De volgende dagen passeren relatief snel en zitten steeds in hetzelfde verhaal van wakker worden naar uit de slaap kooi kruipen, klaar maken, gaan werken, terug thuiskomen, de slaven outfit aantrekken en hier en daar vloeken op deze outfit als ook op de kuisheidskooi die nu toch begint te knagen en ik nu toch echt graag eens goed zou wil trekken en klaarkomen. Een slaaptekort begint zich ook wel op te dringen, licht gebonden slapen in die kooi waarin ik me niet volledig kan strekken noch een kussen of laken heb maakt slapen niet meteen comfortabel. Ik hoop dat er een bepaalde vorm van gewenning ontstaat om zo een betere nachtrust te kunnen krijgen in de toekomst…

Het is ondertussen vrijdagavond, rond een uur of 6 wanneer ik terug thuiskom en ik bij het openen van de deur, de Meester zie die me staat op te wachten. Ik drop mijn werk rugzak af en presenteer mezelf bij de Meester. De Meester kijkt me even aan en geeft zonder verpinken aan om mezelf te gaan douchen en ik de slaven outfit niet hoef aan te trekken. Ik draai me om en begeef me naar de badkamer boven, kleed me uit en stap de reeds lopende douche in. Ik zeep mezelf in en wanneer ik me wil afspoelen wordt het water van de douche snel kouder en ik stap weg van het water om te proberen opnieuw warm water te krijgen. Spijtig genoeg lukt dit niet onmiddellijk waarbij de Meester de badkamer komt binnengewandeld en aangeeft dat ik me verder moet afspoelen. Met tegenzin ga ik in de nu koude douche staan, probeer ik me snel verder af te spoelen en spring er snel opnieuw uit en blijf voor de Meester, druipend nat staan.

De Meester heeft boeien vast waarvan hij snel werk maakt en mijn handen op de rug vastgemaakt worden. Eenmaal vastgemaakt duwt hij me opnieuw in de douche en laat het koude water op mijn lichaam sproeien wat wel een eeuwigheid lijkt maar niet meer dan enkele minuten blijkt te zijn. Het water wordt terug afgezet en de Meester geeft aan dat ik vanaf heden niet langer warm water heb in mijn appartement en hij deze heeft uitgeschakeld. Ondertussen sta ik licht bibberend voor mijn douche maar afdrogen zit er duidelijk niet in als de Meester aangeeft hem te volgen.

De deur van mijn "vroegere" slaapkamer gaat open en de Meester legt zich op mijn bed, doet zijn broek uit en geef aan dat ik hem moet bevredigen. Ik ga op mijn knieën naast het bed met mijn handen nog steeds gebonden en begin mijn Meester een pijpbeurt te geven. Wanneer ik de Meester stevig hard heb gekregen en hem aan het pijpen ben, neemt de Meester mijn hoofd vast en duwt zijn pik diep in mijn mond en hoewel ik het er duidelijk moeilijk mee heb geeft hij hierbij weinig toe en telkens wanneer ik terugtrek krijg ik niet veel later deze opnieuw druk op mijn hoofd totdat ik deze opnieuw volledig in mijn mond heb. Uiteindelijk komt hij hard klaar in mijn mond welke ik volledig inslik en de Meester zijn penis verder aflik totdat deze opnieuw zijn erectie heeft verloren. De Meester geeft aan dat ik wel een goed bed heb waarna hij opnieuw van mijn bed rechtstaat en me opnieuw meeneemt naar de badkamer.

Ik krijg de instructie om in midden van de badkamer plaats te nemen waarna mijn handen worden losgemaakt van mijn rug en ik deze in nek moet leggen waarna deze opnieuw aan elkaar vastgemaakt worden. Terwijl ik blijf staan verdwijnt de Meester en komt niet veel later terug met een potje die hij opendraait terwijl hij opnieuw binnen komt en achter mij komt staan. Ik voel dat de Meester mijn rug kort insmeert en daarna verder naar beneden gaat met mijn kont en ook mijn benen volledig begint in te smeren. Eenmaal aan mijn enkels komt de Meester voor me staan en zegt dat dit 5 minuutjes moet intrekken waarna hij nu ook langzaam mijn armen volledig begint in te smeren en ook hier opnieuw mijn lichaam volledig insmeert tot opnieuw aan mijn bovenbenen uit te komen…

