Boobs - 4

Disclaimer: dit verhaal, wat bestaat uit 4 delen en op verzoek is geschreven, kent naast de nodige opwindende scenes’s, ook situaties die een harde, rauwe en ruige kant kennen en absoluut niet geschikt zijn voor lezers die hier aanstoot aan nemen. En onthoud, het is een verhaal en slechts fantasie.

9.

Het was op het moment dat ze voor de volgende opnames diep geneukt werd door een man met een opmerkelijk lange penis. Hij penetreerde haar diep en ze voelde haar baarmoedermond openen om de eikel te ontvangen. Met de stoten die ze onderging, zijn ballen die tegen haar billen kletsten, dat ze voelde dat haar borsten zwaarder leken te zijn dan ze gewend was. Verbeeldde ze het zich nou of waren ze echt gegroeid?

Toen ze weer terugkwam in haar box inspecteerde ze haar borsten. Verdomd, ze waren gegroeid. Nu begreep ze ook waarom de man die met regelmaat haar inspecteerde ook haar borsten optilden. Was het om te checken of ze zwaarder waren geworden? Mogelijk dat ze iets in haar eten hadden gedaan, dat zou kunnen verklaren waarom de smaak plots anders leek, ook voelde ze zich op momenten vermoeider dan anders.

Wat Boobs niet wist was dat ze door de organisatie werd voorbereid om verder te gaan als melkkoe. Er bleek vraag te zijn naar video’s van melkgevende vrouwen. Boobs en enkele andere meisjes werden via een versneld protocol geprepareerd om de melkproductie op gang te brengen. Met het dertig tot zestig dagen non-stop toedienen van ‘actieve’ anticonceptiepillen en het hormoon domperidon werden duidelijke veranderingen merkbaar.

Boobs pluisde haar eten nauwkeurig uit voordat ze ervan at. Het gevoel gedrogeerd te worden stond haar absoluut niet aan. Maar eten moest ze. Ze overwoog nog om te kijken of er een kans was om haar voeding om te ruilen met dat van een ander meisje. De gedachte dat ze dan wat anders binnenkreeg waarvan ze het effect niet wist weerhield haar ervan.

Grotere borsten waren op zich geen probleem maar konden haar wel in de weg zitten als ze een vluchtpoging zou ondernemen. Ze realiseerde zich dat ze toch moest eten, de controles waren zo georganiseerd dat het vroeg of laat ontdekt zou worden. Met de dagen die verstreken leek het wel of men wat voorzichtiger was geworden met haar en haar inzet voor de video opnames. De uren die ze doorbracht in haar box werden langer, haar bewegingen beperkter en ze merkte dat haar borsten in omvang –en haar gewicht aan het toenemen was.

Het zal een paar weken later zijn geweest dat ze door een man werd meegenomen naar een stal. Boobs verwonderde zich nog steeds over de organisatie. In de stal aangekomen zaten er een tiental meiden op de grond in ‘hun’ box of voorover vast gebonden aan het ijzeren hek met hun hoofd en bovenlijf daar weer doorheen. Het naakte achterlijf daarachter, benen gespreid en hun kont omhoog. Sommige meiden zagen er wel heel doorvoed uit, zeg maar gerust tussen mollig tot gewoon dik. Enorme borsten hingen over ijzeren stangen met lusteloos kijkende meiden, alsof al het verzet tegen de gevangenschap was weggenomen.

Boobs werd naar een lege stalbox geleid waar ze voorover door het ijzeren hek werd geduwd. Haar polsen vastgebonden, een ball gag in haar mond en haar benen wijd. Achter haar liep een man langs die alle meiden inspecteerde. Ook bij Boobs duwde hij zijn ruwe eeltige vingers hard bij haar naar binnen, bekeek- en rook aan zijn vingers, veegde ze af aan een vuile doek en liep door naar het volgende meisje. De borsten van Boobs hingen zwaar naar beneden. Een man kwam aanlopen met een mobiele melkmachine en sloot deze aan op de stroom. De bijbehorende slangen zaten vast aan een metalen vat met aan de uiteinden 2 zuignappen. De man schakelde de machine aan waarop de machine direct aansloeg en de zuignappen de lucht inzogen. Er werd wat uierzalf op de tepels van Boobs gesmeerd wat koud aanvoelde en de zuignappen zogen zich vast aan haar tepels.

