De Nieuwe Leraar - 8

Een tweede keer ontmaagd

'En nu over je vierde liefje vertellen, Steven. Die zal toch ook niet toevallig in je leven gekomen zijn, zoals die anderen?'

Zuster Aldgegonde die ik eerst Lieve moest noemen, heeft nu liever dat ik haar 'schat' of 'schattebout' noem. Na elke hete neukpartij komt haar romantische aard naar boven. We hebben tijdens deze herfstvakantie om de twee dagen gevrijd. Zowel ik als zijzelf zijn een ontdekkingstocht begonnen naar haar seksuele voorkeuren die sinds haar jeugd en door haar jaren als kloosterzuster en schooldirectrice niet aan bod konden komen.

Deze herfstvakantie kon op geen beter moment komen. Na de confrontatie met SIlke, vrijdagavond in het zwembad, en na de ontmoeting met Tine die op een heerlijke neukpartij in haar appartement eindigde, had ik nood aan rust. Het is verwonderlijk hoe Lieve me die innerlijke rust kan geven. Ik laat haar bepalen wanneer we vrijen: op momenten wanneer het haar door haar drukke agenda het best uitkomt. Zelf heb ik tijdens deze vrije week amper iets te doen. Ik sta dus graag voor haar paraat wanneer zij tijd en zin heeft.

We hebben vandaag, vrijdag 2 november, voor de derde keer deze week gerollebold, en hoe! Ze kwam binnen in een dun katoenen jurkje, tot aan de keel gesloten, maar het bedekte nauwelijks haar billen. Het frisse lichtblauw contrasteerde heerlijk met haar korte, koperrode haar. Haar blote, witte benen vol lichte sproetjes zagen er uit als die van een onervaren schoolmeisje. Ze leek zo jong en zo betoverend. Nauwelijks was ze mijn portierswoning binnengestapt via de kloostergang, of ze omhelsde me. Daarvoor moest ze op haar tenen staan, want ze is zo'n dertig centimeter kleiner dan ik. En ja, dan wipt zo'n kort jurkje natuurlijk omhoog. Wanneer ik mijn handen op haar billen leg tijdens de omhelzing, voel ik fijn geribbeld katoen.

'Vandaag wil ik genomen worden alsof ik een meisje uit je klas ben,' fluistert ze hees in mijn oor, 'Doe alsof ik geen tieten heb, Steven. Je hoeft niks anders van mij te zien dan mijn benen, mijn onderbroekje en wat daar in zit. Alsof het de eerste keer is voor mij en jij bent dan de ervaren man die me ontmaagdt.'

Ik lik haar oorlelletjes, haar nek, haar schouders. Ze ruikt inderdaad meer naar meisje dan naar vrouw. Alleen haar overgave aan mij is niet kinderlijk. Of toch? Misschien zou Silke me ook zo omhelzen... Ik sluit mijn ogen en voel SIlkes dijen en billen, gevat in een eenvoudig, wit katoenen onderbroekje met roze hartjes. Natuurlijk zijn Silkes billen veel platter dan die van Lieve, maar ze zullen wel even stevig zijn. Silkes tongpunt streelt mijn lippen, boort zich in mijn mond, slingert zich rond mijn tong. Ik wil mezelf er niet toe brengen te geloven dat het Lieve is die tegen me aanleunt, zich gewillig laat betasten en likken, mij tongzoent terwijl haar speeksel over mijn kin druipt en ondertussen zucht en steunt dat ik haar moet nemen, dat ze er klaar voor is, dat ze niet langer maagd wil blijven.

Ik speel het spel mee. Het windt me op. Lieve zou met haar lengte een van mijn leerlingen kunnen zijn, er zijn er al enkele die groter zijn dan zij. Silke natuurlijk nog niet, die kan onmogelijk al anderhalve meter zijn. En Silkes benen zijn dunner, langer, opwindender en geheimzinniger wanneer ze die voor me openspert om het kruis van haar slipje te tonen. Ik houd mijn ogen zo lang mogelijk gesloten om de illusie niet te verbreken. Ik besluit het spel van Lieve mee te spelen en te doen alsof ze werkelijk nog een jong meisje is dat door een volwassen, ervaren man voor het eerst geprikt wordt. Dat ik me ondertussen voorstel dat ik het met Silke doe, hoeft Lieve niet te weten. Het resultaat zal voor haar immers des te heter zijn, want ik zal mijn rol als ontmaagder voortreffelijk kunnen spelen. Zo lang ik mijn ogen gesloten houd, ten minste.

