Een Ode Aan Amanda

Voor alle mensen die dit willen gaan lezen omdat ze een geil verhaal verwachten. Stop maar. Voor alle mensen die op zoek zijn naar lichaamssappen, ruige seks en hard klaarkomende figuren stop maar. Voor alle mensen die op zoek zijn naar extremiteiten. Stop maar.

Dit is mijn ode aan de mooiste vrouw waar ik ooit de liefde mee bedreef.

Ze zat bij mij op het HBO. Ik had haar leren kennen tijdens de introductie dagen. Toen ze uit de trein stapte en op het perron richting de ontmoetingsplek liep voor de eerstejaars die mee op kamp zouden gaan, was het alsof de tijd even stilstond. Het leek wel alsof tussen alle mensen op het drukke perron een soort zonnestraal over haar heen viel. Ik had voor niemand anders ogen dan voor haar. Een slanke jonge vrouw met blond haar dat leek te schitteren bij elke stap. Alles was precies in verhouding. Haar borsten en billen leken alsof ze speciaal voor haar lijf waren gemaakt, en beiden bewogen nauwelijks terwijl ze over het perron heen wiegelde.

De gehele route van een meter of 80 bleef die zonnestraal haar volgen. Nadat ze bij ons was aangekomen, stak ze haar hand naar me uit. “Hoi ik ben Amanda”, zei ze toen ze me leek te doorgronden. Haar ogen waren azuurblauw en mooier dan ik ooit heb gezien. Ogen waar je in verdrinkt. Haar oogopslag leek ietwat oriëntaals waardoor ze ook nog eens een exotische uitstraling kreeg. Haar uitstraling leek te zeggen dat het een onschuldig, verlegen meisje was. Zo`n meisje wat onbereikbaar lijkt omdat ze geen seks uitstraalt maar liefde en naïviteit.

Hoi en welkom was het enige wat ik nog uit kon brengen. Ik kan me nauwelijks voorstellen hoe dom ik eruit zag toen ik dat zei. Konijn in de koplampen komt zo bij me op.

Die week probeerde ik veel contact met haar te krijgen. Ik heb gelukkig mijn babbel mee, en na een halve dag herpakken, was ik langzaam mezelf weer. We hadden goede gesprekken met elkaar en we praatte over van alles en nog wat. Seksuele gedachtes kwamen (nog) niet binnen. Ik wilde alleen maar meer over haar weten en we bleken veel dezelfde interesses te hebben. Die eerste week hebben we zeker 3 nachten doorgepraat over de toekomst, liefde, schoonheid en alle andere zaken die het leven de moeite waard maken. Lichamelijke toenadering was er niet of nauwelijks.

Zo gingen de weken voorbij. Tot op een dag in herfst. Het was nog heerlijk warm en we zaten samen op het dakterras van de studentenwoning waar, ik met 4 vrienden woonde, te genieten van een wijntje. Amanda had een prachtig witte (licht doorschijnende) zomerjurk aan. Haar haren hingen los en ze rook naar bloesem. Elk woord dat ze sprak leek ze te zingen als een woudnimf uit de saga`s van weleer.

Ik weet niet eens meer waar ons gesprek over ging eigenlijk. Wat ik nog wel weet, is dat ik op een gegeven moment naar binnen ben gegaan om nog een flesje te pakken. Toen ik terug het terras op liep stond Amanda naast haar stoel en keek me vreemd aan. Ik kende die blik niet en kon hem niet goed plaatsen. Langzaam liep ik op haar af en vroeg aan haar wat er aan de hand was. “Ik wil je zoenen” was het antwoord van Amanda.

Vlinders gierden door mijn buik. Zei ze dit nu echt? “Waar komt dit vandaan?” Vroeg ik haar. In mijn stoutste dromen had ik niet kunnen bedenken ooit met deze prachtige vrouw meer te zijn dan vrienden. We hadden een connectie die ik nooit eerder had met een vrouw, samen lachen, samen huilen, samen genieten van het leven. Natuurlijk had ik wel eens gedacht hoe het zou zijn om samen met haar te zijn, maar ik dat het echt zou gaan gebeuren kon ik me in mijn stoutste dromen niet voorstellen. Mijn gedachtes vochten om emoties. Was ik blij? Was ik angstig? Wat moest ik doen?

Gelukkig beantwoordde Amanda die laatste vraag. Ze pakte de fles uit mijn handen, zette hem op tafel en drukte haar lippen tegen de mijne. Ik voelde elk zenuweindje van mijn lijf. Al mijn zintuigen schoten meteen op standje hypergevoelig. Ik rook, voelde en hoorde alles. Mijn lippen op de hare. Het was alsof alles tintelde. We liepen naar binnen en zakten samen op de bank in de woonkeuken. Mijn handen gleden langs haar hele lijf terwijl onze tongen met elkaar worstelden. Haar gladde slanke armen. Haar stevige ronde kont. Ik woelde met mijn vingers door haar haren die voelden als zijdezachte strengen.

