Door: Melle
Datum: 05-11-2025 | Cijfer: 9.3 | Gelezen: 526
Lengte: Gemiddeld | Leestijd: 9 minuten | Lezers Online: 1
Trefwoord(en): Naakt, Openbaar,
Lengte: Gemiddeld | Leestijd: 9 minuten | Lezers Online: 1
Trefwoord(en): Naakt, Openbaar,
Naakt voor de sier deel 1
Dit is een vervolgverhaal in vier delen
We zitten met z’n vieren naast en tegen elkaar op de bank voor het scherm. Het is al laat en de meisjes hebben bedacht dat ze vroeg naar bed willen. Ze hebben hun gebruikelijke nachtkleding al aan te weten alleen een T-shirtje. We zijn het wel gewend en voor ons is het niets bijzonders. Dan wordt er gebeld aan de voordeur. We kijken elkaar aan wie zal gaan open doen. Uiteindelijk sta ik dan maar op en boven aan de trap druk ik op het knopje om de voordeur beneden te ontgrendelen. Tot mijn verrassing stapt Marleen, de buurvrouw over de drempel in het ganglicht.
“Mag ik even boven komen?” vraagt ze, “ik wil jullie wat vragen.”
Nu, dat mag natuurlijk. We knippen de tv uit en de meisjes staan op om naar bed te gaan.
“Nou,” zegt Marleen, “eigenlijk wil ik jullie ook wat vragen. De meiden gaan weer zitten. Dat de kinderen in hun blote kontjes lopen stoort niemand zich aan. Von vraagt wie er nog wat wil drinken.
“Ja het is een beetje rare vraag,” begint Marleen. “Mijn baas geeft een besloten feestje voor genodigden.”
Wat deed Marleen ook weer voor haar werk, vraag ik me af. Ze werkte toch op een bank of zoiets?
“Het is ‘s avonds. Er is een aangeklede borrel. Hapjes en drankjes, weet je wel? Maar wat hij nu nog zoekt is bediening. Professionele bediening kan hij natuurlijk ook makkelijk betalen. Maar wat hem nu zo geweldig leuk lijkt is wanneer de bediening naakt is, en het liefst jonge meisjes!”
Het is even stil. Marleen kijkt verwachtingsvol.
“Wat zijn dat dan voor lui?” wil Von weten. “Ik weet het niet hoor,” twijfelt ze. “Je hoort soms van die rare verhalen.”
“Ja, ja, wat is dat dan voor een gezelschap?” vraag ik bezorgd en kritisch.
“Nou, eh, keurige heren met hun echtgenotes, zakenrelaties, denk ik,” veronderstelt Marleen.
Ondertussen kijken Xandra en Stella elkaar vragend aan. Ze peilen elkaar.
“Om hoeveel personen gaat het? Staat er iemand in de keuken?” vraag ik.
“Tja, dat weet ik niet,” bekent Marleen. “Zal ik het vragen?”
“Oké, in principe doen we het,” zegt Xandra, “ wanneer Von en Melle er ook mogen zijn, en jij Marleen, jij natuurlijk ook!”
“Maar ik heb niets om aan te doen!”
“Dat hoeft ook helemaal niet. Jij gaat ook naakt en Von ook. En Melle huurt een jacket op kosten van jouw baas.” Xandra glimlacht uitdagend. We zijn allemaal perplex maar weten er ook niets tegen in te brengen, behalve dan: “zeg, en wat schuift het?” informeer ik.
“Dat zal ik ook vragen,” zegt Marleen. Ze kijkt nu wel een beetje bezwaard.
Meneert Verkade woont in een riante wit gepleisterde vrijstaande villa met een bordes - de naam ‘paleis’ zou ook op z’n plaats zijn – midden in een privé park met een oprijlaan. Von stuurt haar fiatje naar het gebouw. We zijn eerder dan de gasten voor de ‘briefing’. We zien koperen dakgoten en bewakingscamera’s. Aan de zijkant van het bordes is een invalidenliftje. We beklimmen het bordes en bellen aan. De butler doet open en meneer Verkade komt aangelopen om ons te begroeten. Hij leidt ons een grote hal in met een monumentale marmeren trap naar de eerste etage. In de hal is een lift naar de eerste en hoger gelegen etages. “We nemen de lift,” kondigt hij aan en we gaan naar de tweede etage. In de gang waar we uitkomen zijn vele deuren en de kamer tegenover de lift gaan we binnen.
