Er hing een wat sombere sfeer in huis. Dit weekend was heel anders verlopen dan het weekend ervoor en had alles te maken met dat weekend en de week die volgde. Nee, zowaar een weekend zonder seks, terwijl de vrijdagochtend nog zo goed was begonnen. Nu was het alweer maandag. Alles was anders. De glazenwasser had op meer gehoopt, zullen we maar zeggen. Maar zelfs hij voelde dat er een andere sfeer hing. Er was vooral veel gepraat onder de betrokkenen. En er waren spullen gepakt. Het kon zo niet verder. Niet nu. Misschien ooit weer. Misschien snel. En misschien ook niet. Charles moest even weg. Hij had gezegd dit weekend even terug te moeten naar zijn oude huis in Middelburg, wat ook opzettelijk nog niet in de verkoop gezet was. Hun relatie duurde dan al wel even, maar deze stap was altijd nog pril geweest. En zo zie je maar. Hij gooide het op werk gerelateerd. Charles in zijn vrijheid, in het huis waar het allemaal begon en hij zo ongelofelijk veel had meegemaakt, durfde niet eens meer aan seks te denken. Hij wist maar al te goed dat hij de fout in was gegaan en mocht enkel nog hopen dat het goed kwam. Hij kon weer aan een nieuw hoofdstuk gaan beginnen. En speelde Alies daarin nog een rol? Dat was de vraag.

Alies had andere dingen aan haar hoofd nu. Eerst wilde ze Fieneke aanpakken, diezelfde dag nog. Ze had goed nagedacht hoe ze dat moest doen, wat ze wel en wat ze niet moest vertellen. Zo makkelijk was dat nog niet. ze had besloten niet te veel te vertellen. Ze nam Fieneke apart, die toen nog wilde plannen had, maar waar nu snel een einde aan kwam.

‘Van de week was hier een jongen, die naar je vroeg. Hij was nogal duidelijk in wat hij van je verlangde...’ begon ze eigenlijk uit het niets tegen haar oudste dochter. ‘Ik dacht er eerst niet veel van, maar ik merk dat je niet helemaal jezelf bent deze week. Moet ik iets weten?’ hield ze het nog vrij open. Ze wilde Fieneke niet meteen in de hoek duwen. Fieneke schrok zich natuurlijk wezenloos en wist ook niet om wie het ging. Ze heeft nooit geweten dat Tito die dag voor haar was gekomen. En ook niet dat Tito die dag in Alies was ‘gekomen’… Ergens was het allemaal natuurlijk best wel hypocriet. Maar dat besefte Alies zich ook wel. ‘Val je op donkere jongens?’ vroeg Alies wat meer gericht, en Fieneke liep meteen rood aan. Ze werd radeloos zonder maar een woord te spreken. Ze voelde zich zo betrapt en kon dit niet verbergen voor haar moeder, al zou ze nog zo haar best doen. ‘Kijk daar mee uit.’ leek Alies het er eerst nog bij te willen laten. Haar kalmte maakte een hoop indruk. In haar woorden lag een waarheid waarvan Fieneke alleen nog maar had mogen proeven. Alies had meer ervaren. Die wist dat haar verslaving aan Charles nu alles zou kunnen verpesten. Ze had nooit met die man moeten samenwonen. Dan had alles gewoon door kunnen gaan. Dat was toch ook prima. Dan werden haar dochter ten minste nog gespaard.

Fieneke liet het er niet zomaar bijzitten, nu ze het er toch over hadden.

‘Ik weet alleen niet waarom ik dit wil…’ klonk ze wat moedeloos, maar haar moeder wist precies wat ze bedoelde, en slikte bezorgd. ‘Ik heb van het weekend twee jongens ontmoet. Ik deed dingen die ik anders nooit deed…’ biechtte Fieneke uit zichzelf op. Bij wie anders kon ze het kwijt? Het was duidelijk dat het niet eens alleen om die maandag ging. Daarvoor was ze al de fout ingegaan toen Alies en Charles nog onbezorgd Eveline probeerde te betrekken bij hun stiekeme, geile spelletjes… Het geheim werd steeds groter en steeds minder geheim. ‘Het spijt me echt. Ik wil het niet eens.’ zei Fieneke nog. Alies zat in een lastige situatie, en wist dat Fieneke loog, vooral tegen haarzelf.

‘Ja, je wil het wel. En dat geeft niet. Wie ben ik om te zeggen dat dat niet kan, of je hiervoor te veroordelen?’ zei ze haar eerlijk. Fieneke keek Alies nu voor het eerst aan sinds Alies het gesprek gestart was, met waterige ogen en wanhoop. ‘Ik zeg niet dat het niet kan. Maar niet hier. En niet…’ Ja, waar wel? Fieneke slikte. Ze had veel mogen slikken deze week… Dat wilde ze blijven doen. Maar waarom? Alies leek het te weten. Maar die hield het beknopt. Zou haar moeder meer weten dan dat ze nu zei. Dat idee kreeg ze wel. Maar beiden spraken ze zich niet verder uit. ‘We kunnen het er later nog wel even over hebben.’ was Alies vooral lief. Ze begreep het. Ze wist het. Ze was ook ooit op dit punt beland. ‘Er gaan wat dingen veranderen. En je moet me beloven je even rustig te houden. Het gaat wel voorbij.’ probeerde ze Fieneke nog valse hoop te geven. Maar nu kon Alies het er even niet bij hebben. Ze zei Fieneke niet dat Charles alles had vastgelegd en zij dus ook gezien had dat ze op het erf een vreemde jongen gepijpt had en later die week David. En Fieneke knikte toch enigszins gerust en zei op haar beurt niet tegen haar moeder, dat ze vorig weekend een knappe, donkere knul had afgezogen, bijna twee toen. Ze zei niet dat ze een compleet vreemde haar mond had gegeven in een speelhuisje in de speeltuin hier vlakbij. En ze zei niet dat ze een oude man ook nog op zijn oude dag eraan had herinnerd hoe lekker sommige, blanke sletjes kunnen pijpen. Dat was dan misschien voor een andere keer. Fieneke voelde dat er meer speelde, maar wist niet dat er ook echt veel meer speelde. Toen bleek dat Charles niet terug kwam, dacht ze dat dit kwam omdat haar moeder misschien bang was dat hij haar volgende zou zijn. Dat zou ze nooit doen, dacht ze nog. Maar dat had ze ook gedacht over haar stiefbroertje…

