Dit verhaal (VHEL voor de kenners) loopt al zo lang, sinds eind oktober 2020 en loopt inmiddels tegen de 6100 reacties. Helaas zit er alweer een tijdje de klad in. Nieuwe beginnetje, die vaak al na een paar reacties weer worden afgebroken. Jammer. Ik wil een nieuwe poging doen. Mijn personage Luc is me dierbaar, een oplichter met een hart van goud en een grote pik, daar heb ik nog lang niet genoeg van. Vandaar weer een nieuw begin: Met (hoop ik) oude personages in nieuwe rollen in een verhaal met als titel: DE OPLICHTER.

Aanvankelijk was ik een eerlijk man. Ik werkte hard voor een minimaal loontje, betaalde belasting en deed braaf wat de wet gebood. Dat veranderde toen ik vijftien jaar geleden door mijn vrouw werd bedrogen met mijn beste vriend. Op de kop af twee dagen nadat ik was ontslagen vanwege bezuinigingen. Ik had amper spaargeld en raakte ook mijn flatje kwijt omdat ik de huur niet meer kon betalen. Ik raakte aan lager wal en verdween achter de tralies toen ik probeerde een cheque te vervalsen. In de gevangenis leerde ik pas goed de misdaad kennen. Ik werd geholpen door Big Al, een meester-oplichter die me alle trucjes leerde. Al snel na onze vrijlating werd ik zijn medewerker en hij leerde me ook de kneepjes van de zogenaamde 'long con' het oplichten van rijke mensen die beter zouden moeten weten via ingewikkelde oplichtingstrucs die veel voorbereiding vereisen maar ook veel geld opbrengen. Ik kreeg weer geld en toen Big Al na een hartaanval overleed nam ik zijn koninkrijkje in de misdaad over en ontfermde me over zijn dochter Linda, een mooie blonde meid die al even doortrapt was al haar vader. Nu zal je denken, oh die ouwe snoepert Luc ging er met die mooie vandoor. Nee, lieve lezers, Linda is namelijk lesbisch en seksueel niet geïnteresseerd in zo'n ouwe kerel als ik.

Maar Linda was een geweldige helpster. Mijn bende bestaat namelijk uit de volgende bendeleden. Ikzelf ben de planner, ik bedenk de con en fungeer als de roper (ik benader ons slachtoffer, pak die in en win zijn of haar vertrouwen. Linda is daarbij het lokaas. Ze verleidt het potentële slachtoffer en samen hengelen we die binnen. Dan is er nog Ruben, de fixer, de man die paspoorten kan vervalsen, chique kantoren kan regelen om en Linda status te geven etc.

Op een mooie dag belegde ik een vergadering met Ruben en Linda. Ik toonde een foto van Maria van Willigen, een onnoemlijke rijke onderneemster. "Dit is Maria," zei ik. "Ze is schatrijk en heeft een passie voor kunst. Maar ze is een kenner. Bovendien heeft ze een team aan experts tot haar beschikking die binnen een paar uur kunnen vaststellen of een schilderij een vervalsing is. "Wil je haar valse kunst verkopen?" vraagt Linda, "dat is bijna niet te doen tegenwoordig, alle kunst is bekend of gedocumenteerd." Ik lach, "nee, nee ik ga haar kunst verkopen die echt is en toch vrijwel niets kost." Ruben gromt. "Zal wel, zeker een doekje van eigen hand, sorry Luc je bent een goede oplichter, maar een slechte kunstschilder." "Luister," zeg ik. "Soms schilders hebben kunst gemaakt die zoek geraakt is, meestal in hun beginperiode. Kijk maar naar Van Gogh. Daar duikt soms een jeugdwerk van op en dat is gelijk miljoenen waard." "Hum," zegt Linda, "maar dat ziet een team van deskundigen toch gelijk?" Ik knik. "Ik heb een plan," zeg ik, "we hebben wat beginkapitaal nodig, maar dan kunnen we Francois inhuren." Francois van Looyen was een Vlaamse schilder die vaak exacte kopieën van beroemde schilderijen maakte, bijna niet van echt te onderscheiden. Hij had geprobeerd een vervalste Rubens te verkopen, maar was verraden. Nu was hij pas vrijgelaten en zat op zwart zaad. "En welk onbekend jeugdwerk wil je vervalsen?" vroeg Linda. "Van Henri Matisse," zei ik, "en geen jeugdwerk, want Henri is pas later in zijn leven gaan schilderen." "Interessant," zei Ruben, "en hoeveel hebben we nodig?" Ik noemde het bedrag en zag Linda schrikken. "Dat is een hoop geld..." "Ja," zei ik, "en dat is nog niet alles. We moeten heel voorzichtig zijn...want Felien zit op onze hielen. Felien is een particuliere detective die me goed kende. We hebben een blauwe maandag iets gehad en ze pas nogal pissig toen ik een oplichter bleek en haar aan de kant zette. Sinds die tijd probeert ze met met alle macht in de bak te krijgen. "Oeps, baas," zegt Ruben, "dat is niet best."

Na de vergadering met Luc gaan we aan het werk. Ik ben net als Ruben en Luc een oplichter tot in mijn vingertoppen. Opgeleid door mijn vader en door Luc verder ingewerkt in alle kneepjes van het vak. Ook ben ik de femme fatale van ons drietjes en niet te vergeten de penningmeester. Onze kas is overigens goed gevuld, maar vanwege de hoge onkosten moet er toch extra geld bijkomen. Dat doen we via kleine zwendelpraktijken. Daarbij moeten we heel voorzichtig zijn, want er wordt door zowel de politie als particuliere detectives op ons gelet. Ik ken die Felien verder niet, maar volgens Luc is ze een sluwe vrouw en levensgevaarlijk. En dan Maria van Willigen, de rijke dame die we een schilderij gaan verkopen voor miljoenen, maar dat in werkelijkheid niets waard is. Een zogenaamd werk uit de begintijd van Henri Matisse. Dat betekent dat onze vervalser een schilderij gaat maken in de stijl van Matisse, maar dat we zullen verkopen als een onbekend werk uit de vroege tijd van de schilder. Mijn eerste opdracht is de aankoop van een verder waardeloos doek uit het eind van de negentiende eeuw. Dat schilderen gaan we totaal strippen. Alle verf zullen verwijderen, waarna we een leeg canvas zullen overhouden waarop Francois van Looyen een eigen interpretatie van Matisse zal neerzetten. Als het doek dan door experts zal worden onderzocht, zal het doek en de lijst uit eind 19e eeuw stammen. zeker als Van Looyen ook verf uit die tijd gebruikt. Mijn taak is zo'n schilderijtje te vinden.

Ik loop een aantal winkels af en beland ten slotte bij een zaakje waarin een roodharige vrouw staat. Ze is heel knap en eigenlijk wel mijn type. Ik flirt een beetje met haar, en ze reageert zeer toeschietelijk. Op mijn verzoek toont ze me een aantal doekjes van amateurschilders uit eind negentiende eeuw. Bingo! Ik zie een klein doek met een uitermate slecht geschilderd landschapje. "Vind u dat echt mooi?" vraagt de roodharige. "eigenlijk niet ," zeg ik, "maar het is voor mijn oom, die is gek op dit soort werkjes en het is vermoedelijk niet duur?" "Nee," zegt de vrouw, "een tientje..." Ik koop het schilderij en laat het inpakken. "Woont u hier in de buurt?" vraagt de vrouw. Ze heeft duidelijk een Vlaamse tongval en dat vind ik altijd heel sexy klinken. "Ja," zeg ik vaag. De vrouw strijkt door haar rode haren en zegt dan, ik ben Goedele, ik woon hier pas en ken bijna niemand hier. Ik zou het wel gezellig vinden om straks met u wat te drinken." Mijn hart maakt een sprongetje. "Graag," zeg ik en noem de naam van een kroeg in de buurt. "Over een uurtje of twee?," zeg ik. "Goed," zegt Goedele, "ik zie je straks daar."

Ik laat Luc het schilderijtje zien en samen maken we een begin om het doek schoon te maken. Met behulp van een verfmes en terpetijn lukt het ons om een groot deel te verwijderen. "Ik ga morgen wel verder," zeg ik, "ik wil me even opknappen, want ik heb straks een afspraakje..." "Zo," zegt Luc, "een leuke meid?" "Ja," zeg ik. Ruben komt binnen. "Ik heb nieuws over die Maria. Waarschijnlijk moeten we Linda inzetten om haar binnen te hengelen, Luc, ze is lesbisch, blijkt nu." "Oh," zeg ik, "weer eens wat anders." Ik ga douchen en gekleed in een kort jurkje en rode pumps vertrek ik vervolgens naar de kroeg.

Als ik opsta zie ik dat Maria achter de computer zit. Ze heeft alleen haar slipje aan en ik word helemaal warm van haar prachtige tieten die naar voren pronken. Ik ben Karin, al jaren de lijfwacht van deze prachtige vrouw en sinds een paar maanden ook haar geliefde. Maria slaakt nu opgewonden kreetjes en ik loop naakt naar haar toe. "Wat is er schat?" zeg ik luchtig, "zit je weer internetporno te kijken." Het scherm laat echter een nieuwsbericht zien. "Dit is al het derde bericht dat ik lees," zegt ze opgewonden, "er gaan geruchten dat er een tot nu toe onbekende Matisse is opgedoken, uit zijn vroege periode..." Maria is gek op kunst, ze is schat hemeltje rijk en verzamelt al decennia de mooiste kunstwerken, allemaal in haar privé museum op een tropisch eiland. Ik lees het bericht. "Hum," zeg ik, "pas maar op vaak zijn het vervalsingen..." "Ik weet het," zucht Maria, "maar ik heb een goed team omdat te onderzoeken en ik heb Felien gevraagd te komen. Felien is een privédetective die veel oplichters heeft ontmaskerd. Ze is roodharig en superknap, ik ben gelijk jaloers. "Is dat echt nodig?" vraag ik. "Je bent jaloers, "giechelt Maria, "maar ze komt toch, ze zegt dat ze hier meer van weet."

Als Felien arriveert ben ik ook aanwezig. Ik zie gelijk weer hoe mooi en sensueel ze is. Ze is echte liefdesbeest, heeft verhoudingen gehad met mannen en vrouwen en is een kei als detective. "Ik kan maar kort blijven," zegt Felien, "ik heb een spoor en ik heb een afspraakje met één van de bendeleden van Luc." Maria lacht, "zit je weer achter Luc aan?" "Ja," zegt Felien," hij is echt de man voor dit soort zaakjes. Hij heeft al eens eerder iemand proberen op te lichten, met een zogenaamde vroege Mondriaan. Ik zal proberen die Linda aan de tand te voelen." "Alleen aan de tand," glimlacht Maria, "misschien heeft ze wel een lekker kutje..." Ik lach, Maria is weer eens ondeugend vandaag. "Oh ja," zegt Felien, "als je me toevallig een keer tegenkomen, momenteel heet ik Goedele en ik verkoop antiek en snuisterijen,"

Ik voel me zelfs een beetje opgewonden als ik de kroeg binnen loop. Ik ben nog jong maar weet al sinds mijn twaalfde dat ik lesbisch ben. Ik heb nog niet zoveel relaties gehad en de mooie roodharige Goedele heeft me erg nieuwsgierig gemaakt. Ik zie haar al aan een tafeltje achter in de zaak zitten. Ze ziet er leuk uit, in een zwart rokje en en een geel shirtje. Ze zwaait naar me en ik zwaai terug. Ik ga bij haar zitten en ze lacht naar me. "Wat wil je drinken?" Ik zie dat ze een wit wijntje voor zich heeft staan. "Hetzelfde als jij, graag," zeg ik. God, wat is ze mooi, ze heeft prachtige bruine ogen en ik voel dat ik een beetje verliefd raak. Een serveerster komt langs en Goedele bestelt nog een glas wijn. "Zet de fles er maar bij," zegt ze. De kroeg is gezellig. Een van de laatste bruine kroegen in Amsterdam. Wat donker, met perzische kleedjes op de tafeltjes, allerlei prullaria aan de wanden en een geur van verschraald bier. "Kom je hier wel vaker?" vraagt Goedele. "Ja," zeg ik, "gezellig toch hier?" Goedele lacht, "het enige wat ontbreekt is Vlaams bier. Hollanders kunnen geen goed bier brouwen, daar voor moet je in Vlaanderen zijn." Al snel zijn we in gesprek. Goedele zegt dat ze docent kunstgeschiedenis is en alleen tijdelijk inviel voor een vriendin die naar een begrafenis moest en de eigenaresse is van het winkeltje dat kunst en antiek verkoopt. "Dus ik had geluk, dat ik je nog net op tijd tegenkwam," zeg ik en bedank de serveerster die een glas witte wijn bij me neerzet en een ontkurkte fles witte wijn bij Goedele plaatst.

"En wat doe jij?" vraagt Goedele. "Eh..ik studeer kunstgeschiedenis," lieg ik, "aan de UVA." "Hoeveelste jaar?" "Eh...ik ben bijna afgestudeerd," lieg ik door. "Interessant, wat is je favoriete periode?" Ik voel dat ik begin te zweten. Ik weet het een en ander van kunstgeschiedenis, maar ben geen expert. "De twintigste eeuw," zeg ik gauw, "met name Matisse..." Ik heb in opdracht van Luc alles over deze beroemde Franse schilder gelezen, dus daar weet ik wel iets van." Goedele neemt een slok van haar glas. "Ik ben meer van de zeventiende eeuw," zegt Goedele tot mijn opluchting, "daarom ben ik ook in Amsterdam. Ik werk part time in het Rijksmuseum als expert." We raken verwikkeld in een diepgaand gesprek over kunst waar ik me gelukkig goed uit weet te redden. Ondertussen zie ik de ogen van Goedele over mijn lichaam gaan. Dat maakt me nog meer opgewonden. Als de fles wijn voor tweekwart leeg is, voel ik plotseling de hand van Goedele op de mijne. Ze kijkt me diep in mijn ogen en zegt dan. "Ik schilder zelf ook en ik zoek al tijden een model als jij, wil je misschien voor me poseren?" Ik knik. "Ook naakt?" vraagt ze op zelfverzekerde toon.

(Yes yes yes! Voor het eerst lesbisch is terug met dezelfde personages in een andere rol in een nieuw verhaal. Ik ben zeker ook weer van de partij en heb er heel veel zin in. Kusjesss.)

Ik ben Felien, een bi seksuele vrouw met rode haren, bruine ogen, grote borsten (cup D) en een Vlaams accent. Mijn vader komt namelijk uit België en mijn moeder is Nederlands, maar heb tot mijn 17 in België gewoond om nadien naar Nederlans te verhuizen.

Mijn passie om het op een dag te maken als grootse detective heeft mijn privé leven altijd wel een beetje belemmerd. Ik ben nu 35 en op mijn 19de had ik mijn eerste echte relatie met een heel lieve man van 25. We waren heel gelukkig en spraken zelfs al over trouwen en kindjes. Alleen was ik in die periode mijn passie voor het detective werk al aan het uitwerken. Deze job is niet zonder gevaar en je moet soms heel ver gaan om je doel te bereiken. Dit had een zeer negatieve invloed op mijn relatie en na vier jaar besloten we elk onze eigen weg te gaan.

Ik besefte toen dat een vaste relatie opbouwen niet aan mij besteed zou zijn en besloot mijn behoeftes te vervullen met onschuldige flirts en one-night stands met zowel mannen als vrouwen. Verliefdheid kwam er niet meer bij kijken tot ik enkele jaren geleden kennis maakte met Luc. Een knappe, charmante man met een ferm stuk vlees tussen zijn benen die me de nacht van mijn leven heeft bezorgd. Na jaren leek ik terug open te staan voor meer dan gewoon een snelle wip. Ik bleef contact zoeken met Luc, maar even later ontdekte ik dat hij een oplichter was. Ik wou hem in de val lokken en laten arresteren, maar de vogel was al gaan vliegen. Op dat moment heb ik gezworen aan mezelf om op een dag Luc te pakken te krijgen, iets wat mij tot op heden nog niet gelukt is. Alleen denk ik nu dichter bij te zijn dan ook. Ik heb foto's kunnen bemachtigen van Luc en zijn bendeleden. Ruben, gespecialiseerd in vervalsingen van identiteiten en de jonge Linda die zich bezig houdt met de afleiding en de geldzaken. Ik heb ontdekt dat Luc momenteel bezig is met kunst en het verkopen van waardeloze werken aan goedgelovige en vooral rijke klanten.

Het kost wat moeite, maar uiteindelijk ontdek ik naar wat voor werk Luc op zoek is, een werk van Matisse. Ik zoek in welke zaken ze zoiets verkopen en eenmaal gevonden neem ik de identiteit over van de winkeldame en wacht ik tot Linda of Ruben komt opdagen. Ik weet goed genoeg dat Luc niet zelf de straat opgaat en aangezien ik een onbekend gezicht ben voor de twee bendeleden kan ik gemakkelijk meer te weten komen.

Het duurt niet lang of ik zie Linda de winkel binnenkomen. Ze kijkt me gelijk met grote ogen aan. Dat zit al goed, op deze manier krijg ik haar waar ik haar hebben wil, namelijk achter de tralies. Ik voel al gelijk hoe ze met mij begint te flirten en ik flirt terug zonder uit mijn rol te vallen. Zoals verwacht koopt ze een goedkoop en lelijk werk. Ik stel mezelf voor als Goedele en vraag of ze zin heeft om straks iets te gaan drinken samen. Ze reageert gelijk enthousiast en met een knuffel nemen we afscheid. "Nu krijg ik je klein Luc", denk ik in mezelf. Als Linda vertrokken is, krijg ik telefoon van Maria, een rijke vrouw waar ik in het verleden al voor gewerkt heb en met een passie voor kunst. Als ze mij vraagt langs te komen in verband met een bijzonder werk van Matisse ben ik gelijk één en al aandacht. Natuurlijk, Maria is het ideale doelwit voor Luc. Ik plan gelijk een afspraak.

Ik haast me richting haar villa en word begroet door haar lijfwacht Karin. Voor zover ik weet hebben de twee ook een relatie. Karin is denk ik echt smoorverliefd op Maria, al weet ik niet of Maria zich per se aan één vrouw wil binden. Ze begroet mij hartelijk en flirterig zoals altijd wat al snel een jaloerse blik van Karin opleverd. Maakt mij niet veel uit, ik ben hier voor zaken. Ik vertel het hele verhaal en Maria zucht als ze hoort dat ik weer achter Luc zit. "Geloof me, deze keer ben ik echt zo dichtbij. Ik heb straks een afspraakje met één van Luc zijn bendeleden." Ik beloof Maria en Karin op de hoogte houden en ga me klaarmaken voor mijn 'date' met Linda.

Aangekomen in de kroeg is het wachten op Linda. Dit duurt niet lang en even later zijn we in gesprek over elkaars leven, interesses en vooral over kunst. Ik voel dat ik nog wat verder moet gaan om Linda haar tong wat losser te krijgen. Ik leg mijn hand op de hare en vraag of ze geen model voor mij zou willen zijn? Zonder aarzelen knikt ze en dan vraag ik: "Ook naakt?" Nu lijkt ze even te twijfelen, maar dan haalt ze haar schouders op. "Zie ik denk ik wel zitten ja", antwoordt ze. Ik lach lief naar het jonge meisje. Met haar zal het niet lang duren vooraleer ik Luc te grazen heb.

Allereerst een gelukkig en heet 2025 aan Felien, Maria, Karin en Linda en natuurlijk aan alle lezers. Leuk dat iedereen weer meedoet, ik hoop dat dit verhaal iedereen bevalt...

