De Vriendengroep - 82

Met oud en nieuw wilde Elise wel thuis zijn. Ik bleef hier. Ik was ook gewoon open op oudjaar. De drukste dag van het jaar. Ik wilde Elise graag erbij hebben in de winkel, maar moest het uiteindelijk doen met de hulp van Eke. Ook niet vervelend. Zeker niet omdat Elise vlak voor haar vertrek mij gevraagd had wat ik eigenlijk van Eke vond... Het spelletje ging dan ook gewoon door. Al was het wel belangrijk om te weten wat er gebeurde tussen kerst en oud en nieuw. Iets waardoor Elise mij dit kon en wilde vragen. Iets waardoor ik ook vrij kon antwoorden en ik Elise kon zeggen dat Eke absoluut een dikke tien was, zonder dat ik daar echt actief achteraan wilde gaan. Dus nee, meer dan helpen kwam ze niet. Meer dan ons helpen had Adil wel gedaan... Na de kerst kwam Adil bij ons thuis helpen met opruimen. En die kwam wel meer doen dan alleen helpen; hetgeen wat de kerst toch een beetje wit had gemaakt, hetgeen waardoor Eke opeens bereikbaar werd gemaakt door Elise... We hadden nog zoveel te ontdekken.

Het was dus kerst geweest. De dertigste zou Elise vertrekken en we hadden flink ons best gedaan om het huis, binnen en buiten, te versieren. Niet echt mijn ding, meer het hare. Op zich kon het nog wel even blijven hangen. Zo opzichtig was het allemaal ook weer niet. Maar we hadden een reden nodig. Het begon met een appje in de groep waarin Elise vroeg wie er wilde helpen met opruimen. Een vraag aan de drie meiden en twee jongens. Daar werd wat lauw op gereageerd. Zij hadden vakantie, en waren ook druk met weet ik veel wat. Adil reageerde ook helemaal niet. Pas toen ik hem vroeg of hij niet even tijd had om te helpen, reageerde hij pas, en snel ook. Opeens. Natuurlijk had hij tijd, zei hij mij dan. Blijkbaar durfde hij niet te reageren op Elise's appje in de groep. En dat was mooi. Dat was min of meer berekend. We hadden het goed overwogen deze keer, al was het alsnog min of meer spontaan ontstaan. Het idee dan. Niet de dag zelf.

Adil kwam helpen opruimen. Hij kwam naar Elise kijken. Stiekem en vanuit een nieuwe invalshoek met wat ik hem 'onwetend' verteld had.

'Hey Adil!' groette ze hem opgetogen met haar betoverende ogen en stralende lach. Er moest gewerkt worden, dus haar lange haren in een vluchtig staartje die haar slanke hals bloot had gelegd. Dat stukje alleen al maakte haar onweerstaanbaar. Verder droeg ze een gekropte, groene hoodie die vanaf haar middenrif los van haar strakke lijfje hing. Dat strakke lijfje zat dan weer verpakte onder een bedekkend, strak, zwart hemdje wat bijna naadloos overging in strakke, denim jeans. Ze zag er strak uit. Ze zag er echt goed uit. Ze sportte wat meer. Niet dat ze dik was, maar ze oogde gezond en fit en gewoon nog net iets lekkerder dan ze al was. Alsof ze voor Adil nog net wat meer haar best had gedaan. Zo zat het ook weer niet. Ze bewoog sierlijk om ons heen, stond zo nu en dan op haar tenen om wat weg te halen waarbij haar ongelofelijk strakke kontje naar ons lonkte. Die hoodie hing dan meer los boven haar middenrif en daar was genoeg ruimte voor een paar handen om zich aan haar te vergrijpen. Dingen die ik nu niet kon doen. Het valt mij natuurlijk op hoe kansloos Adil is. Hij is afgeleid, en geen wonder. Ik laat het. Ik geniet ervan. Mijn vriendin staat hier een jonge jongen op te geilen. Ik was er dit keer bij. Van de meet af aan. En tot aan het einde wat ongetwijfeld allesbehalve bitter zal zijn. Zo laat ik Elise even haar gang gaan en haar ding doen. Als het lijkt alsof ik even niet kijk, lacht ze wat ondeugend naar Adil. Ze vraagt hem ook steeds poeslief iets voor haar te doen. Dan staat ze plots voorovergebogen, of gehurkt voor hem en kijkt ze uitdagend naar hem op. Dat hij naar haar keek en dat zij dat wist, liet ze hem al merken. Adil werd stiller en stiller. Hij wist zich geen raad. Zo anders dan een Mussa. Het is dan ook tijd. Zonder wat te zeggen, checken we bij de ander of het plan moet doorgaan. Ze knikte en lacht ondeugend. Ik grijns. Ja, we ging hiermee door. En het was nu aan haar. Elise ging weer seks hebben met een andere jongen, of een poging tot in ieder geval, en ik mocht weer meegenieten. Het kriebelde in m'n buik. De spanning was rap gestegen en stond hier al met een stijve van het idee alleen al. Dit gingen we echt doen. Geen weg meer terug. Nu maar hopen dat Adil ons niet zou teleurstellen.

