De Vriendengroep - 23

Het was net zo erg mijn schuld als dat het de hare was. Dat wist ik heus wel, al gaf ik het liever niet toe. Ik was al de loser. Ik liep naar de keuken. Misschien kon ik nog wat verdriet wegzuipen. Of beter nog… Wie weet was er iemand die mij wat ‘troost’ kon bieden. Dat ik zelf niet aan m’n trekken was gekomen, begon ik wel te merken. Want toen ik de keuken inliep, keek ik al snel tegen een openstaande koelkast deur aan en werd er druk gerommeld en hoorde ik al gerinkel van flessen. En beter nog, was dat degene voorover gebogen stond, en niets meer aanhad dan een korte nachtjapon, in het zwart. Mooie, blote benen verlicht door het licht van de koelkast en een allerlekkerst kontje wat zo uitstak. Zo kon ik ook nog m’n verdriet kwijt… En iets anders. Als dit Nathalie zou zijn…

‘Hey, Lucas.’ zei ze opgetogen. ‘Nog wakker?’ vroeg ze lief. Ik keek verstomd toe. Wat was zij toch knap. In de ene hand een fles wijn. Met de andere kamde ze snel haar voorover gevallen, rode lokken achter haar oren en ze lachte zo lief naar me.

‘Nog dorst?’ moest ik eerst om haar lachen. We hadden vanmiddag al stevig doorgedronken, en vanavond had ik haar niet minder maar meer zien drinken.

‘Kon niet slapen.’ zei ze en lachte verontschuldigend omdat ze dan maar naar de fles greep.

‘Ik kan ook wel wat gebruiken. Staat er wat sterkers in?’ veroordeelde ik haar zeker niet.

‘Kijk zelf maar. Staat genoeg.’ leek ook zij nog altijd wat verbaast te zijn over hoe goed haar vriend geboerd had, wat zeker te zien was aan de grootte en de inhoud van de koelkast. En dit was dus niet Nathalie. Maar Kamila. Ik liep naar haar toe, zij bleef staan, en kwam heel dichtbij toen ik ook even in de koelkast begon te neuzen. Ik kon haar ruiken. En ze keek naar me op terwijl ze afwachtte wat ik ging doen. Gelijk al spannend. Er stond een fles port open. Die stond er vanmiddag nog niet… Dus pakte ik die maar snel.

‘Lekker.’ zei ik dan alleen. Maar echt lachen kon ik niet, wat ze nu doorkreeg.

‘Kan je ook niet slapen? Toch niet door mij?’ vroeg ze gek genoeg. Kamila was een meid om van te dromen.

‘Door jou?’ vroeg ik nog wel, alweer vergeten waarom dat zo zou kunnen zijn.

‘Ik en Elise… Het stelt niet heel veel voor, hoor. Maar begrijp dat het gek was om te zien…’ leek ze zelfs haar excuses aan te bieden.

‘Was het spel, toch?’ lachte ik er maar om. ‘Hyun kan ook lekker bekken, hoor.’ knipoogde ik zelfs, alsof alles volkomen normaal was… Ik repte geen woord over waarom ik echt een borrel kon gebruiken. Want Kamila leek m’n gezelschap wel te waarderen. Zij wel. Misschien gewoon een vriendschap, maar na vanmiddag was er zeker een klik. We zochten het dak weer op. Ons plekje, zo voelde het. Het was wel eens tuk koeler, maar nog altijd lekker. Windstil en geen wolkje aan de lucht. De sterrenhemel was kraakhelder. En nu hoorde je echt niks. Alleen ons zachte gemompel.

‘Het viel allemaal een beetje tegen, volgens mij.’ gaf ze toen toe, niet wetende dat dit niet voor iedereen gold. En voor mij dan weer dubbel. Ik wilde wel horen wat zij ervan vond. Eindelijk zei ze er wat over.

‘O, ja?’ vroeg ik dan ook door.

‘Ja, geloof niet dat iedereen echt zo ver wilde gaan. En dan ook nog daar. Ik vond het niks.’ zei ze zelfs. En ik maar denken dat ze allemaal zo geil op elkaar waren dat ze niet van elkaar af konden blijven, als niemand zou kijken. Niet dus.

