Onderweg Naar Kerstmis - 3

Die bewuste donderdagavond, twee avonden voor Kerstavond dus, zag Suzanne er prachtig uit in haar rode jurk en haar mooie zwarte nylonkousen, die tot een flink eind boven de knieën te zien waren. Zo kort was haar kleedje dan weer wel. Ze droeg ook hoge hakken met open tenen, zodat haar mooi gelakte teennagels doorheen het nylon zichtbaar bleven.

Mijn zusje was gestrest omdat Danny al twintig minuten te laat was. Dat was uiteraard de logica zelf, aangezien ‘Danny’ helemaal niet bestond. Moeder probeerde haar te troosten en op te monteren.

“Je ziet er prachtig uit, Suzanne,” zei ze. “Daar heb jij geen man aan je zij voor nodig.”

“Mam, ik wil vandaag doodgraag een paar van die pretentietrutjes op hun plaats zetten. Ik wil absoluut niet in mijn eentje naar dat kerstfeest.”

Ze had het net gezegd toen de deurbel klonk.

“God zij dank!” zuchtte Suzanne opgelucht. Ze rende naar de voordeur, maar toen ze die openmaakte bleek haar opluchting van heel korte duur. “Debby..? Wat doe jij hier..? Waar is Danny..?”

“Zijn vlucht is uitgesteld omwille van een hevige storm boven Oslo,” zei Debby, met een uitgestreken gezicht. “Het is hoogst onwaarschijnlijk dat hij vanavond nog hier geraakt. Ik weet hoezeer jij naar zijn komst uitkeek, Suuz… Het spijt me zo.”

“Godverdomme!” vloekte Suzanne, wellicht voor de eerste keer in het bijzijn van haar moeder. Zelf had ik haar in ieder geval nog nooit horen vloeken. “Ik kan nu niet meer naar dat kerstfeest,” voegde Suzanne er dramatisch aan toe. “En vanaf nu kan ik ook niet meer voor het Rode Kruis werken. Er zitten daar enkele meiden tussen die mij hierom in mijn gezicht zullen uitlachen. Ik mag er niet aan denken!”

Op dat moment stuurde Debby mij een samenzweerderige knipoog toe, waardoor ik wist dat zij besloten had dat de tijd rijp was om een eerste visje uit te gooien.

“Onderweg naar hier heb ik kunnen nadenken over hoe we jouw probleem kunnen oplossen,” zei ze.

“Door zijn vliegtuig te laten landen!” zei Suzanne, bijna in tranen.

“Nou, dat is nog niet eens vertrokken, dus die mogelijkheid valt af,” zei Debby, “maar ik heb wel een ander idee bedacht.”

“De tijd terugdraaien, zodat ik niet gezegd heb dat ik een vriendje ging meebrengen?” vroeg Suzanne.

“Nee,” grinnikte Debby. “Maar… Weet iemand van jouw collega-vrijwilligers wie jouw broer is?”

Suzanne schudde haar hoofd, “Nee. Waarom..? Wacht eens even, Deb… Wil jij me voorstellen dat ik mijn eigen broer meeneem als mijn date?”

“Ja… Als hij dat al zou willen natuurlijk,” zei Debby, precies volgens het plan dat we vooraf doorspraken. “Stef ligt nu eenmaal redelijk goed in de markt bij de meisjes.”

“Je wordt bedankt,” grijnsde ik, maar verder hield ik mijn mond. Met plezier liet ik het initiatief nog eventjes aan Suzannes beste vriendin. In mijn aanvoelen was ze heel goed bezig om mijn zus te overtuigen.

Zoals ik al verwachtte, negeerde Debby mijn opmerking compleet en haalde haar schouders op. “Geef toe Suuz, jouw broer past helemaal in het profiel.'

“Oh nee! Stef past helemaal niet in het profiel!” reageerde mijn zus per direct.

Wat dat profiel inhield was iets tussen de twee hartsvriendinnen. Dat begreep ik uiteraard wel, maar toch had ik graag willen weten wat ze daarmee precies bedoelden. Dit leek mij echter niet het moment om naar verduidelijking te hengelen. In plaats daarvan stond ik op en keek mijn zus strak aan.

“Suzanne, als het jouw vooruit helpt, wil ik vanavond met plezier jouw zogenaamde date spelen.”

Mijn zus keek me enkele seconden aarzelend aan. “Ik weet het niet,” zei ze uiteindelijk.

Debby nam het weer van mij over en ging zo dicht bij Suzanne staan dat niemand anders kon verstaan wat ze haar in het oor fluisterde.

“Oké! Wat heb ik te verliezen?” zei Suzanne uiteindelijk, waarna ze zich op een ietwat bazige toon tot mij richtte. “Ga jezelf alsjeblieft eerst scheren. Trek daarna een net pak aan.. én een stropdas.”

“Ja mevrouw,” knikte ik sarcastisch.

Terwijl ik in de richting van de trap liep, hoorde ik mama nog net zeggen hoe lief ze het vond dat ik dit voor mijn zusje wilde doen. Nu ja, ze kon uiteraard maar beter niet weten wat voor ‘groter doel’ haar zoon voor ogen had…

Ik scheerde me snel, kleedde me aan en ging terug naar beneden, met een pik al half stijf bij de mogelijkheden die in het vooruitzicht lagen. Uiteraard moest het moeilijkste deel nog komen. Iets waar ik eigenlijk nog niet zo goed over had nagedacht, maar opnieuw kwam Debby ter hulp.

“Wauw, Stef,” kirde ze, zo overtuigend mogelijk. “Wat zie jij er lekker uit!”

Ik begreep dat het haar poging was om de laatste twijfel bij Suzanne weg te halen en dus speelde ik het spelletje mee.

“Dank je, Debby. Denk je dat ik zo goed genoeg in de markt lig bij de meisjes? Ben ik een beetje…’Hot’?” zei ik op flirterige toon.

“Onnozelaar!” schold Suzanne me uit. “Flirten met mijn beste vriendin… Erger kan ik het écht niet bedenken!”

‘Flirten?’ bedacht ik, inwendig glimlachend. Het was maar goed dat mijn zus niets afwist van wat haar vriendin en ik de voorbije weken allemaal hadden uitgespookt, anders waren mijn kansen wellicht nu al verkeken.

Mama haalde de geest wat uit de fles door te zeggen dat ze een foto van ons twee wilde maken.

“Serieus?” vroeg Suzanne, terwijl moeder haar digitale camera er al bij pakte.

“Mijn twee kinderen zijn nu volwassen,” zei ze. “Dat wil ik vereeuwigd zien.”

