Zoals zo'n beetje elke zaterdag hun routine was, zetten Thomas en Isabel hun fietsen in de voortuin van Martin en Sandra. Isabel belde aan. Martin deed de deur open en stapte opzij om hen binnen te laten. Thomas was een beetje onzeker. De laatste keer dat hij hier was, had hij ‘s avonds laat Sandra gedomineerd terwijl Martin nachtdienst had. Als kers op de taart had hij Martin twee foto's van Sandra gestuurd: één voor de sessie en één erna. Hij had haar vastgemaakt aan het X-vormige kruis, geslagen met een zweepje en geneukt met een vibrator. Hij wist zeker dat Martin het niet vervelend vond, maar toch was hij onzeker nu dit de eerste keer was dat ze elkaar weer zagen sinds zijn sessie met Martins vrouw.

“Goedemorgen,” begroette Martin hen vriendelijk. “Kom verder.”

Sandra was in de keuken bezig om koffie en thee te zetten. “Goedemorgen,” zei ze vrolijk zodra ze de keuken binnenkwamen. “Goede week gehad?”

Ze gingen zitten. “Z'n gangetje,” antwoordde Thomas. “We hebben elkaar van de week weinig gezien.”

“Moest je veel werken?” vroeg Sandra terwijl ze de bekers op tafel zette.

“Vijf dagen, zeven tot drie,” antwoordde Thomas. “Ze had zelf geen zin of was moe.”

Martin keek naar Isabel, die haar blik op haar beker gericht hield. Hij twijfelde er niet aan dat ze dolgraag een beurt zou krijgen, waarom wees ze Thomas dan af? “Heeft dit te maken met het bezoekje van Thomas aan Sandra?” vroeg hij.

Isabel schudde haar hoofd. “Nee, hij heeft me duidelijk verteld wat ze gedaan hebben.” Ze slikte. “De vanilleseks met hem was ook wel fijn,” voegde ze eraan toe.

Martin fronste zijn wenkbrauwen. “Wel fijn?” herhaalde hij. “Die woorden zijn hetzelfde als een schop in zijn ballen. Wel fijn…” Hij schudde afkeurend zijn hoofd, kwam overeind en liep naar een kastje. Hij moest even iets te doen hebben voor hij er iets uit zou gooien dat averechts zou werken. “Heeft hij je ook uitgelegd waarom hij dat deed met Sandra?” Hij pakte een pak koekjes uit de kast, legde die op tafel en ging weer zitten.

“Het was goede seks,” corrigeerde Isabel zichzelf. “Maar ik miste iets. Hij had vol trots verteld hoe het met Sandra was, en vervolgens wilde hij vanille. Ik had me erop verheugd. Hij was zo enthousiast, en vervolgens gebeurde er niks meer.”

Thomas keek even naar Sandra, maar ze bleven allebei zwijgen. 

Martin pakte een koekje en keek Isabel aan. “Logisch dat je je erop verheugde,” zei hij kalm. “Bekijk het nu van zijn kant. Corrigeer me als ik het verkeerd zie, Thomas.” Hij keek Isabel recht aan. “Thomas is door Sandra in het diepe gegooid. Hij heeft een enorme doorbraak gehad. Dat was in een speelkamer met iemand die ervaring had en die wel een stootje kan hebben. Iemand waar hij in feite geen emotionele band mee heeft, dus is hij minder bang om haar te kwetsen. Vervolgens komt hij bij jou. Een dag later, drie dagen later, maakt niet uit. Dat gevoel van overwinning is afgezwakt en de omgeving roept ook niks dominants op. Twijfels nemen weer toe. De stap naar dominantie is dan een stuk groter dan wanneer jullie boven in de speelkamer waren geweest. Om het vervolgens bij een van jullie thuis te doen, is nogal een stap. Hier krijg je de sfeer van de omgeving erbij, maar die hebben jullie thuis niet. Bovendien zijn hier geen ouders die onverwacht binnen kunnen komen.”

Thomas knikte flauwtjes. “Ik geloof dat je dat heel mooi hebt verwoordt,” gaf hij toe. “Hier lukt het me nog wel een beetje na een duwtje in de rug, maar thuis klap ik dicht.”

