(Ik volg het verhaal ook nog steeds maar zie nog geen echte aanleiding om mee te doen. Zou jij ook weer meedoen Sabine als bijv Lisa contact met jou opneemt en jou als enige vertrouwd? Dan kunnen wij als degelijk stelletje ook mee in het verhaal. Het is maar een idee he. Blijft wel super spannend hoor. En anders blijf ik gewoon lekker lezen)

(Of Gail moet mij weer terug willen. ten slotte was ze zichzelf niet hi hi. Je bent een schrijfster op zich. Humor, brutaal lomp en toch elegant. Deed jij ook mee met VHEL? Nou ja ik lees het wel) (Of Gail moet mij weer terug willen. ten slotte was ze zichzelf niet hi hi. Je bent een schrijfster op zich. Humor, brutaal lomp en toch elegant. Deed jij ook mee met VHEL? Nou ja ik lees het wel) (Of Gail moet mij weer terug willen. ten slotte was ze zichzelf niet hi hi. Je bent een schrijfster op zich. Humor, brutaal lomp en toch elegant. Deed jij ook mee met VHEL? Nou ja ik lees het wel)

Hoi Ladan. Ik wil best weer meedoen, maar momenteel is Lisa opgesloten in een garagebox en kan ze geen contact opnemen met de buitenwereld omdat Freddy haar telefoon heeft vernield. Ik vind het superknap hoe Lisa, Yvon en Xandra het verhaal een heel andere wending hebben gegeven. Ik heb vooral genoten van het de verhaaldraad van Yvon waarbij ze een exotic dancer in Dallas werd. Jammer dat het het zo snel was afgelopen...

(Hoi Sabine, wat fijn dat je weer met mij wilt schrijven. Ik heb je wel gemist hoor. En ja het klopt, dat Lisa opgesloten zit en geen mogelijkheid heeft om te bellen of te appen. Maar ja in kettingverhalen kan er wel meer niet. Alleen maken de anderen dat natuurlijk uit. Maar wij zitten toch in een appartement tegenwoordig? Gail kan jij ons niet weer activeren bij YPA als dat doorstart of zoiets? Als he wilt hoor? Misschien ben je nog steeds boos op mij. Hi hi. We kunnen ook gewoon beginnen we Sab?)

Kusjes jou L

De film is fini. Niet zo heel erg, want het was toch een shitfilm, de nieuwe hoofdrolspeelster is verdwenen, net als mijn stuntcoordinator. Gelukkig kon ik Derek Houghton bij de politie verdacht maken en er gelijk een slaatje uit slaan. De verzekering keert uit als een van de acteurs iets overkomt, zeker als het fataal is. Dus is de LAPD druk aan het zoeken naar het lijk, dat laatste is wel een probleem, want er is geen lijk, maar goed spoorloos verdwijnen is ook goed. Wel ben ik ondergedoken, want iedereen wil geld zien, de acteurs, technici, stuntmensen, studio. Ik besluit naar Canada te gaan. Mijn goede vriend Gino Millacello, die de mislukte film deels gefinancieerd heeft, is best bereid het terugbetalen een paar maanden uit te stellen als ik een klusje dat hij voor me heeft wil opknappen. Gino Millacello moet nog 47.000 ontvangen van een of andere loser die heeft verloren met pokeren. Aangezien ik wel beschik over een pool van mensen die heel geschikt zijn om iemand onder druk te zetten. Heel handig als bijvoorbeeld je ster aan de drugs is en de dealers moeten worden afgeschrikt, dus vlieg ik op kosten van Millacello naar Montréal en rijdt met Sammy en Bull en hun mensen naar het adres van ene Freddy. Die is a. niet zo blij me te zien en b. heel nerveus. Ik laat hem ondervragen door Bull die hem onderste de boven hangt aan het plafond en hij bekent al snel dat hij zelf ook bezig is met een smerig zaakje, Hij heeft een meisje ontvoerd en denkt miljoenen voor het kind te ontvangen.

Ik laat hem even hangen en ga even in de garage kijken. De kleine kat die daar zit, haalt bijna mijn gezicht open met haar nagels en ik moet haar even laten corrigeren door Sammy. Ze komt me overigens bekend voor. Als ik terugloop naar Freddy die inmiddels rood begint aan te lopen, kreeg ik ineens een ingeving. Dat was Lisa, mijn wannabee star van mijn mislukte film. Ik laat Freddy losmaken en vraag of hij weet wie dat kind is. Ik krijg een heel verhaal te horen over een of ander verwend nest die de love interest is van twee wijven uit Nederland, twee lesbo's die directeur zijn van een groot internationaal bedrijf. En die er alles voor over hebben om dat kind terug te krijgen. Mijn brein werkt gelijk op topsnelheid. Ik zal even afwachten of het losgeld betaald wordt en zo ja dan laat ik die meid met een blok cement aan haar voeten in een van de meren plonsen en zo nee dan doe ik dat ook en kan Freddy mee als hij die 47.000 niet kan ophoesten. Ik kijk Freddy aan, en vraag liefjes, "en hoeveel mensen werken er voor je?" Die sukkel is zo blij dat hij niet gelijk voor zijn kop is geschoten dat hij grof bekend wie er allemaal meedoen. Binnen de kortste keren hebben we die would be gangsters laten kennismaken met de wurgkoorden van Sammy's moordenaars. Alleen Freddy is over en die sluit ik op in dezelfde garagebox als die meid, allebei aan een aparte handboei en ga zitten afwachten op bericht van ene Angela aan wie Freddy de losgeldbrief heeft gestuurd.

Ik draag een zwarte overall en zwarte legerschoenen. Mijn blonde haar en gezicht zijn verhuld onder een zwarte bivakmuts en ik draag een donkere stofbril. Ik draag een schouderholster met daarin de Beretta 92FS 9mm, het beste pistool ter wereld, een clip met 15 kogels in de kolf en ik heb vijf extra clips bij me. Bij de Special Forces gebruikte ik de M-9 variant van dit wapen. Ik kan er mee lezen en schrijven. Ik heb besloten om Lisa zelf te bevrijden. De mensen van Peter zijn gewone criminelen, geen getrainde vaklui. Ik zit samen met Peter en zijn mensen in een busje met geblindeerde ramen en we rijden in de buurt waar Lisa wordt vastgehouden. Peters mensen hebben alle bijna alle andere leegstaande ruimtes gecheckt. We stoppen bij een huis in een buitenwijk dat nogal afgelegen ligt. "Mijn mensen vermoeden ze dat ze hier zit," fluistert Peter. Ik knik, trek de Beretta en zet het wapen op scherp. Ik heb nog overwogen een geluidsdemper mee te nemen, maar dat maakt het wapen te zwaar en onhandig. Ik stop het terug in de holster en als de auto is geparkeerd in een andere straat, stap ik uit en sluip via de schaduwen in de straat naar het huis.

Voorzichtig gluur ik naar binnen. Ik schrik. Daar zit Cameron, de producer van de film in LA die me inhuurde als stuntcoordinator. Wat doet die nou hier? Ik kijk nog eens en tel zeker tien mannen behalve Cameron...Dan hoor ik de klik dat er een wapen op scherp wordt gezet en ik hoor achter me een stem zeggen, "Put your hands in the air copper." Tegelijk voel ik iets metaligs in mijn nek prikken. Mijn lichaam spant zich, de gangster heeft twee fouten gemaakt. Hij onderschat me en hij is te dichtbij. Ik doe alsof ik mijn handen omhoog breng en zie zijn hand naar mijn wapen gaan. Ik laat me achterover vallen en en we rollen over de straat. Met een koprol ben ik weer katachtig omhoog en met een gerichte schop tegen zijn hoofd, schop ik hem buiten westen. Ik trek mijn wapen en sta klaar voor meer schurken. Maar er is verder niemand. Weer kijk ik door de ruit. Niemand lijkt iets gemerkt te hebben.

Ik loop terug en til de bewusteloze gangster op. Dan klop ik op de deur en stel me achter het bewusteloze lichaam op dat tegen de deur leunt. Die zwaait open en iemand roept. "Dave? What the hell..." Ik schop het slappe lichaam naar binnen spring het huis binnen. Er is gelijk chaos. Iedereen loopt door elkaar heen en begint te schreeuwen. Ik heb al twee gangsters neergeslagen voordat iemand reageert dan zie ik verschillende pistolen die zijn getrokken. Met één sprong ben ik bij Cameron en druk de loop van de Beretta tegen zijn hoofd. "Laat die sukkels hun wapens neerleggen, voordat ik je zieke hersens er uit knal," sis ik. Ik ruik gelijk een strontlucht. Cameron heeft in zijn broek gescheten. "Doe wat ze zegt, in Godsnaam," gilt hij. Aarzelend leggen de gangsters hun wapens neer. Ik fluit en even later komen Peter en zijn mensen binnen en boeien de gangsters. "Waar is Lisa?" zeg ik tegen Cameron. Die wijst nerveus naar de garage. "Ze zit daar met Freddy!" Ik ren naar de achterdeur, steek een plaatsje over en maak met de van Cameron afgepakte sleutel de garagedeur open. Ik sprint naar binnen. Leeg! Verbijsterd kijk ik naar de twee handboeien die leeg aan de muur hangen. Achter in de garage zit een groot gat. Ik kruip er doorheen. Niemand. Vloekend schop ik tegen de garagemuur. Lisa was al ontsnapt. Maar is ze alleen of heeft Freddy haar meegenomen of Lisa Freddy? Waar is ze?

