Lieve En Steven

De avondlucht hang zwaar van de geur van vers gemaaid hooi en natte aarde. Ik sluip, met een snelle blik over mijn schouder, het pad naar de uitkijktoren af. Het is dwaas, weet ik, dit risico. Mijn hart bonst niet van angst, maar van een opwellende, verboden opwinding.

Wat gebeurt er met mij? Enkele weken terug had ik een doordeweeks liefdeleven. Nu ben ik met twee mannen vreemd gegaan en heb ik mijn man in de keuken genomen waarbij ik de controle had. Is dit een midlifecrisis?

De herinnering aan die blikken – die van de jonge jongen en het meisje – nadat Guy me genomen had in de uitkijktoren, doet nog steeds een warme gloed door mijn buik gieren. Zij zagen hoe Guy mij nam, hoe ik mijn controle verloor. En ik wil die sensatie, dat gevoel van blootgesteld zijn, nog eens oproepen. Daarom ben ik na een week terug naar de uitkijktoren gegaan… terug tijdens de schemering. Geen idee wat ik hoop te bereiken.

Het hout van de trap knarst zacht terwijl ik naar de eerste verdieping ga. De schemering geeft net voldoende licht om de persoon op de trap naar de hoogste verdieping waar te nemen. Hij zit op een trede, bijna verborgen in de schaduw, maar ik herken zijn houding, de schok van zijn blonde haar. Hij springt overeind, alsof hij betrapt is.

“O,” zegt hij, zijn stem breekt bijna. “Sorry, ik… ik dacht dat…”

“Het is goed,” zeg ik, mijn stem kalmer dan ik me voel. Ik neem enkele stappen in zijn richting. “Hoe heet je?”

“Steven,” antwoordt hij kort terwijl zijn ogen op de grond voor zijn voeten gericht zijn.

Ik ga op de trede langs hem zitten.

“Dag Steven. Ik ben Lieve.”

Er valt een stilte, gevuld met het geritsel van bladeren buiten aan de bomen die door een zacht avondbriesje bewogen worden.

“Was jij vorige week woensdag ook hier met je vriendin?” vraag ik na een tijdje.

Steven zegt niets maar knikt bevestigend.

“Hoe heet je vriendin?” vraag ik.

“Mira.”

“Ik kwam… de herinnering ophalen,” zeg ik eerlijk, terwijl ik een stap dichterbij kom. Ik leun tegen een balk, de ruwe textuur van mijn linnen jurk schurend tegen het hout. “Jij ook?”

Steven schraapt zijn keel. “Ik ben… ik kom hier soms langs. Hopend…” Hij houdt zijn zin in beschaamd.

“Hopend dat je nog een voorstelling zou kunnen zien?” vul ik aan, een glimlach om mijn lippen.

Hij bloost, het is zichtbaar zelfs in het zwakke licht. “Iets in die richting.”

“Hoe oud ben je, Steven?”

“Achttien.”

Ik kijk hem aan met een gezicht dat zegt dat ik het niet geloof.

Steven ziet dit en brabbelt: “Echt waar, ik ben vorige maand verjaard.”

Ik leg geruststellend mijn hand op zijn dij, mijn vingers aan de binnenkant van zijn dijbeen.

Het gesprek wordt zachter, intiemer. Ik vraag naar Mira, of zij hen die avond gestoord heeft. En toen, mijn stem een tintje lager: “En wat had je gehoopt dat er zou gebeuren, als we niet binnen waren gekomen?”

Steven’s adem stokt. Hij kijkt naar de grond, naar zijn schoenen. “Dat ik Mira eindelijk… zou kunnen nemen. Of, als dat niet mocht, dat ze mij… zou pijpen.”

“Heeft ze dat ooit gedaan?” vraag ik, mijn blik onwrikbaar op hem gericht.

“Nee,” mompelt hij. “Dat… dat is er nog niet van gekomen. Ik ben nog… nog maagd.” Het woord hangt beschamend in de lucht.

“Al gepijpt dan?” dring ik zacht aan.

Hij schudt zijn hoofd. “Nee. Alleen… gevoeld. En één keer een vinger binnenin. Ze heeft me wel… een keer afgerukt.”

Mijn ogen glijden naar zijn middel. Daar is het, een duidelijke, onmiskenbare bobbel tegen de stof van zijn spijkerbroek. Mijn eigen ademhaling wordt iets sneller. Subtiel breng ik mijn hand wat hoger, iets dichter naar zijn lies. “Raak je opgewonden van dit gesprek, Steven?”

Hij slikt. “Ja.”

“Heb je een erectie?”

“Ja,” fluistert hij, zijn wangen brandend.

Een tweede stilte, die dikker is dan de eerste. De lucht lijkt statisch. “Wil je jezelf rukken?” vraag ik, mijn vraag zo direct als een aanraking.

Steven’s ogen schieten naar de mijne, geschokt, maar er brandt een vuur in. “Ja.”

“Waarom doe je het dan niet?”

Hij staart me aan, volledig in verwarring gebracht. “Nu?”

“Je bent nu opgewonden,” zeg ik, alsof het de meest logische zaak van de wereld is. Ik maak een klein gebaar met mijn hand. “Dus waarom niet?”

