Wie Is Ineke?? - 19

In deel 18 werd duidelijk wat Mariëtte gedaan had: Zij was degene die de dosis medicatie heeft aangepast, weliswaar op verzoek van Janneke, maar nu, jaren later, wordt ze hiervoor wel op het matje geroepen door het ziekenhuis, met alle mogelijke gevolgen vandien.

Maaike en Carolien hebben bericht gekregen dat ze hun DNA test in kunnen zien en met z’n drieën gaan ze naar het ziekenhuis. Maaike en Carolien beloven Mariëtte door dik en dun te steunen

Maaike

Aan het ontbijt is de spanning te snijden. Mariëtte krijgt echt geen hap door haar keel maar hoe Carolien er voor haar is, sisterlove! Ik vind het zelf wel een beetje spannend maar eigenlijk kan ik gewoon niet geloven dat papa, Anton, niet mijn vader zou zijn. Maar met dat ik dat denk, bedenk ik me dat ik dat ook van Mark dacht en hij blijkt toch echt zoon van Peter te zijn.

We vertrekken ruim op tijd richting het ziekenhuis. We moeten bij de oude werkplek van Mariëtte zijn maar melden ons voor de zekerheid eerst nog bij de algemene receptie en worden daarna doorverwezen naar haar oude werkplek met daarbij de waarschuwing dat het kan zijn dat we niet allemaal bij het onderzoek mogen zijn.

Eenmaal daar zien we tot onze grote verbazing mama en Peter zitten. “Wat doen jullie hier dan?” Zij kijken ons net zo verbaasd aan. “Dat kunnen we ook aan jullie vragen natuurlijk” Ik zie mama naar Mariëtte kijken die duidelijk heel gespannen is. Ik doorbreek het snel. “O mam, dit is Mariëtte, de zus van Carolien, ze hebben elkaar jaren niet gezien”. Mam en Mariëtte stellen zich aan elkaar voor. “Maarre waar komen jullie nou voor dan?” vraagt mama nog een keer.

“Ik vroeg dat eerst", zeg ik. Peter reageert. “Ik heb een brief gekregen over Janneke d’r overlijden, ze willen een aantal zaken duidelijk weten en jullie?” Ik kijk naar Mariëtte, die ik duidelijk rood zie worden. “Voor onze DNA test” reageer ik eerst maar realiseer me daarna gelijk dat dat op een andere afdeling is. “En nu eerst voor hetzelfde als jullie. Mariëtte werkte op de afdeling waar Janneke lag en ze willen bij de afdeling verhalen van getuigen. Peter en mama kijken even naar Mariëtte. Dan wordt Mariëtte naar binnen geroepen. Wij mogen niet mee. Zodra ze naar binnen gaat, begint mama haar vragenvuur. “Vindt ze het zo spannend, ze stond stijf van de spanning volgens mij” “Zoiets is toch altijd spannend mam, heb jij dat niet dan Peter?” vraag ik hem, maar hij schudt zijn hoofd. “Ik kan niet meer vertellen dan wat ik nog weet van die dag toch? Ik ben vooral benieuwd wat ze van mij willen weten en zover ik ze kan helpen, help ik ze” zegt hij en haalt zijn schouders erbij op. “Bij haar is er meer aan de hand he?” Mama kijkt mij en Carolien doordringend aan. Als echte moeder doorziet ze zoveel feilloos. “Wat weten jullie dat wij nog niet weten Maaike??” gaat ze door. Peter valt haar bij. “Ik wil het ook heel graag weten, ik weet dat Janneke heel ziek was, dat er eigenlijk geen uitzicht meer was, maar we willen heel graag weten wat Anton hierin gedaan heeft en waarom. Werkte Mariëtte met hem?” Ik kijk Carolien aan. Dan wordt Peter de kamer ingeroepen. Mariëtte is niet in beeld. Zit zij nog binnen dan? Ik probeer een glimp op te vangen maar zie niks. De spanning is te snijden. Mama begint weer over Mariëtte, maar dan komt ze om de hoek aangelopen, duidelijk betraand gezicht. “Waar kom jij nou vandaan dan?” vraag ik verbaasd. “Toilet, ze lieten me van de andere kant eruit”. Even is het stil, maar dan begint Carolien toch voorzichtig te vragen. “En??” “Ik heb het verteld”, reageert ze. Mama komt dichterbij. “Wat is er nou toch allemaal gebeurd, het is een steeds groter mysterie." “Mam!” Ze trekt zich weer wat terug. “Ze kon het verhaal begrijpen maar niet goedkeuren” begon Mariëtte. “Ik had het gewoon nooit mogen doen, hoe Janneke ook aandrong. Ik heb Janneke vermoord, ik heb Anton vermoord, ik ben gewoon een moordenaar.” Carolien roept haar zusje weer tot de orde. “Nee Mar”. Dan valt mama weer in. “Wat is hier in vredesnaam toch aan de hand??” Carolien kijkt Mariëtte aan die knikt. Carolien begint dan het verhaal over de aangepaste dosis, de wens van Janneke. De schok van het zien van Anton naast Janneke. Ik zie dat mama’s hoofd tolt, haar hersenen koken nog net niet, maar dat die overuren draaien is meer dan duidelijk. Op dat moment komt ook Peter weer terug. We vallen direct stil en kijken hem aan. “Dank je Mariëtte” is het enige dat uit hem komt. We kijken elkaar aan en kijken terug naar Peter. Hij gaat naar haar toe en omhelst haar. “Dank je”. De tranen van…spanning? opluchting? Ik heb geen idee, maar de tranen blijven stromen bij Mariëtte en inmiddels ook bij Peter en wij doen gewoon mee.

