De Vriendengroep - 39

Ik durfde wel wat meer toen we tot een einde kwamen van de shoot. Het werd langzaam al wat donker, en het koelde ook af. De buitenlucht dan. Wij niet. Ik stond op en de stijve die ze me al de hele sessie gaf, wilde ik niet meer verbergen. Ik was gewoon nieuwsgierig naar haar reactie. Een blozende blik en een ondeugende lach zeiden mij genoeg, al ging ze er niet gelijk voor. Ik kon haar hand nog voelen glijden over mijn bobbel toen ze me zo wild probeerde te maken voor Elise. Dat leek alweer lang geleden. Maar zij was het ook zeker niet vergeten. We hadden het er alleen nog niet over gehad. Het leek een kwestie van tijd te zijn, en ze liet al snel merken dat we wellicht toch meer dan enkel vrienden waren.

‘Wil je graag bedanken voor je tijd en moeite. Ik weet hoe druk je het hebt.’ zei ze terwijl ze haar broekje en hemdje weer had aangetrokken en nog even met mij keek naar het resultaat. Ze mocht blij zijn met zichzelf. Ik wist niet goed waar ik moest kijken. Naar het schermpje van haar camera wat ze voor me hield, of naar haar, zo dicht op me terwijl ze dit liet zien. Ze hing aan m’n schouder en ze gniffelde zachtjes. ‘Mag ik je bedanken?’ fluisterde ze toen opeens wat zwoeler. Toen had ze wel meteen m’n aandacht. Ze was al zo dichtbij. En toen ik mijn gezicht naar haar toe draaide, zoende ze me meteen op de mond. Voorzichtig, maar ook wat gehaast. Alsof ze erop gewacht had, of ten minste op gehoopt had. Ze kuste m’n mond, m’n wang en m’n oor, langzaam en met gevoel. ‘Alsjeblieft…’ weet ze nog wulps uit te brengen met dat haar lippen smakken bij m’n oor. Ik slik meteen. Zo kende ik haar weer… En ik ging geen nee zeggen. Dat hoefde niet meer. We keken elkaar kort, maar vurig aan. Haar groene ogen fonkelden en toen ze me weer zoende, zoende ik meteen fel terug. Onze tongen begonnen al voorzichtig te dansen, en haar hand gleed over mijn dij naar binnen, en vond weer de bobbel die ze al vaker had mogen aanraken. Maar nu was het niet voor iemand anders. Nu was het om mij te bedanken. En ijverig zocht ze naar grip, vond ze die ook, en wreef haar hand over de stof heen en de harde daar onder, terwijl ze me probeerde te zoenen, maar ik al snel van opwinding mijn mond in haar hals legde en even de tijd nam gewoon te hijgen, nu alles eindelijk los leek te komen. Eindelijk leek het te gebeuren.

Toch voelde het gek. Nog gekker als toen in Brugge. Toen had Elise net de fout gemaakt. Die fout was nog steeds gemaakt. Maar ondertussen had ze goed haar best gedaan het recht te trekken, letterlijk en figuurlijk. Toen voelde het alsof ik recht had op ook zoiets. Een foutje, met Kamila. Maar nu wreef Kamila met haar hand vloeiend over m'n harde bobbel en kuste ze m'n kin, mond en in m'n hals, mocht dit ook misschien allemaal wel van Elise en allen betrokkenen hier op Ameland wisten er waarschijnlijk ook al van. Nu gebeurde het wel. Toen niet. Nu stonden alle seinen op groen om hier iets nieuws te beginnen met Kamila, naast de al bestaande relatie met Elise. Die bestaande relatie zou er misschien ook wel beter van worden. Dat leek Elise in ieder geval te denken. En Kamila had al wel duidelijk gemaakt er min of meer hetzelfde over te denken. Het hoefde niet zo ouderwets en braaf meer te zijn tegenwoordig. En ergens dacht ik er ook zo over. Ik zou het graag zo willen zien. Maar ik was ergens ook nog ouderwets en braaf. Of noem het laf. Ook goed. Ik had in ieder geval moeite te genieten van het moment. Dat na een leuke avond met een veel te leuk meisje wat al een tijdje door m'n hoofd spookt. En ik dus ook door het hare. En ze was me niet vergeten. Waar het haar precies om te doen was, wist ik eigenlijk niet. Maar het maakte ook niet uit. Nu zoiets mij leek te overkomen, had ik ervan moeten genieten, maar durfde ik dat niet. En dat realiseerde zij zich gelukkig ook. Het kwam nadat ik eigenlijk even vergeten was te blijven hijgen van de opwinding. Mede doordat de opwinding simpelweg verdween doordat ik bleef malen over of dit wel of niet kon, en wat anderen er misschien wel van zouden denken. Niet alleen over dit specifieke moment, maar over alles van wat mijn leven en mijn relatie in het bijzonder was geworden. Het ontging haar dus niet.

