Joyliana stond achter de draaitafels, haar vingers gleden behendig over de knoppen en schuiven terwijl de bas van de muziek door de club pulste. Ze was pas achttien, maar haar talent als dj had haar al een flinke schare fans opgeleverd. Vanavond was het niet anders; de dansvloer was vol, en de menigte juichte bij elke overgang die ze maakte. Maar Joyliana’s aandacht werd niet alleen getrokken door de muziek. Het was haar outfit die de blikken van iedereen vasthield.

Ze droeg een strak, zwart leer broekje dat haar slanke benen accentueerde, maar het waren haar laarzen die de show stalen. Hoge, glanzende lakleren laarzen die tot halverwege haar dijen reikten. De hakken waren zo hoog dat ze haar lengte benadrukten, en de puntige neuzen glommen onder de flikkerende lichten van de club. Ze had altijd al een passie voor laarzen gehad, maar vanavond voelden ze als een verlengstuk van haar persoonlijkheid, een symbool van haar macht over de menigte.

De muziek zwelde aan, en Joyliana draaide zich om, haar lange, donkere haar zwiepte mee op het ritme. Ze voelde de blikken van de fans op haar gericht, en ze genoot ervan. Ze wist dat ze niet alleen werd bewonderd om haar muziek, maar ook om haar uiterlijk. Het was een combinatie die haar uniek maakte, en ze speelde er graag op in.

Tussen de menigte zag ze een jongen die haar al de hele avond aanstaarde. Hij was jong, misschien een jaar of twee ouder dan zij, met donkere ogen die haar niet loslieten. Hij stond vooraan, zijn handen op de reling van het dj-podium, zijn blik gefixeerd op haar laarzen. Joyliana glimlachte naar hem, een klein gebaar dat hem deed blozen. Ze wist dat hij, net als zoveel anderen, gefascineerd was door haar schoenen.

Na haar set, toen de muziek zachter werd en de menigte begon te juichen, stapte Joyliana van het podium af. Ze liep door de club, haar laarzen tikten tegen de vloer, elk geluidje een herinnering aan haar aanwezigheid. De jongen van eerder volgde haar met zijn blik, en toen ze bij hem kwam staan, aarzelde hij even voordat hij sprak.

“Je bent ongelooflijk,” zei hij, zijn stem een beetje schor van de muziek. “En die laarzen… ze zijn… wow.”

Joyliana lachte, een warm, uitnodigend geluid. “Dank je. Ik heb ze speciaal voor vanavond uitgekozen.” Ze bukte zich lichtjes, alsof ze haar laarzen wilde inspecteren, maar in werkelijkheid om hem een beter zicht te geven. “Vind je ze mooi?”

De jongen knikte, zijn ogen wijd open. “Ze zijn perfect. Net als jij.”

Ze rechtte haar rug en legde een hand op zijn schouder. “Je bent een schatje. Hoe heet je?”

“Mike,” antwoordde hij, zijn stem nog steeds een beetje trillerig.

“Nou, Mike,” zei Joyliana, “wil je misschien even met me meekomen? Ik heb een pauze nodig, en ik kan wel wat gezelschap gebruiken.”

Mike’s ogen lichtten op, en zonder aarzelen volgde hij haar naar de backstage. De ruimte was kleiner en stiller dan de club, met zachte verlichting en een paar banken langs de muren. Joyliana ging op een bank zitten en gebaarde dat Mike naast haar moest komen zitten.

“Dus, Mike,” begon ze, “wat vind je zo speciaal aan laarzen?”

Hij aarzelde even, alsof hij niet zeker was of hij zijn gedachten hardop moest uitspreken. “Ze zijn… krachtig,” zei hij uiteindelijk. “Ze geven je een soort… aanwezigheid. Alsof je alles kunt veroveren.”

Joyliana glimlachte, haar ogen glinsterend van plezier. “Dat is precies wat ik voel als ik ze draag. Ze maken me zelfverzekerd, alsof ik de wereld aankan.” Ze strekte haar been uit, haar laars glansde in het zachte licht. “En jij, Mike, wat doe je als je niet in clubs bent?”

“Ik studeer,” antwoordde hij. “Maar ik ben ook een grote fan van jouw muziek. Ik luister er elke dag naar.”

“Echt waar?” Joyliana leunde naar voren, haar interesse oprecht. “Welk nummer is je favoriet?”

Mike dacht even na. “‘Midnight Pulse’,” zei hij. “Het heeft zo’n… energie. Het voelt alsof het me meeneemt naar een andere wereld.”

“Dat is precies wat ik wilde bereiken,” zei Joyliana, haar stem zacht. “Muziek moet je meenemen, je laten vergeten waar je bent.”

Ze zwegen even, de spanning tussen hen voelbaar. Joyliana voelde Mikes blik op haar laarzen gericht, en ze besloot het spelletje verder te spelen. Ze stak haar been uit, haar laars bijna tegen zijn been aan. “Vind je het erg als ik ze uitdoe?” vroeg ze, haar stem een fluistering.

Mike schudde zijn hoofd, zijn ademhaling versnelde. “Nee, natuurlijk niet.”