Als Linda weg is, rijd ik met Ruben naar Francois van Looyen. Die ontvangt ons in een smerig atelier dat is gevuld met tubes verf, verfresten, doeken en papieren en een onmetelijke voorraad lege flessen. Want de Vlaming is een grootverbruiker. Maar nu is hij nuchter. We praten over Matisse. Van Looyen bevestigt dat Matisse pas in 1890 begon met schilderen toen hij al 21 was en herstellende van een blindedarmoperatie. Zijn moeder nam een schilderssetje voor hem mee met tubes verf en kwasten. "Matisse was in het begin een Nabist," zegt Francois. Hij pakt een boekje van een tafel en leest voor: "Onthoud dat een schilderij, voor het een krijgspaard, een vrouwelijk naakt of een zekere scène is, in essentie een plat vlak is bedekt met kleuren in een bepaalde verzamelde orde." Hij legt het boekje weer neer en doceert verder, "pas als Van Gogh ontmoet gaat hij zijn kleuren beter gebruiken. Er zijn amper werken bekend uit die periode." Hij toont me een schets van enige figuren die wat houterig in een kring staan.Met kleurpotlood zijn enige felle kleuren aangebracht. "Hij zou de grondlegger worden van het fauvisme worden, 'de wilde beesten', "vervolgt Van Looyen, "met als kenmerk kleurpatronen, versimpelen, vlakheid, intens en niet-natuurgetrouw." De overgang van de Nabisten naar de Fauvisten heeft geen duidelijk werk opgeleverd. Wat ik wil is een klein schilderij dat het eerste stadium van de overgang laat zien. Een beetje kunstkenner zal dol worden van vreugde. Ten eerste: een vroeg werk van Matisse, en nog belangrijker ten tweede een duidelijke transitie naar een andere stijl." Ik knik. "Hoeveel?" Van Looyen kijkt me aan. "Werken van Matisse brengen tegenwoordig miljoenen op. Een onbekend werk uit zijn vroege periode, dat bovendien laat zien hoe het Fauvisme zich ontwikkelt zal makkelijk twee tot drie miljoen opbrengen, ik wil tien procent." "Vijf," zeg ik. "Tien," zegt Francois, "anders zoek je maar een ander." Ik overleg met Ruben. "Zeven," doe ik een nieuw bod. "Tien" herhaalt Van Looyen. Ik kijk hem aan. Als ik weiger kan ik inderdaad een ander zoeken en waar vind ik die? "Akkoord," zeg ik. "Goed," zegt Van Looyen. "Heb je al een oud doek?" Ik knik, "we zijn het aan het schoonmaken."

Samen met Goedele loop ik door Amsterdam. We hebben de trein naar Amsterdam-Zuid genomen, daar heeft deze prachtige vrouw een atelier vertelt ze. Ze vertelt me dat ze zelf toch voornamelijk schildert, maar daar niet van kan leven. "Dus moet ik mijn geld verdienen met mijn werk als expert en restaurateur." Het atelier is heel schoon en opgeruimd. Er staan wat doeken, ik bekijk er een paar, het zijn allemaal naakten van mooie blonde jonge vrouwen, zoals ik. Kennelijk heeft de roodharige schoonheid een zwak voor deze types. Mijn moeder, Irene, was getrouwd met Albert van Leeuwen, Big Al. Zij en mijn vader waren al jong gescheiden en ik werd aanvankelijk opgevoed door mijn moeder, maar ik zag mijn vader nog elke week. Mijn vader trainde me in het oplichtersvak. Hij leerde me zakkenrollen, kleine oplichterstrucs waarbij ik mijn uiterlijk gebruikte om mannen af te leiden. Dat laatste was niet zo moeilijk, want mijn moeder was ondanks de scheiding, ook een doortrapte schurk. Zij was gespecialiseerd in een eeuwenoude oplichtingstruc. Samen met haar partner, een man die ik oom Sam moest noemen, reisde ze naar allerlei kleine plaatsjes. Daar verleidde ze een plaatselijk belangrijk man, zoals een politicus of een industrieel en dan werden ze zogenaamd betrapt door 'oom Sam', die dreigde de persoon te ontmaskeren als vreemdganger. Alleen als ze een bepaald bedrag betaalden konden ze dit afkopen. Het zaakje liep goed, totdat ze op iemand stuitten die hen gelijk doorhad. De man in kwestie was een corrupte wethouder die 'oom Sam' liet aftuigen door zijn lijfwachten. Toen haar partner het ziekenhuis indraaide, stopte mijn moeder met het oplichten en ging werken in een bordeel. Mijn vader nam me toen in huis en vervolmaakte mijn opleiding. Nu ben ik zo jong als ik ben een doortrapte oplichtster. Maar daar denk ik niet aan als de mooie Goedele met een glas wijn inschenkt.

"Je viel me gelijk op toen je binnenstapte in de winkel," vertelt de Vlaamse, "je bent helemaal mijn type en zoals je al hebt gezien, maak ik graag naaktportretten van mooie blonde meisjes. Als schilderes ben ik helaas nog niet bekend, maar ik hoop een keer door te breken." En het is gelijk een goede versiertruc, bedenk ik heel gemeen. Je ziet de meisjes naakt en wie weet wat er van komt. Goedele vraagt nogmaals op de vrouw af of ik wil poseren. "Ja hoor," zeg ik, "waarom niet, ik ben trots op mijn lichaam." Goedele glimlacht. "Dat mag je ook zijn, meisje, maar wees gerust, ik zal me niet aan je opdringen. "Jammer," zeg ik en ik zie Goedele schrikken. "Moet ik mijn kleren uittrekken?" vraag ik vervolgens. Goedele knikt, "dan zal ik even de ezel klaarzetten en houtskool pakken om de eerste schets te maken."

Ik lig in bed met Maria en zuig op haar lul. Mijn schatje is een hermafrodiet en heeft zowel een lekker kutje als een enorme lul. Dus dat is double fun. Ik duw ook mijn vingers in haar vagina. Dan als ze klaar komt en ik haar zoen met een mond vol zaad, voel ik me volmaakt gelukkig. We vrijen nog wat en dan gaat de bel. "Wie zou dat zijn?" vraagt Maria verbaasd. Ik trek een kimono aan en voel of de .38 police special die ik altijd bij draag in de dijholster zit. Dan loop ik naar de deur. Ik open die en zie een mooie blonde vrouw staan. "Ik ben Irene Dubois," zegt ze, "ik heb een afspraak met mevrouw Maria." "Oh dat is waar ook," hoor ik Maria roepen, "laat Irene maar binnen." De vrouw schrijdt naar binnen en ik breng haar naar de wachtkamer, dan snel ik naar de slaapkamer. "Wie is dat?" vraag ik verontwaardigd, "je zou me toch melden als we bezoekers krijgen? Hoe kan ik je nu goed beschermen als je me niks zegt?" "Sorry, sorry," zegt Maria, "het is Irene, ze is agente en vertegenwoordigt allerlei kunsthandelaren. Ze zei dat ze iets te koop heeft..."

Even later zitten we, gekleed en wel, in de salon. Ik neem die Irene nauwkeurig op. Mijn lieve Maria is soms te goed van vertrouwen en het is mijn taak om bedriegers en oplichters er uit te pikken. Ze is een vrouw van begin veertig met een goed figuur en een knap uiterlijk. Maar ze is mij iets te knap en iets te goed gemanierd. Haar kleding is perfect, maar alweer, net iets te, alsof ze in een toneelstukje speelt. Ze praat met Maria over kunst en zegt dat ze misschien een Picasso te koop heeft. Maria knikt gretig als Maria een foto laat zien. "Duur?" vraagt ze. "Het is een jeugdwerk," zegt Irene aarzelend, "maar het kost even goed honderd miljoen euro." Ik verschiet van kleur. Wat? Zoveel? "Het spijt me," zegt Maria, "dat kan ik niet betalen. Heb je niet iets goedkopers?" Irene krijgt een denkrimpeltje en dan klaart haar gezicht op. "Ik heb nog een jeugdwerk op het oog, een Matisse. Ik moet het nog onderzoeken, maar het zou een werk zijn dat Matisse verbindt met de fauvisten, een onbekend werkje, kosten ongeveer vijf miljoen." Ik zie Maria glunderen. "Daar heb ik over gelezen," zegt ze, "kun je daar echt aan komen?" Ik sta op het punt om Maria even mee te nemen en te zeggen dat ze weer doordraaft. "Misschien," zegt Irene, "je moet weten, dit werk schijnt te zijn opgedoken bij een vrouw die een kruidenierswinkel had in Parijs. Het schijnt dat Matisse er zijn rekening van heeft betaald. Hoewel ze het foei lelijk vond, heeft ze het toch al die jaren bewaard. Na haar overlijden hebben haar kinderen het eerst willen weg gooien, tot een van hen zo slim was om het te laten taxeren. Het is nog niet officieel onderzocht en de huidige eigenaars schijnen het onderhands te willen verkopen, want anders moeten ze veel te veel belasting betalen. Zal ik er eens achter aan gaan?"

Als Irene weg is, krijgen Maria en ik bijna ruzie. Ik verwijt haar dat ze veel te snel toehapt en zij is van mening dat ik me teveel met dingen bemoei waar ik geen verstand heb. "Vijf miljoen voor een onbekend schilderijtje," zeg ik schamper, "en dan alles onderhands. Dit ruikt naar bedrog..." "Misschien," zegt Maria giechelend als ze zich uitkleed en ik bewonderend kijk naar haar omhoog rijzende penis. "Ik zal er wel met Felien over praten...en nu wat leukers. Kleed je uit dan zal ik je brutale kontje eens manieren leren!"

“Sorry dat het even heeft geduurd. Mijn griep is uit mijn lichaam gelukkig, en had geen kracht om maar iets te schrijven. Voor iedereen de beste wensen gewenst!!”


Ik heb twee guilty pleasures, want in het echte leven ben ik een zakenvrouw met een enorme tiet geld wat met de dag groeit. Bezit een gedeelte van een eiland en sinds een paar maanden hopeloos verliefd op Karin. Mijn lijfwacht. Ik ben Maria en dat is een van mijn pleasures. “Vrouwen” en de andere is “Kunst”.

Mijn lichaam zit iets anders in elkaar dan bij de meeste vrouwen, ik heb namelijk nog een piemel en die is Karin nu aan het verwennen samen met mijn poesje. Ik ben vrouw en man tegelijk, als zie ik mijzelf als vrouw. Karin is dol op mijn piemel en is de beste zuigster die ik tot nu toe heb meegemaakt. Een nadeel want ik kom veels te snel klaar in Karin die al het wonderlijke zaad in haar mond houd. Ze is er ook nog eens dol op.

Een dubbel orgasme is even om van bij te komen wat Karin te lang duurt en mij trakteert op een geweldige tongzoen. Nu staat mijn lichaam pascecht in brand en worden helaas onderbroken door de bel.

Helemaal vergeten. Irene, ziu langskomen want ze had iets gevonden wat mijn interesse kon zijn. Ik heb haar nog nooit gezien en Karin is verre van blij dat ik haar niet op de hoogte heb gebracht van het bezoek. Mijn hart klopt op die vreemde manier zo snel, maar heeft dezelfde intensiteit als een dubbel orgasme als, Irene, een mooie vrouw, een jonge Matisse, aanbied. Karin waardeert kunst maar is hoofdzakelijk een stoere vrouw die mij probeert te beschermen tegen oplichting, wat heel vaak voorkomt. Ik vertrouw haar volkomen en uiteindelijk is het alleen maar geld.

Ik hap veels te snel toe wat de euforie in mijn hoofd alleen maar opdrijft en als Irene weggaat, Karin mij, terecht, belerend toespreekt. Voordat we ruzie kunnen krijgen kleed ik mij uit en heb een joekel van een erectie en pijnlijk harde tepels van verlangen. Mijn grote borsten, zwaar en licht trillend streel ik met mijn handen.

Karin krijgt de glinstering in haar ogen en laat de dunne kimono zakken.

“Laat die holster maar zitten dat is verdomd sexy”, en begin het verrukkelijke lichaam van mijn lieve Karin te beminnen. Al snel neem ik haar om nu Karin gek te maken van verlangen. Ze kan mijn lichaam niet weerstaan en geeft zich volledig over. De squirts zijn een zachte creme voor inze lichamen die zich vermengen met mijn zoete zaad. Explosies zijn er niets bij.

De telefoon heeft inmiddels diverse berichtjes ontvangen. Felien is een jongedame aan het schilderen van wie zij denkt dat er iets niet geheel in de haak is. Onze bloedmooie Vlaamse, is een uitstekende kunst detective, die werkt voor ons, verzot op jonge en oudere mooie dames, al hebben wij nog niet van elkaars lichamen mogen genieten. De foto van de vermeende oplichtster liegt er niet om. Zij ligt bevallig in een erotische pose in de lens te turen.

“Kijk eens lieve schat” en laat de foto in mijn telefoon zien om direct weer naar beneden af te zakken. “Oooo ja, daar!!!”

Yooo meiden! Irene is terug! Ik was een tijdje van de radar, maar heb wel geprobeerd VHEL te volgen. Inmiddels ben ik weer in staat mee te schrijven en gelukkig bestaat VHEL nog altijd. Dus de beste wensen voor iedereen, speciaal mijn favoriete roodharige en uiteraard de geweldige Maria met haar piemel. Leuk om weer mee te doen. Ik heb jullie gemist...

Ik ben Irene, en een tijdlang werkte ik een bordeel, eerst als prostituee en later als madam. Maar dat ging me vervelen, ik wilde wat meer actie. Vroeger deed ik met mijn Albert oplichterswerk en dat vond ik leuk. Maar ja hoe rol je daar weer in? Soms gebeurt dat op onverwachte momenten, ik was inmiddels gestopt met het bordeel toen op een avond de bel ging. Ik deed open en zag Luc staan. Die kende ik nog wel uit mijn prostitutietijd. Ja Luc vergeet je niet gauw met die woudreus tussen zijn benen. Hij zei dat hij mijn adres had van mijn dochter Linda en zie dat hij een voorstel had. Ik liet hem binnen en in mijn huiskamer vertelde Luc dat hij bezig was met het oplichten van een dame die meer geld had dan goed was voor haar en dat ze al een heel eind waren. "Je dochter is er bij betrokken en Ruben," zei hij. "En Francois..." "Kunst dus," zei ik. Daar weet ik wel het een en ander van, want samen met Albert deden we vaak oplichterszaakjes waarbij we kustobjecten vervalsten die we voor veel geld verpatsten. "Ik weet dat je met Big Al daar wel bij betrokken bent geweest," zei Luc. Ik knikte. "Ruben zorgt voor alle zaken als valse paspoorten, echtheidsverklaringen enzovoort. Ik heb nog iemand nodig die die rijke dame kan binnenhalen. "Een roper," zei ik. Dat is de persoon die het doelwit binnenhengelt en haar vertrouwen wekt. "Ja," zegt Luc, "de dame in kwestie is lesbisch, dus een vrouwelijke roper is prima. Maar Linda is te jong, ik zoek een meer ervaren iemand die ook de kunstwereld een beetje kent. Jij bent heel geschikt, als je meedoet krijg je een vierde deel." "En hoeveel is het?" vraag ik. "Zó'n drie tot vijf miljoen" zegt Luc.

Als Luc weg is begin ik gelijk aan mijn werk. Luc heeft me geïntroduceerd bij een agentschap dat bemiddelt in kunst. De directrice is een oude vriendin van hem. Ze neemt me aan en krijgt daarvoor een leuk bedragje. Ik krijg kaartjes op mijn naam en een cursus kunstbemiddeling. Na twee weken ben ik klaar om Maria van Willigen, een bezoekje te brengen. Ik heb nieuwe kleren gekocht die passen bij mijn nieuwe identiteit. Ik moet nu eerst het vrouwtje opwarmen zodat ze interesse krijgt in het schilderij.

Het lijkt erop dat Linda zich steeds meer op haar gemak begint te voelen. Op deze manier zal ik hopelijk snel informatie los krijgen. Linda begint zich voor mijn ogen sensueel uit te kleden. Door de spleetjes van mijn ogen bekijk ik haar en ik moet zeggen dat ze er uitzonderlijk aantrekkelijk uitziet. Kom op Felien, bij de les blijven. Ze mag er dan mooi en onschuldig uitzien, het is een doortrapte schurk. “Heel goed meisje”, zeg ik vriendelijk. “Alles staat klaar, dus ik kan beginnen schilderen.” Allereerst neem ik een foto en stuur deze door naar Maria om hen op de hoogte te brengen van mijn vorderingen. “Nu mooi poseren meisje”, zeg ik grijnzend. Linda lacht haar tanden bloot en ik bekijk haar prachtige lichaam in deze positie. Ik voel hoe ik nat begin te worden tussen mijn benen en probeer me opnieuw te concentreren op mijn doel. Gelukkig heb ik jaren teken academie gevolgd en kan ik wel een aardig staaltje schilderen. Anders zou ik wel snel door de mand vallen. Elke keer als ik over het doek heen kijk, voel ik het tintelen in mijn onderbuik. Wat heb ik toch? Ik ben altijd zo professioneel en nu laat ik me afleiden van mijn missie door deze jonge schurk. “Okee”, zeg ik om mezelf even af te koelen. “Onthoud die pose, we gaan even pauzeren en dan gaan we verder.” Een beetje verward staat Linda recht, maar tot mijn verbazing kleedt ze zich niet opnieuw aan, maar wandelt ze poedelnaakt mijn richting uit. “Je mag even iets gaan drinken hoor”, zeg ik in de hoop haar uit mijn gezichtsveld te krijgen. “Ik heb meer zin in iets anders”, lacht Linda met een stoute en verleidelijke blik in haar ogen. Ze zet zich wijdbeens op mijn tafel en begint haar natte kutje te strelen. Ik slik en probeer me te bedwingen. “Kom aan Felien, deze kleine trut wil je alleen maar in de val lokken. Blijf professioneel”, spreek ik mezelf in gedachten toe.

Mensen vergissen zich vaak in mij. Ik ben nog jong en daardoor lijk ik onschuldig. Maar niets is minder waar. Zowel bij mijn vaders bende als bij die van Luc ben ik meestal de femme fatale. Vooral bij Luc ben ik vaak degene die het doelwit moet verleiden. Ik heb dus een grote ervaring in de verleiding. Ik merk dat deze roodharige milf probeert om mij te weerstaan, en ik hoef ook niks te bewijzen, want ze is geen doelwit. Ze is gewoon een mooie vrouw, ik hou juist van oudere vrouwen. Felien probeert me af te leiden met een drankje en denkt zeker dat ik snel iets aantrek, maar ik loop in mijn geboortekostuum naar haar toe en kijk haar vol verleiding aan. Als ze met nadruk zegt dat ik eerst iets kan gaan drinken, zet ik me wijdbeens op de tafels en begin mijn inmiddels doorweekte vulva te strelen. "Ik heb meer zin in iets anders," zeg ik zwoel en zie Felien slikken. Ik zwaai weer terug en loop naar haar toe. "Vind je me niet mooi, dan?" zeg ik een beetje pruilend. Ik kijk nu net als een jonge Franse filmactrice die pruilen ook altijd en dat werkt niet alleen in de film. Ik sta nu bijna tegen Felien aan en vraag me af hoe ze er naakt uit zal zien. Dan buig ik me naar voren en kus haar langdurig op haar lippen. Mijn tong schiet naar binnen en een verbouwereerde Felien duwt haar tong er automatisch tegen aan. Onze lichamen raken verstrengeld en we zoenen maar door. Ik voel de ritssluiting van Feliens jurkje op haar rug en trek langzaam het haakje naar beneden. Er gaat een rilling door het lichaam van de mooie roodharige. De jurk zakt met horten en stoten naar beneden en ik voel nu de borsten van Felien tegen de mijne drukken.

