De Horsefun Club

Op een frisse herfstmiddag in oktober, terwijl de zon laag hing en de bladeren in warme tinten rood en oranje door de lichte wind dwarrelden, wandelde ik, Lisa, een 18-jarige tiener met lang bruin haar en een slank figuur, door het dichte bos achter ons dorp. Ik was net begonnen aan mijn eerste jaar biologie aan de universiteit, waar ik leerde over dierenanatomie en gedrag, maar ik kwam nog vaak terug naar huis voor het weekend om te ontsnappen aan de drukte van lezingen en opdrachten. Het bos was mijn persoonlijke toevluchtsoord; de kronkelende paden, het knisperen van gevallen bladeren onder mijn sneakers en de geur van vochtige aarde kalmeerden mijn geest. Ik had altijd een fascinatie voor de natuur gehad – vandaar mijn studiekeuze – maar vandaag voelde het anders. Ik droeg een simpele blauwe spijkerbroek, een grijze hoodie en oude sneakers, niets dat aandacht trok, want ik verwachtte niemand tegen te komen. Mijn gedachten dwaalden af naar de stress van school: tentamens, groepsprojecten, en die ene jongen in mijn klas die me nerveus maakte. Om te ontspannen, koos ik een minder bewandeld pad, dieper het bos in, weg van de gebruikelijke wandelaars. Maar terwijl ik liep, hoorde ik iets vreemds in de verte: gedempte kreunen, gelach en een ritmisch bonken, alsof iemand hout bewerkte met een hamer. Het kwam uit de richting van "De Gouden Hoef", de oude manege aan de rand van het bos. De manege was een lokale landmark, gerund door Meneer Van der Horst, een norse man van in de vijftig met een grijze baard en een reputatie als strenge baas. Ik had er als kind paardrijlessen gehad, galopperend over de velden en lerend over paardenverzorging, maar naarmate ik ouder werd, was ik gestopt – te druk met school en vrienden. De manege leek altijd rustig, een plek voor rijlessen en stallen, maar vandaag klonk het anders. Mijn nieuwsgierigheid, diezelfde eigenschap die me naar biologie had geleid, prikkelde me. "Misschien zijn ze aan het bouwen," mompelde ik tegen mezelf, mijn hartslag versnellend. Ik wist dat ik beter terug kon gaan – mijn ouders verwachtten me voor het avondeten – maar de geluiden waren te intrigerend, te ongewoon voor een normale middag. Ik verliet het pad, sloop door de struiken en hield me schuil achter dikke eikenstammen, mijn ademhaling oppervlakkig om geen geluid te maken. Stap voor stap naderde ik de achterkant van de manege, waar een oud houten hek halfopen stond, verweerd door jaren van weer en wind. Een smal, overgroeid pad leidde naar een schuur die ik niet herkende uit mijn kindertijd – misschien een opslagruimte? De geluiden – kreunen die een mix van pijn en extase leken, mannenstemmen die commandeerde, en het gehinnik van paarden dat luider werd – kwamen daarvandaan. Mijn maag draaide om; dit voelde niet goed, als iets verbodens, maar mijn voeten bewogen alsof ze een eigen wil hadden. Ik glipte door het hek, mijn hoodie schurend tegen de houten planken, en sloop naar de schuurdeur, die op een kiertje stond. Een zwakke geur van hooi, zweet en iets muskusachtigs sijpelde naar buiten, mijn neus prikkelend.

