“Waar hebben jullie trek in?” vroeg Isabels moeder, Karin. Ze liepen in de supermarkt boodschappen te doen. Thomas was meegegaan, deels uit gezelligheid, maar ook omdat hij zich verplicht voelde om te helpen met sjouwen.

“Wat dacht je van kip?” stelde Isabel voor. “Lekker kluiven en vingers aflikken!” Ze keek Thomas vrolijk aan.

“Of biefstuk,” stelde hij voor. “Lekker mals en sappig.”

Isabel lachte en gaf hem een por met haar elleboog. “Gedraag je!” fluisterde ze.

Karin pakte biefstuk en legde het in de wagen. “Lust je stoofperen?” vroeg ze aan Thomas.

Isabel trok een vies gezicht. “Nee dank je,” zei ze. “Bovendien moeten die te lang op staan. Broccoli met kaassaus?”

Thomas trok een wenkbrauw op. “Met biefstuk?” zei hij. “Daar vind ik varkensvlees beter bij passen.”

Karin lachte. “Jullie lijken wel een getrouwd stel! Pakken jullie de aardappels?”

Thomas pakte een zak aardappels en liet die in de wagen zakken. Hij pakte Isabels hand en kneep zachtjes in haar vingers.

Isabel keek hem aan en pakte zijn hand vast.

Een beweging in haar ooghoek trok haar aandacht en ze keek om. Tot haar verbazing zag ze dat het Martin en Sandra waren. Ze leken hen nog niet opgemerkt te hebben. “Hey,” zei ze vrolijk tegen hen. “Wat toevallig dat jullie hier zijn.”

Ze bleven staan en Sandra zei hartelijk: “Nou, dat is zeker toevallig!”

“Kennen jullie elkaar?” vroeg Karin nieuwsgierig. Isabel voelde haar wangen rood worden.

Met een geamuseerde blik keek Martin Isabel aan. Hij had zich voorgenomen hen te negeren om hun contact discreet te houden, maar Isabel maakte dat nu onmogelijk. “Ik ben Martin,” stelde hij zichzelf voor. “En dit is mijn vrouw, Sandra.”

“Karin, Isabels moeder,” stelde Karin zich voor. “Hoe kennen jullie elkaar? Ik heb haar nooit over jullie gehoord."

Martin onderdrukte een grijns en keek Isabel kalm aan. “Leggen jullie het uit?” vroeg hij. Vanbinnen genoot hij met volle teugen toen haar wangen roder werden.

“Nou, ik… Thomas en ik…” stamelde ze onzeker. Wat moest ze nu zeggen? Dat ze hen hadden ontmoet in de seksshop en elke week in hun speelkamer waren?

“Het was nogal onverwacht dat we elkaar troffen,” zei Martin met een lach. “Blijkbaar hadden Thomas en ik die dag allebei hetzelfde idee: om onze partner even flink te verwennen.”

Isabel keek hem verbaasd aan. Nee, ging hij dit echt vertellen?! Ze zag Sandra vrolijk naast Martin glimlachen.

“Ik wilde mijn vrouw trakteren op een etentje. Blijkbaar had Thomas hetzelfde idee. Het was een dubbele boeking, waardoor we bij elkaar aan een tafel waren ingepland. Terwijl ze naar een andere oplossing zochten, bood ik aan om hen de tafel te geven en een andere keer terug te komen. We raakten aan de praat terwijl we op de terugkomst van de manager wachtten en besloten er een dubbele date van te maken. Ik moet toegeven dat het een heel gezellige avond is geworden.”

“Wat bijzonder!” zei Karin vrolijk. “Zoiets is mijn zus ook overkomen een tijd terug. Er was geen plek meer, dus deden ze alsof het een vergissing was, maar ze wist zeker dat ze het expres hadden gedaan. Wat ze niet verzinnen om geen klanten te hoeven weigeren.”

Martin glimlachte. “Opzet of niet, het was een zeer geslaagde avond.”

“We hadden haast een tweede date gepland,” viel Sandra met een lach bij.

Thomas had zich sneller herpakt dan Isabel. “Het was heel gezellig,” zei hij. “Wie weet zitten we binnenkort weer bij jullie aan tafel.”

Sandra lachte om zijn subtiele plagerijtje. “Ik kijk er naar uit,” zei ze vrolijk. “Hou jullie haaks.” Ze liepen verder de winkel in.

