Dit is een horror verhaal. Wanneer je daar geen zin in hebt moet je dit niet lezen!

“Hé, wat doe jij hier?” vraagt Oskar, de butler, aan Marieke, het kamermeisje. “Weet je dan niet dat je hier helemaal niet komen mag!” Marieke doet net de de deur dicht van een slaapkamer op de eerste etage. Wanneer ze in de gang staat daagt aan het eind van de gang Oskar de butler op die zo gauw hij haar ziet begint te roepen. Marieke mag de man niet, met z’n kale kop, z’n haakneus, z’n hitler-snorretje en z’n grote wenkbrauwen. “Als ik dat aan de generaal rapporteer vlieg je er uit,” meent hij nog te moeten zeggen.

“Er staan twee doodkisten in die kamer,” zegt Marieke ontdaan, “dat is toch raar?”

“Daar heb jij niets mee te maken meisje!”

Na de luxueuse maaltijd gaan ze naar de bibliotheek, de hoge heren en dames in hun rijke kleding. Generaal Hogendijk en zijn vrouw Charlotte hebben een speciaal optreden voor hun gasten in petto. Aan weerszijden zijn boekenkasten tot aan het hoge plafond. Voor de open haard, waarin een laag en prettig vuurtje smeult, en de vuurplaats, op het hoogpolige kostbare Perzische tapijt, staan de comfortabele zetels opgesteld. De dikke velours gordijnen zijn dicht getrokken. Op de dressoir, tussen de deuren waardoor de genodigden zijn binnen gekomen, staan kostbare Chinese vazen. Er tussendoor staan lage tafeltjes, op ranke sierlijke pootjes, met lekkernijen voor wie na de copieuze maaltijd nog trek heeft. Kroonluchters werpen een gezellig warm licht op het tafereel. IJverige dienstbodes informeren hoe de de dames en heren hun koffie of thee willen gebruiken. Wanneer iedereen zit en voorzien is treedt de generaal zelf naar voren en gaat staan op de kleine betegelde verhoging van de vuurplaats. Het geroezemoes verstomd. “En dan vraag ik nu uw aandacht voor Mark en Eloise die zich van hun beste kant zullen tonen.” Een beschaafd applausje klatert op. En de deur waardoor de gasten zojuist zijn binnen gekomen, en waardoor het bedrijvige personeel in en uit loopt, wordt door de meiden geopend en de butler komt binnen met in elke hand de pols van een jonge jongen en een jong meisje, pubers. Hij brengt ze naar de vuurplaats, voor het publiek en verlaat de bibliotheek. De generaal staat terzijde van de kinderen. “Mark en Eloise zullen zichzelf voor u geheel uitkleden tot zij poedelnaakt zijn,” kondigt de generaal aan. “Kom kinderen, kleren uit!” De jongen en het meisje kijken ongemakkelijk naar de naar hun opgeheven afwachtende gezichten. Het onderlipje van het meisje begint te trillen. “Nee, nee,” maant de generaal, “niet janken!” De generaal wendt zich tot de toeschouwers. “Wie van de geliefde aanwezigen wil Mark of Eloise helpen?” Er worden vingers opgestoken. Door mannen maar ook door twee vrouwen. De generaal glimlacht. “Mark, ga jij naar notaris Van Rechteren. Dat is die meneer daar aan de zijkant. Steekt u uw hand maar even op amice. En jij Eloise, ga jij naar mevrouw Cornelisse.” Mevrouw Cornelisse, ook aan de zijkant, aan de andere kant van de groep, steekt gretig uit zichzelf al haar hand op en kijkt met een lustige blik naar het beschroomde meisje. De kinderen lopen met tegenzin schoorvoetend naar de hun toegewezen assistentie. Het meisje blijft op afstand van de stoel van de gezette mevrouw Cornelisse staan. Deze wenkt ongeduldig dat het kind dichterbij moet komen. De dikke dame gaat rechtop zitten en buigt voorover en wanneer ze erbij kan begint ze de knoopjes van de blouse van Eloise los te knopen. Het meisje maakt heel even een machteloze beweging met haar armen of ze het zou willen verhinderen en moet dan toestaan dat de rijke dame haar van haar kledingstuk ontdoet. Er onder heeft Eloise een hemdje en een piepklein bh’tje aan. De mannen om mevrouw Cornelisse heen glauwen ademloos hoe zij het meisje van haar kleding ontdoet. De mond van de oude heer Tillemans, voormalig huisarts, zakt zonder dat hij het zelf merkt open en een straaltje speeksel druipt op zijn kostuum. Mevrouw Cornelisse frutselt aan het rokje dat op de grond valt wanneer het haar lukt om het los te maken. De mevrouw pakt de onderrand van het hemdje en trekt dat ongeduldig omhoog. Ze rukt er aan wanneer ze het niet zomaar uit krijgt. Wanneer dat lukt staat Eloise in haar onderbroekje en haar bh´tje te kijk voor de groep mannen en vrouwen. Ze heeft nog wel haar schoenen en sokjes aan. Eloise heeft haar armen voor haar boezempje gedrukt tegen de onbeschaamde blikken.