Binnen was het donker en muf, met stoffige balken en oude gereedschappen aan de muren. Een smalle, krakende trap leidde naar beneden, naar wat leek op een kelder of een verborgen ruimte. De geluiden werden luider naarmate ik afdaalde: vrouwen die hijgden en schreeuwden in extase, mannen die lachten en instructies gaven, en het gestamp van hoeven op beton dat door merg en been ging. Mijn handen trilden terwijl ik de trap afdaalde, stap voor stap, mijn sneakers nauwelijks geluid makend op de houten treden. Ik voelde een mengeling van angst en opwinding – waarom was ik hier? Wat als iemand me betrapte? Onderaan was een zware metalen deur met een klein, vuil raampje, bedekt met stof. Ik veegde het schoon met mijn mouw en gluurde erdoorheen, mijn adem stokend in mijn keel. Dit was geen gewone kelder; het was een enorme, verborgen ruimte, zo groot als een sporthal, verlicht door dimme rode lichten, flakkerende kaarsen op metalen planken en strategisch geplaatste spotlights die het centrum belichtten. De muren waren van kaal beton, versterkt met stalen balken voor stevigheid, en de vloer was bedekt met dikke rubbermatten voor grip en om geluid te dempen – alles leek zorgvuldig ontworpen, alsof dit een goed bewaard geheim was dat al jaren bestond. In het midden stonden rijen speciale bankjes, laag en gepolsterd met leer, voorzien van verstelbare beensteunen en leren riemen om benen vast te binden. Ze waren duidelijk gemaakt voor penetratie, met een ergonomische hoek die perfect aansloot bij de anatomie van een paard, en hoogteverstelling om verschillende hengsten te accommoderen. Ongeveer 40 vrouwen, variërend van jong (twintig) tot oud (zestig), lagen op die bankjes, naakt of in flinterdunne lingerie, hun benen wijd gespreid en vastgebonden. Grote, gespierde hengsten met glanzende vachten – zwart, bruin, wit – werden door mannen in zwarte uniformen naar de vrouwen geleid. Dit was geen manege; dit was een perverse onderwereld, een geheime club voor het ultieme taboe. Meneer Van der Horst stond in het midden, zijn baard glinsterend in het licht, zijn stem bulderend over de ruimte: "Welkom bij de Horsefun Club, dames. Dit is onze exclusieve gemeenschap, opgericht jaren geleden voor vrouwen die de grenzen van lust willen verkennen. Lidmaatschap kost 100 euro per maand, inclusief toegang tot privé sessies met onze getrainde hengsten, medische checks en discretiegarantie. Vanavond is het driemaandelijkse hoogtepunt – de orgie waar jullie allemaal op wachten. Alles is toegestaan, maar onthoud: discretie is heilig. Geen camera’s behalve de onze, geen geruchten buiten deze muren. Overtreders worden permanent verbannen, en onze bewakers zorgen daarvoor." Mijn hart bonsde in mijn keel; ik had per ongeluk een geheime sekte ontdekt, realistisch georganiseerd met regels, betalingen en strenge beveiliging om onder de radar te blijven. Hoe had ik dit nooit eerder gemerkt? De manege leek altijd zo onschuldig, een plek voor rijlessen en paardenliefhebbers.

De ruimte werd streng bewaakt: Meneer Van der Horst stond daar met vier bewakers, allemaal grote, intimiderende kerels in zwarte shirts en broeken, gewapend met knuppels aan hun riemen en draagbare camera’s om alles te filmen – "voor veiligheid, bewijs en om chantage te voorkomen," legde hij uit aan een nieuw lid. Ze controleerden plastic pasjes met een paardensymbool bij de ingang, fouilleerden de vrouwen op telefoons en namen contante betalingen aan in een discrete kluis. "Discretie boven alles," herhaalde hij, zijn ogen scannend over de groep. De vrouwen, zo’n 40, knikten instemmend, maar hun ogen brandden van lust; sommigen vingerden zichzelf al, hun kutten nat en glinsterend onder de spotlights, anderen kusten elkaar zachtjes om de spanning op te bouwen. Een blonde vrouw van in de dertig, met grote stevige borsten en een roos-tatoeage op haar buik, lag op het eerste bankje, haar benen wijd in de steunen. Ze had zich voorbereid: haar kut was geschoren en ingesmeerd met olie. "Ik ben klaar voor mijn eerste vanavond," hijgde ze, haar clit al kloppend van anticipatie. Een bewaker, een kale man met een litteken op zijn wang, leidde een enorme zwarte hengst naar haar toe. Het paard was rustig, getraind door jaren van conditioning in de club, zijn enorme penis al half erect – een dikke, roze schacht van zeker 40 cm, druipend van natuurlijk voorvocht. De bewaker trok latex handschoenen aan, greep de pik vast en smeerde een dikke laag glijmiddel erop uit een flesje – realistisch om scheuren of infecties te voorkomen, want de club had medische protocollen. Hij wreef de eikel langzaam over haar clit, cirkelend om haar nog natter te maken en haar te laten wennen. "Ontspan je, vieze slet," gromde hij, zijn eigen broek bollend van opwinding. "Ja, duw hem erin!" kreunde ze, haar heupen optillend. Met een krachtige, gecontroleerde stoot drong het paard haar kut binnen, de bewaker guidend om de diepte te beperken tot veilig niveau. Ze schreeuwde een mix van pijn en extase: "Oh fuck, hij is enorm! Rek mijn kut uit, paard! Voel hoe hij pulseert!" Het paard begon instinctief te pompen, zijn heupen stotend in een ritme dat de bewaker controleerde met de teugels, voorkomend dat het te diep ging. Dikke stralen vocht – haar sappen en paardvoorvocht – lekten uit haar gapende kut, druipend op de rubbermat. Een brunette naast haar reikte over en kneep in haar tepels, draaiend eraan: "Kom klaar op die paardelul, hoer! Laat zien hoe geil je bent." De blonde squirte gillend klaar, haar lichaam schuddend als een blad, terwijl het paard doorging, zijn knoop zwelend aan de basis.