Dan haalt Peter diep adem. “Ik heb van de onderzoeker het hele verhaal van Mariëtte gehoord, ze heeft toestemming daarvoor gegeven. Ik weet wat er gebeurd is. De aanpassing op verzoek van Janneke en ik ken Janneke goed genoeg om te weten dat dat echt haar wens was. Tuurlijk had Mariëtte dit formeel nooit mogen doen, maar ik had zelf ook al geen geloof en hoop ervoor dat ze beter zou worden, dit was haar wens. Voor Anton was ze een experiment en het enige dat gebeurd kon zijn was dat die Bernard erbij betrokken was maar Mariëtte had al gezegd dat dat niet kon. Met het briefje dat Anton achter had gelaten valt alles op zijn plek. Hij wist niet dat er een aanpassing gedaan was met de dosis van het medicijn maar had kunnen bedenken dat waarde van 40 veel te hoog is. Het is aan mij en aan jou Ineke of wij een schadeclaim in willen dienen, we hebben alle recht op een advocaat en …” “Stop Peter! Onderbrak Ineke hem. We gaan niks indienen. Die arme meid heeft haar schade al gedragen wat mij betreft” Peter en Ineke omhelsden elkaar. “Zo denk ik er ook over, zo blij dat we deze discussie niet hebben. Dan wenken ze Mariëtte en nemen haar in hun armen. “Zullen wij dan ook maar” lach ik door mijn tranen heen en kijk naar Carolien die net haar gezicht droog probeert te vegen.

De opluchting die ik daarna bij Mariëtte zie is onbeschrijfelijk. “Komt hier echt geen vervolg op?” vraagt ze nog voor de zekerheid. “Alleen een formeel vastleggen van alles van ons drie: Van jou, Ineke en mij, dat er zwart op wit vastgelegd is dat er geen vervolging of wat ook is. Je krijgt wel een duidelijke aantekening omdat ziekenhuizen geen enkel risico willen, maar ik denk niet dat dat veel gevolgen zal hebben”

Gerustgesteld gaan we naar ons volgende hoofdstuk: Het DNA onderzoek, de uitslag. Wel even via de koffieruimte, want als we ergens aan toe zijn..is het dat wel.

Ineke

Met alles wat er los is gekomen over Mark, over Peter, Anton en zoveel meer nog, wil ik maar één ding weten: Waar is mijn eerste kindje? Of nou ja, kindje…als hij of zij nog leeft, is het een volwassen man of vrouw, iets ouder dan Maaike. En toen Maaike en Carolien hun DNA test lieten doen, wilde ik niet achterblijven. Net als zij krijg ik ook vandaag de uitslag, al heb ik geen idee wat ik ermee kan nu nog maar het is een begin. Zo loop ik samen met de meiden en Peter dezelfde kant op. “Ga je gezellig mee met ons mama? Toch benieuwd of ik wel echt van papa ben?” lacht Maaike en geeft me een kleine por. Ik geef toe dat ik zelf een test gedaan heb. “Just for fun ook?” vraagt Carolien. Ik wil eerst afwijkend reageren maar kan het niet. “Nee, niet voor fun, ik…ik heb voor Maaike ook al een kindje gekregen” Met dat ik het uitspreek voel ik mijn keel dik worden, een stevige brok erin. Even kan ik niks zeggen. “Mam, Wat…?!...” Straks, straks, nu even niet, ik vertel het straks thuis, eerst de testen mee”

We krijgen met wat uitleg de testen mee. “We kunnen u met 99,9% zekerheid zeggen dat Anton de vader van Maaike is, er is geen reden aan te nemen dat iemand anders haar vader zou zijn” Ondanks dat ik dit wel zo goed als zeker wist, is het toch een opluchting en ben ik blij dat we geen zoektocht naar Eric hoeven te doen. Maar nu de start van de zoektocht naar mijn eerste kind gestart is, zijn daar toch weer allerlei onzekerheden. Waarom heb ik destijds zo impulsief gehandeld? OK, ik was gewoon niet in staat ervoor te zorgen, liet me meeslepen met weet ik wie, als ik maar uit de sleur van de dag kwam.