“Leuke mensen,” zei Karin. “Vonden jullie het niet ongemakkelijk? Ik kan me jou niet voorstellen aan tafel bij vreemden.” Ze keek haar dochter aan.

Isabel glimlachte en ging dicht tegen Thomas aan staan. “In het begin was het ongemakkelijk,” zei ze. “Maar al snel ging het vanzelf. Toch?” Ze keek naar Thomas.

Thomas grijnsde. “Zo is het, schatje.”

Isabel kreeg een berichtje en keek op haar telefoon. Martin had een appje gestuurd: ‘Blijf je van de bananen en komkommers af? Zonder beha zou het een stuk spannender zijn bij de koelingen.’ Ze grijnsde naar haar scherm. ‘De opdracht “zonder ondergoed” was voor bij jullie thuis’ stuurde ze terug. Ze kreeg enkel een knipoog terug.

De daarop volgende zaterdag had Isabel zich bijna verslapen. Ze had zich snel onder de douche gewassen, haar haren met de föhn gedroogd en snel en voorzichtig haar kutje geschoren. Ze was bijna klaar met haar benen toen Thomas voor de deur stond.

“Ben je zover?” vroeg hij.

Snel verruilde Isabel haar badjas voor een jurkje. Haar beha en slipje stopte ze in haar tas. “Ik heb geen trilei,” zei ze. “Ik had er een besteld, maar die is nog niet bezorgd.”

Thomas glimlachte geruststellend. “Dat is overmacht,” zei hij. “Dat zal Martin je niet kwalijk nemen.”

Isabel pakte haar sleutels. “Ik ben zover,” zei ze terwijl ze haar schoenen aantrok. Ze pakte haar tas en volgde Thomas naar buiten.

Na een klein kwartiertje fietsen kwamen ze aan bij Martin en Sandra. Ze zetten hun fietsen tegen de muur en Isabel belde aan.

Martin deed de deur open en stapte opzij om hen binnen te laten. Hij liet zijn blik ongegeneerd over Isabels lichaam gaan terwijl ze haar fietssleutel opborg.

“Het spijt me,” zei ze onzeker. “Ik had een eitje besteld, maar die is nog niet geleverd.”

Martin bleef rustig naar haar kijken. “Het zij zo. En je hebt een jurkje aan, zoals ik zei. Heb je ondergoed aan?”

“Nee, meneer,” antwoordde ze.

Martin trok een wenkbrauw op. “Denk je dat ik je op je woord geloof?” vroeg hij beheerst. “Ik wil bewijs. Laat maar zien.”

Isabel sloeg haar ogen neer. Moest ze haar jurk uittrekken? Of wilde hij dat ze haar jurk optilde?

Ze schrok toen Martin zijn hand om haar nek legde en haar met haar rug tegen de muur drukte. “Ik zeg alles maar één keer,” zei hij. Met zijn andere hand trok hij haar jurk een stuk omhoog. “Doe je benen uit elkaar.”

Gehoorzaam spreidde ze haar benen terwijl ze hem met versnelde ademhaling aankeek. Hij hield haar stevig bij haar nek, maar belemmerde haar ademhaling niet. Ze voelde zich kwetsbaar en klein.

Martin stak zijn hand tussen haar benen en voelde aan haar lipjes. “Goed zo,” zei hij en hij liet haar nek los. “Draai je om. Handen tegen de muur en je kont naar achteren.”

Ze draaide zich om en deed een stap naar achteren, van de muur af. Ze legde haar handen tegen de muur en sloot haar ogen.

“Benen uit elkaar,” zei Martin weer. “Wen jezelf eraan dat je die uit elkaar houdt.”

Ze zette haar benen uit elkaar en maakte haar rug hol, waardoor ze haar billen naar achteren drukte. Ruw trok hij haar jurk weer omhoog en liet die om haar middel rusten. Ze schrok toen ze zijn vinger over haar sterretje voelde gaan, maar ze hield hem niet tegen.

“Heel goed,” zei hij. Hij haalde zijn hand weg en legde zijn handen over haar borsten. Hij kneep een beetje in haar tepels. “Maar je hebt wel een fout gemaakt.”

Isabel keek over haar schouder. Een fout? Geen ondergoed en een jurkje aan, was de opdracht. Dat trilei kon ze niet in doen, want die had ze nog niet. “Wat deed ik fout, meneer?” vroeg ze voorzichtig.