“Draai je om lieverd,” gebied mevrouw Cornelisse. Eloise aarzelt om aan dit bevel gehoor te geven wat een dreigende blik van de hoogstaande dame oplevert. Het kind kijkt hulpzoekend om zich heen, echter niemand staat haar bij. Ze schuifelt met haar rug naar de dame toe die aan de sluiting van haar bh’tje frutselt. “Sta eens stil kind,” moppert de dame wanneer het haar niet lukt om het bh’tje los te krijgen, terwijl het meisje roerloos stil staat. “Huh,” murmelt Cornelisse, “je hebt zo’n ding ook helemaal niet nodig. Twee erwten op een plankje,” spot ze. Dan zijn de bandjes los, maar Eloise heeft haar ellebogen tegen zich aan gedrukt zodat het kledingstuk op z’n plek blijft. Dat is niet zoals de mevrouw het bedoeld heeft. Maar terwijl het kind nog met haar rug naar haar toe staat rukt ze het onderbroekje van het meisje d´r kontje. Nu staat ze in haar blote billetjes. Meneer De Groot, multimiljonair, likt met uitpuilende ogen z´n lippen af. Zijn vrouw kijkt er afkeurend naar. “Ja, draai je maar weer om kind,” vraagt de dame. Beschroomd schuifeld Eloise met haar voorkant naar het ademloze publiek. Die zien nu haar sneetje met bolle lipjes en pluizig haar op haar pubis. Getergd pakt mevrouw Cornelisse Eloise haar polsen en spreid het kind haar armen. De bh valt en de toeschouwers verlustigen zich aan de prille borstjes met bolle tepeltjes. Eloise weet niet meer hoe ze zichzelf moet bedekken tegen al die kijkers. Meneer De Groot, die naast mevrouw Cornelisse zit, wijst op de schoentjes van Eloise. “O ja,” zegt Cornelisse, “die moeten ook uit. Kom hier met een voet. Nou toe dan!” De mannen kijken schaamteloos naar het meisje haar kutje terwijl Cornelisse een schoen en sok uit trekt. “Nu die andere,” gebied ze. Nu is het kind helemaal bloot. Ondertussen heeft notaris Van Rechteren de jongen, Mark, uitgekleed. De jongen houdt beide handen voor zijn piemel.

Generaal Hogendijk, die goed heeft opgelet, spreekt met stemverheffing, “Ja, Mark en Eloise, jullie mogen weer naar voren komen!” De twee kinderen sloffen naar de vuurplaats voor de verzamelde toeschouwers. “Eloise!” roept Hogendijk onnodig hard, “zorg jij er nu eens voor dat Mark zijn fallusje rechtop komt te staan. Je weet vast wel hoe dat moet.” Ze weet het niet of ze wil het niet. In ieder geval kijkt ze alsof ze het niet begrijpt. “Pak zijn piemel!” gebied Hogendijk. “En trek het vel van zijn eikel. Kom, pak zijn penis.” Eloise kijkt benard en tast naar Mark zijn slappe leuter. Ze ontbloot de jongen z’n paarse eikel. Daardoor moet ze een arm voor haar borstjes weg nemen. Het gulzige publiek smult van wat ze zien. “Beweeg op en neer,” adviseert de generaal, “en stevig vasthouden!” Mark zijn pik blijft slap.