Thuisgekomen begin ik mijn verhaal. “Als jonge meid zag ik er echt compleet anders uit dan nu, ik denk dat niemand me herkent. Toen ik met Anton omging ben ik echt compleet veranderd. Ik wil mezelf ook niet meer zo terugzien, heb bijna alle foto’s vernietigd. Ik neukte echt met zoveel jongens, puur om de lust, heb de gezichten van de meesten niet eens voor me en soms vergaten we door de hitte en stomende seks dat er ook nog een condoom omgedaan moest worden. Ik was toen niet aan de pil. Stom misschien, maar daar is het dus ook misgegaan en omdat ik me niet aan mijn kind wilde hechten, wilde ik het direct na de geboorte afstaan, zonder het te zien. Ik weet ook helemaal niet wie de ouders zijn.”

De meiden luisteren met stomme verbazing. En ook Peter zie ik verbaasd kijken. Zou hij dit niet van mij verwacht hebben?

Op dat moment gaat de voordeurbel. Jessica! Ohh shit, door alles helemaal vergeten dat ik Mark bij haar had gebracht en op zou halen…

“Ik dacht, ik ga zelf maar jullie kant op. Telefoon werd niet opgenomen, appje gestuurd, niet gelezen maar zo te zien gaat het wel OK hier of..?” vraagt Jessica die wat vragend rondkijkt.

Jessica is van dit clubje eigenlijk de enige die mij als de oude en als de nieuwe Ineke kent, de vriendin die me ondanks alles altijd trouw is gebleven. Enige dat zij niet weet, is het verhaal dat ik zojuist verteld heb, de reden waarom ik destijds uit beeld verdween. Er ontstaat een wat gespannen sfeertje. Jessica weet niet wat de anderen weten en zij weten op hun beurt niet wat ze nu nog kunnen zeggen. Peter neemt initiatief en stelt voor dat hij met Mark iets gaat doen. Mark is gelijk enthousiast, de klik die ze in het restaurant al hadden is alleen maar sterker geworden! De meiden volgen en gaan ook naar hun stekkie, samen met Mariëtte. “Ik ben echt gesloopt, alsof nu alle vermoeidheid en spanning naar boven komt", zegt ze. Omarmd lopen de drie meiden richting hun auto.

Jessica kijkt me vragend aan. “Hier is van alles gebeurd he?” Ze weet de vinger nog steeds feilloos op de juiste plek te leggen. Ik begin eerst wat algemeen, vertel het verhaal van Mariëtte om maar tijd te rekken, merk dat ik er wat omheen draai. Maar als ze doorvraagt, kan ik niet anders dan vertellen dat ik destijds zwanger was en daarom verdween. Met dat ik het uitspreek knap ik. “Djeezzzz Ineke” reageert Jessica. “Ik had dit ook niet verwacht Jes dat het me zo zou raken, net notabene hetzelfde aan de jongelui en Peter verteld, maar nu aan jou, lijkt alle pijn en emotie los te komen. Jij wist hoe ik was destijds, we waren natuurlijk allebei losbollen die er op los leefden maar jij wist altijd maat te houden, je kop erbij te houden, ik neukte gewoon alles wat los en vast zat en nooit heeft het me iets gedaan dat ik mijn kindje niet gezien heb maar nu, alles met Mark, de shit met Anton, Janneke, Mariëtte.. ik wil mijn kind Jes, ik wil weten hoe het ermee is, wie is het? Hoe dan, hoe ga ik hier ooit achter komen? Mijn DNA test? En dan??”

“Dan gaan we even een pot thee zetten, ga ik even wat pakken en ga jij rustig op de bank zitten schatje, je hebt even iets nodig” reageert Jessica. Ik kijk haar verbaasd aan.