Ik leg Lieve met een teder gebaar op bed, spreid haar benen en kniel er tussen. Ik trek haar jurk naar boven zodat de zoom tot net over haar borsten komt. Mijn boxer leg ik met een zwierig gebaar over haar gezicht: 'Niet kijken, schatteboutje, nu ben je het kleine meisje dat nog heel even maagd is. Stel je voor: je ligt in de zon, in het gras, aan de rand van een bos. Je bent moe geworden en aan rust toe. Je sluit je ogen en om ze tegen het zonlicht te beschermen, trek je je onderbroekje uit en legt het op je gezicht. Zo... ja, dat voelt beter. De slaap overmant je, maar je hoort opeens voetstappen naderen. Het deert je niet. Je bent niet bang. Je stelt je voor dat je Roodkapje bent en dat de jager naar jou op zoek is. De voetstappen komen dichterbij, tot vlak bij je en houden stil bij je voeten. Je spreidt je benen uitnodigend, in de wetenschap dat hij de dunne, rode haartjes op je rozige muisje kan zien. Je rilt bij die gedachte en je voelt dat je nat wordt, net zoals je dat pas gevoeld hebt bij de eerste keer dat je vingers door je gleufje gleden en dat harde knobbeltje hebben gevonden, nog maar enkele dagen geleden. Je hoort het geluid van iemand die zijn schoenen uittrekt, zijn hemd, zijn broek. Je hoort zijn ademhaling. Je ruikt zijn zweet. Je voelt zijn zin om je te nemen. Je stelt je voor dat je op een altaar ligt, klaar om geofferd te worden, al weet je niet precies hoe dat zal gebeuren. Je weet alleen dat mannen een pik hebben die precies past in het gaatje dat je met de top van je vinger hebt ontdekt en verkend. Je houdt je ogen stijf dicht onder de bescherming van je onderbroekje. Je spert je benen nog iets wijder. En dan zakt de grond onder je lijfje door het gewicht van de onbekende die tussen jouw benen knielt.'

Al die tijd is Lieve onbeweeglijk blijven liggen, met mijn witte, zijden boxer over haar gezicht. Op haar onschuldig ogende witte katoenen onderbroekje na, is ze bloot van haar navel tot haar tenen. Ze is voor mij een anoniem meisje geworden, of beter nog: de onderste helft van een naamloos lichaam van het vrouwelijk geslacht. Ze zou eender wie kunnen zijn nu. Met twee vingers trek ik het kruisje van haar slipje naar links. Haar perfect geschoren kutje glinstert van de geile dauw, als een bloem in de ochtend die nog moet open gaan. Ik schuif naar achteren, sluit haar benen, trek haar onderbroekje over haar benen en voeten en leg haar benen dan weer zo, dat ik er comfortabel kan tussen knielen. Ik zie hoe ze trilt van verwachting. Zij speelt haar spel perfect; ik leef me even goed in mijn rol in. Het moet een simpele daad worden: de jager die op zijn verkenningstocht langs de bosrand een slapend meisje vindt dat zich van geen kwaad bewust is en zich overgeeft aan het onvermijdelijke. Hij ziet hoe dik het zachte vlees tussen haar dijen gezwollen is. Hij kleedt zich langzaam uit, zo stil mogelijk. Hij wil haar niet wakker maken vooraleer zijn eikel haar gleufje beroert. Zijn hand leidt zijn schacht naar het maagdelijke grotje. Zijn enorme, licht-paarse eikel schuift van boven tot onder tussen het weke vlees dat meegeeft en hem in haar nauwe gaatje toelaat. Nu ontdekt de jager dat ze helemaal niet sliep. Ze lag op hem te wachten. Ze ontvangt hem zonder woorden, maar niet minder hartelijk. Voor hem is ze hier komen liggen, in de zon, in het gras, aan de rand van het bos. In een bed dat staat in een voormalige portierswoning van een klooster. In een kamer waar misschien wel honderd jaar lang het ene nonnetje na het andere heeft geslapen, alleen, wachtend op een jager die nooit kwam... Hoeveel generaties nonnen hebben hier nacht na nacht zichzelf bevredigd, de lakens volgespoten met geil zonder er zaad voor terug te krijgen?