Martin pakte haar bovenarm, trok haar rechtop en draaide haar om. “Kun jij haar fout ontdekken, Thomas?” vroeg Martin beheerst.

Thomas had zwijgend toegekeken terwijl Martin haar keurde. Hij liet zijn blik over Isabel heen gaan. “Haar oksels is ze vergeten te scheren,” antwoordde hij.

Isabel bloosde. Shit, meende hij dit? Ze kon wel door de grond zakken. “Het spijt me, meneer. Ik had nogal haast…”

“Dat is geen excuus,” zei Martin en hij liet haar los. “Ga naar boven en naar de badkamer. In het kastje met de spiegel liggen ongebruikte scheermesjes. Zorg dat ik geen haartje meer vind als je straks weer naar beneden komt. Volledig naakt.”

Isabel knikte zonder hem aan te kijken. “Ja, meneer,” zei ze zacht, waarna ze bijna naar boven rende. Hoe kon ze zo stom zijn haar oksels te vergeten?! Ze ging de badkamer in en pakte een scheermesje uit het kastje. Voorzichtig schoor ze haar oksels glad.

Ze hoorde iemand de speelkamer in gaan. Ze slikte, want ze vermoedde dat het Martin was die iets pakte om haar te straffen. Terwijl ze de wasbak schoonspoelde, hoorde ze hem weer naar beneden gaan. Ze haastte zich naar beneden, maar in de gang bleef ze staan.

Volledig naakt, had Martin gezegd. Ze trok haar jurk uit en hing die aan de kapstok. Net op tijd een tweede fout vermeden, dacht ze bij zichzelf, waarop ze de keuken binnenliep.

Martin, Sandra en Thomas zaten aan tafel te praten toen ze binnenkwam. Onzeker vlocht ze haar vingers voor haar buik in elkaar.

“Ben je nu wel netjes?” vroeg Martin beheerst.

Ze knikte flauwtjes. “Ja, meneer,” antwoordde ze met neergeslagen ogen. “Het spijt me, ik had beter moeten opletten.”

Martin keek haar uitdrukkingsloos aan, wat haar nog onzekerder maakte. “Laat maar zien, je weet inmiddels dat ik bewijs wil. En het blijkt dat dat ook wel nodig is.”

Isabel beet op haar onderlip. Ze sloot haar ogen en hief haar armen. Martin kwam overeind en liep op zijn dooie akkertje om haar heen terwijl hij haar bekeek. “Zo hoort het,” zei hij. “Ga op de tafel liggen.”

Isabel keek naar de tafel. Terwijl Thomas en Sandra daar zaten? Wat was hij van plan? Ze liep naar de tafel. Sandra schoof een stukje opzij om haar een beetje meer ruimte te geven. Voorzichtig ging ze op de rand van de tafel zitten.

“Schiet eens op,” zei Martin ongeduldig. “Of stel je mijn geduld bewust op de proef? Dat is een heel slecht idee als je al op het punt staat om een straf in ontvangst te nemen.”

Isabel liet zich achterover op de tafel zakken. Het tafelblad voelde koud aan in haar rug. “In het midden,” zei Martin. Ze schoof naar het midden. Haar ademhaling versnelde van de zenuwen.

Martin pakte haar armen en bond haar polsen vast aan de tafelpoten. Met gespreide armen keek ze nerveus naar hem op.

Hij liep om de tafel heen, spreidde haar benen en bond haar enkels vast. “Denk je dat je stil kunt blijven liggen?” vroeg hij met een grijns.

“Dat hangt ervan af wat je gaat doen,” antwoordde ze onzeker.

Martin glimlachte liefjes, wat haar juist nog nerveuzer maakte. “Wij gaan rustig iets drinken,” antwoordde hij nuchter.

Isabel schrok toen ze iets tussen haar benen voelde. Ze tilde haar hoofd op en zag dat hij de wand tegen haar clitje drukte. Met een riempje om haar bovenbeen zorgde hij ervoor dat die op zijn plek bleef.

