Een jaar later, terug in Griekenland

Het voelde vertrouwd, bijna alsof we nooit weg waren geweest. De warme lucht, de geur van tijm en zout, het grindpad dat naar het hotel leidde. We liepen hand in hand, een jaar getrouwd, en toch leek het alsof de tijd had stilgestaan.

Binnen stond Elena achter de balie. Haar bril iets anders, haar haar losser, maar haar glimlach even breed als vorig jaar. Toen ze ons zag, sprong ze overeind.

“You came back!” riep ze.

Maarten lachte. “Of course. I wanted to taste your family’s wine again. And this time…” hij knipoogde, “…I want to bring it to the Netherlands.”

Haar ogen werden groot. “Really? You mean import?”

Hij knikte. “Ja. Kleine hoeveelheden, puur passie. Ik vind dat die wijn meer mensen moet bereiken.”

Nog voor hij was uitgesproken, riep ze haar ouders erbij. Binnen een paar tellen stonden we omringd door blije gezichten, handen die onze armen grepen, woorden van dankbaarheid. En toen omhelsde Elena ons allebei, stevig, warm, een blije knuffel die oprecht voelde.

Die avond zaten we met z’n allen op het terras, glazen vol lokale wijn, schalen met brood en olijven op tafel. Er werd gelachen, verhalen verteld. Haar vader sprak trots over de wijngaard, Elena vertelde over haar studie, en Maarten schetste hoe hij de wijnen in Nederland wilde introduceren.

Later, toen Maarten even binnen was om nog een fles te halen, schoof Elena iets dichter naar me toe. Ze keek me aan, haar stem zachter. “Mag ik je iets vragen?”

Ik glimlachte. “Altijd.”

Haar wangen kleurden een beetje. “Vorig jaar… toen ik jullie kamer binnenkwam. Ik… zag het. Ik dacht er laatst ineens weer aan.” Ze slikte, haar ogen kort weg. “Je kont… en hoe hij… ja. Anaal. Het was zo…” Ze zocht naar woorden. “Intens. Echt.”

Ik voelde mijn wangen gloeien, maar ik lachte zacht. “Ja. Dat klopt. En eerlijk? Dat is ons ding. Nog steeds. Ik hou ervan.”

Ze keek me aan, haar ogen groot, glanzend. “Ik had nooit gedacht dat iemand dat zó gewoon zou zeggen.”

Ik haalde mijn schouders op. “Why not? Seks hoort eerlijk te zijn. Voor ons is dat gewoon wie we zijn.”

Ze knikte langzaam, een schuchtere glimlach. “Dank je dat je dat zegt. Ik moest dat even kwijt.”

Op dat moment kwam Maarten terug met een nieuwe fles, lachend, glas in de hand. Het onderwerp gleed weg alsof het nooit uitgesproken was, maar ik voelde de spanning nog in de lucht hangen.

Voor we die avond opstonden, wisselden Elena en ik nummers uit. Niet alleen socials, maar WhatsApp. “Just in case,” zei ze. “Easier to keep in touch.”

Ik knipoogde. “Absoluut.”

---

De regen tikte tegen het raam toen we een week later weer thuis waren. Het contrast kon niet groter: van zonovergoten terrassen naar natte straten en grijze wolken. Toch voelde het niet zwaar. Integendeel. Alsof de warmte van Griekenland met ons meegekomen was.

Maarten dook meteen weer in zijn wijnhandel. Dozen in de opslag, proefnotities op de keukentafel, telefoongesprekken met restaurants. En steeds vaker hoorde ik hem trots zeggen: “Ja, vooral de Griekse rosé. Zet ‘m op de kaart, je klanten gaan er dol op zijn.”

En gelijk had hij. Binnen weken dronken we in verschillende tentjes dezelfde rosé die we nog geen maand geleden onder de druivenranken hadden geproefd. Ik voelde telkens een steek van trots.

Ondertussen hield ik appcontact met Elena. Eerst luchtig: een foto van haar collegezaal, ik stuurde terug een foto van een Hollandse regenbui. Zij stuurde een selfie op de wijngaard, ik een shot van Maarten met dozen wijn in de kelder.

