Hoe Een Ons Mijn Leven Omgooide - 3

De tijd stond niet stil. Overdag en soms ’s nachts werken in het ziekenhuis, waar het wel erg druk was. ’s Avonds thuis, soms wel visite van familie of vrienden. Alleen in bed, te vaak seksverhalen lezen of filmpjes kijken, ondertussen mijn gevoelige tepels strelen, spelen met mijn dildo, heerlijk klaarkomen maar toch niet voldaan zijn. Ik miste iets. Een vaste partner ? Ja, maar wie zou mij willen ? Een gestreste verpleger die vaak ’s nachts werkte, nog steeds geen relatie langer dan een paar weken had kunnen volhouden en die verslaafd was aan anale seks ? Ik wist het niet.

Als ik pornofilmpjes opzocht, dan keek ik graag naar mooie vrouwen die een grote harde paal zogen, zich heerlijk lieten neuken, liefst ook in hun kontje, en daarna hun gezicht en borsten lieten onderspuiten. Soms keek ik ook lesbische filmpjes; meiden die elkaar gillend en hijgend tot een serieorgasme likten en vingerden. Graag ook home madefilmpjes, waarin amateurs elkaar ongecensureerd en zonder acteerwerk heerlijk bevredigden. Maar de laatste tijd eindigde ik steevast met homofilmpjes. Geen hardcore, geen BDSM, geen groepsseks of andere kinky dingen, maar gewoon leuke jongens die met elkaar de homoliefde bedreven. Pijpen, aftrekken, tepels strelen, masseren, zoenen, likken, neuken … liefst in een romantische, tedere setting, zonder haast, met veel passie …. en veel sperma.

Tijdens mijn veelvuldige masturbaties dacht ik ook steeds vaker aan een leuke man die mij onder handen nam, dat we elkaar in 69-positie klaarzogen, elkaars kontje verwenden met tong en vingers en dan heerlijk ons sperma in of over het kontje spoten, of lekker in het gezicht. Mijn hemel, wat ging er in mij om ? Dan dacht ik vaak aan die verwijfde relnichten op mijn werk, dát zijn homo’s, zo ben ik toch niet ? En het gevaar van geslachtsziektes, zeker bij homoseks ? HIV, aids, apenpokken, syfilis, en noem maar op, dat was toch niks voor mij. Nu liet ik mij zelf wel regelmatig testen, het werken in een ziekenhuis heeft zijn voordelen, ik wist dat wel meer collega’s zichzelf discreet lieten testen. Ik een homo ? Nee, hoogstens een beetje bischierig. Hoogstens nieuwsgierig naar de seks, maar een relatie met een man ? No way. Hopelijk kwam ik snel een leuke dame tegen met wie ik een oprechte, vaste relatie zou beginnen. Dit is gewoon een twijfelperiode door stress, eenzaamheid, nieuwsgierigheid en teveel omgang met homo-collega’s. Toch ?!

Het was een troosteloze dag in juni. Het leven was een beetje een sleur aan het worden. Het was zo druk in het ziekenhuis, iedereen liep op zijn tandvlees, de ene drukke dag werd overtroffen door een nog drukkere dag, overwerken, het leek wel of ik in het ziekenhuis woonde ….

Ik sleepte mezelf naar het cafetaria, om daar eens een goede beker koffie te scoren in plaats van de personeelskoffie. Buiten regende het nog steeds, een donkere zwaarbewolkte hemel. Bij een lieve oudere medewerkster, Wies, kreeg ik gratis mijn mok gevuld met goede, hete, aromarijke koffie. Zij was bezig achter de balie, het cafetaria was leeg. Of toch niet, in een hoek zat één jongeman, hij staarde naar buiten naar de eindeloze regen, die het uitzicht veranderde in een wazig beeld van vele soorten grijs …. Ik zuchtte …. wát een saaie dag …. Wie zit er nu naar buiten te staren, bewegingloos ….? Hier werd je niet vrolijk van.

