Een verzoek verhaal van Roger21723

“Toch draaide ik de sleutel om en stapte binnen. Oh nee Johan!”

In hetzelfde schuitje 6

Hij had me al gehoord dus de optie omkeren zat er niet meer in. In de gang twijfelde ik even maar Johan kwam naar me toegelopen. Hij riep “Waar” stopte direct toen hij me zag en keek me van top tot teen aan. “Ben je aangerand” riep hij ineens verschrikt. Hij liep naar me te en pakte me vast.

Even stonden we zo. Ik verstijfd en geen woord uitbrengend. Johan stapte terug. “Wat is dit, waar ben je geweest, wat is er gebeurt” vroeg hij me vragend aankijkend. Ik stond daar aan de grond genageld, sprakeloos en wetend dat hij me zag in me jurkje met verder niets aan.

Ik zei niets, liep direct naar de douche. Trok mijn jurkje uit en stapte onder het warme water. Johan was me gevolgd, stond in de deuropening en vroeg me nogmaals wat er in godsnaam aan de hand was. Ik dacht even na, maar hier kwam ik niet meer onderuit wist ik.

“Ik kom zo dan leg ik het je uit.” zei ik tegen Johan.
Na het douchen, kleedde ik me aan en stapte de woonkamer binnen war Johan op de bank zat te wachten.

Mijn telefoon ging af. Snel keek ik erop en ik zag dat het van Xandra af kwam. “Heb je het al verteld of moet ik het doen” stond er. Gevolgd door een foto van mezelf op mijn knieën en me Niels zijn pik in mijn mond. Ze had dus een foto van me gemaakt.

Ik voelde mijn ogen groter en groter worden bij het zien van die foto. Snel typte ik terug. ”Ga ik nu doen.” Er was duidelijk geen weg meer terug voor me.

Ik keek Johan aan. “Er is iets gebeurt vandaag” begon ik waarop Johan gelijk erop sprong door te roepen “ja dat hoef je mij niet te vertellen, wat is er gebeurt. ”Ik snoof even een grote hap lucht naar binnen om mijn hartslag onder controle proberen te houden. “Als je nu even luistert, niets roept of gilt, weet je het verhaal en mag je daarna wat zeggen. “Ik wil gewoon weten wat er aan de hand is hier” gilde Johan. Kalm reageerde ik “dat bedoel ik dus, als je me de mogelijkheid niet geeft om iets te vertellen zonder er doorheen te gillen wordt het hem niet hoor.”

Hij sloeg zichtbaar geïrriteerd zijn armen over elkaar, leunde achterover op de bank. “Kom maar op” riep Johan.
Ik begon mijn verhaal. “Ik ben vanmiddag bij Niels geweest”
Direct begon Johan te tetteren. “Ja en wat heb je daar gedaan. Wat is er gebeurt.”
Ik zuchtte, keek Johan aan. “Oké je wil duidelijk het verhaal niet horen. Ik zal het kort houden”.

“We hadden seks en zijn betrapt door Xandra, die me daarna nog een lesje geleerd heeft.”
Johan keek me verbaasd en met grote ogen aan. “Je had seks met Niels en bent betrapt door Xandra” herhaalde hij.

“Dat is de story” zei ik kortaf.

Hij pakte zijn telefoon en hield hem tegen zijn oor. Ik had geen idee wat hij ging doen totdat ik hem hoorde zeggen “hallo Niels” verder kon ik alleen maar luisteren wat Johan zei:

“Ohw oké hallo Xandra, wat is er allemaal aan de hand?”
“Ja dat verteld ze net”
“Is het zo?”
“Euhu.”
“Ja.”
“Ohw!”
“En toen?”

Ik liep weg naar de keuken terwijl ik wist dat hij nu in plaats van Niels Xandra aan de lijn had die schijnbaar het hele verhaal zat te vertellen waar hij ogenschijnlijk wel naar kon luisteren.

Ik hoorde Johan naar de keuken komen, schijnbaar was het gesprek afgelopen. Hij stond half in de gang. “Waarom?” vroeg Johan.