“Deze kamer mogen jullie vanavond gebruiken. Het duurt nog even voor de gasten komen. Verkennen jullie ondertussen het huis. Bezoek vooral even de keuken waar hapjes en drankjes vandaan komen. Ik heb voor de bediening twee serveersters aangenomen. Als jullie willen mogen jullie ze ondersteunen, maar dat hoeft niet per sé. Jullie zijn aangenomen om mooi te zijn!”
Nog voor meneer Verkade de kamer verlaten heeft begint Xandra zich al uit te kleden.
“O, dat hoeft nu niet meteen,” zegt de gastheer, “dat mag ook straks.”
“Ik vind het wel prettig om er alvast aan te wennen dat ik geen kleren aan heb,” antwoordt Xandra.
Stella begint zich ook uit te kleden en al gauw staat Xandra in haar blote gleufje. Dat kun je van Stella niet zeggen met haar bos haar op haar pubis en haar snee. Von en Marleen kijken elkaar eens aan wat zij zullen doen. Verkade wacht even tot de meisjes bloot zijn en gaat dan de kamer uit.
“Ik geneer me rot dat ik naakt moet voor mijn baas die ik dagelijks op het werk zie,” zegt Marleen. “Ik ben zijn secretaresse.”
Ik begrijp het wel maar ik vind dat Marleen zich niet hoeft te schamen omdat ze een fantastisch mooi lijf heeft. Voor mij hangt er een smoking klaar en ik ga me omkleden. Ondertussen staat mijn kleine lieve Von ook naakt naast ons. “Wij gaan even rond kijken,” kondigt Xandra aan en samen met Stella gaan ze poedelnaakt de kamer uit. Ze lopen de trappen af naar beneden. Ze oogsten veel bekijks van het personeel dat ze tegen komen. “Ik vind dit zo lekker,” zegt Xandra tegen haar vriendin. “Ik denk dat ik hartstikke nat van onderen ben. Eigenlijk moet ik een handdoekje als ik ergens ga zitten.” De meiden bezoeken de keuken. Daar zijn drie mannen bezig met voorbereidingen. De twee serveerstertjes komen binnen.
“Stoer hoor,” zegt er een, “jullie durven wel. Ik heet Sonja, dit is Grete.”
De meiden stellen zich voor. Ze willen wel helpen maar mogen niets doen.
“Hé, en die butler, wat is dat er voor een?” wil Xandra weten.
“Nou,” zegt Grete, “dat lijkt een hele fatsoenlijke man, maar volgens mij moet je uitkijken voor hem. Zeker jullie want volgens mij lust hij wel een groen blaadje!”
De deurbel gaat! “Ik ga wel open doen,” zegt Xandra en weg is ze, naar de hal. Maar de butler is haar voor. Vormelijk heet hij de binnen tredende heer en dame welkom. De gasten zijn verrast dat een naakt meisje daar in de hal staat. “Zal ik uw jas en hoed aannemen?” stelt ze voor, naderbij tredend. Xandra neemt de kleding mee naar de garderobe. De man kijkt, tot ongenoegen van zijn vrouw, de bewegende blote billetjes van het meisje na. De butler noodt de gasten in de salon. Daarna zoekt hij Xandra op. Hij kijkt niet naar haar gezicht maar naar haar tietjes. “Eh, dat is mijn taak, meisje! Om jassen aan te pakken en weg te hangen.” Dan kijkt hij haar even aan.
“Oké!” zegt Xandra alleen maar.
Dit waren de eerste gasten, meneer en mevrouw Corver. Er komen er nog heel veel meer. De lucht is vervuld van een beschaafd geroezemoes. Meneer Verkade heeft ook een pianist geregeld, Wanneer die er is klinkt er op de achtergrond bescheiden pianomuziek. De gasten verdelen zich over het huis. Een aantal blijft in de hal en wordt daar voorzien van consumpties. De butler, Arnold heet hij, houdt een oogje in het zeil en blijft in de buurt van de voordeur voor het geval er nog iemand arriveert.
Wanneer, met de nodige schroom, de vrouwen ook naakt zijn stel ik voor om ons dan maar eens onder de gasten te begeven. We kiezen er voor om de trap te gebruiken. Ik ga voorop. Stella komt naast me lopen. Ik bied haar mijn arm en het meisje legt haar hand op mijn onderarm. Zo schrijden we de trap in de hal af. De blote Von en Marleen achter ons. Er valt een stilte waarin alleen de pianoklanken uit der aangrenzende ruimte klinken. Verbaasde, afkeurende en bewonderende blikken worden omhoog geworpen. Als een prinses, met een innemende en zelfverzekerde glimlach schrijdt de blote Stella aan mijn arm elegant de trap af, Ze geniet!
