Dare - 9

Ik kan niet geloven dat ik dit werkelijk doe, denk ik met wild kloppend hart op het moment dat de kelner ons naar een tafeltje achteraan in het Italiaanse restaurant leidt. Ik voel zijn ogen door de stof van mijn lederen broek branden, alsof hij weet heeft van het trileitje dat ik in me heb zitten. Niet te geloven dat ik dit doe. Het kost me moeite niet te kreunen van genot wanneer ik langzaam naar het tafeltje toe loop. Het lijkt wel alsof ik in brand sta van verlangen, en dat straal ik ook uit. Alle hoofden draaien mijn richting uit terwijl ik langs loop, alsof ik een magneet ben. Is het mogelijk dat de andere gasten kunnen raden wat er zich afspeelt? Kunnen ze aan me zien hoe opgewonden ik ben, hoe nat ik ben? Dat ik nu al snak naar bevrediging?
De vlammen slaan me uit. Ik zak bijna door mijn benen van opwinding. Nee, dit is krankzinnig! Hier kan ik echt niet mee doorgaan. Een lichte vorm van paniek overvalt me. Wanneer ik twijfelend mijn pas inhoud, pakt Kristof me zacht bij mijn elleboog.
“Kom op, het gaat prima. Vertrouw me maar,” fluistert hij, waarna hij me voorzichtig vooruitduwt.
“Zet het uit, alsjeblieft,” reageer ik wanhopig.
“Niet flauw doen, het eitje staat nog maar op standje 1.”
Ik slik ik de venijnige opmerking in die ik wil geven. Ik draai mijn hoofd en kijk Kristof smekend aan. Tot mijn ontstentenis merk ik dat Kristof zijn hand in zijn broekzak heeft gestoken. Ik weet wat hij van plan is.
“Nee, nu niet,” jammer ik zachtjes, maar het is te laat. Even later voel ik het eitje wat heviger in me te keer gaan.
“Klootzak,” sis ik.
“Dit is veel te leuk,” grinnikt Kristof.
Het zweet breekt me uit omdat ik weet dat dit slechts het begin is. Bovendien besef ik dat er geen weg terug is. Daar ben ik veel te opgewonden voor. Waarom in godsnaam ben ik hieraan begonnen?

Eenmaal aan tafel, ben ik me zo mogelijk nog meer bewust van mijn situatie. Met mijn brandende dijen strak tegen elkaar aan gedrukt, probeer ik uit alle macht te doen alsof er niets aan de hand is. De kelner, een oudere kalende man, dreunt intussen uitvoerig de suggesties van de dag achter elkaar op, maar er dringt geen woord tot me door. Toch blijf ik hem strak aankijken, alsof ik hevig geïnteresseerd naar hem luister. Ik ben me tevens ook bewust van Kristofs niet-aflatende aandacht en waag het niet mijn blik naar hem te verplaatsen, uit angst om op dat moment spontaan een orgasme te krijgen. Jeetje wat ben ik nat. Nog even en ik durf niet meer op te staan uit angst een vochtige plek op mijn stoel achter te laten.

“Wat is er aan de hand?” vraagt Kristof zachtjes wanneer de kelner terug richting keuken snelt.
“Dat weet je best,” sis ik manlief toe.
Kristof glimlacht breed.
“Waag het niet me nog meer te plagen. Ik voel me verschrikkelijk op mijn ongemak. Misschien kunnen we hier maar beter mee ophouden en gewoon genieten van ons etentje,” verzucht ik.
“Ik doe enkel wat je zelf wilt, Leen,” reageert Kristof met een uitgestreken gezicht. “En wees eerlijk, voel je je werkelijk zo slecht of windt de hele situatie je enorm op? Als ik je zou voorstellen hier onmiddellijk mee te stoppen, zou je dat dan doen?”
“Ja,” zucht ik met een vurige blik op mijn wangen.
Kristof schiet in de lach. “Leugenaar! Je wilt dit maar al te graag, maar je gaat dit niet toegeven. Heb ik gelijk of niet?”
Ik zucht diep en knik dan. “Maar je maakt het me toch niet al te moeilijk?” vraag ik met een zielig stemmetje. Intussen staar ik in Kristof zijn prachtige donkere ogen. Ik ril van genot. Ik ben al jaren niet zo opgewonden geweest, realiseer ik me.

