Door: PeterD2003
Datum: 17-12-2025 | Cijfer: 9.9 | Gelezen: 305
Lengte: Gemiddeld | Leestijd: 5 minuten | Lezers Online: 5
Trefwoord(en): Masturberen, Vingeren,
Lengte: Gemiddeld | Leestijd: 5 minuten | Lezers Online: 5
Trefwoord(en): Masturberen, Vingeren,
Ze wordt wakker met dat typische, strakke, gracieuze soort beweging dat alleen een slank lichaam kan hebben.
Haar korte, donkere haar zit rommelig en perfect tegelijk; sommige plukjes staan eigenwijs overeind, alsof de nacht geen vat op haar had.
Het licht dat door de gordijnen valt legt scherpe lijnen langs haar jukbeenderen en sleutelbenen — elke contour helder, strak, elektrisch.
Wanneer ze haar ogen opent, zijn ze helder en scherp, bijna uitdagend, alsof ze de dag niet begroet maar commandeert.
En dan schuift ze de lakens omlaag.
Haar lichaam is smal, gespannen, met subtiel gedefinieerde spieren onder haar huid.
Haar borsten zijn klein, stevig, precies het soort dat nauwelijks meebeweegt wanneer ze overeind komt —
en juist daardoor des te verleidelijker is.
Ze zit half rechtop, haar benen gebogen, en laat één hand traag naar beneden glijden.
Geen schuchterheid, geen twijfel; dit is een vrouw die zichzelf kent en exact weet hoe ze haar eigen spanning oproept.
Haar vingers volgen de lijn van haar heup — scherp en elegant —
dan langs de binnenkant van haar dij, waar haar huid warmer wordt.
Ze beweegt licht naar voren, haar rug een subtiele boog, haar lippen geopend in een zachte ademhaling die al verraadt dat ze voelt wat ze raakt.
Wanneer haar vingers haar vinden, wordt haar blik intens.
Ze sluit haar ogen niet;
ze kijkt, alsof ze iets van zichzelf wil zien terwijl ze het voelt.
Haar bewegingen zijn klein, precies, gecontroleerd.
Cirkelend, tikkend, steeds net iets sneller.
Haar benen spannen aan, haar buik trekt strak,
en ze kantelt haar heup een fractie omhoog om zichzelf beter te raken.
Een zachte kreun ontsnapt — kort, schor, geladen.
Haar andere hand grijpt het laken naast haar alsof ze het ritme probeert te verankeren.
Haar adem versnelt nu.
Korte halen.
Haar schouders trillen lichte pulsen terwijl ze zichzelf harder raakt,
sneller, doelgerichter, alsof ze bewust op dat ene punt afgaat dat haar altijd breekt.
Wanneer het door haar heen jaagt,
gooit ze haar hoofd naar achter,
haar rug hol, haar lippen open in een scherpe, ingehouden zucht die bijna een fluisterend “ja…” vormt.
Haar hele slanke lijf spant zich in één lange, trillende lijn,
hakend tegen het matras,
alsof elk deel van haar tegelijk in brand staat.
En dan valt ze terug,
ademend, nagloeiend,
haar benen langzaam ontspannend,
haar hand nog warm tegen haar huid gedrukt.
Ze glimlacht klein, schuin, alsof ze zichzelf net heeft verrast.
Ze blijft een paar tellen liggen, haar adem nog onregelmatig,
maar dan gebeurt er iets aan haar houding:
haar blik verandert.
Scherper. Hongeriger. Alsof haar eerste climax slechts een begin was.
Ze komt langzaam overeind.
Haar slanke lijf buigt sierlijk naar voren,
haar korte haar valt half over haar voorhoofd,
en er is een bijna roofdierachtige rust in de manier waarop ze haar benen spreidt.
Niet wijd —
maar precies genoeg om te laten zien dat ze méér wil.
Ze laat twee vingers langs haar lip glijden,
likt ze nat,
en brengt diezelfde vingers vervolgens naar beneden.
Wanneer ze haar eigen vocht weer raakt,
ademt ze diep in, alsof dat contact haar opnieuw wakker schokt.
Dit keer gaat ze niet langzaam.
Haar vingers glijden in haar,
snel, recht, zonder aarzeling,
alsof ze precies weet hoe diep ze moet zijn om dat brandende gevoel terug op te roepen.