Ik plooide mijn arm om Suzanne heen en het viel me mee dat ze mij niet wegduwde, in de tijd die moeder nodig om enkele foto’s te maken.

“Geniet van jullie avondje uit,” zei mama.

“Ja,” grapte Debby, op haar beurt. “Geniet ervan… Jullie alle twee.”

“Ik kan niet geloven dat zijn vlucht vertraging heeft opgelopen,” klaagde Suzanne, onderweg in de auto. “Ik dacht dat ik eindelijk eens…”

“Eindelijk eens wat?” vroeg ik, nadat ze haar zin niet afmaakte.

“Ik had die trut-meisjes zo graag eens flink op hun plaats gezet vanavond,” zei ze zacht. “Dat zit er nu met jou niet meer in.”

“Suzanne, als jij dat wil, dan speel ik vanavond met plezier een stapelverliefde jongen,” bood ik aan.

“Dat zou behoorlijk raar zijn,” reageerde mijn zus met een zucht. “Ja toch?”

“Raar wel ja,” beaamde ik. "Maar alleen jij en ik zullen dat weten. Iedereen zal denken dat jij een kerel aan de haak hebt geslagen die zijn zinnen op jou heeft gezet.”

“Zijn zinnen op mij heeft gezet?” vroeg Suzanne, terwijl ze mij aankeek.

“Ja,” knikte ik. “Iemand die jou als een heel mooi meisje ziet en haar in zijn geheel zou willen verslinden.” De duidelijke verwijzing naar mijn eigen internetwoorden kwam bij haar binnen zoals ik het bedoelde. Haar rood aanlopende wangen waren daarvan het bewijs.

“Ik keek gewoon zo hard uit naar deze avond en naar deze date,” zuchtte ze

“Dat snap ik,” knikte ik, “Maar ik zal die Danny zo goed mogelijk vervangen.”

“Geloof me, Stef,” zei ze, met een nieuwe zucht. “Jij kunt hem niet vervangen...Echt niet.”

“Vertrouw me nu maar,” bracht ik in. “Misschien ben ik wel beter dan hij.”

Vervolgens vertelde ze mij de hele voorgeschiedenis met Danny. Uiteraard kon ik me moeiteloos inleven in alles wat te maken had met haar nep-vriendje, aangezien ikzelf dat nep-vriendje was.

De rest van de rit viel er een ongemakkelijke stilte, die duurde tot we in Brasschaat bij de feestlocatie aankwamen.

“Breng me vanavond alsjeblieft niet in verlegenheid,” zuchtte ze.

“Suzanne, ik ben vanavond jouw perfecte date,” glimlachte ik. “Alle meisjes zullen jaloers zijn op jou.”

“Ik wou dat het waar was,” zuchtte ze opnieuw, waarna ze uit de auto stapte.

Terwijl we het chique restaurant binnenliepen, pakte ik snel haar hand in de mijne. Verbaasd keek ze me aan.

“Ja zeg,” zei ik, met een uitgestreken gezicht. “We moeten wel een koppel lijken. Ja toch?”

Mijn zus knikte alleen maar, terwijl het best fijn aanvoelde toen we onze vingers, op haar initiatief, in elkaar vlochten.

Eenmaal in het restaurant leidde een schattige serveuse ons naar een prachtig versierde feestzaal, die door de voorzitter van de plaatselijke afdeling van het Rode kruis was afgehuurd. Nou ja, eigenlijk klonk ‘voorzitter’ ergens enigszins oneerbiedig, had ik van Suzanne eerder al begrepen. Die man was een gewezen notaris, die na zich zijn pensionering had opgeworpen als de échte mecenas van de vereniging. Dit jaarlijkse Kerstfeest van het Rode Kruis, wat hij samen met zijn vrouw aanbood aan alle vrijwilligers én hun eventuele partners, was door de jaren dé feestelijke afronding van het lopende werkjaar geworden.

We waren nog maar enkele passen de zaal ingegaan, toen Suzanne merkte dat ik naar haar keek.

“Kun je niet naar andere meisjes kijken en terwijl doen alsof je bij mij hoort?” vroeg ze.

“Sorry,” verontschuldigde ik me oprecht. “Vanavond is mijn aandacht uitsluitend op jou gericht.”

“Dat klinkt een beetje griezelig als je eigen broer zoiets zegt,” glimlachte Suzanne. “Maar goed… We zijn nu binnen, dus begin maar met acteren.”

“Oké, antwoordde ik, mijn mooie zusje snel nog eventjes zacht in haar hand knijpend. “Als je maar niet vergeet dat ik er de hele avond voor jou ben, Suuz.”

Dat laatste zei ik geen seconde te vroeg, want op dat moment kwam er al een mooie roodharige meid in onze richting. Ze begroette ons, op een toon die droop van gespeelde verrassing. Ze wees daarbij in mijn richting.

“Ja zeg, Suzanne,” kirde ze, ongemakkelijk luid. “Hij is écht en hij ziet er nog lekker uit ook!”

“En jij bent vast voor 80 procent écht,” ging ik, met een duidelijke verwijzing naar haar nep-tieten, meteen in de tegenaanval.

“Wat!?” De roodharige hapte naar adem, wellicht omdat ze overduidelijk begreep wat ik bedoelde.

“Nou nou,” lachte Suzanne. “Daarmee heb ik wel een antwoord op de vraag die ik jou zelf nooit durfde stellen, Gemma.”

“Jij trut,” siste die, met opeengeklemde kaken.

“Je moet beslist zelf trut zijn om dat in iemand anders te kunnen herkennen,” verweerde mijn zus zich op zelfzekere toon, waarna Gemma er als door een wesp gestoken vandoor ging.

“Sorry zus,” verontschuldigde ik mezelf. “Dat van die neptieten had ik waarschijnlijk beter niet gezegd, maar ik heb nu eenmaal niet de gewoonte om mijn date door wie dan ook te laten beledigen.”

“Ik vond het geweldig,” lachte Suzanne, en voor het eerst sinds Debby voorstelde dat ik haar date zou zijn, leek mij haar lach oprecht.

Na het gebruikelijke welkomstwoordje van de voorzitter zaten we de volgende anderhalf uur met ongeveer vijfentwintig personen aan een lange tafel te eten. Gemma zat gelukkig een eind bij ons vandaan, maar als we haar kant opkeken, dan schoten haar ogen vuur. Gezellig babbelend met de mensen om ons heen, ondergingen we haar boze blikken beleefd, al kon ik het niet laten om mijn arm een paar keer rondom Suzanne te leggen in die momenten dat Gemma onze kant opkeek.