De jongeman keek naar buiten, maar zijn houding straalde eenzaamheid uit, misschien angst, of verdriet …. Onbewust liep ik langzaam zijn richting uit, mijn koffiemok in de hand, misschien wel een beetje met hetzelfde gevoel. Ik stond al even aan zijn tafeltje zwijgend naar buiten te kijken toen hij mij pas opmerkte, en hij keek mij aan. ‘Gaat het wel ?’ vroeg ik hem. Hij keek mij aan, wendde zijn hoofd weer af en staarde naar buiten. ‘Mag ik even bij de komen zitten ?’ vroeg ik zacht. Ik had mijn witte uniform nog aan, hij zag dat ik hier werkte. ‘Ja, natuurlijk’ antwoordde hij met zachte stem. Ik ging tegenover hem zitten, keek ook weer uit het raam. Voorzichtig observeerde ik hem. Een jongeman met donkerblond haar, een zorgvuldig getrimde stoppelbaard, donkerbruine ogen, een knap gezicht, netjes gekleed in betere merkkleding, verzorgde handen, sportief figuur. Hij leek een paar centimeter groter dan ik en ongeveer dezelfde leeftijd.

Hij keek me weer aan, glimlachte een beetje triest. ‘Dag dokter’ zei hij. ‘Nee hoor, ik ben geen dokter, ik ben slechts verpleger hier en kwam drinkbare koffie halen. Ik zag je zitten, het ziet er uit dat je niet goed in je vel zit…… Ik heet René’. Hij toverde een klein lachje tevoorschijn. ‘Ik heet Marco’ antwoordde hij, en zweeg weer. ‘Kan ik iets voor je doen Marco ? Je zit hier zo triest. Ik ben slechts verpleger maar ook een gewoon mens’.

Marco zuchtte en sloeg zijn ogen neer, twijfelde even, een begon zachtjes te praten. ‘Ik ben erg nerveus, bang, René. Ik ben zo dom geweest. Wat ben ik naïef geweest.’ Hij slikte even en vertelde me wat hem dwars zat. Marco was 25 jaar en had een jaar geleden een knappe man leren kennen, hij was smoorverliefd. Een mooie, getinte, charmante man die hem helemaal gek gemaakt had. Zijn vrienden hadden hun twijfels geuit, maar Marco was gebiologeerd door die man, Yorgos. Yorgos maakte hem helemaal gek, had geld, vereerde hem, was een hele ervaren minnaar en al gauw beloofde Yorgos hem de hemel op aarde. Reizen, een huisje op een Grieks eiland, zelfs een huwelijk. Marco geloofde hem, en had zich zelfs door Yorgos laten verleiden om zonder condoom te neuken, had zich door Yorgos laten volspuiten. Hij zweefde op een rose wolk. De man van zijn dromen, hij had hem zelfs aan zijn ouders voorgesteld. Yorgos was zakenman, moest regelmatig een paar dagen weg, of belde wel eens een afspraak met Marco af, omdat er iets tussen was gekomen. Maar alles leek te kloppen, Yorgos was attent, had altijd een goede uitleg of excuus, Yorgos was altijd geloofwaardig. En als er al even een wrijving was, dan maakten ze dat ruimschoots goed met passionele seks, heerlijke zaadlozingen die in Marco’s kont. Zij waren voor elkaar gemaakt, zouden altijd samenblijven, konden mekaar totaal vertrouwen. Zei Yorgos. Totdat Marco via een vriend en heel veel toeval er achter kwam dat Yorgos niet op zakenreis was naar Berlijn, zoals hij gezegd had. Hij stuurde wel selfies van zichzelf in Berlijn, maar een beetje ITer kon nagaan dat die foto’s van oudere datum waren. Om een lang verhaal kort te maken …. Yorgos was gigolo, die een alibi zocht voor zijn familie. Een vaste vriend die hem aanbad. Maar Yorgos had een uitgebreide klantenkring van rijke mannen – vaak getrouwd – die graag van zijn diensten gebruik maakten. Mannen die hij waarschijnlijk ook van alles wijsmaakte, die hem dik betaalden voor zijn diensten en vaak nog meer omdat ze hem vertrouwden. Condooms werden niet altijd gebruikt, Yorgos liet zich voor een extra honderdje ook onbeschermd in zijn kont spuiten.

