1: De stilte roept

Na de uitzinnige nacht in de boerenschuur was het alsof haar lichaam nog nagloeide. Maar waar haar huid nog zinderde van aanrakingen, vroeg haar hart nu om iets anders. Geen groep. Geen rumoer. Geen kussen die haar overrompelden.

Lillian verlangde naar… stilte.

Ze verliet het terrein bij zonsopgang. Alleen haar jurkje onder haar mantel, haar voeten vuil, haar dijen vochtig van opgedroogd zaad en geil verlangen. Ze liep zonder doel, dieper het bos in, langs paden die ze nog nooit had genomen. De vogels zongen, maar haar ademhaling was het enige dat telde.

Pas uren later hoorde ze het.

Niet een stem. Geen woorden.

Een trilling.

Laag. Warm. Alsof de grond zelf haar iets wilde zeggen.

Ze volgde het. En vond: de ingang van een grot. Half verborgen achter klimop, met stoom die langzaam uit de spleten kwam. Een warme ademhaling van de aarde zelf.

Op een platte steen voor de ingang lag een cirkel van witte bloemen. In het midden: één zwarte steen.

Ze stapte over de rand.

En liet zich insluiten...


2: De vrouwen

Binnen was het stil. En warm. Dof licht danste over de natte wanden van de grot. Het rook naar mineraal, huid, bloemen.

In het midden: een rond bassin, dampend. En daar omheen — vier vrouwen.

Ze waren allevier helemaal naakt. Sommigen zaten in lotushouding, anderen lagen deels ondergedompeld in het warme water. Geen van hen keek op toen Lillian naderde. En toch… wisten ze dat ze er was.

Een oudere vrouw met donkerbruine huid en lange grijze haren opende haar ogen.

‘Je hebt het gevonden,’ zei ze zacht.

Lillian knikte. Ze kon niets anders. Haar hele lijf tintelde.

‘Ben je bereid om te ontvangen van vrouwen die niets willen nemen, maar alles geven?’

‘Ja…’ fluisterde ze.

‘Dan ben je hier thuis.’

Lillian liet haar mantel en haar jurkje van zich af glijden, en liep langzaam het water in...


3: Water en huid

Het warme water sloot zich om haar lichaam als een ademhaling. Een zucht van de aarde.

Een jonge vrouw met kroeshaar en volle borsten zwom naar haar toe. Haar vingers raakten Lillian’s heupen.

‘Jij bent zacht van buiten… maar je vuur brandt diep van binnen.’

Haar lippen raakten Lillian’s schouder.

Een andere vrouw — slank, met Aziatische trekken en zware, natte haren — kwam achter haar liggen, borst tegen rug. Haar armen omsloten Lillian’s middel. Haar adem in haar nek. Ze voelde de harde tepels tegen haar huid...

‘Laat los,’ fluisterde ze.

Twee paar handen. Vier lippen.

Lillian liet haar hoofd zakken tegen een schouder.

En ademde diep...


4: De opening

Een van de vrouwen kuste haar voorhoofd. De ander gleed langzaam met haar vingers over Lillian’s buik naar beneden.

‘We raken niets aan wat jij niet opent,’ zei ze.

Lillian spreidde gewillig en ontspannen haar benen onder water. Voelde hoe vingers haar zachte kutlipjes vonden.

Zacht. Traag. Eén vinger die niet duwde, alleen vroeg...

Toen een tong — boven water — op haar tepel. Warm. Ritmisch.

Lillian kreunde. Haar clitje begon te kloppen.

‘Mag ik?’

‘Ja… alsjeblieft…’

Twee vingers. Diep in haar naar meer verlangende kutje. Eén richting. Langzaam. En tegelijk: zachte zuigingen op haar tepels. Een andere vrouw kuste haar dij.

‘Alles aan jou zegt ja.’

Ze begon te trillen.

En kwam heerlijk ontspannen klaar — zacht, diep, lang.

Zonder schreeuw. Alleen adem...


5: Vrouw op vrouw

Ze werd uit het water gehaald, haar huid glinsterend van stoom en sappen. Op warme doeken neergelegd in een cirkel van vrouwen.

De oudste vrouw kroop tussen haar benen.

‘Mag ik jouw verlangen eren met mijn tong?’

Lillian knikte.

En wat volgde was een totale worship.

Langzaam. Intens. Tong op clit. Vingers zachtjes maar diep in haar warme kont. Tepels tussen zachte lippen...

Eén vrouw hield haar hand vast. Eén kuste haar wangen. Eén likte haar binnenste dijen.

En in het midden — de tong.

Cirkelend. Drukkend. Zuigend.

Ze kwam weer klaar. Spoot. Kreunde. Schudde.

En huilde...


6: Spiegelen

Toen was het haar beurt.

De vrouw die haar clit had gelikt, ging liggen. Wijdbeens. Glimmend.

‘Laat jouw mond mij herinneren aan mijn jeugd,’ fluisterde ze.

Lillian knielde tussen haar dijen.

En begon.

Eerst schoorvoetend. Toen gretiger. Langzame likken over de rijpe kutlippen. Dan cirkels over de clit. Ze voelde hoe de vrouw onder haar schokte. Hoe ze haar kont omhoog duwde.

‘Ja… blijf zo…’

Een andere vrouw gleed naast haar. Zoende haar wang. Haar hals.

Toen voelde ze vingers in haar eigen kutje glijden.

Ze werd tegelijk diep maar traag en liefdevol gevingerd.

Ze likte. Befte. Zuigend. Slurpend. Ze werd gevuld. Ze gloeide.

En samen — kwamen ze.


7: De climax

Het eindritueel begon.

Lillian werd op haar buik gelegd. Haar billen gekust. Haar rug gemasseerd. Vier vrouwen gaven haar elk een deel van hun aandacht.

Eén zat wijdbeens voor haar gezicht — een ode.

Eén in haar druipende kutje.

Eén in haar warme bloedgeile kont.

Eén in haar oren fluisterend, zacht kreunend.

‘Je bent open.’
‘Je bent ons.’
‘Je bent water, vuur, huid, adem.’
‘Je bént.’

En toen voelde ze het: alle aandacht. Alle aanrakingen.

En haar hele lichaam ontplofte van binnenuit...

Haar bekken schokte. Haar anus trok samen. Haar kutje spoot tegen vingers, tongen, handen.

Ze gilde. Trillend. Opengescheurd. Geheeld.

En viel stil.


8: De ochtend daarna

Toen ze wakker werd, lag ze op het warme steen. Alleen.

Maar haar lichaam droeg alle herinneringen.

En tussen haar borsten: een witte bloem.

Aan de wand van de grot stond geschreven, met rode pigment:

“Je bent teruggebracht naar jezelf.
Nu ben je klaar voor de rest.”

Lillian trok haar jurkje aan en nam haar mantel onder een arm.

En liep voldaan en tevreden het daglicht tegemoet...