De machine maakte zuigende bewegingen wat op zich niet verkeerd aanvoelde. Toch voelde Boobs zich gegeneerd toen een cameraman langzaam langs haar liep en close-ups maakte van haar borsten en de aangesloten zuigende machine. Ze merkte op dat er inderdaad wat melkproductie was en haar melk via de slangen in de metalen koelcilinder verdween. Daar waar het gevoel in eerste instantie wel lekker aanvoelde en haar tepels zich oprichtten werd het inmiddels wat gevoeliger en pijnlijker. De machine zoog onverdroten door en de man was alleen maar bezig met het aansluiten en controleren van de andere meiden. Haar tepels voelden na enkele minuten keihard en pijnlijk. Ze trachtte de aandacht van de man te vangen door, ondanks de ball gag, naar hem te schreeuwen, die rotdingen mochten er nu wel af, maar de man hoorde haar niet of deed alsof hij haar niet hoorde. Ze was overigens niet de enige die de zuigende nappen behoorlijk irritant begon te vinden, om haar heen hoorde ze nog meer meiden pijnlijke kreunen slaken. Ze gaf al enkele minuten geen melk meer maar de machine was nog steeds bezig haar tepels te martelen.

Intussen liep er om de 10 minuten een andere man achter haar langs en gaf haar een paar flinke optaters op haar billen, het rauwe brandmerk gelukkig vermijdend. De man bleef even achter haar staan, misschien bewonderde hij haar wel want hij bleef tikken op haar billen geven. Boobs moest bekennen dat deze handelingen haar opwond, deze pijn was fijn en de combinatie met de pijn aan haar tepels vroeg om concentratie. Ze focuste zich op de geluiden van de andere meiden en het staccato van de melkmachine, de pijn aan haar tepels negerend, genietend van de tikken op haar kont. Het duurde zeker nog een half uur tot de cameraman weer voor haar stond en de man van de machine deze uitschakelde en de zuignappen van haar tepels haalde. Deze stonden keihard naar voren, zagen er vuurrood uit en waren supergevoelige. Er verscheen een ruwe hand die ze stevig vastpakte en er een draai aangaf wat haar ineen deed krimpen van de pijn, de vuile klootzak. Als ze meer beweging had gehad had ze hem voor zijn kloten willen schoppen.

10.

En terwijl Boobs terug door de gangen naar haar box werd geleid liepen ze langs de ruimte waar ze eerder haar brandmerk had gekregen. De schuifdeur van de ruimte stond op een kier, ze keek gauw naar binnen en zag een tiental meiden opgevouwen, gekneveld en vastgebonden aan dezelfde rails gehangen. Hun polsen aan de bovenarmen gebonden, enkels aan de dijbenen en wijdbeens werden ze voortgetrokken waarbij een man onder hen stond en elk meisje aan hun borsten, kutje en kont betastte. Alsof ze werden gekeurd voor het volgende wat hun te wachten stond. De meiden keken angstig uit hun ogen. Boobs herkende tussen de meiden de Japanse. Ze kreeg een voorgevoel dat dit het einde van het verblijf van deze meiden zou kunnen zijn. Zouden er geen gegadigden voor hen zijn? Waren ze ongeschikt voor verhuur of de verkoop? Wat zouden ze met hen doen? Dat ze er zo bij hingen leek in ieder geval niet veel goeds te betekenen.

Er werd weer hard aan het touw getrokken, ruw uit haar gedachten en overpeinzingen gerukt, volgde ze de man verder terug naar de veiligheid van haar box.

11.

Boobs was inmiddels meer dan 2 maanden op de ranch, ze was overigens alle gevoel voor tijd verloren. Er werden op de meest uiteenlopende tijdstippen filmopnames gemaakt. Dat waren de enige afwisselingen die ze meemaakte. Verder bestonden de dagen uit eten, drinken, slapen en wachten in haar box. De gewichtstoename die ze eerder had opgemerkt had haar verontrust, helemaal toen ze de dikke meiden bij de melkmachines had gezien. Vanaf dat moment had ze besloten haar portie voeding nog maar voor de helft op te eten en veel water te drinken. Het had wel wat geholpen maar ze was nog steeds zwaarder dan ze ooit was geweest.



Het was op de dag dat een aantal boxen op een rijtje werden gezet, waaronder die van Boobs en, tot haar blijdschap, die van Inge. De meesteres verscheen deze keer in een zuurstokroze slim-fit mantelpakje van Chanel met bijpassende pumps van Christian Louboutin. “Voor jullie zit het verblijf er hier op. Meiden die zich niet kunnen houden aan onze regels hebben we niet meer nodig. De helft draagt er zorg voor dat de klanten nog een verzetje hebben voordat zij zich tegoed gaan doen aan de andere helft”. En zonder een woord verder vuil te maken knikte ze naar de mannen die wisten wat te doen.