Haar andere hand komt omhoog naar haar borst,
vingers die haar kleine, harde tepel vinden
en die ze tussen duim en wijsvinger strak naar voren trekt.
Ze kreunt — luid.
Niets ingetogen.
Een scherp, rauw, snijdend geluid dat de hele kamer vult.
Haar heupen bewegen nu tegen haar eigen hand in,
ritmisch, snel, bijna wanhopig.
Haar buik trekt strak bij elke stoot van haar vingers,
haar dijen trillen van spanning.
Ze kijkt omlaag naar zichzelf.
Naar haar eigen hand.
Naar hoe haar slanke vingers verdwijnen en weer verschijnen.
Er zit iets verslavends in de manier waarop ze kijkt —
alsof het beeld haar net zo hard raakt als het gevoel.
Ze ademt sneller.
Haar mond half open, haar lippen rood en vochtig van haar eigen tong.
Haar borst beweegt in korte, gejaagde stoten.
En wanneer ze haar andere hand tussen haar benen brengt…
— twee vingers diep in zichzelf,
— één vinger op haar kloppende, natte warmte erboven,
… wordt haar hele lichaam een strakke boog.
Ze kan het niet meer inhouden.
Ze gooit haar hoofd naar achter,
haar rug trekt hol,
haar knieën klemmen om haar eigen pols
terwijl ze zichzelf harder raakt dan daarvoor mogelijk leek.
“Fuck… ja…”
Het ontsnapt haar zacht maar fel,
meer een ademstoot dan een woord.
En dan komt ze.
Hard.
In snelle, door elkaar lopende schokken die haar hele slanke lichaam laten trillen.
Haar vingers blijven bewegen, ongecontroleerd,
alsof haar lijf nog probeert verder te gaan dan ze kan verdragen.
Wanneer ze eindelijk instort in het matras
heeft ze moeite om haar handen los te laten.
Haar dijen blijven natrillen,
haar adem stokt in kleine, onwillekeurige schokjes.
Langzaam trekt ze haar vingers uit zichzelf,
glanzend, warm,
en ze kijkt ernaar met een halve, haast trotse glimlach
die alleen dáárvoor bedoeld kan zijn:
ze is nog lang niet klaar.
Haar korte, donkere haar zit rommelig en perfect tegelijk; sommige plukjes staan eigenwijs overeind, alsof de nacht geen vat op haar had.
Het licht dat door de gordijnen valt legt scherpe lijnen langs haar jukbeenderen en sleutelbenen — elke contour helder, strak, elektrisch.
Wanneer ze haar ogen opent, zijn ze helder en scherp, bijna uitdagend, alsof ze de dag niet begroet maar commandeert.
En dan schuift ze de lakens omlaag.
Haar lichaam is smal, gespannen, met subtiel gedefinieerde spieren onder haar huid.
Haar borsten zijn klein, stevig, precies het soort dat nauwelijks meebeweegt wanneer ze overeind komt —
en juist daardoor des te verleidelijker is.
Ze zit half rechtop, haar benen gebogen, en laat één hand traag naar beneden glijden.
Geen schuchterheid, geen twijfel; dit is een vrouw die zichzelf kent en exact weet hoe ze haar eigen spanning oproept.
Haar vingers volgen de lijn van haar heup — scherp en elegant —
dan langs de binnenkant van haar dij, waar haar huid warmer wordt.
Ze beweegt licht naar voren, haar rug een subtiele boog, haar lippen geopend in een zachte ademhaling die al verraadt dat ze voelt wat ze raakt.
Wanneer haar vingers haar vinden, wordt haar blik intens.
Ze sluit haar ogen niet;
ze kijkt, alsof ze iets van zichzelf wil zien terwijl ze het voelt.
Haar bewegingen zijn klein, precies, gecontroleerd.
Cirkelend, tikkend, steeds net iets sneller.
Haar benen spannen aan, haar buik trekt strak,
en ze kantelt haar heup een fractie omhoog om zichzelf beter te raken.
Een zachte kreun ontsnapt — kort, schor, geladen.
Haar andere hand grijpt het laken naast haar alsof ze het ritme probeert te verankeren.
Haar adem versnelt nu.
Korte halen.
Haar schouders trillen lichte pulsen terwijl ze zichzelf harder raakt,
sneller, doelgerichter, alsof ze bewust op dat ene punt afgaat dat haar altijd breekt.