Op een smalle bank die in het atelier staat gaan we zitten en ik maak de beha los van deze prachtige vrouw. Haar borsten, mooi rond en bekroond met twee donkerbruike tepels komen naar voren en ik neem de linkertiet in mijn mond en zuig er krachtig aan. De handen van Felien strelen mijn haar. Ze trekt me aan die haren weer omhoog en andermaal beginnen we te vrijen. Ondertussen voel ik de handen van Felien over mijn rug strelen. Ze duwt me naar achteren en ik spreid mijn benen. Het hoofd van Felien duikt er tussen en ik voel haar soepele tong over mijn schaamlippen strijken. Zachtjes kreunend onderga ik deze verrukkelijke tongstreling. Als haar tongpuntje mijn clitje raakt en het bobbeltje razendsnel groeit voel ik mijn kutsappen omhoog borrelen. Even later liggen we in een soixante neuf en sjor ik haar slipje op haar dijen. Mijn tong zoekt haar eveneens natte kutje op en ik lik langs de buitensste schaamlippen. Ik lig boven en voel de tong van Felien over mijn bilnaad, kutje en kontgaatje gaan. Ik kom ongegeneerd klaar en even later spuit een helderwitte wolk witte deeltjes uit de vagina van de heerlijke Felien recht in mijn gezicht.

We liggen na nog enkele orgasmes uitgeput op de bank. Ik weet niet wat het is maar ik voel me plotseling hevig verliefd op deze vrouw. Net alsof ik haar al jaren ken, misschien wel in een ander leven. We praten zachtjes en ik merk dat ook Felien verliefde blikken op me werpt. Maar dan als ik vraag of ik haar nog een keer kan zien, staat ze plotseling op en kijkt wat verward naar me. "Eh..nee...ik...ik..." begint ze te stamelen, "dat kan niet, ik..ik..." Ze loopt naar haar kleren en begint zich aan te kleden. "Maar moet ik dan niet poseren?" vraag ik en vraag me af wat ik verkeerd gedaan heb. "Ja..eh nee...we kunnen elkaar beter niet meer zien, kleed je aan alsjeblieft!" Verbaasd sta ik op en zoek mijn kleren bij elkaar. Felien staat naar me te kijken, maar wend haar hoofd af als ze merkt dat ik dat zie. "Nou dan ga ik maar hoor," zeg ik als ik weer aangekleed ben." Felien knikt en ik loop weifelend naar de deur.

De zaak begint op stoom te komen. Ik heb het schoongemaakte doek afgeleverd bij Francois Van Looyen, samen met penselen die zijn behandeld met azijn, zodat ze verouderd zijn, tubes verf met een hoog loodgehalte, zoals die in die tijd werden gebruikt en onze Vlaming is begonnen met zijn werk. Hij zal een werk creëren dat geen vervalsing is, maar een zogenaamd nieuw werk. De beroemde Nederlandse vervalser Han Vermeegen heeft zoiets ook gedaan. Voor de Tweede Wereldoorlog schilderde hij een paar schilderen in de stijl van Johannes Vermeer. Van deze schilder zijn maar een beperkt aantal schilderijen bekend dus dat was groot nieuws. De kunstwereld was er van overtuigd dat het om nog nooit eerder ontdekte originele Vermeers ging en ze werden zelfs aangekocht door musea. Pas na de oorlog kwam het bedrog uit toen Vermegen zelf bekende de Vermeers te hebben gemaakt.

Irene komt langs en we bepraten de zaak. Ze zegt dat Maria van Willigen erg happig is om de schilderijen te kopen, maar dat de vervalsing wel goed moet zijn want ze heeft een team van experts rondlopen en die lijfwacht van haar is ook zo wantrouwig als de pest. Ruben komt er bij zitten. Hij heeft op internet in een chatgroep van kunstliefhebbers het gerucht gecreëerd dat er een Matisse uit de begintijd is opgedoken, een onbekend werk waar de Franse schilder al voorzicht experimenteert als fauvist. Zoals wel vaker met geruchten is het overgenomen door anderen en op het internet zoemt het nieuwtje door. Ruben is zich ook aan het voorbereiden op zijn rol als 'meneer La Haye', een kleine kunsthandelaar die het werk heeft ontdekt en het wil verkopen. "Daar hebben we een winkelruimte voor nodig," zegt Ruben, "tijdelijk uiteraard. Ik heb al wat gevonden. Het is eigendom van een oudere dame en ik twee ratten in haar winkeltje gedumpt, even voor ik naar binnen ging en me voorstelde als meneer Dikkema van de ongedierteverdelgingdienst. Op mijn suggestie is de mevrouw voor twee weken naar haar zuster in Limburg en gaf ze mij de sleutel zodat ik op mijn gemak de ratten kan bestrijden.

Als Ruben weer weg is, praat ik nog wat met Irene. "Hoe gaat het met Linda?" zegt ze. "Goed, goed," zeg ik. Ik schenk nog een glaasje in en Irene kijkt me glimlachend aan. "Ooit was je nog een goede klant van me," zegt ze, "maar toen was ik nog mooi..." Ik lach ook. "Je bent nog altijd mooi Irene." Ze giechelt als een klein meisje en plotseling beginnen we te zoenen. We rollen over de grond en ik trek haar bloesje uit, de rode beha verdwijnt uit het zicht en ik kus en lik de uitdagende tepels. Haar hand rust op mijn worst en haar lenige vingers maken met veel ervaring mijn broek open. Irene zucht als mijn paal overeind komt. "Hij is nog groter dan ik me herinner," zegt ze en gelijk daarop plooien haar lippen zich rond mijn eikel. Ze pijpt me met veel gegrom en kneedt mijn ballen met haar sterke vingers.

Nog altijd op de grond spreid ik haar benen en houd die bij haar enkels vast. Haar vagina is inmiddels zo nat dat ik zonder problemen binnen glijd en langzaam begin te stoten. Irene kreunt opgewonden. "Kelere, wat is dat ding groot en sterk, oh god, kom maar schatje." Ik kus onderwijl haar borsten en mond en Irene klemt haar benen rond mijn middel. Ik voel dat mijn ballen op knappen staan en ik voel hoe Irene onder me klaarkomt. Even later schiet ik mijn zaad in haar wachtende kutje.

Ik bemin de mooie Maria die zelfs wil dat ik mijn dijholster met pistool aanhoudt omdat het zo stoer staat. En het is waar, zo vrouwelijk als mijn Maria is, zo stoer ben ik. Juist in bed. We onderbreken de seks alleen om de foto van ene Linda te bekijken. Een mooi meisje dat voor Felien poseert en als getrainde lesbiennes zijn we vol bewondering. Volgens Felien is het meisje een oplichtster, die werkt voor de bende van Luc. Een supercrimineel die nog nooit is gepakt. Felien doet er alles aan om hem te pakken te krijgen en ze denkt via dit meisje een goede ingang te hebben. Als we zijn uitgekeken, duwt Maria me op mijn buik en penetreert mijn kutje van achter met haar machtige piemel. Kreunend ontvang ik de loeres en geniet als ze steeds harder begint te stoten. Maria spuit haar zaad bij me naar binnen en ik maar wat blij dat ik de pil gebruik want op kindjes zitten we momenteel niet te wachten. Dan gaat Maria op mijn gezicht zitten en lik ik haar kutje net zo lang tot ze een fijne regen van kutsap over mijn gezicht spuit. We zoenen en vrijen en ik hap vervolgens in haar enorme borsten (sommige vrouwen hebben alles. Maria heeft een grote pik, een heerlijke natte kut en enorme tieten).

Als we weer aangekleed in de woonkamer zit, leest Maria haar e-mail en ik lees de krant. Plotseling staat ze op en pakt haar telefoon. Ze tikt razendsnel een nummer in. "Ja, Irene?...met Maria...ja, ik las net je berichtje...kunnen we de Matisse bekijken...oh dat klinkt interessant...ja, ja, ik begrijp het...goed laat even horen wanneer we het schilderij kunnen laten onderzoeken...ja..ok..ja doei!" Ik kijk haar wantrouwig aan. "Ga je toch met dat mens in zee?" "Oh ja," kirt Maria, "ze mailde me dat ze de eigenaar heeft achterhaald. Een of andere nitwit die niet weet hoeveel het schilderij waard is, gekregen via een erfenis. Hij wil het laten veilen. Irene zegt dat we het voor drie miljoen kunnen kopen, maar dan moeten we wel snel zijn, anders gaat het naar de veiling. De verkoper is ene De la Haye. Hij denkt dat hij hooguit een miljoen kan krijgen, dus als we drie miljoen bieden, zijn we nog goedkoper uit dan de 5 miljoen die het werk echt waard is." Zoals gewoonlijk draaft mijn lieve Maria weer door. Ze heeft die drie miljoen natuurlijk, Maria is goed voor het tienvoudige, maar het hele zaakje is mij iets te glad, het ruikt naar oplichterswerk, net zoals toendertijd met die onbekende Mondriaan. "Maar ik laat het schilderij grondig onderzoeken," zegt Maria, "koolstof C14 datering zodat we weten wanneer het geschilderd is. Analyse van de verf, röntgenstraling, handtekening analyse." "Uiteraard," zeg ik, "en ik ga mee om eventueel die meneer De La Haye en die Irene te arresteren als het vervalsers blijken te zijn." "Hum," gromt Irene, "ik vind zooo geil als je zo stoer doet..."

Op de terugweg loop ik me af te vragen waarom Felien me zo snel heeft gedumpt? Zou iets hebben gemerkt van de opdracht die Luc me heeft gegeven. Hij toonde me een foto van Felien en vroeg om haar aan te klampen en te verleiden. Op die manier konden we info krijgen of deze Vlaamse detective achter ons aan zat. Maar het ging helemaal mis. Ik viel als een blok voor de mooie roodharige schoonheid en ik oprecht verbaasd dat ze me zo wegstuurde. Ik kom binnen en zie Ruben die is gekleed als een oude hippie en Luc en ... nee, dat kan niet...mam! ik val in haar armen. "Ik ben door Luc ingelijfd," zegt ze. Ik kijk naar mijn moeder en Luc. "Ja, ja," zeg ik, "ingelijfd." Die twee hebben natuurlijk liggen wippen. "Waarom is Ruben zo vreemd gekleed?" vraag ik. "Ik ben nu Simon La Haye," zegt onze fixer. "Ik heb een kunsthandel bij het Spui en daar komt binnenkort onze Matisse naar toe, helemaal klaar voor het onderzoek van het team van Maria."

"Hoe ging het met Felien?" vraagt Luc. "Ik heb haar benaderd," zeg ik vaag, "maar nog weinig succes." Luc knikt. "Soms hebben die dingen tijd nodig. Hoe staan we er financieel voor?" Ik pak mijn telefoon en maak wat berekeningen. De afgelopen dagen hebben we kleine oplichterstrucjes uitgehaald. De leukste vond ik die van Luc. Verkleed als rijke oudere man en ik als een jonge del, gingen we langs bij een juwelier. Met een kussentje zag ik er uit als een zwanger meisje. De juwelier toonde me verscheidene armbanden en colliers en ik kom maar niet kiezen. Luc werd zogenaamd ongeduldig en deed zijn koffertje open om zijn telefoon te pakken. De juwelier kreeg een blik op een flink pak geld (allemaal bundeltjes wit papier met een biljet van 100 euro bovenop. Daarna vertrokken we weer en kwamen na twee uur weer terug. Weer zat ik colliers te bekijken, totdat Luc zogenaamd woedend werd en me naar de auto stuurde. De juwelier zei, "volgens wil mevrouw dit collier graag. Misschien kunt u het nog een keer vragen." Luc legde zijn koffertje neer als onderpand en liep met het collier de winkel uit. Maar in plaats van het aan mij te laten zien, scheurde hij weg. Het is jammer dat ik het gezicht van de juwelier niet heb kunnen zien toen hij het koffertje openmaakte en twee straatstenen zag liggen. "We hebben ruim voldoende in kas om Francois te betalen en de eventuele onkosten." zeg ik. "Prima," zegt Luc. Ik schat dat Francois nog een paar dagen nodig heeft. Het doek moet ook overdekt worden met stof en vuil."

Ik knik en dan zoemt mijn telefoon. "Linda..." zeg ik. "Hallo schat met Goedele." "Goedele?" zeg ik verbaasd. "Sorry, dat ik zo kortaf was," zegt de roodharige detective die ik ook ken als Felien. "Ik heb een paar moeilijke relaties achter de rug en het werd me allemaal wat te romantisch. Maar ik moet misschien niet zo kinderachtig zijn. Heb je zin om met me te gaan eten bij Hotel Dubois?"

Ik bekijk het schilderij bij Francois van Looyen. Het ziet er goed uit. Irene en Linda zijn ook mee. Ik zie de handtekening van Matisse en de dikke laag stof die over het schilderij hangt. "Geweldig," zeg ik en geef een teken aan Linda. Ze geeft Van Looyen een enveloppe met geld. "De aanbetaling," zeg ik, "de rest krijg je als Maria van Willigen heeft betaald." Het schilderij wordt ingepakt en we lopen naar mijn auto. Ik geef het aan Ruben die we afzetten bij de kunsthandel waar hij tijdelijk zijn intrek heeft genomen. "Neem zo snel mogelijk contact op met Van Willigen, " zeg ik tegen Irene, "maak een afspraak dat ze de Matisse mag laten onderzoeken, maar alleen door haar specialisten. Zeg maar dat we geen ruchtbaarheid aan de deal willen geven, dat La Haye een beetje een zonderling is die niet van vreemden houdt." Irene knikt en pakt haar telefoon. "Hallo met Irene...ik heb een afspraak met je gemaakt...ja, met je specialisten...wie? Karin?...oh je lijfwacht...nee, dat is goed...nee meer niet, die La Haye is erg wantrouwig en een beetje zonderling...ja...is goed...tot over een uur." Ze hangt op en kijkt me triomfantelijk aan. "Ze heeft het in het aas gebeten," zegt ze, "als het lukt zijn we zo dadelijk drie miljoen rijker!"

Terwijl Irene naar het winkeltje rijdt waar Ruben zit, verkleed als de kunsthandelaar La Haye, rijd ik weer terug naar huis. Ik kan niet in de buurt van de overdracht zijn, want mijn gezicht is inmiddels te bekend. "Kun jij mij zo afzetten bij Hotel Dubois?" vraagt Linda. "Waarom?" zeg ik verbaasd. "Ik heb een afspraakje met die Felien, je weet wel die net doet ze Goedele is." "Nogal plotseling" zeg ik, "had ze je niet weggestuurd? Ik vertrouw het niet..." "Geen idee," zegt Linda, "ze had er spijt van en wilde het weer goedmaken." "Nou doe maar voorzichtig," zeg ik en rij naar hotel Dubois.

Karin is nog niet volledig op de hoogte van mijn vermogen maar dat is niet omdat ik haar niet vertrouw. Zij zal zich nooit zorgen hoeven te maken want zij is mijn alles. Los van onze heerlijke sex ontploft mijn hoofd iedere keer weer als ik haar kus. Onze tongen elkaar vinden of ik in die mooie zachte ogen kijk.

Begrijp me niet verkeerd. Karin in superstoer en dat is zo opwindend vooral als ze haar dijpistool aanhoud tijdens het vrijen. Ik begraaf mijn lul diep in haar, en geef met alle passie die ik heb , haar een drietal orgasmes voordat ik mijn wonderzaad spuit.

Karin in het er eigenlijk niet mee eens dat ik dat schilderij wil kopen en is er als de kippen bij wanneer die Irene mijn belt om de afspraak te bevestigen. Ik ken die vrouw ergens van vanuit het verleden maar kan er niet de vinger opleggen. Ik haal mijn schouders op en beloof Irene dat alleen ik en Karin zullen komen, naast mijn team experts die in de stad daar aanwezig zullen zijn.

Ik heb veel geld, maar ben verre van dom, en vertrouw zeker niet iedereen. Karin is al druk in de weer met de nodige veiligheidsmaatregelen en ik regel mijn privéjet. Eén van de pluspunten als je puissante rijk bent.

Los van het regelen most ik nog één dingetje uit mijn persoonlijke kluis halen. Iets waardevols van mijn moeder en liet het om mijn vinger glijden.

2 uur later zaten we hoog in de lucht. Karin was hyper. Nerveus om mijn geld en om mij. Oplichters zijn ook wel eens gewelddadig al komt dat niet veel voor. Eva, mijn eerste stewardess/yogadocente, kwam zoals gewoonlijk in haar flinterdunne witte legging en topje langs om mij een massage te geven.
“Vandaag is Karin de gelukkige, ze heeft het harder nodig dan ik”. Karin sloeg haar ogen op en ging toch mee. De volledige behandeling Eva!! Een geheimzinnige glimlach ontstond over haar engelachtige gezicht. “Uiteraard Maria”.

Geen enkele vrouw kon haar vingers onderarmen en wat ze allemaal meer gebruikte weerstaan. Onmogelijk. Het kreunen wat wat nog van de eerste knedingen waren ontglipte de kleine intieme sparuimte. Al snel ging het over in zuchten en dieper kreunen tot ik zeker wist dat Karin zich overgaf en in de wereld van multiple orgasmen kwam. De eerste van vele die Eva haar zou geven.

Ik facetimde met Felien om te vragen wat haar vorderingen waren maar zij moest het kort houden omdat Linda er net aankwam in het leuke gezellige restaurantje. Felien keek anders dan normaal. Een blos op haar wangen toen die Linda die ze naakt geschilderd had aanschoof. “Laat haar eens zien Goedele”, zei ik netjes.
Soortgelijke blosjes op haar wangen. Die twee waren verliefd, dat was wel duidelijk, alleen vroeg ik mij af of ze zelf wel wisten.

Volledig ontspannen komt Karin met knalrode wangen en nog steeds spijkerharde tepels terug van haar ontdekkingsreis. “Veel water drinken, Karin”, je bent erg veel vocht verloren. De legging en topje was doorweekt van Eva. Zoals ook bij mij altijd gebeurde laat Eva je squirten. En niet gering. Karin bloosde enorm. Ze moest verboden worden en de rust naast haar kalme eigen keerde weer terug.

Langzaam drukte ik mij tegen haar aan, dit moment, was uniek. Ik liet haar mijn hand zien met om mijn ringvinger twee ringen.
“Waarom heb jij daar 2 ringen, vroeg Karin zacht. Die ene, is de ring van mijn overleden moeder, en vroeg mij af of jij hem wil dragen.

Karin keek verwondert, toen ik de prachtige ring van de mijn schoof en wachte tot Karin haar vinger aanbood. De tranen van blijdschap en liefde stroomde over haar wangen en ik hield het ook niet meer droog toen de ring om haar vinger gleed. “Wil je mijn vrouw worden” liefste……

Mijn afspraakje met Linda is volledig uit de hand gelopen en van zodra ik besefte wat er aan het gebeuren was, nam ik vluchtig afscheid en liet Linda verward achter. De voorbije uren heb ik alles even op een rijtje kunnen zetten. Ik moet professioneel blijven en denken aan mijn doel, Linda en Luc te pakken krijgen en voor jaren achter de tralies krijgen. Ik haal even diep adem en bel vervolgens Linda op. Ik zet een liefdevolle stem op en wacht tot Linda de telefoon opneemt. "Hallo schat met Goedele." Sorry, dat ik zo kortaf was, ik heb een paar moeilijke relaties achter de rug en het werd me allemaal wat te romantisch. Maar ik moet misschien niet zo kinderachtig zijn. Heb je zin om met me te gaan eten bij Hotel Dubois?" Even krijg ik geen reactie en het zweet druipt over mijn voorhoofd. Iets wat niet van mijn gewoonte is, want normaal gesproken ben ik de rust zelve. Na een korte stilte reageert Linda op mijn vraag. "Ik was al bang dat ik je nooit meer zou horen, natuurlijk wil ik me je mee gaan." "Okee, dan zie ik je dan. Ik kijk er naar uit. Ik stuur je het juiste adres en het uur nog door." We verbreken de verbinding en ik ga me alvast klaarmaken. Nog eventjes Felien, nog even doen alsof en dan kan je die bende eindelijk opdoeken. Als ik uit de douche kom, zie ik dat Maria mij gebeld heeft. Ik beluister mijn voicemail. "Hoi Felien, Maria hier. Karin en ik hebben straks afgesproken voor de overdracht van het schilderij. Heb jij al meer informatie? Ik denk echt dat de zaak te vertrouwen is hoor, maar moesten er nieuwe elementen opduiken in je onderzoek, mag je mij altijd bellen. Tot snel." Shit, ik moet via Linda bewijzen te pakken krijgen voor Maria betaalt heeft, anders is het te laat. Ik maak me verder klaar en vertrek even later naar hotel Dubois.