Boobs werd uit haar box gehaald en op dezelfde wijze gebonden als de meiden die ze eerder had zien hangen aan de rails die ze verder het gebouw in voerden. Hier had ze geen goed gevoel over. En terwijl de ene man haar vastbond werd de aandacht van de andere man afgeleid richting een meisje wat helemaal in paniek schoot. Het kind krijste het uit en schopte en sloeg wild om zich heen. De man die Boobs vastbond haastte zich om zijn collega te assisteren. Toen het arme kind gedrogeerd op de grond viel snelden de mannen zich naar het volgende meisje om die vervolgens vast te binden.

Boobs hoorde een geluidje bij haar polsen en bekeek haar boeien wat nauwkeuriger. Ze zag dat de sluiting niet helemaal dicht geklikt was. Dit was het moment waar ze al die weken op gewacht had. Het was nu zaak niet te overhaast te werk gaan maar op het juiste ogenblik proberen te ontsnappen.

12.

Ze werd opgetild en met haar blote kutje naar beneden hangend en weer aan die verdomde rails bevestigd die onmiddellijk in beweging kwam. De rails transporteerde haar naar de wit betegelde ruimte waar ze eerder gebrandmerkt was en nog niet zo lang geleden onder andere de Japanse had zien hangen. In de verte ving ze het geschreeuw van meiden op.

De ‘koperen’ geur van bloed kwam haar tegemoet. Het was nu of nooit, voordat het te laat was. Ze bewoog haar vingers en polsen zo dat haar rechterpols uit de boei schoot. Ze morrelde met haar vrije hand aan de sluiting van de andere boei die ook open klikte. Ze moest snel werken, haar gewicht had ze nu tegen en ook de spierkracht en souplesse die ze ooit bezat waren door het gebrek aan beweging en overdaad aan voeding verdwenen. Maar met haar wilskracht lukte het haar los te komen van de rails. Ze viel hard op de betegelde vloer en maakte snel haar benen los. Naakt stond ze nu te kijken wat te doen en waarnaartoe terwijl andere meisjes over haar hoofd richting de slagerij gleden, want dat was toch waar ze zou eindigen als ‘de klanten zich tegoed aan hen zouden doen‘.

Boobs nam een sprint in die richting, daar waar messen en dus wapens waren.

Om de hoek botste ze al op een man die bezig was een stempel te zetten op een meisje waarvan hij de clitoris aan het betasten was. Ze griste het mes, wat de compleet verbouwereerde man op zijn heup droeg, uit de schede en zwiepte het vlijmscherpe lemmet langs de man zijn keel. Ze wachtte niet op het resultaat, het gegorgel achter haar bevestigde dat ze raak had gesneden. Het schoot door haar heen dat de clitjes mogelijk als een delicatesse, zoals kaviaar, en dus als duur vlees verkocht en geconsumeerd zou worden.

Verder rende ze waar ze een andere man bezig zag een vreemdsoortig masker op het hoofd van een meisje te zetten. Het mes plantte ze in zijn nek, trok het er weer uit en rende verder.

Om de hoek botste ze op een bewaker, het was de bewaker met de Glock op zijn heup. De man tuimelde achterover. Boobs plantte het mes in zijn borst en trok met een snelle beweging het pistool uit de holster. Een snelle controle leerde haar dat het wapen geladen was, snel telde ze een vol magazijn met 10 scherpe patronen. Ze verzette de veiligheidspal en trok de slede naar achteren waarmee een patroon in de kamer kwam. Rechts van haar zag ze een deur die naar buiten leidde. Met de dood van de twee medewerkers zou de lopende band waar de meiden aan hingen al snel stoppen. Ze opende de deur en bekeek haar omgeving, links van haar zag ze de andere meiden die moesten zorgen voor ‘het verzetje van de klanten’.

13.

De meiden waren gekleed in een kaki gekleurd topje en broekje en ontvingen een soort van instructie van een van de medewerkers. Boven hen, op een veranda achter een hekje, ontwaarde ze de klanten. Enkele Aziaten, mannen uit Afrika, blanken en Arabieren stonden naar de meiden te kijken allen met een wapen in de hand. Sommigen waren bezig een vastgebonden meisje te neuken, hun broek op de enkels, kwijl liep langs hun mondhoeken.