Tot ze op een avond een langer bericht stuurde:

Hey Kiki, ik moet voor mijn studie een halfjaar stage lopen in het buitenland. En ik dacht… zou dat misschien kunnen bij jullie? Bij Maarten’s wijnhandel? Leren van binnenuit, echt zien hoe import en verkoop werken. Wat denk je?

Ik las het drie keer. Mijn hart sloeg sneller, niet alleen van het voorstel zelf, maar ook van het idee dat Elena straks misschien bij ons in Nederland zou zijn.

Die avond, toen Maarten en ik op de bank zaten met een glas wijn, liet ik hem het bericht zien.

Hij las het, trok een wenkbrauw op, en grijnsde. “Stage bij mij? Eigenlijk een briljant idee. De wijnen lopen goed, we kunnen iemand gebruiken die de Griekse kant begrijpt. Vooral de rosé knalt eruit. En Elena… die heeft de juiste drive. Ja, ik vind het puik.”

Ik glimlachte breed. “Dus ik stuur haar terug dat het kan?”

“Zeker,” zei hij. “Laat haar maar komen.”

Ik pakte mijn telefoon en typte terug, mijn vingers trillend van enthousiasme.

---

Het voelde bijna onwerkelijk toen we Elena van Schiphol haalden. Daar stond ze, een jaar na die eerste ontmoeting achter de receptie: haar krullen net wat langer, haar bril vervangen door lenzen, een grote rugzak over haar schouders. Ze straalde, maar in haar blik zat ook een sprankje spanning.

“Welkom in Nederland,” zei Maarten, en gaf haar drie zoenen.

Ze mocht slapen in het ouderlijk huis van Maarten, in zijn oude kamer, dat tegenwoordig ook onze thuisbasis was. Maarten zijn ouders waren inmiddels geëmigreerd naar de Bordeaux-regio. De oude wijngaard eromheen gaf het landgoed iets tijdloos. Elena paste er verrassend snel in. Overdag liep ze mee met Maarten: dozen verplaatsen, proeverijen voorbereiden, notities maken over de Griekse rosé die inmiddels overal opdook. “Ze doet het goed,” zei Maarten vaak, zichtbaar trots.

’s Avonds aten we samen. Soms trok Elena er daarna op uit, naar de stad, maar ze kwam meestal teleurgesteld terug. “Die Hollandse jongens,” zuchtte ze, “te luid, te kinderachtig. Ik wil een échte man.”

Ik merkte hoe haar blik steeds vaker richting Maarten gleed. Nieuwsgierig, onderzoekend. Hij zei er niets van, maar ik kende hem goed genoeg om diezelfde nieuwsgierigheid in zijn ogen te herkennen. Het bleef onuitgesproken, en toch hing het er.

Op een avond, terwijl Maarten een paar dagen op zakenreis was, hielden Elena en ik een meidenavond. Wijn, muziek, een paar kaarsjes. We lachten ons krom om van alles en nog wat, en toen kwamen de speeltjes ter sprake.

“Jullie hebben echt een hele collectie, hè?” giechelde ze.

Ik haalde een lade open en liet haar een paar dingen zien. “Tja, dat krijg je als je getrouwd bent met een man die je alles laat proberen.”

Ze pakte de Satisfyer op, hield hem omhoog als een vreemd voorwerp. “En dit… hoe werkt dit eigenlijk?”

Ik lachte. “Dat is de Satisfyer. Zuigkracht, heel gericht. Niet normaal hoe snel je klaarkomt.”

Haar ogen twinkelden. “Serieus?”

“Serieus. En dit—” ik hield een buttplug omhoog, “—is meer voor… eh… extra spanning. In je kontje dus.”

Ze giechelde, al had ze duidelijk een paar glazen op. “Oh my god. Jullie zijn echt gestoord. Maar… mag ik er eentje lenen? Gewoon… voor de grap.”