De winkel was vandaag dicht. Een dagje rust voor de echte drukte zou beginnen, had ik er maar van gemaakt. We hadden over alles nagedacht. Waar we invloed op konden hebben, hadden we besproken en een plan voor gemaakt. Er waren maar twee dingen die fout konden gaan. Of Adil wilde niet, wat knap lullig zou zijn, maar ook zeer onwaarschijnlijk; of we werden gestoord. We verwachtten geen bezoek, maar iemand zou het erf op kunnen lopen. Vandaar ook dat ik van buiten zou gaan kijken om eventuele indringers voor te zijn.

'Ah, shit.' laat ik dan opeens uit. Beiden kijken ze op. 'Ik moest nog wat doen op kantoor.' hoef ik er niet al te diep op in te gaan. 'Lukt jullie wel, he?' speel ik de onschuld. 'Jullie komen wel klaar, toch?' noem ik het expres. Elise schudt nog verwijtend met haar hoofd, en ik zie Adils ogen groot worden met dat ik dat zeg. Dat vond ik hilarisch.

'Alweer?' speelt Elise dan haar rol. 'Ik zie je al zo weinig. En...' hoefde ook zij niet meer te acteren dan dit. We zien Adil de puzzelstukjes bijeen plaatsen.

'Weet het, schat.' zeg ik nog. 'Maar gelukkig heb je Adil. Die weet wel van aanpakken, toch?' bulder ik wat meer en geef hem een klap op z'n schouder. Hij valt bijna voorover. Hij lacht aarzelend en knikt dan maar. Ik ging hem alleen laten met Elise en dat leek hij doodeng te vinden. Elise legt zich er maar bij neer met een geërgerd gezucht. Het was niet anders. Zo gaven we nog de laatste subtiele signalen af aan Adil, voordat Elise wat minder subtiel te werk kon gaan. Ik trek m'n winterjas aan en zet m'n muts op. Ik bied haar nog een keer m'n excuses aan, maar ze wil het niet horen. Ik geef Adil nog een nietsvermoedende blik. 'Doe maar niet te moeilijk als ze iets vraagt.' lijk ik hem te waarschuwen, maar geef ik hem eigenlijk advies. Ik laat de twee achter. Het acteren zat er voor mij zo goed als op. Met dat ik de deur achter me dicht doe, begint m'n hart harder te kloppen. Gingen we dit echt doen? Ik loop naar de voorkant en kijk naar binnen. Adil heeft zich nog niet bewogen en staat naast de keukentafel. In de keuken stond een raampje op een kier open. Het was verstandiger hier te blijven, maar hoorde zo niks. Dus stond ik al snel waar niet zo lang geleden nog drie blonde meisjes stonden te spieken naar diezelfde Elise.