Ongeduldig zit ik te wachten aan een tafeltje als Maria mij belt. Lang kan ik niet praten want ik zie Linda het hotel binnenkomen. Ik voel weer een bijzondere tinteling door mijn lichaam gaan als ik haar zie verschijnen. Ze ziet er prachtig uit. "Hey Goedele, wat fijn je terug te zien, ik heb je gemist", zegt Linda met een warme glimlach die waarschijnlijk zo nep is als iets. We kletsen wat over wat er gebeurd is. "Het was echt super fijn Linda, maar ik was nogal in de war. Sorry dat ik zo plots weg liep." Ik heb twee flessen wijn besteld en hoewel ik zelf amper drink, blijf ik Linda haar glas steeds bijvullen. Dit heeft het gewenste effect als Linda opstaat en naar het toilet gaat. Dit is mijn kans. Ik neem haar handtas bij mij en doorzoek alles tot ik haar agenda vind. Na even te bladeren, zie ik Luc zijn naam erin staan en daarbij 'Overdracht Matisse MVW'. Dat moet over Maria gaan. Ik wist dat ik iets zou vinden. Ik tref nog wat vervalste documenten aan en neem overal foto's van. Als ik dit aan Maria laat zien, dan zal ze de verkoop nooit laten doorgaan. Ik heb net op tijd alles weer netjes opgeborgen als Linda terug komt. "Zo, we zullen maar eens iets bestellen om te eten zeker?" stelt ze voor. Ik haal mijn schouders op. "Weet je Linda, eigenlijk kan ik het beste vertrekken." Linda kijkt mij verbaasd en teleurgesteld aan. Ik doe teken aan het tafeltje achter haar waar Saar en Bjorn zitten. Mijn twee contactpersonen bij de politie die ik gevraagd heb mij dekking te geven. Ze komen dichterbij en slaan Linda in de boeien. "Goedele? Wat heeft dit te betekenen?" "Sorry Linda, je bent mega aantrekkelijk en echt mijn type, maar ik date geen oplichtsters. Ik heb een afspraak met de baas van het hotel. We mogen zijn kantoor gebruiken om Linda te ondervragen. Breng haar naar de derde verdieping", zeg ik tegen Bjorn en Saar. Samen brengen we de geboeide Linda naar het kantoor en zetten haar op een stoel. "Mooi zo. Jullie twee ondervragen haar en dan ga ik naar de overdracht toe. Onderweg breng ik Maria en Karin op de hoogte en lever hen de bewijzen van de vervalsing. Na de ondervraging brengen jullie Linda naar het politiekantoor en slui..." Ik kan mijn zin niet afmaken als ik de loop van een pistool tegen mijn achterhoofd voel drukken. "Ik had kunnen weten dat dit een slecht plan was", hoor ik een stem achter mij. Bjorn en Saar trekken hun wapens. "Wapens op de grond! Eén verkeerde beweging en ik schiet een gat door haar hoofd." Na even aarzelen doen Bjorn en Saar wat er van hen gevraagd wordt. "Luc! Klootzak!" zeg ik razend. "Rustig Felientje, ik ga je niks doen. Ik wil alleen geen drie miljoen door mijn vingers laten glippen, begrijp je toch wel." Luc verplicht Bjorn om Linda los te maken waarna ze op Luc zijn commando de wapens van de grond neemt en Bjorn en Saar zelf vastmaakt met hun eigen handboeien. "Net op tijd he Lin, maar goed nu staat er niets ons meer in de weg. We nemen Felien mee en als de overdracht rond is, rekenen we wel met haar af." Linda kijkt Luc geschrokken aan. "Wat ben je van plan Luc, wij zijn toch geen moordenaars?" "Geen zorgen Linda, wat ik met haar ga doen weet ik nog niet, maar ze is ons al veel te lang een doorn in het oog en het wordt tijd om een voorbeeld te stellen." Luc brengt mij onder schot naar hun auto. Hij zet zich achter het stuur terwijl Linda plaatsneemt naast mij op de achterbank om mij in de gaten te houden. Met een zo neutraal mogelijk gezicht om mijn angst te verbergen vertrekken we richting ik weet niet waar.

"Wil je mijn vrouw worden?" zegt Maria en ik geef een gilletje van vreugde. "Ja, Jaaa" roep ik overgelukkig en zie dat dat Maria de ring over mijn vinger schuift. Vanaf het eerste moment dat ik haar zag, hou ik al van deze lieve en mooie vrouw. Niet voor haar geld, ik zou ook van haar houden als ze niets had. En ik wil zeker met haar trouwen. Gelukzalig kruip ik tegen mijn vrouw aan en kus haar lippen. "Wat een mooie ring.." zeg ik. Ik zie dat Maria ook hitsig is en ze geeft een teken aan Eva om zich terug te trekken in de andere ruimte. Ik knoop het bloesje van Maria open en kneed haar prachtige boezem. Het vliegtuig heeft behalve comfortabele stoelen ook een bed en ik til Maria op en leg haar er in, snel stap ik uit mijn rok en bloes en kruip naast haar. Terwijl Maria mijn beha uittrekt, vrijen we minutenlang, dan begint ze aan mijn string en even later liggen we naakt tegen elkaar, hoog in de lucht. Ik voel de inmiddels stijve pik van Maria tegen mijn buik wrijven en ik klem mijn vingers er om heen. Langzaam maak ik trekkende bewegingen. Dan zakt mijn hoofd naar beneden en ik plooi mijn lippen rond haar roodpaarse eikel. Maria geeft kleine kreuntjes en woelt met haar handen door mijn haar. Ik vinger haar kutje dat drijfnat is en speel met haar schaamlippen.

Als we onze wip hebben gemaakt, kleden Maria en ik elkaar weer aan en controleer ik de Smith & Wesson, maak de cilinder schoon en doe de kogels er in, dan klem ik het wapen in de dijholster onder mijn rok en zie Maria opgewonden toekijken. "Ik vind dat zo spannend," zucht ze, "alsof ik seks heb met een vrouwelijke James Bond." "Waar gaan we trouwen?" vraag ik. "Op mijn eiland," zegt Maria. "Ik heb de oude kapel laten restaureren en een ambtenaar uit Jamaïca uitgenodigd." "Allemaal voor mij?" zeg ik, terwijl ik het drankje aanpak dat Eva me aanreikt. "Voor wie anders," lacht Maria, "en de Matisse komt in mijn privé-museum." Ik vertel dat alle beveiliging is geïnstalleerd en dat de verzekeringsmaatschappij tevreden is." "Heel goed," zucht Maria, "ik weet dat mijn kunst net zo veilig is als ikzelf in jouw handen." We nippen aan onze drankjes en horen dat de piloot de landing inzet.

Als ik in de auto zit, gaat er van alles door me heen. Felien heeft me laten arresteren en toen werd ze overmeesterd door Luc die duidelijk slimmer was dan ik en vermoedelijk Felien is gevolgd. Luc weet altijd alles. Hij heeft overal informanten en beschikt altijd over een plan B. Toch ben ik niet opgelucht. Ik was eigenlijk blij dat Felien me liet arresteren. Eigenlijk loop ik al tijden met het idee rond om uit het milieu te stappen, een eerlijke baan te zoeken en niet altijd over mijn schouder hoeven te kijken. Bovendien ben ik tot over mijn oren verliefd op Felien. Ik had het weggeduwd, maar toen ik haar weer zag in het hotel, kwam alles weer terug. Ik wil haar vrouw zijn. Het was wel een koude douche dat ze geen relatie met me wilde en me een oplichtster noemde en me vervolgens arresteerde. Zo koel, zo berekenend. Maar liefde laat zich niet dwingen en ik ben verliefd. Nog altijd. En nu wil Luc mijn geliefde vermoorden. "Hier doe haar deze polsbandjes om," zegt Luc en gooit een stel handboeien naar me toe, zonder zijn blik van de weg af te houden. Ik laat het ijzer om de polsen van Felien glijden, maar klik ze niet vast. Als ze een flinke ruk geeft, schieten ze weer open. Ze kijkt me verbaasd aan en ik geef haar een knipoogje.

We komen aan bij het huis dat Luc heeft geregeld. Ons tijdelijke hoofdkwartier. Het is een onbewoonde villa waar Luc de sleutels van kreeg als een soort kraakwacht. Mijn moeder en Ruben zijn er niet, die zijn al naar het zogenaamde kunsthandeltje van Ruben bij het Spui en mijn moeder, Irene, is naar Schiphol om Maria op te halen. "De handboeien zitten niet op slot," weet ik in het oor van Felien te fluisteren. Luc neemt haar mee naar de kelder en doet de deur op slot. Ik kijk goed waar hij de sleutel opbergt. Als hij naar de zolder loopt waar zich zijn werkkamer bevindt, zegt hij tegen me. "We moeten snel zijn, als ze die twee agenten vinden, gaan ze op zoek naar Felien. Ga vast pakken en alles in de auto laden. Dan rijden we naar het ontmoetingspunt om Irene en Ruben op te halen met het geld." Ik knik en wacht tot hij boven is, dan loop ik naar het kastje waar hij de sleutel van de kelder heeft opgehangen en neem die mee. Ik maak de deur open en loop de keldertrap af. "We gaan zo weg," zeg ik, "ik laat de deur van de kelder open..." "Waarom help je me?" vraagt Felien, "ik heb je afgewezen, je gearresteerd en..." Ik duw mijn vinger op haar mond. "Omdat ik van je houd..." Ik geef haar een innige zoen op haar mond en loop weer naar boven, doe de deur dicht, maar sluit hem niet weer af en hang de sleutel terug. Dan loop ik naar boven om mijn koffer te pakken.

Al die tijd dacht ik dat de interesse van Linda voor mij gespeeld was. Ik had wel al in de gaten dat ze besefte wie ik echt was en net daarom heb ik een versnelling hoger geschakeld om haar zo snel mogelijk te arresteren. Maar wat ze nu doet, laat mij stomverbaasd achter blijven. Linda negeert de orders van Luc en komt de deur van het hok waar ik opgesloten zit openen. "Waarom help je me?" vraag ik nog als Linda zegt dat we zo dadelijk weg zijn. "Ik heb je afgewezen, je gearresteerd en..." Zonder mij te laten uitspreken, drukt Linda een warme zoen op mijn lippen. "Omdat ik van je houd", zegt ze met een klein glimlachje. Ze zoent me opnieuw en deze keer passioneel waarna ze haar omdraait en de trappen opgaat. Ik ben helemaal van de kaart, maar echt vertrouwen in Linda heb ik nog niet. Linda is leep en berekend, wie weet is dit ook allemaal gespeeld en hoort dit alles bij één of ander gestoord plan van de bende van Luc. Al weiger ik diep vanbinnen om dit te geloven. En ik besef ook hoe dat komt. Ik ben mijn hart verloren aan deze jonge, vurige schoonheid. Wie had ooit gedacht dat ik me zou laten verleiden door een femme fatale als Linda. Maar zelfs ik als professionele detective blijf een mens en ik ben verliefd, smoorverliefd op de aantrekkelijke oplichtster. Als ik eventjes al niets meer gehoord heb, duw ik zachtjes de deur van mijn cel open. Ik sluip de trappen op en hoor Luc en Linda praten. "Kom Lin, we moeten gaan. Zoals beloofd ga ik Felien niet doden, maar hier komen wij niet meer terug. Als de politie deze plek op tijd vindt, kunnen ze Felien redden en anders zal ze jammer genoeg omkomen van de honger en dorst. Maar wat er ook gebeurd, tegen dat ze achter ons aankomen zitten wij al lang ergens op een strand ver van hier. Ben je klaar Linda?" "Ik dacht zo Luc, misschien kan ik beter hier blijven voor het geval Felien toch zou ontsnappen. We mogen haar echt niet onderschatten. Jij belt mij gewoon van zodra jullie het geld hebben en dan kom ik naar het privé vliegveld en vluchten we met ons viertjes." Aan de stilte te horen, is Luc aan het twijfelen over het voorstel van Linda, maar uiteindelijk stemt hij toe.

Even later hoor ik een wagen wegrijden en hoor de trappen naar de bovenste verdieping kraken. Ik sluip de kamer binnen en in een hoek zie ik mijn tas liggen met mijn spullen erin. Zelfs mijn revolver ligt er nog, verborgen achter een dubbele wand. Met mijn wapen geladen sluip ik de trappen omhoog tot ik gerommel hoor uit één van de kamers. Geruisloos open ik de deur en tref Linda aan met haar rug naar mij gericht. Ze is haastig aan het inpakken, ik nader haar langzaam en eenmaal ik dichtbij genoeg ben, druk ik de loop van mijn revolver tussen haar schouderbladen. Geschrokken veert ze omhoog. "Geen woord! Handen omhoog en langzaam omdraaien", fluister ik bevelend toe. Linda gehoorzaamt en we kijken elkaar recht in de ogen. "Waarom zou je mij willen helpen?" zeg ik met een stalen gezicht. Linda stottert een beetje angstig en fluistert dan: "Omdat ik smoorverliefd op je ben. Ik wil niet langer meewerken met Luc, ik wil vertrekken met jou en voor altijd bij jou blijven. Ik houd van je!" Ik blijf intimiderend kijken, maar mijn gevoel zegt dat ze het meent en ook dat ik hetzelfde voel voor haar. Langzaam, maar zeker laat ik mijn wapen zakken en als Linda mijn blik ziet veranderen durft ze haar handen naar beneden te doen.

Ik werp mijn revolver opzij, stap naar Linda toe en begin haar passioneel te zoenen. We slaan onze armen om elkaar heen en gaan helemaal op in elkaar en in ons liefdesspel. Linda zet een paar passen nar achteren tot ze achterover op het bed valt en ik op haar beland. Onophoudelijk kussen we verliefd verder tot ik plots opschrik en me iets realiseer. "Wat scheelt er?" vraagt Linda. "We moeten gaan, we moeten Maria en Karin tegenhouden voor ze Luc het geld geven." Ik neem Linda haar hand, maar zij houdt mij tegen. "Wacht! Ik heb Luc vandaag op een andere manier leren kennen. Als ik hem niet omgepraat had, had hij jou gedood. Als we Luc proberen te stoppen op de ontmoetingsplek vallen er misschien slachtoffers." "Wat stel je dan voor?" vraag ik ongeduldig. "Luc weet nog niet dat ik nu aan jou kant sta. Ik kan voorlopig nog even dubbelspion blijven spelen. Ik wacht tot Luc mij belt na de overdracht en als hij mij hier komt oppikken, verbergen jij en de politie jullie rond het huis. Als Luc, Ruben en mam... euh Irene hier dan toekomen, arresteren jullie hen." Ik bekijk Linda wat angstig. "Ik weet het niet schat, wat als er jou iets overeenkomt?" Linda glimlacht. "Ik heb echt al voor hetere vuren gestaan hoor." Na even twijfelen besluit ik akkoord te gaan. "Okee afgesproken, maar geen risico's nemen he jij, niet de heldin willen uithangen. Jij blijft hier en ik bel de politie commissaris dat ze eerst Bjorn en Saar gaan bevrijden en nadien naar hier komen. Bel me op als je meer nieuws hebt." Ik geef Linda nog een warme kus en verlaat het huis. Ik hoop maar dat ik geen foute gok heb gemaakt met Linda zo plots zo veel vertrouwen te geven.

Ik sta op Schiphol te wachten op Maria en ik ben niet de enige. Naast mij staan twee deskundigen die het schilderij al hebben getest. Uitgebreid trouwens. Nog niet alle resultaten zijn binnen, begrijp ik, maar ik maak me er geen zorgen over. Francois is geweldig. Dan verschijnt Maria. Als eigenaresse van een privéjet hoeft ze geen zorgen te maken over douaneformaliteiten. Ze wordt vergezeld door een mooie slanke en sportief ogende vrouw. Duidelijk de lijfwacht. We schudden handen en Baltense, de leider van het team deskundigen overhandigt Maria een blauwe folder met daarin het rapport. "Alles klopt," zegt hij, "de handtekening, de ouderdom moet nog bevestigd worden, maar het loodgehalte is van verf uit die tijd, op de röntgen zagen we een vage voorstelling van een landschap waar Matisse kennelijk overheen heeft geschilderd. Het is zijn stijl en volgens Clara is dit werk een sensatie. Het is een schakel tussen zijn leerperiode en zijn rol als voorman van de fauvisten." Maria knikt. "Goed," zegt ze, "wanneer wordt de ouderdom bevestigd?" "Als het goed is, over een half uurtje," zegt Baltense.

Als we bij het kunstwinkeltje van 'La Haye' voorrijden, wordt Baltense mobiel gebeld. Hij luistert even intens, bromt iets van 'bedankt' en zegt dan tegen Maria. "Het klopt, de datering klopt..." Ik zie Karins gezicht betrekken. "Weet je het echt zeker, Maria?" vraagt ze bezorgd. Maar Maria is niet meer te houden. We stappen uit en ze loopt gelijk door naar het winkeltje. Ruben vermomd als La Haye kijkt zogenaamd kwaad naar de plotseling binnen stappende Maria. "Wat mot dat? Wie ben jij?" "Meneer La Haye..." kom ik tussenbeide. "Dit is Maria van Willigen, zij wil de Matisse kopen.." "Hum," zegt Ruben. "Waar heeft u het schilderij verkregen, meneer," zegt Maria. "Dat gaat je niks aan," zegt Ruben in zijn rol als knorrige kunstverkoper. "Maar u heeft toch wel echtheidspapieren?" zegt Karin. Als antwoord gooit Ruben wat documenten op tafel, razendknap gemaakte vervalsingen. Karin bekijkt ze, evenals Maria. "Het ziet er goed uit," zegt de lijfwacht. Ik zet mijn tablet op de toonbank. "Zullen we het geld dan maar overmaken?" "Goed," zegt Maria en ze geeft haar rekeningnummer. Ik wil het inkloppen, maar dan zwaait plotseling de deur open en stormt Felien naar binnen. Ze richt een gemeen uitziende revolver op mij en doet tegelijk een stap opzij om een aantal agenten binnen te laten. "Niemand beweegt zich," zegt ze. Ze wendt zich tot Maria. "Ik heb bewijzen dat ze je proberen op te lichten Maria," zegt ze.

Sorry Irene, maar heb je de voorgaande schakels wel gelezen? Daar staat juist dat Felien en de politie naar het huis van Luc komt om mij en Luc en de rest van het team na de overdracht te arresteren...nou ja, ik maak er wel wat van!