Ik trok mijn wenkbrauw op, maar kon mijn lach niet inhouden. “Tuurlijk. Probeer maar. Maar ik zeg je: je gaat me morgen niet recht aan kunnen kijken.”

Ze stak haar tong uit, pakte de Satisfyer en een kleine plug, en verdween giechelend naar haar kamer.

Die nacht lag ik wakker. Eerst hoorde ik zachte bewegingen, toen een korte kreun. Daarna een ander ritme, sneller, intenser. Tot ze zich niet meer inhield: een schor gehijg, een gilletje, dan stilte.

Mijn eigen lichaam reageerde onmiddellijk. Ik pakte mijn dildo, gleed hem diep in mijn kont en speelde met mijn kutje terwijl ik naar de gedempte geluiden van de overloop luisterde. Het duurde niet lang of ik kwam hard klaar, mijn kussen dempend tegen mijn mond.

De volgende ochtend zat Elena aan tafel, haar haar warrig, haar wangen warm. Ik schonk koffie in en glimlachte. “Nou, volgens mij vermaakte je je wel met de speeltjes.”

Ze verstijfde, blozend tot achter haar oren. “Ik… eh…”

“Hou ze maar even,” zei ik droog, terwijl ik mijn koffie roerde. “Ik denk dat je ze nodig hebt.”

Ze lachte ongemakkelijk, maar in haar blik zat iets nieuws. Een vonk die ik herkende.

---

De tweede avond zonder Maarten zaten we weer samen aan tafel. De fles wijn was half leeg, Elena zat met haar benen opgetrokken op de stoel, haar haren los en warrig. Ze keek me aan, haar blik ondeugend maar ook een tikje nerveus.

“Mag ik iets opbiechten?” vroeg ze zacht.

Ik leunde voorover. “Tuurlijk.”

Ze haalde diep adem. “Gister… die buttplug. Het was de eerste keer dat er iets in mijn anus zat. Ik was zó nieuwsgierig. Eigenlijk al sinds vorig jaar, toen ik jullie zag… daar, op de rand van het bed.”

Ik glimlachte, herkende de kleur in haar wangen. “En? Hoe was het?”

Haar ogen glansden. “Anders. Intenser dan ik dacht. Eerst vreemd, maar daarna… eigenlijk heel geil.”

Ik lachte zacht. “Snap ik. Voor Maarten en mij is dat inmiddels gewoon standaard. Hij is gek op anaal. En ik ook.”

Ze keek me nieuwsgierig aan. “Echt? Altijd?”

Ik knikte. “Heel vaak. En ik pijp hem daarna meestal ook meteen. Zelfs als hij net uit mijn kont komt.”

Haar mond viel half open. “Maar… is dat niet raar? Of vies?”

Ik haalde mijn schouders op. “Valt mee. Het smaakt gewoon… naar seks. De ene keer wat dieper, aardser. De andere keer meer naar glijmiddel. Het hoort erbij.”

Ze zweeg even, zichtbaar bezig dat beeld in haar hoofd te plaatsen. Toen lachte ze zacht. “Jullie hebben echt geluk met elkaar. Dat jullie zo aan elkaar gewaagd zijn.”

Ik grinnikte. “Wacht, dan moet je dit zien.” Ik liep naar de kast en haalde de mal tevoorschijn: die siliconen billen met kut en kontgat. Ik zette hem op tafel.

Elena schoot in de lach. “Oh mijn god! Nee! Hebben jullie díe echt?”

“Ja,” giechelde ik. “En Maarten kikt erop om die in de kont te nemen. En daarna… pijp ik hem. Gewoon alsof het echt is.”

Ze sloeg een hand voor haar mond, haar ogen groot. “Je bent niet normaal. Maar ook… briljant.”

We lachten samen, tranen in onze ogen. En toch… ik zag iets in haar blik veranderen. Ze leek opener, losser. Alsof dit gesprek iets in haar vrijmaakte.

“Heb je eigenlijk ooit iets met een vrouw gedaan?” vroeg ik, terwijl ik mijn glas draaide.