Ik word naast de man gezet die me ontvoerde. Ik heb altijd goed opgelet als Xandra stoere verhalen vertelde, ze leerde me zelfs boeien en sloten te openen. Eest geef ik die man naast me een paar beste trappen. Jammerend moppert hij dat mama hem miljoenen beloofde als ik maar terug kwam en mama zou Yvon en YPA aanklagen. Al dat geld had hij dringend nodig om zijn kapitale kantoor draaiende te houden en ik hoor Xandra al roepen: “doe normaal huilebalk!”, hij huilt echt. Ik wil hem het liefst nog een keer een trap geven, maar bedenk me. Yvon zou zeggen:”geen geweld, blijf altijd rustig en kalm”. Intussen heb ik de boeien geopend. Ik kijk goed rond, ook dat leerde Xandra mij. “Een goede meid weet zichzelf te redden”. Inderdaad. Ik zie boven in een luchtschip, daar zouden we doorheen moeten kunnen. We kunnen er komen, als we tijd hebben. Want we moeten via de stelling en een dwarsbalk. Jammer dat ik hoogtevrees heb. Maar Yvon zegt altijd “angsten overwin je door ze aan te gaan”. Nou vooruit! Freddy, zoals die gozer heet is traag, zijn kleding te ruim, hierdoor houdt hij me enorm op. Ik hoor hem nog steeds zeuren. Zodra we eruit zijn dump ik hem. De schacht gaat moeilijk los, maar zonder al teveel lawaai weet ik eruit te komen.

Als we buiten zijn loop ik naar een hek, ik geef Freddy een knuffel en keten hem met de handboeien vast aan het hek, ik hoor hem schreeuwen. “If i where you, i would keep my voice al little bit down, or you must have an appetite for a bullit”. En ik loop weg, ik herinner me de geluiden, weer een wijze les van Xandra, maar ik kan het allemaal niet goed meer herinneren in welke volgorde. Ik kijk naar de bomen. Aan één kant groeit mos. Kak, in Nederland is dat Zuidwest, maar wat zei Xandra? In andere landen natuurlijk anders, ik moet gokken, hier blijven is gevaarlijk en zonder telefoon ka;ik niemand bereiken. Nu is er maar één optie. Een keus maken. Ik loop naar de kant van het mos, dan zou ik naar het zuiden moeten gaan. Ik loop ongeveer een uur, anderhalf, ten minste mijn gevoel zegt dat. Ik zie een pompstation. Die is dicht, maar er staat wel een automaat. Ik zoek en zie een steen liggen. Ik ga zorgen dat ik goed duidelijk op beeld kom, dan kan ik ten minste de schade straks betalen. Im pak een paar flesjes water en wat koeken. Zo kan ik ten minste nog wat eten en drinken. Bij de vuilnis ligt een rugzak en een vieze trui. Alles beter dan niets. Ik ga verder lopen en steeds als er een auto komt, duik ik weg. Ik weet niet of ze zoeken of niet. Ik mis Xandra, ik mis Yvon. Ik loop en zie een verlaten schuurtje, kennelijk van bosbouwers of houthakkers. Hij is nog open. Ik ga naar binnen en huilend val ik in slaap bedenk aan die mooie tijden met Yvon, met Xandra. Ik was, zonder dat ik het wist dol gelukkig met hun, in België, Griekenland. “Je weet niet wat je mist, tot je het niet meer hebt”, zei oma altijd. En dat klopt, ik ben hun kwijt en nu mis ik ze. En ze zullen me niet meer willen, omdat ik hun een keuze liet maken, dat heeft Freddy heel duidelijk gemaakt. Ze wilden niet gelijk betalen, maar afdingen, want ik moest genoeg kunnen terug verdienen voor YPA. Ik zou alles doen, alles geven, als ik maar weer bij Yvon én Xandra kan zijn. En Weer kletsen met Sabine, die trutje, en haar nieuwe liefde, en mama en papa en tante Lisa, ik mis iedereen, zelfs Gail. Langzaam dommel ik weg, in een vieze ruimte. Het stinkt hier en het is echt heel erg koud en smerig, maar alles beter dan buiten slapen. Ik schrik wakker als ik een auto hoor. “Check every inch!”, schreeuwt een man. Ik hoor iemand roepen:”Peter, not here, only the shed, but thats empathie, just some clothes in a corner.” Ik had me verstopt onder een stapel doeken en kleding. Ik let op welke kant ze opgaan en ga de andere kant oplopen.

Een in tranen uitgebarsten Yvon hangt aan de telefoon, “ze….ze…..ze……ze is”, klinkt het aan de andere kant:”ja ze, ze, ze, ze, het liedje van Ben Cremer is Zai zai zai, niet ze, nou wat wil je vertellen, mens je bent 80, geen puber die haar eerste kus kreeg! Nou vertel op, hou op met dat gejank!”, mopper ik. En als snel komt de aap uit de mouw, Lisa, die gladde aal is alweer weg, we hadden het zelf kunnen bedenken. “En nu?”, vraag ik. “Peter is…..met Xandra…snik snik snik uitkammen”, snikt Yvon. Al snap ik niet waarom ze zo hoteldebotel is van die meid, maar haar gesnik klinkt hartverscheurend en ik krijg niet de info die ik nodig heb. “Ga een bak ijs kopen en grien nog even door.”, zeg ik en hang op, ik bel Xandra, zij geeft een relaas alsof ik een politierapport lees. Maar wat we weten is dat Cameron erbij inzit. Tijd om die gozer even door te lichten en de banden te verbinden. Maar van die kleine duivel geen spoor. “Zeg, als je weer een wippertje aan de haak slaat, leer haar dan niet gelijk het hele jonge woudlopersboek!”, en gooi de hoorn erop. Tijd om te gaan spitten.

Freddy, zo jonge, wat heb jij allemaal in je mars?, ik begin te zoeken, derderangs detective, weinig succesvol, charlatan, 32 jaar, 7 keer failliet verklaard en steeds in een andere staat opnieuw beginnen. Interessant, gokschulden bij casino’s in Vegas, onder andere bij the golden bowl. Even kijken, wie zit daarachter, oké, de familie Millacello, o boy, foute boel, dat zijn geen fijne jongens, er bestaan geruchten overmanden met de Siciliaanse maffia. Niet kosjer.

Volgende , Joe Cameron, geen familie van. Mislukte producer, voornamelijk c klasse films. Eveneens een charlatan, schulden bij vele bedrijven, huis is van zijn vrouw, die graag pronkt met de titel van haar man, maar bij scheiding of faillissement blijft zij en haar onroerende zaken en geld buiten schot. Hmm, mevrouw Marjory Vandergracht Cameron is loaded, zeker 200 miljoen op de bank, houdt van meiden, tussen de 20 en 25, allemaal werkzaam in de huishouding. Heeft dus geen trek in mannen.

Next, Millacello, juist, Fredje heeft dus ruim 50 k schuld. Iedere week een bonus van 10 % op de nog openstaande schuld, dan loopt het hard op. En Cameron, jonge jonge, die zit er echt diep in, voor de film van Lisa heeft hij een bedrag van 8 miljoen geleend, rente 15% per week, vandaar dat meneer wel klusje wil doen. Even zien. Darkweb, zo zo, mevrouwtje Cameron houdt wel van een spannend avontuurtje, gratis casino bezoek, inzet max 500.000,00, en dan de deur uitgaan met ruim 8 miljoen.Juist, zo hebben ze de deal dus afgerond en mevrouw is de hele avond op haar kamer geweest met….hé hallo, wie hebben we daar? Juist, Harma, Nederlands modelletje, maar niet geschikt. Geen cameraliefde. Na de mislukking met papie naar Vegas verhuist. Zij is 17, in Vegas dus illegaal, dus zo houden ze elkaar in toom. En met Harma zijn er nog 3 meiden de kamer in gegaan. Geruchten, video opnames. Tuurlijk, wat zijn ze dom. Maar we weten hoe de vork 8n de steel zi. Alleen, twee vragen, wie heeft deze amateuristische ontvoering in gang gezet en waar is die vrouwelijke Houdini nu weer?

Ik zoek politie rapporten, meldingen, alles speur ik na. Warempel, melding schade automaat, geen groot vergrijp, Mar precies wat wij zoeken, omschrijving leuk uitziende meid, maar slechte persoonlijke hygiëne. Dat moet haar zijn. Even kijken, goh, super camera, kunnen die idioten ook eens een camera kopen anders dan bij de action. Het beeldkwaliteit is slechter dan slecht, maar met wat fantasie…ik gok erop. “Hoi Xandra, ja, ze is zuidwestelijk’ gegaan, heeft water en proviand en een zwarte trui en rode rugzak”

“Hoi Xandra, ja, ze is zuidwestelijk’ gegaan, heeft water en proviand en een zwarte trui en rode rugzak” hoor ik in mijn telefoon. Ik pak mijn rugzak en trek de zwarte overall uit en stop die samen met de bivakmuts en de zware schoenen in diezelfde rugzak nadat ik eerst jeans en een t-shirtje heb uitgehaald en een paar 'sensible shoes'. Ik stuur Peter en zijn mensen terug met Cameron en Freddy. Ik moet nu Lisa achterhalen. Ik ben als de dood dat een van die mannetjes van Peter per ongeluk Lisa doodschiet. In ieder geval is ze weer alleen. Maar ze is bang en heeft toch wel iets opgestoken van mijn training. Ik heb ook de Beretta aan Peter meegegeven, net als de telefoon. Ik stop een prepaid terug in mijn zak. Ik vind nog wat sporen, een flard zwarte wol aan een stuk prikkeldraad, wat kruimels brood en een fragmentje kaas bij een huis. Maar het is weinig.