Toen ik naar het toilet moest, boog ik me voorover en kuste Suzanne op de wang. Ik probeerde daarmee niet alleen de indruk dat we een koppel waren te versterken. Het was tegelijkertijd mijn bedoeling om gevoelens bij mijn zus op te wekken, waar ik later misschien mijn voordeel mee zou kunnen doen.

Zodra ik terugkwam van de toiletruimte begon het hele gezelschap zich op te maken om naar het Sportpaleis te vertrekken voor de avondvoorstelling van ‘The Night Of the Proms’. Een heuse ‘stoet’ van limousines zou ons daar naartoe brengen. De voorzitter en zijn echtgenote hadden blijkbaar op geen duit meer of minder gekeken, want na de voorstelling zouden diezelfde limousines ons terug naar de feestzaal brengen voor het dessertbuffet.

“Voor de duidelijkheid…” fluisterde ik tijdens het wachten op onze beurt in mijn zusjes oor, “ik vergat het al de hele tijd te zeggen, maar jij ziet er écht prachtig uit vanavond.”

Het bracht Suzanne lichtjes aan het blozen. “Bedankt,” zei ze. “Je ziet er zelf ook best knap uit.”

“Ik verzorg mezelf goed,” grapte ik.

“Ja, dat klopt,” zei ze, hoewel niet op de flirterige toon waarop sommige meisje zoiets wel eens eerder tegen me zegden.

“Als je mijn zus niet was, zou ik vast en zeker over je heen willen,” zei ik, met een knipoog. Het was niet bepaald onschuldig, maar wel een eerste zetje om haar alvast te laten wennen aan het idee.

“Wie weet… Misschien laat ik dat wel toe,” antwoordde Suzanne, waarna ze verlegen glimlachte.

Hoe dan ook, haar toon en haar glimlach deden mijn pik verstijven, terwijl ik haar snel naar de tweede limousine in de rij leidde. Gemma stond enkele plaatsen achter ons en het spreekt voor zich dat zowel mijn zus als ik er geen zin in hadden om samen met haar in dezelfde auto te zitten.

Wie er dan wel al in de wagen zat, dat zagen we pas toen we al ingestapt waren. De notaris en zijn vrouw zaten tegenover ons en dus begroette ik de voorzitter en zijn echtgenote maar spontaan met ‘Meneer en ‘Mevrouw’. Dat wilde het oudere koppel echter absoluut niet horen.

“Zeg maar Herman,” zei de vriendelijke man. “Dat praat wat makkelijker.”

“En ik ben Melanie, maar zeg gerust Mel, zoals iedereen,” zei de goed geconserveerde dame naast hem.”

Uiteraard kenden ze allebei mijn zus al langer. Suzanne moest zichzelf dus niet introduceren, maar mij stelde ze wel netjes voor als haar vriend Stef.

“Ik denk dat jullie de juiste wagen hebben uitgekozen, jongelui,” zei Mel, waarna man en vrouw tegelijk naar het dak van de limousine wezen. Suuz en ik keken allebei op en toen pas zagen we de maretak boven ons hoofd. Glimlachend keek ik mijn zus aan, terwijl ik bedacht dat het niet anders kon dan dat er daarboven iemand op mij lette.

“Ken je de symbolische betekenis van de maretak, Stef?” vroeg Mel lacherig.

“Jazeker,” zei ik. “Dat wordt euh… zoenen.”

Ik draaide mijn hoofd in de richting van Suzanne, die mij niet begrijpend aankeek. Een woordje uitleg was hier dus zeker op zijn plaats.

“Lieverd,” begon ik, “als ik het goed hebt dan stond de maretak in de oude Scandinavische sprookjes voor vriendschap en liefde. Later is men die maretak in de Angelsaksische landen gaan gebruiken tijdens de kerstperiode, als symbool van de liefde. Menig koppel heeft elkaar gezoend onder een maretak en het is een hardnekkig gerucht dat het een heilzame werking zou hebben op de liefde voor elkaar.”

“Dat heb je goed samengevat, jongeman,” zei Herman. “Waar wachten jullie nog op? Vooruit… Zoenen!”

Suzanne’s blik was een en al nervositeit toen ik naar haar toe boog. Toch kuste ik haar. Nee, geen hartstochtelijke, tong-verkennende kus, maar wél heel veel meer dan een gebruikelijke kus tussen broer en zus. Voor de geloofwaardigheid mocht dat ook wel, dus trok ik haar hoofd naar het mijne, zodat ze er niet al na enkele seconden onderuit kon komen. Ik kuste haar teder, in de hoop in haar hoofd wat verwarring te zaaien en in de lagere regionen iets van broeierige warmte te veroorzaken.

“Oh wat fijn om weer jong te zijn,” grapte de vrouw van de voorzitter, daarmee allicht onbedoeld een einde makend aan onze kus.

Ik keek naar Suzanne, die een compleet onleesbare blik op haar gezicht had staan. Het was me wel duidelijk dat de kus een zekere impact op haar had, al wist ik niet hoeveel. Was het genoeg om haar te laten denken wat ik wilde dat ze dacht? Alleen de tijd zou het leren.

Mijn vingers verstrengelden met de hare en mijn duim maakte zachte cirkels op de binnenkant van haar hand, terwijl we de rest van de rit een gezellige babbel hadden met de vriendelijke voorzitter en zijn al even sympathieke echtgenote.

We kwamen aan bij het Sportpaleis en opnieuw liepen we hand in hand. Deze keer was het Suzanne die de mijne pakte en dat voelde gewoon goed. Onderweg naar de grote hal waar het optreden plaats zou vinden, wees mijn zusje me plots op een van de openstaande deuren, waarboven verrassend genoeg ook een maretak hing.

Ik draaide me naar haar toe en stond op het punt om haar te vragen of we nog een keer zouden kussen, toen ze mij al meetrok naar die bewuste deur. Eenmaal daar, boog ze voorover en kuste me. Onze tweede kus was net iets dwingender, met ietsje meer hartstocht dan de eerste keer. Hoewel we er allebei voor zorgden dat we onze tong niet in elkaars mond ‘propten’, was het een heel intieme kus. Het soort kus dat je aan het begin van een relatie hebt, als alles nog nieuw en spannend is. De tent in mijn broek suggereerde dat het inderdaad ook écht nieuw en écht spannend was.

