Ik stond op de overloop. Blote voeten, stijve lul in mijn hand, ademhaling hoog. Het hout kraakte nauwelijks onder mijn gewicht terwijl ik voorover boog en tussen de spijlen door naar beneden gluurde. En daar zat ze. Sydney. Op haar knieën op het kleed bij de voordeur, haar lippen rond de pik van die jongen van de boodschappen. Zijn tas lag nog half open naast hen. Zij bewoog langzaam, gretig, als iemand die geen haast heeft maar wel honger. Haar haar viel over haar gezicht, maar telkens als ze hem tot op het randje naar binnen zoog, trok ze het achteloos terug. Alsof ze wilde dat ik het zou zien. En ik trok. Stil, beheerst. Mijn hart bonkte in mijn nek.

Ze denkt dat ze alleen thuis is. Natuurlijk denkt ze dat. Mam en haar vader zijn op vakantie, ik zou bij vrienden slapen vanavond. Maar ik was teruggekomen voor mijn oplader. En nu kon ik niet meer weg. Mijn stiefzus. Sydney. De mooiste vrouw die ik ken, en de enige waar ik nooit aan had mogen denken. Maar dat deed ik dus wel. Altijd al. En nu stond ik daar, trillend van lust, starend naar hoe ze haar lippen langzaam van zijn schacht liet glijden, tot hij kletsnat uit haar mond kwam. Ze ving hem op met haar hand, keek naar hem op, en zei iets zachts. Iets wat ik niet kon horen, maar wat hem deed zuchten. En ik voelde het opnieuw in mijn buik kloppen. Omdat dit niet zomaar een meisje was. Ze was mijn verboden droom, en ze deed nu dingen die ik alleen in mijn geilste fantasieën durfde voor te stellen. En precies zoals ik het me had voorgesteld: langzaam, speels, met een soort liefde voor de pik zelf. Alsof het haar favoriete ding op aarde was. En dat was precies wat ik altijd al in haar wilde zien.

Ik bewoog nauwelijks, maar alles in mij stond op spanning. Alsof m’n hele lijf samengeknepen was tot één zintuig: mijn ogen. Mijn hand gleed langzaam langs mijn eigen huid. Niet om te komen, nog niet. Alleen om haar te volgen. Alles aan haar bewoog in ritme. Haar hoofd, haar rug, haar borsten onder haar shirt – je zag ze wiegen bij elke beweging. Haar knieën duwden het kleed iets opzij, haar voeten wiebelden achter haar, alsof ze zich hield aan een onzichtbaar tempo. En ik had nog nooit zoiets moois gezien. Niet in de filmpjes die ik keek. Niet in de meisjes op school. Niet in wie dan ook. Alleen in haar.

Ik wilde niet ingrijpen. Niet beneden staan. Niet haar plek innemen. Ik wilde haar zien. Zo zien. Zo echt. Zo gretig. Ik was niet jaloers. Ik was bezeten van hoe perfect dit moment was. Ze was hier volledig zichzelf. Geen make-up. Geen gefilterde lach. Alleen haar, haar mond, die jongen, en haar pure honger. En ergens wist ik het zeker: dit was niet de eerste keer. Misschien had ze vaker jongens binnengelaten als ik er niet was. En ineens voelde dat idee niet als verraad, maar als cadeau. Want ik had dit gezien. Ik wist nu wie ze werkelijk was. En ze was nog mooier dan ik al dacht.

Ze vertraagde. Haar bewegingen werden langzamer, dieper. Alsof ze niet meer hem aan het pijpen was, maar zichzelf aan het voeden. Ze hield zijn pik met beide handen vast, gleed er met haar mond overheen tot haar lippen zijn basis raakten, bleef daar even hangen… en trok zich dan weer terug. Langzaam, gulzig. En toen deed ze iets wat ik nooit eerder bij haar had gezien: ze sloot haar ogen, kantelde haar hoofd iets schuin, en begon zachtjes te kreunen. Niet voor hem. Voor zichzelf. Ze genoot. Oprecht. Alsof het in haar zat, dit verlangen, en dit de enige plek was waar ze het mocht tonen.