Ik regel mijn adem, mijn voetstappen, en wordt een met het landschap. Ook al is het het platteland rond Montréal en niet het berggebied van Afghanistan of de woestijn van Irak. Er doemt een eethuisje op en nog wat huisjes. Een boerendorpje. Een benzinepomp. Ik doe net of ik van een van de geparkeerde trucks stap en loop bij het eethuisje naar binnen. Het is gevuld met truckers. ruwe kerels, hier zal een meisje als Lisa opvallen. Ik slenter naar de bar en negeer het gefluit dat hier en daar opklinkt. De barkeeper neemt me met iets van bewondering op. Ik bestel koffie en vraag of hij een meisje heeft gezien van een jaar of zeventien. Een ongeschoren trucker komt naast me staan. "We eat seventeen year old girls for breakfast," zegt hij en moet enorm om zijn domme grapje lachen. Zijn hand strijkt over mijn billen. "Why don't we look for your little girl together," zegt hij en ik ruik zijn smerige knoflookadem. Dan draai ik me om en grijp zijn pols en binnen een seconde ligt hij op de grond, Ik trek een stiletto en druk die tegen zijn ademsappel. "Waarom ga je niet terug naar die hoer waar je ongetwijfeld mee samenwoont? En laat de grote mensen voortaan het werk doen?" De barkeeper zet de koffie neer. "Hier van het huis, laat Sam alsjeblieft gaan, hij heeft zijn lesje geleerd. Ik klik de stiletto terug en Sam maakt dat hij wegkomt. De barman grijnst. "There was a little girl here, about ten minutes ago." zegt hij, terwijl ik in de hete koffie blaas. "Black sweater, red rugsack?" vraag ik. Hij knikt. Ze wilde een lift naar Ottowa. Ze is met Marianne mee. Ik frons mijn wenkbrauwen. "Marianne?" "Marianne Dubois, drives a truck, a Mann she's heading for Ottowa." "where can I rent a car?" zeg ik. De barman geeft aanwijzingen. Een kwartier later race ik in de richting van Ottowa.

Oeps foutje. Kristel is een personage uit een ander verhaal waaraan ik ook mee schrijf. Sorry daar moet Yvon staan ipv Kristel. Oeps foutje. Kristel is een personage uit een ander verhaal waaraan ik ook mee schrijf. Sorry daar moet Yvon staan ipv Kristel.Oeps foutje. Kristel is een personage uit een ander verhaal waaraan ik ook mee schrijf. Sorry daar moet Yvon staan ipv Kristel.

Ik spit dieper en dieper, Xandra houdt me op de hoogte, die duivelin is op weg naar Ottawa, ze is geslepen, vraag me alleen af, wat moet ze nu weer in Ottawa. Ik speur en speur en jawel, dat kan een reden zijn, Cobie Smulders, een actrice is in Ottawa voor de opnames van een film. Sharp Corner, ze is half Nederlands, dus wellicht is dat een reden. Daarnaast ben ik echt diep in de financiën van die Freddy gedoken, 22 uur voor de ontvoering van Lisa is er $ 25.000,00 op zijn rekening gestort. “Xan, lieverd, Xanneke, lieve lieve Xanneke, waar heb je Fredje gelaten? Ik wil hem heel graag even onder vier ogen spreken. Gewoon, even gezellig bijkletsen.”, Peter schijnt hem mee te hebben genomen. Yvon is nog steeds van slag, maakt zich zorgen en ik weet zeker dat die muts zich ook zorgen maakt, maar Jane Bond kan geen angst of zorgen tonen. “Dat is een teken van zwakte”, lult dat mens altijd.

Dat geld komt niet zomaar op zijn rekening, iemand heeft betaald en ik kom erachter wie dat was, ik vertel het niet aan de dames, want wie weet, heeft één van hun het wel gedaan. Maar Lisa zonder geld is even gevaarlijk als een onbekende geldschieter, dus we moeten nu op twee fronten werken. En Yvon is nu een wrak dus werken is ook geen issue nu. Sabine heb ik gevraagd wat dossier op orde te maken en Ladan, wonderbaarlijk dat ze nog voor me wil werken, het heeft een lieve duit gekost, een woning en een spaarrekening en een eigen kantoor waar ik off limits ben. Nou mij best, ze was sowieso niet mijn type. Maar goed, dochterlief is gelukkig, Ladan gelukkig dus every body happy. En daarnaast, ze is goed in haar werk, paaien van potentiële klanten. Ik moet hoe dan ook Lisa opsporen en de tijd gaat dringen, want die curator kan ik niet eeuwig van mijn nek houden.

Enige aanwijzing is een mann met een manwijf als chauffeur, nee dat schiet lekker op. Xandra begint week te worden als het om haar geliefde gaat, ik hoop dat ze snel haar focus terug heeft. Ik reis in ieder geval naar Ottawa, vraag ook Peter daar te komen en Xandra om me te helpen, daarna mag ze verder speuren. Als ik aankom zit Fredje al in de kamer, bewaakt door Peter. Ik begin te praten met hem, maar hij zegt helemaal niets. “Get on with it, i have no time for this bullshit!”, moppert Xandra. Ik weet het, ze wil op jacht, maar deze info is ook van belang, dat kan helpen in de zoektocht bitch ik terug. “You see her? She is a bit, how do i say it, agitated, just a little, and you don’t want to upset her. Than she gets real cranky, and believe me, you really don’t want to get her angry, you know Hulk? The green man, well, compared to her, hé is adorable, a kitten, when shé gets angry. So, start talking….”, zeg ik en zie dat Xandra haar rol oppakt, of is het niet gespeeld van haar?

Freddy vertelde me, nadat ik hem had geschopt, dat hij betaald werd mij te ontvoeren en dat een deel van dat geld voor hem zou zijn en de rest voor de opdrachtgever. Maar hij noemde geen namen, wel dat het iemand is die mij heel goed kent, ik kon een rit krijgen naar Ottowa, “ beautiful sexy girls like you stand out, you really have to be careful. not everyone is as accommodating as me, many want to get in your panties, don't worry, I like men, not young ones like you.”, zegt Marianne:” Call me Dooby, Dubois, but most people say Dooby. so, what's your story, fight with mommy, boyfriend, or what?“. Ik kijk haar aan, ze is lief, stoer, maar ook lief:” no, classic story, wrong place, wrong time, probably completely wrong century. Wrong friends, wrong choices, now completely in trouble, no money, no clothes, no phone. nothing, just a lift from you.”, zeg ik. Ze kijkt me aan. “ Normally I wouldn't do that, never, but come over to my house, here's my phone, but, if you don't know who your friends are, call the one you know always has your back.”, zegt Dooby:” If you don't trust anyone now, call the person you suspect, she gives the wrong response, then you know what you wanted”.

Ze is duidelijk, wie zou me willen ontvoeren om rijker te worden, Yvon, nee, die zwemt in het geld, Xan? Nee, die leerde me alles. Wie dan? Gail, nee die kent me zeker nog niet goed genoeg en is opgenomen. Sabine? Neee, nooit. Ladan, ken ik ook amper. Leen? Zou hij…..kent hij Freddy? Wie bel ik. Ik ben dit allemaal zo zat, mijn hoofd explodeert nog eens een keer, liefdes en nu weer dit, “aaah, ik word gek!”, schreeuw ik. “Say what?”, zegt Dooby. Ze zet de zware truck stil. “ girl, you definitely need to take a break! wait there's a stop, have you eaten yet?”, ze rijdt naar de truck stop, daar gaan we pauzeren. Ze bestelt drie hamburger, met frites. Ik eet twee hamburgers en frites helemaal op en Dooby heeft net twee happen van haar hamburger op. Ze kijkt me aan:” you have the appetite of a herd of elephants girl. another hamburger? and we'll also have to clean you up.”. Ze brengt me naar de douches en loopt door de winkel, een korte spijkerbroek, t-shirt en een cap. “ So, now you really blend in with the rest”. Een paar cowboy laarzen maken alles af. “ Good heavens, are you that girl just now? fucking hell! you are...fucking hell, damn girl! you are really smoking hot”, zegt ze en ik vat het maar op als compliment. We lopen naar de truck, als er net een politie auto aankomt:” Hey Dooby, who's your passenger? another hitchhiker”, vraagt de agent. “ Hey Michael, no, that's my niece and let it out of your mind! she's my cousin, you know what I did to that idiot who touched my sister.”, reageert ze boos. “Yeah yeah, keep going, hurry up before I change my mind.”, zegt de agent, we stappen snel in en rijden weg.

Oh wat een lekker personage...wil al een tijdje meeschrijven, maar de koek leek op, iedereen heeft een rol. En nu Marianne Dubois bijgenaamd Dooby. Een vrouwelijke trucker, dus met jullie toestemming...

Wat een schatje, deze lieve meid. Ze heeft echt hartpijn. Ik ben niet lesbisch, althans ik maak mezelf wijs dat ik op kerels val, maar helaas het zijn van die onbehouwen hufters, mijn collega's, ze behandelen me als een van hen en daar ben ik blij om, maar Lisa heeft twee volwassen vrouwen die allebei hopeloos verliefd op haar zijn. Ze heeft me geprobeerd uit te leggen wat het probleem is. Yvon, is verfijning, ze is mooi, rijk, werelds en een goede manager. Xandra is stoer, ex-special forces, ook knap, maar minder verfijnd en die kleine meid valt op alle twee. How lucky can one gal be?" om maar eens Dean Martin verkeerd te citeren. Ze is goed van de tongriem gesneden, deze kleine lesbo, en jezus wat ziet ze er goed uit in haar truckers outfit. Als ik verliefd op een vrouw zou worden, dan is het wel op haar. Tien jaar geleden heb ik ook een lifster opgepikt, een mooi meisje, bijna elfachtig mooi, ze was een tienerhoertje en verslaafd aan crack. Ik ging voor de bijl en lag met haar te seksen langs de kant van de weg. Daarna ging ze er vandoor met mijn portemonnee. Maar het was het waard. Maar daar bleef het bij. Een experiment. Op zijn tijd neuk ik met een mannelijke collega of een agent als Michael. Ruwe seks, want ik ben een pittige meid.