Hij zette hem aan en de bal tegen haar clitje kwam meteen tot leven. Isabel bewoog met haar heupen, maar de wand bleef op haar knopje drukken. Ze zag Sandra overeind komen om drinken in te schenken. “Blijf heel stil liggen,” waarschuwde Martin. “Ik wil niet dat je straks onze glazen omgooit. Als je ook maar één druppel over de rand laat gaan, ben je nog niet jarig. Dan krijg je een tweede straf, en die zul je zeker drie dagen voelen. Is dat duidelijk?”

Isabel knikte. “Ja, meneer,” stamelde ze.

Martin ging zitten en bedankte Sandra toen die de glazen op tafel zette. Ook die van Isabel had ze alvast neergezet. Hun glazen zouden langzaamaan leger worden, maar die van haar bleef vol. Ze slikte en sloot haar ogen. De wand trilde zo verdomd lekker tegen haar clitje.

“Hoe gaat het op je werk?” vroeg Martin aan Thomas.

“Goed hoor,” antwoordde die. “Ik heb leuke mensen om me heen. Die fitter die alles moet afmeten en voorbereiden is nogal een grapjas. Hij had gisteren de koker van mijn lasdraden dichtgeplakt met ducttape.”

Sandra lachte. “Martin haalt ook vaak streken uit. Van de week heeft hij in de kantine iemand aan een stoel vastgemaakt met een tiewrap.”

“Ik had enkel de rugleuning vastgemaakt aan het lusje van zijn broek,” merkte Martin kalm op.

Thomas lachte en keek naar Isabel. Haar heupen bewogen een beetje en ze kreunde, maar ze kon niet ontsnappen aan de wand. “Ik weet nog niet zo goed wat ik kan doen om hem terug te pakken,” zei hij terwijl hij van het uitzicht genoot.

Martin grijnsde. “Hou die lastoorts maar eens bij zijn hand en zet hem dan aan.”

Thomas keek hem aan. “Krijgt hij dan geen schok?”

Nuchter haalde Martin zijn schouders op. “Zoiets als van een elektrische vliegenmepper,” zei hij. “Gewoon een keer doen, anders blijft hij je uitproberen.” Hij keek naar Isabel die harder begon te kreunen. “Moet ik je een mondknevel geven?” vroeg hij. “We zitten hier te praten.”

“Sorry, meneer,” bracht ze met moeite uit. Ze voelde dat haar orgasme erg dichtbij kwam. Tevergeefs zocht ze met haar handen naar houvast, maar ver kon ze die niet bewegen.

“Pas je op voor ons drinken?” hielp Martin haar herinneren. “Als er ook maar één druppel overheen gaat, zwaait er wat voor je.”

Isabel balde haar handen tot vuisten en klemde haar tanden op elkaar. “Mag ik komen?” vroeg ze met moeite.

Martin nam op zijn gemakje een slok uit zijn glas voor hij antwoordde: “Je mag zo vaak komen als je wilt.”

Isabel realiseerde zich plotseling wat haar straf was. Martin had dat een paar weken geleden ook bij Sandra gedaan. Hij zou haar laten klaarkomen tot ze niet meer kon. Net toen ze hem wilde vragen of ze het op een andere manier kon goedmaken, kwam ze klaar. Met een gil barstte haar orgasme los. Haar heupen schokten, maar de wand bleef tegen haar supergevoelige clitje drukken. “Ohhh alsjeblieft!” riep ze. De wand moest er even af zodat ze kon bijkomen. Hoe moest ze dit volhouden?

Martin kwam naar voren en drukte op de knop van de wand, maar in plaats van te stoppen ging het ding juist harder trillen. “Fuuuck,” riep ze uit en ze rukte aan de touwen. Het leek wel alsof haar clitje elk moment kon exploderen.

“Verkeerde stopwoord,” merkte Martin nuchter op en hij leunde weer achterover. Hij zag dat Sandra wat dichter bij Thomas ging zitten. Hij kon niet zien wat ze deed, maar hij vermoedde dat ze over zijn kruis wreef. Hij wist dat ze bloedgeil werd en dat ze behoefte had aan een pik. En het leek erop dat Thomas nu de gelukkige was.

Isabel uitte een lange schreeuw. “Oohhh shiiit,” bracht ze uit en ze rukte weer aan de touwen. Haar heupen gingen wild op en neer. Ze probeerde haar knieën op te trekken, maar de touwen hielden haar enkels op hun plek.

Sandra had intussen Thomas’ pik uit zijn broek gehaald en bewoog rustig haar hand op en neer over zijn pik. Genietend liet hij haar haar gang gaan terwijl hij naar Isabel bleef kijken.