Ze stond op uit de bank en liet de jurk langzaam van haar goddelijke lijf vallen tezamen met haar BH. Een prachtig uitzicht wat zelfs Da Vinci niet mooier had kunnen weergeven. Mooie stevige borsten (grote b kleine c), met kleine sproetjes, die de zwaartekracht leken te tarten. Een buikje met een klein bollinkje erin waardoor het heerlijk zacht leek.

Ze trok me uit de bank en trok mijn shirt uit. Mijn hele lichaam schreeuwde nu om de hare te voelen. Haar buik tegen de mijne, haar borsten op mijn borstkas, haar haren in mijn nek. Al staand en zoenend baande we ons een weg naar de douche. Daar ging ook de rest van de kleding uit.

Amanda stapte eerst in de douche, maar ik volgde haar niet meteen. Ik wilde haar opnemen. Terwijl de eerste stralen langs haar prachtige lichaam sijpelde en ze haar haren nat maakte zoals de dames in de Fa reclames nam ik haar hele lijf in me op. De druppels leken in slow motion langs haar lijf te glijden als de eerste dauwdruppels op een lente ochtend.

Ik weet niet hoe lang ik daar heb gestaan, maar uiteindelijk ben ik mee in de douche gestapt. We wasten elkaar en zeepten elkaar lijven in waarbij onze handen elkaars lichaam van top tot teen ontdekte. Ik wilde alles voelen, alles ruiken, alles proeven. Het innig zoenen was niet kinky of ruig maar lustvol en gevuld met passie terwijl onze handen alleen maar meer ontdekte.

Na de douche liepen we naar mijn kamer waar we samen op bed plofte. Het zoenen ging door, nog steeds vooral met passie. Ik zakte naar beneden en mijn mond, lippen en tong beroerden haar borsten en tepels. Haar borsten voelden vol, stevig en had prachtige kleine stijve tepeltjes. Licht kreunde ze nu in mijn oor terwijl haar vingers door mijn haar gingen.

Ik zakte lager en kwam uit bij die heerlijk zachte buik met navelpiercing. Het likken ging over in kussen en haar buik liet me voelen dat haar ademhaling aanzwol. Ik zakte nog lager en kwam uit bij haar venusheuvel. Ik rook geen zilt of geil. Ik rook bloemen, zomer, lente, kersen en andere heerlijkheden. Liefdevol liet ik mijn tong over haar lipjes en klitje glijden. Een wat hardere kreun ontsnapte uit haar keel. Ik wilde deze vrouw absoluut een hoogtepunt bezorgen met mijn tong. Met alle passie die ik in me had deed ik mijn ding, tot dat ze mijn hoofd weer omhoog haalde.

De blik die ze me gaf zal ik nooit vergeten. We wilden samen zijn, één worden. Ik ging zitten en zij sloeg haar benen om me heen. Ik zakte diep in haar en onze lijven klitte samen. In een mix van affectie en het samen willen zijn bedreven we de liefde. Langzaam en diep. Ik wilde dezelfde persoon zijn als zij. Samensmelten tot 1. Onze armen waren om elkaar heen geslagen en we probeerden elke vierkante millimeter van elkaar te voelen. Ze liefdesspel zoals je jezelf alleen kunt voorstellen uit de boekjes in een ideale wereld.

In deze positie, met dit gevoel in onze lijven hebben we meer dan een uur de liefde bedreven, waarbij beiden het gevoel hadden dat we nooit meer los van elkaar wilden komen. Elkaar zoenend, vasthoudend en voelend, ritmisch als 1 persoon. Nimmer heb ik zoveel passie, liefde, en gevoelens gehad als toen. Zelfs de nagel van mijn kleine teentje voelde alles en mijn zintuigen namen alles op. Absoluut de meest passievolle ervaring die ik ooit heb gehad met de vrouw van mijn dromen. Mijn Aphrodite, mijn venus. Ik had last van een overdosis endorfine en mijn hele lichaam voelde als een vat emoties van liefde en geluk.

Helaas heeft dit verhaal geen “happy end”. Toen we de volgende dag wakker werden en aan het ontbijt zaten vertelde Amanda eindelijk waarom ze dit wilde. Ze had een stage geaccepteerd in Canada en zou de week erna vertrekken voor 6 maanden. Zij wilde dit met mij meemaken omdat zij altijd het idee had gehad dat er meer was, maar zij niet onze vriendschap op het spel wilde zetten. Nu hadden we 6 maanden om na te denken of dit was wat we wilden.

Helaas voor mij is Amanda wel terug gekeerd, maar heb ik nooit meer iets van haar vernomen. Dit alles was rond het jaar 2002 en toen was er nog weinig social media en haar nummer was een andere als voor Canada. Ik heb haar nooit meer opgezocht, ook nu niet meer. De herinnering is mij te dierbaar en mijn droomvrouw moet op haar voetstuk blijven staan. Gelukkig kan ik soms nog dromen en terugdenken en dan voel ik weer die “rush” endorfine.