'De man knielt tussen je benen,' fluister ik verder, 'hij neemt zijn stijve ding in zijn hand en leidt het naar jouw zachte kutje. Je verlangt nu nog meer naar wat er gaat gebeuren, al weet je niet hoe dat zal voelen voor jou. Een scherpe pijn. Een ingehouden kreet. En dan helemaal gevuld zijn. Je snakt naar adem. Hij blijft stil in jou zitten. Een hele tijd gebeurt er niets. En dan, oh god, begint dat ding van hem in jou te bewegen, heel traag, op en neer, van diep binnen in jou naar bijna buiten jou en terug, en nog eens, en nog... Je kronkelt onder zijn bewegingen en nu gaat hij sneller, dieper, heftiger... tot hij ineens stopt. Je voelt hoe zijn spieren zich spannen. Uit zijn keel komt een langgerekte, doffe kreun. Je rilt. Je trilt. Je beseft ineens dat je geen kind meer bent, geen maagdje, dat wat gebeurd is je totaal veranderd heeft. Wanneer hij zich uit jou terugtrekt, blijf je bewegingloos liggen. Je hoort hoe hij zich weer aankleedt, zijn schoenen aantrekt. Je luistert naar de voetstappen die zich langzaam van jou verwijderen. Je blijft nog heel lang stilletjes liggen nagenieten. Je vingers glijden naar je kutje en woelen door het slijmerige, lauwe zaad dat naar buiten slibbert. Langzaam, heel langzaam, kom je terug in de werkelijkheid. Met trillende benen slaag je erin op te staan en de weg naar huis te vinden. Dat is niet eens zo ver: je hebt gewoon achter in de tuin gelegen, aan de kant van de beek, in de zon, in het gras, aan de rand van het berkenbosje. Je ziet je vader naar binnen gaan. Net voor hij het huis instapt, trekt hij zijn broek wat beter op. Je bent blij dat je een naam kunt geven aan wie het was, dat hij een gezicht heeft. Dat hij het was. Iemand waar je van houdt. Iemand die van jou houdt. Iemand waar je altijd dicht bij kunt zijn.'

Lieve trekt mijn boxer van haar gelaat weg. Haar ogen staan vol tranen. 'Je weet niet hoe gelukkig je me maakt, Steven,' snikt ze, 'dat kun je onmogelijk weten. Maar het is zo waar...'

Ik weet niet waar ze het precies over heeft en ik heb geen zin om er over na te denken of er verder over te vragen. Ik zie hoe gelukkig ze is. Ze gaat zitten, neemt mijn hoofd in haar handen en kust me onophoudelijk terwijl de tranen over haar wangen stromen.

'Ik ben voor de tweede keer ontmaagd,' fluistert ze bijna onhoorbaar, 'is dat geen wonder?'

We liggen in mijn smalle bed, lepeltje-lepeltje, zoals gewoonlijk. Misschien voor de laatste keer, want hopelijk vind ik snel een echt tweepersoonsbed. In dit bed zijn niet zo veel standjes mogelijk en ik heb er een paar in gedachten die ik met Lieve wil uitproberen.

Na een hele tijd vraagt ze: 'En nu over je vierde liefje vertellen, Steven. Die zal toch ook niet toevallig in je leven gekomen zijn, zoals die anderen?'

'Ik weet nog altijd niet of het een goed idee is om je alle verhalen over mijn liefjes te vertellen, schat,' weer ik voorzichtig af, 'ik ben nog altijd bang dat je me daardoor helemaal anders gaat zien als nu. Dat je een eind maakt aan onze relatie.'

'Onmogelijk,' zegt ze vastberaden, 'al ben ik een non, ik ben ook een vrouw. Ik heb eindelijk komaf gemaakt met schaamte en schuld. Ik kom voor mezelf uit voor wie ik ben. Ik geil op mijn fantasieën over wat mannen en vrouwen met elkaar doen. Ik weet alleen niet hoe verder te fantaseren, want daar heb ik te weinig ervaring mee. Mijn fantasieën houden altijd op waar ze eigenlijk zouden moeten beginnen. Vertel, Steven!'

Met Silke nog helemaal in mijn hoofd, kan ik onmogelijk beginnen vertellen over mijn eerste echte liefde aan de universiteit. En hoe die jongensliefde overging in mateloze seks.

'Mijn hoofd staat er nu niet naar, Lieve. Een volgende keer, dat beloof ik je. Maar dan liefst voor we zelf seksen. Dan kan ik zien of mijn verhalen je heet maken of dat ze je doen afknappen.'

Het liefst van al - of nee, eigenlijk niet liefst, maar dat wat op mijn hart ligt - zou ik Lieve vertellen over mijn eigen fantasie. Niet over de werkelijkheid van wat ik al ooit met meisjes gedaan heb, maar wat ik zou willen doen. Ik voel me gevangen in de wereld van het taboe. Daar heerst de nimf Silke die met een simpele beweging van haar benen de goden op hun knieën krijgt.