'Lucas.' zei ze lief en hield ze me bij de les. Ze lachte opgetogen naar me en haar ogen waren helder en warm. 'Relax.' zei ze daarna enkel. Ik was erg gespannen. Heel m'n lijf was gespannen. 'Dit is ons momentje. Dat dacht ik. Maar die kunnen we invullen zoals we willen.' zei ze daarna en haar hand gleed van m'n kruis terug naar m'n been. Wat een idioot was ik toch. Ik verpestte het. Maar wat was Kamila toch een bijzonder meisje. Ze meende het. Ze wilde me. Maar als ik haar niet wilde, vond ze dat dus niet eens erg. We konden alsnog samen tijd doorbrengen. Hoe dan ook, bedoelde ze. Dat liet mij glimlachen.

'Je hebt geen idee hoe erg ik naar dit moment heb uitgekeken.' zei ik haar snel, zachtjes en zeer gemeend. ‘Alleen al naar een moment om samen te zijn en hoe we dat zouden doorbrengen.’ Daar had ik vaak over nagedacht. Ik keek haar recht aan en zag een fonkeling in haar ogen en haar lach werd nog iets breder. 'Het gaat gewoon wat snel. Alles. En...' En ik wist het eigenlijk niet precies. Maar zij knikte al.

'Het gaar supersnel. Opeens. Dit was ook allemaal niet gepland, of zo. Vanavond sowieso niet. Maar niks van dit alles. Niet op deze manier.' zei ze toen openhartig en gaf ze me wat broodnodige info over hoe dit bij hun leefde. 'Al ging ik wel makkelijk in zee met ze. Zoiets heb ik altijd al gewild, denk ik. En zelf ben ik ook zeker niet de braafste.' legde ze meer haar beweegredenen uit richting de andere twee meiden. 'Daarnaast vind ik je leuk. En hoe je met de situatie omgaat bewonderenswaardig. Ik wilde vooral zien of Elise je wel recht deed. Dat deed ze niet. Maar nu wel, geloof ik. En daar ben ik erg blij mee.' zuchtte ze in één keer uit. Op z’n minst opvallend.

'Ik vind je zo bijzonder.' kon ik alleen zeggen waardoor ze verlegen wegkeek en rood aanliep. 'Echtwaar. En ik voel ook veel voor je. Misschien wel te veel. Dat schrikt me af.' was ook ik nu eerlijk. Want dat was het.

'Geeft toch niet. Ik denk ook zo over jou.' zei ze verlegen terug en ze keek me weer aan. M'n hart ging tekeer. Onder andere omstandigheden had ze het perfecte meisje voor me kunnen zijn. Maar ik ging Elise niet dumpen voor haar. Als ik dat al niet deed na haar vreemdgaan, dan waarom nu wel?