‘Je leek het wel leuk te vinden. En Elise ook.’ dacht ik me te herinneren. ‘Jullie gingen er wel voor.’

‘Ja, jawel.’ gaf ze toen wel toe. ‘Zoenen is ook weer niet zo erg, toch?’ dacht ze dat ik daar nog van wakker had gelegen. ‘Was ook niet onze eerste keer.’ was ook zo. Bizar eigenlijk. ‘Maar pijpen… Dat ging wel wat ver, vond je niet?’ was dus het probleem geweest. Ze had dus geen trek gehad om Mussa te pijpen. Maar dat had ze pas toegegeven toen Hyun had gezegd niet meer mee te willen doen.

‘Vond Sophia ook, zeker?’ hoopte ik dat het zo zou zijn. Kamila knikte daar ook op. Dus was het echt alleen Elise die er wel voor open had gestaan, en het had willen doen. Dus had ze het ook gedaan. Pijpen, en meer dan dat.

‘En jij dan?’ vroeg ze mij, iets wat stiekem en vooral erg nieuwsgierig. ‘Je bent de enige nog qua aanhang die er nog bij is.’ merkte ze terecht op.

‘Geen idee.’ lachte ik. ‘Gisteren heeft het wel flink geknald tussen mij en Elise. Op meerdere manieren.’ gaf ik toe ruzie gehad te hebben, en het ook weer goed gemaakt te hebben daarna. ‘Ik vond het allemaal wel spannend, denk ik. Al vond ik het ook doodeng.’ zei ik haar eerlijk. ‘Ik was ergens wel nieuwsgierig hoe het zou lopen. Wie met wie… Weet ik veel.’ deed ik maar alsof ik nu begreep hoe dom en stom het allemaal klonk. Kamila gniffelde hierom en keek wat verlegen weg.

‘Had je gehoopt op iemand?’ vroeg ze me. Zij en Sophia zouden Mussa doen, Elise zou Jeff doen en Hyun wilde niet eens draaien. Dus niemand voor mij.

‘Niet heel gek, toch? Klinkt op papier best leuk.’ noemde ik het maar.

‘Ja, dan wel.’ stond ze er hetzelfde in. Toch keken we elkaar even net iets te lang aan. Het begon te kriebelen in m’n buik. Bedoelde ze soms iets anders?

‘Ik zou denk ik geen nee zeggen, had jij mij moeten… pijpen.’ durfde ik nu zomaar te zeggen. Iets wat ik anders nooit tegen een meisje zou zeggen.

‘O, ja?’ vroeg ze zowaar wat uitdagend. ‘Jammer dan voor je, dat het niet zo uitkwam.’ wilde ze eigenlijk zeggen dat ik dat wel kon vergeten.

‘Dus dan zou je het wel doen?’ kon je het ook interpreteren. ‘Want als het wel zo was uitgekomen, zou het niet ‘’jammer’’ voor mij zijn?’ lachte ik was ondeugend terug. Ik dacht haar te hebben. Niet echt, natuurlijk.

‘Misschien wel.’ zei ze daarop echter. Loze woorden, want het was dus niet zo gegaan. Ik kon er wel om lachen.

‘Dan had ik Hyun echt geslagen. Want door haar zou het dan niet zover gekomen zijn!’ liet ik haar er ook om lachen.

‘Tenzij…’ speelde ze daar meteen op in. Tenzij we het stiekem zouden doen zodat niemand anders ervan afwist. Zoals Elise en Jeff gedacht hadden…? En zij nu ook? Hier op het dak?

Maar Kamila zei me dus mij wel te willen pijpen. Toch?! En toch leek dat er even niet toe te doen. Niet nu, dan. Wel een mooie opsteker. En waarom ook niet als het toch klaar is tussen mij en Elise, ga ik haar toch niet meer zien. Toch was het niet zo simpel. Ze keek alweer weg. Het was een grapje. Beetje uitdagend en zeker spannend. Maar meer niet. Zat ze dan in haar zwarte nachtjapon op het dak met een jongen die deze avond het geilst van zijn hele leven was geweest. En ik deed er niks mee. Ik had nog een vriendin. Soort van. Ik weet het niet. Maar het was vast niet verstandig om het nog erger te maken dan het al was. En daarnaast kon zelfs deze Kamila mij niet doen vergeten wat ik gezien heb, en hoe Elise zich daarna had opgesteld.