De volgende keer: Ín de bediening deel 2’
Dit is een vervolgverhaal in vier delen
We zitten met z’n vieren naast en tegen elkaar op de bank voor het scherm. Het is al laat en de meisjes hebben bedacht dat ze vroeg naar bed willen. Ze hebben hun gebruikelijke nachtkleding al aan te weten alleen een T-shirtje. We zijn het wel gewend en voor ons is het niets bijzonders. Dan wordt er gebeld aan de voordeur. We kijken elkaar aan wie zal gaan open doen. Uiteindelijk sta ik dan maar op en boven aan de trap druk ik op het knopje om de voordeur beneden te ontgrendelen. Tot mijn verrassing stapt Marleen, de buurvrouw over de drempel in het ganglicht.
“Mag ik even boven komen?” vraagt ze, “ik wil jullie wat vragen.”
Nu, dat mag natuurlijk. We knippen de tv uit en de meisjes staan op om naar bed te gaan.
“Nou,” zegt Marleen, “eigenlijk wil ik jullie ook wat vragen. De meiden gaan weer zitten. Dat de kinderen in hun blote kontjes lopen stoort niemand zich aan. Von vraagt wie er nog wat wil drinken.
“Ja het is een beetje rare vraag,” begint Marleen. “Mijn baas geeft een besloten feestje voor genodigden.”
Wat deed Marleen ook weer voor haar werk, vraag ik me af. Ze werkte toch op een bank of zoiets?
“Het is ‘s avonds. Er is een aangeklede borrel. Hapjes en drankjes, weet je wel? Maar wat hij nu nog zoekt is bediening. Professionele bediening kan hij natuurlijk ook makkelijk betalen. Maar wat hem nu zo geweldig leuk lijkt is wanneer de bediening naakt is, en het liefst jonge meisjes!”
Het is even stil. Marleen kijkt verwachtingsvol.
“Wat zijn dat dan voor lui?” wil Von weten. “Ik weet het niet hoor,” twijfelt ze. “Je hoort soms van die rare verhalen.”
“Ja, ja, wat is dat dan voor een gezelschap?” vraag ik bezorgd en kritisch.
“Nou, eh, keurige heren met hun echtgenotes, zakenrelaties, denk ik,” veronderstelt Marleen.
Ondertussen kijken Xandra en Stella elkaar vragend aan. Ze peilen elkaar.
“Om hoeveel personen gaat het? Staat er iemand in de keuken?” vraag ik.
“Tja, dat weet ik niet,” bekent Marleen. “Zal ik het vragen?”
“Oké, in principe doen we het,” zegt Xandra, “ wanneer Von en Melle er ook mogen zijn, en jij Marleen, jij natuurlijk ook!”
“Maar ik heb niets om aan te doen!”
“Dat hoeft ook helemaal niet. Jij gaat ook naakt en Von ook. En Melle huurt een jacket op kosten van jouw baas.” Xandra glimlacht uitdagend. We zijn allemaal perplex maar weten er ook niets tegen in te brengen, behalve dan: “zeg, en wat schuift het?” informeer ik.
“Dat zal ik ook vragen,” zegt Marleen. Ze kijkt nu wel een beetje bezwaard.
Meneert Verkade woont in een riante wit gepleisterde vrijstaande villa met een bordes - de naam ‘paleis’ zou ook op z’n plaats zijn – midden in een privé park met een oprijlaan. Von stuurt haar fiatje naar het gebouw. We zijn eerder dan de gasten voor de ‘briefing’. We zien koperen dakgoten en bewakingscamera’s. Aan de zijkant van het bordes is een invalidenliftje. We beklimmen het bordes en bellen aan. De butler doet open en meneer Verkade komt aangelopen om ons te begroeten. Hij leidt ons een grote hal in met een monumentale marmeren trap naar de eerste etage. In de hal is een lift naar de eerste en hoger gelegen etages. “We nemen de lift,” kondigt hij aan en we gaan naar de tweede etage. In de gang waar we uitkomen zijn vele deuren en de kamer tegenover de lift gaan we binnen.
“Deze kamer mogen jullie vanavond gebruiken. Het duurt nog even voor de gasten komen. Verkennen jullie ondertussen het huis. Bezoek vooral even de keuken waar hapjes en drankjes vandaan komen. Ik heb voor de bediening twee serveersters aangenomen. Als jullie willen mogen jullie ze ondersteunen, maar dat hoeft niet per sé. Jullie zijn aangenomen om mooi te zijn!”
Nog voor meneer Verkade de kamer verlaten heeft begint Xandra zich al uit te kleden.