Kamila zou het ook niet accepteren. Daar leek ze helemaal niet op uit te zijn. Al had ik nu nog geen idee wat me nog te wachten stond, was ze zeker niet uit op een relatie met mij. Niet ten koste van Elise. Als er iets was wat ze me duidelijk had proberen te maken de dagen dat ze hier was, was dat het wel. Maar vraag me niet waarom.

‘Elise weet dat je bij mij bent. Ik had haar geappt.’ zei ze toen, nog altijd met een lach op haar gezicht. ‘Jij niet.’ wist ze dus ook al. ‘Maar dat geeft niet.’ probeerde ze nog snel me wijs te maken, al voelde ik de bui al hangen.

‘Ik wil haar niet bedriegen.’ zei ik snel.

‘Dat doe je niet.’ zei zij snel daarop. Ze pakte haar telefoon uit haar tas en liet het me zien. ‘Ze zegt me lief voor je te zijn.’ las ze het antwoord van Elise min of meer op, die het kort hield. ‘Dat wil ik ook. Ik wil lief voor je zijn. Maakt niet uit hoe.’ zei ze gepassioneerd en haar ogen werden groter en ze keek me fel aan. Ze ontnam m’n adem. Elise wist het. En ik wist het natuurlijk ook al. Het mocht. Als ik zou willen, mocht het. En ik wilde. Zo graag. Ik had haar misschien ook even moeten laten weten dat ik eerder thuis was en dat ik en Kamila op stap gingen. Wat zou ze mij dan geantwoord hebben?

'Wil je dan doorgaan?' besloot ik toch mijn gedachtegang. Ik was hier nu met haar. 'En ik doe ook alles wat je van mij verlangt.' vond ik ook wel belangrijk om te vermelden. Ze lachte me tegemoet. Ik durfde nu wel te laten zien wat ik haar zojuist al had verteld. Ik verlangde naar haar. Om dat zomaar te accepteren, lag niet in mijn aard. Kamila accepteerde mijn getwijfel en wie ik nu eenmaal was en was geduldig genoeg naast me te blijven zitten en me terug te kussen nu ik de zoen inzette. Mij bedanken voor het fotograferen van haar schoonheid was maar een grapje om het ijs te breken en de toon te zetten. Ik zat nu pas op dezelfde lijn. En nu pas kon ik haar echt gemeend terug zoenen en hield ik haar stevig vast. En zij mij. Ik legde een hand op haar heup en de ander op haar dij. Haar vingers drukten eerst nog tegen m'n borst, maar al snel kroop een hand weer naar mijn kruis en vond ze nu een nog prominenter aanwezige bobbel waar ze haar hand snel overheen liet wrijven met veel gevoel en datzelfde geduld. Harder wreef ze me. En nu geen twijfel van mijn kant. Ik tongde haar vurig en had ook al snel een borst in m'n handen onder haar shirtje, onder die mooie bikini van haar. Hijgend bleven we elkaar zoenen en elkaar dus ook warmer maken voor vooral elkaar. Haar hand wurmde zich onder m'n broekriem door, maar daarna stopte ze toch echt alles om met twee handen en onder begeleiding van haar zwoele, vurige blik mijn broek goed los te maken. En daar kwam hij langzaam tevoorschijn. Mijn onderbroek wipte ze snel of over het harde gevaarte heen en ik zag haar ogen weer fonkelen toen hij daar opeens bloot naar voren wees. Ze legde haar hoofd op mijn borst, ik zag haar nog aan haar hand likken die ze daarna als verkoeling op de hete paal plaatste en toen begon ze me voorzichtig, maar met een verstevigde grip aftrekken. Ik sloeg m'n hoofd even achterover en besefte me wat me nu overkwam, maar ook wat me nog te wachten zou kunnen staan. Dit mocht. Dus gebeurde het. Er mocht van mij wel meer. Toch had ik geen flauw idee wat ze nog voor me in petto had.