‘Weet je waarom ik wil drinken?’ trok ik weer haar aandacht. Ik wilde het kwijt. Ik wilde weten hoe ze hierover dacht. Zoenen was misschien niet zo erg. Okay, dat wilde ik nog wel accepteren. Maar wat ik gezien had, wat Elise gedaan had, was dat ook niet zo erg? Ik geloofde bijna van wel.

‘Vertel.’ zei ze nog wat opgetogen. Ze had geen idee wat er ging komen. Ik gniffelde dan ook even en zuchtte terwijl ik een dood punt opzocht om mijn blik op te focussen.

‘Ik betrapte Elise zojuist. Uurtje terug, of zo.’ zei ik eerst. Meteen kwam er wat ernst in haar blik. Ik hoefde niet uit te leggen waarop ik haar betrapte.

‘Met wie? Met Mussa?’ vroeg zij toen meteen. Opvallend…

‘Uhm…’ dacht ik eerst te willen zeggen dat het met Jeff was. Maar dat was niet waar. ‘Ja, ook…’ liet ik toen maar vallen, en haar ogen werden groot.

‘Wat?!’ reageerde ze fel. ‘Elise? Met…? Met…?’

‘Yup.’ knikte ik maar. ‘Debiel, he?’ deed ik net alsof het er al niet meer toedeed.

‘Uh, ja.’ zei ze stellig. ‘Nogal.’

‘Tja, ik weet het.’ Ik voelde Kamila’s blik priemen.

‘Ben je niet boos?’ vroeg ze daarna. Ik haalde m’n schouders op en zuchtte.

‘Wilde het wel zien. Dacht ik. Geen idee. Ik weet het niet. Echt niet. Het is…’ begon ik toch moedeloos te klinken. Nu keek ze me wat bezorgder aan.

‘Jezus, Lucas… Dit zag ik niet aankomen.’ kon ze er alleen over zeggen. Details wilde ze niet. Niet volledig. ‘Pijpen?’ vroeg ze wel, namelijk.

‘Toen ik haar betrapte, pijpte ze Jeff, ja…’ zei ik, en gaf ik aan dat het daar niet bij bleef. ‘Even later reed ze zichzelf klaar op hem, toen…’ wilde ik het toch vertellen, maar ze stopte me.

‘Ja, ho maar.’ lachte ze er ongemakkelijk om. Ik schudde met m’n hoofd.

‘De trut.’ noemde ik haar. Het was zacht uitgedrukt, dat wat ik voor haar voelde en van haar vond.

Kamila komt dichterbij. Ze legt een hand op m’n schouder, en even later haar hoofd. Ze troost me.

‘Wist je het van Mussa?’ vroeg ik haar nog. Ze noemde zelf zijn naam eerst.

‘Ik en Mussa zijn best close. Als vrienden.’ zei ze eerst. ‘Hij is al jaren verliefd op haar. En hij had wel zoiets gezegd dat hij wel wat wilde proberen. Maar dat hij het ook echt zou doen, geloofde ik niet.’ klonk ze oprecht. En ik geloofde haar.

‘Het was denk ik ook niet zijn bedoeling. Gek genoeg. Het is… Ja, laat maar.’ nam ik het weer voor hem op.

‘Je hoeft er niks over te zeggen. Echt. Fuck Jeff.’ zei ze wel. Ze vond het niet kunnen. Ze vond dan vooral dat hij te ver gegaan was. Misschien wist ze meer over hem en Nathalie, dacht ik nog.