Al mijn opgekropte frustratie kwam er in 1 keer uit door het hele gebeuren. “Waarom? Omdat je er nooit bent, nooit iets samen wil doen, nooit eens die aandacht geeft, zelfs niet als ik een voorstel doe, je bent moe, weg of onderweg, luisteren doe je al helemaal niet, ja net aan de telefoon dan luister je wel.” ik liep rood aan, voelde mijn woede nog verder opkomen. “Weet je wat ik heb er schoon genoeg van, ga maar lekker op in je werk, vlieg er maar uit naar weet ik veel waar. Doe wat je wil want dat ga ik dus ook doen.”

Met grote ogen keek Johan me aan. Zichtbaar geschrokken want zo had hij me nog nooit gezien en gehoord. Ik had hem even sprakeloos.

Ik stormde naar de gang, griste mijn jasje en sleutels mee, trok de deur hard open en even hard smeed ik hem we dicht. Ik voel mijn tranen opkomen, stapte in de auto en reed weg. Ik wist helemaal niet waarheen maar bleef rijden. Mijn hartslag was hoog, mijn ademhaling ongecontroleerd en de tranen stroomden over mijn wangen. Mijn telefoon ging af. Johan. Ik negeerde hem maar hij bleef bellen.

Op een parkeerplaats langs de weg bij een tankstation stopte ik. Tuurde voor me uit en probeerde even tot rust te komen. Een minuut of twintig heb ik zo gestaan.

Johan had het blijkbaar opgegeven. Toen ging weer mijn telefoon. Een voor mij onbekend nummer en ik nam op.

“Hallo”
Aan de andere kant hoorde ik even niets en daarna een vrouwenstem

“Hi, met Xandra, ja ik bel even met mijn werktelefoon anders zou je niet opnemen, ik begreep dat het niet zo goed ging?”

“Het gaat prima met mij” reageerde ik licht geïrriteerd.
“Nou ik begreep iets heel anders, ik nodig jullie morgen samen uit bij ons dan kunnen wij eens met ons vieren eens praten. Morgen 19:00 uur bij ons thuis, zie je dan”.

En Xandra hing op.

Direct belde Johan. “Kom naar huis, heb eten besteld, komen we even tot rust en praten we erover”.
Hij sprak kalm.
“Heb jij Xandra gesproken”. Vroeg ik kribbig.

“Die heb ik heel kort aan de lijn gehad en ik moest er morgen om 19:00 uur zijn vertelde ze me alleen daarna hing ze direct op”.
“Maar ik weet het niet, ik wil nu dat jij eerst thuis komt.”

De manier waarop hij sprak zorgde ervoor dat ik weer vrij rustig werd. En ja ik had honger en wat deed ik hier verder en waar moest ik heen.
“Ik kom eraan”. Hoorde ik mezelf zeggen tegen Johan.

Eenmaal thuis was Johan rustig. We aten stilzwijgend iets. We plofte daarna op de bank in de woonkamer. Johan vroeg me wat er gebeurt was vandaag en wat moest Xandra ineens van ons?

“Ik heb geen idee wat Xandra wil. Ik weet alleen dat het met Niels verder is gegaan dan alleen praten en dat Xandra ons betrapt heeft”. Antwoordde ik rustig.

De gehele avond verder hebben we met elkaar gepraat en waren we beide wel tot de conclusie gekomen dat we op een dood spoor zaten en we elkaar een beetje verloren waren. Johan was schuldbewust. Ik gaf toe dat ik mijn best verder niet meer had gedaan na zo vaak geen gehoor te krijgen. De grote vraag waar we mee bleven zitten en waar we mee naar bed gingen was 'hoe nu verder'.

De volgende dag was Johan vroeg naar het werk. Ik had gelukkig, na een kort telefoontje, een paar dagen vrij kunnen krijgen van mijn werk. Ik moest dit allemaal even verwerken.

Ik rommelde thuis wat ondertussen mij afvragend of we deze avond nu wel of niet gehoor gingen geven aan het telefoontje van Xandra.

Johan was het eind van de middag zowaar op tijd thuis nam me in zijn armen en gaf me een kus op mijn voorhoofd. “Kom we gaan ons opfrissen, dan eten we wat en dan gaan we naar Xandra”.

Zijn enthousiasme verbaasde me. Ik twijfelde nog of ik wel moest gaan na het hele gebeuren. Zou Niels er ook zijn? Wat is daar allemaal gebeurt? Ik had Niels verder niet meer gesproken.

Foxxie