Nadat Felien is verdwenen, zit ik te wachten op Luc. Ik kijk op mijn horloge, de overdracht zal inmiddels wel geweest zijn. Dan gaat mijn telefoon. "Ja?" zeg ik nauwelijks hoorbaar. "De zaak is stuk!" Het is Luc, hoezo is de zaak stuk? Is er iets gebeurt met Felien? De angst slaat op mijn hart. "De politie is de zogenaamde winkel van La Haye binnengevallen. Irene en hij zijn gearresteerd. Die Felien was er ook. Hoe kan ze ontsnapt zijn? Ze zat toch in de kelder..." Ik stamel iets dat ik in slaap was gevallen en niks heb gemerkt en gelukkig gelooft hij mij. "Ik zat op de uitkijk toen ik die rooie nepsmeris zag aankomen in een politiewagen en met een arrestatieteam. Het geld was nog niet overgemaakt, nu zijn we en het schilderij kwijt en het geld, shit!" Ik zeg niks en zie hoe de deur opengaat en Felien in de deuropening verschijnt. Ik leg mijn hand op mijn lippen. "Wat ga je doen, Luc?" zeg ik. "Ik smeer hem," zegt Luc, "een tijdje onderduiken op Formentera, naar onze villa daar, ik zie je op het vliegveld. Ik heb onze tickets al..." Hij verbreekt de verbinding en ik kijk naar Felien. Ze rent naar me toe. "Was dat Luc?" Ik knik. "Hij wil ontsnappen, ik moet naar het vliegveld..." Felien schudt haar hoofd. "We gaan hem daar aanhouden, waar wil hij naar toe?" "Naar Formentera," zeg ik, "daar heeft hij een villa." Felien pakt haar telefoon en praat enige tijd. "Geregeld," zegt ze, "zodra hij zich meldt bij de gate houdt de marchaussee hem aan." Opgelucht vlieg ik haar om de nek. "Maar waarom hield je nou toch de bende van Luc aan bij dat winkeltje," zeg ik als we enige minuten intens hebben gezoend. "Ik belde de politie en die stond al klaar om binnen te vallen bij La Haye," zegt Felien. "Het was uit mijn handen. Een van die deskundigen heeft met opzet gelogen tegen Maria. Hij ontdekte dat de Matisse zo vals als wat was. Maar hij was bang dat Maria zich zou verraden, dus belde hij vlak voor de overdracht de politie. We waren nog maar net op tijd. Alleen Luc was er niet bij." We gaan op de bank zitten en Felien streelt mijn gezicht. "Ik laat je niet meer gaan," zegt ze zacht, "stop je me niet in de gevangenis?" zeg ik. "Nooit," zegt ze, "ik hou ook van jou, ik ga liegen en liegen en er voor zorgen dat niemand je verdenkt." "Maar mijn moeder dan," zeg ik, "en Ruben?" "Die houden hun mond," zegt Felien, "het zijn allebei doorgewinterde zwendelaars en die praten niet tegen de politie. Maar misschien moet je even het land uit. Maria heeft aangeboden dat we mee kunnen vliegen naar haar eiland om ons te bedanken dat we er voor hebben gezorgd dat ze geen vijf miljoen is kwijt geraakt..."

Het was een heftige dag, maar ik ben wel opgelucht dat we de verkoop op tijd hebben kunnen tegenhouden. Irene en Ruben blijven nog een tijdje op het politiebureau tot ze worden overgebracht naar de gevangenis. Als ik die nacht in bed lig met Linda slapend op mijn borst kan ik de slaap niet vatten. Het blijft wringen dat ik Luc niet te pakken heb gekregen. Plots krijg ik telefoon van Bjorn. Ik kijk naar Linda, maar zij is zo uitgeput dat ze er niet wakker van wordt. Zonder al te veel te bewegen, neem ik mijn telefoon van het nachtkastje. "Bjorn?" fluister ik. "Felien? Ik vrees dat ik slecht nieuws heb. We hebben de hele avond en nacht de wacht gehouden en er staan overal agenten opgesteld, maar van Luc geen spoor. En dat is nog niet alles", vervolgt hij. "Irene en Ruben zijn ontsnapt uit de cel. Alles wijst erop dat Luc hiermee geholpen heeft. We zijn hen nog achterna gegaan en hebben gezien hoe Irene in een helikopter stapte. Ruben probeerde tijd te rekken door op ons te schieten. Toen een agent terug vuurde, werd Ruben geraakt. Hij is ter plaatse overleden. Maar Irene en waarschijnlijk dus ook Luc zijn er vandoor." Mijn hart gaat tekeer. Als Luc en Irene gevlucht zijn, zullen ze vermoedelijk snel contact opnemen met Linda en als ze ontdekken dat Linda mij geholpen heeft, loopt ze groot gevaar. "Bedankt voor het bellen Bjorn, ik ga morgen meteen beginnen aan mijn onderzoek. We moeten Luc en Irene vinden. Ik heb al een vermoeden waar ze kunnen zitten, maar deze keer moeten we het slimmer aanpakken dat ze voor jaren achter de tralies vliegen." Ik verbreek de verbinding en neem Linda stevig in mijn armen. Meteen daarna bel ik naar Maria. "Hey Maria, sorry dat ik je nog stoor op dit uur, maar ik heb slecht nieuws." Ik vertel het hele verhaal van de ontsnapping en dat Luc en Irene zich mogelijk schuilhouden op Formentera. Aan Maria haar stem te horen, wordt ze momenteel verwend door Karin, maar ze klinkt toch ook een beetje ongerust. "Dankje voor het bellen Felien, maar wat gaan we nu doen?" "Je weet wel die Linda he, dat hulpje van Luc, wij zijn een koppel nu. Ze is gestopt in de criminele wereld en we willen samen een toekomst uitbouwen. Luc weet dit alleen nog niet en als hij het ontdekt, loopt Linda groot gevaar. Ik wou jou vragen of je alvast haar kunt meenemen naar jouw eiland. Ik ga naar Formentera, Luc achterna en van zodra hij gevat is, kom ik ook naar jullie toe." "Geen probleem", reageert Maria lief. "We komen haar morgen ophalen. Slaapzacht." Linda slaapt rustig verder en even later val ik ook in slaap.

De volgende morgen ben ik een ontbijtje aan het bereiden als Linda enkel gehuld in een string de trappen afkomt. Ik fluit even naar haar waarna ze glimlacht en door haar haren streelt. Ze neemt plaats aan tafel en ik geef haar een bord met een vers bereide omelet en schenk een vers geperst appelsiensapje uit. Ik zet me tegenover haar en Linda ziet meteen dat er iets scheelt. "Gaat het wel met je?" vraagt ze bezorgd. "Ik heb geen goed nieuws schat. Luc heeft Irene helpen ontsnappen en samen zijn ze gevlucht. Ruben is door de politie dood geschoten." Ik zie Linda in paniek slaan en ga naast haar zitten om haar te kalmeren. "Rustig schatje, rustig. Goed in- en uitademen. Ik heb met Maria gebeld. Jij kunt vandaag al met hen mee naar haar eiland. Ik kom naar jullie toe van zodra we Luc en je moeder hebben." "Wat!" schreeuwt Linda. "Nee, ik blijf bij jou." "Het is te gevaarlijk liefje, bij Maria ben je veilig." Mijn telefoon belt en het is Maria. "Hoi Felien, we zijn onderweg naar jullie. Ik heb het met Karin besproken en we laten je niet alleen gaan. Op mijn eiland is er voldoende beveiliging, dus Linda en ik zijn daar veilig. Karin gaat met jou mee naar Formentera." "Okee, dat is inderdaad misschien beter", reageer ik instemmend. "Beloof me alleen om goed voor Linda te zorgen he, ze is mijn alles", zeg ik terwijl ik liefdevol door haar haren streel. "Ze zijn onderweg Lin, Karin gaat mee met mij en jij kunt bij Maria blijven. Je moet je geen zorgen maken, ik zal dit oplossen, zodat wij voor eeuwig samen kunnen blijven." Linda knikt en we zoenen innig tot we worden onderbroken door de bel.

De zwendel is mislukt. Iets of iemand heeft ons verraden! Ruben en Irene zijn opgepakt. En ik weet niet waar Linda uithangt. Even geef ik toe aan mijn woede, maar dan probeer ik nuchter na te denken. Ruben en Irene moeten weer vrij komen en ik moet Linda zien te vinden. Gelukkig heb ik een groot netwerk, opgebouwd in al die jaren dat ik de boel bezwendel. Al snel kom ik twee dingen te weten: Irene en Ruben zitten in het Huis van Bewaring, en Linda heeft de boel verlinkt. In plaats van dat ze Felien heeft verleid om zo meer te weten te komen over wat ze allemaal weet is Linda bezweken voor de charmes van Felien. Die gaan het nog merken, zowel Felien als Linda. Maar eerst Irene en Ruben. Ik heb een aantal mensen van mij vermomd als politieagent en als Ruben en Irene in een politiebusje terugkeren van de Rechter-commissaris naar het Huis van Bewaring overvallen we het busje. De begeleidende politieauto wordt bestuurd door mijn mensen. We overvallen het busje stoppen de agenten er geboeid in en vluchten weg. Maar domme pech! De helicopter is te laat en er ontstaat een vuurgevecht waarbij mijn mensen en Ruben worden geraakt. Ik weet nog Irene in de inmiddels gelande heli te sleuren en we stijgen op. De helicopter brengt ons naar een privévliegveld waar ik tegen veel geld een piloot hebben omgekocht om ons per privévliegtuig naar Formentera te brengen. Daar hebben we genoeg voedsel, drinken en wapens om het desnoods een jaar uit te houden.

Onderweg praat ik met Irene. Ze is helemaal overstuur vanwege de dood van Ruben. We horen het van de piloot. Als ik haar dan vertel over het verraad van Linda is ze helemaal van slag. Als verdoofd zit ze in haar stoel en reageert niet op mijn vragen. Pas als we op het vliegveld van Ibiza landen begint ze weer te reageren. De piloot weet ons snel door de douane te loodsen en een snelle auto bestuurt door Elvira mijn helpster op Formentera rijdt ons naar de veerpont. We hebben ons vermomd. Ik heb mijn hoofd kaal geschoren en een grijs ringbaardje opgeplakt. Een bril met nepglazen staat op mijn neus. Irene is van blondje veranderd in een brunette met een heel andere coupe, ook zij draagt een bril met dikke randen en nepglazen, volgens onze papieren zijn we dr. Mattheus Rügger en dr. Hannelore Rügger, archeologen. Elvira meldt de laatste ontwikkelingen. Ruben is inderdaad dood, de twee andere bendeleden zijn gewond naar het ziekenhuis gebracht. De tocht met het autoveer duurt een uur, dan rijdt Elvira ons naar een andere verblijfplaats dan mijn villa. Die is nu verdacht. Ze heeft een andere villa gehuurd dicht bij het strand. Uitgeput ploffen Irene en ik op onze bedden. Ik moet nu eerst slapen en morgen zien we wel verder, voorlopig moeten we ons even rustig houden, interpol zal ons zoeken evenals europol en uiteraard de Spaanse politie.

Felien en ik liggen op een heuvel te kijken naar de villa van Luc. We zijn allebei in zwarte overalls gekleed en bewapend met een Heckler & Koch MP7A1 Machine pistool, en allebei aanvullend een Glock 18 9mm in een holster. Om ons heen liggen mannen van de Guardia Civil, de Spaanse politie. Nadat we Linda hebben afgeleverd bij Maria in een bewaakt hotel op Formentera, zijn Felien en ik met de mannen en vrouwen van de Spaanse politie direct naar de villa gegaan. Het ziet er verlaten uit, zie ik als ik met de verrekijker de villa bekijk. Felien overlegt met de commandant en twee van zijn agenten rijden met een auto naar de voordeur. Ze dragen kogelwerende vesten, maar toch bellen ze omzichtig aan. Op hun bellen wordt niet open gedaan. Dan geeft de commandant een bevel en wordt de deur ingebeukt met een kleine stormram. We stormen het huis binnen. Maar alles is leeg, zelfs de koelkasten, er is geen snippertje papier te vinden, geen kleding, niets. De commandant laat de agenten inrukken en Felien en ik leveren onze uitrusting inclusief wapens weer in.

Terug in het hotel praten we in het penthouse van het hotel, gehuurd door Maria en bewaakt door particuliere bewakers, met Maria en Linda. "Heeft Luc nog een andere villa op het eiland," vraagt Felien aan de laatste. "Niet dat ik weet," zegt Linda. "Misschien hebben ze onder een valse naam iets gehuurd," zeg ik. "Zou kunnen," zegt Felien, "had Luc hier een contactpersoon?" "Ja, een vrouw," zegt Linda, "maar geen idee wie dat is. Luc vertelde me daar weinig over. "Het was wel iemand die afkomstig was van Formentera..." Felien klapt haar laptop open. "Ik heb hier veel gegevens over Luc in staan, allemaal opgeslagen uit diverse bronnen. Ze selecteert een zoekmachine en na enige tijd, roept ze, "bingo!" Ik kijk mee op het scherm. Een knappe jonge vrouw staart ons aan. "Elvira Sanchez-Altoya," leest Felien voor, 'geboren op Formentera, ze is makelaar, "in een ver verleden heeft ze een verhouding gehad met Luc. Dit kan zijn contact zijn..."

Terwijl Felien verder duikt in het leven van Elvira, voel ik de hand van Maria over mijn rug gaan. "Mijn god wat ben je sexy in die overall," kreunt ze in mijn oor. "Ik wil die van je lijf stropen en je helemaal plat neuken." Ik kus haar. Even later lopen we naar onze kamer in het penthouse. Maria pelt mijn overall van mijn lijf en trekt mijn string op mijn dijen. Gelijk duikt ze op mijn kut en likt me zo hard en geil dat ik mijn kutsap in haar mond voel schieten. We klemmen om elkaar heen en ik voel de inmiddels dikke pik van mijn schat keihard tegen mijn buik slaan. Ik prop het ding in mijn natte kut en begin op haar te rijen. Mijn tieten gaan op en neer in het strakke tempo en Maria strekt haar handen er naar uit en begint ze te kneden.

Als Felien na twee uur nog achter haar laptop zit, ga ik naar haar toe. Ik was zo blij toen ze ongedeerd terugkwam van haar expeditie om Luc te vangen, dat ik haar wel mee had willen sleuren naar ons gedeelte van het penthouse om samen te vrijen. Maar ze is erg gedreven om Luc te vangen en blijft maar zoeken. Karin is verstandiger, aan de geluiden te horen, ligt ze nu al enige tijd met Maria te vrijen. Ik geeft Felien een zoen in haar nek en sla mijn armen om haar heen. "Je moet je ook kunnen ontspannen," zeg en mijn handen bewegen zich vrij over haar borsten. Ze draait haar gezicht naar mij en we tongen enige tijd. Dan wendt ze zich weer naar het scherm. "We moeten snel zijn," zegt ze ongeduldig, "anders is Luc is weer gevlogen, hij is zo glad als een aal." Ik zucht en kijk naar het scherm, ik zie foto's van die Elvira met Luc, adressen en allerlei gegevens. "Denk je dat je moeder weer een verhouding is begonnen met Luc?" vraagt ze. Wat nu? Bespaar ik enige jaloezie in de stem van Felien. Ze heeft in het verleden iets met hem gehad. Geen wonder, want die man heeft zeker aantrekkingskracht, niet in de minste plaats vanwege zijn grote pik. Ik ben lesbisch, maar heb ook geen weerstand kunnen bieden, toen Luc me op een avond probeerde te verleiden en ik uiteindelijk voor de bijl ging, al was het alleen maar om een keer kennis te maken met een mannenpik. Het heeft geen vervolg gehad. "Oh ja," stook ik het vuur van de afgunst een beetje op, "mijn moeder is een ex-prostituee en een madam, ze is gek op seks en Luc is een aantrekkelijke man. Bovendien hebben ze vroeger ook al iets gehad. Felien kijkt me ondoorgrondelijk aan. "Waarom wil je dat weten?" vraag ik. "Zomaar..." zegt Felien en ze strijkt door haar haren. Ze tikt op wat toetsen om een en ander op te slaan en zet dan de computer uit. Als ze opstaat sla ik mijn armen om haar heen en we zoenen hartstochtelijk. Het is een vurige langdurige kus waar de vonken van afslaan, het porselein van onze tanden tikt op elkaar en onze tongen verstrengelen.

Ik sleur haar mee naar ons gedeelte van het penthouse en naakt duiken we op het brede bed. Ik voel het hoofd van Felien tussen mijn benen en even later dringt haar tong tussen mijn schaamlippen. Ik roer met mijn handen door haar rode haar en druk haar hoofd stevig tegen mijn vulva. Ik klem mijn dijen rond haar hoofd en voel scheuten van intense geilheid door mijn vagina schieten. Ik laat een lading kutsap los en hoor Felien slikken en proesten. We vrijen weer en ik proef mijn eigen seks op haar lippen. Dan schieten we in een soixante neuf en likken elkaar tot we hevig klaarkomen.

De volgende morgen word ik alleen wakker. Ik sta op en ga douchen, dan kleed ik me aan en loop naar het huiskamer gedeelte. Karin en Maria zijn druk bezig met het ontbijt en Felien zit weer achter de computer. "Er is een doorbraak..." fluistert Karin en wijst op Felien. Ik loop naar mijn vrouw toe en ga naast haar staan. "De politie schaduwt die Elvira," zegt Felien, "ze is makelaar, dus ze heeft veel huizen die ze verhuurt of waarbij ze bemiddelt bij de verkoop. We hebben haar computer gekraakt en dit is een veelbelovend spoor." Ze toont een foto van een villa. "Deze woning is verhuurd aan twee Duitse archeologen: dr. Mattheus Rügger en dr. Hannelore Rügger, Ze doen onderzoek bij de restanten van een Punische nederzetting. Zo dadelijk krijgen we foto's van hen..."

Karin wordt serieus en heeft haar onderzoeksbrein gecombineerd met Felien. Nu ben ik ietsjes jaloers want Felien is ook een hele mooie dame, en stoer. Al weet ik wel dat Linda en Felien hopeloos verliefd op elkaar zijn.

Toch zijn we weer terug op Formentera. Mijn geliefde eiland, waar Luc zich veilig waant. Felien en Karin spitten alles uit en komen steeds dichter in de buurt van Luc terwijl ik alleen maar kan dromen om Karin te verleiden. Haar lichaam spant in een goddelijke overal die zo strak om haar perfecte lijf spant dat ik bijna gek wordt. Met al mijn overredingskracht sleur ik Karin bijna mee om haar te strippen van die supersexy overal. Karin giechelt en duwt haar borsten nog eens extra tegen elkaar en laat haar billen zien die spannen in de stof.

De string is flinterdun en nat van haar sapjes. Ik denk maar niet dat ze geil was tijdens het detective werk met Felien. Mijn pik en staalhard en begint ze mij licht te strelen waardoor ik nog harder wordt.

Haar vagina is zo zacht en spiegelglad Mijn tong en lippen glijden zonder enige moeite tussen de gezwollen lipjes die vol bloed gelopen zijn en al een beetje openstaan. Karin geeft al een voorproefje van haar zoete kutsap klaar om genomen te worden. Hees en brommend schuift ze zeker naar voren en pakt mijn dikke grote pik zonder omwegen naar haar dampende grotje. Geen flauw voorspel meer. “Naai me”, hijgt Karin omontwonden en stoot haar billen dichter naar mij toe om nog meer en dieper te komen.” Ohhh jaaa pak me”, neuk je toekomstige vrouw en maak mij je sletje”. Wilder en wilder worden onze bewegingen en ik pak de zwiepende borsten stevig vast en kneed hard de priemde tepels. Dit is te veel voor haar en ze komt klaar als een echte slet. “Oh dat was lekker Maria” en denkt dat ik klaar ben. Het tegendeel is waar en stoot nu in mijn tempo haar tweede derde en vierde orgasme totdat ze smeekt op te houden, en ze gillend mijn zaad diep in haar ontvangt. Een vijfde orgasme overt een gelukzaligeglimlach op haar gezicht. “Ohhh Maria ik moet nu gaan, op boevenjacht met Felien, maar als ik terugkom wil ik er nog eens 5!”