“Zou het helpen als we je op weg helpen?” vroeg Sandra. “Dat je hulp krijgt met het begin en het dan van ons overneemt?”

Thomas twijfelde. “Misschien,” antwoordde hij. “Ik vind het moeilijk. Het beginnen van een sessie, het pijnigen met zweepjes en klemmetjes, het vernederen… Ik blijf het moeilijk vinden.”

Martin nam een hap van het koekje om tijd te rekken voor zijn antwoord. Hij wisselde kort een blik met Sandra.

“Je hebt het in je,” zei Sandra. “Misschien niet zoals Martin, maar je hebt het in je. Vorige week deed je het ontzettend goed. Het hoeft niet altijd streng en hard te zijn. Je kunt er zelfs humor in verwerken. Dat doet Martin ook als wij alleen zijn. Ik daag hem uit en als hij zin heeft, reageert hij. Dat kan corrigerend zijn, maar vaak is dat een speelse reactie.”

Isabel werd nieuwsgierig. “Hoe bedoel je dat?” vroeg ze.

Sandra glimlachte. “Ik daag hem wel eens uit op de bank als we een film kijken. Soms maak ik dan grapjes of bepaalde opmerkingen. Soms begint hij me dan te vingeren, maar vlak voor mijn orgasme houdt hij op, leunt achterover en gaat toekijken terwijl ik het zelf moet afmaken. Het kan ook heel goed zonder speeltjes of pijn.”

Martin nam een slok thee. “We hebben al vaker uitgelegd dat er meerdere manieren zijn,” zei hij. “Zolang jullie het er allebei mee eens zijn, is er geen verkeerde manier. We hebben het jullie laten zien en ervaren. Meer mogelijkheden hebben wij niet. In feite is het nu aan jullie.”

Isabel keek hem aan. “Bedoel je dat dit de laatste keer is?” vroeg ze onzeker.

“Nee,” antwoordde Martin kalm. “Ik bedoel wat ik zei. Dat we niet meer kunnen bieden dan we al doen. Er is geen knopje dat we kunnen omzetten en alles is opeens perfect.”

Thomas keek naar zijn beker en twijfelde. “Dus in feite moet ze elke week hierheen komen en hang ik er een beetje als een vijfde wiel bij,” zei hij.

“Dat zal ik nooit suggereren,” zei Martin. “Je hebt meerdere keren laten zien dat je het wel degelijk in je hebt. Een vijfde wiel zou ik je niet noemen. Misschien onzeker en ontdekkend, maar zeker geen vijfde wiel.” Hij richtte zich tot Isabel, die zwijgend het gesprek volgde. “Je bent niet erg betrokken bij het gesprek. Neem je thee maar mee naar boven en drink het daar op, dan kunnen Thomas en ik nog even praten.”

Isabel werd overvallen door deze opdracht en keek even naar Sandra. Die hief afwerend een hand. “Je staat er alleen voor, liefje,” zei die kalm. “Ik heb geen goedkeuring gekregen om met je mee te gaan.”

Na even te hebben getwijfeld, kwam Isabel overeind, pakte haar beker van tafel en ging naar boven. Ze ging de speelkamer in en liet de deur een stukje achter zich openstaan. Ze keek de speelkamer door. Waarom had Martin haar weggestuurd? Wat zaten ze beneden te bespreken?

De kamer zag er hetzelfde uit als altijd. Het schandblok, dat ze nog nooit had ervaren, stond in de hoek, het X-vormige kruis tegen de muur, het bed aan de kant met enkel twee kussens erop en de ketting aan het plafond. Er was niks klaargelegd of voorbereid. Wat moest ze doen?

Langzaam liep ze naar de tafel die bij het raam stond. Ze nam een slok thee en keek naar het schandblok. Was het niet erg beperkend om daarin vast te staan? Niet alleen voor degene die erin stond, maar ook voor Martin. Zou hij dat ding vaak gebruiken met Sandra?

