Een Echte Delftse Staander - 2

Nadat we weer bij mij thuis waren aangekomen, had Bello gevraagd om wat Sjoerd-time. Vooral de doggy tail in zijn puppykontje begon hem parten te spelen. Ik bevrijdde hem van zijn tail, die er maar met moeite uitkwam – zo groot was de plug in zijn aarsje – en deed hem ook zijn snuit en oogmasker af. Het leren tuig om zijn hoofd kon ik hem echter niet afdoen, omdat we geen sleuteltje hadden van het slotje dat alles op zijn plaats hield. Ook zijn dog collar bleef om, daar hadden we evenmin het sleuteltje van.

Ik had wat te eten voor ons gemaakt en Sjoerd had zich best netjes gedragen. Ik bedoel: voor iemand die eigenlijk geen vijf minuten stil kan zitten en elke tien minuten aan seks denkt was hij best rustig geweest. Hij had in de keuken wel wat tegen mijn kont aan staan rijden, maar er was verder niks onoirbaars gebeurt. Tijdens het eten hadden we de ontmoeting met Henk en zijn pup Roxy besproken. De vraag die ons natuurlijk het meest bezighield: gaan we op de uitnodiging van Henk in om die avond naar de meeting van puppy's en hun baasjes te komen?

We wisten natuurlijk allebei wel dat dat niet zo'n goed idee was. Twee sletten samen op pad, dat gaat gegarandeerd fout. Maar we waren ook nog pissig over de rotstreek met de kuisheidskooitjes. Sjoerd was daar dan wel al uit verlost, maar het idee dat Paul, Niels en Tim hem gewoon ruim drie dagen in een kooitje opgesloten hadden willen laten, maakte hem nog steeds boos. En ik? Ik had met het kooitje zelf niet zo'n probleem, maar de manier waarop ze mij ertoe gedwongen hadden beviel mij ook niet. In mijn eigen huis nog wel!

De lezer raadt het al: Bello – inmiddels weer in 'full gear' – en ik hadden inderdaad besloten om naar de meeting te gaan. Toen we daar tegen kwart voor negen aankwamen, was het al goed druk. Ik telde ruim twintig pups en nog veel meer baasjes en ook enkele bazinnetjes. We kwamen al vrij snel Henk tegen, die ons vertelde dat er vandaag twee competities waren: één voor teefjes en één voor reutjes. Bello zou mooi in die laatste competitie kunnen meedoen. Er waren drie rondes, de eerste was al begonnen: het netjes opvolgen van commando's door de pups.

We waren net te laat voor de eerste ronde, maar Henk zei dat hij dat wel even met de jury zou regelen. Die bleek makkelijk over te halen: Bello was een mooie reu en vooral de voorzitter van de jury verheugde zich er al op om deze 'Delftse Staander' in rondes 2 en 3 te zien deelnemen. Bello moest even "zit", "pootje" en "pijp de voorzitter" doen en hij was door naar de tweede ronde.

De tweede ronde was samen met de teefjes. De zes reutjes moesten laten zien hoeveel van de zeventien teefjes ze konden bezwangeren. Het is moeilijk om een goede beschrijving van dat geile schouwspel te geven, omdat er zoveel tegelijkertijd gebeurde. Reutjes die soms alleen, soms in groepjes van twee of drie een teefje achterna zaten, haar zo nodig in een hoek dreven, en dan aan hun spuitende puppypik regen.

Bello stak met kop en schouders boven de andere reutjes uit. Hij joeg alleen en vaak was zijn ver­vaarlijke gegrom voor een teefje al genoeg om zich vrijwillig, tevenkut gewillig omhoog, aan hem aan te bieden. Andere teefjes boden iets meer weerstand, maar ook daar maakte Bello korte metten mee, desnoods door de teef even flink in haar nekvel te bijten. Aan het einde van de tweede ronde stond de teller voor Bello op elf gedekte teefjes, de 'first runner up' was blijven steken op acht. Bello was inmiddels ook de favoriet van het publiek, dat na het zevende teefje dat hij dekte, steeds luider was gaan juichen als Bello weer een nieuw teefje aan zijn lusten onderwierp.

