Met grote schrikogen, vuist in de mond, ijlde Anne Fleur terug naar de keuken, waar ze trillend op een krukje neerzeeg. Ze had nooit gedacht mee te mogen naar zoiets spannends als filmopnamen in een kasteel. En dan nog wel hele spannende opnamen. Veel trok ze niet op met haar oudere zus. Twee jaar afstand in leeftijd zorgden voor een heel verschillende wereld. Sandra was veel met Tessa, en met de vrienden en vriendinnen uit haar klas. Anne-Fleur had haar eigen vriendinnen, Juultje en Nadine, waarmee ze de club ggg had. Grote giechelende giebelende girls gemeenschap. Gegierd hadden ze over die belachelijke naam, en daarom juist. Met deze dames verkende Anne-Fleur de wereld, deelde ze haar ervaringen, de eerste zoen, stiekem in het fietsenhok met Jan-Jaap. Samen shoppen, veelal in de Primark, maar soms ook ergens anders. Naar feesten, waar ze dan, hoe kinderachtig, al om elf uur naar huis moest. Ze keken samen naar porno-sites, en verbaasden zich over wat ze daar vonden. En nu, in het kasteel, zou het gaan om echte life-seks. Ze was benieuwd wat ze daar van mee zou krijgen. Niet veel natuurlijk. Ook Tessa en Sandra waren te jong. Dus toen die twee beweerden achttien te zijn viel haar mond even open. Maar verraden deed ze ze niet, natuurlijk niet. En voor de rol van keukenhulpje kreeg ze ook 500 Euro. In gedachten liep ze al te winkelen, kon ze eindelijk die spijkerbroek met hoge taille, brede pijpen en gaten aanschaffen, en dan niet die van de Primark! Dus huppelde ze, na in goedkoop linnen gehuld te zijn, schortje voor, achter Joris aan naar de keuken. Joris zag er uit als een ouderwetse lakei, met zo’n billentikker jasje, een blouse met kraag en een strakke kniebroek met korte laarsjes in dunne witte sokken. Voorin die kniebroek stak trouwens een forse bolling. Linksdragend, constateerde ze, aanhakend op het spelletje dat ze onlangs met de ggg gespeeld had. Zittend op een terrasje hadden ze bij elke voorbijpasserende jongen gekeken of hij links, dan wel rechtsdragend was. Joris was fors, kaal met een snor, en nu met een wit pruikje. “Ja meisje, ik moet zo ook een stuk spelen in de film, daarom ben ik zo uitgedost”, vertelde hij. Hij nam haar mee naar een ouderwetse keuken, waar toch ook wat moderne apparatuur stond. “Kijk, wij moeten licht voedsel en drank serveren, als daarom gevraagd wordt. De order komen via het oude communicatiesysteem van het kasteel”. Er hing een hele rij belletjes naast elkaar, allemaal gekoppeld aan een kamer. Als een belletje rinkelde kwam er een bestelling aan via buizenpost. Ze maakten het klaar, en Joris besliste dan, wie het ging bezorgen, hij of zij. En dus liep ze na enige tijd welgemoed met een blad koffie in ouderwetse kommen op een slavenmarkt, waar ze tot haar verrassing haar zus en Tessa als koopwaar op een podium uitgestald zag. Dan voelde zij zich toch in een betere rol. En met een leeg blad ging ze terug naar de keuken. Diverse keren ging het belletje, en diverse keren rukte Anne-Fleur uit met de bestelling. Zelf nam ze nu en dan een slok van een vruchtensap, door Joris klaargemaakt. Ze wist niet, dat Ralf… En dus voelde ze toch langzamerhand een onbestemd gevoel door haar lichaam trekken. Een gevoel, dat ze wel kende, en waarbij zij zich meestal even terugtrok als het opspeelde. Maar waar nu naar toe? “We moeten zo gekleed zijn, omdat er overal camera’s hangen, Anne”, zei Joris. Elke opname moet de negentiende eeuw uitstralen”. “Zelfs de WC”, vroeg ze met opgetrokken wenkbrauwen. “Zelfs de WC”. Oei, dat betekende, dat ze heel discreet moest plassen. En dat het privé-momentje er even niet inzat. En dus stapte ze welgemoed met een broodje gezond en