Wanneer de kelner even later aan onze tafel de fles Chardonnay opent die we besteld hebben, voel ik het eitje opnieuw hevig in me tekeergaan.
“Wie proeft er?”
Voor ik kan antwoorden, reageert Kristof: “Dat laat ik aan mijn vrouw over. Zij is de experte.”
“Ik…euh…”. Meer krijg ik door het getril tussen mijn benen niet gezegd.
Voorzichtig pak ik mijn glas op, draai er eens mee en pers dan het koele glas tegen mijn geopende mond. Ik probeer zo gewoon mogelijk te doen, maar dat is vergeefse moeite. Mijn tanden tinkelen tegen het glas en de wijn schiet bijna over de rand. Met de grootst mogelijke inspanning lukt het me om een slokje te nemen en het door te slikken. Even zit ik als verstard in volslagen stilte, terwijl golven van pure lust mij overspoelen. Wanneer ik daarna opkijk, zie ik dat de kelner me vragend aankijkt. Ik krijg een knalrood hoofd en zeg met schorre stem: “Heerlijk.” Meer krijg ik niet gezegd. Kristof schiet in de lach omwille van mijn dubieus antwoord. Wanneer de kelner even later onze glazen heeft gevuld en weer weg is, leun ik achterover tegen mijn stoel en sluit ik even mijn ogen.

“Laat je maar volledig gaan,” fluistert Kristof.
Ik schud mijn hoofd. “Dat kan ik niet.”
“Waarom niet?”
“Ik… ik heb meer nodig daarvoor.” Door penetratie alleen kom ik praktisch nooit klaar, ik heb meestal een stimulans van mijn klitje nodig.
“Dan ga je moeten wachten tot strakjes.”
Ik zucht. “Strakjes? Ik denk dat ik dadelijk even naar het toilet ga.”
“Tuttut, dat is wel een heel makkelijke oplossing.”
“Weet jij iets beter?”
“Misschien wel…” Kristof bukt zich voorover. “Trek je broek open en schuif die naar beneden.”
“Pardon?”
“Je hebt me wel gehoord.”
“Dat is gestoord!”
Bij het zien van de schrik in mijn ogen, haast manlief zich te zeggen: “Rustig maar, er is niemand die je kan zien. Het tafellaken verbergt het zicht van de mensen voor ons en bovendien is je stoel aan de zijkant helemaal gesloten. Je hebt meer privacy dan dat je denkt.”
“Denk je?”
“Heel zeker, liefje.”

“Ok dan…” Zonder verder tegen te stribbelen trek ik de knoop en rits van mijn broek open, waarna ik hem zo voorzicht mogelijk naar onder schuif. Ik vermijd daarbij mijn kont te veel op te heffen, bang als ik ben dat iemand opmerkt waarmee ik bezig ben. Niet te geloven dat ik dit allemaal doe, denk ik voor de zoveelste keer die avond. Maar ik moet toegeven: de stof van mijn stoel voelt weldadig aan tegen mijn hete ronde billen. Het scheelt weinig of ik kreun van genot.
“Spreid je benen ietsje meer.”
Ik slik een paar keer, maar ik doe wat Kristof me vraagt.
“Wijder.”
Zacht kreunend doe ik mijn benen nog verder uit elkaar.
“Oh shit.”
“Wat?”
“Leg je servet op je schoot.”
“Huh?” Vragend kijk ik Kristof aan.
“Bedek je, de kelner komt er aan.”

Net op tijd drapeer ik mijn servet over mijn naakte dijen. Mijn hart klopt in mijn keel terwijl de ober ons hoofdgerecht voor ons neerzet en ons een smakelijke maaltijd toewenst. Zou hij iets gezien hebben?
“Haal je servet maar weg, hij is weg.”
Ik staar in de ogen van mijn ventje in een poging te achterhalen wat hij denkt.
“Dat… Ik… Ik weet niet of dat een goed idee is,” breng ik met moeite uit.
“Dat is het zeker. Meer nog: dat wil je zelf.”
Is dat zo? Wil ik dit? Ik schud radeloos mijn hoofd. “Kristof.” Mijn stem klinkt hees van verlangen.
“Verdomme, Leen, ik heb zin om me hier ter plekke aan je te vergrijpen en dan pakken ze ons straks nog op voor seks in het openbaar.”
“Is dat een belofte of een dreigement?” Vraag ik blozend. Ik wil niks liever dan dat hij zich aan me vergrijpt. Dat hij me woest de zijne maakt door mijn kleren van mijn lijf te rukken.
Kristof kijkt me met een blik vol verlangen aan. “Je bent een speciale vrouw, weet je dat?”
“Misschien is het je nog niet opgevallen, maar ik ben maar een doorsnee vrouw.”
“Dat ben je niet. Je bent behoorlijk uniek.” Grijzend voegt hij eraan toe: “Een beetje seksverslaafd misschien, maar wel uniek.”
“Ik ben helemaal niet seksverslaafd,” reageer ik verontwaardigd.
Net op dat moment drukt Kristof opnieuw op de afstandsbediening van mijn trileitje. Ik weet nog net een kreun te onderdrukken. “Je speelt vals, weet je dat?” Sis ik. Ik neem me voor om vanavond die grijns van manlief zijn gezicht te kussen.