"What did you mean when you said to that copper that you did something to that idiot who touched your sister?" vraagt Lisa. Ik grinnik. "That was my kid sister, Louisa, some good for nothing sucker of a truckdriver touched her small titties. I mean, she's fourteen. The pour child was in tears. I kicked his nuts in his throat and than smacked his face with a baseball bat. He could no eat solid food for a month." Lisa lacht ook mee. "A small guy?" "Hell no," zeg ik verontwaardigd, "he is two by two, a giant of a guy. But when they touch Louisa, they touch me. Michael knows about it. He arrested me for it." "You had to go to Jail?" vraagt Lisa. "Almost, I had a good lawyer, and the judge was family." We rijden weer een tijdje zwijgend door. "Do you need a time out?" vraag ik, "I mean time to think about you two lovers?" Lisa knikt. "Maybe I can help you. Tomorrow I start a new rotation in the US, three months on the road there. Come with me. I like your company and on the road you can think better." "I don't have a passport or a proper ID," zegt Lisa. "Don't worry. This truck was used by my uncle. He had a special compartment build in the truck to smuggle contraband. When we cross the border you'll be in it." Ik trek aan een verborgen hendel en een deurtje boven in de truck klapt open. "Have a look," zeg ik. Lisa klimt omhoog en geeft een verrukt gilletje. "There is plenty of room..." schreeuwt ze en kruipt naar binnen. Ik rij door, De ruimte is inderdaad comfortabel, uncle Francois smokkelde er whisky in, wapens en een enkele keer mensen. Lucratieve business.

We naderen het mobile home waarin ik woon als ik niet op de weg ben. Het is klein, compact, maar schoon. "You have to share the bed with me," zeg ik, "but I don't snore." Lisa zegt dat zij ook niet snurkt. Ik wijs de douche en leg een lang t-shirt klaar, dat mij te klein is, maar waar zij in zal zwemmen. Als ze naakt het slaapgedeelte in komt, fluit ik zonder geluid te maken. Dit is een mooie meid. Jammer dat ik niet op vrouwen val. Het t-shirt is inderdaad een maatje te groot. Ik hou alleen mijn slip aan en zie Lisa kijken naar mijn enorme tieten. "Meiden onder elkaar," lach ik. We kruipen in het opklapbed, dat overdag in de wand wordt geklapt waarna de ontbijttafel naar beneden kan. Het is behelpen, but it is home. Het duurt niet lang tot ik de regelmatige ademhaling van Lisa hoor, Het arme schaap is doodmoe. Ik sluit mijn ogen.

Ik ben uit de race. Misschien ook wel zo goed. Dit is de wereld van Xandra. Schieten, vechten, in de achtervolging. Gail lijkt dat ook te zien en houdt me een beetje uit de weg. Als ze naar Ottowa reist, blijf ik in het hotel in Montréal. Het is eenzaam, en ik mis mijn lieve Lisa. Hoe kan iemand als ik zo verliefd zijn. Ik spreek af met Angela die ook angstig is over het lot van haar dochter. Ze maakt weer de oude verwijten. Hoe kunnen Xandra en ik zo stom zijn om een minderjarige zo op te vrijen dat ze er vandoor is gegaan? Als ik zeg dat Lisa ons allebei om haar vinger heeft gewonden, wordt Angela boos. "Sorry, hoor," zegt ze, "Lisa is pas zeventien, niet een femme fatale, jij en die schietgrage gekkin hebben mijn kleine meid het hoofd op hol gebracht en nu kan of wil ze niet kiezen." We ruziën nog wat verder en het eindigt er mee dat we elkaar de huid vol schelden.

Ik bel met Xandra. Die vertelt me dat Gail bezig is om info te krijgen uit Freddy, dus wie er achter de ontvoering van Lisa zit. "Het is een gehaaide tante die Gail," zegt ze, "Freddy is als de dood voor haar. Die ander, die Cameron is ook zo'n laffe hond, die scheet in zijn broek toen ik mijn Beretta op zijn slaap zette." Ik vertel haar maar niet dat ik ook zeven kleur stront had gescheten en lach zuurzoet met haar mee. "Ik sta te popelen om achter Lisa aan te gaan," zegt Xandra, "het enige spoor dat ik heb is dat ze een lift zou hebben gekregen van een vrouwelijk trucker met een Mann truck. We zijn aan het zoeken, maar geen spoor. Je moet me helpen Yvon. Gail wil me niet laten gaan, ik denk dat ze wel weet dat Freddy als de dood voor me is en ze wil me graag er bij houden als stok achter de deur. Je moet me helpen, Ik zal je uitleggen hoe..."

Een uur later rijd ik in een huurauto naar Ottowa. Ik heb de auto volgetankt en mijn laptop bij me. Xandra zal tegen Gail zeggen dat ze even een luchtje gaat scheppen. Ik moet haar oppikken. Ik arriveer bij de afgesproken plek. Xandra schiet naar voren en opent het portier. "Rijden!" zegt ze. Ik scheur weg met piepende banden. "Waarheen?" zeg ik. "Naar een truckercafé," zegt Xandra en geeft aanwijzingen. We komen bij een Diner waarvoor allemaal trucks geparkeerd staan. Ook een aantal Mann trucks, Xandra loopt vol zelfvertrouwen naar binnen. Het is er duister en het stinkt naar schraal bier. Een jukebox staat luid te bleren. Een serveerster vraagt of we iets wil eten. "No," zegt Xandra, "I want information." "Are you a cop?" zegt het meisje. Xandra schudt haar hoofd. "I am looking for an old friend from the army. Drives a Mann truck, female driver, you know her?" Het meisje kijkt haar aan. "Must be Dooby, she lives outside the town in a Mobile house facility."

We rijden door. Mijn telefoon gaat. Angela. "Waar zijn jullie?" zegt ze. "Op weg naar Lisa," zeg ik, "hoezo?" "Ik ben je achter na gereden," zegt Angela, "maar ik ben achterop geraakt," Ik kijk naar Xandra. Die neemt de telefoon over en geeft aanwijzingen. Ik zie dat het inmiddels licht is geworden, een nieuwe dag..." Samen met Angela rijden we naar het park waar de Mobile Hone van die Dooby moet staan. Een beheerder komt uit zijn kantoortje. "Dooby? You missed her. She left four hours ago with het truck..." Xandra kijkt hem verbijsterd aan. "Where to?" "I don't know," zegt de man, "It's a free country, But I reckon she willl be working, picking up cargo somewhere. I am only the caretaker here, not her boss.."

Verdomme! Weer gemist, of zou Lisa niet met die trucker zijn meegereden. We krijgen toestemming om bij de Mobile Home van Dooby te kijken. Het is een oud en roestig geval. Ik bekijk het slot. Eitje. Met behulp van een haarspeld van Angela heb ik het ding gelijk open. Ik open de deur. "Lisa?" roep ik. Het mobile home is leeg. Overal ligt rotzooi. Dooby was niet bepaald een opruimerig type. Wel ontdek ik in een la een set identiteitsplaatjes. "Ze was bij de mariniers," zeg ik. "Zitten daar ook vrouwen bij?" vraagt Angela. "Natuurlijk," zeg ik, "net als bij elk ander legeronderdeel." Yvon vindt een kledingstuk van Lisa. Dus is ons meisje hier wel geweest. Verder is het huisje leeg.
Als we terug komen bij de beheerder, wenkt hij ons. "Dooby is naar de VS," zegt hij, "She left a note in my postbox. I found it just after you three went to her mobile home. So now and then she has a roatation in the States, she transports goods for a period of three months, mostly in the northwest. Montana, Washington State and Oregon She's American and use to live in Oregon." Ik bedank hem. "Wat nu," zegt Yvon. "Misschien kunnen we haar achterhalen," zeg ik. "En als ze nu niet in die truck zit?," zegt Angela. "Dan hebben we pech," zeg ik.

Vier uur voorsprong is een lange tijd. Maar we hebben een voordeel. De beheerder had het kenteken van Dooby's truck. Yvon heeft haar laptop ingeschakeld en neemt telefonisch contact op met Gail. Het duurt even voor die tot haar zinnen komt en ze scheldt ons uit voor afgrijselijke potten en lesbohoeren, maar dan kan Yvon vragen of ze een kenteken wil checken door de verkeerscamera's te hacken. Al snel heeft Gail beet. "Ze zit in een stadje bij de Amerikaanse grens, ik geef je de laatste locatie. Een snelheidscontrolecamera op de Highway. Ik rijd er naar toe en we kijken alle drie goed of we de Mann truck niet ergens is. Op een parkeerterrein bij een diner, ziet Yvon het bewuste nummerbord. Ik rijd er naar toe en zie een stoere vrouw, wat gezet, maar evengoed gespierd en met een knap gezicht naar de truck toelopen. Ik pak mijn vervalste penning en id-bewijs van een FBI- agente en loop naar de vrouw toe die net in de truck wil stappen. "Hello Ma'am," zeg ik en laat de penning zien, "FBI. Are you Marianne Dubois a.k.a. Dooby?" De vrouw knikt. "We have reason to believe that an underaged girl is travelling with you. Her name is Lisa." Ik toon een foto van Lisa. Dooby bekijkt de foto aandachtig, en knikt. "Yes, I picked her up yesterday, and I took her with me this morning. I am heading for Montana, but she quit a good two hundred miles ago. She had no papers for the states, she said." Ik kijk haar aan. Ik heb veel mensenkennis en zie al snel of iemand liegt. Maar Dooby kijkt me aan zonder een spier te vertrekken. "Thank you," zeg ik. Dooby tikt met haar vinger tegen haar gevechtspetje en klimt in de Mann. Ik loop terug naar Angela en Yvon. "En?" vraagt de laatste. "Volgens Dooby is Lisa zo'n 150 kilometer terug uitgestapt," zeg ik. "Geloof je haar?" vraagt Angela. "Ja," zeg ik, "ze loog niet." Ik keer de auto en begin terug te rijden. Hier zal Gail niet blij mee zijn.