Toen Marco het bedrog had vastgesteld had hij na lange gesprekken met echte vrienden Yorgos met bewijzen geconfronteerd. Hij had namen van klanten achterhaald, bewerkte selfies, luxe hotels waar hij zich door de heren had laten nemen …. Zoveel leugens. Yorgos was woedend geweest, had zich betrapt gevoeld, had gedreigd, gesmeekt, Marco had gedreigd alles openbaar te maken. Voordat Yorgos met slaande deuren vertrokken was had hij nog geschreeuwd dat hij waarschijnlijk allang besmet was met hiv en Marco zeker ook !

Marco had zich juist laten testen op alle mogelijke ziektes, een hele stap, maar wel nodig. Daarom was hij in het ziekenhuis, had bloed laten afnemen, de verpleegster had hem misschien wat meewarig aangekeken, het regende, zijn gedachten maalden in zijn hoofd, hij had maar een grote kop koffie genomen en dacht even te wachten in het cafetaria. Dat was leeg, maar paste bij zijn gemoed.

Ik zweeg, wat kon ik zeggen ? Wat Marco gedaan had was misschien niet slim, maar had iedereen kunnen overkomen. Verliefdheid maakt blind, en iemand te kwader trouw die zo goed kan liegen ….

Nu had ik zelf ook een tijd op de bloedafname gewerkt, van soa’s wist ik wel wat. In de meeste gevallen zijn ze goed behandelbaar als je er op tijd bij bent. Ik vroeg Marco of hij klachten had, uitslag, jeuk …. Nee, dat had hij niet opgemerkt maar hij was vooral bang dat hij een hiv-besmetting zou hebben. Oh, wat moest deze jongeman het moeilijk hebben, vol angst. Maar ik had ook regelmatig onbeschermde seks, met vrouwen, dus het zou mij in principe ook kunnen overkomen. Rustig vertelde ik hem dat dit het einde van de wereld niet is, dat er behandelingen zijn, mócht hij besmet zijn met een soa, en dat zelfs hiv tegenwoordig goed beheersbaar is met medicatie. Het virus uitbannen lukt nog niet – al zijn er goede vorderingen in de wetenschap – maar in West-Europa hoef je niet meer direct voor het ergste te vrezen. Marco luisterde aandachtig, keek me aan met zijn mooie bruine ogen, glimlachte nu en dan. Al pratend had ik onbewust mijn hand op zijn onderarm gelegd, een geruststellend gebaar, ik had het zelf nauwelijks opgemerkt. Hoe lang lag mijn hand daar al ? Marco had de aandacht gekregen die hij nodig had, leek zich wat beter te voelen. Maar hij zou nog een dag of vier, vijf moeten wachten op de uitslag, lange dagen …. Arme vent. Maar hij was er ook smerig ingeluisd door een gigolo met veel gladde praat en slechte intenties. Dat was misschien minstens zo erg, zijn vertrouwen en liefde was misbruikt en eigenlijk ook zijn mooie lichaam ….

Buiten werd het droger, een flauw zonnetje kwam door. Ik moest weer aan het werk, had al aan mijn ronde bezig moeten zijn. Marco gaf me een hand, hij keek me aan, nog steeds triest maar wel een beetje opgelucht. ‘Dank je wel René, jij was er echt op het juiste ogenblik, ik had niemand beter kunnen treffen dan jou, je bent een goed mens’ zei hij. Toen ik het cafetaria verliet kruisten onze blikken mekaar nog even, een intense seconde.

’s Avonds kwam ik weer moe thuis, wat een dag. Met een glas rode wijn voor de televisie, voeten op het tafeltje, saaie programma’s, mijn gedachten dwaalden af. Marco kwam weer voor mijn ogen, mooie trieste Marco, wat een verhaal. Een intelligente, verzorgde, even wat naïeve jongeman, homo, bedrogen door iemand die van zijn goedheid gebruik maakte, een getrainde oplichter wellicht. Hopelijk was het vals alarm. Maar hij leefde al een tijd in angst, al zes maanden, voordat hiv met zekerheid vastgesteld kon worden … of niet. Als verpleger maak je dagelijks mensen mee die gewoon pech hebben, die je het niet gunt dat juist zíj ziek worden, je moet je dat niet teveel aantrekken anders kan je je werk niet meer doen. Een soort glazen wand om je heen bouwen om alle verdriet tegen te houden, je kán niet iedereen helpen, je kán de wereld niet op je schouders nemen, hoe graag je ook zou willen. Maar Marco was toch een beetje anders. Bij deze jongeman had ik me heel vertrouwd gevoeld, rustig, bijna intiem, ik had mijn hand geruststellend op zijn onderarm gelegd. Toen ik met hem praatte had ik heel de omgeving rondom ons vergeten, het was een moment van alleen hij en ik. Zijn mooie ogen zag ik nog voor me, zijn beetje trieste glimlach. Ik hoopte maar dat het goedkwam met hem, maar zou daar wellicht nooit meer iets over horen. Vermoeid kroop ik in bed en sliep al heel snel en diep.