Linda en ik blijven achter terwijl onze stoere vrouwen Luc en Irene proberen te pakken. Linda heeft dezelfde glimlach op haar gezicht als Karin. Volledig ontspannen. “Ikben bang dat luc hen al ziet aankomen voordat ze er zijn. Hij is super gehaaid”. Ik neem Linda in mijn armen en knuffel haar liefdelijk. Ze drukt zich dicht tegen mij aan en kijkt me vragend aan. Haar handen gaan sneller dan haar mond en ik voel hoe haar hand mijn halfstijve lul vastgrijpt.” Ik ben een vrouw met iets extra”. Linda slikt, en kijkt naar beneden. “Mijn hemeltje, je hebt ook nog een kut”!

De foto's van het Duitse archeologenpaar zijn een teleurstelling, ze lijken totaal niet op Luc en Irene, maar aangezien ze het enige spoor zijn van Felien, gaat ze toch met Karin op onderzoek. Ditmaal zonder politiesteun. Ik blijf achter met Maria, die ik in de afgelopen uren zo tekeer heb horen gaan met Karin. Maria is een knappe vrouw, al ze is niet helemaal mijn type. Ik val op stoere vrouwen, zoals Felien en Karin. Als ik mijn zorgen uit over de zoektocht van Felien, neemt Maria me in haar armen en knuffelt. Het is heel beschermend en lief, alleen wat drukt er tegen mijn zij...? Ik kijk haar vragend aan. Maar voor ik iets kan zeggen, heeft Maria haar kimono opengemaakt en valt er een halfstijve piemel naar buiten. "Ik ben een vrouw met iets extra," zegt ze. Ze komt omhoog en ik zie ook dat onder de ballen nog iets gaapt, een kut! "Mijn hemeltje, je hebt ook nog een kut," zeg ik stomverbaasd. Maria legt me uit dat ze een hermafrodiet is en geboren met zowel mannelijke als vrouwelijke geslachtsorganen en borsten. En wat voor borsten. Mijn god!

Ze doet haar kimono uit en kijkt me uitdagend aan. Ze pakt mijn handen en legt ze op de F-cup. "Ik..ik...ben verrliefd op Felien..." stamel ik. "En ik op Karin!" zegt Maria, "maar seks en liefde zijn verschillende dingen, ben je niet nieuwsgierig?" Zeker ben ik dat, zeker als Maria mijn bloesje openknoopt en uit doen, mijn beha verdwijnt en even later voel ik haar warme lippen op mijn tepels. Mijn handen tasten naar haar snel groeiende pik en voor ik weet, lig ik Maria te pijpen. Het is een tijd geleden, sinds ik een pik in mijn mond had en het smaakt naar meer. "Oh ja," kreunt Maria, "vinger me tegelijk..." Ik duw gehoorzaam mijn vingers in haar vagina en blijf zuigen op die enorme pik. Als Maria supergeil is, duwt ze me naar achteren en trekt mijn rokje en string uit. Ze neemt mijn enkels in haar handen, duwt mijn benen omhoog en uit elkaar en drukt haar eikel tegen mijn schaamlippen. Kreunend voel ik haar lul bij me binnendringen. Ook al iets wat ik in geen jaren heb ondergaan. Ik kijk naar de borsten van Maria die heftig op en neer bewegen.

Ik voel me wel een beetje schuldig naar Felien. Maar volgens Maria is seks gewoon lekker en iets wat je al vrijetijdsbesteding doet. "Liefde is wat anders," zegt ze, "ik hou van Karin en wil met haar trouwen en kindjes krijgen." Ik kreun instemmend, want ik ben intussen op haar recht omhoog staande pik gekropen en beweeg me nu op en neer op die enorme paal. Maria kreunt mogelijk nog harder dan ik en ik voel dat er een climax zit aan te komen. Gelukkig gebruik ik de pil vanwege mijn onrustige menstruatie, want ik zie Maria geen enkel voorbehoedsmiddel gebruiken. Als ze me even later op zijn hondjes neukt, voel ik plotseling grote stromen zaad recht mijn baarmoeder in spuiten. Uitgeput liggen we op het bed als er plotseling op de deur wordt geklopt. "Roomservice..." klinkt het.

Hoewel we goed vermomd zijn, vrees ik dat onze vermomming gelijk zal worden door Linda en vermoedelijk door Felien. Dus terwijl Irene en ik doen alsof we als archeologen een opgraving doen, overleggen we met Elvira. "Er is onderzoek naar me gedaan," zegt de Spaanse, "ik heb een contact bij de politie en die vertelde me dat die rooie bezig is om alle contacten van Luc te onderzoeken en dat mijn naam naar voren kwam." Natuurlijk Elvira en ik hebben in het verleden iets gehad. Ik kijk wat schaapachtig naar Irene, die haar schouders ophaalt. "Viel te verwachten..." zegt ze, "maar wat doen we aan die rooie?" Ik denk even na. Dan verheldert mijn blik. "We gaan haar treffen waar ze het meest van houdt," zeg ik geheimzinnig.

Die middag heb ik me vermomd als een van de obers van het hotel en Irene als kamermeisje. Elvira is ook zo vermomd en we hebben onze onze wapen verborgen onder een laken dat over de trolley ligt die we door de hotelgang naar het penthouse rollen. Mooi, Felien is kennelijk zo vol van zelfvertrouwen dat ze geen bewaking heeft geregeld. Zelfs die lijfwacht van Maria, Karin, is met haar mee. We komen aan bij de deur van het penthouse en Elvira klopt op de deur. "Roomservice!" zegt ze. Even later gaat de deur open en zien we Linda staan in een kimono. Elvira en ik duwen haar terug het penthouse in en we zien Maria, ook in kimono, verschrikt opspringen. "Wat is dit?" gilt ze, "Karin, help!" "Karin is er niet," zeg ik sarcastisch. Op mijn teken springen Elvira en Irene op de twee vrouwen af en drukken een prop met chloroform op hun gezicht. Na enig geworstel zijn ze knock out. "Vlug," zeg ik, "omkleden!" Van onder de trolley pakken mijn vrouwen ieder een verpleegstersuniform en ik trek een witte jas aan en doe een stethoscoop om. Ik pak mijn telefoon en bel naar de twee mannen die Elvira heeft ingehuurd. Na enige tijd komen ze aanrennen met twee brancards op wieltjes. We leggen de twee vrouwen er op en snoeren te vast.

Met de lift komen we beneden. Als we door de lobby rijden, komt de receptionist ons tegemoet. "Ik zag uw mensen al naar boven gaan, dokter," zegt hij angstig, "is het heel erg?" Ik knik. We hebben alle vijf een mondkapje op, hetgeen herkenning zal bemoeilijken. "Een uitbraak van ebola," zeg ik in het Spaans. "We zijn nog maar net op tijd, maar deze vrouwen moeten onmiddellijk naar het ziekenhuis." De receptionist deinst verschrikt terug en even later rijden we in de gestolen ambulance naar het autoveer. Daar herhalen we ons verhaaltje en weer deinst iedereen terug. Als het veer aankomt, maakt de beveiliging zelfs de weg voor ons vrij, zo bang zijn ze voor besmetting. Even later rijden we met loeiende sirene door Ibiza.

Als we bij de opgraving aankomen, zijn de vogels gevlogen. Geen spoor te bekennen van het archeologenechtpaar. Er is niets te zien, zelfs geen gravers of ander personeel. "Verdacht," zegt Felien en wil haar telefoon pakken, maar die begint gelijk te rinkelen. "Wat?" schreeuwt ze, "hoe kan dat?...ja, ik weet het, er waren geen bewakers, die waren elders nodig, maar...hoe?...oh mijn god!" Ze verbreekt de verbinding en kijkt me angstig aan. "Maria en Linda zijn ontvoerd, er was zogenaamd een ebola uitbraak in het hotel, ze zijn afgevoerd in een ambulance en die is naar Ibiza en het vliegveld gereden. Niemand weet waarheen, ze vlogen onder de radar..." Ik verstijf, mijn Maria, mijn aanstaande vrouw! Als ik die Luc te pakken krijg schiet ik eerst zijn pik er af en dan zijn kop! "Wat doen we nu?" zeg ik. "Afwachten," zegt Felien, "Als ze al die moeite doen voor een ontvoering, zullen ze wel iets eisen, geld of een vrije aftocht, anders hadden ze ze wel vermoord." Ik knik, dat klinkt logisch, maar afwachten dat is niets voor mij.

Op Ibiza komt een lange slanke vrouw naar ons toe lopen. Ze stelt zich voor als Augusta Sanchez del Rio, hoofdinspecteur. Ik kijk bewonderend, de vrouw lijkt eerder op een model van Victoria's Secret dan op een politievrouw. Ze is elegant, goed gekleed en loopt even waardig als ze praat. "We hebben in de ambulance een usb-stick gevonden met een boodschap," zegt Augusta. Ze speelt de boodschap af op
een laptop. We horen de stem van Luc: "Linda en Maria zitten op een geheime plek," horen we zijn stem zeggen. Ik zou ze kunnen vermoorden, maar jullie zijn me nog een bedragje schuldig, vijf miljoen euro plus nog eens tien miljoen als schadevergoeding! Geld dat ik ben misgelopen met die schilderijendeal. Een koopje, want Maria is het tienvoudige waard. Het geld moet in kleine coupures in waterdichte vaten worden gestopt, en jullie krijgen nog te horen hoe alles moet worden betaald. Doe geen domme dingen, want als jullie ze proberen te bevrijden zijn ze een lijk!" Er volgt nog wat geruis en daarna stilte. "Shit," zegt Felien. "Hij weet dat Maria schat hemeltje rijk is," zeg ik, "vijftien miljoen is veel geld, maar Maria kan het betalen." "Is er iemand gemachtigd om dat geld vrij te maken?" vraagt Augusta. "Ja, de accountant van Maria en ik moeten samen onze handtekening zetten," zeg ik.

Terug in het hotel zit Felien te peinzen. "Waar zouden ze uithangen?" zegt ze. "Dat kan overal zijn," zeg ik. "Er zijn landen genoeg waar je met je vliegtuig kunt landen en worden bijgetankt, zonder lastige vragen. Allemaal schurkenstaten, en er zijn eilandjes genoeg die onbewoond zijn, waar je twee gijzelaars kunt vasthouden." "Hum..." zegt Felien, "toch zullen ze niet ver weg zijn, want ze moeten instructies kunnen geven en het geld moet worden overgedragen..." Ze pakt een kaart van het Middellands Zeegebied en begint die te bestuderen.

Linda is enorm verbaasd maar haar geilheid overwind en we belanden in een hete vrijpartij die plotseling onderbroken wordt door een klop op de deur. “Roomservice”? Heb jij iets besteld Linda terwijl ze achteloos, nog rozig van onze zwoele sex, de deur opendoet. Ineens staatLuc binnen samen met de moeder van Linda. Het enige wat iknog kan zeggen is “Karin”, wat een lachende Luc wegwuift als hij een lap voor mijn mond houd en ik mij voel wegzakken.

Ik wordt als eerste wakker naast Linda die vast aan mij is gebonden en we nog steeds onze kimono’s aanhebben. Onhandig probeer ik Linda wakker te krijgen maar die is nog diep onder zeil, lijkt het. Een kus op haar mond doet wonderen en ze opent haar ogen. Verschrikt kijkt ze mij aan.

“Niet bang zijn Linda”. Ik heb Luc en je moeder al horen praten. Ze willen geld zien en gelukkig heb ik daar meer dan genoeg van.
Los daarvan heb ik nog steeds het medaillon van Karin om wat een signaal kan uitzenden. Ik hoop maar dat ze het heeft geactiveerd. Er dit niets anders op dan te wachten.

We zuchten beide diep terwijl onze borsten strak tegen elkaar zitten en de moeder van Linda binnenkomt.

Wat een toestanden allemaal. Nu Luc zijn geld met de mislukte schilderijendeal is misgelopen, probeert hij het te recupereren door Maria en Linda te ontvoeren. Karin vertelt dat er overal in het hotel camera’s zijn bevestigd, zo ook in de suite van Maria. We vragen de camerabeelden op om te kijken of we op die manier meer te weten kunnen komen over de plannen van Luc en Irene, maar nog voor we de beelden van de kidnapping te zien krijgen, word ik blootgesteld aan Linda die op haar knieën Maria zit te pijpen. Ik word rood van woede en jaloezie en begrijp niet hoe mijn Linda dit kan doen. Ook Karin komt kijken en is er ook ontzettend van aangedaan. Boos gooit ze haar verlovingsring op de grond. “Ik wist wel dat Maria een hoge seksdrive heeft!” brult ze. “Maar die Linda had haar dochter kunnen zien. Waarom kan Maria nu niet gewoon eens trouw zijn?” Ik knik boos en geïrriteerd. “Ik had dit ook niet van Linda verwacht. Ik dacht echt dat ze voor mij gekozen had.” Op dat moment gaat mijn telefoon, ik neem op en herken meteen de stem van Luc. “Dag Felien, fijn je stem te horen”, zegt Luc lachend. “Waar zijn Maria en Linda?” vraag ik recht voor de raap. “Geduld meisje”, zegt Luc op een rustige toon. “Bezorg ons het geld en jullie krijgen jullie vriendinnetjes terug.” Op dat moment ben ik nog razend op Linda en wil haar het liefst terugpakken omwille van haar overspel. “Ik heb een ander voorstel Luc… Laat Maria en Linda vrij en je krijgt Karin en mij in de plaats.” Verbaasd draait Karin haar gezicht mijn kant uit. “Waar heb je het over?” vraagt Luc die ook duidelijk versteld staat van dit onverwachte voorstel. “Jij mag onze lichamen gebruiken voor jouw genot en we laten jullie nadien vertrekken zonder vervolging.” Luc lijkt diep na te denken en reageert dan met: “Ik bel jou over een uur terug met een antwoord.” De verbinding wordt verbroken en Karin komt gefrustreerd naast mij staan. “Wat ben jij in vredesnaam van plan?” “Luister, jij bent toch ook boos op Maria net als ik op Linda?” Karin knikt alleen maar. “Luc is een smeerlap, maar je kan je oprecht geen betere sekspartner voorstellen. En geloof me, ik ga Luc niet zomaar laten gaan hoor”, zeg ik met een knipoog.

Irene kijkt me verbijsterd aan, als ik haar vertel wat Felien heeft voorgesteld. "Echt?...dan neem je toch niet serieus, wil je die feeks neuken en die halve kerel die voor een vrouw doorgaat? Nee, toch zeker?" Ik zeg niets, maar denk koortsachtig na. Felien was indertijd een van de vrouwen die diepe indruk op me gemaakt heeft. Ik droom nog regelmatig van haar en als ik een roodharige vrouw zie, krijg ik spontaan een stijve. Aan de andere kant, vijf miljoen scoren is ook niet mis. Ik schud mijn hoofd, maar blijf denken aan een ander plannetje. Als ik Felien in mijn macht heb, ben ik van een enorme vijand verlost. Ze is net een pitbull, ik kan haar niet van me los schudden. Ik heb een idee. Ooit heb ik een aanbod gehad van een excentrieke miljardair, een vrouw die heel geheimzinnig verblijft op een eiland, waar ze een soort lunapark heeft gebouwd waar ze regelmatig mensen in vrij laat die moeten zien te overleven in extreme omstandigheden, de hoofdprijs is dat ze zichzelf naar de vrijheid vechten, maar dat is nog nooit iemand gelukt. Die miljardair vrouw had er vijf miljoen dollar voor over voor twee mensen voor haar bizarre arena, op voorwaarde dat het krachtige persoonlijkheden waren, die goed konden vechten en puzzels oplossen. Felien en Karin voldoen ruimschoots aan die eisen. Linda en Maria niet. Bovendien als ik Felien zo kwijt raak, kan ik misschien Linda weer overhalen om terug te komen, is Irene ook weer blij. Ik bekijk het voorstel aan alle kanten en overleg dan met Irene. Die komt met allerlei bezwaren, maar uiteindelijk geeft ze schoorvoetend toe. Want het grote probleem blijft, hoe krijgen we vijf miljoen in contanten losgeld in onze handen. De zwakke plek van elke ontvoeringszaak...

Ik neem contact op met Felien. "Ik heb je voorstel overwogen, Felien, en ik ga akkoord. Maar ik eis wel een overeenkomst die is erkend door de justitie in alle beschaafde landen dat Irene en ik vrij van rechtsvervolging zijn en je moet het meenemen als je naar me toekomt." "En dan laat je Irene en Linda vrij?" zegt Felien gespannen. "Ja," zeg ik. We komen overeen dat Felien en Karin ongewapend naar een vliegtuig gaan dat zal landen op Ibiza. Als het vliegtuig weer is opgestegen en niet gevolgd wordt, zal ik een toestel met Linda en Maria laten opstijgen. Pas als het vliegtuig met Felien en Karin is geland en ik de overeenkomst in handen heb, laat ik het vliegtuig met Linda en Maria landen. Felien gaat akkoord.

Na twee dagen neem ik contact op met Felien. Ze heeft de overeenkomst, getekend door VS, de EU, Israël, China, de Emiraten, Saoedie Arabie. zuid-oost Azie, het VK, Latijns Amerika, Japan en Australië. Spionnen van mij op Ibiza melden dat Felien en Karin aan boord zijn van het privévliegtuig dat ik heb gestuurd. Als ze landen bij mijn verblijfplaats is het vliegtuig met Maria en Linda al opgestegen. Ik verwelkom Felien en Karin en krijg de overeenkomst. Na alles zorgvuldig te hebben gecontroleerd, stuur ik bericht naar het andere vliegtuig, dat de landing naar Ibiza met Maria en Karin inzet. Als Felien vraagt hoe het zit met de seks tussen ons, glimlach en draai me om. Ik kijk naar de computer en zie dat de miljardair de helft van de vijf miljoen heeft overgemaakt. "Geduld meisje," zeg ik minzaam, "ga jullie eerst even opfrissen, dan komt de seks later wel..." Als Felien en Karin onder de douche vandaan komen en zich hebben omgekleed (in weinig flatteuze camouflagekleding) geef ik een teken en een bediende brengt drie glazen champagne. Ik heb twee glazen voorzien van een sterk slaapmiddel. Als we klinken op de overeenkomst, zie ik Felien sluw lachen. Die heeft een plannetje, bedenk ik me, maar wie het laatst lacht... Niet veel later zijn beide dames in diepe slaap.

Als de helicopter opstijgt met de twee verdoofde vrouwen aan boord, neem ik contact op met de miljardair. Als enkele uren later mijn banksaldo op de Zwitserse bank op vijf miljoen staat, weet ik dat Felien en Karin op hun bestemming zijn aangekomen. Met Irene drink ik er (een slaapmiddel vrij) glaasje champagne op. "Wat staat die twee te wachten?" vraagt Irene terwijl ze mijn dikke pik uit mijn broek vist. "Oh, de hel," zeg ik, "het eiland staat niet op de kaart, ligt buiten de scheepsroutes en is voorzien van allerlei bloeddorstige dieren van slangen tot tarantula's. Nog afgezien van het gedeelte dat onze vriendin, de miljardair heeft aangelegd, het is een lunapark van de duivel, vol vallen en hindernissen. Het is tussen twee haakjes, de doodgewaande zuster van Maria, die goed geboerd heeft en velen malen rijker is dan haar oudere zus. Ze is daarbij zo gek als een ui en heeft een bloedhekel aan Maria. Ze wil graag de aanstaande bruid van haar zusje martelen in haar extreme lunapark. "Hum" zegt Irene, terwijl ze zuigt op mijn eikel. Ik kijk nog een keer naar mijn saldo en duw dan mijn pik dieper in haar keel. Life is good!

