zien kreeg. Ik hoopte nog dat het door de kleren kwam. Maar haar lijf was net zo strak. Jaloersmakend. Ik kende geen mensen van die leeftijd die er nog zo goed uitzagen. Bij Alies zag je geenszins tekenen van ouderdom. Deze vrouw had twee dochters, had ik me laten vertellen. Maar zou je me zeggen dat ze een topmodel was die overmorgen haar 27ste verjaardag gaat vieren, geloof ik dat ook. Charles hielp haar met uitkleden en dat ging soepel en intiem. De twee keken elkaar steeds aan en zoenden met elkaar op intieme wijze. Handen gleden over elkaars lichaam en eenmaal volledig naakt viel ze in zijn armen en begonnen de twee echt even goed met elkaar te vrijen. Ik keek m'n ogen uit. Zo had ik het nog nooit gedaan, zo intiem en gemeend, laat staan gezien. Ik zuchtte verlangend. Net iets te hard. Alies keek even langs zijn brede schouder en recht in mijn ogen. Ze lachte enkel zwoel. Dat was veelzeggend. Daarna kuste ze Charles weer en draaide ze zich haar rug naar mij toe. Ik zag zijn grote, donkere handen glijden over dat slanke, mooie lichaam van haar. Ik vond haar lichaam mooi. Ik had net ook even kijk op haar borsten, mooi rond en stevig, groot maar niet te groot. Ik keek ernaar en ik vond het vreemd. Ik keek naar een naakte vrouw. En een naakte man. Dat maakte het minder vreemd. Al stond ik hier dus wel op een overloop in een vakantiehuisje te kijken naar twee vreemde, naakte en vrijende mensen waarvan ik veel meer wist dan ik zou moeten weten. Want wat ze nu deden, wilden ze met mij doen. Ten minste: als ik het goed had begrepen. En die blik net van Alies zei al voldoende. Mocht ik nu binnenstappen, zou het gaan gebeuren ook. Maar dat deed ik niet. Ik had echt het gevoel dat Alies even treuzelde om mij de kans te geven, terwijl Charles alweer aangaf terug de douche in te willen, maar nu met haar. En uiteindelijk werden de twee elk een silhouet, wat zich niet later omvormde tot een enkel silhouet.

-

Toen kon ik ze wel horen. Vooral haar... Het leek wel alsof het nog warmer en meer dampend werd toen ze beiden onder de douche stonden. De warme walm kwam me tegemoet, gepaard met haar verlangende kreunen en zijn briesend gesteun. Ik zag eerst niet veel. Misschien wat handwerk? Ik wist het niet. Ik stond nu bijna in de deur. Ze konden me toch niet zien. Wel schrok ik toen het kort stil was waarna zij plots haar handen hard tegen het glas zette en ze zichtbaar werden. Zijn vingertoppen werden ook zichtbaar en het was duidelijk dat hij zijn handen op de hare had liggen. De cabine stond halverwege tegen de muur en als het waren keken ze nu mijn kant op. Alleen zagen ze me niet. Ik zag weinig, maar kreeg al snel door wat er gebeurde. De handen van Alies leken steeds tegen het glas geduwd te worden alsof ze zich afzette. De zijne zag ik niet meer. Die lagen denk ik op haar heupen. Ik kon het eigenlijk niet geloven. Maar door het felle gekreun van Alies kwam ik achter hun ritme. Ze hadden seks. Hij had haar omgedraaid en tegen het glas gezet en nu duwde hij achterlangs die enorme lul in die toch wel tengere Alies. Hoe dan?! Precies wist ik het niet, maar mijn fantasie nam het nu snel over, en het leek reëel. Maar hoe kon die Alies dat hebben? Het was onmiskenbaar. Ze hadden seks. Het was vast mogelijk. Maar geen voorspel, los van een beetje pijpen? Of was ze al zo gewillig voor hem? Ik slikte. Haar armen drukten nu ook tegen het glas en haar gekreun volgde zichzelf steeds sneller op. Haar knieën tikten ook al tegen het glas. En het ging sneller en sneller. Toen deinsde ik echt terug. Haar wang werd tegen het glas gedrukt en ook haar borsten. Ze werd nu bijna volledig tegen het glas gewerkt, en het gekreun van beiden oversteeg nu ruimschoots de douche. Natuurlijk hadden ze seks. Hij beukte gewoon op haar in, en zo te horen vond zij dat helemaal niet erg. Bijna piepend kermde ze van genot en kwam het ritme tot stilstand waarbij een zeer opgeluchte Charles van zich liet horen. Een burlend hert was er niks bij. Hij leek zich nog een laatste keer tegen Alies aan te drukken en beiden waren grotendeels te zien door het glas. Ik zag hun gecensureerde lichamen hijgen en naar elkaar toe draaien. Kort waren alleen even haar schouders te zien terwijl ik de twee verliefd hoorde giechelen terwijl ze elkaar zeiden hoe lekker en nodig het weer was. Ik had Charles gisteren nog aan zijn trekken zien komen. Maar ik begreep al dat een man zoals Charles speciaal was op dit gebied. Zeker toen ik hem hoorde zeggen dat hij nog niet klaar was. Ik bezweek ondertussen bijna van ongeloof, opwinding en verwarring terwijl ik zag hoe hij Alies leek op te tillen en hij haar weer tegen het glas drukte, maar nu met haar rug. De bewegingen die ik kon waarnemen waren duidelijk. Ook te horen aan het geluid was hoe de twee een tweede ronde waren begonnen. Twee keer achter elkaar... Niet normaal. En weer leek Alies niets meer te zijn dan een object wat hij met zijn grote lijf op haar plek hield terwijl hij haar zijn grote, zwarte staaf weer gaf... Mocht ik nog twijfelen of twee vrouwen te veel zouden zijn voor een man als Charles, had ik nu m'n antwoord. Wellicht was het wel eerder een geval van moeten dan willen. Misschien had Alies me er liever bij om het 'leed' te delen. Al klonk het niet of ze aan het lijden was. Ik kon het echter niet meer aan. Ik zag iets, maar niet genoeg. Dit was nog erger dan gisteren. Totaal verward liet ik de twee achter en terwijl ik beneden rustig een glaasje water pakte voor m'n droge mond, hoorde ik de klanken nog van boven komen. Dit waren lovers. Op hun eigen bizarre manier, maar voor deze mensen leek het te werken. Ik kon ook niet echt oordelen meer. Ik was ondertussen net zo gewillig als Alies en Hila. Ik snapte het. Maar niet echt. Ik kon het overigens niet. Ik was niet het type om me zomaar bij hun te voegen. Al dacht ik er nog de hele dag over na. Wat als...