Ik sloop dichterbij, verschuilend achter een stapel hooibalen in de hoek, mijn hart bonzend als een trommel. De orgie was in volle gang, en mijn ogen konden het niet bevatten. Het was pervers maar realistisch: de bankjes hadden veiligheidsriemen om uitglijden te voorkomen, de bewakers gebruikten glijmiddel en hielden medische checks (ik hoorde Van der Horst uitleggen dat leden maandelijks getest werden op soa's), en de paarden waren speciaal getraind om rustig te blijven – alles om de club legaal en veilig te houden, terwijl de lust rauw en ongefilterd was. Een oudere vrouw van rond de vijftig, met hangende tieten en rimpelige huid, lag op haar buik op een bankje iets verderop, haar kont omhoog gericht. Ze was een veteraan, vertelde ze aan een nieuw lid, lid sinds de club begon. "In mijn reet dit keer," smeekte ze, haar stem trillend van ervaring. Een bewaker smeerde een dikke laag glijmiddel op haar anus en de paardepik, vingerend haar eerst met twee, dan drie vingers om haar te ontspannen – een standaardprocedure om verwondingen te vermijden. "Jij bent een vuile oma, hè?" lachte hij, zijn vingers diep duwend. Het paard, een bruine hengst met een glanzende vacht, ramde zijn schacht in haar kont, haar gapend makend centimeter voor centimeter. Ze gilde hoog en schril: "Ja, vul mijn darmen met dat hete paardenzaad! Neuk me harder, beest!" Het paard pompte wilder, zijn ballen klappend tegen haar billen, terwijl de bewaker de teugels vasthield om het tempo te reguleren. Uiteindelijk kwam het paard, liters witte, dikke sperma spoten uit haar anus, overlopend over haar dijen en de mat. Ze draaide zich om, likkend aan het druipende sperma op de vloer met haar tong uitgestoken: "Zout en muskus, zo fucking vers en geil." Een andere bewaker duwde zijn eigen pik in haar mond terwijl ze likte: "Zuigen, vieze teef, proef het mengsel van mens en paard."

De ruimte galmde van gekreun, gehinnik en natte geluiden. Een groep van zes vrouwen lag in een cirkel op aangrenzende bankjes, hun kutten geschoren en glinsterend van olie. Ze hadden elkaar voorbereid, elkaars clitten likkend om nat te worden. "Paarden-gangbang!" riep Van der Horst enthousiast, en een bewaker leidde een witte hengst van vrouw naar vrouw. De eerste, een Aziatische van in de twintig met piercings in haar labia, zoog aan de eikel, haar keel uitrekkend tot ze kokhalsde. "Smaakt naar hooi en zweet, zo pervers lekker," hijgde ze, speeksel en voorvocht druipend over haar kin. De bewaker duwde de pik in haar kut, het paard stotend tot ze squirte, haar sappen spattend. "Voel die knoop zwellen in me!" schreeuwde ze, de natuurlijke zwelling van de paardepik haar vastpinnend voor minuten. De volgende vrouw, een dikke met een vette kont en cellulitis, nam hem in haar reet, gillend: "Rek mijn kont uit tot hij gapend blijft!" Mannen hielpen door de ballen te masseren voor meer zaad, of vibrators op clitten te drukken om orgasmes te intensiveren. Een derde vrouw ving het sperma op in haar mond, slikte gulzig: "Meer, ik wil baden in paardenzaad!" De groep moedigde elkaar aan, handen grijpend naar tieten en kutten, de spanning opbouwend met elke wissel.

Mijn eigen lichaam reageerde vreemd – een tinteling tussen mijn benen, ondanks de schok en walging. Was dit normaal voor een onschuldige tiener zoals ik, die nog nooit verder was gegaan dan kussen met die jongen op school? Ik duwde de gedachte weg, focussend op de scènes, maar mijn kut voelde nat aan. Een slanke roodharige vrouw lag op haar rug, haar benen hoog in de steunen, haar huid bleek en bedekt met sproeten. "Dubbele penetratie!" smeekte ze, haar stem hees van eerdere rondes. Twee bewakers leidden twee hengsten: een zwarte in haar kut, de ander in haar mond. Ze kokhalsde op de dikke schacht, tranen stromend over haar wangen, terwijl de eerste haar kut vulde tot het uiterste. "Neuk mijn gaten, beesten!" kreunde ze onverstaanbaar. Glijmiddel werd royaal gebruikt om verwondingen te voorkomen – de club had limieten op diepte, gemarkeerd op de pikken. Het paard in haar kut spoot liters sperma, overlopend als een rivier over haar billen. Ze slikte het mondzaad, hoestend maar glimlachend: "Zo fucking vol, ik kan niet meer!"