Toen kwam de derde en laatste ronde. Het was duidelijk dat Bello een veelbelovend reutje was, maar was hij zelf ook wel een voldoende onderdanige pup? Hij besprong wel elk teefje waarvan hij de geur oppikte, maar liet hij zichzelf ook gewillig dekken als dat van hem werd verlangd? Ik herinner mij nog dat ik dacht: "Dat zit wel goed. Bello is ook als bottom zo geil als boter." Ik moest denken aan de woorden van Niels, dat zijn broertje 'zelfs een Egyptische mummie nog geil zou kunnen krijgen' – zo'n loopse teef kon Sjoerd eveneens zijn. Kortom: Bello zou ook deze laatste test vast met glans doorstaan.

Waar ik echter onvoldoende bij had stilgestaan was wie dan de top zou moeten zijn om Bello eens goed in zijn puppyhol te pakken. Toen de voorzitter van de jury 'Bello en zijn baasje' vroeg om naar voren te komen en samen de laatste proeve van bekwaamheid af te leggen, realiseerde ik mij dat ik nu toch een probleem had. Ik probeerde mij er nog uit te lullen door te zeggen dat ik alleen maar de 'handler' van Bello was, en dat zijn echte baasje vandaag niet aanwezig kon zijn.

Ik vond 'handler' – door mij ter plekke uit mijn duim gezogen – wel professioneel klinken en hoopte dat er dan vast wel een ander baasje naar voren zou stappen om de honneurs voor Paul waar te nemen. Het zou toch mogelijk moeten zijn om mij hieruit te bluffen, met als argument dat het dan toch in ieder geval een ander baasje zou moeten zijn die als 'plaatsvervangend baasje' Bello zou dekken, en niet een lager in de rangorde staande 'handler' zoals ik.

Die vlieger ging niet op. Alleen het eigen baasje van een pup kon andere baasjes toestemming ver­lenen om zijn pup te dekken. Volgens het huishoudelijk reglement kon een 'handler' – grappig hoe ze deze term voor zoete koek hadden geslikt – die toestemming niet namens het baasje geven. Er werd even druk binnen de jury overlegd of een 'handler' de pup dan wel zou mogen neuken, als het baasje die taak niet zelf op zich kon nemen. Men kwam tot de conclusie dat dat wel kon "omdat Bello door zijn rechtmatige eigenaar aan mijn zorg was toevertrouwd en de 'dekking van de pup' dan nog binnen de kaders van het door de eigenaar zelf ingestelde 'gezag over de pup' zou plaats­vinden."

Een jurist zou deze creatieve redenering vast hebben kunnen waarderen, maar ik dacht vooral: stelletje geilbaarden, ze willen gewoon Bello geneukt zien worden! Maar goed: dan maar het laatste argument dat ik nog in de strijd kon werpen. Ik vertelde dat Bello's baasje mij uitdrukkelijk had verboden om Bello te neuken. Of ik dat zwart op wit kon laten zien? Nee, antwoordde ik, maar ik kon de uitdrukkelijke wens van zijn baasje wel op andere manier bewijzen. Met enige schaamte liet ik mijn broek zakken en toonde mijn gekooide pik. Er steeg een luid gelach op, dit had men nog niet eerder bij een baasje of handler gezien. Bello duwde even zijn snufferd tegen mijn kooitje met een blik die ik niet goed kon plaatsen: voelde hij met me mee in mijn moment van schaamte? Of had ie eigenlijk gewoon graag mijn pik in zijn puppyhol willen voelen?

Opnieuw druk overleg binnen de jury. "Dit was toch wel heel ongewoon!" Na een paar minuten leek men toch een oplossing te hebben gevonden. Men had er een ouder Amerikaans reglement bij gepakt, waarin ook de weinig gebruikte 'Top Dog'-regel stond, voor situaties waarin het baasje van een pup zelf geen 'Alpha Man' was. In dat geval mochten de rollen ook worden omgedraaid en kon de proeve van bekwaamheid worden afgelegd door de pup zijn baas te laten dekken. Ze hadden ook al besloten dat ook de 'handler' zich dan zou kunnen laten dekken, "want immers nog steeds binnen de kaders van de al eerder genoemde gezagsrelatie over de pup."