Als Luc en ik lekker liggen te vrijen in het besef dat er vijf miljoen euro op ons ligt te wachten in Zwitserland, voel ik opeens dat ik zwaar in mijn hoofd wordt. Ik kan amper nog uit mijn ogen kijken en als ik probeer naar Luc te kijken, lijkt ook hij weg te zakken. Opeens voel ik me in een zwart gat vallen.

Als ik bij kom, lig ik in een helicopter op een brancard vastgesnoerd. Naast me ligt nog een andere brancard met een lichaam. Ik neem aan Luc. Verder zitten er gewapende mannen om ons heen. Ik word misselijk. Wat is dit nu? Worden we nu al ontvoerd, als wannebee miljonairs? Zijn het terroristen of gewoon criminelen. De helicopter begint te dalen en voor ik het weet, ben ik met brancard en al uitgeladen en wordt op een strandje neergepoot. Heel schattig allemaal, prachtig strand, strakblauwe zee en een lekker zonnetje. Ruw word ik losgemaakt en op het zand gekieperd. Even later lig ik met Luc in de branding en stijgt de helicopter op. "Waar zijn we?" hoor ik naast me. Luc kijkt me verwilderd aan. "Wat is dit? Een ontvoering?" Ik sta op en zie dat het strand doorloopt tot aan een soort van jungle die er weinig gastvrij uitziet. Ook merk ik dat het vloed is. "Kom Luc, we moeten maar eens wat verder op gaan zitten, want het water komt steeds verder. Zuchtend staat Luc op en we lopen naar de rand van het strand. Dan zie ik plotseling een blonde vrouw lopen...maar..maar...dat is Linda!

"Mam!" hoor ik roepen en naast me vloekt Luc luid en duidelijk. "Linda?" zegt hij. Even later hangt Linda om mijn nek en we omhelzen elkaar. "Wat is er met jou gebeurt?" zegt Luc, "jullie waren vrij, geruild voor Felien en Karin?" "Klopt," horen we een vrouwenstem zeggen, "maar ik denk dat we bedonderd zijn. Het is Maria, die duidelijk niet zo ingenomen is het met het feit dat ze dit strand moet delen met de mensen die haar voor vijf miljoen wilden oplichten. "Nadat we geland waren op Ibiza, werden we in een politiebusje weggebracht. Maar dat busje werd bestuurd door nepagenten, we werden naar een helihaven gebracht en de agenten zeiden dat we naar Spanje zouden worden gebracht voor onze veiligheid. Maar we werden weer verdoofd en vervolgens hier wakker. Weten jullie waar we zijn?" Ik kijk naar Luc. "Ik heb wel een vermoeden," zegt hij, "dit zou wel eens..." "Maria!" horen we schreeuwen en tot mijn verbijstering komt Karin uit de jungle lopen, met naast haar Felien. "...het eiland kunnen zijn waar de zus van Maria haar duivelse lunapark heeft." gaat Luc door.

Omdat het water steeds dichterbij komt, volgen we Felien en Karin die hier eerder waren dan wij en al een soort van hut hebben gebouwd aan de rand van het strand, veilig voor de vloed. Daar krijgen Luc en Felien een knallende ruzie. De verwijten vliegen over en weer en Karin en Linda proberen tevergeefs vrede te stichten, maar dan worden we ruw onderbroken door het geluid van een sirene en klinkt een mechanisch versterkte stem. "Zwijg, stelletje nietsnutten!" Luc en Felien stoppen midden in hun ruzie en we kijken verward om ons heen. "Jullie zijn een smerig sterretje," gaat de stem verder, "denk je nu echt, meneer Luc dat ik je vijf miljoen geef voor de ontvoering van mijn zusje en je er mee weg laat komen? Vieze oplichter en die hoer die bij je is, is al geen haar beter. Hoertjes uitbuiten als Madam en dan zwendelen voor Luc die al meerdere malen is veroordeeld. En Maria met je schijnheilige koppie, je meisje ten huwelijk vragen en haar vervolgens bedriegen met de dochter van Irene. De vrouw die haar zusje altijd in de schaduw stelde en minachtend behandelde. En dan Linda...Linda die al tippelde als tiener, zwendelde voor ze goed en wel kon praten en haar nieuwe liefde nog dezelfde avond bedroog. Karin, ex-commando, ex-politie. Heeft verschillende levens op haar geweten en last but not least: Felien. De incarnatie van de duivel. De rode demon. Doet zich voor als gewetensvolle detective, maar gaat vooral voor haar eigen succes. Ze is net zo'n zwendelaar als Luc maar ze doet het onder de dekmantel van het recht...jullie zijn allemaal veroordeeld voor je slechte gedrag, maar jullie krijgen nog één kans, dit eiland is een groot lunapark vol uitdagingen, vallen en obstakels. Jullie zullen moeten samenwerken om er uit te komen en wie dat lukt kan van het eiland komen, er is een weg uit deze jungle, uit dit eiland... zijn jullie dapper, slim en moedig genoeg?" Dan klinkt er een afschuwelijk lach en zwijgt de speaker.

Met moeite komen we tot elkaar en daalt er een soort rust. “Jullie zijn hier vanwege mij”. Mijn verloren zus maakt iedereen kapot die ik lief heb. Ik kijk Karin aan. “Sorry schat dat ik met Linda heb gevreeen. Linda houd echt van je Felien, die mij ongelovig aanstaart. Voordat ik in die helikopter stapte heb ik een bedrag van 50 miljoen overgemaakt maar dat bleek te weinig te zijn voor Karin en Felien ook vrij de krijgen. Luc kijkt me verrast aan. “Ik vermoede al dat het iets met mijn familie te maken had.

Een ding is zeker, als we niet samenwerken zijn we ten dode opgeschreven. En wat ook zeker is, mijn zus is knettergek en zal ons nooit laten gaan.


Ik neem Karin apart. “Je bent bijna al je geld kwijt” hakkelt Karin. Ach lieve schat. Zelfs mijn zus weet niet hoeveel geld ik heb. Ik heb geen miljoenen, maar eerder miljarden. Jij bent al het geld op de wereld waard. Sorry schat en gaan terug. “Waarschijnlijk zoeken ze mij al”. We moeten hier weg die kut van een zus van mij houdt ons in de gaten. We moeten een plan maken, maar niet hier.

Nu w weten waar we aan toe zijn, blijkt dat iedereen plotseling probeert aardig voor elkaar te zijn. Samen met Felien neem ik de groep mee de hut in. Die hebben we gebouwd van palmboomstammen, palmbladeren en gevlochten lianen. "Volgens mij moeten we uitbreiden," legt Felien uit. "Hoe hebben jullie dit gebouwd?" vraagt Luc verbaasd. "Met gereedschap," zeg ik en wijs op een houten kist gevuld met zagen, bijlen en hamers. "Kennelijk is de zus van Maria niet al te krankzinnig," merkt Felien op, "hoe heet ze eigenlijk?" "Susan", zegt Maria. "Goed," zegt Felien. Susan heeft ook eten voor ons neergezet, rantsoenen. Vers water is er van een riviertje verder op en vers fruit groeit aan de bomen." "Dat is vast geen aardigheid van haar," mengt Maria zich in de discussie. "Nee, kennelijk wil ze ons in goede conditie om die uitdaging aan te gaan, een uitweg te vinden van dit eiland," constateert Luc. "Hoe het ook zij, voorlopig gaan we niet dood van honger en dorst," zegt Felien. "Luc," gaat ze door, wat weet jij van het eiland? Jij leverde ons aan die gekkin uit, dus je moet er wel iets van weten.." Luc knikt en tekent in het zand een ruwe schets van het eiland. "Het is niet groot, met vooral jungle aan de kust, in het midden is grasland met heuvels en een uitgedoofde vulkaan in het zuiden. Ik heb geen idee waar dat zogenaamde Lunapark is." "Overal om ons heen," zeg ik. "Felien en ik hebben geprobeerd de omgeving te verkennen, maar overal zijn valstrikken. Dus kijk uit, vooral 's nachts.

Als ik samen met Maria bezig ben om een palmboom om te zagen, blijft mijn verloofde zich maar verontschuldigen. "Je moet het me niet kwalijk nemen," zegt ze ten slotte. "Ik neem het je wel kwalijk," zeg ik boos, 'verdomme, we waren nog maar net verloofd en dan laat je je pijpen door de vriendin van Felien!" Maria begint te huilen en daar kan ik niet tegen. Huilende vrouwen maken me weerloos. Ik probeer haar te troosten en ze kruipt zowat in me. "Ik zie echt niks in Linda," huilt Maria, "ik was gewoon geil." Ik streel haar haren en kus haar tranen weg. "Goed," zeg ik, "voor deze ene keer, maar nog één keer en dan ben ik vertrokken, als we hier ten minste uitkomen.

Ik ben diep beledigd door die zus van Maria, die Susan. Wat zei ze nu ook alweer? Oh ja, .Linda die al tippelde als tiener, zwendelde voor ze goed en wel kon praten en haar nieuwe liefde nog dezelfde avond bedroog. Het is allemaal waar en ook weer niet. Ik tippelde niet, maar lokte klanten voor het bordeel van mijn moeder, zwendelen doe ik pas sinds kort. Het enige wat waar is dat ik mijn nieuwe liefde bedroog, mijn prachtige Felien. Ze doet heel koel tegen me en ik voel me zo driedubbel schuldig. Als we die avond in ons nieuwe verblijf zitten, probeer ik tegen haar aan te kruipen, maar ze duwt me weg. "Even niet," zegt ze kort. "Felien," zeg ik, "het spijt me zo, het was geen liefde, maar nieuwsgierigheid, ik heb nog nooit een vrouw met een pik en een kut geneukt..." Felien kijkt me kil aan. "En was het lekker?" zegt ze nijdig, "misschien moet je bij Maria en Karin intrekken." "Ja maar, ik wil jou," huil ik. Felien wendt zich af en gaat aan de andere kant van ons verblijf tegen de muur liggen. "Dat had je wat eerder moeten bedenken," zegt ze, "en ga nu slapen, want morgen staat ons nog het een en ander te wachten."

Ik probeer te slapen, maar het lukt niet. Dan opeens voel ik iets warms tegen me aandrukken. Ik schrik, maar een hand wordt op mijn mond gelegd. "Stil we moeten de anderen niet storen." Het is Felien! Ik kruip tegen haar naakte lichaam aan en we zoenen. Dan praten we. "Waarom deed je dat nou?' zegt Felien. "Ik weet het niet," zeg ik, "ik was overdonderd. Plotseling zag ik een naakte Maria met een pik en zoiets had ik nog nooit gezien." Felien geeft me een lieve kus. "Ik heb je gemist, maar ik ben ook nog steeds pissig over jou en Maria, maar aan de andere kant, ik ben ook geen heilig boontje, wist je dat ik seks heb gehad met Luc? Wel een hele tijd geleden hoor." Verbaasd kijk ik haar aan. "Met Luc?" "Ja, lang geleden, een charmante man en hij heeft zo'n lekkere grote pik. Ik ben bi en als ik dan toch met een man vrij wil ik er wel een met goed gereedschap," Ik luister met open mond. Die Felien. "En toen kregen jullie ruzie?" "Ja. Luc is niet te vertrouwen die zou zijn grootmoeder nog verkopen als hij er beter van zou worden." We giechelen en vrijen en ik voel hoe Felien mijn natte kutje zoent, haar tong glijdt naar binnen en speelt met mijn clitje, ik kom klaar in haar mond en voel haar slikken. Dan zoenen we weer en ze kneedt mijn borsten. Haar mond smaakt naar mijn kutsap. We wrijven onze borsten tegen elkaar en ook onze kutjes. "Zou je met Luc weer neuken als je de kans krijgt?" vraag ik als we allebei meerdere keren zijn klaargekomen. "Zeker..." zegt Felien, "en misschien moet jij het ook eens proberen, nu je de pik van Maria hebt geprobeerd, wil je ook wel eens met hem neuken?"

Wat niemand weet, is dat ik een zendertje bij me had, in mijn horloge. Het ging kapot tijdens de ontvoering, maar ik heb het weer gerepareerd. Het is verbonden met Elvira, die momenteel de leiding heeft over mijn bende. Ik voel er namelijk weinig voor om mee te doen aan deze morbide expeditie Robinson. Ik kan er niemand over vertellen, ook Irene niet, want volgens mij is dit eiland vergeven van verborgen camera's en microfoons. Die zwakzinnige zus van Maria lijkt me een paranoïde type dat er niet voor zal terugschrikken ons voortdurend te monitoren. Gelukkig is er voorlopig voldoende eten en drinken dus ik kan rustig afwachten tot Elvira's hulptroepen arriveren. Op ons tijdelijke basiskamp is een groot wantrouwen tussen mij, Irene en de rest. Felien is ronduit vijandig en ook de overgelopen Linda kijkt schuw naar me. Karin is een verhaal apart. Ze waakt als een havik over Maria, maar schijnt niet echt een hekel aan mij en Irene te hebben. Ook Maria is neutraal.

Felien roept ons samen. Zij en Karin hebben de nodige verkenningen uitgevoerd en alvast een aantal lugubere vallen ontdekt. Volgens haar kunnen we die neutraliseren als we maar samenwerken en zoals ik al bedacht heb, het grote wantrouwen verhindert dat. Net als we klaar zijn en iedereen weer terug is in zijn woongedeelte, voel ik mijn horloge trillen. Ik schrik op. Dit is het afgesproken teken dat er iets staat te gebeuren. Nog geen uur later is het zover. Een drietal helicopters komt overvliegen. Het zijn Bell Huey's die ik heb overgenomen van een beruchte wapenhandelaar in ruil voor een hoop cash. Ze landen op het strand en samen met Irene ren ik er naar toe. We stappen en zien achter ons Felien en Karin naar ons toe rennen. "Opstijgen!" zeg ik en even later vliegen we weg van het eiland. "Linda!" zegt Irene, maar ik schud mijn hoofd. "Ze komen wel weg met Felien en Karin," zeg ik, "als we ze meenemen, zullen ze ons later toch weer achtervolgen."

"De hufter!" schreeuwt Felien als we Irene en Luc zijn opstijgen met de helicopter, "hij laat ons gewoon in de steek...!" Samen met Maria en Linda zitten we even later voor onze geïmproviseerde hutten. "Wat gaan we doen?" zeg ik. "Ik heb eigenlijk weinig zin om dat lunapark van die gefrustreerde zuster van Maria in te gaan," zegt Felien strijdlustig, "dan heeft zij de touwtjes in handen..." "Wat dan?" zegt Linda. Ik kijk naar Maria, "heb jij je medaillon nog?" Mijn aanstaande knikt. "Had je het geactiveerd?" vraagt ze. "Uiteraard," zeg ik, "en het signaal gaat naar het beveiligingsbedrijf dat voor je werkt. Felien kijkt ons verrast aan. "Medaillon?" zegt ze, "signaal...wat bedoelen jullie?" "Oh Karin is altijd bang dat ik ontvoerd zal worden," zegt Maria luchtigjes, "dus heeft Karin een medaillon met een zendertje er in laten maken om me op te kunnen sporen, mocht dat gebeuren..." "Waarom zijn ze er dan nog niet?" zegt Linda angstig. "Daar heeft ze wel een punt...het beveiligingsbedrijf had er al moeten zijn. "Werkt het signaal wel?" vraag ik Maria. Als antwoord trekt ze haar kettinkje met medaillon tevoorschijn. Ik bekijk het nauwkeurig. De activeringsring is verbogen," zeg ik, en pak een pincet uit mijn broekzak. Even later heb ik de ring weer recht gebogen. "Doet dat ding het nu?" vraagt Felien. Ik haal mijn schouders op. "Om te voorkomen dat de ontvoerders zouden uitvinden dat Maria een signaal uitzend, werkt het geruisloos voor ons. Maar de ontvanger zou nu iets moeten horen. "Afwachten dus maar," zegt Felien.

We zoeken onze hutten weer op en ik kruip tegen de lekkere billen van mijn mooie vrouw. Ik zoen haar in haar nek en duw mijn handen onder haar oksels door. Ik trek haar shirtje omhoog en kneed de prachtige borsten. Maria kreunt als ik ook haar pik vastgrijp en haar begin af te trekken. Niet veel later liggen we te vrijen en voel ik hoe mijn vrouw mijn enkels vastgrijpt, mijn benen omhoog trekt en haar stijve piemel in mijn drijfnatte vagina duwt. Ik kreun en steun en voel haar ballen tegen mijn billen kletsen. Ik klem mijn benen om haar middel en Maria stoot nu nog harder in mijn genotsgrotje.

De volgende morgen zien we een stip aan de horizon die steeds groter wordt, het is een helikopter. Karin met haar militaire achtergrond, herkent het ding gelijk als een Chinook, een Amerikaanse transporthelikopter. Even later landt het enorme ding op het strand. Karin begroet de commandant van de meegereisde beveiligers. We worden meegenomen het ruim in en even later stijgen we op. De commandant vertelt dat het signaal al die tijd uitbleef, maar dat het gisteren werd hersteld, dus Karin had het medaillon goed gerepareerd. Ze zeggen ook dat het eiland is gescand door schepen die buiten de horizon verblijven en waarna we onderweg zijn. "Er is geen enkele menselijke activiteit te vinden," zegt hij, dus die zus van mevrouw van Willigen is daar of nooit geweest of ze heeft de benen genomen." Dat geeft stof tot nadenken. Als we landen op de helicarrier, worden we ontvangen door de kapitein die netjes salueert en aan Karin vraagt of er iets moet worden ondernomen. Felien en Karin overleggen. Dan besluiten ze dit na te laten. "De kans is groot dat er dodelijke vallen," zegt ze, "ik wil uw mensen niet in levensgevaar brengen." Ook van Luc en mijn moeder ontbreekt enig spoor.

Inmiddels zitten we al weer enige tijd op Formentera. Maria en Karin willen naar het eiland van Maria in het Caraïbisch gebied om te trouwen. Felien wil echter in Europa blijven om het spoor van Luc op te pikken. Ik wijk niet van haar zijde. Vooral omdat ze denkt dat Luc en Irene zullen proberen om mij te ontvoeren, dus ben ik nuttig als lokaas. Karin is in tweestrijd, ze wil achter Luc aan en ook achter Susan, maar ze wil ook haar aanstaande vrouw beschermen en met haar trouwen. Ze komt er niet uit en dus zitten we na een week nog altijd in een luxe villa op Formentera die onder bescherming staat van het beveiligingsbedrijf van Karin. Ik vind het prima, ik zwem in het prachtige zwembad, bruin in de zon en vrij met mijn mooie roodharige detective. We zijn heel verliefd, al is Felien er de vrouw niet na om lang stil te zitten. Ik zie haar vaak overleggen met Karin die al even ongedurig is als zij en krijgen veel inlichtingen van hun respectievelijke netwerken over de verblijfplaatsen van Luc en Susan.

Een doorbraak komt als Karin meldt dat er weer oplichtingen plaatsvinden in Monaca in de casino's daar. "Iemand licht rijke oude vrouwen op die een gokje wagen aan de speeltafels," zegt ze. "Dat ruikt naar Luc," zegt Felien. Karin en zij overleggen en niet veel later stappen we op Ibiza op in een privé-jet die ons naar zuid-Frankrijk brengt. Karin wilde Maria op Formentera laten zitten, maar die is vastbesloten. "Ik ga mee of ik wil mijn ring terug..." zegt ze vastberaden. Dus vliegen we met zijn vieren in de richting van Frankrijk op weg naar Monaco.