Er ging een schok door Isabel heen toen het tweede orgasme losbarstte. Ze uitte een harde schreeuw en trok weer aan de touwen. “Alsjeblieft!” riep ze uit.

Martin bleef echter rustig zitten. “Dat is ook geen stopwoord,” merkte hij opvallend rustig op.

Isabel tilde haar billen van de tafel en leek helemaal te verstijven. De spieren in haar benen trilden van de inspanning. “Ooohhh fuuuck!” schreeuwde ze. “Zet uit!”

Martin kwam op zijn gemakje overeind en keek op haar neer. Hij legde zijn hand weer om haar hals en zette druk, maar hij lette erop dat hij haar luchtweg niet afsloot. “Gaf je mij nu een bevel?” vroeg hij waarschuwend.

“Nee, meneer,” bracht ze uit, waarop een luide kreun volgde. “Mag hij… oh fuck!” Het volgende orgasme kwam al.

Martin keek even naar Sandra, die Thomas inmiddels vol overgave zat te pijpen. Ze nam hem diep in haar mond en had haar vingers bij zijn ballen.

“Mango!” riep Isabel opeens.

Martin pakte de wand en trok hem een stukje omhoog, zodat de kop van haar clitje kwam. Hijgend lag ze languit op tafel bij te komen. Haar benen schokten van de heftigheid van haar orgasmes.

Hij trok de wand uit het riempje en zette hem uit. Vervolgens maakte hij het touw los. “Je hebt de tafel nat gemaakt,” merkte hij op. “Al kan ik me niet herinneren dat er een glas tussen je benen heeft gestaan. Is je kutje zo nat?”

Isabel glimlachte flauwtjes, maar ze kon niks zeggen. “Ik ga je overeind helpen," zei Martin. “Laat je gelijk op de stoel zakken, probeer niet te staan.”

Weer knikte ze en ze liet zich door hem omhoog helpen. Met enige moeite kwam ze bij de rand van de tafel. Martin legde zijn arm om haar heen en liet haar op de stoel zitten.

“Dat was intens,” bracht ze uit. Ze liet zichzelf achterover tegen de rugleuning zakken en glimlachte tevreden naar Martin.

“Wees maar blij dat je ons drinken niet hebt gemorst, anders zou het op een andere manier intens zijn geworden.” Hij schoof haar glas dichterbij. Dankbaar dronk ze het half leeg terwijl ze hem bleef aankijken.

Sandra kwam rechtop zitten en veegde haar mond af. Thomas stopte zijn pik weer in zijn broek en deed die dicht. Hij keek naar Isabel, die nog steeds zat bij te komen van haar straf. Deze straf vond hij erg leuk om te zien. Hij nam zich voor om snel zo'n wand te bestellen voor haar.

“Je zag er wel mooi uit,” zei hij. “Ik moest me beheersen om je niet aan te raken. Het is maar goed dat Sandra me wist af te leiden.” Hij grinnikte, maar Isabel leek hem niet eens te hebben gehoord. De manier waarop ze keek…

“Je bent verliefd op hem,” bracht hij uit.

Verward keek Isabel om. “Wat?”

“Je bent verliefd op hem,” herhaalde Thomas. “Hoe kon ik zo blind zijn… Hoe lang al?”

Isabel was oprecht in de war. “Zo is het niet,” zei ze.

Thomas kwam overeind. “Ik zie het aan je, Isa. Nu snap ik waarom je per se elke week hierheen wilde… Ik wist dat deze shit belangrijk voor je is, dus probeerde ik het te leren en gingen we hierheen… Al die tijd was je verliefd op hem!”

“Thomas-” begon Sandra, maar hij hief zijn hand. “Niet te geloven… Ik moet even weg.” Hij beende de keuken uit en al snel hoorden ze de voordeur dichtgaan.

Isabel bleef verbijsterd zitten. “Had je het hem niet gezegd?” vroeg Sandra voorzichtig.

“Ik wist niet hoe,” antwoordde Isabel en ze veegde een traan van haar wang.

“Geef haar een badjas,” zei Martin tegen Sandra terwijl hij opstond. “Ik zal proberen met hem te praten. Of me de huid laten volschelden.”

Isabel drukte haar handen tegen haar gezicht. “Hoe kon ik zo stom zijn…”