Meteen begonnen allerlei vriendelijke handen van andere baasjes mij naar het midden van de barak te duwen, terwijl ook Bello wel heel erg enthousiast begon te kwispelen. Dit wilde men kennelijk wel eens zien (en wilde Bello kennelijk wel graag doen)! Ook de voorzitter van de jury nodigde mij nu plechtig uit om naar het midden van de ruimte te komen met Bello. Ik moest mij dan wel – ook dat zou zogenaamd in de regels staan – volledig uitkleden. Er was nog even overleg geweest of een baasje (of in plaats daarvan een 'handler') dan ook in een elk opzicht de rol van 'teefje' zou moeten aannemen, inclusief dog collar. Daar was geen consensus over bereikt.

Ik haalde al opgelucht adem dat die vernedering mij in ieder geval bespaard zou blijven, maar dat bleek opnieuw buiten die geilbaarden van de jury gerekend. Ze hadden besloten dat bij gebreke van consensus maar gewoon zoveel mogelijk het normale stramien moest worden gevolgd, wat inhield dat de 'onderliggende partij' te allen tijde aangelijnd moest kunnen worden, en daarom dus ook een collar moest dragen. Door de andere aanwezigen werd daar instemmend op gereageerd en ik voelde hoe een paar 'behulpzame' andere baasjes mij meteen een collar om deden.

Ook Bello leek het wel te zien zitten om zijn puppypik in mijn kut te mogen steken. Hij sprong enthousiast in de rondte en ik zag zijn pik al flink wat voorvocht lekken. Ik moest terugdenken aan wat Sjoerd / Bello mij ooit zelf had verteld: ja, hij was bottom, maar als hij een 'zwakkere partij' tegenkwam ging onmiddellijk de knop om. Dan werd de 'Alpha pup' in hem wakker en dacht hij als een hitsige reu nog maar aan één ding: ik moet en zal dat kutje neuken, of het nu een teefje was of – zoals in dit geval – een niet-pup zoals ik.

En zo gebeurde het dat ik kort daarna op handen en knieën in het midden van de barak op de vloer zat, naakt met alleen mijn kooitje om mijn pik en een dog collar om mij nek. Alleen de schaamte van het ook echt aangelijnd worden was mij bespaard gebleven. Aan mijn collar zat wel een hondenriem vast (“want reglement”), maar die werd niet door iemand vastgehouden en was ook nergens aan vastgemaakt. Dat 'respect' werd mij dan nog wel gegund, want ik was natuurlijk geen echte 'pup'. Ik begon eigenlijk steeds meer een hekel te krijgen aan die jury, met hun grijze 'pantalons' en blauwe ANWB-blazers.

Bello was wel echt aangelijnd en werd in toom gehouden door twee andere baasjes, die zelfs met z'n tweeën moeite hadden om te voorkomen dat Bello zich zou losrukken en mij meteen als een hitsige reu zou bespringen. Toen gaf de voorzitter van de jury het startsignaal en mocht Bello worden losgelaten. De musketonhaak van zijn hondenriem was nog niet los, of hij stoof als een hitsige hazewindhond op mij af. Hij besprong mij met zoveel kracht dat ik nauwelijks overeind bleef. Vervolgens begon hij als een gek met zijn puppypaal in het wilde weg tegen mijn billen te stoten, zonder ook maar enigszins in de buurt van mijn kontgaatje te komen. Hij deed wat dat betreft denken aan een hitsige jonge reu die zijn eerste teefje bestijgt en in al zijn geilheid het gaatje niet kan vinden. Maar na een keer of tien stoten had Bello dan toch plotseling mijn kontgaatje gevonden. Meteen stootte hij zijn puppypaal hard en diep in mijn kut, terwijl hij zijn voorpoten om mijn middel sloeg en mijn heupen stevig naar zich toetrok.