“O, dat hoeft nu niet meteen,” zegt de gastheer, “dat mag ook straks.”
“Ik vind het wel prettig om er alvast aan te wennen dat ik geen kleren aan heb,” antwoordt Xandra.
Stella begint zich ook uit te kleden en al gauw staat Xandra in haar blote gleufje. Dat kun je van Stella niet zeggen met haar bos haar op haar pubis en haar snee. Von en Marleen kijken elkaar eens aan wat zij zullen doen. Verkade wacht even tot de meisjes bloot zijn en gaat dan de kamer uit.
“Ik geneer me rot dat ik naakt moet voor mijn baas die ik dagelijks op het werk zie,” zegt Marleen. “Ik ben zijn secretaresse.”
Ik begrijp het wel maar ik vind dat Marleen zich niet hoeft te schamen omdat ze een fantastisch mooi lijf heeft. Voor mij hangt er een smoking klaar en ik ga me omkleden. Ondertussen staat mijn kleine lieve Von ook naakt naast ons. “Wij gaan even rond kijken,” kondigt Xandra aan en samen met Stella gaan ze poedelnaakt de kamer uit. Ze lopen de trappen af naar beneden. Ze oogsten veel bekijks van het personeel dat ze tegen komen. “Ik vind dit zo lekker,” zegt Xandra tegen haar vriendin. “Ik denk dat ik hartstikke nat van onderen ben. Eigenlijk moet ik een handdoekje als ik ergens ga zitten.” De meiden bezoeken de keuken. Daar zijn drie mannen bezig met voorbereidingen. De twee serveerstertjes komen binnen.
“Stoer hoor,” zegt er een, “jullie durven wel. Ik heet Sonja, dit is Grete.”
De meiden stellen zich voor. Ze willen wel helpen maar mogen niets doen.
“Hé, en die butler, wat is dat er voor een?” wil Xandra weten.
“Nou,” zegt Grete, “dat lijkt een hele fatsoenlijke man, maar volgens mij moet je uitkijken voor hem. Zeker jullie want volgens mij lust hij wel een groen blaadje!”
De deurbel gaat! “Ik ga wel open doen,” zegt Xandra en weg is ze, naar de hal. Maar de butler is haar voor. Vormelijk heet hij de binnen tredende heer en dame welkom. De gasten zijn verrast dat een naakt meisje daar in de hal staat. “Zal ik uw jas en hoed aannemen?” stelt ze voor, naderbij tredend. Xandra neemt de kleding mee naar de garderobe. De man kijkt, tot ongenoegen van zijn vrouw, de bewegende blote billetjes van het meisje na. De butler noodt de gasten in de salon. Daarna zoekt hij Xandra op. Hij kijkt niet naar haar gezicht maar naar haar tietjes. “Eh, dat is mijn taak, meisje! Om jassen aan te pakken en weg te hangen.” Dan kijkt hij haar even aan.
“Oké!” zegt Xandra alleen maar.
Dit waren de eerste gasten, meneer en mevrouw Corver. Er komen er nog heel veel meer. De lucht is vervuld van een beschaafd geroezemoes. Meneer Verkade heeft ook een pianist geregeld, Wanneer die er is klinkt er op de achtergrond bescheiden pianomuziek. De gasten verdelen zich over het huis. Een aantal blijft in de hal en wordt daar voorzien van consumpties. De butler, Arnold heet hij, houdt een oogje in het zeil en blijft in de buurt van de voordeur voor het geval er nog iemand arriveert.
Wanneer, met de nodige schroom, de vrouwen ook naakt zijn stel ik voor om ons dan maar eens onder de gasten te begeven. We kiezen er voor om de trap te gebruiken. Ik ga voorop. Stella komt naast me lopen. Ik bied haar mijn arm en het meisje legt haar hand op mijn onderarm. Zo schrijden we de trap in de hal af. De blote Von en Marleen achter ons. Er valt een stilte waarin alleen de pianoklanken uit der aangrenzende ruimte klinken. Verbaasde, afkeurende en bewonderende blikken worden omhoog geworpen. Als een prinses, met een innemende en zelfverzekerde glimlach schrijdt de blote Stella aan mijn arm elegant de trap af, Ze geniet!
De volgende keer: Ín de bediening deel 2’
Geef dit verhaal een cijfer:
5
6
7
8
9
10

Bezoek ook eens mijn profiel pagina om meer over mij te weten te komen, een overzicht te zien van mijn verhalen of om een berichtje achter te laten! Ook kun je jezelf aanmelden om een mail te ontvangen als ik een nieuw verhaal heb geplaatst!
