Bij Marcus op het toilet hang een foto van een jongen die met uitgestrekte armen en benen binnen een cirkel en een vierkant staat. Veel mensen zullen deze compositie wel herkennen als de Vitruviusman. De beroemde tekening van Leonardo da Vinci uit 1490 die ook op de Italiaanse versie van de 1 euromunt staat. Anders dan op de tekening is de jongen op de foto niet helemaal naakt; hij draagt een blauw sportbroekje en een pruik met krulhaar.

Familie en kennissen hebben de foto op het toilet ongetwijfeld wel eens zien hangen, maar slechts weinigen kennen het verhaal erachter. Niemand heeft er echter ooit naar gevraagd. Ik vermoed dat dit komt omdat ze weten dat Marcus homoseksueel is en denken dat het iets met BDSM te maken heeft. Maar dat is niet zo. Althans, dat was het tot voor kort niet. Daarover gaat dit verhaal.

Marcus is al jaren lid van een wielrenvereniging. Op zondagmorgen verzamelen de clubleden op een parkeerplaats bij hem in de buurt om, afhankelijk van het weer, een flinke ronde van ongeveer 100 km te gaan fietsen. Jonathan is nog niet zo lang lid. Hij is pas enkele maanden geleden overgestapt van de jeugdafdeling tot 18 jaar. Het is een beetje nerdy type.

Ruim een maand geleden stonden ze zo op zondagmorgen te wachten op de parkeerplaats toen Jonathan beschaamd liet weten dat hij opeens aandrang voelde en naar het toilet moest. Het zou wel heel onhandig zijn als ze daarvoor onderweg ergens moesten stoppen. Daarom reed Marcus nog snel even met hem naar zijn huis zodat Jonathan daar zijn behoefte kon doen.

Eenmaal onderweg kwam Jonathan naast Marcus fietsen, en na een tijdje kletsen kwam de foto op Marcus toilet ter sprake. Marcus vertelde dat die was gemaakt op de middelbare school. Tijdens de techniekles was de klas opgedeeld geweest in groepjes van vier leerlingen en hadden ze de opdracht gekregen om een ontwerp van Leonardo da Vinci na te bouwen en de werking van het door hun gekozen ontwerp voor de klas te demonstreren.

Het groepje waartoe Marcus behoorde had gekozen voor de Vitruviusman. Dat is weliswaar geen werktuig, maar omdat een houten frame op ware grootte werd gebouwd, kon één van de jongens, door verschillende standen aan te nemen, duidelijk maken wat er met de tekening bedoeld werd: de harmonie en verhoudingen van het menselijk lichaam.

Met touwtjes was de cirkel daartoe verdeeld in driehoeken volgens de verhouding van de gulden snede. De navel van de jongen bevond zich precies in het midden van de cirkel waar de touwtjes elkaar kruisten. De armen en benen in de richting van de zijden van de driehoeken. De foto was tijdens de presentatie op school genomen. Andere groepje maakte o.a. een miniatuur slingerkatapult, een rechthoekige parachute en een kruisboog.

Jonathan kende Leonardo’s tekening van de Vitruviusman niet. En daarom had Marcus, tijdens een pauze, een afbeelding daarvan opgezocht op zijn telefoon. Het eerste wat Jonathan opmerkte was dat de man op de tekening naakt was, en de jongen op de foto niet. Blijkbaar had Jonathan de foto op het toilet goed bestudeerd. ‘Het zou helemaal perfect zijn geweest als de mooie jongen ook naakt was geweest’ grapte Jonathan. ‘Dan zou het ongetwijfeld een evergreen zijn geworden op het internet.’

Marcus kon er maar mee glimlachen. Eerlijk gezegd was die gedachte ook wel eens bij hem opgekomen toen hij jonger was. Maar dat kon natuurlijk niet bij een presentatie op school. Bovendien zijn jongens van die leeftijd te onzeker over hun eigen lichaam om zoiets aan te durven. Daarvan was Jonathan nog niet zo zeker; ‘met een blinddoek of een masker zou het moeten kunnen’ meende hij. Ik heb wel eens vaker de indruk dat jongeren tegenwoordig makkelijker gedrag kopiëren dat ze zien op het internet.