Ik ben extra vroeg vertrokken, ten slotte is het een hele reis naar Oregon. Ik zorg er voor dat de truck is volgeladen met de computeronderdelen die ik moet afleveren en samen met Lisa rijd ik vervolgens richting grens. We praten over allerlei zaken. Ze vertelt dat die Xandra bij de Special Forces is geweest, de Navy Seals. "Ah, pussies," zeg ik minachtend. "I was with the marines, the motherfuckers of the valley of death. Als ze me wat glazig aankijkt, citeer ik het gebed van de marinier. "Although I walk trough the valley death, I shall fear no evil because I am the greatest motherfucker of them all." We lachen. Als we bij de grens komen, wordt Lisa onrustige "Do I have to hide myself in the hidden space, already?" vraagt ze. "try it" zeg ik, "maybe you get used to it." Ze klautert als een kat naar boven en verdwijnt achter het verborgen paneel. Het is zonder contrabande een geriefelijke ruimte met kussens, een radio, tijdschriften en zelfs een koelkastje. Ik stop bij een diner en zeg dat ik even moet pissen. Als ik terugloop naar mijn truck word ik aangehouden door een FBI agente, compleet met badge. Maar de vrouwen in haar auto zijn zeker geen FBI agenten. Dit moet Xandra zijn, besef ik. Ik zie de aantrekkingskracht voor Lisa. Mooie vrouw, imponerend lichaam, stoere bitch! Ze vraagt naar Lisa en ik lieg keihard dat ik niemand heb gezien. Ik kan goed liegen, training bij de US marines voor het geval je krijgsgevangen wordt gemaakt. Ze lijkt overtuigd en ik kan weer instappen. Als we weer op de weg zijn, tik ik op het paneeltje. Gelijk komt haar koppie er uit. "Ik saw that Xandra," zeg ik en vertel het verhaal. "Did she believe you?' vraagt Lisa. Ik knik.

"I saw that Xandra," zegt Dooby en ze verteld het hele verhaal. "Did she believe you?' vraag ik nieuwsgierig. Dooby knikt, maar ze lijkt ook niet 100% overtuigt. Ze start haar truck en kijkt, de auto van Xandra rijdt weg. Ik krijg wat drinken en we gaan op weg. Ik blijf nog wel in de verborgen ruimte, de klep blijft open, we praten en we lachen. Dooby heeft een camera’s op haar truck, ik kan dus lekker mee gluren. “That car, that eeeuh ram or so, he is on to us since we stopped….”, zeg ik. Dooby kijkt, “don’t worry, we have long roads, so he is just going our direction.” We rijden rustig door en een paar uur later is het weer tijd om te rusten. Dooby parkeert de wagen. Loopt naar binnen. “One room available, but only one bed, you mind?”, vraagt ze. Ik schud mijn hoofd. We gaan naar binnen en gelijk kleedt ik me uit en duik in het bad. De kamer is niet bepaald schoon, maar een bad is gewoon heerlijk. Dooby heeft inmiddels wat te eten gehaald. Chinees, maar heel anders dan in Nederland.

“We ride in 6 hours”, zegt Dooby. Ik gooi mijn handdoek af en zie Dooby in de spiegel kijken. Ik duik in bed en Dooby volgt. Alleen een shirt en slip draagt zij nog. Ik ben gewend naakt te slapen, zeker sinds Yvon en Xandra. Ik schrik wakker, ik hoor gerommel. Ik kijk en zie dat ik heel dicht tegen Dooby aan ben gaan liggen en mijn hand haar borst vast heeft, niet dat het niet fijn voelt, maar ook een beetje als vreemdgaan. Ik luister goed en hoor gerommel met een sleutel aan onze deur. Ik schud Dooby wakker. Ze is gelijk klaar wakker, dan horen we:”no you idiot, can’t you read? 18, not 16! Over here!”. Gewoon verkeerde deur dus.

Als we klaar zijn om weer op pad te gaan, zie ik weer die auto, en als wij wegrijden komt die auto weer achter ons aan. “Plane and simpel, don’t worry. Just an early start!”, zegt Dooby.

Je kunt wel merken dat Lisa al lange tijd op de vlucht is, Ze heeft de paranoia van een vluchtelinge over zich. Ik herken het uit Afghanistan en Irak. Veel vluchtelingen daar. Voor we de grens over gaan slapen we eerst in een goedkoop hotel. Ik zie haar weer naakt en waarom krijg ik nu een vochtig kutje? Ik ben toch hetero? Hoewel die kerels beginnen me zo langzamerhand mijn neus uit te komen. Het is altijd wham bam! Thank you mam! Die pik er in en rammen maar, totaal geen verfijning of romantiek. Nee, stel je voor, in het truckerswereldje ben je dan gelijk gay als man. In ieder geval is de jonge Lisa een mooie meid. Ze vertelde me dat ze een tijdje model is geweest en geposeerd heeft voor reclamefoto's en in een commercial. Niet gezien. Ik kijk weinig tv. We vertrekken richting grens. Ik geef Lisa een seintje en ze verdwijnt in de verborgen ruimte. We komen aan bij de border control. Er wordt hier nauwkeurig uitgekeken naar smokkelwaar alsmede illegalen. Uncle Sam is nu eenmaal wantrouwig. Een vrouwelijke Douanier controleert mijn papier en vraagt of iets heb aan te geven. Ze kijkt me scherp aan, maar ik kan met een stalen smoel liegen. Tijdens de Mariniersopleiding werd je hard aangepakt bij de training voor krijgsgevangenen. Alleen je naam, rang en legernummer, niks meer. In sommige oefeningen werd je geslagen of erger. Haar collega controleert met zijn zaklantaarn de lading. Niet veel later krijg ik een seintje, ik mag doorrijden. Ik passeer de grens, maar geef Lisa pas het all clear, als we goed onder weg zijn.

Ze klautert uit het luikje. We zitten weer gezellig te praten, we lijken wel oude schoolvriendinnen. Ik vertel over mijn avonturen bij de US Marine Corps. "Semper Fi, that is our slogan, that's short for Semper fidelis, it's latin and it means 'always loyal'." zeg ik. "How good are the marines," vraagt Lisa. "The best in the world, the rest of the army is nothing more than a bunch of placenta's." Lisa kijkt me bevreemd aan. "You know," zeg ik, "when they were born the doctor threw away the child and kept the placenta." Lisa verslikt zich van het lachen. "No really," zeg ik, "The Marine Corps has infantry, tanks, airplanes and landingcrafts. We are masters on all kind of weapons and we'll fight to the death. No surrender." "How come you live in Canada now?" vraagt Lisa. "When I became a civilian I fell in love with a good for nothing Canadian Lumberjack. I married him, accuired the Canadian nationality beside being an American and lived with him in the forests in the north. He was a drunk and a total shit. One day I found him in bed with my best friend. I broke her jaw and his arm and was arrested. I went to jail and after my release I divorced the son of a bitch. My mother and my kid sister were already in Montréal then. My mother is also married to a Canadian, not my father by the way, but he is a decent guy."

We stoppen regelmatig bij Diners, waar het eten niet verfijnd is, maar wel vullend. Lisa zegt dat ze voorkeur geeft aan een hamburger en een coke boven al die liflafjes die die Yvon haar wilde voeren. We worden steeds betere vriendinnen. Lisa vertelt over haar overleden grootmoeder. Een wijze vrouw die helaas is overleden, maar die volgens Lisa een soort engelenbewaarder voor haar is. We praten over haar dilemma van de keuze tussen Yvon en Xandra en ik zie hoe ze daar mee worstelt. "I don't want to break up their friendship," zegt Lisa. Dat is goed. Ik weet hoe belangrijk kameraadschap is. Bij de Marines dekte je ook altijd je kameraden op het slagveld. Vechten voor de US is heel abstract, je vecht voor je kameraden. Ik laat Lisa een stukje rijden met de Mann. Het gaat goed, al zit ze heel ingespannen achter het stuur. Ik hou het goed in de gaten. Als de avond valt parkeren we bij een Motel. We eten bij de Mac in de buurt. Als ik terugkom met een tray met hamburgers en coke, zit er een enorme trucker naast Lisa die met een bleek koppie angstig naar me kijkt. Ik zet het eten neer en kijk de hufter kil aan. "I can't remember inviting you at our table," zeg ik. De trucker kijkt me vuil aan en slaat zijn arm om Lisa heen. "Fuck off!" zegt hij. Ik ga niet met hem in discussie. In een flits voeg ik mijn vuisten samen en haal uit. Ik hoor zijn neus kraken als mijn vuisten zijn neusbeentje verpletteren. "Ah fuck, you cunt!" schreeuwt hij, terwijl het bloed uit zijn neus spuit. Hij weet overeind te komen, maar ik schop hem tegen zijn schenen en als hij krimpend van de pijn in een zakt, sla ik nog een keer. Nu tegen zijn slaap. Hij gaat neer als een bokser met een KO. Het is gelijk onrustig. De eigenaar komt er bij en een beveiliger. Ik vraag koel om een papieren tas en pak ons eten en drinken in. Terwijl de beveiliger en de eigenaar proberen de trucker tot leven te wekken, neem ik Lisa mee en rennen we naar het motel. Daar barsten we in lachen uit. "Why did you hit him at once," zegt Lisa,?" "Never argue with a son of bitch," zeg ik rustig, "and always be the first to hit the bastard!" We eten onze hamburgers en kijken nog wat televisie. Niks bijzonders, Kamela Harris heeft een running mate en een orkaan raast over Florida. Als we gaan slapen leg ik mijn arm beschermend om Lisa die zonder te protesteren tegen me aankruipt.