een mok chocolademelk (wat een combinatie!) naar de controleruimte. Een ruimte vol tv schermen, zoals ze zag, toen ze binnenkwam. Iets, waar de regisseur nog niet op gerekend had, want het eerste waar haar blik op viel was een scherm met de close-up van een stijfstaande fallus, en een tweede scherm, waarop een vrouw, de jurk omhooggeslagen, die genomen werd door een soort edelman.De man achter de schermen hoorde een gerucht, zag Anne-Fleur, en drukte op een knop, waardoor alle tv’s ineens op zwart stonden. Daarna nam hij vriendelijk zijn bestelling in ontvangst, en zij ging weer terug naar de keuken. Had ze Tessa nu gezien, of Sandra? Die zouden toch niet… Nou ja, verder was het niets anders dan porno kijken met de ggg. Dus welgemoed ging ze verder met haar werk. Tot er een bestelling kwam uit de andere kant van het kasteel. Dat was best ver, maar, kijkend op de plattegrond zag ze een mogelijkheid om de weg af te snijden. Met een dienblad vol broodjes ging ze op weg. Alles perfect, broodjes werden afgehaald bij de deur van kamer 168, volgens afspraak, en nee, ze mocht niet even binnen kijken. Jammer, maar helaas. Op de terugweg raakte ze even de weg kwijt. Moest ze nu links of rechts, of was ze door die ene deur gekomen? Twijfel, twijfel. Die deur moest het geweest zijn. Anne-Fleur trok de deur open en deinsde terug. Voor haar ogen een bed, twee benen, twee hielen, die drukken in donkere billen. En een kreet, een bijna onmenselijke kreet…van Sandra. Ze gilde,draaide zich om en rende terug naar de keuken, ineens was de weg geen probleem meer, waar ze neerviel op een kruk, trillend en ontdaan. Zo vond Joris haar even later. “Meisje, wat is er met jou? Wat is jou overkomen?’ Stotterend vertelde Anne-Fleur haar verhaal van de verkeerde deur, en hoe ze haar zus had herkend, en de kreet, en haar schrik.“ En toen ik haar pijn hoorde ben ik als een idioot hier naar toe gerend. Ik wist ineens de weg weer. Maar we moeten weg. We zijn hier niet om pijn te lijden!’ Ze keek Joris verwilderd aan. “Rustig, rustig, drink even wat. Ik ga op informatie uit”. Hij gaf haar een drankje en verdween, om even later weer terug te komen met een lach. “He, Anne-Fleur, dat was geen pijn. Je hebt je zus een orgasme zien krijgen, dat is alles”. “Alles”, stoof ze. “Echt niet. Ik weet echt wel hoe een orgasme er uit ziet. Ik heb haar een keer bespied, en dat was heel anders”. En op zijn vragende blik vervolgde ze:”San wist niet dat ik thuis was. Ik zat achter mijn computer met de koptelefoon op, en de slaapkamerdeur op een kier. Ik zag haar schim voorbijkomen, naar de slaapkamer van pa en ma. Even later weer terug. Ze had zo’n grote kunstpenis in de hand, zo één met een motortje. Ze verdween in haar eigen kamer, en ik sloop haar achterna. Om de hoek bij de deur kon ik via een spiegel precies zien wat er gebeurde. Ze drukte op een knopje, dat ding begon te zoemen. Toen ging ze op het bed zitten. Ze had haar broek op de knieën, en schoof ook haar onderbroek naar beneden. Toen ging ze liggen en ze ging met dat ding aan het werk. Eerst streek ze hem langs haar kutje, daarna erin, en toen hoorde ik haar komen. Met een zachte zucht, niet met zo’n idiote kreet. Mijn zus komt zacht. En trouwens”, voegde ze eraan toe”Ik speel ook wel eens met mezelf, en dan maak ik ook nooit van die herrie, nóoít”. Joris glimlachte. “Als je durft, kan ik bewijzen wat er met je zus gebeurde”,zei hij. Anne_Fleur keek hem met grote ogen aan. “Je wil toch niet…”, begon ze, maar met een geruststellend gebaar onderbrak hij haar.”O, nee, als je hier weggaat is je vliesje in tact, daar sta ik voor in. Maar er is een andere manier. Er is de magician.” “De