Kamila deed het anders dan Elise. Niet beter of slechter. Al was het dat het anders was wel beter. Haar hand lag anders op mijn lul, haar bewegingen vloeiden anders over het harde heen, en haar grip varieerde anders dan als Elise het deed. Ik en Elise waren pas weer net begonnen met het ontdekken van hoe leuk en gevarieerd seks kan zijn. Kamila voegde daar weer een nieuw vleugje aan toe. Ze had Elise al een tip gegeven, en daar hadden ik en Elise vervolgens gretig gebruik van gemaakt. De iets wat stille en afwezige Kamila die ik in het begin had leren kennen, maakte langzaam plaats voor een meisje wat misschien wel meer op te biechten had dan je zou vermoeden. Ik had haar nooit over jongens gehoord, en ook Elise had het nooit over of deze heerlijke, rode meid wel eens vriendjes had of niet. Dat hoefde ik ook niet perse te horen. Ik kon me voostellen dat dat wel zo was. En dat was ook zeker niet erg. Een beetje ervaring was wel fijn, en zeer zeker te voelen in haar aanrakingen. Ze trok me af terwijl ze er naar bleef kijken. Als ze wisselde van hand, deed ze dat om aan de ander een natte lik te geven. Ook iets wat Elise (nog) niet deed, maar wat deze trekbeurt anders maakte. Dat was niet alleen lekker, maar vond ik ook heel erg geil om te zien. Ik aaide over haar rug, en hield me vooral stevig vast. Kamila trok met een fanatisme waardoor het inderdaad leek dat ze dit deed om me vlug te bedanken. Toen ze wat verder voorover boog, hoopte ik dat ze me ook haar mond ging geven. Ik voelde mijn orgasme al opkomen. Zij ook? Wilde ze gewoon slikken? Dit meisje was opeens een sletje geworden. Zo zag ik haar nu. Niet zo gek, aangezien ze me hier in het bos aan het aftrekken was… Kamila besloot echter niet mij te gaan pijpen. Wel kwam ze dichterbij met haar mond, maar enkel om er een dikke klodder spuug van een centimeter of tien hoog op te laten vallen, wat ze deed terwijl haar hand stillag, om vervolgens haar spuug over de hele lengte te verspreiden, zodat de harde paal nu in haar hand en tussen haar vingers glibberde.

‘Jezus…’ kreunde ik op dat moment, waarop ze snel opkeek, en mij haar glunderingen toonde die ik overal in haar gezicht kon terugzien.

‘Je hebt echt een mooie pik.’ fluisterde ze zachtjes naar me, waarna ze me een kus op de mond gaf en haar hand mijn lichaam liet trillen van genot door maar soepel door te blijven trekken. ‘Precies wat ik zocht, als ik eerlijk ben…’ Ik had net mijn ogen dicht, maar keek haar nu toch enigszins vragend aan. Ook stopte haar hand met bewegen. Dat ding maakte nog sprongetjes in haar hand, maar klaarkomen deed het nog niet.

‘Lucas?’ vroeg ze, wat bedrukt. ‘Ook ik ben niet helemaal eerlijk geweest.’ zei ze toen. Haar hand liet m’n lul los. Mij zonk meteen de moed in de schoenen. Wat krijgen we nou weer? En wilde ik het wel weten? ‘Toen Elise me vertelde over jullie geldproblemen, schoot me iets te binnen. Iets waar ik al een tijdje niet meer mee bezig was.’ ging ze toen verrassend door op een hele andere toon.

‘Huh, maar wat?’ kwam het nogal als een verrassing. Ze grinnikte even om me, en legde toen gelukkig weer haar hand op m’n lul, die ze zorgzaam bleef beroeren. Die werd er ook zeker niet zachter op.

‘Hier was het me eigenlijk om te doen. Niet te groot, niet te klein. En ziet er mooi uit voor een piemel.’ maakte ze het toen nog gekker, maar liet ik me complimenteren. Haar hand vond weer meer grip, maar een orgasme was ver te zoeken nu, en zeker niet meer haar doel.