Nieuwsgierig liep ze naar het blok. Ze liet haar hand over het hout glijden, dat gladder aanvoelde dan ze had verwacht. Bij de openingen voor de polsen en hals, was er een stukje leer bevestigd om het wat zachter te maken. Aan de zijkant zaten twee ringen, die met een karabijnhaak aan elkaar werden vastgehouden. 

Haar blik gleed naar beneden. Het schandblok stond op een voetstuk waar vier ringen in waren gedraaid: twee bij de paal en twee en stuk uit elkaar. Zou hij dit gebruiken bij het geven van een straf?

Ondertussen zat Martin rustig aan de tafel in de keuken met Thomas te praten over diens onzekerheid in de speelkamer. 

“Ik weet niet hoe je zoiets begint,” zei Thomas. “Bij jou gaat het natuurlijk, maar ik klap compleet dicht.”

“Ze geeft het zelf aan,” antwoordde Martin beheerst. “Vaak in kleine dingen, zoals iets waar ze naar kijkt. Je weet inmiddels dat ze het bed en die ketting erg leuk vindt. Dat Andreaskruis ook, maar dat is misschien wat lastig om mee te beginnen.”

“Waar zou jij mee beginnen?” vroeg Thomas.

In plaats van te antwoorden, pakte Martin zijn telefoon uit zijn zak. Hij opende de app van de camera in de speelkamer, zette hem aan en keek op het scherm. Met een grijns schoof hij de telefoon naar Thomas toe. “Zoals ik al zei, geeft ze zelf aan wat ze wil.”

Thomas keek naar Martins telefoon. Isabel stond bij het schandblok en liet haar hand over het hout gaan. Ze was nieuwsgierig, daarvoor hoefde hij haar gezicht niet te zien. “Moet ik haar daarin zetten?” vroeg hij.

“Je moet niks,” antwoordde Sandra vriendelijk. “Maar zij zou het wel graag willen.”

“Ga je ook mee?” vroeg Thomas aan haar.

Sandra glimlachte hem warm toe. “Ik was het niet van plan, maar als je dat graag wil, ga ik wel mee.”

Thomas knikte. “Ik denk dat ik dat wel fijn zou vinden.”

Isabel zette haar lege beker op de tafel en keek de kamer rond. Hoe lang wachtte ze al? Vijf minuten? Tien? Ze had geen idee, maar het voelde als een eeuwigheid. Ze kon het bijna niet geloven toen ze voetstappen op de trap hoorde. 

Martin kwam als eerste de kamer in, gevolgd door Thomas en Sandra. Thomas kon nog net op tijd een warme glimlach onderdrukken. Ze was hier niet voor warme knuffels. 

“Kleed je uit,” droeg Martin haar op. Onmiddellijk begon ze zich uit te kleden, waarbij ze haar kleren over de rugleuning van de stoel hing.

Martin kwam naar haar toe terwijl ze haar broek uittrok. Ze keek hem aan en vroeg zich af wat hij met haar zou doen. “Ga door,” drong Martin aan. “Alles uit. Ik wil controleren of je er klaar voor bent.”

Isabel bloosde toen ze terugdacht aan de keer dat ze vergeten was haar oksels te scheren.

“Ga naar haar toe,” fluisterde Sandra in Thomas’ oor. “Martin heeft gezegd dat jij haar deze keer moet keuren.”

“Hoe doe ik dat?” vroeg hij zacht.

“Maakt niet uit,” antwoordde ze zacht. “Het is om haar op haar plek te zetten. Het is een beetje vernederend voor haar. Laat haar d’r armen omhoog doen, of handen in haar nek, en benen wijd. Dan kun je haar goed bekijken. Daarna laat je haar voorover bukken, zodat je haar kontje en kutje kunt zien. En voelen, uiteraard. Daarna zal Martin je op weg helpen om verder te gaan.”

Thomas knikte kort als dank en liep naar zijn vriendin toe. Ze hield haar blik op Martin gericht, ze verwachtte dat hij haar een opdracht zou geven.

“Doe je handen in je nek,” zei Thomas. Hij klonk zelfverzekerder dan hij zich voelde.

Een beetje verrast keek Isabel hem aan. Gaf hij haar een opdracht? Shit, ze had hem niet verstaan. “Wat?”