Terwijl ik de kus verbrak, drukte ik mijn erectie met opzet eventjes zacht tegen haar heup aan. Gelijk had ik het idee dat ze mijn hardheid opmerkte, wat direct bevestigd werd door haar woorden.

“Komt dat door mij?” vroeg ze op een slinkse toon, waarvan het hoge flirtgehalte simpelweg afdroop. Deze Suzanne was duidelijk een heel ander meisje dan degene die ik al mijn hele leven kende.

“Ja,” antwoordde ik eerlijk. “Als jij mijn zus niet was, dan zou deze date wel eens een heel ander einde kunnen krijgen.”

“Hoe komt dat?” vroeg ze, terwijl ze mijn hand opnieuw vastpakte.

“Daar wil je het antwoord niet op weten,” antwoordde ik, terwijl ik haar er eigenlijk juist wél bij wilde betrekken.

“Misschien toch wel,” bracht zij in, terwijl we verder liepen.

“Maar je bent mijn zus,” merkte ik op.

“En als ik dat niet was?” vroeg ze.

“Dan zou je nu jouw mond vol hebben,” zei ik botweg, tegelijkertijd beseffend dat ik mezelf daarmee voor een flink stuk ‘bloot’ gaf.

“Waarmee?” vroeg Suzanne. De guitige manier waarop ze met haar ogen knipperde, maakte me duidelijk dat ze maar al te goed wist wat ik bedoelde. Dat bracht me op een ideetje. Ik liet haar hand los en bleef stokstijf staan.

“Suzanne!” riep ik luid en deed alsof ik naar adem snakte. Tegelijk probeerde ik zo geschokt mogelijk te kijken.

“Ja zeg!” sputterde mijn zus tegen. “Jij bent wel begonnen met die gore mannenpraat.”

Het volgende moment verbaasde ze me pas echt, door haar hand naar mijn kruis te brengen en er een niet te missen kneepje in te geven.

“Ik doe gewoon wat verkenningswerk voor mijn beste vriendin,” verklaarde Suzanne haar handeling. “Debby wil al een hele tijd weten of jij zo groot geschapen bent als zij denkt.”

“Cho… Su… Suzanne!” stamelde ik, oprecht verbijsterd door haar onverwachte, ondeugende gedrag.

Ze glimlachte naar me en kneep me nog een keer stevig tussen de benen, voordat ze opnieuw sprak. “Als jij mijn broer niet was, dan zou je nog vanavond mijn naam kreunen, in plaats van die te stamelen.”

Vooraleer ik kon reageren, bracht ze haar mond al tot bij mijn oor.

“Ik moet nog snel naar het toilet voordat de show begint,” fluisterde ze, waarna ze me snel op de lippen kuste. “Wacht je hier op mij?”

Volledig overdonderd door wat er zojuist gebeurde, keek ik mijn sierlijk heupwiegende zus na. Was dit alles echt gebeurd? Ik was deze avond ingegaan als de jager, maar plots voelde ik me de prooi.

Zelf maakte ik ook maar snel gebruik van het toilet. Ik plensde wat koud water in mijn gezicht in een poging om zowel figuurlijk als letterlijk wat af te koelen. Tegelijkertijd probeerde ik me zo goed mogelijk te concentreerde op de finale van het plan. Het leek er sterk op dat het nog beter zou werken dan ik had verwacht... De kans op succes was zojuist heel wat toegenomen ten opzichte van het percentage waarmee ik deze avond inging.

Ik keerde terug naar de lobby, waar het nog een dikke vijf minuten duurde voordat mijn zus terugkwam. Ze had overduidelijk iemand aan de telefoon, maar tegen dat ze bij mij kwam, hing ze op.

“Wie had je aan de lijn?” vroeg ik.

“Debby,” giechelde Suzanne. “Ze wilde eventjes checken of ik een leuke date had.”

“En wat heb je haar verteld?” vroeg ik speels.

“Dat de jury er nog niet over uit is hoe de avond zal eindigen,” antwoordde ze met alweer een nieuwe toespeling. Ze pakte mijn hand en trok me mee naar de zaal.

“Dat heb je vast niet gezegd,” opperde ik alsnog, alhoewel ik daar niet bepaald zeker van was.

“Toch wel,” antwoordde ze. “We vertellen elkaar alles.” De sluwe glimlach op haar gezicht toen we bij het gangpad aankwamen, benadrukte als het ware haar woorden.

We vonden onze stoelen, maar echt op mijn gemak zat ik allesbehalve. Wat bedoelde Suzanne precies? Dacht mijn zus dat zij en Debby elkaar écht alles vertelden, of bedoelde ze dat ze elkaar alles vertelden wat ze aan elkaar kwijt wilden? Wist Suzanne dat Debby en ik elkaar al een tijdje neukten? Wist ze dat heel deze avond deel uitmaakte van een uitgebreid plan, wat als enig doel had dat ze zich door haar broer liet neuken?

Wilde ze dat ik haar neukte...? Deze vraag was even bizar als belachelijk, maar op basis van haar laatste uitspraken én haar plotse gedragswijziging was dit niet langer meer compleet ondenkbaar.

Meestal had ik de leiding als ik met een meisje op stap was, maar nu was ik plotseling zenuwachtig en twijfelde ik aan mezelf.

Met al die collega-vrijwilligers van Suzanne rondom ons leek het mij te riskant om haar nog meer vragen te stellen. Wel ontging er mij geen enkele van haar handelingen. Ik zag hoe ze haar warm glitterjasje uittrok en het netjes samengevouwen over haar dijen legde. Ze plooide haar mooie benen over elkaar en haar speels bungelende voet hield mijn aandacht voor eventjes gevangen. Toch bleef ik in gedachten hangen bij datgene wat ze mogelijk wist en op welke manier ik daar achter kon komen.

“Waar denk je aan?” vroeg ze stilletjes, met haar hoofd op mijn schouder leunend. Haar toon suggereerde dat ze precies wist wat ik dacht.

“Ik vroeg me gewoon af wat jou bezielt,” loog ik. “Je bent vanavond zo anders dan anders.” Wat ik eigenlijk wilde zeggen kon niet, met al die mensen zo dichtbij. Bovendien zou de show zo gaan beginnen.

Suzanne kwam zo mogelijk nog dichter bij mijn oor. “Ik zal je straks wel vertellen wat me bezielt,” zei ze. Haar warme adem en haar suggestieve toon zorgden ervoor dat mijn pik onmiddellijk de hoogte in ging.