“Streel jezelf, Leen.”
Ik wil niets liever, maar zo midden in een restaurant… Ik zit als verstard, terwijl golven wellust me overspoelen. Kippenvel danst op mijn brandende huid. Ik ben als de dood dat iemand me zal betrappen. Meer nog: ik heb het gevoel dat iedereen me reeds zit aan te staren.
“Doe het.”
En dan is mijn weerstand verdwenen. Als vanzelf glijden mijn vingers tussen mijn dijen. Ik ben ongelooflijk nat, voel ik. God, wat is dit heerlijk. Het kost me al mijn wilskracht om uiterlijk onbewogen te blijven, terwijl ik me doelbewust naar een climax toe breng. En dat die climax er snel zal komen, weet ik zeker. Hier, midden in een restaurant, omringd door allemaal vreemde mensen. Ik sluit mijn ogen terwijl mijn vingers hard en ritmisch tegen mijn gezwollen clitoris aanduwen.
“Doe je ogen open,” hoor ik Kristof sissen. Zijn stem is hees. “Doe alsof we in gesprek zijn.”
Mijn ogen vliegen open en ik kijk hem aan.
“Je wil toch niet betrapt worden.”
Ik knik nee.
“Dan kunnen we maar beter doen alsof we in gesprek zijn.”
“Wil je… wil je dat ik praat?”
“Ja, vertel eens wat je voelt.”
“Het… het is… heerlijk.”
Met moeite weet ik een kreun te onderdrukken. Ik probeer er zoveel mogelijk “normaal” uit te zien voor mijn omgeving, maar ik kan niet verhinderen dat mijn bekken ongecontroleerd schokt wanneer ik mijn hoogtepunt, een van mijn beste orgasmes ooit, bereik. Mezelf op dat moment enigszins in bedwang houden voelt als een ware tantaluskwelling. Maar de totale bevrediging, zowel lichamelijk als geestelijk, die ik op dat moment ervaar, doet me beseffen dat ik het juiste heb gedaan. En dit is nog maar het begin van een hele hete avond, denk ik verlekkerd. Het etentje is enkel een voorproefje voor wat komen gaat. Want vanavond in bed zullen alle remmingen verdwenen zijn en zal ik helemaal Kristof de zijne zijn. Die gedachte bevalt me meer dan goed. Alleen: de avond is nog jong. Op een of andere manier zal ik moeten proberen ons dinertje te overleven, mijn verlangen te onderdrukken. Want het liefst van al wil ik naakt op de tafel genomen worden.

Op dat moment komt Kristof omhoog uit zijn stoel en nog voor ik in de gaten heb wat er gebeurt, staat hij naast me. Hij legt één hand in mijn nek en drukt zijn mond op mijn lippen voor een stevige kus.
“Je was geweldig, liefje,” fluistert hij. “Maar nu moet je je echt een beetje fatsoeneren voor ze ons hier buitengooien.”
“Hé, wat…” reageer ik compleet in de war.
“Ik ga even naar het toilet. Trek jij intussen je broek weer aan?”
“Oh… ja…” Ik voel mijn hoofd knalrood worden en kijk gejaagd om me heen.

“Dit was ongelooflijk,” zeg ik even later, wanneer Kristof terug is van toilet. Ik ben nog altijd buiten adem. “Wat vond jij ervan? Was het voor jou ook fijn? Om te kijken, bedoel ik.”
“Het was prikkelend,” antwoordt Kristof.
“Maar niet bevredigend?”
“Ik sta te popelen om je een goede beurt te geven, als je dat bedoelt ten minste.”
“Misschien moet jij je servet eens op je schoot leggen,” lach ik.
“Alleen als jij je hand eronder laat verdwijnen. Zou je dat doen?”
“Ja,” spreek ik vol overtuiging. “Wil je het nu?”
Kristof zijn mond zakt open van verbazing. Ik merk dat hij in tweestrijd verkeerd. “Ik spaar het liever op voor straks,” mompelt hij.
“Jammer.”
“Je begint wel erg veel praatjes te krijgen, dame. Besef je dat wel?”
“Ik onderga enkel wat jij me aandoet,” reageer ik gevat.
“Volgens mij draai je de zaken om, Leen. Jij bent hiermee begonnen. Jij hebt me die uitdaging onder de neus geduwd met het verzoek je hiermee te helpen. Waar of niet?”
“Waar. Heb je er spijt van?”
“Nee, het bewijs zie je in mijn broek.”
“Zal ik even voelen?” vraag ik met pretlichtjes in mijn ogen.
“Niet nu, straks.”
“Jammer,” verzucht ik. Het beeld van mezelf onder tafel, mijn lippen om zijn gezwollen lid, doet me opnieuw kreunen van verlangen. Ik heb zin in ronde 2.

---

Meer te weten komen over dit verhaal? Schrijf je dan in op de nieuwsbrief. Dit kan je door mij een mail te sturen met de vermelding "Nieuwsbrief". Mijn email vind je op mijn profielpagina.