Mooi verhaal, waarin de ontdekking van de sluiting van het mausoleum en de kinderwens van Sanne en Rob centraal staat. Helaas, eerste poging mislukt. En Esmee? Gaat die ook deel uitmaken van de kinderwens? Weer iets voor de volgende aflevering.

Ik zoek meestal de verhalen op van auteurs, die ik ken. Jou heb ik wel in mijn e-mail staan, maar dat is – met een apart e-mailadres - ook niet altijd succesvol. Ik heb dus vanaf juli 2023 jouw serie “Niemand zeggen” gemist. Vorige week kwam ik jouw verhaal toch tegen en ben deel dertien gaan lezen. Binnen de kortste keren ben ik teruggegaan naar juli vorig jaar en nu ken ik de hele serie. Wat een boeiende gebeurtenissen op dat kantoor, zeker met twee mensen zoals Stephan en Sofie. Ik hoop, dat het toch goed komt, zowel met de relatie Stephan/Sofie als met de fraude! Laat me niet al te lang in spanning, als dat kan (een mens moet maar de tijd hebben om de verhalen te verzinnen en te schrijven). Bedankt Eline…

Eerst zien, dan geloven. Maar ja, vandaag was dan toch deel twee van moeder en dochter op de site te lezen. Moeder, die nog steeds haar dochter stimuleert mee te gaan, heeft aardig in de gaten, waar dochters belangstelling naar uit gaat op een vakantie.
Olivia heeft nu gekozen voor een vakantie met Anna en probeert zich tegenover vriendinnen op te peppen over het gezelligheidsgehalte van de reis. Alleen maar verstandig, stapt ze straks positieg gestemd in het vliegtuig naar Heraklion.
Ben benieuwd wat voor orgie het daar in Chersonisos gaat worden.

Om de woorden van Olaf aan te halen: ik heb een advocaat nog nooit zo geraffineerd haar charmes in de strijd zien gooien. Louise hoort helemaal thuis in het haremgezelschap van Rob. Naast aanzienlijke erotische kwaliteiten lijkt ze ook nog voldoende intelligentie in huis te hebben om een aantal talen, naast Nederlands minstens Duits en Russisch, zeer goed te spreken. En natuurlijk de kennis om roofkunst weer terug te kunnen halen. Tantetje is een aanwinst voor de serie… in alle opzichten.

Dit keer konden we kennis maken met Louise, de moeder van Mieke en Maaike. Zo heelkort door de bocht, denk ik dat ze prima in ‘de harem’ zal passen. Ook zal ze haar kunst, denk ik, moeten inzetten om het zwaard van Robs familie terug te krijgen. Maart ja, dat is jouw verdienste om daar weer een mooi verhaal van te maken.
Als clif-hanger werden we nu verrast met de inhoud van het monument in het mausoleum: wat verbergen de scharnieren. Ik moet maar weer afwachten. Ik laat me verrassen.
Top...

Weer een schitterend verhaal, waarbij het betoog van Gerben over de erotische gebeurtenissen in Huize Jonkman toch wel bijzonder indrukwekkend waren. Ik voelde met Gerben mee, zijn kwaadheid, maar ook zijn simpele erkenning, dat dit de snelste oplossing van de problemen van Margot en Charlotte was. Een therapie min of meer. Prima gevonden!!!
En ds. Richard, die kunnen ze in een gouden lijste zetten. Als er meer geestelijken waren, die zo met hun tijd meedachten, dan was – denk ik – de ontkerkelijking niet zo dramatisch geweest. Geen wonder dat Gerben en Rogier zich in die kerk thuis voelen.

Het sprookje van Åland gaat weer verder: Emma wordt de wereld van de völvas ingetrokken. Erg veel keus lijkt ze niet te hebben, maar het ziet er ook niet naar uit, dat ze het erg vindt. Met de teruggekeerde Vikingen (Rita, Dave, Mary, Ben, Barbara en Jim) heb je weer een mooi aspect aan je verhalenreeks kunnen toevoegen. Is een ook nog zo’n Zweeds aspect of is dat al afgerond.
Hoe gaat het trouwens met Vincent en Rose, ook al een völva, op hun eiland?
Het is en blijft een mooi verhaal.

Beste Rob, tussendoor (je bent nog druk bezig met “Het kasteel”) schrijf je een bijzonder verhaal als dit. Ik kan het zeker waarderen en hoop dat het een vervolg kan krijgen: hoe reageren Rob en Lotte hier op? Geschokt, geschrokken… en daarna? Maar ik kan me ook voorstellen, dat je dit een mooi open einde vindt. Ik vond het in ieder geval een heel boeiend verhaal en heb het met veel genoegen gelezen. Bedankt Rob!

Wat leuk om – al is het zeer beperkt – Hugo en Zazie uit “Zusjes, nichtjes, Parijs” terug te “zien”. Misschien dat de aflevering van het kunstwerk nog iets kan zijn voor deel vier van deze (alweer) voortreffelijke serie. Tot zover heb ik genoten van de extraverte Sammy en haar erotische avonturen. Voor mij is het jammer, dat er door zakelijke verplichtingen tijdelijk een eind komt aan jouw verhalen. Ik wens je een goede en mooie tijd in het buitenland en hoop over een paar maanden toch weer te kunnen genieten van jouw nieuwe serie/verhaal. Bedankt Zazie en goede reis!

Ik was alweer bijna vergeten wie Tine was, maar ik ben er snel weer achter gekomen. Wat een seksuele verwikkelingen in jouw Åland. Incest, tweelingen die geen tweeling zijn. Neef met tante, het kan niet op. Maar dat is geen negatieve kritiek. Ik lees de verhalen met veel plezier en hoop dat nog lang te kunnen doen. Bedankt weer John !