Net dan viel de schoen van haar bungelende voet op de grond. Ik keek omlaag en staarde naar haar prachtige, in nylon verpakte voet. Haar tenen waren perfect verzorgd. Gehuld in dat doorschijnende nylon zag dat er behoorlijk sexy uit. Zeker van dichtbij, dat zag ik toen ik haar schoen opraapte om die tijdelijk tussen ons in te zetten.

“Danny is een nylon-man,” zei Suzanne, terwijl ze onverminderd met haar voet bleef wiebelen. Haar hoofd lag nu helemaal op mijn schouder, net zoals je dat bij ‘echte’ koppeltjes heel vaak ziet.

“Alle jongens zijn nylon-mannen,” zei ik, ter verontschuldiging.

“Echt?” vroeg ze, terwijl ze haar bovenste been optrok en over mijn knieën legde. “Waarom?”

“Bwa… de gladde schoonheid, het gevoel, de zachtheid,” antwoordde ik. Eerlijk gezegd kon ik zelf amper begrijpen waarom nylons zo’n opwindend effect op mij hadden.

“Dit zijn nylonkousen van dertig euro,” zei Suzanne. Terwijl ze dat zei, legde ze haar hand op haar enkel, van waar ze die in een langzame streling naar omhoog bewoog. “Ze zijn heel elastisch, ladderbestendig en hebben een comfortabele pasvorm. De kanten boorden bovenaan voelen allesbehalve aan alsof ze in je huid snijden en toch hebben deze dure kousen nooit de neiging om af te zakken.”

“Ze doen je benen en voeten alle eer aan,” complimenteerde ik haar.

“Dank je,” zei ze. “Het esthetisch aspect is een ding. Nog belangrijker vind ik het dat ze echt wel zijdezacht zijn. Wil je ze eens voelen? Je mag hoor.”

Zo’n verleidelijk aanbod kon ik onmogelijk weerstaan. Twee tellen later lag mijn hand al op de bovenkant van haar voet, om die van daaraf langzaam in de richting van haar kuit te laten glijden. Suzanne had niks overdreven, al was in mijn aanvoelen ‘zijdezacht’ nog zwak uitgedrukt. In die dure nylons was het been van mijn zus misschien wel het allerzachtste wat ik ooit onder mijn hand had gevoeld.

“Het is mij opgevallen dat je dikwijls naar mama's benen kijkt,” fluisterde ze, net toen de lichten dimden en het orkest begon te spelen. Suzanne trok haar voet weg, maar mijn hoofd tolde van alles wat er in de afgelopen vijftien minuten was gebeurd en werd gezegd.

Het volgende uur keken we naar de show, die echt geweldig was. Het ene muzikale hoogtepunt volgde het andere op en ondanks dat we de hele tijd elkaars hand vasthielden, werden we vanzelf meegesleurd in de alomtegenwoordige ambiance. Vooraleer we er goed en wel erg in hadden, was het al pauze.

“En..?” vroeg Herman, toen de lichten aangingen. “Genoten van de show?” De mecenas van de vereniging, tegelijkertijd de ‘baas’ van mijn zus, zat achter mij en dus draaiden wij onszelf in zijn richting.

“Ja, ik heb het er van binnen en van buiten serieus warm van gekregen,” antwoordde Suzanne, al hield een reeks kneepjes in mijn hand voor mij de suggestie in dat ze het niet alleen warm kreeg door wat er op het podium gebeurde.

“De hele show zit echt wel vol leuke hoogtepunten,” vulde ik op mijn beurt aan.

“Ja, je moet je echt wel laten onderdompelen door de muziek, want dan pas beleef je die hoogtepunten intens mee,” voegde mijn zus er nog aan toe. Het viel me op dat ze mij daarbij strak aankeek.

Mel, die naast haar man zat, giechelde luid. “Ik heb sterk de indruk dat er onderhuidse grapjes in jullie woorden verscholen zitten,” zei ze, gevolgd door een samenzweerderige knipoog.

“Sorry,” lachte Suzanne. “We zitten nog in de beginfase van onze relatie, begrijp je?”

“Natuurlijk!” nam Herman als vanzelfsprekend over. “O…Oh… Als ik terugdenk aan die dagen!”

“Hou je mond, Herman!” snauwde zijn vrouw, maar zowel het speelse tikje op de dij van haar man, als de grijnslach op haar gezicht, gaven aan dat Mel het als grap bedoelde.

“Ik wil alleen maar zeggen dat wij in die tijd toen behoorlijk ‘wild' waren,” zei Herman.

“En wild ben ik nu dus niet meer?” repliceerde zijn vrouw direct.

“Ik zeg al niets meer… Ik pleit onschuldig!” Terwijl Herman dat zei, stak hij zijn handen omhoog, alsof hij wilde aangeven dat het niet zijn bedoeling was om ‘het gat voor zichzelf’ nog dieper te graven dan het al was. “Verwacht van mij dus geen wilde verhalen.”

“Nu ja,” zei ik, wijzend naar Suzanne. “Wij zijn nog niet aan wilde dingen toegekomen.”

“Nee, maar de nacht is nog jong!” grapte Suzanne, waardoor ik het alweer warm kreeg.

“Deze kant van jou heb ik eerder nog nooit gezien, Suzanne,” zei Herman toen we goed en wel naar de lobby onderweg waren.

Suzanne haalde haar schouders op. “Ach, zijn we niet allemaal een beetje anders dan dat we ons meestal voordoen?” vroeg mijn zus en tegelijk kneep ze opnieuw in mijn hand.

“Ach weet je,” zei Herman, op goedkeurend toon. “Ik vind het leuk om dat extraverte kantje van jou te ontdekken.”

“Mijn lief allicht ook,” antwoordde Suzanne, daarbij duidelijk in mijn richting wijzend.

Meteen daarna ging zij samen met Hermans vrouw naar het toilet. Herman en ik praatten over sport, bestelden een drankje en wachtten tot de vrouwen klaar waren met datgene wat vrouwen doen als ze naar het toilet gaan. Na het gesprek van zojuist zou het me eerlijk gezegd niet verbazen dat Suzanne en Mel het over ons zouden hebben, terwijl ze zichzelf stonden op te frissen.

Ik had net van mijn tweede biertje genipt, toen de dames al giechelend terug bij ons kwamen.

“Ik kan bijna niet geloven dat jij voor vandaag nog geen enkel initiatief hebt genomen,” zei Mel, overduidelijk tegen mij.

“Pa… Pardon!?” stamelde ik.

“Suzanne vertelde me net dat jullie elkaar al heel lang kennen, maar dat jullie daarstraks onder die maretak in de limousine elkaar pas voor het eerste écht hebben gekust,” legde ze uit.

