Mijn Hoer In Den Bosch

De klok van de Sint-Jan slaat twee uur, een laag, trillend gebrul dat over de daken rolt en weerkaatst in de smalle straatjes van Den Bosch. De stad ademt nog na, een slapende reus met vochtige longen: natte kinderkopjes glanzen onder de lantaarns, de Binnendieze ruikt naar mos en oud water, en ergens tikt een losse luik in de wind. Peter houdt de riem kort, het leer strak om zijn pols, terwijl Astrid naast hem loopt. Haar lange zwarte jas hangt tot haar enkels, gesloten met één enkele knoop, maar daaronder is ze naakt – alleen de hoge zwarte laarzen die haar dijen omklemmen en de halsband die strak om haar keel zit. Elke stap laat de laarzen klikken op de stenen, een ritme dat haar geilheid voedt, een kloppend hart tussen haar benen. De riem trilt lichtjes in Peters hand, een dunne lijn van controle in een nacht die nog lang niet voorbij is.

Ze beginnen op de Markt. De terrassen zijn leeg, de stoelen opgestapeld als botten. Peter trekt zacht aan de riem, leidt haar naar een donker portiek bij de oude apotheek. De jas glijdt open met een ritselend geluid, haar borsten bloot in de kou, tepels hard als glas. Hij duwt haar tegen de muur, zijn hand glijdt tussen haar dijen – ze is al nat, druipend, haar sappen glinsterend op zijn vingers. “Voel je hoe geil je bent?” fluistert hij, zijn stem ruw van verlangen. Ze knikt, haar adem stokend, terwijl hij haar clit cirkelt, langzaam, plagend, tot haar knieën knikken. Hij laat haar daar staan, jas open, kut bloot voor de lege straat, terwijl hij een stap achteruit doet en haar bekijkt. De spanning bouwt op, een hitte die haar hele lichaam vult, haar kontgaatje pulserend van verlangen. Ze wil hem smeken, maar hij schudt zijn hoofd. “Nog niet.”

Ze lopen verder, door de Korenbrugstraat, waar de gevels dichter op elkaar staan en de schaduwen dieper zijn. De wind ruist door de bomen langs de gracht, draagt de geur van bier en friet van een late kroeg mee. Peter stopt bij een bruggetje over de Binnendieze, het water kabbelend onder hen, zwart en glanzend. Hij trekt de riem kort, duwt Astrid op haar knieën op de vochtige stenen. De jas valt open, haar naakte lichaam bloot in de nacht. Hij ritst zijn broek open, zijn pik hard en klaar. “Mond open, hoer,” beveelt hij. Ze gehoorzaamt, tong uit, ogen omhoog. Een warme straal pis schiet over haar borsten, loopt in gouden stroompjes over haar buik, langs haar kut, druipt op de brug. De geur is scherp, zilt, vermengt zich met de nachtlucht. Ze kreunt, haar lichaam trilt, de warme vloeistof prikkelt haar huid, maakt haar nog natter tussen haar benen. Hij richt hoger, pist over haar gezicht, in haar open mond – ze slikt, proeft de zoute hitte, haar keel vol. De straal eindigt op haar halsband, druppelt op de riem. Hij schudt de laatste druppels af op haar tong. “Goed zo,” gromt hij, en laat haar daar knielen, nat en gemarkeerd, terwijl de spanning in zijn pik nog harder klopt.

De nacht vordert, en ze dwalen naar de Uilenburg, waar de huizen oud en scheef zijn, deuren verborgen in de schaduw. Peter leidt haar naar een nis bij een oude poort, duwt haar op haar knieën. De stenen zijn koud en ruw, schaven haar huid, maar ze geeft niet om pijn – alleen om hem. Hij ritst zijn broek open, zijn pik hard en kloppend, maar hij komt nog niet. Hij duwt hem in haar mond, laat haar zuigen, haar tong draaiend over de eikel, haar lippen strak om hem heen. Ze neemt hem diep, haar keel ontspannend, terwijl de riem haar hoofd op zijn plaats houdt. Hij neukt haar mond langzaam, ritmisch, haar speeksel druipend langs haar kin, zich vermengend met de tranen van inspanning. Hij trekt zich terug, laat haar daar knielen, mond open, tong uit, smekend om meer. “Goede hoer,” mompelt hij, en ze glimlacht, nat en vies, haar lichaam glinsterend in het zwakke licht van een straatlantaarn.

Verderop, bij de Parade, het grote plein met de kathedraal als kroon, vinden ze een bankje onder de lindebomen. De bladeren ritselen, de wind koud op haar natte huid. Astrid gaat op haar rug liggen, jas open als een mantel, benen wijd. Peter knielt tussen haar dijen, likt haar schoon, tong diep in haar kut en kont, proevend van haar geilheid, haar sappen zoet en zout. Hij duwt drie vingers in haar kut, dan zijn duim in haar kont, om haar op te rekken, terwijl zijn tong haar klit blijft plagen. Ze komt hard, haar lichaam boogvormig, halsband strak trekkend, haar kreten gedempt door de nacht. Hij laat haar daar liggen, trillend, haar sappen spuitend over de bank, terwijl hij haar bekijkt, zijn pik kloppend maar nog steeds onder controle.

Ze lopen verder, door de Verwerstraat, waar de oude muren fluisteren van eeuwenoude geheimen. Peter stopt bij een poort, duwt haar er tegen, haar borsten platgedrukt tegen het hout. Hij likt haar nek, bijt in haar schouder, en zijn handen kneden haar kont. Hij duwt zijn pik tussen haar billen, niet naar binnen, maar glijdend langs haar kut, haar plagend, en hij wrijft zijn harde pik langs haar natte hoerige spleet. Ze duwt terug, smekend, maar hij houdt haar stil, zijn hand om de riem. “Nog niet,” fluistert hij weer, en ze jammert, haar lichaam een en al verlangen.

De uren glijden voorbij, en ze eindigen bij de Zuid-Willemsvaart, waar de stad overgaat in rustiger wateren. Peter zit op een muurtje, Astrid zit op haar knieën voor hem, en ze zuigt hem langzaam nu, teder bijna, maar nog steeds hongerig. Haar mond glijdt over zijn pik, haar tong draaiend, haar handen die zijn ballen masseren. Hij houdt het vol, zijn ademhaling zwaar, zijn pik kloppend in haar mond. De eerste vogels fluiten als de hemel lichter wordt, de nacht gaat over in grijstinten. Eindelijk, na al die uren van spanning, van plagen en rekken, laat hij los. Hij spuit zijn zaad diep in haar mond en vult haar keel. Ze slikt gulzig alles door, haar ogen zijn vol devotie, haar lichaam is gemarkeerd met blauwe plekken, zweet en geilheid – maar ze is voldaan, ze is zijn hoer in elke hoek van deze betoverende stad. Peter trekt haar jas dicht, kust haar voorhoofd. “Tot de volgende nacht,” zegt hij, en ze lopen hand in hand, riem nog vast, terug naar huis, Den Bosch achterlatend met hun geheimen in de schaduwen.