De Horsefun Club was strak georganiseerd, met een geschiedenis die Van der Horst kort uitlegde aan nieuwelingen: begonnen als een kleine groep paardenliefhebbers die experimenteerden, nu een exclusieve club met 100 euro per maand lidmaatschap voor toegang tot stallen, trainingen en evenementen. Deze orgie was driemaandelijks, met thema’s – vanavond "vrij voor allen," waar fantasieën vrij spel hadden. Een getatoeëerde vrouw van in de veertig, met tepelklemmen en kettingen, fantaseerde luid: "Maak me zwanger van een paard," wetend dat het onmogelijk was maar opwindend. Het paard ramde haar kut, haar buik bollend per stoot, terwijl een bewaker haar clit vibreerde. Ze squirte, haar sappen mengend met paardensperma: "Voel dat zaad diep in me spuiten!"

Een groep van drie vrouwen deelde één hengst, hun lichamen glimmend van zweet. De eerste rukte de pik af, haar handen glibberig van glijmiddel: "Melk hem droog, dames!" De tweede zoog de ballen, likkend aan de harige zak. De derde wachtte met open mond. Het paard hinnikte en spoot – stralen zaad over hun gezichten, tieten en tongen. Ze kusten, likkend het sperma van elkaar, tongen diep in elkaars monden. Een bewaker neukte een vrouw in haar mond terwijl een paard haar kut vulde: "Mens en dier tag team!" gromde hij, spuitend in haar keel terwijl het paard haar vulde.

Een paardenmelk-wedstrijd begon: wie het meeste zaad kon verzamelen in een transparante beker door aftrekken en zuigen. De winnares hield een liter omhoog, slurpte eruit: "Proost op Horsefun!" Anderen applaudisseerden, likkend aan elkaars druipende kutten vol sperma. Een vrouw met een buttplug smeekte: "Dubbel in mijn kont." De plug werd verwijderd, de paardepik erin geramd. Ze schreeuwde: "Rek me tot ik scheur, vul me!"

Plots klonk geblaf – een zwerfhond, een middelgrote bastaard met een vuile vacht en een hangende tong, sloop de ruimte in via dezelfde trap als ik, waarschijnlijk aangetrokken door de geuren van seks en zaad. De bewakers lachten: "Kijk, een extra gast!" Een vrouw, een brunette met een perverse grijns, wenkte hem. "Kom hier, jongen." De hond snuffelde aan haar kut, druipend van paardensperma, en likte gretig. "Ja, lik dat zaad op!" kreunde ze. Een andere vrouw ging op handen en knieën, liet de hond op haar rug springen. Zijn rode piemel, klein maar hard, ramde haar kont. "Neuk me, zwerfhond! Voeg je bij de paarden!" gilde ze, de hond pompend wild, zijn knoop zwellend. De groep juichte, de perversiteit escalerend – mens, paard en nu hond, alles mengend in een taboe-orgie. De hond spoot zijn zaad in haar, druipend gemengd met paardensperma.

Scène na scène unfoldde: een vrouw op haar knieën, zuigend een paard terwijl een ander haar reet neukte. "Sandwich met paarden!" lachte ze. Zaad lekte overal, de matten glibberig, maar bewakers veegden op met doeken. Ongeveer 40 vrouwen, elk met unieke perversie: een met tepelklemmen, een met kralen in haar kut, een groep delend één hengst, mannen ejaculerend op vrouwen tijdens paardneuk. Alles werd gefilmd, veiligheid voorop, maar de lust rauw.

Plots hoorde ik voetstappen. Een bewaker naderde mijn schuilplaats. Paniek! Ik wilde rennen, maar hij zag me – een jonge bewaker, gespierd, met kort zwart haar en een strakke broek waar zijn harde pik door scheen. "Wat doe jij hier?" siste hij. Ik stamelde: "Ik... hoorde geluiden." Hij grijnsde, zijn hand op zijn rits. "Zuigen, of ik geef je aan." Mijn onschuld smolt; ik knielde, zoog zijn pik, slikte zijn zaad. "Goed zo, tienerhoer." Ik rende weg, maar de herinneringen bleven – misschien zou ik terugkomen.