‘Dat dacht Elise ook.’ lachte ik er nu al om. Het kon wel op wat sympathie rekenen van Kamila. Het was ook deels mijn schuld. Ik had eerder aan de bel kunnen trekken. Eerder Elise tot een halt moeten roepen. Gewoon een grens trekken, en dan concluderen dat ze daar al lang overheen was gegaan. Dan was dit zeker nooit gebeurd. Niet dat we dan wel als een gelukkig stel verder zouden gaan, maar dan was dit in ieder geval niet gebeurd. Dat wist ik wel zeker. Maar de grenzen binnen deze vriendengroep waren vaag. En daar leek iedereen wel een beetje last van te hebben. Sophia begon mij ook te bekken, terwijl ze wist dat ik en Elise samen zijn. Het was vast niet het enige wat dit weekend gebeurd was onderling in de groep. Maar als het aan mij lag, was ik er nu wel klaar mee. Geen gekonkel meer met gevoelens van opwinding en lust. Het was mooi geweest zo.

Alleen lag het niet aan mij. Zoals niks dit weekend aan mij lag. Ik had helemaal geen invloed binnen deze groep, in dit huis of op welke gebeurtenis dan ook, die wel of niet gebeurd is, of op wat nog ging komen. Na een halfuurtje kwamen we alweer van het dak af. Het was frisser dan we dachten. Bijna koud. Zeker voor haar. We lopen door de stille, donkere hallen van dit enorme huis en ik volg haar. Ik volg haar naar haar kamer. Ik wilde gewoon meelopen. Of wilde ik meer? Ik wilde heel veel. Maar ik wilde vooral dat dit voorbij was.

‘Welterusten.’ zei ik dan ook maar voor haar deur. Ik had achter haar gelopen. Haar heerlijke lijf voor me, met die heerlijke billen die nog maar net werden bedekt door haar japon. Wat een meid. Ze keek me met grote, vertederende ogen aan. Dan vergat ik Elise toch heel even.

‘Geen gekke dingen doen, he?’ wilde ze alleen nog weten. Ik nam diep adem en zuchtte. ‘Ga je naar Elise? Praat er nog een keer over.’ zei ze zelfs, al keek ze wel alsof het haar ook onmogelijk leek dit nog goed te maken.

‘Nee, ik denk het niet. Ik wil haar even niet zien.’ voelde ik me weer even verloren, en vooral erg alleen nu. Ik had er geen invloed op. Niet dat ik wist. Ik zou het niet verzinnen. Maar Kamila wel, aangezien ze nogal met me te doen had.

‘Lucas. Dit verdien je niet. Echt niet.’ zei ze en ze pakte m’n hand. Ze keek me aan en kwam iets dichterbij. Ik deinsde nog terug omdat ik dacht dat ze me wilde kussen, maar ze omarmde me en drukte zichzelf gewoon tegen me aan om me nog één keer wat troost te bieden. Dacht ik… ‘Je mag ook bij mij blijven…’ zei ze zachtjes. Haar ogen leken steeds groter te worden en zoals ze naar me opkeek, voelde ik me gewaardeerd en gewild. En dat door iemand die ik nauwelijks kende, maar waarmee tot nu toe elke minuut een klein feestje was geweest…

‘Ik weet het niet… Ik…’ twijfelde ik, maar niet bepaald overtuigend. Haar hand vond mijn wang. Ze liet me haar aankijken. En daarna liet ze me haar kussen. Ze moest op haar tenen staan en haar lichaam drukte ze nog verder tegen me aan, terwijl ze haar lippen op de mijne plaatste. Het was een hele lange dag geweest. Echt een hele lange. Maar zo lang, dat ik nu ook de derde, nog aanwezige vriendin van Elise zoende, was wel iets om over na te denken…

‘Ik wil je troosten…’ fluisterde ze daarna zwoel in mijn oor. Ze liet er geen gras over groeien. En dat deze woorden nu nogal wat met me deden, kon ze direct voelen. Ze keek nog kort tussen onze lichamen in. Kamila deed echt wat met me. Juist nu na dit alles. ‘Wil je wel laten zien wat ik denk dat je verdient…’ gooide ze er zelfs nog een schepje bovenop. Ik had hier geen invloed op. En dus volgde ik haar haar kamer in…