De Scriptie

Door het begroeide duinpad kwam ik in mijn oude Ford Ka aan bij het huisje. Ik was zielsblij met het feit dat mijn telefoon me klakkeloos naar dit punt leidde. Het lag zo verborgen dat ik het met een kaart niet gevonden zou hebben, althans niet zo makkelijk als nu.

Ik ben Leanne. Een 22 jarige jonge vrouw. Sinds ruim een half jaar single na een relatie die drie jaar geduurd had. Een lieve jongen, dat wel, maar ambitieloos en initiatiefloos. Ik vond het lastig om de relatie te verbreken. Hij zag er goed uit, had een leuke babbel, kon gezellig zijn, was lief… Op het oog niets op aan te merken maar wat ontbrak was de tinteling, de verwondering, het verrast zijn; de echte verliefdheid. Het was sleur, en ik had bedacht dat 22 jaar geen leeftijd is om in een relatie te zitten waarin sleur de boventoon voert. De breuk gaf verdriet en ook onbegrip in mijn omgeving.

Een relatiebreuk kost energie. Op zich niet het ergste, maar het gebrek aan energie leidde tot studievertraging. Tot nu toe was ik vlot door mijn studie Psychologie heen ‘gefietst’. Waar ik nu tegen aan hikte was de eindscriptie. Ik wist wat ik wilde schrijven, ik wist hoe ik het wilde schrijven. De data uit onderzoeksgegevens had ik verzameld. Alleen het schrijven zelf lukte niet. Ik kwam er niet toe, ik had er de innerlijke rust niet voor.

Ik baalde daarvan. Zo kende ik mezelf niet. Ik had de balans opgemaakt en ik heb plechtig aan mezelf beloofd dat ik de komende drie maanden zou gebruiken om mijn scriptie te schrijven. Om mezelf rust en ruimte te geven had ik bedacht dat ik een andere omgeving nodig had. Een omgeving waar ik echt op een goede manier in rust en vrijheid zou kunnen schrijven zonder afgeleid te worden door alledaagse beslommeringen.

Via via kon ik een éénvoudig huisje huren in de duinen van Zeeland. Daar was ik nu aangekomen. Aan het einde van het duinpad stond het eenvoudige huisje dat ik voor drie maanden kon huren. Ik had alles per mail geregeld. De sleutel lag onder de bloempot bij de terrasdeur, precies zoals afgesproken. Binnen trof ik een verrassend gezellig huisje aan. Het interieur was overduidelijk IKEA, maar niet persé ongezellig. De badkamer was eigenlijk nog het meest modern. Zo te zien vrij recentelijk gerenoveerd met een inloopdouche en een bad. Vanuit de woonkamer was de slaapkamer via een schuifdeur bereikbaar. Er stond een ouderwets groot bed.

Tevreden over mijn woonplek voor de komende drie maanden haalde ik de spullen uit de auto, en hing mijn kleding in de kast. mijn toiletspulletjes in de badkamer. Enkele persoonlijks ‘dingetjes’ legde ik in mijn nachtkastje.

Het was inmiddels 11:00 uur en de zon klom hoog aan de hemel. Het was begin juni maar desalniettemin toch 24 graden. Ik zette de terrasdeuren open, zette een stoel buiten en klikte de senseo aan. Met een kop warme koffie installeerde ik me op het terras. Ik pakte mijn pakje sigaretten en stak een Marlboro op. Het voelde goed. Ik voelde nu al meer rust dan ik in de laatste maanden gevoeld had. Dit had ik nodig! Het feit dat de branding binnen gehoorsafstand was droeg zeker bij aan dit gevoel. “Ja de zee”, een huisje op loopafstand van zee!! Nadat ik mijn koffie ophad en mijn sigaret opgerookt had besloot ik eerst een kleine terreinverkenning te doen.

Vanaf de plek waar ik de auto geparkeerd had liep er een paatje richting het westen, richting het geluid van de branding. Dat moest het paadje naar zee zijn redeneerde ik.

Ik liep naar binnen om mijn reiskleding te verwisselen voor wat meer op de situatie afgestemde kleding. mijn ondergoed ging uit en mijn bikini ging aan. Daaroverheen een fel gekleurd katoenen zomerjurkje. Ik pakte een strandlaken en gooide een appel, zonnedrandcreme, mijn sigaretten en een flesje water in mijn tas. En mijn E-reader. De eerste dag mocht ik het er best even van nemen bedacht ik me.

Benieuwd naar het strand liep ik het pad af. Links naast het paadje was nog een ander huisje. Zo te zien bewoond want ook daar stond een auto. Ik liep het duin af en het volgende duin op. En daar stond ik oog in oog met de Noordzee. Het was amper 150 meter van mijn huisje. Heerlijk!!