Marcus had al eens eerder het vermoeden dat zijn jonge clubgenoot dezelfde seksuele geaardheid had als hijzelf, en zag hierin een bevestiging daarvan. ‘Misschien liggen die Leonardo werktuigen nog wel ergens opgeslagen op mijn oude school’ zei Marcus. ‘Stel dat ik de cirkel met het vierkant weet te achterhalen, zou jij je daar dan, onherkenbaar met een masker op, op durven te laten fotograferen’?

Jonathan twijfelde even. Hoe groot was de kans dat dit ging lukken? En in zijn jeugdige overmoed dacht hij zich hieruit te bluffen: ‘Ja, dat durf ik wel’ liet hij weten.

Eindelijk had dit het einde van dit verhaal moeten zijn. Maar toevallig kwam Marcus in de week daarop in de buurt van zijn vroegere school, en besloot bij de conciërge na te vragen of die Leonardo spullen nog bewaard werden. Dat was helaas niet het geval, maar omdat Marcus het precieze schooljaar kon aangeven, waren nog wel de papieren daarvan te achterhalen. Met de tekeningen die hij zelf nog ooit gemaakt had.

Minstens tig keer kreeg Marcus de opwelling om het frame van de cirkel en het vierkant na te maken. Maar even zo vaak liet hij dat idee ook weer varen. Niet omdat het moeilijk zou zijn; met wat op maat gezaagde planken van de bouwmarkt en decoupeerzagen van opvulplaten moest dit klusje voor een handig persoon wel op een zaterdagmiddag te klaren zijn. Nee, dat was het niet. Marcus vond dat hij dit Jonathan niet kon aandoen. Hij rekende erop dat de jongen zich zou terugtrekken wanneer het eenmaal zover was. En die vernedering wilde hij hem besparen.

De zondag daarop, tijdens het fietsen, loog Marcus dat hij de school had gebeld, en te horen kreeg dat onderdelen nog ergens in de kelder onder de kantine moesten liggen. Hij was benieuwd hoe de jongen daarop zou reageren. Jonathan was blij en verrast. Helemaal niet gereserveerd zoals Marcus had verwacht. Sterker nog, hij was meteen enthousiast. Stelde meteen voor om die onderdelen samen op te halen en bijvoorbeeld op de zolder bij Marcus in elkaar zetten. Jonathan zag het helemaal zitten.

Over naakt fotograferen werd niet meer gesproken. Maar dat speelde natuurlijk wel mee in Marcus gedachten toen hij in de week daarop ’s avonds een nieuw frame, in zijn garage, in elkaar knutselde. Om te verhullen dat het frame nieuw was, gaf hij het met spuitbussen een verfkleurtje. Hoewel het nog in vier stukken uit elkaar lag, zag Marcus toch al dat het samengestelde frame te groot was om op zolder te plaatsen. Overhoeks zouden de afmeting ervan veel te groot onder het schuine dak. En geplaatst in de richting van de nokgording kon het niet goed gefotografeerd worden.

Elk verloren uurtje was Marcus er die week mee bezig geweest. En op zaterdagmiddag, toen de verf nog moest drogen, stuurde Marcus een berichtje dat hij de onderdelen had opgehaald maar nog wel een beetje opgeknapt moesten worden. Slechts met moeite kon Marcus de jongen ervan weerhouden om direct naar hem toe te komen. Marcus had geen tijd. Hij had afgesproken om bij zijn ouders te gaan eten. Waar hij dan meteen een slaapmasker en wat oude lakens voor een witte achtergrond ging lenen. Ze spraken af dat Jonathan op zondag, na het fietsen kon komen kijken.

Die zondagmiddag, na het fietsen, reed Jonathan met Marcus mee naar huis om daar nog wat te gaan drinken. Met hun glas nog in de hand togen ze naar de garage om het frame te bekijken. Samen schroefden ze het in elkaar en kon Jonathan er eindelijk eens in gaan staan. Hij had al meteen een voorstel voor verbetering. Het frame had handgrepen om zijn armen in juiste posities te houden. Jonathan meende dat daar handboeien beter tot hun recht kwamen. Pluche handboeien met brede leren bandjes. Hij zou er zelf voor zorgen.

Jonathan, staand in zijn fietskleding in het frame, zag er al meteen sexy uit. Marcus moest er al eens van slikken en een druppeltje zweer verscheen op zijn voorhoofd. Hij durfde Jonathan niet te vragen om zich uit te kleden. Maar even later had hij toch een smoesje bedacht. Om te controleren of de navel precies in het middelpunt van de cirkel bevond, vroeg hij Jonathan om zijn shirt omhoog te doen. Dat was geen probleem; het shirt ging zelfs uit.