“Terwijl… terwijl u kijkt?” Hij lijkt te vergaan van verlangen en schaamte.

Ik haal eenvoudig mijn schouders op, een beweging die mijn borsten licht doet bewegen onder de jurk. “Als je dat opwindend vindt. Anders ga ik wel naar buiten. Laat je alleen met je fantasie.”

Het is de dreiging van mijn vertrek, het verlies van mijn aanwezigheid, die de beslissing forceert. “Nee!” zegt hij, scherper dan bedoeld. “Blijf. Blijf alsjeblieft.”

Met trillende vingers maakt hij zijn riem los, kneept de knopen van zijn jeans open. Het geluid van de rits die naar beneden glijdt, lijkt enorm in de kleine ruimte. Hij duwt zijn broek en ondergoed over zijn heupen, en daar, in het bleke licht, komt zijn erectie tevoorschijn. Stijf, roze en kwetsbaar. Hij sluit zijn vingers eromheen, een vertrouwde greep, maar nooit eerder onder zulke waakzame ogen.

Ik blijf op de trede zitten, onbeweeglijk, alleen mijn ogen volgen de beweging van zijn hand. Ik zeg niets. Ik kijk alleen maar. En dat kijken, die stille, goedkeurende aanwezigheid, is voor Steven intenser dan welke aanraking ook tot dan toe geweest is. Hij begint te bewegen, langzaam eerst, dan sneller, zijn ademhaling verandert in stoten. Hij kijkt naar mijn gezicht, naar de glimlach die om mijn mond speelt, naar mijn ogen die hem vasthouden. Steven is dit keer niet de verborgen toeschouwer, maar de performer. Zijn rug begint te krommen, zijn bewegingen worden onregelmatig, hijgend.

Ik zie het moment naderen. Ik hoor het in zijn hijging, zie het in de spanning van zijn spieren. Dan bereikt hij zijn hoogtepunt, een stille kreun ontsnapt hem, en het is alsof ik zelf door een elektrische schok geraakt word. Ik druk mijn benen tegen elkaar, de opwinding die door mijn eigen lichaam golft is bijna even overweldigend als die avond met Peter. Hier is de macht. Hier is de intieme controle.

Het wordt weer stil, alleen zijn zware ademhaling vult de ruimte. Steven opent zijn ogen, hij kijkt verdwaasd, alsof hij zich net herinnert waar hij is en bij wie. Hij laat zijn hand zakken, schaamte begint terug te kruipen.

Zijn handen glijden naar zijn onderbroek en broek om deze opnieuw op te trekken, maar ik houd hem tegen. Ik open mijn handtas en pak er een pakje vochtige doekjes uit. Zoals een moeder de vuile mond van een peuter proper maakt, begin ik liefdevol de piemel van Steven schoon te maken.

“We willen toch niet dat je moeder de bewijzen van je acties terugvindt in je broekje.”

Na de uitbarsting is de piemel zijn erectie kwijt, maar mijn borsten en tepels staan hard van mijn opwinding.

Als de piemel schoon is, buk ik me voorover en druk hem een kusje op de wang. Ik zorg er wel voor dat mijn borsten het lichaam van Steven raken, waardoor er een elektrische schok door mijn lichaam gaat.

“Ik denk dat ik volgende week opnieuw herinneringen kom ophalen,” fluister ik in het oor van Steven als een open uitnodiging.

Dan verdwijn ik de trap af, het pad op richting mijn wagen. Onderweg naar mijn wagen voel ik hoe nat mijn slipje is. Ik kan niet wachten tot aan de wagen. Mijn slipje moet uit.
Met mijn handen ga ik onder mijn rok, haak mijn vingers achter mijn slipje en een ogenblikje later ligt het slipje rond mijn enkels en stap ik eruit. Ik buk voorover en raap mijn slipje op.
Dan zie ik hem pas, een man in de vijftig die met zijn hond aan het wandelen is. Als ik hem aankijk, zie ik op zijn gezicht een glimlach. Hij heeft duidelijk gezien wat ik gedaan heb.
Onverschillig haal ik mijn schouders op. Even denk ik eraan om het slipje ostentatief te tonen, maar uiteindelijk besluit ik om dit niet te doen.

In de auto spreid ik mijn benen en ga met mijn handen tussen mijn benen. Mijn kutje is zo nat. Met mijn ene hand begin ik over mijn clitje te wrijven. Dan zie ik de man weer. Hij staat aan de rand van de parkeerplaats. Het is duidelijk dat hij aan mijn gezicht ziet wat ik aan het doen ben.

Ik sluit mijn ogen. Het idee dat hij op vier meter afstand staat te kijken maakt mij zo geil.
Al snel gebruik ik mijn tweede hand om met twee vingers mijn kutje te vingeren.
Het duurt dan ook niet lang voordat ik klaarkom.
Eenmaal terug bij mijn positieven open ik mijn ogen. De man staat nog glimlachend te kijken.
Als hij ziet dat ik hem aankijk, blaast hij een kusje naar me, draait zich om en wandelt met zijn hond weg.

Trefwoord(en): Aftrekken, Exhibitionisme, Jong En Oud, Masturberen, Young Adult, Suggestie?

Ontzettend bedankt voor je hulp!

Ontzettend bedankt voor je hulp!