Alle aanwezigen joelden toen ze zagen hoe Bello mij letterlijk tot zijn 'bitch' maakte. Hij genoot merkbaar van al dat gejoel en al het applaus dat hij kreeg. Ik kon voelen hoe zijn bovenlijf zich oprichtte en hij fier zijn puppykoppie in de lucht stak. Hij was nu het baasje en wilde dat iedereen dat wist ook! Met een brul spoot hij zijn zaad in mij, of misschien moet ik zeggen: in het zojuist door hem geclaimde teefje. En het was niet zomaar een zaadinjectie in een tevenkut. Ik voelde zijn balzak zeker 15-20 seconden lang blijven pulseren, terwijl hij straal na straal zijn puppyzaadjes tot in de verste uithoeken van mijn kut spoot. Nog nooit had een man – of pup – zo'n enorme lading zaad in mijn kut gedeponeerd.

Het publiek had Bello's gigantische ejaculatie ook gezien en begon 'Top Dog, Top Dog' te scan­deren. Ook de voorzitter van de jury stond op. "Dames en heren, we hebben een winnaar! Voor het eerst in bijna tien jaar hebben we weer een echte Top Dog in ons midden! Onze felicitaties voor de helaas afwezige eigenaar!"

Bello zelf leek inmiddels zijn interesse in zijn nieuwe teefje te zijn verloren. Hij had mij als zijn teefje geclaimd, mij tot de nok toe gevuld met zijn zaad – kortom: het werk zat erop. Hij schudde even zijn puppy-oren, maakte zich weer van mij los en trok zijn druipende puppy-paal uit mijn kut. Hij snuffelde nog even kort aan mijn kut en de grote hoeveelheid zaad die daar inmiddels uit droop en liep toen, zonder mij nog een blik waardig te keuren, weg. Hij maakt een kort ererondje langs het publiek, zijn staartje trots in de lucht, en verdween ergens achterin de barak.

Twee baasjes uit het publiek liepen naar mij toe en wilden mij overeind helpen. Het lukte me niet meteen om op te staan. Daarop pakte een van de hondenriem die aan mijn dog collar zat en leidde me dan maar op handen en voeten naar de zijkant van de barak. Ik hoorde wel dat er druk gefluis­terd werd (“oh, wat een afgang voor die man” en "het lijkt erop dat we een nieuw teefje hebben") maar ik registreerde het niet echt. Ik wilde eigenlijk gewoon zo snel mogelijk weg, naar huis. En Bello flink op zijn kloten geven dat ie mij zo ongenadig hard had gedekt. Tegelijk betrapte ik mijzelf er echter op dat ik ook wel erg trots op Bello was. En hij was dan wel niet 'mijn' pup, maar ik was deze avond wel 'zijn' teefje geweest.

Ik had even snel buiten de barak het meeste zaad uit mijn sufgeneukte tevenkut geloosd en was net begonnen om mij weer aan te kleden, toen ik merkte dat Bello er weer eens als een haas vandoor ging. Ik trok snel mijn schoenen aan en in alleen mijn boxershort en met nog steeds een dog collar om mijn nek ging ik achter Bello aan, om te kijken wat die nu weer aan het uitvreten was. Ik had het geluk dat ook twee of drie andere reutjes hem machtig interessant vonden en achter hem aan waren gegaan, waardoor ik het hele puppygezelschap, blaffend en wel, al snel had gevonden.

Tot mijn schrik zag ik dat Bello alweer iemand besprong, en deze keer zo te zien geen andere pup. Ik trok Bello snel van de jongen in kwestie af, die mij halverwege de twintig leek. Toen ik het gezicht van de jongen zag, schrok ik pas echt. Het was Niels! What the fuck deed Niels hier?! Ik dacht de heren ergens in Berlijn, Parijs of voor mijn part in Wenen zaten! Niels zelf leek ook enigszins uit het veld geslagen door het bijzondere en nogal indringende welkom dat hij van zijn puppybroertje had ontvangen.

Hij was bovendien zo stom om niet meteen uit de teefjespositie te komen. Met Bello uit de weg – die had ik inmiddels stevig bij zijn collar vast – zagen de andere reutjes hun kans schoon. Ze hadden bij Bello kunnen zien hoe je als échte reu een teefje neukt en zagen Niels' kontje nu als de ideale kans om hun nieuw verworven kennis meteen ook maar in praktijk te brengen. De grootste van de drie reutjes besteeg onmiddellijk Niels, die nu zelf ook iets liet horen wat op een jankend puppygeluid leek. Ik vroeg mij af of hij en Bello misschien uit één en hetzelfde puppynest kwamen. En zo ja, wat zou dan de puppynaam van Niels zijn?