Ik liep het duin af en stond op het strand. ‘Hé hallo’ hoorde ik en ik keek naar rechts. Ik moet enigszins verschrikt gekeken hebben, want het ‘Hé hallo’ kwam uit de mond van een vrouw die op haar zij geleund op een groot badlaken lag. Ze was eind veertig, begin vijftig. mijn schrik kwam niet zozeer voort uit het feit dat er iemand lag, maar deze vrouw was naakt. Dat had ik even niet aan zien komen.

In een split second had ik de vrouw in me opgenomen. Halflang grijsblonde haren, blauwe ogen en een gebruind lijf. Niet groot, niet klein, niet dun en niet dik. Borsten die ik inschat als een behoorlijke C-cup, misschien wel D. Ik zag twee donker vrij puntige tepels, met een grote donkere tepelhof. In de gauwigheid zag ik dat haar schaamstreek geschoren was. Stevige billen maar zeker niet dik. Ook al had ik helemaal geen erotische blik op vrouwen, het was een mooie vrouw. Qua lijf, maar zeker ook qua uitstraling!

Ze lachte naar me. ‘Je kijkt alsof je voor het eerst een naakt wijf ziet’ zei ze. Ik herstelde me en verontschuldigde me. ‘Sorry’ zei ik, ‘ik had het niet verwacht, maar het geeft niets’. Ze stond op en liep naar me toe en gaf me een hand. ‘ik ben Emma, Jij moet de huurster zijn van het huisje van ‘van Dijk’’.’ Ik ben de bewoonster van het andere huisje langs het pad. ‘ ‘oh leuk kennis te maken ‘zei ik gemeend. ‘Is dit een naturistenstrand?’ vroeg ik. ‘Officieel niet’ antwoordde Emma ‘maar deze opgang wordt alleen voor onze huisjes gebruikt. Het strand is hier zo rustig dat wij meestal in onze blote reet zitten’. ‘Wij?’ vroeg ik. ‘Ja mij man uiteraard ook, maar die komt pas vrijdag, die is werken. Ik ben hier door de week meestal alleen, ten minste als het mooi weer is’.

Ik dacht razendsnel. Hoe ging ik me verhouden tot deze situatie. Dit stukje strand deelde ik dus met de buren. De buurvrouw was naakt. Eigenlijk wel een aantrekkelijk idee dat past in het idee van absolute vrijheid. In een paar seconden merkte ik dat het ongemakkelijker voelde om kleren aan te houden dan om ze uit te doen! Preuts was ik niet, maar ervaring met naturisme had ik evenmin. Wel was ik regelmatig in de sauna te vinden, en daar babbelde ik ook met iedereen zonder me bewust te zijn van mijn naaktheid. Maar ergens voelde ik dat het eigenlijk bij de situatie hoorde. De rust, de vrijheid, het weer, waarom belemmerende kleding. Emma moet mijn korte moment van overpeinzing hebben waargenomen. ‘Hey, vrouwen onder elkaar….. ‘, zo gaf ze het laatste zetje!

Ik spreidde mijn badlaken uit. Ik trok mijn jurk uit en daar stond ik in bikini. Emma keek me strak en ook wel wat afwachtend aan. Het was me duidelijk, alles ging uit. Alsof het de gewoonst zaak van de wereld was haakte ik mijn bikinitopje los en stapte ik uit mijn broekje. ‘Beter’ zei Emma. ‘Soow jouw tieten zijn nog wat steviger dan de mijne’. Ze had gelijk. Ik had een volle b-cup maar wel stevig. Maar ja, ik was dan ook 22. Het viel me op dat ze Emma rechtstreeks communiceerde. ‘blote reet, naakt wijf, tieten’. In korte tijd kwam het allemaal voorbij. Ik ging op mijn handdoek zitten en stak een sigaret op. Emma pakte ook een sigaret en stak die ook op. Ha gezellig, ook een rookster. ‘Je hebt een strakke meidenkut’ zei ze kijkend naar mijn net ontblote spleetje. ‘Vergeleken met jou heb ik echt een rijpe moederkut’ zei ze lachend. Ik moest hier echt even aan wennen. Zo rechtstreeks was ik het allemaal niet gewend. Ik was toch meer gewend om in bedekte termen over mijn lijf en zeker over mijn intieme delen te spreken, maar Emma deed het duidelijk anders. Ik vond het eigenlijk wel leuk. ‘Gezellig dat je er bent’ zei Emma! Ik merkte ook dat ik het gezellig vond. Maar ook spannend. Emma had iets ruws, iets wulps en iets senueels tegelijk. Ik keek naar Emma. mijn tepels werden hard. Het zal de wind zijn hield ik mezelf voor de gek. Mijn kutje gaf een ander signaal.