Hier kon ik haar horen en nog beter zien. Ze schrikt als ze plots in m'n ogen kijkt als ze bij de wasbak staat, maar vervolgens fonkelen haar ogen op een geruststellende manier naar me. Ook ik geef haar nog een knikje. We waren goed bezig zover. Ik zie dat ze het spannend vindt, en dat het haar nu al opwindt. Adil was niet die gespierde, zwarte kickbokser, maar een iele, zwarte tiener. Maar wel met vermoedelijk een grote lul, dus ja. Dat was genoeg voor Elise. Wel voor dit. Met zelfvertrouwen maakte ze zich vervolgens helemaal meester van de situatie. Adil stond daar maar te wachten. Ze liep naar hem toe zonder hem aan te kijken en positioneerde zich tussen hem en de tafel. Midden op tafel stond nog een kerststukje die ze wilde pakken. Vanaf de zijkanten had ze er zo bij gekund, maar vanaf waar Adil stond moest ze helemaal gestrekt over tafel en raakte ze nog net niet Adil aan die haar een beetje gevolgd was. Ik zie de bobbel in zijn broek steeds prominenter worden als Elise weer overeind komt met een zucht en een kreun. Ze draait zich dan naar hem om en met gestrekte armen en benen leunt ze achterover op diezelfde tafel, vlak voor Adil en zie ik haar gewoon even kijken naar die jongen. Ze kijkt ook naar z'n kruis.

'Dacht het al.' zegt ze alleen. Ik zie de mond van Adil openvallen. Elise liet er geen gras over groeien. Ik was nog maar net de deur uit... Ik had niet gelogen, realiseerde hij zich nu. Giechelend loopt Elise dan weer weg en zet hem vervolgens alsnog aan het werk. Hierbij lonkt ze continu naar hem en Adil blijft maar naar haar en om zich heen kijken omdat hij het niet kan geloven. Elise flirtte met hem. En behoorlijk ook. Kleine aanrakingen, een poezelige stem, bikken die ze hem gaf en houdingen die ze zelf aannam... Ik had haar al lang op die tafel gesmeten en het haar gegeven. Maar zij wist dat Adil dat niet zou doen. Dat was wat we hadden verwacht en bleek ook zo te zijn. Een ventje. Meer was het nog niet. Al zou daar zeker verandering inkomen als het aan Elise lag. En aan mij.

Ik pak mijn telefoon en app haar. Zoals afgesproken. Ze zou pas echt wat gaan doen, als ze zeker wist dat ik erachter stond. Ik zou een teken geven. Een appje, waar zij ook weer wat mee kon. Ze pakt haar telefoon en terwijl ze een vinger door een losgevallen lok laat draaien gniffelt ze om wat ze leest, en trekt ze hiermee Adils aandacht, die zowaar nog hard aan het werk leek te zijn ook.

'Lucas zegt dat ik niet moet vergeten je te bedanken voor je hulp.' zegt ze dan zonder dat ze hem aankijkt, en laat ze haar ogen fantaserend over haar schermpje heen gaan.

'Oh?' reageert hij net zo afwezig. 'Hoeft niet hoor. Ik help graag.' zegt hij dan snel.

'Weet ik. Vind het fijn dat je bent komen helpen.' kijkt ze hem nu wel aan en legt haar telefoon weer weg. Die was niet meer nodig.

'Maar ik wil je best betalen, hoor. Noem maar een prijs.' begint ze nog oprecht.

'Nee, dat hoeft echt niet, hoor.' lacht hij nog, en zie hem zenuwachtig worden. Niet om dit voorstel. Elise was dichterbij gelopen. Met haar handen achter haar rug, en liet haar borst zoiets meer uitsteken terwijl ze verzinnend naderde. Ze gaat op de rand van de tafel zitten, Adil zeker nog een meter voor haar in de kamer. De stofzuiger in z'n handen, want her en der lagen nog glitters. Als het aan Elise lag, had hij de verkeerde slang in zijn handen.

'Wil je niet met lege handen naar huis sturen.' zegt ze nog met haar borst vooruit. Die stof van de gekropte hoodie hing nog zo lekker los en als hij zou willen, had hij zo twee handen vol. 'Het kan ook iets anders zijn?' zegt ze dan en schommelt ze wat elegant vanuit haar nek om een reactie van hem te ontfutselen terwijl ze met haar grote ogen naar hem blijft kijken. Adil slikt. Hij zwijgt. Ik zie hem nadenken. Ik kan het bijna horen. Maar kon hij dit geloven? Dit was wel heel toevallig. Of niet? Juist logisch, misschien? Dit was toch wat ik hem ook min of meer gezegd had. Elise viel nou eenmaal op donkere jongens. Soms wel. In dit soort situaties telde dat nogal. Maar Adil blijft aarzelen. Een zeventienjarige die waarschijnlijk nog nooit seks heeft gehad. Zomaar een gok. Lijkt me niet meer dan logisch. En dan die eenentwintigjarige godin die al zo geil werd van het idee alleen, dat ze zich niet meer leek in te kunnen houden. Het zou Adil anders nooit overkomen zijn. En hij is nu de enige nog die dit in de weg staat, wat Elise ook aanbiedt, wat hij ook zou kunnen vragen.