En ik… ik durfde haast niet meer te ademen. Alles in mij brandde. Niet van jaloezie, niet van woede. Maar van iets groters. Een soort pijnlijke bewondering. Alsof ik haar eindelijk zag zoals ze écht was. Niet als die stiefzus die mijn moeder een paar jaar geleden in huis haalde. Niet als dat meisje dat in haar slaapshirt beneden ontbijt maakte. Maar als vrouw. Volwassen, geil, krachtig en vrij. Zo vrij dat het me iets deed. Ze was prachtig. Onbeschaamd. En onbereikbaar. En ik hield van haar in dat moment, op een manier die ik nooit had durven denken.

Hij begon zwaarder te ademen. Ik zag het aan zijn schouders, zijn nek, de manier waarop zijn vingers zich verstrakten in haar haar. Sydney versnelde weer, liet hem telkens iets dieper in haar keel glijden, alsof ze hem aanmoedigde om los te laten. Ze kreunde niet meer, ze zwoegde. Haar ogen open nu, vastgeklemd op zijn gezicht. En toen gebeurde het.

Zijn lichaam schokte. Hij duwde zijn heupen naar voren, zijn adem stokte, en met een doffe grom kwam hij klaar. Recht in haar mond. Zij bewoog niet. Ze hield hem stevig vast, haar lippen gesloten rond zijn pik, haar wangen licht bol. En pas na een paar seconden trok ze zich langzaam terug, slikte hoorbaar, en veegde haar mond af met haar duim. Geen woord. Geen lach. Alleen die blik. Die rustige, voldane blik alsof ze iets waardevols had gekregen.

Mijn hand verkrampte om mijn pik, maar ik kwam niet klaar. Niet nog. Ik kon alleen maar staren. Naar haar. Naar hoe mooi ze was in die overgave. Hoe vanzelfsprekend ze het ontving. En hoe dat haar niet kleiner maakte, maar juist groter. Mijn stiefzus, die ik altijd bewonderd had – om haar schoonheid, haar rust, haar afstand – had zich voor mijn ogen getoond als een vrouw die wist wat ze wilde, die ervan genoot, en die zich nergens voor schaamde.

En ik wist: dit ging ik nooit vergeten. Ik zou haar vanaf nu anders zien. Beter zien. Dieper. En misschien wel vaker betrappen. Misschien zelfs hopen op meer van dit soort momenten. Misschien… misschien wilde ik haar zo wel het allerliefst.

De tas stond er nog. Op het aanrecht, half uitgepakt. Een tros bananen hing over de rand, en op de vloer lag een platgedrukte bon, nat van iets dat gelekt had. Ze had zich inmiddels omgekleed – een oversized trui die tot halverwege haar dijen viel, net nat genoeg bij de zoom om te verraden dat ze zich had opgefrist. Of iets had willen verbergen. Toen ik naar binnen liep, keek ze op van haar telefoon en glimlachte. Niets aan de hand. Gewoon Sydney.

‘Oh, hey,’ zei ze luchtig. ‘Was het nog gelukt met je vrienden?’

Ik knikte. ‘Uiteindelijk wel. Maar ik moest even terug voor m’n oplader.’

Ze knikte traag. Draaide een fles sap open. Keek me ondertussen niet aan.

‘Veel boodschappen?’ vroeg ik toen, mijn stem op het randje van dubbelzinnig. Alsof het ook iets anders kon betekenen.

Ze haalde haar schouders op. ‘Viel mee. Al zat er één nogal opdringerige aanbieding bij.’ Ze grijnsde kort, maar zonder mij echt aan te kijken. Toen schonk ze het glas vol en nam een slok, traag, alsof ze wilde dat ik zou kijken.

Ik keek.

Zij deed alsof er niets gebeurd was.

Ik deed alsof ik het geloofde.

Maar mijn hoofd was gevuld met beelden. Haar handen, haar keel, zijn grom. En ergens, diep vanbinnen, hoopte ik dat ze het wist. Dat ze vermoedde dat ik iets gezien had. Of alles. En dat ze dat net zo opwindend vond als ik.