Marcus werd er doodstil van. Daar stond zijn jonge vriend, slechts gekleed in zijn strakke, zwarte fietsbroek met armen en benen gespreid. Wat het nog erger maakte was dat de jongen vanaf zijn kin omlaag helemaal onthaard leek. Geen okselhaar, geen haartje op zijn scheenbenen (wat bij wielrenners niet ongebruikelijk is) en ook om zijn mooie borst en slanke buik geen dons sprietje te vinden. Het jonge lichaam glom zelfs prachtig door lichte transpiratie. Marcus kon er alleen maar naar raden hoe de situatie in de fietsbroek moest zijn.

De navel bevond zich inderdaad nagenoeg in het midden van de cirkel. Leonardo had weer gelijk gehad. Net al bij de klasgenoot op school indertijd. Bij het spannen van de touwtjes was het onvermijdelijk dat Marcus af te toe het gladde lichaam aanraakte. Het deed hun beiden trillen. Allebei voelde ze de seksuele lading van waar ze mee bezig waren. Jonathan zuchtte met zijn ogen dicht. Die was voor Marcus stimulans genoeg om door te gaan met strelen. ‘Je bent zo mooi’ fluisterde hij.

De geladen stilte werd doorbroken toen Jonathan vroeg of zijn handen vastgebonden konden worden om de handboeien te simuleren. Uiteraard kon dat. Marcus zocht een paar touwtjes en knoopte de polsen losjes vast aan de handgrepen. Nu kreeg Jonathan ook het slaapmasker op zodat hij niets meer kon zien. Marcus hervatte het strelen van het jonge lichaam. In de fietsbroek begon zich een erectie af te tekenen. En na strelen van de billen werd ook de contour daarvan voorzichtig afgetast. Jonathan kreunde zachtjes met zijn hoofd achterover.

Na een tijdje zwijgend strelen was Marcus voor de geblinddoekte jongen gaan staan, hem dominant bij de keel gevat en teder gaan zoenen. ‘Mag de fietsbroek ook uit?’ vroeg Marcus fluisterend. Jonathan knikte met een brede glimlach op zijn gezicht. En zo begon Marcus langzaam met het omlaag stropen van dit laatste kledingstuk. De jonge, geile pik van Jonathan prijkte trots omhoog. Zoals verwacht waren ook het kruis en de billen van de jongen glad onthaard. Zo mooi dat het Marcus even van weerhield om het aan te raken. Alleen maar kijken en bewonderen was genoeg.

Maar dat kon natuurlijk niet uitblijven; al snel werd de pik met een stevige greep vastgepakt en heerlijk langzaam gemasseerd. Jonathan trilde op zijn benen. Dit vond hij lekker. Hij zuchtte en kreunde. Marcus liep om en ging achter hem staat. Met een arm stevig om zijn borst hield hij Jonathan vast. Hun lichamen dicht tegen elkaar. Met de andere hand trok hij de jongen af. Die had het niet meer en kronkelde alle kanten op. Daarbij steeds opnieuw stotend tegen Marcus kruis waar zijn pik knelde van opwinding.

Terwijl Marcus hem in zijn hals zoende, kwam Jonathan geweldig klaar. Zijn zaad spoot in het rond. Hijgend moest hij op adem komen. Marcus likte het zaad van zijn hand. En blijkbaar had hij de smaak te pakken, want hier liep weer om, zakte op zijn knieën en begon de in stijfheid afnemende, natte pik te pijpen zodat deze opnieuw stijf werd.

‘Hier wil ik een foto van hebben’ moet Marco gedacht hebben, want hij snelde naar binnen om daar zijn fotocamera te halen. Een mooie naakte jongen, vastgebonden met gespreide armen wijd en een slap gezwollen pik die nog nagloeide van de inspanning. Mooier wordt het niet. Marcus maakte een paar mooie foto’s.

Daarna ging hij opnieuw voor de jongen staan die inmiddels op adem was gekomen en hervatte het zoenen. Hij hoefde niet te vragen of Jonathan ervan had genoten. Dat was immers overduidelijk. De jongen glimlachte breed vanonder het masker. Dat mocht nu af en de armen werden losgeknoopt. Marcus ving het naakte jongenslichaam op in zijn armen. Twee vrienden hadden elkaar gevonden. Jonathan wrong zich om en drukte zijn billen in het kruis van Marcus. Dat beloofd nog wat te worden.