Wanneer het door haar heen jaagt,
gooit ze haar hoofd naar achter,
haar rug hol, haar lippen open in een scherpe, ingehouden zucht die bijna een fluisterend “ja…” vormt.
Haar hele slanke lijf spant zich in één lange, trillende lijn,
hakend tegen het matras,
alsof elk deel van haar tegelijk in brand staat.
En dan valt ze terug,
ademend, nagloeiend,
haar benen langzaam ontspannend,
haar hand nog warm tegen haar huid gedrukt.
Ze glimlacht klein, schuin, alsof ze zichzelf net heeft verrast.
Ze blijft een paar tellen liggen, haar adem nog onregelmatig,
maar dan gebeurt er iets aan haar houding:
haar blik verandert.
Scherper. Hongeriger. Alsof haar eerste climax slechts een begin was.
Ze komt langzaam overeind.
Haar slanke lijf buigt sierlijk naar voren,
haar korte haar valt half over haar voorhoofd,
en er is een bijna roofdierachtige rust in de manier waarop ze haar benen spreidt.
Niet wijd —
maar precies genoeg om te laten zien dat ze méér wil.
Ze laat twee vingers langs haar lip glijden,
likt ze nat,
en brengt diezelfde vingers vervolgens naar beneden.
Wanneer ze haar eigen vocht weer raakt,
ademt ze diep in, alsof dat contact haar opnieuw wakker schokt.
Dit keer gaat ze niet langzaam.
Haar vingers glijden in haar,
snel, recht, zonder aarzeling,
alsof ze precies weet hoe diep ze moet zijn om dat brandende gevoel terug op te roepen.
Haar andere hand komt omhoog naar haar borst,
vingers die haar kleine, harde tepel vinden
en die ze tussen duim en wijsvinger strak naar voren trekt.
Ze kreunt — luid.
Niets ingetogen.
Een scherp, rauw, snijdend geluid dat de hele kamer vult.
Haar heupen bewegen nu tegen haar eigen hand in,
ritmisch, snel, bijna wanhopig.
Haar buik trekt strak bij elke stoot van haar vingers,
haar dijen trillen van spanning.
Ze kijkt omlaag naar zichzelf.
Naar haar eigen hand.
Naar hoe haar slanke vingers verdwijnen en weer verschijnen.
Er zit iets verslavends in de manier waarop ze kijkt —
alsof het beeld haar net zo hard raakt als het gevoel.
Ze ademt sneller.
Haar mond half open, haar lippen rood en vochtig van haar eigen tong.
Haar borst beweegt in korte, gejaagde stoten.
En wanneer ze haar andere hand tussen haar benen brengt…
— twee vingers diep in zichzelf,
— één vinger op haar kloppende, natte warmte erboven,
… wordt haar hele lichaam een strakke boog.
Ze kan het niet meer inhouden.
Ze gooit haar hoofd naar achter,
haar rug trekt hol,
haar knieën klemmen om haar eigen pols
terwijl ze zichzelf harder raakt dan daarvoor mogelijk leek.
“Fuck… ja…”
Het ontsnapt haar zacht maar fel,
meer een ademstoot dan een woord.
En dan komt ze.
Hard.
In snelle, door elkaar lopende schokken die haar hele slanke lichaam laten trillen.
Haar vingers blijven bewegen, ongecontroleerd,
alsof haar lijf nog probeert verder te gaan dan ze kan verdragen.
Wanneer ze eindelijk instort in het matras
heeft ze moeite om haar handen los te laten.
Haar dijen blijven natrillen,
haar adem stokt in kleine, onwillekeurige schokjes.
Langzaam trekt ze haar vingers uit zichzelf,
glanzend, warm,
en ze kijkt ernaar met een halve, haast trotse glimlach
die alleen dáárvoor bedoeld kan zijn:
ze is nog lang niet klaar.
Ontdek meer over mij op mijn profiel pagina, bekijk mijn verhalen, laat een berichtje achter of schrijf je in om een mail te ontvangen bij nieuwe verhalen!
Hoi, ik ben Joellie, 25 jaar. Dit verhaal is nog maar het begin... Op mijn prive pagina wacht een wereld vol nieuwe verleidingen en geheime momenten...
Geef dit verhaal een cijfer:
5
6
7
8
9
10
Fannah (33)
Sxychick (36)
Hilduh (65)
KikiMirror (28)