Gail heeft me losgelate, ze weet dat ik nooit zal praten, ook niet als die uit de kluiten gewassen gangster me bedreigd. En ik heb in de schoen van Lisa een tracker gedaan, misschien had ik wat meer geld moeten spenderen in plaats van een goedkoop Temu apparaatje. Maar goed, het werkt, meestal. We kunnen haar volgen, maar we zijn steeds aan de late kant, bij een diner merken we dat nieuwe gasten bepaald niet welkom zijn:”if you looking for a fight….”, we kijken hun even aan. De eigenaar van de diner verteld het hele verhaal. Vrolijk word ik niet, Cameron heeft me een spierbundel meegegeven, hij moet Lisa naar hem brengen, zodat hij zijn schuld kan afbetalen en ik heb nog een Jane Doe die me betaald Lisa terug te brengen, al met al zit ik in de penarie.

En gezien de mishandelde man weet ik niet wie ik liever tegenkom, Xandra of deze dame….

Xandra en Ik hebben weer eens ruzie. Ik ben er van overtuigd dat Lisa in die truck zat en Xandra zegt dat de vrouwelijke trucker niet gelogen heeft. Natuurlijk omdat die vrouw ook een soldaat is geweest. "Hoe weet je dat?" vraagt Angela. "Dat kun je zien aan de manier van praten, lopen, kijken," somt Xandra op. "Ze is inmiddels wat ouder, maar ik zie het." Ik ben totaal niet overtuigd en ook Angela heeft haar twijfels. "Wat wil je dan?" zegt Xandra, "die truck doorzoeken? Ik ben geen echte FBI-agent hoor..." De ruzie loopt hoog op. Want ik ben dan misschien geen special forces militair geweest, maar ik ben niet bang voor Xandra, hoewel ze vermoedelijk zonder probleem mijn ruggengraat kan breken of mijn brutale schreeuwbek kan snoeren met één klap. Want ik ga te keer. Uiteindelijk zet Xandra me zonder pardon uit te auto en dus loop ik langs de weg te sjokken. Een politiewagen stopt bij me. "Can I see some ID, ma'am?" vraagt een grof gebouwde vrouwelijke agent. Verdomme, ik toon mijn papieren en de agente bestudeert alles alsof het de Canadese staatsgeheimen zijn. "This is a fake," zegt de agente en nu stapt ook haar partner uit. Ik ben perplex. Zeker ze zijn vals, gemaakt door Peter, maar tot nu heb ik de documenten zonder problemen al enige keren gebruikt. Dit is gelukkig niet de VS, dus is de arrestatie vrij sober. De agente zegt dat ik onder arrest sta en leest me mijn rechten voor. Haar partner boeit mijn handen op mijn rug en ik word achter in de auto gezet.

Op het bureau mag ik één telefoontje plegen. Ik bel Gail en die is niet zo blij. Ze scheldt me eerst de huid vol en zegt dan zuchtend. "Waar zit je?" Ik noem de naam van het bureau. "En waar is Xandra?" "Geen idee, ze heeft me uit de auto gezet," zeg ik, "we hadden ruzie." "Jezus, het lijkt wel of jullie nog op de middelbare school zitten," briest Gail, "stelletje pubers. En Lisa?" Ik vertel mijn vermoeden dat ze met een truck is meegereden naar de VS en geef het kenteken door. "OK." zegt Gail, "het zou best wel eens kunnen dat je gelijk hebt. Hou je even rustig. Ik ga even bellen en zal ondertussen wat andere mensen op Lisa zetten, want die vrouwelijke Rambo is mij veel te veel soldaatje aan het spelen. Hou vol, ik laat je uit de nor halen..."

Yvon en Xandra, dan weer flirtende tieners, dan weer bekvechtende bejaarde scholieren. Het is nooit saai met die twee, altijd weer gedoe en steeds mag ik weer als schooljuffrouw de ruzies sussen. Yvon verteld mijn vermoeden dat Lisa met een vrouwelijk Henk Wijngaard op een truck is meegereden naar de VS en geef het kenteken door. "OK." reageer ik, "het zou best wel eens kunnen dat je gelijk hebt. Hou je even rustig. Ik ga even bellen en zal ondertussen wat andere mensen op Lisa zetten, want die vrouwelijke Rambo is mij veel te veel soldaatje aan het spelen. Hou vol, ik laat je uit de nor halen..."

Intussen bel ik ook met Xandra:”zeg ga je lekker Rambo? I, heb die Freddy losgelaten, want jij verdwijnen en mij met een slecht aftreksel van Baantjer opschepen helpt echt niet, dus moet ik het maar weer eens op mijn manier oplossen. Ik weet niet waar jij heen gaat, maar Fredje is de grens overgegaan via de Ambassador Bridge, ik zorg dat Yvon ook naar de VS komt, zorg nou eens een keer dat jullie Barbiepopjes jullie kop erbij houden, ik zit die curator te paaien en te paaien en jullie weten niet hoe jullie moeten jennen met elkaar om in het slipje van die watervlugge tienertje te komen.” Ik bel daarna Ladan die gewillig mijn klusje doet en inmiddels ook wat heeft uitgezocht, wat mij doet schrikken en ik schrik niet snel, maar dit is alle behalve wat ik verwachte. Ik bel met Peter, die moet naar Yvon en dan bel ik Adriaan van Velthoven, de Deputy Consul General. Ik heb nog wel wat gunsten van hem tegoed.

Het duurt een paar uur voor Peter bij Yvon is en nog eens vier uur voor ik Adriaan weer spreek:”geregeld, ze heeft nu diplomatieke onschendbaarheid, maar dit betekend dat je door je gunsten heen bent, ik riskeer hier mee mijn baan. We hebben gezegd dat ze is gerold en haar echte id is gestolen en omgeruild met een fake id.” Even later belt Yvon. “Bedankt, Gail. Wat doe ik nu?”, vraagt ze. Zo schattig als ze mijn raad vraagt wat ze toch niet op gaat volgen. “Peter brengt je naar de States, met de papieren van de consul moet je vrij kunnen reizen. Maar ik moet je nog iets zeggen…….weet je dat ik de geldlijnen heb gevolgd? Weet je waar ik uit ben gekomen? Nou ik hoop dat je zit. Lees je app, daar staat wie er achter de ontvoering van je liefje zit. Hetzelfde appje stuur ik ook naar Xandra, ook zij moet dit weten!”

De enige reden dat ik weer in dienst ben bij Gail is omdat het mijn schoonmoeder is. Ik hou zielsveel van Sabine maar wordt ook wel een beetje gek van het nietsdoen. En iedere avond mac Donalds of een andere fastfoodketen hangen me grondig de hals uit. De sex is wel als vanouds hetzelfde en houd mij gelukkig op gewicht. Een jonge meid doet wonderen en schud een keer met mijn boezem.

Daarbij komt dat Gail er niets aan kon doen dat ze zo was. Het neemt natuurlijk niet weg dat die klootzak mij verkracht heeft.
Op de een of andere manier maakt Gail ook weer iets los in mij wat ik niet kan begrijpen en Sabine wel snapt gelukkig. Haar school is bijna afgerond en is vreselijk bezorgd om Lisa.

Ik spit als een gek naar de geldstroom die naar de ontvoerder zou moeten leiden van Lisa. Vele omwegen en dan zie ik ineens het patroon.

Het is Gails vertrouwenspersoon? Diegene die zij alles toevertrouwd. Ik geef het Freddy maar ook Gail direct door! (Sorry ben haar naam vergeten)

……..ping ping, ohhh ik krijg een versleuteld berichtje binnen van Suzuki. Een japanse hackster die alle mazen op het darkweb weet. Ik ken haar al lang en het enige wat ze vraagt in mijn omvangrijke boezem te mogen kneden en strelen, al blijft het daar nooit bij en likt ze mij in een stoomtrein vaart klaar. Ze likken daar kunnen nog verl lesbo’s wat van leren. Suzuki ziet eruit als een geisha maar molt je computer met twee vinger toetsen .

Het bericht luid: wist jij dat Yvon een tweelingzus, genaamd Carla heeft, en dat zij haar niet kan uitstaan. Zij zit hierachter om een lang verhaal kort te maken. Pas op voor haar!!! Ze is gevaarlijk!!!


“Wanneer kan ik je tieten voelen?”