Ze beet even op haar lip. “Niet echt. Alleen… een keer een vriendin gezoend. We waren dronken. Maar eerlijk? Het was best geil.”

Ik voelde mijn hart een slag overslaan. “Hm. Ik eigenlijk niet. Maar wie weet…”

We keken elkaar aan, een fractie te lang. Toen schonk ik nog wat wijn bij. De spanning loste op in gelach en verhalen, tot we uiteindelijk allebei naar bed gingen.

In mijn kamer liet ik mijn hand al snel onder de dekens glijden. Ik hield me niet in dit keer: mijn dildo gleed diep in mijn kont, mijn vingers vingen mijn klit op. Ik kreunde zacht, het beeld van Elena met rode wangen in mijn hoofd.

En toen hoorde ik het. Verderop in het huis, vaag maar onmiskenbaar: het ritme van een bed, een zachte kreun. Elena. Beiden, ieder in onze kamer, bezig met hetzelfde.

Ik sloot mijn ogen. En kwam hard klaar.

---

De dagen werden langer, de lucht zachter. De wijngaard kleurde voorzichtig groen, knoppen die bijna openbarstten. Elena’s stage zat er officieel bijna op, maar ze zei tijdens het ontbijt:

“Ik blijf nog even. Tot mei. Het is nu zó mooi hier, dit wil ik meemaken. In Athene kan ik altijd nog naar college maar in mei heeft mijn familie mij ook weer nodig als het seizoen op start.”

Maarten glimlachte. “Goed idee. April is een belangrijke maand voor de wijngaard. Je kunt veel leren nu.”

Ze bloeide zichtbaar op. Overdag hielp ze in de wijngaard, ’s avonds trok ze er soms op uit in het dorp. Eén keer nam ze een jongen mee terug. Ik hoorde hun gelach door de muren, het gestommel op de trap. Ik glimlachte. Jong, nieuwsgierig, waarom niet?

Maar een paar dagen later, bij ons aan de keukentafel, keek ze sip in haar glas. “Hij komt niet meer,” zei ze.

Ik trok mijn wenkbrauw op. “Hoezo niet?”

Ze bloosde. “We waren bezig… en ik stelde voor om anaal te doen. Hij keek me aan alsof ik gek was. Vond het raar. Stond op en vertrok.”

Ik voelde mijn mondhoeken krullen. “Ah. Typisch.”

“Maar… hoe kwam het bij jou dan? Dat je dat überhaupt bent gaan doen?” Ze keek me scherp aan. “Want jij zegt dat jullie het bijna standaard doen.”

Ik nam een slok thee, dacht kort na. “Dat is eigenlijk een apart verhaal. Ik ben christelijk opgevoed. Heel streng zelfs. Ik wilde mijn maagdelijkheid bewaren tot het huwelijk. Dus… echte seks, dat mocht niet. Maar ik had wel verlangen, natuurlijk.”

Ze luisterde aandachtig, haar ogen groot.

“Op een dag sprak ik erover met een vriendin. We giechelden, fantaseerden. En zo kwamen we op anaal. Want ja, technisch gezien bleef je dan maagd. En zo begon het. Eerst spelenderwijs, en toen steeds serieuzer. Tot ik ontdekte dat ik het gewoon écht heerlijk vond.”

Op dat moment kwam Maarten binnen, zijn jas nog aan, zijn handen ruikend naar aarde. “Waar gaat dit over?”

Elena bloosde. “Over… anaal.”

Hij keek van haar naar mij, een twinkeling in zijn ogen. “Vertel je haar nou alles?”

Ik lachte. “Gewoon het begin. Dat ik als brave christenmeisje mijn maagdelijkheid wilde bewaren, en zo uitkwam bij jou en bij anaal.”

Maarten lachte schor. “Dat is ook eigenlijk ons verhaal, hè. Eerst noodzaak, toen ontdekking, en nu gewoon… ons ding.”

Elena keek ons beurtelings aan, zichtbaar onder de indruk. “Jullie hebben echt een wereld voor jezelf gemaakt.”