'Ik...' begint hij dan toch, en kijkt haar aan. Zijn vingers zijn rusteloos. Ik kan zien dat zijn handen klam zijn. Hij had wel iets verzonnen. Maar verder dan dit kwam hij dan weer niet.

'Ja...?' vraagt ze hem verleidelijk en begint al te gniffelen. Ze bekijkt hem nog een keer en laat haar blik nu wat langer op zijn kruis liggen. Daar kwam steeds iets wat meer prominent in beeld. Elise bijt dan ook al snel op haar lip. Ik slik en krijg een droge mond. Het was voor ons alle drie spannend. 'Heeft het daarmee te maken?' wijst ze hem dan ook gewoon aan en zie hoe ze zich steeds meer moet inhouden. Wat is ze toch een geil wijf. Adil breekt het zweet uit. Hij houdt z'n handen er snel voor.

'Nee, ik...' probeert hij dan weer.

'Niet? Weet je het zeker?' geeft ze nu toch wel wat concreter aan dat ze ook dankbaar kan zijn met betrekking op zijn stijve.

'Nee, maar... Dat kan niet.' zegt hij dan snel. Het begint mij te dagen wat hem tegenhoudt op dit moment, maar Elise nog niet.

'Ik heb hem al gevoeld.' negeert ze hem en lispelt ze zijn boodschap weg. Adil schrikt en slikt. 'Dacht je dat ik dat niet doorhad? Ik was al een tijdje nieuwsgierig.' zegt ze hem nu dan ook gewoon en ik zie hoe ze steeds meer van zijn weerstand weet weg te nemen met haar woorden en hoe ze zich presenteert. Zou ze nu naar hem toelopen en zijn broek openritsen, ging hij haar toch niet tegenhouden? Maar dat leek te makkelijk. En daarnaast was het echt nog maar de vraag in hoeverre Adil aan boort was met dit alles.

'Dat was per ongeluk!' zegt hij dan met grote ogen.

'Niet van mij.' lispelt ze ondeugend naar hem en begint te grijnzen. 'Vroeg me al een tijdje af of je een grote had.' zegt ze hem dan gewoon en haalt haar schouders erbij op alsof hier niks vreemds aan was. 'Voelde het toen al, dacht ik. En dit ziet er ook veelbelovend uit.' geeft ze aan. 'Je hoeft je er zeker niet voor te schamen, hoor. Laat maar gewoon zien.' bijt ze op haar lip en vraagt ze hem misschien al wel z'n broek los te maken. Maar dat ontgaat hem nog. Wel laat hij z'n handen zakken. De reactie van Elise is veelzeggend. Ze glibbert bijna van de tafelrand af. De bobbel was weg. Naast zijn rechterbeen had zich nu de contouren gevormd van iets wat de afmetingen had van een stevige komkommer. Elise houdt ook even haar hand voor de mond. Hij denkt nog dat ze hem uitlacht en plaatst z'n handen er weer voor. 'Niet doen.' zegt ze dan alleen en de handen zakken weer. 'Wil je daar wel vanaf helpen...' fluistert ze dan om alles echt stiekem te maken. 'Lijkt me niet fijn zo naar huis te moeten...' heeft ze nu ook echt haar voorstel gedaan, en ik zie Adil zoeken naar wat te zeggen of te doen. Hij kon het gewoon niet geloven. Wilde hij dit? Kon hij dit? Wilde zij dit dan? Het geaarzel van de jonge Adil kwam me gek genoeg angstig bekend voor. Ik zou wel naar hem willen schreeuwen gewoon te knikken. Meer hoefde hij dan echt niet meer te doen. Maar ik moest stil blijven en toekijken...