“Pak die meid bij haar flamoes en knijp in haar borst,” stelt de generaal voor. “Hm, dit wordt niets,” constateert Hogendijk. “Wie van de dames wil proberen Mark zijn piemel stijf te krijgen?” roept hij om. Handen gaan omhoog. Ook die van Charlotte, de vrouw van de generaal. Deze kijkt afkeurend maar ze blijft er bij dus moet de generaal het wel goed vinden dat zij Mark mag ‘helpen’. De generaal pakt de jongen bij zijn pols en sleurt hem mee naar zijn ega. Ze grijpt het joch bij zijn scrotum en trekt hem naar zich toe. De voorhuid van Mark is al weer half over zijn eikel gezakt. Charlotte buigt naar voren, schuift half van haar stoel en neemt Mark zijn slappe lulletje in haar mond en sabbelt er op. Een ontstelt geroezemoes stijgt zacht even op. Mark kijkt verschrikt. Toch weet Charlotte wat ze doet want Mark zijn piemel wordt hard van haar gezuig. Een bescheiden applaus klinkt heel kort even op. Ook generaal Hogendijk klapt voor zijn vrouw. “En nu,” roept hij met stemverheffing, “mag iedereen die dat wil Mark en Eloise betasten en aan ze voelen. Kom kinderen, loop maar tussen de mensen door en laat aan je voelen.” Iedereen wil wel Mark zijn stijve piemel in de hand nemen en Eloise in haar kut knijpen. Er wordt gevoelt, geknepen en gestreeld aan Eloise’s borstjes, aan hun billen en piemel en kutje. De kinderen kijken er ongelukkig bij. Mark zijn piemel is weer slap geworden. Meneer Ter Braak, ook miljonair, steekt zijn hand op om de aandacht van de gastheer te trekken. “Ja?” reageert de generaal. “Ik zou wel eens willen zien hoe Eloise, eh, eh, genomen wordt.” Het is even heel stil en iedereen is gestopt met bepotelen. ‘Ja, ja,’ klinkt het hier en daar zacht. “Hier in het openbaar?” vraagt de generaal. “Wil u het zelf doen?” Tot ieders verrassing wil Ter Braak dat wel. Ter Braak is ongetrouwd en is alleen gekomen. Hij heeft geen affiniteit met de andere bezoekers dus het kan hem ook niet schelen wanneer ze zijn lul zien. Het blote meisje kijkt met afgrijzen hoe Ter Braak, ten overstaan van alle bezoekers, zijn broek en onderbroek laat zakken en zijn dikke penis te voorschijn haalt. Onder de dikke lul bungelt een harige zak. Hij neemt zijn lid in zijn hand en masseert tot deze hard is. Hij trekt z’n voorhuid omlaag en onthult zijn dikke paarse knop. De omstanders griezelen van de aanblik. “Jullie moeten me wel even helpen,” vraagt Ter Braak. Bereidwillige omstanders grijpen het meisje, tillen haar op en spreiden haar benen zover als het gaat. “Nee, nee,” stamelt het kind zachtjes. Ze worstelt tegen maar maakt geen enkele kans. Haar geopende vagina is duidelijk te zien en Ter Braak manoeuvreert zijn gezwollen penis er naar toe. “Ah, au, au,” klaagt Eloise zachtjes wanneer de man zijn knop in haar probeert te duwen. “Oké, oké, het gaat niet,” komt de generaal haar te hulp. “Berg je gereedschap maar weer op Ter Braak. We hebben het gezien. Indrukwekkend hoor. Jongens, zet Eloise maar weer op de grond. En dan nu het slot van deze voorstelling. We gaan blindemannetje spelen! Mark en Eloise krijgen als eerste een blinddoek voor.”

Accountant Roekers ritselt met zijn krant. Zijn vrouw zet zorgzaam een kopje thee bij hem neer en een schoteltje met twee koekjes. Hij heft zijn hoofd en kijkt zijn vrouw aan. “Het lichaam van Marieke Schrijver is geheel ontkleed gevonden in een sloot in Vlaanderen. Doodsoorzaak onbekend.”

Liesbeth, zijn vrouw kijkt hem aan vol onbegrip.

“Marieke was kamermeisje bij generaal Hogendijk,” zegt hij en zwijgt daarna in overpeinzing Beide herinneren zich het sinistere diner bij de familie Hogendijk een paar dagen geleden. Liesbeth krijgt een ontzette blik van afgrijzen. “Ze wist natuurlijk teveel!” fluistert ze.

Het volgende verhaal is (gelukkig) weer een ‘normaal’ verhaal. Het heet ‘Te water geraakt’ en beschrijft hoe Xandra in het water valt en haar redder beloond.