Ik pakte haar hand kort. “Dat kan jij ook. Maar niet alle jongens snappen dat. Zeker niet hier in het dorp.”

Ze glimlachte flauwtjes, maar ik zag dat ze in gedachten bleef hangen.

---

Het was Elena’s laatste week stage. In de keuken zat ze tegenover Maarten, haar notities voor zich, haar glas halfvol met rosé. Hij keek haar serieus aan, zoals hij dat alleen deed als het over werk ging.

“Je hebt het goed gedaan,” zei hij. “Je hebt je ingeleefd, je werk opgepakt, en ik kon op je bouwen. Ik geef je een dikke negen.”

Elena straalde. “Dank je wel, Maarten.” Ze boog zich iets naar voren, haar hand kort op zijn arm.

Een paar dagen later moest hij opnieuw op reis voor afspraken. Toen hij wegreed, bleef ik samen met Elena achter in het grote huis. De stilte was vreemd, maar ook intiem.

We schoven een fles wijn open en kletsten, eerst over school, over de wijngaard, maar zoals altijd gleed het gesprek richting seks.

“En jij dan?” vroeg ik met een giechel. “Nog steeds geen Hollandse jongens die je bevallen?”

Ze rolde met haar ogen. “Nee. Ik wil iets echts. Geen pubergedrag.”

Ik lachte. “Misschien ligt dat niet aan de jongens, maar aan jou.”

Ze keek me uitdagend aan. Het bleef even stil. En toen, bijna vanzelf, leunde ze naar voren. Onze lippen raakten elkaar kort, vluchtig. Ik verstijfde.

“Elena…” fluisterde ik. Schuld prikte in mijn borst. “Ik heb Maarten.”

Ze trok zich terug, blozend. “Sorry. Ik moest gewoon—”

Ik pakte mijn telefoon, mijn vingers trilden. Maarten… ik moet je iets vertellen. Elena en ik hebben net gezoend.

Zijn antwoord kwam snel. Het is oké. Als je me het maar vertelt. Ik vertrouw je.

Ik ademde diep uit, voelde mijn schouders ontspannen. Ik keek Elena aan. “Hij vindt het goed. Als ik eerlijk ben.”

Ze knipperde verbaasd. “Echt?”

Ik knikte, legde mijn hand op haar wang, trok haar dichterbij. Dit keer zoende ik haar bewust, langzaam, tong tegen tong. Warm. Intiem. Het schuldgevoel smolt weg, vervangen door pure spanning.

Die nacht sliepen we samen. Geen overhaaste seks, geen spektakel. Alleen zoenen, strelen, elkaars warmte voelen. Ik viel in slaap met haar haren tegen mijn wang.

De volgende ochtend zaten we giechelend met koffie aan tafel. We praatten luchtig, tot ze plotseling zei: “Dus… die box met speeltjes. Wat heb je eigenlijk allemaal nog meer?”

Ik grijnsde en haalde de dildo met zuignap uit de lade. “Deze.”

Ze proestte het uit. “Oh my god. Jullie zijn echt…”

“Wil je testen?” zei ik lachend.

Ik verwachtte dat ze zou terugkrabbelen, maar ze keek me strak aan. “Ja. Ik wil het echt proberen.”

We gingen naar haar kamer. Ik hielp haar voorzichtig, bracht wat glijmiddel aan en begeleidde haar terwijl ze langzaam over de dildo zakte, op handen en knieën. Haar adem stokte, haar lichaam trilde.

“Rustig,” fluisterde ik. “Voel gewoon. Laat het gebeuren.”

Een paar minuten later kreunde ze luid, haar vingers vlogen naar haar clit, en ze kwam hard klaar, haar hele lijf schokkend.

Ze plofte voorover op het bed, hijgend, maar met een grote glimlach. “Dit was… wauw. Echt wauw.”

Ik glimlachte terug, voelde trots en iets nieuws dat tintelde in mijn buik.

Ik pakte mijn telefoon en typte naar Maarten:

Ik moet je iets vertellen…

Zijn blauwe vinkjes verschenen meteen.