magician?”, vroeg ze aarzelend. “Wat doet ie dan?””Dat zul je merken als je durft, en anders is het ook goed, hoor”. Je moest nooit zeggen “als je durft”, tegen Anne-Fleur. Een uitdaging ging ze niet uit de weg. Maar toch…”Wat moet ik doen”, vroeg ze. Joris nam haar mee naar een zijkamertje. Daar stond een eenzaam bed. “Gewoon op het bed gaan liggen en laten gebeuren wat gebeurd. En o, ja, eerst doe ik je deze blinddoek voor. De magician wil niet, dat iemand weet wie hij of zij is”. “Of zij”, herhaalde het meisje”. En toen: “Doe maar”. Joris bond haar een masker voor de ogen, en ze liet zich op het bed zakken. “O, ja”, zei Joris toen.”Je moet wel even je onderbroekje uit doen, en dan achterover gaan liggen”. Rits, rats trok ze het rokje uit en stroopte haar slipje naar beneden. Hij bleef om haar enkels hangen, maar zij legde zich achterover op het bed, de knieën gebogen, de voeten op de grond. Het was een aandoenlijk tafereel, die stevige meisjesbenen, dat broekje er beneden. En toen wachtte ze. Geblinddoekt is het leven heel anders. Je ogen zijn weg, maar je andere zintuigen zijn veel scherper. Ze hoorde de deur zachtjes open gaan en hield haar adem in. Ze rook, dat er iemand dichterbij kwam, zich over haar boog, een geur van after shave…of parfum. Ze verbeeldde zich dat de onbekende voor haar op de knieën viel en toen voelde ze strelende handen op haar benen. De haartjes op haar kuiten gingen recht overeind staan. “Ontspan”, klonk een zachte stem.”Alles is goed”. Anne-Fleur zuchtte, voelde de handen verder gaan op verkenning. Ze onderzochten de haar bovenbenen, de binnenkant van haar dijen. An als extra steun voor de strelende handen blies de persoon over de plaatsen die ze beroerde. Nu voelde ze de vingers bij haar kutje, ze streken over het haar, dat daar onlangs was gaan groeien. Ze duwden haar lipjes iets uit elkaar. En toen kwam de tong. De tong, die streelde, verkende, zich een weg zocht, die het meisje van haar rust beroofde. Dat geile gevoel, dat ze al enige tijd had, zocht een uitweg, wilde wel, maar de tong speelde zijn eigen spel, bracht haar naar een rand, waar ze op eigen vingers nooit geweest was, maar hield dan weer in. “O, jé, ik word gebeft. Dus dit noemen ze beffen. Maar ga nu toch door!’dacht ze. Anne_Fleur liet een gefrustreerd kreuntje los, de zachte stem moedigde haar aan: “Laat maar horen”, fluisterde hij, en terwijl de tong voortging, voortdenderde, voortraasde, plekjes beroerde, die het meisje niet kende, en toen schoten twee handen onder haar bloesje, zochten en vonden haar tepeltjes, pronkjuwelen op haar nog nauwelijks verheffende heuveltjes. Twee duimen flitsten heen en weer over die topjes, alsof ze een flipperkast bedienden en ondertussen ging die tong ook maar door. Het meisje draaide met haar hoofd van links naar rechts over het kussen, ze beet op haar onderlip om de baas te blijven over haar emoties. Het gevoel spreidde zich van haar tieten naar haar vagina, en toen trok ze het niet meer. Een kreet, waar Sandra jaloers op zou zijn geweest, ze kneep haar knieën samen, terwijl ze klaarkwam zoals nog nooit eerder. Hijgend lag ze achterover, trok de blinddoek voor haar ogen weg, toen ze iets bij haar positieven kwam. De kamer was leeg. Hoe was het mogelijk. Langzaam stond ze op. Ze raapte haar slipje op van de grond, en wilde het aantrekken, maar de deur ging open en Joris verscheen met een badjas in zijn handen. “Als je die slip aandoet, is hij gelijk drijf”, zei hij. “Trek deze maar aan en dan kamer 163. Daar staat een bad klaar”. Toen ze deed wat hij zei kon hij toch niet nalaten te vragen: “En, was het een orgasme?” Bedachtzaam knikte ze.”En wat voor één”.