Een week later.

Het bleef druk in het ziekenhuis, in de personeelskamer van onze afdeling zaten we allemaal wat stil erbij. Zelfs Johnny leek bedeesd, zijn onuitputtelijke energie en foute grappen bleken ook eindig. Marianne, mijn liefste collega, was ook stil, zocht een beetje steun bij mij. Maar de tijd ontbrak om eens rustig bij te praten. Gelukkig had ik een paar broodnodige vrije dagen in zicht, daar was ik echt aan toe, en de meeste collega’s hadden hun diensten zó kunnen indelen of ruilen dat ze wat vrije tijd in het verschiet hadden om bij te tanken.

Toen ik langs het cafetaria liep riep Wies mij. ‘Kijk eens’ zei ze, ‘dit heeft iemand hier voor jou afgegeven, hihi, vast een aanbidster !’ We lachten. Een zorgvuldig dichtgeplakte envelop met alleen de naam René er op, in een zwierig handschrift. Ik had werkelijk geen idee, maar had het druk, stak de envelop in mijn zak en ging snel verder met mijn ronde. Het gebeurt wel vaker dat patiënten contact proberen op te nemen met ons, dat hou je beter af.

Pas na mijn ronde had ik even pauze, herinnerde mij de envelop, en met een mesje sneed ik het papier voorzichtig open. Er kwam een mooie kaart uit met een stralend zonnetje, vrolijke kleuren, de energie spatte er af. Nieuwsgierig opende ik de kaart en las :’Lieve René, gelukkig, alle testen zijn negatief. Ik ben zo blij. Ik wil je uit de grond van mijn hart bedanken dat je er voor me was op het ogenblik dat ik dat het hardst nodig had. Je bent een goed mens en geweldige verpleger. Dank je wel, Marco’. Marco ! Die had natuurlijk zijn onderzoekuitslagen gehad, die arme man, zo ongerust. Door de drukte had ik er even niet meer aan gedacht, maar wat was ik blij met dit goede nieuws, ik kon niet anders dan een dikke smile op mijn gezicht vormen, mijn hart voelde ook licht, ik zag hem weer helemaal voor me, en voelde me blij. Blij voor hem, blij met zijn complimenten, blij met goed nieuws, blij dat hij nog aan mij gedacht had. Onderaan de kaart stond een 06-nummer, wellicht zijn telefoonnummer. Waarom ? Enfin, ik zou hem misschien een appje sturen om hem te bedanken voor de kaart. Nu nog even de laatste patiënten verzorgen en dan naar huis. Ik liep een stuk lichter door de lange gangen, nog steeds glimlachend.

Thuisgekomen glimlachte ik nog steeds. Had ik de aandacht getrokken van een knappe man ? Een homo nog wel ? Ik voerde het telefoonnummer in en zocht Marco op op WhatsApp; inderdaad, een profielfoto met een lachende Marco. Wat was dit spannend ! Nee, nee, hij bedoelde er vast niets mee, wou mij alleen bedanken. Maar waarom dan zijn telefoonnummer er onder schrijven ? Ach, ik kon hem toch bedanken voor de lieve kaart, meer niet toch ? Een flink glas rode wijn verder was ik zover. Zittend in mijn bed schreef ik hem een appje, bedankte hem voor de kaart en zei hem oprecht dat ik blij was dat het onderzoek met een sisser was afgelopen. Even twijfelde ik maar verstuurde dan toch het appje. Ik lachte eens, wat deed ik nu ?