(Sorry dat het zo lang duurde)

Van mij hadden we nog wel iets langer op het eiland willen blijven en kijk vanuit de heli hoe groot het is. Misschien moet ik het wel kopen als mijn zus toch opgerot is. Karin heeft de medalion goed gemaakt en deze bungelt weer vrijelijk tussen mijn borsten die weer op haar beurt vrij in mijn blouse bengelen. Door al dat getril en geschud word ik al weer geil. En dat merkt Karin maar al te goed als ik mijn hand tussen haar benen wring. Linda en Felien hebben alleen oog voor elkaar en de commando’s, tja die moeten maar wegkijken.

Karin was ook niet onschuldig want ze kwam in een recordtempo op mijn vingers. Haar kutje vrij bereikbaar zonder slipje stroomt nu over van haar sapjes. De vlucht duurt maar relatief kort en gaan weer naar Formentera waar we onze koffers en de rest nog hebben. Van hier kunnen we naar mijn eiland om te gaan trouwen.

Helaas zijn er nog twee onopgeloste zaken. Luc en Irene, en niet te vergeten. Mijn zus. Zij vergeet niet. Nooit!
Karin verveeld zich een beetje en zit steeds vaker bij Felien. Geen geflirt maar het is duidelijk. Ze zoeken. Zoeken naar Luc en Irene.

Als Karin iets in haar kop heeft dan moet het er komen. Wat dat betreft heb ik daar ook last van en maak wat stampij als ze alleen met Frlien naar Monaco wilt om Die twee te verrassen.

Grlukkig vind ze ons huwelijk belangrijker dan Luc en Irene dus gaan zowel Linda als ik mee. Linda is hotel de botel van Felien en heeft sex nodig.
Ik heb alvast een appartement gehuurd in het centrum met alle luxe die er te krijgen was. Zwembad een vrouwelijke butler en twee absurd grote slaapkamers. Los van de andere 8. Ik ben zo vrij geweest er wat kleding te laten komen, ook voor Felien en Linda dat we kunnen gebruiken voor het bezoek aan het casino. Incl wat speelgeld.

“Wat”, zegt Karin. “Ben je nú helemaal gestoord geworden. Jullie gaan niet mee. Ik dreig weer met de trouwring en Karin gaat overstag. Laat de vier cheques zien en het is vermakelijk hoe Linda kijkt naar het bedrag. “Klopt dit wel”. 1.000.000€. “De winst is voor jezelf” zeg ik lachend. Linda lacht hartelijk. Wowww en springt in mijn armen. Felien en Karin kijken beteuterd want die twee willen alleen maar knokken. “Ik fluister in Linda’s oor. Kijk maar eens in je kledingkast.

Als een wervelwind vliegen de deuren open. Wowww Maria. Gaaaf. En komt in hetzelfde trmpo terug met een schitterende zilveren jurk die gemaakt is voor haar. “Dit is mijn princessenjurk”, stamelt ze nu. Kleine tranen in haar ogen en vliegt Felien in haar armen. We gaan ze ontmantelen he? Maar eerst gaan we voor jou een jurk uitzoeken. Geen zwarte leggings en strakke kogelvrije vesten maar een mooie sexy jurk.

De butler, genaamd Eva, heeft opgediend en we zitten nog rozig van het bad en een snelle wip, heerlijk te eten. We waren uitgehongerd en ik neem Karin bij de hand. Nu gaan we eerst vrijen en dan mag jij je plan uitleggen. Ik zal alles doen wat je zegt. Maar eerst gaan we vrijen en al kussend vallen we de slaapkamer binnen en belanden op het grote bed.

Leuke touch die prinsessenjurk, Maria!...

Ik kan bijna niet wachten op naar het casino te gaan in mijn prinsessenjurk. Ik wil er ook een tiara bij. Maar ik zie Karin en Maria zich terugtrekken op hun kamer en je kunt wel raden wat die gaan doen. Ik kijk naar mijn roodharige schoonheid en voel hoe geil ik word als ik haar zie staan in haar lingeriesetje. Ze is tegelijk zo stoer en zo mooi. Als jong meisje droomde ik al van een piratenkoningin die me zou schaken en meevoeren naar haar pirateneiland waar ze me zou meevoeren naar haar bed. Ik zou me voor de schijn verzetten en dan worden overweldigd door deze stoere vrouwelijke zeebonk. Ze was in mijn droom altijd in mannenkleren en voorzien van een ooglapje. Ik was soms naakt vastgebonden aan de mast terwijl mijn piratenkoningin me losmaakte en meevoerde naar haar hut. Daar deed ze allerlei heerlijke dingen met me en ik kwam ik meerdere malen klaar. Felien is dan weliswaar geen piratenkoningin, maar wel heel stoer en ik sidder als ze me aanraakt.'"Wat is er?" vraagt ze zacht. Ik vertel mijn fantasie en ze glimlacht. Voor ik weet heeft ze me opgetild en lig ik in haar sterke armen. Ze draagt me naar de slaapkamer en vlijt me neer op het enorme bed. "Aye, Aye maatje," zegt ze met een nepaccent, "wat ontdek ik nu? Je bent een meisje?" Ik val op mijn knieën en hef mijn handen smekend omhoog. "Ach, kapteintje,"zeg ik, "sla mij niet, "ik ben uw liefje, zoals u ziet." Waarop Felien haar lingerie uitdoet en op me komt liggen. We zoenen uitgebreid en ik streel met mijn handen over haar rug. Felien glijdt iets naar beneden en begint mijn borsten te likken en te zoenen. Ik kreun als ze naar voren schuift en op mijn gezicht komt zitten. Ik begin haar vagina te likken en word beloond met een stroom witte druppels kutsap die als een fijne laag sneeuw over mijn gezicht stromen. Dan wentelen we zo dat we in een heerlijk standje 69 belanden en elkaars kutjes beminnen.

De volgende morgen word ik wakker in een leeg bed. Als ik na de douche naar het woongedeelte van de suite kom, zitten Karin en Felien hun pistolen schoon te maken. "Ze hebben een spoor," fluistert Maria, "Luc is gesignaleerd, net als je moeder. Ze zijn bezig om een rijke erfgename te bezwendelen. Iets met een casino geloof ik. Ik knik. Ik ken de trucjes van Luc inmiddels wel. In deze zwendel speelt de dame uit Lucs bende een rijk adellijk persoon en Luc is het hoofd beveiliging. Ze hebben zogenaamd een systeem uitgevonden dat kan uitrekenen waar het balletje van de roulette zal vallen. Een klein apparaatje dat (zogenaamd) een signaal uitzend. Als de rijke erfgename verliest, krijg ze zogenaamd hulp van het bendelid van Luc die de adellijke persoon speelt (vermoedelijk Irene), ze demonstreert het apparaatje en verkoopt het voor veel geld aan de rijke erfgename. Als de erfgename het apparaatje wil gebruiken, komt Luc op de proppen als hoofd beveiliging van het casino, Hij voert haar discreet af en zegt dat ze mag gaan als ze een bepaald bedrag betaalt. De erfgename betaalt natuurlijk en Luc en Irene incasseren zo dubbel geld. Ik vertel dit aan Felien en Karin die geïnteresseerd luisteren. "Slim is hij wel," zegt Karin. "Dames," zegt Felien, "we moet ons vermommen, anders herkent Luc of Irene ons zo."

Monaco is wel weer een stap terug van de schilderijzwendel. Geen miljoenen euro's dit keer, maar hopelijk duizenden. Irene heeft met haar scherpe oog ons doelwit achterhaald. Net als ik is ze heel goed in 'cold reading'. Als je je afvraagt hoe het toch kan dat een medium met de geesten spreekt en zo kan weten dat de vrouw voor haar weduwe is, veel verdriet heeft en dat haar man die drie jaar geleden is overleden een boodschap heeft, weet dan dat dit zogenaamde medium helemaal niet met geesten praat. Ze doet aan cold reading. Net zoals Sherlock Holmes dat kon, kun je aan bepaalde details zien wat voor mens er voor je zit. Een man met versleten schoenen is vermoedelijk een vrijgezel of gescheiden (de afdruk van de ring is nog zichtbaar) helemaal als hij pas met vakantie is geweest. Als zijn bril in zijn jaszak zit is hij ijdel, zeker als hij wat vaag uit zijn ogen kijkt. Etc. etc. Je kunt heel veel aflezen aan een persoon zonder iets te vragen. Irene en ik kunnen dat ook. Ik zie dat ze het apparaatje stiekem aan de vrouw laat zien. Die hebben we geïndentificeerd als Lady Elaine, een barones van 28 jaar, plotseling rijk en voorzien van een titel na dat haar papa, de baron, overleed. Irene ontdekte dat Elaine bezig is het familiefortuin te vergokken want ze verliest als een idioot. Het apparaatje heb ik zelf in elkaar geknutseld, het kan niks, zeker niet de roulettetafel beïnvloeden, maar Elaine is behalve mooi, ook zo stom als het achtereind van een varken. Ze gelooft Irene op haar woord en is bereid 25.000 pond te betalen. Irene drukt haar op het hart voorzichtig te zijn, want dat het casino er ook weet van heeft en goed oplet dat niemand het apparaatje gebruikt. Nu moet ik opschieten want Lady Elaine heeft ingezet en zal binnen een minuut het apparaatje gebruiken. Ik loop naar haar tafel en leg mijn hand op haar schouder en pak gelijk het apparaatje. "Wilt u rustig meekomen, mevrouw?" zeg, "Ik ben LaCroix beveiliging." Elaine siddert van schrik en angst. Ze gaat stil mee en ik breng haar naar een kamertje dat Irene en ik van te voren hebben verkend. Het is een soort berghok waar nooit iemand 's avonds komt.

"U speelt vals, mevrouw," zeg ik dreigend tegen Lady Elaine die wit wegtrekt als ik apparaatje omhoog houdt, "dit apparaatje kan het roulettewiel beïnvloeden. Het is streng verboden in dit casino. Lady Elaine begint te stotteren, over de schande, haar positie en als ik ijzig blijf kijken, begint ze te huilen. Ik laat haar even aan modderen en zeg dan, "er is misschien een uitweg..." "Oh, maar ik heb bijna geen geld meer..." zegt ze hulend. Ik kijk naar tiara, haar collier en armband vol smaragden. Ze ziet mijn blik en begint te stamelen: "ma..maar..da..t zijn de familiejuwelen!" "Het is dat of uw arrestatie, mevrouw," zeg ik wreed. Maar voor ik nog meer kan zeggen, voel ik iets koud in mijn nek drukken. "Hallo Luc, leuk je weer eens te zien," hoor ik stem van Felien.

Lieve Felien en Marie, zijn jullie gestopt? Om even de boel op scherp te zetten, een leuke plotwending...

We hebben ontzettende lol met onze vermommingen. Felien verstopt haar rode haar onder een pikzwarte pruik en ze zet een zonnebril op. Ik heb mijn haar laten knippen en een ander kleurtje gegeven. Linda draagt haar onder een petje en heeft een bril met dikke randen op en Maria draagt ook een pruik en een stalen brilletje. Zo vermomd verkennen we de casino's. We hebben al snel beet. Linda herkent haar moeder gelijk en al snel komen we zo ook Luc op het spoor. Ze staan op het punt om lady Elaine te grazen te nemen. "Snel," zegt Felien tegen mij, "waarschuw de politie.." Ik zonder me af, maar net als ik de politie wil bellen, gaat mijn andere telefoon. "Change of plans" klinkt het, "" switch to plan Z." Meer niet. Ik hang op en berg zonder de politie te bellen mijn twee telefoons op. Ik loop naar Felien. "En?" zegt ze. "Ze komen er aan," lieg ik. "Goed," zegt Felien, "arresteer jij Irene, dan houd ik Luc aan."

Als Felien haar Heckler & Koch in de nek van Luc druk, loop ik achter haar aan en druk mijn eigen wapen in haar nek. "Wa..at?" zegt Felien. "Leg je wapen neer.." zeg ik. Langzaam laat Felien haar pistool vallen. Ik schop het weg en sis tegen Luc. "Verdwijnen nu! en neem Irene mee..." Felien die nog altijd met haar handen omhoog staat, kijkt me vol haat aan, "vuile verraadster!" zegt ze woedend. "Het spijt me," zeg ik, 'maar ik werk in werkelijkheid voor machtige mensen die vinden dat Luc moet lopen." "Wie dan?" spuugt Felien vuur, "de CIA? De KGB?" Ik laat mijn hand tegen haar slaap klappen en ze gaat neer als een zak zand. Maria komt aanrennen. "Wat is er lieveling? Ik zag net Luc en Irene weg rennen?" Ik trek de ring van mijn vinger en overhandig die aan Maria. "Het spijt me oprecht Maria, maar we zullen elkaar niet meer terug zien..." ze kijkt me verbaasd aan. "Ma..ma..maar..." stamelt ze. Ik kus haar snel op haar lippen, draai me om en open het raam. Snel klauter ik langs de gevel naar beneden. Daar wachte een onopvallende donkere auto me op en al snel ben ik verdwenen.

“Ik kan niet voor Felien spreken maar ik ben opgehouden hoor. Kon even niet schrijven. En wat voor een plotverandering lieve Karin! Dat nog wel op valentijnsdag. Ik geloof er geen klap van dat wij elkaar nooit meer gaan zien
Wel een goeie en mooie twist. Heerlijk! “

Ik had al een slecht voorgevoel toen we weggingen vanaf Formentera. Felien en Karin die zo nodig het even gingen oplossen.
Het vermommen gaf mij maar ook Linda een leuke kans om ons lekker op te doffen en totaal onherkenbaar te maken voor haar moeder en Luc. Linda had al snel haar moeder in het oog en onze twee stoere dames kwamen direct in actie. Maar, het zou heel anders aflopen.


Nog steeds verstomt en totaal over mijn toeren sta ik nog in het casino met de ring die Karin me in de hand propte, een kus gaf, en de woorden sprak, dat ze mij nooit meer ging zien.

Op dat moment zakte mijn wereld in elkaar. Geen woorden ging nog iver mijn lippen, hoezeer Felien en Linda het ook probeerde. Als een zombie keek ik voor mij uit. Dagenlang. Ik at niet meer. Sliep nauwelijks en zei geen woord. Felien en Linda hadden mij thuisgebracht naar het eiland en verbleven daar in alle luxe en weelde.

Het duurde een week, dat werd een maand, twee maanden tot ik een brief kreeg met een opmerkelijk handschrift. Het leek sprekend op dat van Karin. Ik durfde de brief niet te openen. Linda zit nu naast me en gaat samen met Felien de brief openmaken. Geen woord nog over mijn lippen….mijn hart bonkt zo enorm hard….

Ik kom aan op het eiland van Susan. Langzaam loop ik door de verlaten gangen, al weet ik dat tientallen camera's elke beweging volgen die ik maak. Dan zwaaien er deuren open en kom ik in het commandocentrum. Susan zit achter een reusachtig bureau. Er zijn geen bewakers in het centrum, maar ik weet ook dat ik maar één verkeerde beweging hoef te maken en ik ben een lijk. "Luc is vrij," zeg ik. Susan zeg niets. Ik kan niets aan haar blik aflezen want ze draagt een enorme zonnebril die de helft van haar gezicht bedekt. Ik blijf staan en minutenlang wordt er niets gezegd, dan staat Susan op. "Het verandert niets aan je status..." zegt ze dreigend. Ik weet het. Susan heeft me in haar macht. Al jaren. Op gegeven moment dacht ik me te hebben bevrijd van haar invloed omdat ik al die tijd niets meer van haar had gehoord. In die tijd ging ik zelfstandig en werd verliefd op Maria. Maar Susan was er nog. Ze nam weer contact met me op en liet me weten dat Maria onmiddellijk zou sterven als ik Susan niet gehoorzaamde. Susan wijst op een monitor. Mijn hart slaat over. Daar staat Maria. Ze huilt. Maar ik zie ook een rood lichtje over haar lichaam dansen. Het is afkomstig van een scherpschuttergeweer dat 24/7 op haar staat gericht. Susan wijst op een stoel. Ik ga zitten. "Jij kent die Felien goed," zegt ze, "die is gevaarlijk, een terrier, als ze eenmaal beet heeft. laat ze niets los. Je gaat me helpen haar te pakken te krijgen. Als je dat lukt, zal ik er over nadenken om mijn zusje te sparen.

In mijn kamer kan ik voor het eerst ook huilen, ik mis Maria. Ik had zo vreselijk graag met haar getrouwd. Maar dat kan niet. Susan zou het nooit hebben toegestaan. En nu moet ik Felien uitschakelen. Een vrouw waar ik heel goed mee kon opschieten. Ik weet dat ook hier de camera's op me gericht zijn. Ik moet iets bedenken om Maria gerust te stellen en Felien te waarschuwen. Maar dat kan alleen als ik hier weg ben...

Ik loop over Formentera. Ik heb Susan wijs gemaakt dat ik Luc en Irene nodig heb voor mijn plan om Felien uit te schakelen. IK hoop via hen Maria en Felien te bereiken. Ik herken Luc bijna niet als hij opendoet. Hij draagt een haarstukje en een ringbaardje en gekleurde contactlenzen. Hij is door Susan gebriefd dat ik hem nodig heb. In de huiskamer kijken hij en Irene me wantrouwig aan. Als Luc wat wil zeggen, leg ik mijn vinger op mijn lippen. Ik sta op en wijs op de microfoons en de twee camera's. Dan schrijf ik op de rand van de krant iets. "Ander woord voor 'vervanger'," zeg ik, "tien letters, begint met een s." Luc kijkt me verbaasd aan. Ik laat de rand van de krant zien: "ik moet Felien waarschuwen, ik leg op het toilet een brief neer." Luc doet met me mee en samen doen we net alsof we een kruiswoordpuzzel oplossen. Dan ga ik naar het toilet en schrijf op WC papier een brief aan Felien en Maria. Ik leg de situatie uit, vertel dat Susan me gegijzeld houdt via Maria en dat Felien op de dodenlijst van Susan staat. Ik rol de closetrol weer op, trek door en verlaat het toilet. Weer terug doe ik net of ik een plan bespreek met Luc. Na een half uurtje sta ik op en vertrek. Ik hoop maar dat Luc alles in envelop kan krijgen en versturen.

Geen dag gaat voorbij dat ik niet aan Karin denk. Geen enkele dag. Het knaagt aan me zo diep dat ik al mijn schilderijen de deur uit heb gedaan, mij volledig gericht heb op yoga. Felien en Linda zijn al een jaar weg en de enige die ik nog spreek is Linda.
Inmiddels zijn zij ook uit elkaar. Nou ja, Felien is druk met het vangen van boeven. Linda is daar volledig klaar mee. Ik heb beide een hele ruime som geld gegeven zodat ze nergens naar hoeven kijken. Verrast ben ik wel dat Linda daar het beste mee om gaat.

Ik draai om de hete brij heen. Karin heeft mijn ziel en dat is voor altijd. Iedere ochtend als ik mijn ogen open steek ik als eerste een kaarsje op voor de liefste vrouw. Mijn lieve Karin.

Mijn hart klopt voor haar, en het stopt even als ik een bericht op het internet lees. Vrouw met penis en vagina dood gevonden in de Middellandse Zee. De moedervlek die ik ook heb, onmiskenbaar.

Mijn zus is dood. Eindelijk.

Het bericht gaat verder. Ook is een andere vrouw gevonden, vlakbij deze misterieuze vrouw. Goed getraind. “Een verzoek om contact op te nemen met de lokale politie. Kent u deze tatoeage”. Mijn hart slaat over. Onze tatoeage. Ik heb hem ook Karin. Mijn tranen lezen vertroebeld het bericht verder. Flarden van het bericht kan ik nauwelijks begrijpen. Leeft Karin nog. Yesss alleen lijd ze aan geheugenverlies.

De oude Maria komt weer tot leven boekt een vlucht en probeert Linda te bellen. Geen gehoor…. Kut.