Deel 2 begint min of meer zoals deel 1 geëindigd is. "Ze kon haar ogen niet geloven" en het verhaal gaat door. Weer word ik heen en weer geslingerd tussen de oplopende spanning tijdens de massage-les en het feest waar Tess zich steeds meer bloot geeft. Gaat het eerste nog spannend en min of meer verborgen met een bepaalde dosis onzekerheid, wordt er in het feest letterlijk doorgefeest. Steeds weet Oele mij te verrassen want dingen waarvan je verwacht of hoopt dat die gaan gebeuren, die gebeuren niet en uiteindelijk loopt het verhaal weer net zo onwerkelijk af als dat he begonnen is. "Opwinding zit letterlijk en figuurlijk in een klein hoekje. Zowel in het echt als in Tess’ fantasie. Enkel zij weet welk verhaal echt gebeurd is." staat er aan het begin van het verhaal. Totaal in verwarring lees ik deze zin nog een keer en ik trek conclusie dat het mij niet uitmaakt wat echt of fantasie is. Ik had het in beide gevallen graag willen meemaken EN ik zie het nog voor mij ook.

Mijn ogen dansen over de lijnen. Nooit eerder hebben de woorden ‘onder handen genomen worden’ zo’n heerlijke driedubbele betekenis. Verlangen die fysiek en psychisch dansen met de fantasie en werkelijkheid. De dame voor wie je dit geschreven hebt moet in haar nopjes zijn met deze woordenstroom, Oele. Kom maar door met deel twee, wrijf het er maar in en laat ons meegenieten!!!

“Deze is voorlopig van mij”. Het zouden mijn woorden kunnen zijn alsof je een partner kan bezitten. Het verhaal eindigt met deze woorden terwijl ik stijf van de spanning dit boeiende opwindende verhaal gelezen en genoten heb. Het laat mij met een super wauw gevoel alleen achter. Dank Annemiek!!!

De cirkel is rond. Liza heeft zich net lang rond en op haar vader gehangen en gezeten dat haar doel bereikt is. Liza is niet alleen zijn dochter maar ook een slet. Dat is en was het hogere doel voor haar. Dat is waar zo voor en van leeft. Zij is een slet met het doel mannen te dienen en voor haar vader maakt ze geen uitzondering. Way to go Liza, way to go!!!

Het derde en laatste deel. Zelden heb ik zo hongerig uitgekeken naar het derde deel. Hoe goed moeten we elkaar kennen om ons aan elkaar over te geven. Willem die worstelt met zijn verlangens en schaamte terwijl zijn hoofd barstens vol zit met poëtische lofuitingen die hij niet kwijt kan. Wanneer hem gevraagd wordt waaraan hij dacht toen hij naar haar keek kan hij alleen maar zinnen beginnen. Afmaken kan hij ze niet. De vraag hoe zij zich voelde wetend dat hij naar haar keek blijft onbeantwoord. Dan is daar ineens de allerbelangrijkste vraag, "Mag ik weten hoe je heet" Zonder dat hij een antwoord krijgt vind hij ineens de poëtische lofzang en de woorden om zijn gevoelens de vrije loop te laten. Het duwen en trekken aan elkaar, de afstand die er is maar ook niet is, de spanning die wordt opgebouwd. Eigenlijk zit je te wachten op een erotische ontlading die er niet komt maar ik ga ervan uit dat er tussen nu en 2046 veel mooie momenten zijn geweest. Het is goed zo. Dank Lotte en Willem!!

Hmm een heerlijk vervolg van dit verhaal. Dochter lief maakt misbruik van de creditcard van papa en betaald haar vader daar netjes voor terug. Op een schofterige manier kan ik hier van genieten waarbij het niet uitmaakt hoe “diep” men hier voor moet gaan. De schrijfster blijft plezieren en weet wat het is om genot te geven en te nemen. Lekket hoor Liza, gewoon lekker!!!

Tja, Liza zou Liza niet zijn als van dit thema toch een heerlijk opwindend geil verhaal te schrijven. De herkenbare thema’s zijn, gewillig, onderdanig en gedienstig mits ze er van geniet. Als schrijfster en bedenker van dit verhaal is dat niet zo moeilijk 😉 Ze weet wat ze wil en verlegd haar grenzen niet alleen voor haarzelf, nee ze neemt ons erin mee.

Met-meer-dan-bovengemiddelde-spanning-en-opwinding-heb-ik-zitten-wachten-op-deel-twee. Hoe gaat dit verhaal verder en nu is daar deel twee met de subtitel tussen twee vuren. Al lezend word ik meegenomen in een herbeleving van Lotte en Amy. Schoorvoetend en vol schaamte vormen wordt de eerste avond nog een keer overgegaan met alle gevolgen van dien maar ook in de hoop dat de voyeur zijn aanwezigheid opnieuw verraad. Feitelijk zitten er drie personen tussen veel meer dan twee vuren en juist dat maakt het spannend en opwindend (en dan heb ik mijzelf nog niet eens meegerekend). Helemaal aan het eind lezen we kort dat Lotte de straat oversteekt. Ze had niet een missie staat er. Maar Lotte heeft een missie. Lotte willem!!!
Als voyeurisme al niet was uitgevonden dan had ik het graag gedaan en ik hoop zo dat wij poëtisch, vrij en vol opwinding wederom mogen gaan meegenieten van het vervolg.

Stiekem hoopte ik al dat dit verhaal nog lang niet afgelopen zou zijn. De spanning die Liza weet op te roepen is enorm, de opwinding, zeg maar geilheid al niet minder. Heerlijk die twist door je moeder ten tonele te voeren, als of je het niet van een vreemde hebt. En worden deze week veel mannen gelukkig en Liza en haar moeder ook. Hoe heerlijk is het om toe te geven wat voor vrouw je eigenlijk bent of wilt zijn. Lekker doorgaan Liza, lekker doorgaan!!!

Een poëtisch begin van 2022. Het kan haast niet mooier. Bijna jaloers lees ik hoe de hoofdpersoon getuige is van de verlangen dat op afstand wordt waargenomen. Wie zou dit niet willen zien, wie zou dit niet willen ervaren. Het glas houdt niets tegen en de zintuigen worden maximaal gestimuleerd. En Lotte speelt de hoofdrol. Zij is het die de man doet verlangen naar de lust van de vrouw. Het blijkt te kloppen zo lees ik van Lotte en juist haar opwinding doet me verlangen naar meer, veel meer. Dus dans ik mee met het verhaal.