Likje Suzuki

Carla? Lees ik. Yvon een tweelingzus? Nooit geweten. Ik krijg de app van Gail als ik ben omgedraaid en me naar de grens van de VS spoed. Ik zit mezelf te verbijten. Gail laat zich helemaal inpakken door Yvon. Natuurlijk is Gail verliefd op Yvon, met haar beschaafde maniertjes, mooie figuurtje en verleidelijke stem. Ik haat dat wijf inmiddels met haar grote bek. Angela zit me ongerust aan te kijken want ik trap in mijn frustratie het gaspedaal steeds verder in en de snelheidsmeter schiet omhoog. "Vlieg je hier wel vaker?" zegt Angela in een poging met een grapje mijn rijgedrag te veranderen. Dat grapje helpt niet, wel een politiewagen. Ik krijg een forse boete die ik versnipper en uit het open raampje kieper. Ik ben nog altijd laaiend, maar rij wat rustiger. Ik geloof nog altijd niet dat Lisa in die truck zat. Die trucker was een ex-commando of voormalig marinier. Die liegen niet tegen de FBI. Maar Gail gelooft Yvon met haar knappe bekkie en vlotte babbel en nu kan ik weer voor kindermeisje spelen.

Ik ontmoet Peter en Yvon in de VS in een motel bij de staatsgrens van Washington State. Yvon en ik knikken wat stug naar elkaar, maar Yvon en Angela knuffelen. Humpf, big deal, ze wil zeker haar aanstaande schoonmoeder paaien. "Wie is Carla?" zegt Angela als we in een nabijgelegen restaurant wat eten. "Carla is mijn tweelingzus," zegt Yvon, "niet eeneiig...we lijken totaal niet op elkaar. Carla werd geboren met een lam armpje en is altijd jaloers op me geweest en wel zo erg, dat ze me uiteindelijk is gaan haten. Ze is heel intelligent, en heeft meerdere studies gedaan en later uitvindingen, ze heeft meerdere patenten op haar naam. Daardoor is ze schatrijk. Als er iemand YPA kapot wil maken is zij het. En vanzelfsprekend haat ze Lisa, want die is ook perfect van uiterlijk en ik ben verliefd op haar. "Dus," zegt Angela, "kan Lisa beter onder gedoken blijven?" "Nee," zeg ik beslist. "Ik verdedig haar wel." Yvon kijkt me aan. "Je bent sterk, goed met wapens, maar Carla is zo rijk die kan de beste huurmoordenaars in dienst nemen." "Ja," zeg ik schamper, "je bedoelt zeker die Freddy, daar ben ik echt bang voor, maar niet heus."

Peter krijgt telefoon. "Hai Gail, I..." hij luistert enige tijd ingespannen, "...I will pass it on...yes goodbye." Hij verbreekt de verbinding en kijkt ons aan. "That was Gail. She has send some men to track down the truck with the registration number Yvon gave her. They have located the truck in Washington State in Lynden." Ik sta op en loop naar de deur. "Where are you going?" vraagt Peter en hij geeft een teken aan twee van zijn mensen die bij de uitgang staan. "I am going to Lynden," zeg ik, "liberate Lisa and marry her..." Peter staat op en knikt naar de twee mannen, die hebben hun handen bij hun schouderholsters. "I am sorry, but it is out of your hands," zegt Peter, "The men Gail send to locate the truck will free Lisa and bring her to Gail, than she will ship her back to Holland." Ik kijk naar de twee mannen. Het zijn twee zwaargewichten. Letterlijk. Ze hebben serieus overgewicht en zijn duidelijk niet getraind. Het beroerde is dat Peter achter me staat, ook bewapend. Ik draai me om, en grijp de arm van Peter. Ik laat me vallen en trek hem over me heen en schop hem gelijk in een boog en smijt hem tegen de twee gangster. Strike! Alsof ik een bowling ball tegen de twee resterende kegels heb gegooid. Ik ben al weg. Spring over die kerels heen en ren naar mijn auto. Even later scheur ik weg. Ik moet naar Lynden. Weer rij ik als een idioot.

Ik zie geen auto me volgen, en ook duikt er geen politiewagen op. Wel zie ik dat mijn benzine langzaam opraakt. Ik stop bij een tankstation en vul de tank. Lynden is nu dichtbij zie ik op de routeplanner. Gail zal wel razend zijn. Fuck. Ik wil Lisa. Als Gail haar in handen krijgt wordt ze met Yvon in een roze strik naar Nederland gestuurd en vis ik achter het net. Ik stap weer in en kom aan bij de Lynden City Limits. Langzaam rij ik de binnenstad in. Het stomme van mijn actie is dat ik geen idee heb waar die truck is. Ik heb wel het kenteken van Yvon gekregen. Langzaam rijd ik langs hotels en motels. Als ik stop voor een stoplicht wordt plotseling het portier opengerukt. Iemand trekt me naar buiten en ik rol over het asfalt...

Peter neemt zijn telefoon op. "Hai Gail, I..." ik onderbreek hem gelijk om alles te vertellen, "...I will pass it on...yes goodbye." Ik heb die dekselse meid wederom gevonden, het kost me steeds meer moeite, die meid is glibberiger dan de kut na een 24 uurs orgie. Zou je denken dat je alles hebt gehad komt die mislukte nageboorte van een zus van Yvon weer opduiken, mens, wat hebben we daar al gedoe mee gehad, aandelen opkopen na dreigementen, maar nooit voldoende voor volledige zeggenschap, klanten intimideren, waarom? Pure jaloezie, menigeen denkt dat ik hard ben, nou vergeleken met dat stuk vergane placenta ben ik moeder Theresa 2.0. Maar goed, dat is een ander probleem en als ze Freddy betaald, dan is er nog een tweede in het spel, ze gokt nooit op één paard, altijd 2 of meer. Ladan is druk aan het werk daar haar vingers achter te krijgen. Als ze de vingers ten minste niet weer eens achter de string van Sabine heeft gehaakt.

Ik verwacht nu eens samenwerking tussen Yvon en Xandra, ik geef Peter duidelijk instructies. Even later gaat de telefoon, Yvon. “Eeeuh….”, zegt Yvon. “Nee hé…niet weer! Ooooh het liefst zou ik jullie twee hoogstpersoonlijk op ene loopplank zetten boven een aquarium gevuld met uitgehongerde piranha’s, haaien, leeuwen, tijgers en om het af te maken hyena’s! Geef me Peter!”, bries ik. “Wat had je bij de deur neergezet, Tom en Jerry? Jezus! Hoe moeilijk kan het in Godsnaam zijn die tante in toom te houden! Jezus Christus! Luister! Die Xandra heeft connecties, maar ik ook, onze commando’s hebben een oefening met de Amerikanen en ze hebben wel zin in een verzetje, dus, ik appje het nummer, je kunt hulp krijgen van 6 commando’s. Alleen als je weet waar die slippery slip is. Niet eerder, ze helpen eenmalig. En Peter, twee mogelijkheden of je pik gaat kennis maken met een biljart bal, een keu of met mij. En geloof me, de eerste twee eindigen ergens in, en geloof me, ik gebruik geen glijmiddel. En in geval twee eindigt je pik in mij. Dus, ben ik duidelijk? Mooi, hopelijk ben je nu wat meer gemotiveerd. Je weet denk ik wel wanneer wat gaat gebeuren. Nu terug naar de orde van de dag, hou dat mens nu eens in toom!”

Ik bel met Ladan, we hebben leuke gesprekken, ze is niet altijd blij met mij, maar we respecteren elkaar nu wel meer, en ook de relatie met Sabine groeit per dag.

In Lynden heb ik op aanraden van Lisa mijn truck in de privé-hal van een vriendje gezet. Ik heb het niet zo op dat cloak and dagger gedoe, maar die Xandra is een voormalige Navy Seal, en ik deed wel een beetje minachtend over haar, maar jezus die seals zijn wel een stelletje rauwdouwers. Maar ik ga niet rondlopen met een zonnebril en een raar petje zoals Lisa wil. We zitten niet in een aflevering van candid-camera. De privé-hal vinden ze nooit en ik check ons in, in een motelletje, samen met mijn kleine truckergirl. Maar eerst gaan we eten. Ergens waar we niet gelijk opgevreten worden door een stelletje hitsige klootzakken. Want die Lisa heeft wel een aantrekkingskracht. Het lijkt wel of ze honing aan haar kont heeft zitten, zo komen al die kerels op haar af. We besluiten voor de verandering een gewone diner in de toeristenwijk te proberen. Er zitten allemaal gezinnen en Lisa kijkt vertederd naar een kleuter die bezig is haar kindermenuutje overal in te stoppen behalve in haar mond. Ze zit onder de mayonaise en resten hamburger en ze heeft net haar derde beker coke omver gestoten. "Do you like kids?" vraag ik. Lisa grijnst, "is it so obvious?" "If you like that child, you must be a supermam," zeg ik, "If I was the mother I strangled the kid a long time ago." We kunnen wel rustig eten al is het restaurant gevuld met kreten als "Jerry stop that," "Watch out Evie, your..." waarna er weer een glas, flesje, beker over de grond gaat. En wat kunnen die kinderen krijsen. Maar er zijn geen dikbuikige Hells Angels of stoere truckers aanwezig.

Na het eten wil Lisa 'wat leuks doen'. Nu ben ik dat een beetje verleerd. Ten eerste was ik nooit een danser, dus clubs zijn aan mij niet besteed. Een kroeg lijkt me niks voor Lisa. "Shall we go to the movies?" zeg ik. Lisa heeft wel zin en ik ga in de rij voor kaartjes voor Bad Boys: ride or die. Ik koop een enorme plastic emmer met pop corn en een coke voor mijn date en we gaan in de zaal zitten. De film draait inmiddels al sinds begin juni, dus het is niet zo druk. Lisa zegt dat ze misselijk wordt van de popcorn en zet die naast zich neer. De film is wel aardig en zeker spannend, maar na de pauze verlies ik mijn concentratie. Ik begin om me heen te kijken en Lisa kruipt tegen me aan. Dat doet ze ook in bed en dat is zeer aangenaam. Ze is een mooie meid en al ben ik dan hetero, ik kan best een leuke meid waarderen. "I want to thank you for giving me a change to concentrate on my dilemma," fluistert Lisa. Onze hoofden draaien na elkaar en plots zitten we te zoenen. Tong er bij, heel sensueel. Ik verbaas me hoe gemakkelijk het gaat. Niet dat ik nu verliefd ben, ik bedoel ik ben tweeëndertig en heb wat relaties gehad, maar ik heb inmiddels besloten dat ik alleen blijf. Even goed vrij ik lekker met mijn truckergirl.