Allicht had Mel op mijn gezicht kunnen ‘lezen’ hoe ik schrok van haar woorden, maar daar bekwam ik al bij al snel van.

“Ach ja… Ik ben nu eenmaal een gentleman, Mel,” zei ik.

Hermans vrouw boog naar mij toe. “Dat is mooi van je, maar soms heeft een dame een man nodig die weet wat hij wil en die daar gewoon voor gaat.” Ze zei het in mijn oor, maar wel net luid genoeg, zodat Suzanne het ook zou horen.

“Is dat zo?” vroeg ik, terwijl ik naar mijn zus keek, die mij met een knikje duidelijk maakte dat ze meeluisterde. Het verbaasde me dus niet echt dat ze even later dicht tegen mij aan kwam staan, om op haar beurt iets in mijn oor te fluisteren.

“Soms vindt een dame het gewoon leuk om een man te behagen,” fezelde ze, zodat alleen ik haar kon verstaan. “Soms wil een dame helemaal geen dame zijn, maar een hitsig vrouwtje wat ernaar snakt om een keer goed gepakt te worden.”

Mijn toch al harde pik klopte in mijn broek, toen ik Suzanne nakeek. Ze was met Mel onderweg naar de bar om voor hen een drankje te halen. Blijkbaar zag ‘de vrouw van de baas’ er geen graten in om iets met een hoog alcoholpercentage te kopen voor een jong meisje. Zelfs vanop afstand was goed te zien hoe ze mijn zus probeerde te overtuigde om ook voor een straffe cocktail te gaan. Tot mijn verwondering merkte ik dat Suzanne daarin meeging en gelijk maakte ik me zorgen. Het laatste wat ik wilde was dat ik mijn zusje in dronken toestand zou neuken en zij het zich morgen niet meer zou herinneren.

“Het lijkt erop dat jij vanavond wat actie gaat krijgen,” zei Herman, die de dames ook in het oog hield.

“Als die cocktail maar niet naar haar hoofd stijgt,” zei ik. “Ze is het niet gewoon om alcohol te drinken.

“Dat kan ook net andersom uitdraaien hoor,” zei Herman. “Mel wordt altijd wild van alcohol.”

“Zal ik ervoor zorgen dat ze vanavond genoeg binnenkrijgt dan?” stelde ik voor. Tegelijk vroeg ik me af of Herman en Mel nog op regelmatige basis seks hadden. Ze mochten dan al een flink eind in de zestig zijn, toch zagen ze er allebei best nog mooi en fit uit. Bovendien was het al de hele avond duidelijk te merken dat ze nog steeds stapel waren op elkaar. Het zou mij niet verbazen als die twee af en toe nog flink te keer gingen in hun slaapkamer.

“Als je haar teveel drank zou toestoppen, dan wil Mel misschien wel meer dan mij alleen.” Met die woorden haalde Herman mij terug naar de realiteit van het moment. “Doe dat dus maar niet, Stef. Trouwens, als ze wil drinken, dan zorgt ze er zelf wel voor dat ze voldoende binnenkrijgt. Schrik er dus maar niet van als ze straks op de terugweg in de whisky vliegt.”

“En dan doe jij vanavond jouw voordeel bij de kracht van drank,” grapte ik.

“Dat zit er dik in, ja… Whisky is voor mijn vrouw echt wel de ‘losmaker’ bij uitstek,” knikte hij, waarna hij zijn glas alvast leegdronk.

Op dat moment werd omgeroepen dat de show over vijf minuten zou hervatten. De dames kwamen terug bij ons en ik vroeg hen wat zij dronken.

“Vloeibare moed!” antwoordde Mel, terwijl ze haar drankje in één keer achterover gooide.

“Mel noemt dit drankje een slipjes-uitdoener,” vulde Suzanne aan, waarna ze opnieuw naar mij toe boog om stilletjes iets in mijn oor te fluisteren. Tegelijkertijd duwde ze een opgepropt stukje stof in mijn hand, wat licht vochtig aanvoelde. “Danny vroeg mij om vanavond geen broekje te dragen, maar ik dacht dat dit kleine ding niet echt zou meetellen,” fluisterde ze. “Wat denk jij?”

Terwijl mijn zus haar glas ook in één grote teug leegdronk, keek ik stiekem naar beneden en gelijk hapte ik naar adem. Suzanne had mij zojuist haar stringetje in de hand gedrukt!

“Zullen we teruggaan?” vroeg Herman, die gelukkig niets van mijn verwarring meekreeg.

“Naar de limousine?” vroeg Mel, op speelse toon.

“Ach… Jij en drank, dat spoort écht niet,” zei haar man hoofdschuddend.

“Daar heb jij anders nog nooit over geklaagd,” antwoordde Mel, terwijl ze dicht tegen hem aan ging staan.

Herman pakte de hand van zijn echtgenote en leidde haar terug naar de zaal. Ik deed hetzelfde met Suzanne, waarbij ik me niet langer afvroeg of al haar geflirt en toespelingen toeval waren. Debby en ik hadden een heel plan uitgewerkt met maar één doel en dat was dat ik vanavond mijn zus zou neuken. Zoals het er nu naar uitzag was zij het die mij wilde neuken. Dat gegeven zorgde voor de nodige twijfel. Zelfs terwijl ik met mijn vrije hand in mijn broekzak haar lichtvochtige slipje strak omklemd hield, was ik nergens meer zeker van.

Tegen de tijd dat we onze plaatsen weer innamen, was ik er nog steeds niet uit. Mijn stoutste fantasie lag overduidelijk binnen handbereik en toch was het in mijn hoofd een puinhoop. Ik was de man en meestal als ik met een meid uitging had ik de leiding, maar dit zag ik niet aankomen. Het feit dat mijn zus zo overduidelijk in het offensief ging, bracht me in de war. En nog niet zo’n klein beetje…

Mijn gevoel van onzekerheid schoot nog een eind de hoogte in, toen het eerste nummer werd ingezet en Suzanne's hand over mijn been gleed, tot op mijn kruis. Daarom dus dat ze haar jasje dit keer ook over mijn schoot had gedrapeerd… Ze kneep niet. Ze streelde zelfs niet eens. Haar hand ‘rustte’ op mijn stijve pik, niets meer en niets minder.

Dat ze haar hand daar ‘gewoon’ liet liggen was voldoende om mij helemaal gek te maken. Nummer na nummer werd gespeeld, maar haar hand bewoog geen millimeter. Hoe dan ook, voor mij was het een bron van permanente afleiding en één grote, frustrerende plagerij. Ik werd er zo gek van dat ik wel ‘iets’ moest ondernemen.