Joyliana glimlachte en begon langzaam de rits van haar laars naar beneden te trekken. De beweging was sensueel, bijna hypnotiserend. Mike keek toe, zijn ogen gefixeerd op elke centimeter huid die werd onthuld. Toen de laars eindelijk af was, legde ze hem naast zich neer en stak haar blote voet uit.

“Wat vind je ervan?” vroeg ze, haar stem een uitdaging.

Mike slikte moeizaam. “Je bent… ongelooflijk,” herhaalde hij, zijn stem nu nog zachter.

Joyliana lachte zachtjes en leunde naar voren, haar lippen bijna tegen zijn oor. “Wil je meer zien?” fluisterde ze.

Mike knikte, zijn lichaam gespannen van verlangen. Joyliana stond op, haar bewegingen gracieus, en trok hem mee naar een kleine, afgeschermde ruimte achter de banken. De lucht was warm en zwaar, gevuld met de geur van leer en zweet. Ze draaide zich om, haar ogen glinsterend in het halve duister.

“Je bent een goede fan, Mike,” zei ze, haar stem een belofte. “En goede fans verdienen een beloning.”

Ze begon langzaam haar broekje uit te trekken, elke beweging een uitnodiging. Mike staarde, zijn ademhaling onregelmatig. Toen ze eindelijk naakt voor hem stond, voelde hij zich overweldigd. Haar lichaam was perfect, slank maar vrouwelijk, haar huid zacht en glad.

“Raak me aan,” beval ze, haar stem een fluistering.

Mike aarzelde even, maar toen legde hij zijn handen op haar heupen, zijn vingers trilden lichtjes. Joyliana glimlachte en trok hem dichterbij, haar lippen vonden de zijne in een hongerige kus. Ze smaakte naar munt en drank, en Mike voelde zich duizelig van verlangen.

Ze duwde hem zachtjes achteruit, tot hij tegen de muur stond, en zakte toen op haar knieën. Haar handen gleden over zijn broek, en met een snelle beweging trok ze zijn riem los en opende zijn gulp. Ze keek op naar hem, haar ogen donker van verlangen, voordat ze haar mond om zijn erectie sloot.

Mike kreunde zachtjes, zijn handen grepen in haar haar. Joyliana bewoog haar tong behendig, haar lippen zacht maar vastberaden. Ze voelde hem trillen, zijn ademhaling versnellen, en ze glimlachte om zijn reactie. Ze nam haar tijd, genietend van zijn smaak, van het geluid van zijn kreunen.

“Joyliana…” hijgde hij, zijn stem een smeekbede.

Ze keek op, haar ogen glinsterend. “Nog niet,” fluisterde ze, voordat ze haar mond weer om hem heen sloot.

Maar Mike kon niet meer wachten. Hij trok haar overeind, zijn handen gleden over haar lichaam, en duwde haar zachtjes tegen de muur. Ze glimlachte, haar ogen uitdagend, en spreidde haar benen. Hij gleed in haar, hun lichamen bewogen in een ritme dat even krachtig was als de muziek die ze zojuist had gedraaid.

Joyliana kreunde zachtjes, haar nagels groeven in zijn schouders. “Harder,” fluisterde ze, haar stem een bevel.

Mike gehoorzaamde, zijn stoten werden dieper, sneller. De ruimte vulde zich met het geluid van hun ademhaling, hun lichamen die tegen elkaar aan bewogen. Joyliana voelde haar orgasme opbouwen, een golf van genot die door haar lichaam trok.

“Mike…” hijgde ze, haar stem een mengeling van plezier en smeekbede.

Hij kreunde, zijn eigen orgasme nabij, en duwde nog een laatste keer diep in haar. Ze kwamen tegelijkertijd, hun lichamen trilden van genot. Joyliana leunde tegen hem aan, haar ademhaling onregelmatig, haar hart bonzend in haar borst.

“Dat was… ongelooflijk,” fluisterde Mike, zijn stem nog steeds trillerig.

Joyliana glimlachte, haar hand streelde zijn wang. “Je was een goede fan, Mike. En goede fans verdienen altijd een beloning.”

Ze kuste hem zachtjes, haar lippen een belofte van meer. Toen, met een laatste glimlach, trok ze zich terug en begon haar kleren weer aan te trekken. Mike keek toe, zijn lichaam nog steeds nazinderend van wat er zojuist was gebeurd.

“Ik moet terug naar de club,” zei ze, haar stem zacht. “Maar ik zie je wel weer, Mike. Dat beloof ik.”

Ze liep weg, haar laarzen tikten tegen de vloer, elk geluidje een herinnering aan wat er zojuist was gebeurd. Mike bleef achter, zijn hart bonzend, zijn geest nog steeds vervuld van haar aanwezigheid. Hij wist dat hij haar nooit zou vergeten, niet na vanavond.

En Joyliana, terwijl ze terugkeerde naar de draaitafels, voelde zich krachtig, zelfverzekerd. Ze wist dat ze niet alleen een dj was, maar ook een icoon, iemand die haar fans niet alleen met muziek, maar ook met haar aanwezigheid en haar laarzen kon betoveren. Vanavond was pas het begin.