Echt veel tijd om daarover na te denken kreeg ik niet. Ik voelde een harde ruk aan de riem die nog steeds aan mijn eigen collar vast zat en stond plotseling oog in oog met Paul en Tim, die – zoals de Britten zouden zeggen – 'not amused' waren. Bello had inmiddels ook door dat zijn drie lieve huis­genoten waren opgedoken en was, voor hem best ongebruikelijk, meteen bijzonder gedwee. Met zijn staart tussen zijn achterpoten ging hij aan de voeten van Paul zitten, in een poging bij zijn baasje weer een beetje in een goed boekje te komen. Bello zag de bui natuurlijk al hangen. Dat werd minimaal drie dagen in de sling met ball-gag in zijn pijpbekkie. En dat zou waarschijnlijk nog maar het begin van zijn straf zijn.

Het gevlei bij zijn baasje mocht Bello niet baten. Terwijl Tim de reutjes die om beurten zijn lover aan het neuken waren wegjoeg, keek Paul mij en Bello woest aan. "Waar is Bello's kooitje en wat hebben jullie hier in godsnaam allemaal uitgevreten?" Het was Niels, die weer overeind gekrabbeld was met minimaal één lading puppyzaad in zijn reet, die de smoking gun vond. "Ik ruik het zaad van mijn broertje, ik herken die meur uit duizenden!" Hij keek naar mijn ass en zag nog wat straal­tjes zaad langs mijn benen naar beneden lopen. "Kijk", zei hij tegen Paul, "deze oude graftak heeft seks met jouw Sjoerd gehad! Het zaad druipt nog uit zijn hoerenkut!"

Ik meende heel even een glimlach op Pauls gezicht te zien, iets van "that's my boy!", alsof hij stiekem toch ook wel een beetje trots was op Bello die werkelijk alles neukte wat los en vast zat. En dat nog wel voor een bottom! Maar Tim was vooral heel erg boos. Op Bello, die zijn lief had besprongen en daarmee de toon had gezet voor de andere reutjes die in Niels ook een leuk teefje zagen, en op mij, dat ik niet in staat was geweest om Bello in toom te houden en hem naar deze poel van verderf had meegenomen. Hij leek me aan de hoogste boom te willen opknopen.

Dat bleek gelukkig niet te gebeuren, maar een andere boom vlakbij zou nog wel een grote rol in dit verhaal gaan spelen. Tim gebood Niels redelijk kortaf om wat sleepkettingen e.d. uit de auto te gaan halen en ook wat sloten mee te nemen. Hij leek toch ook een beetje pissig op Niels dat die zich zo makkelijk door een paar van die hitsige jonge honden in zijn reet had laten pakken. Misschien dat ook Niels thuis nog wel een schrobbering te wachten stond, en misschien ook wel een dagje straf in de sling. Niet dat het mij en Bello veel zou helpen. Wij waren natuurlijk echt de klos.

Niels kwam terug met een paar kettingen en wat ik al had gevreesd gebeurde: Bello en ik werden allebei met een ketting aan een grote boom vastgezet. "Overdenken jullie je zonden nog maar eens, als jullie hier vannacht gezellig saampjes onder deze boom slapen. Wij gaan nu naar huis en komen morgen ergens in de loop van de dag wel weer eens kijken. Nadat we eerst lekker hebben uitge­slapen zonder rellerige jonge pup." Zonder nog verder naar ons om te kijken liepen ze weg, ons eenzaam achterlatend.

Dat was echter nog niet het ergste. Ze hadden Bello niet van zijn puppy gear ontdaan. En één ding had ik al gemerkt: in zijn puppy gear blijft Sjoerd ook in 'Bello-modus'. Dat zou nog niet zo erg zijn geweest als ik niet in de ogen van Bello had kunnen zien dat hij mij inmiddels als 'zijn' teefje zag, dat naar believen door hem gedekt kon worden. Ik realiseerde me dat ik de komende 10-12 uur geen kant op kon, behalve om de boom heen aan een ketting die steeds korter zou worden naarmate die zich om de boom heen wond. De enige vraag die nog onbeantwoord was: zou mijn ketting het langste zijn of die van Bello?