Ik probeer stil te blijven staan en wanneer de Meester zijn uurwerk begint te piepen neemt hij een doek en begint hij de aangebrachte stof opnieuw van mijn lichaam te wrijven in dezelfde volgorde dan hoe ik ingesmeerd was. Wanneer hij bij mijn rechterbeen heeft gedaan kan ik het niet laten en kijk ik naar beneden waarbij ik een been zie die nu volledig haarloos is… Ik schrik ervan en hoewel ik mijn borstkas en dergelijke wel al eerder geschoren had en ik misschien wel ergens in mijn achterhoofd had dat dit potentieel ooit ging komen, komt dit toch wel aan. Enkele minuten later is het meeste van de crème van mijn lichaam gedaan alsook zo goed als elk stukje haar dat maar op mijn lichaam stond op mijn hoofdhaar en wenkbrauwen na… De Meester geeft me aan om me te draaien richting de spiegel waarna hij de boeien van mijn handen opnieuw losmaakt en hij aangeeft "zo slaaf, dit is precies zoals ik van je verwacht, je volledige lichaam strak onthaard. Ik verwacht dat je je lichaam zo zal houden en je tijdig je lichaam volledig scheert of onthaart met ontharing crème. Dit was de eenvoudige manier en ik hoop dat je je vanaf nu hieraan zal houden… Zo niet zal ik het de volgende keer niet met crème doen maar met ontharing wax! Douch je nog maar eens goed af zodat de restjes van de crème van je lichaam afgespoeld zijn."

Ik bekijk mijn lichaam nog eens in de spiegel en voel me naakter dan ooit nu ik geen enkele beetje lichaamsbeharing meer over heb. Wanneer ik de douche binnenwandel en opnieuw het koude water voel schrik ik op maar besef dat er geen warm water zal uitkomen. Ik neem wat zeep en probeer mijn lichaam te wassen, de waxrestjes te verwijderen wat zeker rond mijn kuisheidskooi toch een kleine opgave blijkt te zijn. Na enkele minuten vind ik het wel genoeg geweest, zet het water uit en spring opnieuw uit de douche. De Meester staat me op te wachten en bekeurd mijn lichaam en na een minuut te druppen gooit hij me een witte Nike compressie basis laag short om aan te doen. De steun die deze short geeft is wel een prettig gevoel met de kuisheidskooi maar je ziet de vormgeving van mijn kooi door het aansluitende karakter wel duidelijk door dit broekje. Een short om hierover aan te doen krijg ik niet maar ik ga ervan uit dat dit nog wel zal komen.

"Goed slaaf, voordat ik je slaapkamer opnieuw dicht maak, geef ik je 2 minuten om welgeteld 15 kledingstukken te kiezen en uit je kleerkast te nemen welke je outfits zullen zijn voor de volgende week. Inclusief je huidig broekje komt dit eigenlijk nog uit op 14 stukken... Het moet even bezinken wanneer ik besef dat de Meester reeds op zijn uurwerk de 2 minuten ziet af te tellen waarna ik naar mijn slaapkamer loop en begin te denken aan wat ik zou nodig hebben om toch minstens de week uit te komen. Ik neem snel 2 broeken, 4 T-shirts, 3 hemden, 2 paar sokken en neem erbij ook nog snel 3 boxershorts sinds ik toch liever iets van ondergoed draag en die kuisheidskooi wat ondersteuning wil geven. Wanneer ik de boxershorts op mijn bed leg hoor ik de Meester zeggen dat de tijd om is, ik de gekozen kledij in de kamer ernaast moet gaan leggen en zorgen dat alle vorige kledingstukken zich opnieuw in de slaapkamer bevinden waarna ik me opnieuw naar de living dien te begeven.

