Een plotse bocht in het verhaal. Beloftes worden nagekomen, maar het is moeilijk.
Het verlangen groeit. Uitwegen worden gezocht en gevonden. Het doel blijft genot!

Oh, zo heerlijk, Stanzie!

Telkens weer de laatste keer. Het uitstellen van het slotakkoord. En zo blijft deze genotssymfonie duren.
Mij hoor je niet klagen!

“Haar lichaam sprak een eigen taal, de taal van het intense genot.”

Het is de taal die uit jouw pen vloeit, Stanzie. Wauw!

Weer vallen er enkele grenzen weg. Zal Wim ook Bets mogen nemen?

Waar verlangen en lust elkaar ontmoeten, ontstaat er een feest van genot! Hier is het niet anders. Gelukkig heeft Bets die nieuwe openheid ontdekt.

Het einde komt eraan. De laatste keer lonkt.
De gesprekken hierover kunnen niet meer van elkaar verschillen.
Ondertussen herontdekt Bets zichzelf en verlegt ze haar grenzen verder.

Dit blijft een geweldige reeks!

Ik wil zoenen!
Ik wil zoenen!!
Ik wil zoenen!!!

Heerlijk, Stanzie…

Het verlangen doen toenemen door de vervulling ervan uit te stellen. Hilke doen smeken. Tot 3 maal toe.
Voor mij was het één groot langgerekt genotsfeest.

Heerlijk, Stanzie. Heerlijk!

De kracht van het verborgene.
De verleiding van lingerie.
Het herontdekken van het reeds gekende.

Erotiek is een spel. Een spel dat door jou in een hemels verhaal werd gegoten.

Het zat eraan te komen. Het einde van de vakantie nadert. “Ssst. Laat ons daar niet teveel aan denken.”
In deze zin schemert al de volgende gedachte door: moet dit wel stoppen? Wie zal het het eerst denken? Wie zal het zeggen? De tijd zal het leren.

Heerlijk hoe je de spanning weet op te voeren. Vooral het twijfelen van Ben is een schitterende keuze. Het belicht des te meer hoe vrij en opgewonden Hilke wel niet is. Vanuit de tegenstelling van deze uitersten ontstaat er een krachtveld van opwinding.