De Prijs Van Geheimen - 1

Het is niet zozeer de vraag of iemand een geheim heeft, maar welke prijs diegene wil betalen om het geheim te bewaren. Soms kan die prijs behoorlijk hoog zijn, want de schaamte en schuld die je overkomt wanneer het geheim uitkomt, kan ondraaglijk zijn. Banden breken bovendien en je leven zoals je het kende, verandert. Zoiets wil niemand en dus wordt er betaald.

Per abuis stuitte ik op een geheim, dat Natasja – voormalig personeel in mijn vaders winkel en jonge moeder – met haar meedroeg. Het was niet de bedoeling dat ik het zag, vanzelfsprekend, en ik heb geprobeerd het van mij af te schudden, maar toen ik merkte dat dat niet lukte, besloot ik om Natasja ermee te confronteren. Via een sms'je vertelde ik haar wat ik had gezien.

hoi natas, ik zag je vorige week in de stad

met een onbekende man. 't zijn mijn zaken

niet, maar weet mark hier van? gr bas

Ik hoefde niet lang te wachten op respons. Het was voor mij de vraag hoe lang ze van de schok moest herstellen. Enkele minuten later ontving ik bericht van Natasja. Ze ontkende het niet, maar ze was duidelijk geschrokken.

bas, mark weet hier niets van... wil je het

aub niet zeggen!! het zou hem helemaal

kapot maken. misschien moeten wij een

keer afspreken. gr natas

Het verbaasde me dat ze zo open en eerlijk was. Ergens kon ik dat waarderen aan haar, maar tegen haar eigen vriend durfde ze het blijkbaar niet te zeggen. Ik dacht na over haar voorstel. Dat was wellicht een goed idee. Ze zou dan wat meer licht op het voorval kunnen schijnen. Het was overigens nog niet eens in mij opgekomen het Mark te vertellen. Als iemand hun relatie kapot moest maken, dan zou het Natasja zelf zijn. Ik stuurde haar een bericht terug dat ik wilde afspreken. Na enkele sms'jes over en weer hadden we een datum, tijd en plek bepaald.

Ik was die dag bewust vroeg gegaan en was aan een tafel achter in het restaurant gaan zitten. Omwille van privacy. Bovendien kon ik vanaf hier iedereen naar binnen en buiten zien gaan. Ik wilde de spanning op Natasja's gezicht zien, de wetenschap dat ik haar geheim kende. Volgens mij was ze 37, ruim tien jaar ouder dan ik, en was ze al meer dan 15 jaar samen met Mark, waarmee ze twee kinderen had. In de tijd dat Natasja nog voor de winkel van mijn vader werkte, ze was eind twintig toen ze kwam en 34 toen ze weer vertrok, heb ik me vaak op haar afgetrokken. Dat was mijn geheimpje...

Een paar minuten voor twaalf, ook te vroeg, zag ik haar door de deur komen. Ze had haar blonde haren opgestoken en droeg een witte blouse op een spijkerbroek. Ze keek het restaurant rond en haar blik vond mij achterin. Met haar ogen op de vloer gericht, kwam ze naar me toe lopen. Zelfs toen ze ging zitten had ze moeite om mij aan te kijken.

'Hoi,' zei ik.

'Hoi,' kwam het terug en ze slikte.

'Lust je alleen iets te drinken of wil je ook iets eten?' vroeg ik.

Natasja dacht even na. 'Ik hoef alleen wat te drinken.' Ze opende haar mond, om iets te zeggen, en sloot hem vervolgens weer. Toen zei ze: 'Ik heb een fout gemaakt.'

Het hoge woord was eruit. Het had haar moeite gekost, dat zag ik, maar ze besloot om niet langer dan nodig om de hete brei heen te draaien. Het was immers duidelijk waarom we hier waren.

'Hoe vaak?' vroeg ik, alsof dat er werkelijk toe deed. De enige belangrijke vraag was natuurlijk 'waarom'.

'Vier keer...' gaf Natasja schoorvoetend toe, net of ze erover had gedacht hierover niet helemaal eerlijk te zijn.

'Waarom?' vroeg ik nu wel. En de volgende vraag diende zich al aan, 'waarom durf je het Mark niet te vertellen'.

Natasja zuchtte. De bovenste knoopjes van haar blouse waren open en ik zag een subtiel spleetje tussen haar borsten. 'Waarom... ik weet niet,' begon ze, maar ze wist het wel. 'Als je al zolang samen bent, dan vraag je je wel eens af hoe het zou zijn met een ander.'

'Dat wil niet zeggen dat je iemand hoeft te bedriegen.'

'Nee, inderdaad.' Ze viel even stil. Haar bruine ogen stonden oprecht verdrietig. 'Ik ben ergens wel blij dat je ons gezien hebt.'

'Waarom vertel je het Mark niet?' wilde ik weten. Natuurlijk kon ik zelf een reden bedenken waarom niet, de schaamte en de schuld, en de gevolgen niet te vergeten.

'Ik wil Mark niet kwijt, we hebben twee kinderen, het zou niet eerlijk zijn tegenover hen,' zei ze. 'Wil je het hem alsjeblieft niet zeggen? Ik heb er deze ochtend een punt achter gezet.'

Ik keek Natasja aan. Hoewel ik haar vreemdgaan veroordeelde, was ze ook zielig en wilde ik haar relatie niet op het spel zetten. 'Ik zal niks zeggen. Als...' vervolgens bleef ik hangen. Als wat? Ik had het mezelf horen zeggen, maar als wat?

Natasja hield haar adem in. 'Als wat?' vroeg zij naar mijn ongevormde gedachte.

Ik bekeek haar hoogblonde haren, haar mooie gezicht, haar borsten en terwijl ik dat deed, voelde ik mijn penis groeien. Als... als jij... en... Beelden sprongen op in mijn gedachten, beelden die ik vroeger fantaseerde. Ik wist best wat de als was.

'Ik wil niet dat dit uitkomt,' zei ze. Dat was mooi gezegd. En makkelijker gezegd dan gedaan, natuurlijk.

Misschien dacht ze aan geld. Dacht ze dat ze mij kon afkopen, maar dat was niet in me opgekomen. 'Als... Ik wil jou voor één nacht, Natasja.'

Natasja zei niets.

'In een hotelkamer, één nacht,' ging ik verder, twijfelend of ik hier goed aan deed.

'Om wat...' stootte ze uit, maar ze wist het net zo goed als ik.

Ik beet op mijn onderlip, hield de woorden die zich opdrongen binnen.

'Seks,' hield ze het midden tussen een vraag en een vaststelling.

Ik knikte. 'Jij bent voor één nacht van mij, daarna is alles vergeten en voorbij.'

Natasja dronk haar glas in één keer leeg.