Gedreven door een grenzeloos verlangen begon ik mijn heupen lichtjes te bewegen, waardoor mijn pik doorheen de stof van mijn nette broek tegen haar hand aan schuurde. Het had iets van een hond die zijn kop onder de hand van zijn baasje steekt, op zoek naar een streling.

Suzanne glimlachte erom maar keek me niet aan. Begreep ze de hint dan niet? Hoe dan ook, haar blik bleef op het podium gericht, maar haar hand bleef wel gewoon op mijn lul.

De laatste paar nummers waren waarschijnlijk een verbluffende apotheose van een spetterende show, maar zelf kreeg ik daar maar weinig van mee. Dat mijn lul al zolang om aandacht smeekte, werd stilaan ondraaglijk. In een tjokvol Sportpaleis was het natuurlijk geen optie, maar liefst van al zou ik nu mijn pik uit mijn broek halen en die door mijn zusje laten afzuigen. Als het kon, zou ik haar schrijlings op mijn schoot laten zitten en haar op mijn pik laten rijden. Ik beeldde me in hoe heerlijk het niet zou zijn als Susanne en ik, tegelijk met de naar het eind lopende show, een climax zouden bereikten. Ik stelde me voor hoe ik haar achterover op het podium gooide en haar benen spreidde, terwijl ik mijn pik diep in haar spleetje begroef.

Uiteraard zorgde mijn gedachtegang er alleen maar voor dat mijn pik nog meer om aandacht schreeuwde. Ik had er al niet meer op gerekend, maar toen het laatste bisnummer naar zijn einde liep, kneep Suzanne eindelijk één keer stevig in mijn pik.

“Dit arme ding moet stilaan op springen staan,” fluisterde ze. “Ik denk dat ‘klein Stefke’ dringend wat aandacht nodig heeft,” voegde ze er met een knipoog aan toe.

Suzanne had uiteraard gelijk. Toch zou die aandacht voorlopig niet van haar komen, want het volgende moment sprong ze recht om deel te nemen aan de staande ovatie.

Zelf had ik even tijd nodig vooraleer ik een beetje deftig rechtop kon staan. Zodra het enigszins kon, sloot ik me toch maar aan bij de rest van het publiek en ging mee in hun bewondering voor de schitterende show, waar we met vijftienduizend mensen zojuist getuige van waren geweest. Toch had ik op dat moment mijn eigen ‘after-show’ al voor ogen. Een krankzinnige show waarin mijn incestplan werkelijkheid zou worden.

Zoals vooraf afgesproken kwamen we na de show met het hele gezelschap terug samen in de lobby. Terwijl we op de limousines wachtten, had iedereen het erover hoe prachtig de show wel was. Suzanne's hand lag opnieuw in de mijne en dat voelde ongelooflijk goed.

De luxueuze wagens reden voor en op voorstel van Herman, ging iedereen met dezelfde limousine als daarstraks terug naar de feestzaal. Nu ja, liever met Mel en Herman mee dan met die Gemma en haar al even saggerijnige vriendinnen, dacht ik nog.

De chauffeur begon te rijden en gelijk opende Mel de ingebouwde mini-frigo.

“Willen jullie ook een glaasje?” vroeg ze, terwijl ze voor haar man en zichzelf alvast een glas whisky inschonk.

Dat ik ervoor koos om het bij een colaatje te houden, dat begreep Mel. ten slotte moest ik straks nog met de auto rijden. Mijn zus, die voor een Spa blauw ging, kon echter op veel minder begrip rekenen. Hoe Mel ook aandrong, Suzanne liet zich niet overhalen en dat zorgde voor een kort moment van onaangename spanning. Was het daarom dat Mel haar whisky in één keer naar binnen kieperde en gelijk het lege glas weer vulde?

Zodra ze de deur van het koelkastje weer sloot, merkte ik hoe Mel haar hand, niet bepaald subtiel, op het kruis van haar man legde. Herman probeerde het wel om die handeling van zijn vrouw met zijn handen af te schermen, maar dat lukte eigenlijk maar half. Wellicht was het om onze aandacht af te leiden dat hij een poging deed om een deftig gesprek op gang te brengen.

“Hoe hebben jullie de show ervaren?” vroeg Herman.

“Het was geweldig,” zei Suzanne, terwijl ze haar hoge hakken uitschopte en mij opnieuw plaagde met haar in nylonkousen gehulde voeten. “Dee vijf voorgaande jaren heb ik allen maar een uitgebreide reportage van dit spektakel op tv gezien. Eigenlijk droomde ik er altijd al van om die John Miles een keer live aan het werk te zien. Vandaag kreeg ik die kans en ik kan niets anders zeggen, dan dat het een ultieme ervaring was.”

“Dat gevoel had ik ook,” trad ik mijn zus bij. “Ik had zelfs de hele show lang het gevoel dat ik van hoogtepunt naar hoogtepunt werd gezogen.” De lachrimpeltjes rondom de mond van Suzanne waren een teken dat zij de dubbele bodem in mijn woorden wel degelijk meekreeg.

“Ze noemen die man niet voor niets ‘Mister’ Night Of The Proms,” zei Mel. “John Miles was vanavond gewoonweg… Hot!”,

Suzanne legde haar beide benen over mijn schoot en gaf aan dat ze het met Mel eens was. “Als ‘Mister John’ mij zou willen, dan ben ik beschikbaar,” voegde ze eraan toe.

Terwijl ik instinctief Suzanne’s benen begon te strelen, drong de vraag naar meer duidelijkheid zich op. “Zou jij dan willen dat hij je meenam naar zijn hotelkamer?” vroeg ik. “Wat je zojuist zei, klinkt alsof jij er geen enkele moeite mee zou hebben dat hij jou, bij wijze van spreken dan, keihard aan zijn matras zou spijkeren.”

“God, ja!” beaamde Suzanne. “Geef mij maar een man die weet wat hij wil… ‘Mister Music’ is in mijn aanvoelen zo’n man. Als hij mij al zou willen, dan wil ik op mijn beurt dat hij gewoon neemt wat hij wil.”

“Ergens willen we dat allemaal,” voegde Mel eraan toe, met een blik richting haar man.

“Ik zei het toch...” zei Herman, met een knipoog in mijn richting. “De tol van de whisky.”