“Handen in je nek,” herhaalde Thomas. Ze deed wat hij haar had opgedragen. “Benen uit elkaar.”

Even keek ze langs hem heen naar Martin, maar die zei niks. Hij stond geduldig naar haar te kijken zonder aanstalten te maken om zich met haar bezig te houden. Gehoorzaam zette ze haar benen uit elkaar. 

Thomas kwam voor haar staan en legde zijn handen in haar zij. Vaag drong het tot hem door dat Sandra vlak achter hem kwam staan. “Doelgericht,” fluisterde ze in zijn oor. “Dit is een keuring, geen liefkozing.”

Thomas liet zijn blik over Isabels lichaam gaan. Ze keek weer naar Martin, maar die had geen aandacht voor haar. Hij had Sandra naar zich toegetrokken, had haar haren bij elkaar gepakt en fluisterde iets in haar oor.

Thomas legde zijn hand tussen haar benen. Hij voelde aan haar lipjes en venusheuvel. Ze had ze mooi gladgeschoren. “Draai je om,” zei hij. “En buk voorover.”

Ze draaide zich met enige tegenzin om. Waarom negeerde Martin haar? Ze bukte zich voorover en legde haar handen op haar knieën. “Verder,” drong Thomas aan. Ze onderdrukte een zucht en bukte verder.

Hij trok haar billen een stukje uit elkaar en drukte twee vingers in haar kutje. Ze kreunde toen ze door lust werd overvallen. Zijn vingers bewogen in haar, maar waren al snel weer verdwenen. 

“Goed zo,” zei Thomas prijzend. “Ga maar rechtop staan en ontspan je.” 

Ze ging rechtop staan en keek hem afwachtend aan. Tot haar verbazing was het Martin die haar van achteren benaderde en vastpakte. Hij leidde haar naar het schandblok. “Vond je deze er interessant uitzien?” vroeg hij.

Ze knikte kort. “Ja, meneer… Hoe weet je dat?”

Martin liet haar los, haalde de karabijnhaak uit de ringen en draaide de bovenkant omhoog. “Camera,” antwoordde hij kort. “Je weet vast wel wat nu de bedoeling is.”

Ze slikte. “Gebruik je die om straf te geven?” vroeg ze aarzelend.

“Heb je dat verdiend?” antwoordde Martin ontwijkend. “Als je niet doet wat ik wil, verdien je die in ieder geval wel.”

Ze ging op het houten voetstuk staan en leunde voorover. Ze hield haar nek en polsen in de openingen. Rustig liet Martin het hout zakken, erop lettend dat haar vel er niet tussen zou komen. Vervolgens maakte hij hem vast met de karabijnhaak. 

“Spreid je benen,” zei hij. “Verder, tot je die ringen voelt.” Ze deed wat hij zei. Ze voelde hoe hij een stuk touw om haar enkels wikkelde en dat vastmaakte aan de ringen. Ze kon haar hoofd enkel een beetje draaien, maar ze had voornamelijk zicht op de vloer. Ze kon Martin of Thomas niet zien.

Ze was opgewonden. Ze was zenuwachtig en kon hun ogen bijna op haar huid voelen. 

Ze schrok toen ze Martins handen op haar billen voelde. “Comfortabel?” vroeg hij plagend. Ze gaf geen antwoord, wetend dat hij die ook niet verwachtte. 

Martins vingers begonnen zachtjes haar lipjes te strelen. Genietend sloot ze haar ogen.

Sandra had zachtjes een zweepje en een vibrator uit het kastje gepakt en liep ermee naar Thomas. “Ga je gang,” fluisterde ze bemoedigend in zijn oor. Ze reikte hem het zweepje en de vibrator aan. “Ik weet dat je het kunt. Ze zal niet weten of jij het doet, of Martin.”

Thomas keek naar Isabel. Hij kon haar hoofd niet zien, maar had wel een perfect zicht op haar billen. Tussen haar gespreide benen kon hij haar vochtige lipjes zien. Martin had zijn handen van haar af gehaald en was bij Sandra komen staan. Ze glimlachte Thomas bemoedigend toe voordat Martin haar naar zich toe trok.