Oei, ‘Marco is aan het typen’…. Wat zouden we nu krijgen ?

‘Hoi René, heel erg bedankt voor je appje. Ja, ik ben je erg dankbaar voor je steun en uitleg, je hebt me echt die moeilijke dagen door geholpen, ik was zo onzeker. Fijn dat er nog echte mensen zijn zoals jij. Als ik ooit eens iets voor jou kan doen, twijfel dan niet. Lieve groet !’.

Ik antwoordde maar dat het gewoon een menselijke reactie was, dat ik hem een fijne kerel vind, en dat ik het erg op prijs stel dat hij mij zo’n lief kaartje stuurde. Ja, ik had me zorgen gemaakt om hem, na dat vreselijke verhaal van die bedrieger. En zo raakten we aan de app. Hij vertelde dat hij een zelfstandig softwareontwikkelaar was, best succesvol, vanwege zijn zittende beroep ook regelmatig naar de sportschool om de hoek ging om fit te blijven, 25 jaar oud, een leuke vriendengroep had, de wijk waar hij woonde (een half uurtje fietsen van mij af), graag de zon opzocht en nog meer ditjes en datjes. Ik vertelde op mijn beurt over mijn werk, mijn hobby’s, de wijk waar ik woon, dat ik allesbehalve goed ben met computers en dat ik een paar dagen vrij had, na een drukke periode.

‘Oh, ben jij ook vrij ? Ik had mij ook voorgenomen een paar dagen vrij te nemen om even bij te komen. Het zou mooi weer worden de komende drie dagen, ik hou van de zon. Als je wil nodig ik je graag uit om een wijntje te drinken op een terrasje in de stad ? Gewoon om je te bedanken voor je hulp.’

Voor ik het zelf besefte hadden we een afspraak gemaakt, twee dagen later, om drie uur op een terrasje in de binnenstad. Ik bloosde er van, wenste hem een goede nacht en tot gauw. Dit had ik nog nooit gedaan, een afspraak maken met een patiënt, na de behandeling en dan nog wel met zo’n aantrekkelijke man.

Ik deed het licht uit, het was een lange dag geweest en alweer half twaalf. We hadden bijna 2 uur lang geappt. Haha, wat een toestand. Ik dacht aan Marco. Zo’n mooie jongeman, homo, in de armen van een andere man ….. kussend …. liggend op bed ….. zuigend op een harde pik ….. in zijn kont geneukt …. Hoe zou hij zijn in bed ? Al fantaserend begon ik mijn tepels te strelen, voorzichtig te knijpen, harder te wrijven. Stel dat Marco dit bij mij zou doen … zou ik het dan fijn vinden ? Ik fantaseerde dat ik hem kuste, mijn eerste kus met een man, ik voel zijn lippen, zijn tong, een paar stugge baardhaartjes ….. Mijn fantasie bracht mijn pik omhoog, maar met zelfbeheersing wist ik het heerlijke verhaal in mijn hoofd lang te rekken, en bereikte ik in mijn geile droomverhaal samen met Marco een heerlijk hoogtepunt. Mijn zaad spoot ik tot ver op mijn borst, een behoorlijke hoeveelheid, na hijgend van een homofantasie …. Wat gebeurde er toch met me ?

Eindelijk een dag dat mijn wekker me niet voor dag en dauw uit mijn slaap rukte. Ik sliep eens uit tot half tien, laat voor mij, en werd wakker toen de zon al door mijn gordijnen piepte, scheen op mijn bed, en ik werd langzaam wakker. Een oog open, en ik zag op mijn nachtkastje een leeg wijnglas staan. Op de vloer propjes tissues. Mijn herinnering kwam langzaam op gang, dat is de vermoeidheid na zoveel tropendagen werken. Ik pakte mijn mobieltje, en zag dat er appjes waren binnen gekomen. Eentje van mijn collega Marianne, en eentje van Marco. Marco stuurde een mooi plaatje met een zonnetje, een wijnglas, een vlindertje en een parasol, en schreef erbij ‘goedemorgen René, ik hoop dat je lekker geslapen hebt en wens je een hele fijne vrije dag !’. Verstuurd om half acht. Toen had hij dus al aan mij gedacht ? Ik las snel onze appjes na van gisteren avond, had ik misschien niks verkeerds geappt ? Nee, het viel mee, wel hele hartelijke, open berichtjes alsof we mekaar al lang kenden. Of een soort kennismaking per app ? Ik stuurde hem maar een berichtje terug, met ook een vrolijk plaatje, ruimde mijn slaapkamer op, een frisse douche en een ontbijtje. Heerlijk, een dag vrij !