‘Waar heb je het over?’ stamelde ik terwijl ik iets meer bij zinnen raakte.

‘Ik kan jullie helpen met geld. Dat heb ik al gezegd. Noem maar een bedrag. En ik geef het je.’ slikte ze gepassioneerd alsof ze zich echt zo zorgen maakte om ons. Ik begreep het niet. Waarom kwam ze daar nu mee? ‘En ik wilde het je eigenlijk niet vragen meer. Maar ik blijf er aan denken.’

‘Aan wat?’ vroeg ik snel.

‘Wat als je er voor kan werken? Als ik je dan betaal, is het anders, toch?’ doelde ze nu op dat wij niet zomaar geld van haar wilden aannemen.

‘Als fotograaf?’ lachte ik, omdat dat stom zou zijn. En zij lachte daar ook om.

‘Dacht eerder als model.’ maakte ze het nog stompzinniger.

‘Waar heb je het nou over? Kamila, wat gebeurt hier? Ik dacht gewoon dat jij en ik eindelijk…’ dacht ik dat we eindelijk…

‘Ja!’ zei ze snel. ‘Ik ook. Maar ik denk aan meer dingen.’ zei ze daarna. Ze keek naar m’n lul en borg die daarna op in m’n broek. Dat vond ik niet leuk. ‘Ik ga zo verder. Als je nog wilt.’ zei ze toen ze me wat bedroefd zag kijken. Ik schudde met m’n hoofd. Niet omdat ik niet wilde, maar omdat ik er echt niks van begreep.

‘Kamila. Alsjeblieft?’ wilde ik weten wat er aan de hand was.

‘Ik heb een heel groot geheim.’ zei ze daarop. ‘En niemand die het weet. Echt niemand. Dat wilde ik ook zo houden, eigenlijk.’ leek ze wat te twijfelen, maar was ze er toch over begonnen. Dit leek niet iets impulsiefs te zijn. Alhoewel deze avond en wellicht ook de intenties die waren ontstaan hier niet gepland waren, leek ze over dit wel goed nagedacht te hebben. Alleen nu nog erachter komen wat ‘dit’ was. Waarom stopte ze opeens? En ze keek me erg ernstig aan.

‘Je hoeft het niet te vertellen.’ drong ik wel aan.

‘Maar ik wil het. Ik vertrouw je. Ik kan je toch vertrouwen?’ vroeg ze bijna emotioneel. Ik kreeg er een onbehaaglijk gevoel van.

Er was dus iets. Iets wat niemand wist. Iets over haar. Iets wat ze deed of heeft gedaan? Iets waar ze niet meer aan had gedacht tot kort. Iets wat ze mij wel wilde vertellen. Iets waarin ze een rol voor mij zag weggelegd. Iets wat had te maken met modellenwerk? Dat kon toch niet! Iets waar ze me voor wil betalen. Iets wat Elise dus ook niet leek te weten. En moest dat zo blijven? Het was iets wat te maken had met m’n lul. Ik begreep het nog altijd niet. Of had ik haar verkeerd begrepen. Kamila had altijd iets mysterieus gehad, door haar leefstijl en het reizen en het geld verdienen wat ze op die manier deed. Als ik het zo zeg, kon ik me voorstellen dat ze me als fotograaf erbij wilde hebben. Dat was het enige wat ik kon verzinnen. Ze had al gezegd dat dat het niet was. Maar wat wel, vertelde ze nog niet. Ze nam haar tijd.

‘Wij redden ons wel.’ zei ik maar. ‘Ik wil ook geen ander werk. Het is mijn winkel.’ kwam er wat weemoed in me naar boven.

‘Je hoeft niks op te geven. Je kan dan ook hier blijven. Met Elise.’ maakte ze het wel aanlokkelijker. Want dat was alles wat ik wilde.

‘Vertel het me dan.’ drong ik wat meer aan, al was het voorzichtig.

‘Wacht, ik laat het je zien…’ klonk ze misselijk van de spanning…