Even verderop zag ze delen van lichamen, op gekoelde tafels liggen met daarnaast enkele barbecues en slow cookers met daarbij een buffettafel en wijnkoelers waar ongetwijfeld de nodige dure wijnen en lekkernijen op uitgestald zouden worden.

Boobs rende op het groepje meiden af, schoot de instructeur door zijn hoofd, ontwaarde een geschrokken Inge die ze snel met een hoofdknik aan gaf haar te volgen. Behalve Inge waren er gelukkig nog een paar meiden zo helder waren om deze kans gelijk aan te grijpen.

De meiden sprintten het landgoed op richting een bomenrij verderop. De chaos was compleet, meiden achter hun gilden, mannen die op hen zouden jagen schreeuwden en deze paniek was precies wat Boobs en Inge konden gebruiken. Achter hen klonk een schot en tegelijkertijd een harde stem die een soort bevel gaf. Het bleef bij dat ene schot.

De meiden schoten alle kanten op, Boobs en Inge bleven bij elkaar en renden samen verder in Zuidelijke richting, hun benen zo snel als ze maar konden dragen, hun borsten zwoegden op en neer. Boobs had echt last van haar gewicht en probeerde Inge bij te houden.

Zodra ze de bomenrij hadden bereikt renden ze het bos verder in en verdwenen ze uit het zicht van de mannen met de wapens.

Inge hield stil en Boobs bleef voorovergebogen en hijgend naast haar staan. Eindelijk zagen ze elkaar weer. ”We worden opgejaagd, als wild willen ze ons neerschieten. We zouden 10 minuten voorsprong krijgen waarna de jacht op ons geopend zou worden”, praatte Inge Boobs bij. “We moeten een manier zien te vinden dat ze ons niet kunnen vinden en onze voorsprong behouden. Weet jij hoe groot dit gebied is of waar de grens ligt om naar de buitenwereld te ontsnappen?” Inge wist het ook niet. Ze herpakten zich en renden verder het bos in.

Nadat de 10 minuten om waren hoorden ze af en toe een schot. Links en rechts van hen renden ook meisjes, zo verspreid mogelijk vergrootte het hun kans, zo redeneerde Boobs. Ze hielden dekking door tussen de bomen te blijven. Rechts van hen hoorden ze plots een harde gil. Ze hielden halt en besloten voorzichtig te kijken of ze hulp konden bieden. Achter een hoge struik zagen ze een meisje in een net hoog aan een tak van een boom bungelen. Ze was in een valstrik gelopen en leek hopeloos verloren te zijn, helemaal toen ze achter hun de geluiden van de jagende mannen hoorden.

Ze keken elkaar aan en begrepen dat het ontsnappen nog lastiger werd gemaakt door valstrikken die her en der verborgen leken te zijn. Ze hadden geen tijd voor het meisje en renden weer verder, hoorden af en toe een schot maar dat leek gelukkig nog op enige afstand te zijn.

Ze zouden zeker zo’n 20 minuten hebben gelopen toen ze In de verte het einde van het bos zagen. Ze bleven beschut tussen de bomen staan en keken voorzichtig om zich heen. Boobs seinde naar Inge dat ze naar de rand van het bos zou sluipen om te zien wat daar verder aan terrein lag en of de kust veilig genoeg leek om verder te gaan of dat ze zich verstopt moesten houden tot het donker werd.

Boobs sloop in tijgersluipgang naar de rand van het bos. Voor haar zag ze een rivier. Verdomd, dat moet de Missouri zijn, bedacht ze. Als we de rivier bereiken en deze kunnen oversteken komen we vanzelf op highway 191 terecht om van daar uit hulp in te schakelen. Ze kroop weer terug naar de plek waar ze Inge had achtergelaten. Daar aangekomen briefte ze wat ze gezien had en wat haar het beste plan leek. Inge’s gezicht lichtte helemaal op. Met het oog op de naderende schemering besloten ze meteen op pad te gaan. De meiden liepen naast elkaar richting het bos toen Inge ineens met een verbaasd kreetje in het niets verdween. Boobs hoorde nog wat geruis, een doffe klap en toen niets meer. Ze draaide zich om en zag dat Inge ook in een valkuil was gestapt. De kuil was zeker 4 meter diep met steile randen. Ze boog zich over de rand heen en zag tot haar schrik Inge bewusteloos met een verdraaid been liggen. Het been moest op zeker 3 plekken gebroken zijn en de val mogelijk nog meer schade hebben veroorzaakt aan de nek of rug. Ze fluisterde Inge’s naam, geen reactie. Nogmaals en iets luider, weer niets. Boobs besloot dat het een onmogelijke opgave zou zijn een poging te doen om Inge uit de kuil waarin ze was gevallen uit te halen. Ze bespeurde wat bloed langs de mondhoek. Boobs draaide zich half in shock en verbouwereerd om, ze was nu op zichzelf aangewezen. Ze nam in gedachten afscheid van Inge

en vervolgde haar weg, voorzichtig de grond voor elke stap die ze zette, nauwkeurig bekijkend.