Isabel had geen idee wat er achter zich gebeurde. Ze wachtte af wat Martin met haar van plan was. 

Ze voelde een hand op haar bil. Ze verwachtte elk moment een klap te krijgen, maar dat gebeurde niet. In plaats daarvan werd er iets haar kutje in gedrukt. Ze uitte een zucht van genot en zakte een beetje door haar knieën, zodat er meer ruimte bij haar kutje ontstond.

Toen begon het ding in haar te trillen. Een vibrator. Hij bewoog heen en weer, haar neukend terwijl hij heerlijk in haar kutje vibreerde. Ze uitte een schreeuw van genot en bewoog met haar heupen, maar er was geen ontkomen aan. “Oooh fuuuck!” riep ze uit. “Mag ik komen?”

Zonder iets te zeggen haalde Thomas de vibrator weer uit haar kutje. ‘Zeg geen woord,’ had Martin in de keuken gezegd.  Ze mocht niet weten wie er met haar bezig was.

“Alsjeblieft!” riep Isabel paniekerig. Ze wilde klaarkomen, ze had zo dicht op de rand van haar orgasme gezeten…

Met een pets kwam het zweepje met de leren sliertjes op haar bil. Er ging een schok door haar lichaam en ze slaakte een gilletje van schrik. Thomas keek gespannen naar Martin. Was dit te hard? Martin knikte hem echter bemoedigend toe. 

Met nog een pets raakte hij haar andere bil. Ze draaide met haar heupen en kreunde. Gespannen slikte Thomas. Hij keek naar haar billen, waar een rode gloed verscheen. Hij wist dat ze het wilde, maar hij kon het niet. Onzeker reikte hij Martin het zweepje aan, in stilte smekend of hij verder wilde gaan. Martin hield het zweepje slechts vast, hij maakte geen aanstalten om het van Thomas over te nemen. 

Thomas kwam weer bij Isabel staan. Zachtjes streelde hij haar billen, waarna hij de vibrator weer in haar kutje drukte en aanzette.

Isabel kromde haar rug, maar Thomas bleef haar neuken met de vibrator. Haar orgasme kwam al snel weer dichterbij.

Martin gaf het zweepje aan Sandra en ging vervolgens op een stoel zitten. Hij zou zich deze ronde op de achtergrond houden.

Met een kreet kwam Isabel klaar. Haar heupen schokten van genot. Thomas trok de vibrator terug en zette hem weer uit. Met zijn vrije hand streelde hij zachtjes haar billen. 

Er kwam geen klap. Dit was teder en liefkozend. Isabel realiseerde zich dat dit Martin niet kon zijn. “Thomas?” vroeg ze.

Thomas glimlachte en legde zijn hand op haar onderrug. “Goed gevoeld,” zei hij. “Heb je genoten?”

Ze kreunde zachtjes. “Jazeker. Ik wil meer.”

Thomas grinnikte en bracht de vibrator naar haar clitje.

“Sla op mijn billen,” zei ze nog voordat de vibrator haar raakte. Thomas bleef roerloos staan en keek naar haar bil. Een beklemmend gevoel bekroop hem. Hij had haar twee keer met de zweep geraakt, maar hij durfde niet verder te gaan. Hij wilde het niet.

“Alsjeblieft,” smeekte Isabel.

Thomas slikte en liet de vibrator zakken.

Martin kon zien dat Thomas dichtsloeg. Zijn gezichtsuitdrukking veranderde van gelukkig en trots naar onzeker en kwetsbaar. Thomas’ hand trilde een beetje.

“Alsjeblieft,” smeekte Isabel weer.

“Mango,” zei Martin duidelijk. 

Thomas keek om. Vastberaden kwam Martin overeind en liep naar het schandblok. Zelfs Sandra leek verrast te zijn toen Martin het stopwoord had gezegd. Hij maakte de haak los en opende het schandblok.

Onzeker kwam Isabel overeind en ze keek op Martin neer, die haar enkels losmaakte. “Wat is er?” vroeg ze bezorgd.

Martin kwam overeind en gebaarde naar de deur. “Niet hier,” zei hij. “Beneden in de keuken.”