“Whisky bevrijdt mij van al mijn remmingen,” verklaarde Mel, die al redelijk dronken bleek te zijn. De daad bij het woord voegend, ritste ze de broek van haar man open en begon achter zijn pik te vissen. In zo’n limousine is er Sowieso best veel ruimte. Wij hadden een model met 2 lange banken, die naar elkaar toe waren opgesteld. Op die manier was het alsof we er bovenop zaten. De vrijpostige handelingen van Mel waren voor Suzanne en mij dus niet te missen.

“Melanie!” hijgde Herman geschrokken. “Denk aan onze gasten!”

“Ach, die willen toch ook gewoon neuken,” antwoordde zijn vrouw, terwijl ze bleef proberen om zijn pik tevoorschijn te halen. Omdat haar man niet bepaald meewerkte, lukte haar dat niet.

“We zullen hier wel mee doorgaan zodra we thuis zijn,” zei Herman.

“Beloofd?" vroeg Mel, terwijl ze terug rechtop ging zitten.

“Beloofd!” knikte hij, hoewel hij me met een handgebaar duidelijk maakte dat zijn vrouw waarschijnlijk al in slaap zou vallen vooraleer het zover kwam.

Alsof dat gebaar een hypnotische functie had, zakte Mel even later wat onderuit en ze viel op zijn schouder in slaap.

“Het spijt me,” verontschuldigde Herman zich. “Mijn vrouw kan behoorlijk losbandig worden als ze drinkt.”

“Ach, daar heeft waarschijnlijk iedereen wel eens last van,” sprak Suzanne vergoelijkend. “Ik denk niet dat het kwaad kan om dat af en toe eens los te laten.”

“Akkoord,” knikte Herman, “maar niet in het bijzijn van andere mensen.”

“Wij zullen het niet verder vertellen,” glimlachte Suzanne, waarna ze haar ‘baas’ een knipoog toestuurde.

“Bedankt,” zei hij en stuurde zijn ‘medewerkster’ een knipoog retour.

We waren de gemeentegrens van Brasschaat net gepasseerd, toen de voorzitter met een voorstel kwam dat zowel mij als mijn zus aangenaam verraste.

“Wat zouden de tortelduifjes ervan denken om het dessert zo dadelijk maar over te slaan?” vroeg Herman. “Zouden jullie het niet veel leuker vinden om vanavond met jullie tweetjes een privé ritje te maken met deze limousine?”

“Echt?” vroeg Suzanne. “Kan dat zomaar?”

“Jazeker,” zei hij. “Ik heb die wagens voor de zekerheid gehuurd tot twee uur vannacht, zodat er niemand dronken naar huis zou moeten rijden.”

“Dat zou geweldig zijn,” lachte Suzanne. Ze wierp mij een blik toe die droop van de suggestie, waarna ik snel op mijn polshorloge keek. Het liep inmiddels tegen middernacht aan, dus zou het een privérit van twee uur kunnen worden. In een flits kwam er een reeks beelden in mijn hoofd voorbij. Heldere beelden van dingen die ik met mijn lieve, knappe zus in de komende twee uur in deze auto allemaal zou kunnen en willen doen.

'De chauffeur kan stoppen waar jullie dat willen. Hij kan jullie brengen naar waar jullie willen of hij kan gewoon blijven rondrijden,” verduidelijkte Herman, die precies bleek te weten waaraan we allebei dachten.

“Reuze bedankt, zei mijn zusje.

“Ja… Dit is een niet te weigeren voorstel, Herman,” voegde ik eraan toe.

Terwijl mijn gedachten nog bezig waren met datgenen wat er naar alle waarschijnlijkheid stond te gebeuren, begon ik spontaan Suzanne’s rechtervoet te masseren en tegelijk gebeurde er iets heel raars in mijn hoofd. Allicht zal het niet echt aan de zachtheid van haar in nylon verpakte voetje gelegen hebben, maar toch gebeurde het net dan… Op slag werd ik tot over mijn oren verliefd op Suzanne… Niet als mijn zus, niet als mijn zoveelste nieuwe verovering, maar als die éne bijzondere vrouw die ik heel graag wilde... Als dé vrouw waarop ik al jaren wachtte en die ik nodig had om mijn leven compleet te maken. Ik schrok er zowaar zelf van. Niet in het minst omdat ik plots zoveel innerlijke warmte, respect en genegenheid voelde, die ik met haar wilde delen. Nog nooit had ik dit soort gevoelens bij een ander meisje of vrouw zo sterk ervaren. Niet eens ‘iets’ wat in de buurt kwam van wat ik in dat moment voor Suzanne voelde.

“Druk daar op die knop als je wilt dat het tussenschot sluit,” zei Herman, terwijl hij ook effectief op de knop drukte die hij aanwees. “Ook het geluid blijft dan beperkt tot deze ruimte.”

Suzanne glimlachte, terwijl ze haar linkerbeen optilde en haar voet direct op mijn kruis legde. “En waarom zouden wij dat moeten doen?” vroeg ze.

“Je weet maar nooit,” glimlachte hij terug. “Ik zeg alleen maar dat het een optie is als jullie wat privacy willen.”

Het was inmiddels zo klaar als een klontje dat Suzanne en ik allebei compleet uit de bol zouden gaan vanaf het moment dat we het rijk voor ons alleen hadden. Dat ontging Herman duidelijk niet.

Zodra de limousine voor het restaurant stopte, maakte hij zijn vrouw wakker en hielp haar uitstappen. Nog half slaperig zwaaide Mel naar ons, terwijl haar man naar Suzanne knipoogde.

Herman sprak kort met de chauffeur, voordat hij zijn hoofd nog even naar binnen stak. “Ik heb de chauffeur gezegd dat hij gewoon moet blijven rijden. Als jullie willen dat hij iets anders doet, laat het hem dan weten.”

“Bedankt!” antwoordden we allebei, net iets té snel. Wellicht omdat we allebei precies hetzelfde dachten.

“Veel plezier,” zei Herman nog, voordat hij de deur sloot.

Zodra de limousine begon te rijden, draaiden we ons naar elkaar toe en het leek wel alsof we samensmolten. Anders dan eerder op de avond kusten we elkaar nu wel dwingend en hongerig. We leken wel twee wilde dieren, die jarenlang in een kooi gevangen zaten en nu eindelijk werden vrijgelaten.

Mijn hand omsloot haar borst en haar hand ging naar mijn pik. Pas na een vijftal minuten van vurig tongen, waarbij onze handen verkennend over elkaars lichaam rondzwierven, maakte ik een einde aan onze kus. Niet bepaald van harte, maar in mijn aanvoelen moest ik haar eerst die éne vraag stellen die er op dat moment toe deed.