Achter haar hoorde ze nog steeds af en toe een schot. Gelukkig geen honden, die zouden haar spoor in no-time hebben opgepikt. Ze voelde de warmte van de Glock tegen haar lichaam. Zodra ze weer op dezelfde plaats was gearriveerd waar ze de omgeving had bekeken schatte ze haar kansen in. Ze nam het besluit om, in de dekking van het grasland wat voor haar lag, zo snel als het haar lukte de rivier te bereiken. Plots hoorde ze boven zich een elektrisch gezoem van een motortje. Ze keek naar boven en ontwaarde een drÔne die systematisch het terrein afspeurde. De rijke lafbekken konden blijkbaar niet jagen zonder hulp van moderne apparatuur. Ze pakte de Glock en wachtte tot de drÔne binnen bereik van een schot zou komen. Boobs was geen slechte schutter maar een pistool is nou eenmaal niet geschikt voor de lange afstand, en het wordt nog moeilijker als het doelwit erg klein blijkt. Ze richtte het vizier op het vliegende object, regelde haar ademhaling en drukte af. Het wapen sprong kort van de terugslag. Ze miste. Opnieuw richtte ze, de korrel van het wapen iets voor de neus van de drÔne en schoot nogmaals. Deze keer was het raak. Ze zag een stuk plastic van het toestel afslaan waarna het ongecontroleerd tegen de grond vloog waar het bleef liggen.

Boobs zorgde ervoor dat ze niet langs het oog van de camera liep, je wist immers niet of dat gedeelte nog wel werkte, en vervolgde haar weg. Bij de rivier aangekomen liep ze een stuk met de stroming mee tot ze een plek voldoende achtte om daar de oversteek te maken. Ze liep het koude water in en liet zich al zwemmend meesleuren met de stroming tot ze uiteindelijk, koud en verkleumd, de oever aan de overkant weer opklom.

Van daaruit moest ze nog 4 mijl doorlopen tot ze eindelijk het geluid van verkeer hoorde. Haar hartslag versnelde, ze zou het redden, eindelijk kon ze hulp inschakelen en zou ze ervoor zorgen dat de smeerlappen werden opgerold. God ze zou uren door de politie en FBI bezig worden gehouden met bekentenissen afleggen, verhoren moeten doorstaan, ze zou de kranten halen…

Maar ze vermande zich, eerst de snelweg halen, dan hulp halen en pas dan, dan zou ze veilig zijn.

Ze haalde de snelweg maar besloot ook hier voorzichtig te werk gaan. Ze bekeek het verkeer wat voorbijraasde, bestelbusjes liet ze sowieso voorbijgaan. Ook was ze beducht op vrachtverkeer en de merken SUV’s die door de ranch waren ingezet om de meiden te ontvoeren.

Pas na een minuut of 20 zag ze in de verte een camper aan komen rijden. Ze stapte uit haar beschutte plek en stapte de snelweg op, wild met haar armen gebarend. Godzijdank werd ze opgemerkt. De camper minderde vaart en stopte 20 meter voorbij haar, de gevarenlichten knipperden. Een achterdeur werd opengedaan en Boobs stapte eropaf. In de deuropening hoorde ze een stem “kom gauw binnen kind, het is gevaarlijk daar op de weg te staan”. Zodra ze was ingestapt bevroor ze van angst. In de omgedraaide bijrijder stoel zat de meesteres. “Zo Renate, zien we elkaar gelukkig toch opnieuw”.

In een reflex trok Boobs de Glock uit haar broeksband en vuurde met een koelbloedigheid de overgebleven 7 kogels zonder haperingen af op de Meesteres en de bestuurder van de Camper.

De piep in haar oren van de harde knallen in combinatie met de levenloze 2 lichamen voorin de camper waren het begin van haar bevrijding en bleek het einde te zijn van de ranch.