Even later komt ze terug met de pot thee, een paar handdoeken en nog iets. Ik begin te glimlachen als ik zie dat het massageolie is. “Dat heb ik zeker nodig ja, je bent een schat Jes!” Ik geef haar een knuffel en wil al gaan liggen. “Ho ho, zo kom je niet van me af meisje” en ze drukt me tegen haar aan en seconden later spelen we een prachtig tongenspel samen als good old friends. Zalig om haar weer te voelen en onder jeukt het als een gek van verlangen. Tergend langzaam maar zo verschrikkelijk lekker draaien onze tongen om elkaar. Jessica pakt mijn shirt en bevrijdt me van mijn bovenkleding. Ik wil hetzelfde bij haar doen maar ze houdt me tegen. “Hee ik wil geen kou lijden als ik je masseer he?” lacht ze en knoopt mijn broek los. Alleen mijn slipje is nog aan als ik op de bank ga liggen. Helaas hebben we geen massagetafel maar met wat creativiteit gaat dit prima, we hebben een mooie brede bank. Ze begint mijn schouders te masseren en ik voel me meer en meer ontspannen. De knopen worden zorgvuldig losgemasseerd, af en toe flinke pijn, zo vast zat het kennelijk. Dan gaat ze verder naar beneden langs mijn rug. Speels gaat een vinger iets mijn slipje in. Blij dat er handdoeken op de bank liggen, ik wil niet weten welke vlekken er anders gekomen zouden zijn maar mijn sapjes vloeien al rijkelijk.. Ze draait zich om en masseert nu richting mijn benen. Haar duimen, over mijn slipje heen, drukken op mijn heupen. Maar dan gaan haar handen bovenlangs mijn slipje in. Als vanzelf kom ik iets omhoog maar Jessica duwt me terug, laat haar handen over mijn billen gaan en ik voel haar wijsvingers door mijn bilspleet glijden. Ze stopt net mijn voor kontgaatje maar begint dan opnieuw, nog weer stopt ze daar. De spanning is ondragelijk. “Jes, wat doe je??” komt er half kreunend uit. Ze draait zich weer om en staat nu ter hoogte van mijn benen. “Masseren natuurlijk” waarop ze nu mijn bovenbenen insmeert en vanaf mijn knieën omhoog masseert. Ik voel de duimen steeds meer mijn binnenkant in gaan. Ze schuift mijn slipje van buitenaf zo dat mijn slip in mijn bilspleet verdwijnt, Haar duimen drukken en glijden over mijn billen en gaan af en toe iets naar beneden richting mijn spleetje. Alle hoop dat mijn slipje nu echt uit gaat en ze verder gaat, maar ze gaat juist naar mijn voeten. Mijn knieën onder 90 graden begint ze mijn voeten nu te masseren. Masseren of is het treiteren wat ze doet?.. Beide voeten worden zorgvuldig genomen. Dan gaan mijn benen iets uit elkaar en kust ze zich een weg naar de goede richting. “Keer je nu maar om” zegt ze en gooit mijn been over haar hoofd. “Oeee Ineke, Ineke heb jij nou een vuile onderbroek aan? Kijk toch!” lacht ze en ze drukt en wrijft langs de natte plek. Bingo. Ik hou dit niet meer en kom al gelijk klaar. “Ik zal mijn eigenlijk slipje ook maar eens bekijken, misschien ben ik wel net zo erg als jij” grinnikt ze en trekt haar kleren op slipje na uit. Die is ook duidelijk niet meer droog. “Die kunnen we niet meer aanhouden. Ik niet maar jij ook niet” zegt ze gemaakt belerend en nadat ze haar eigen slip naar beneden geschoven heeft, trekt ze die van mij ook uit. Ik kijk naar haar lichaam dat er nog steeds heerlijk uit ziet. Ze komt tussen mijn benen in maar gaat niet los. Ze blijft masseren. De binnenkant van mijn benen. Masserend komt ze hoger totdat haar duimen tegen mijn schaamlippen komen. Weer tergend langzaam gaat ze door tot de duimen echt bij elkaar komen en gedrenkt worden in mijn sappen. Ze vouwt mijn lipjes uit elkaar. “Hier moet een sterkere spier aan te pas komen, dit heeft echt meer nodig” zegt ze en de sterkste spier die ze heeft masseert mijn lipjes, mijn klitje. De spier wordt beloond met mijn warme sappen. “Je smaakt nog steeds zo verschrikkelijk lekker Ineke, wil je mij ook met jouw tong masseren?”

“Ik dacht dat je het nooit zou vragen” lach ik en een paar tellen later in standje soixante neuf verwennen we elkaar zoals we echt wel eerder gedaan hebben maar zo intens en vol overgave .. het is of we elkaar weer opnieuw leren kennen.

“Oooo Jes dit had ik zo enorm nodig, dankjewel lieverd” zeg ik nadat we weer bijgekomen zijn. “Het was geweldig om te doen Ineke en we gaan samen op ontdekkingsreis naar jouw kind! Ik weet niet hoe we dat aan moeten pakken maar we gaan er voor”