Na enkele minuten komt nu ook de Meester de living binnen met een paar kousen en mijn sportschoenen in zijn handen. Hij spreekt me aan en zegt "slaafje, ik moet nog naar de winkel en heb gezien dat ik op de baan van de autostrade een Okay ben gepasseerd. Dit is net 8 kilometer verwijderd van hier volgens mijn wagen. Sinds je er elke dag passeert van je werk moet het geen probleem zijn deze terug te vinden. Ik stel voor dat we daar opnieuw afspreken binnen maximaal 45 minuten vanaf dit moment. Hier zijn je kousen en sportschoenen… Sinds je broek geen zakken heeft, zal ik je wel helpen en neem ik je huissleutels wel mee. Voor de rest heb je niets nodig en mag je aan iedereen je geschoren lijf en borstkas tonen. Ik hoop dat je er op tijd geraakt indien je nog opnieuw binnen wil kunnen.". Lopen is niet onmiddellijk mijn sterkste punt maar vanaf het ogenblik dat ik hoor dat ik zonder sleutels vertrekken moet, besef ik dat ik geen tijd te verliezen heb, probeer snel sokken en de schoenen aan te doen en begeef me naar buiten. Wanneer ik de lift binnenstap en naar de spiegel kijk wordt het toch duidelijk dat mijn Nike broekje niet zo heel verhullend is doordat deze een deel van het water dat nog op mijn lichaam was heeft opgenomen… Dit samen met het feit dat je ook die kuisheidskooi een nogal zichtbare afdruk geeft, vooral als je er ook maar een beetje op let, twijfel ik of ik zo wel durf buiten te gaan/lopen. Uiteindelijk besef ik dat ik relatief weinig keuze heb en ik maar beter kan zorgen dat ik niet treuzel en zo snel mogelijk op mijn bestemming kan geraken…

De lift gaat open op het gelijkvloers, ik wandel het gebouw uit en wanneer ik de eerste looppassen neem, zie ik mijn gebuur van achter de hoek komen. Wetende dat ik geen tijd te verliezen heb, steek ik snel even mijn hand op en begin mijn looptocht… Ik kan alleen maar hopen dat mijn buur zich niet al te veel vragen stelt van mijn outfit en gelukkig is het nogal warm vandaag en kan ik dit misschien wel als excuus gebruiken moest hij er ooit iets van zeggen. Al snel wordt me wel duidelijk dat het lopen een opgave wordt voor mezelf en zonder een horloge heb ik ook geen idee hoeveel tijd ik nog heb om er te geraken. Ik vraag me af of ik het wel zal halen… Ik moet halthouden aan enkele verkeerslichten terwijl ik de binnenbanen probeer op te zoeken om toch niet te veel volk te passeren. Hier en daar verlies ik toch wel kostbare tijd... Het is misschien niet de kortste weg die ik neem maar gezien mijn outfit voel er me toch het comfortabelste mee. Het zweet loopt van me af wanneer ik uiteindelijk aan de winkel kom en ik haal opgelucht adem wanneer ik de wagen van de Meester zie staan maar met misschien nog 150 meter te gaan begint de wagen echter in beweging te komen en ik zet het op een sprintje waarmee ik de Meester nog net kan tegenhouden voordat hij de parking afrijdt…

De Meester laat de ruit van de auto zakken en ik begin me onmiddellijk te verontschuldigen en geef aan dat ik mijn uiterste best heb gedaan om er op tijd te geraken welke toch wel ondersteund wordt door mijn zwetende lichaam. De Meester bekijkt me snel even en ik zie een glimlach verschijnen welke snel weer verdwijnt en ik in de plaats een strenge reactie krijg waarbij hij aangeeft dat ik te laat ben aangekomen en dat ik veel geluk heb dat hij nog niet vertrokken was. Hij opent het slot van de autodeuren en geeft aan om onmiddellijk achteraan in te stappen. Eenmaal ingestapt krijg ik opnieuw te horen dat ik niet aan de verwachtingen heb voldaan en dat dit nog geregeld zal worden waarna ik mijn handen dien te boeien op de rug. Ik durf bijna niets meer te zeggen, bedank de Meester dat hij me toch nog in de wagen heeft gelaten en me nogmaals probeer te verontschuldigen terwijl de Meester de wagen in versnelling zet en op een nogal agressieve manier terug de baan opgaat richting de autostrade…