Door de dag wisselden we nog enkele korte appjes, deze jongeman scheen wel graag contact met mij te willen. En eigenlijk vond ik het wel leuk en spannend, een mooie man die op mannen viel, die liet merken dat hij aan mij dacht.

Het was zover. Na nog meer appjes was het tijd om de stad in te gaan voor mijn ‘date’ met Marco. Ik was een beetje nerveus. Had hij bedoelingen met deze afspraak ? Of wou hij me gewoon bedanken ? Gewoon een vriendschappelijk wijntje drinken ? Ik had me leuk aangekleed, fris geschoren, aftershave, en werd blij van het mooie weer. Een beetje zwevend ging ik naar het plein, Marco zat er al, precies op tijd. Als oude vrienden sloeg hij zijn armen om mij heen, knuffelde mij kort. Hij zag er heel wat vrolijker uit dan ruim een week geleden, goed verzorgd, stralende lach, twinkeling in zijn ogen, hij hield mijn arm lang vast en liet me pas los toen ik in een rieten terrasstoeltje zat dicht bij hem. De wijn kwam snel, een zalige rosé, nootjes erbij. Nogmaals bedankte hij mij voor mijn hulp en steun, maar ik wuifde het weg. Laten we die episode maar snel vergeten, zei ik. Maar Marco wou er nog één ding over zeggen. Hij had uit goede bron gehoord dat Yorgos was gearresteerd wegens diefstal, bedrog en afpersing; meerdere slachtoffers uit zijn dubieuze klantenkring hadden aangifte gedaan en het zag er naar uit dat Yorgos de komende jaren zijn celmaten kon plezieren. Eind goed, al goed.

Marco en ik praatten nu open en vrij, als oude vrienden, en met de zon op zijn gezicht, gefilterd door de bomen, zijn mooie bruine ogen, zijn donkerblonde haren en zijn witte tanden kon ik niet anders concluderen dat ik hier met een hele mooie, charmante man zat. Menig vrouw zou jaloers zijn op mij …. of menig homo natuurlijk ! Het werd later, Marco bestelde zelfs iets te eten voor ons, en we zagen de maan opkomen, heel wat wijntjes later. Een beetje met tegenzin namen we afscheid, we bedankten mekaar voor de gezellige middag en avond, beloofden dat we dit vaker moesten doen, omhelsden mekaar en Marco gaf mij een zacht kusje op mijn wang.

Thuisgekomen piepte toch weer de app, wensten we elkaar nogmaals goede nacht, Marco’s appje eindigde met een kus-emoji …. En de mijne naar hem ook ….

Ons contact werd hechter, kus-emoji’s beëindigden vrijwel elk appje, en toen we elkaar onverwacht snel weer zagen gaven we elkaar gewoon drie kussen op de wang, alsof we dat altijd al deden. We hadden afgesproken een wandeling te maken, lekker de natuur in, wat te eten en te drinken bij ons. Even weg uit de drukte van de stad. Marco vond het interessant dat ik hem kon wijzen op bijzondere bloemen en dieren, en ik vond het fijn iemand bij me te hebben die wel een soulmate leek. We voelden mekaar goed aan, hadden veel dezelfde humor, beiden een behoorlijk intellectueel niveau. Op een zonnig weitje rustten we even uit. Marco vroeg mij hoe het zat met mijn relaties, daar hadden we hoogstens lacherig over gepraat. Ik vertelde hem dat echte langdurige relaties er bij mij nog niet ingezeten hadden, wel een aantal korte contacten met meisjes, waarbij ik de one night stands ook telde. Maar momenteel stond het bij mij op liefdesgebied stil, ook door de drukte op mijn werk.