Jhulia was een verhaal apart. Alies wist echt niet hoe ze dat moest aanpakken. Ze durfde er amper aan te denken. Hoe had ze zo stom kunnen zijn? Ze had Charles zitten pijpen, op meters afstand van haar jongste dochter, die daarna zijn zaad had mogen ontvangen... Ze had hem als het ware alleen maar geiler gemaakt. Was het dan minstens zo haar schuld als de zijne? Dat toch zeker niet. Uiteindelijk besloot ze Jhulia er niet direct mee te confronteren. Alies en Charles spraken af een ‘tijdelijke’ pauze te nemen van elkaar, en de kinderen moesten wel weten wat er speelde. Het voelde als vreemdgaan, dat wat hij bij Jhulia gedaan had. Het was erger dan dat, maar dat wilde Alies eigenlijk niet toegeven. Dus spraken ze af dat Charles dat ook had gedaan. Alies vertelde de kinderen dat Charles was vreemdgegaan. En ze kregen medelijden met haar. Alweer. Eerst hun eigen vader, en nu die nieuwe ook. Waren ze gek? Alies was zo knap… De kinderen waren nog erg onwetend, en dat was maar beter ook.

Het duurde heel even voordat het bij Jhulia landde. Maar al snel begon ze te verzinnen dat het misschien wel zij was waarmee haar stiefvader zogenaamd vreemd was gegaan. Had hij het verteld tegen haar moeder? Had hij haar naam genoemd? Toen begon het te dagen. En toen veranderde ook het gedrag van Jhulia. Ze werd weer even de onwetende tiener die nu heel goed besefte dat wat ze had gedaan echt niet kon. Ze ging er maar vanuit dat haar moeder niet alles wist, dat Charles misschien wel gezegd heeft dat hij vreemdgegaan was, maar niet met wie. Dat zou hij toch nooit doen? Alies was niet dom, en had één ding geleerd de laatste jaren. En dat was dat geduld loont. Ze kende haar jongste dochter. Die zou nog geen vlieg kwaad doen. Door voorzichtig het zaadje te planten door te zeggen dat Charles vreemd was gegaan, zou Jhulia vroeg of laat zelf wel snappen dat wat er die dag was gebeurt ook echt heel fout was. En gelukkig was dat al snel duidelijk. Nog voordat het zondag was, was bekend dat Charles niet meer terug zou komen. De meiden waren weer alleen met hun moeder, zo het leek, en weer even met beide voeten op aarde gezet. Wat gebeurt was, was gebeurt. Dat was niet erg, misschien. Het was juist leuk en spannend voor de meiden. Maar nu even terug naar realiteit. En dat konden ze misschien alle drie wel gebruiken.

En David dan? Welk lot stond hem te wachten? Hij had eerst niet door waarom er dit weekend opeens geen aandacht meer voor hem was. Hij durfde het niet te vragen. Hij viel dan gelijk terug in zijn oude, onzekere zelf. Hij was toch niet goed genoeg. Slechts een korte fascinatie voor die blanke meisjes. Het gaf op zich niet. Dat het al was gebeurd, had hij nooit voor mogelijk gehouden. En hij zal het nooit vergeten. Maar hij wist niet hoe het echt zat. En hij wist niet dat over zijn lot beslist zou worden. Toen zijn vader niet thuiskwam, vond hij dat gek, en toen hij hoorde waarom, ook verdrietig. Hij snapte er niks van. Hoe kon hij die vrouw nou bedriegen? Niemand snapte dat. Want niemand wist precies hoe het zat. Alleen Charles en Alies. De breuk hoefde zeker niet definitief te zijn. David speelde daar nog een grote rol in, al wist hij dat nog niet. Want wat moest hij? Zijn moeder zat met een nieuwe man in de Antillen, zijn vader was weer terug in Middelburg, waar hij ook nog nooit gewoond had, en hier blijven leek ook geen optie. Dan werd hij een pleegkind, zogezegd. Maar zogezegd, was ook zo gedaan. Het was niet ideaal. Maar met nog één week zomervakantie te gaan, stond school alweer op het punt van beginnen. En hij zou hier zijn examenjaar ingaan in Roosendaal, notabene in dezelfde klas als Jhulia. Voor David was het misschien wel beter dat hij hier bleef. Hij en z'n vader hadden nog altijd geen goeie band. Charles zat er ook niet echt op te wachten, al gaf hij dat liever niet toe. Alies en Charles leken te beslissen wat het beste was voor David, en dat was hier blijven. Moest hij dat wel willen? Helemaal alleen met twee geile stiefzussen waarvan hij wist hoe zacht en nat hun monden voelden op zijn harde, zwarte paal... En dat hij een harde, zwarte paal had, wist zijn te lekkere stiefmoeder nu ook... Het was zeker de beste keuze voor David. Slechts een kwestie voor tijd voordat het weer mis gaat.