Marco vertelde over zijn liefdesleven. Als aantrekkelijke tiener had hij geen klagen gehad over de aandacht van de meisjes, en met een aantal van hen was hij ook het bed ingedoken. Hij had daar erg van genoten en de meisjes zeiden ook dat hij hen goed soigneerde, maar hij miste iets. Op een avondje stappen toen hij 18 jaar was, had hem een jongen aangesproken, was met hem beginnen flirten. Hij had Marco complimentjes gemaakt over zijn aantrekkelijke uiterlijk, zijn kleding, hem een drankje aangeboden, maar Marco had hem uiteindelijk teleurgesteld doen afdruipen, hij had geen interesse in jongens, had hij hem duidelijk gemaakt. Toch was er die avond iets gebeurd. Marco had het eigenlijk best spannend gevonden dat een jongen hem benaderde, had een opwinding gevoeld, maar durfde er niet aan toegeven. Na zich stiekem te hebben georiënteerd op het internet merkte hij dat jongens hem behoorlijk konden opwinden, en via een site had hij een jongen leren kennen. Eerst hadden ze contact via de site, toen via de app, en toen hadden ze ergens afgesproken. Marco was heel nerveus geweest, vond de jongen in het echt een beetje tegenvallen, maar toch hadden ze aan het einde van de avond in de auto gezoend. Lekker getongd, gestreeld, de jongen had zijn hand op zijn broek gelegd en hij had een enorme erectie gekregen. Toen de jongen Marco’s hand op zijn harde bult gelegd had, was het Marco wat teveel geworden. Het was bij het zoenen gebleven, en het contact werd verbroken. Maar Marco wist nu wel dat hij op jongens viel, al wou hij dat zelf nog liever niet weten; hij zocht naar leuke meisjes, wist er wel een paar te versieren maar hij kon alleen maar opgewonden raken als hij aan jongens dacht.

Al surfend op homo-chatsites kwam hij in contact met een iets oudere man, een stoere knaap van een jaar of dertig, met wie hij voor het eerst openlijk besprak dat hij dacht dat hij homo was. Uiteindelijk leidde dat tot een paar ontmoetingen waarbij Marco voor het eerst seks had met een man; hij leerde hoe hij een man moest strelen, pijpen, aftrekken en werd uiteindelijk door hem ontmaagd. Het was wat snel gegaan, sneller dan Marco wilde. Wel veilig maar te snel. Maar Marco wist het nu zeker, hij was homo, kwam voorzichtig uit de kast en had een paar maanden een relatie met een knappe leeftijdsgenoot, met wie hij wel tedere seks had, veilig en vaak maar op zijn eigen tempo. Toen die jongen hem echter wilde introduceren in de wilde gayscene met groepsseks, gloryholes, BDSM en zo, was Marco hem gesmeerd. En daarna kwam Yorgos, de charmante oplichter, met wie hij ongeremde maar ook onbeschermde seks had …. en zo leerden we elkaar kennen, hahaha.

‘Heb jij wel eens iets voor een man gevoeld ?’ vroeg Marco mij, ondeugend kijkend door de spleetjes van zijn ogen. Ik bloosde een beetje, antwoordde een beetje stotterend dat ik nog nooit iets met een man gehad had, dat ik twee knotsgekke homo-collega’s had, eeuuhh … ‘Ach, wie weet kom je net als ik eens een man tegen die je helemaal hoteldebotel maakt’, knipoogde Marco. Ik lachte maar even mee.

Weer alleen thuis was ik toch nerveus. Marco maakte gevoelens in mij los die ik nog nooit gevoeld had. Ja, ik had meisjes gillend klaargeneukt, was door Maud als toyboy gebruikt, had mijn kontje ontdekt als extra gevoelig erotisch plekje. Ja, ik vond het best leuk om Marco zacht op zijn wangen te kussen, het voelde een beetje verboden intiem, maar verheugde me er wel steeds op. En ja, ik trok me graag af, denkend aan seks met een man. Maar dat was in gedachten. Zou ik het ook echt willen en durven ?

Trillend van de zenuwen, opgewonden en onzeker, bestelde ik via een grote online winkel iets wat ik nooit gedacht had dat ik dat zou durven bestellen : een levensechte latex dildo van 15 centimeter, met een zuignap. En even later beantwoordde ik Marco’s welterustenappje met twee kusjes …. Een wereld ging voor mij open !