Na de bioscoop lopen we naar ons motel. Geen klef handje vasthouden of erger. Gewoon twee vriendinnen die praten over allerlei zaken. In het motel hetzelfde. Lisa gaat eerst douchen en ik daarna, als ik in mijn nakie binnenkom, ligt ze al te slapen. Ik kruip naast haar en kan het niet laten haar voorhoofd te zoenen. Ze wordt wakker en kijkt me wat lodderig aan. "What...what?" zegt ze. "Nothing hun," zeg ik, 'go to sleep, see ya in the morning..."

"Wat...wat ?" , roep ik als ik wakker schrik, ik voelde iets op mijn hoofd. "Nothing hun," zegt Dooby, “go to sleep, see ya in the morning...". Ze staat naakt voor me, waarom ik weet het niet, maar als ze naast me gaat liggen kruip ik op haar en begin haar te zoenen, onze tongen beginnen te vechten en er ontstaat een passionele vrijpartij. Mijn handen glijden over haar gespierde lichaam en ik kruip naar haar borsten:”wait….wai….”, zegt ze, maar haar lichaam schreeuwt om door te gaan, ik lik haar tepeltjes, bijt er zachtjes in en hoor haar kreunen, ze geeft zich over, mijn tong gaat naar haar navel, ik lik er vol overgave aan, zuig op haar buik en kruip lager en lager tot ik bij haar verbazend netjes geschoren poes. Ik had van haar een harige ongeschoren poes verwacht, ze is nat, ik lik over haar lipjes, die zich als een oester liefelijk openen, mijn tong baant zich een weg naar binnen, ik zit opmijn knieën en duw haar benen opzij om volledige toegang tot haar genotsplekje te krijgen en na een paar keer likken en mijn tong diep in haar grootje te duwen word ik overstelpt met een lading sappen en een luide gil, ze grijpt me bij mijn billen en zoent me hartstochtelijk. Het leken een paar minuten maar onze uitspatting blijkt een uur te hebben geduurd. En het brengt mij weer in de realiteit. “Fuck! I made it wors!”, schreeuw ik. Ik spring uit bed, kleedt me snel aan en ren weg. Dooby, verbaasd, schiet achter me aan.

Ik ren over straat en probeer Dooby af te schudden. Een auto springt op de rem bij een stoplicht. Ik herken haar Xandra, ik wil erheen, maar bedenk me, dan dwingen ze tot een keuze en gaat hun vriendschap stuk. Nee! Wegwezen. Dooby kan me niet bijhouden en ik zie haar denken, kijken, wachten en dan rent ze naar de auto en trekt Xandra eruit, die is helemaal overrompeld, zou ze mij ook hebben gezien? Ik weet het niet, maar waar ben ik j́u mee bezig. Nu heb ik drie achter me aan….Xandra, Yvon én Dooby. Een bus stopt, ik ren erheen, maar in plaats van erin te springen duik ik achter een paar vuilcontainers. Zouden ze erin trappen. Ik zie de auto van Xandra, met Dooby erin achter de bus aanrijden. Gelukt, voor nu. Maar…waar ga ik nu heen, geen geld, geen papieren, geen plek om te slapen, niets…..

Ik doe alles om dat kut wijf tevreden te stellen, als dank krijg je dan bedreigingen over een biljart bal en een keu. Maar dat sletje is zo snel en gewiekst, welke idioot verteld dan ook een puber over hoe je overleefd in deze wereld. En Carla betaald me kapitalen die meid de deur uit te schakelen, maar wat doet Gail, die zet me constant op Yvon, terwijl ik liever met Xandra mee ga, zij is dichter bij Lisa en dan kan ik sneller profiteren, nu moet ik haar weer meenemen de States in, voordeel, ze heeft een diplomatiek paspoort. En Freddy, tjonge, die amateur, welke idioot koopt nu een tracker bij de temu? Amateur. Hij is steeds in de buurt, maar te ver om haar juist te positioneren. Ik probeer steeds contact te krijgen met Xandra, maar dan krijg ik ene Dooby er voor. Wat ik daar nou weer mee moet.

De tijd begint te dringen, want ze zijn er al achter dat Carla achter de kidnap zit, het is een kwestie van tijd of ze zijn achter de geld stromen van Carla en dan val ik door de mand, dan is mijn voordeel weg. Dus ik trap de Mustang even stevig op zijn staart, snel naar Xandra en deze twee samen brengen, want Yvon moet er echt bij zijn om die slet gerust te stellen, dan komt ze vast uit haar schuilplaats en anders heb ik een handig instrument om die slet te dwingen zich te tonen.

inderdaad een prachtig verhaal, van mij mag er vaker sex in komen, maar dat het niet draait om sex alleen en er een goed verhaal achter zit trekt me enorm, ik heb vaak jullie verhalen gelezen, ook de vorige en Lissa, mijn complimenten hoe creatief je steeds weer bent, zangeres, sportster en u weeer modellen wereld, knap hoor. Ga zo door en ik hooop dat ik jullie verhaallijnen niet doorkruis.

Ik word volkomen overrompeld. Als ik net op tijd stop voor een stoplicht, zie ik een meisje plotseling oversteken. Ze komt me bekend voor, maar het is te donker om goed te zien. Dan gebeurt er van alles. Plotseling wordt het portier opengerukt en voor ik iets kan doen, sleurt iemand me naar buiten. Het is een goed getraind persoon, ze weet hoe ze me moet aanpakken en tijdelijk uitschakelen. Ik voel een stekende pijn als ze me aan mijn arm naar buiten rukt en gelijk hard tegen mijn slaap slaat. Het wordt zwart voor mijn ogen. Terwijl ik wegzak hoor ik de auto optrekken.

Ik kom bij als een verpleger zich over me heen buigt. Ik maak een schrikreactie, maar hij duwt me terug. "You had an accident," zegt hij, "probably a carjacker, I already informed the cops. Hij onderzoekt en zegt ten slotte, "somebody hit on the side of your hand on the temple. A pro, he knew where to hit you." Ik kreun. Ik voel me een groentje, gepakt door een carjacker. De verpleger helpt me overeind en onderzoekt me verder. "You are a lucky woman, no injuries, just a black and blue temple." Hij wil me een kalmerend middel geven, maar ik schud mijn hoofd. Daar heb ik gelijk spijt van, want ik krijg meteen een pijnscheut. De broeder doet wat tests. "Hum, no concussion," zegt hij. Een grote politieman komt er bij staan. Hij geeft me mijn rijbewijs terug. "Sorry, we took it from you while you were unconsious," zegt hij, "I have a few questions..." Hij kijkt vragend naar de broeder. "She's ok, no concussion, no injurries, no need for the hospital," De politieman knikt. "You car has been stolen, we already spoke to a few witnesses. They saw a girl or a boy running, and somebody maybe a man or a woman running behind her. The Carjacker opened your door and hit you unconsious and than drove away. They probably worked together as a team, the boy or girl distracted you and the accomplice hit you and stole your car. Did you recognize someone?" Ik denk even na. Het meisje dat zo onvoorzichtig voorbij rende was zeker een meisje. Was het Lisa? En mijn aanvaller heb ik helemaal niet gezien. "No," zeg ik, "it all went so fast." Ik mag meerijden in de politiewagen om aangifte te doen. Als ik klaar ben loop ik naar buiten. Ik aarzel of ik iemand zal bellen. Na mijn laatste ontsnapping zal ik wel niet zo populair zijn bij Gail of Peter. Als ik het politiebureau uitloop, wenkt iemand in een Mustang me. Ik loop er naar toe. Dan zie ik dat het Peter is.

"Easy," zegt Peter, "als ik mijn hand automatisch naar de plaats breng waar normaal mijn pistool in de schouderholster zit. "I am alone." Hij houdt het portier open en ik schuif naar binnen. "I am fed up with Gail," zegt Peter, "I am a a nurse maid for Yvon, and I want to track down Lisa, but Gail doesn't trust anymore, so I came on my own to find you, maybe we can track her down together." Ik zeg niets. Peter trekt op en zegt dan, "it was Lisa who crossed the street right in front of you." Ik kijk geschrokken in zijn richting. "really, you were a witness?" Hij knikt. "I was on the other side, I sam Lisa running followed by that female truck driver, who by the way pulled you out the car and hit you unconsious." "And Lisa?" "Sorry, she was too fast, I lost her outof my sight. Just as your car, my car was parked elsewhere. Dus toch Lisa en die Dooby, wat een sof. Ik kan me wel voor mijn kop slaan. Wat een amateur ben ik geweest.
"I have phoned a few guys who know this town" gaat Peter door, "We will meet them in a motel near by." Even later rijden we een parkeerterrein van een motel op. Een groepje mannen zit in een kamer met een grote kaart voor zich. "We have contacted our informants with a detailed description of Lisa and the Dooby woman," zegt een van hen, "it is a matter of time before we have found them. The girl is alone, has no money, no ID, and no safe place to go to. It will be easy to find her," Ik kijk hem peinzend aan. "Maybe," zeg ik, "but this girl is tough, resourceful and smart."

Daar loop ik dan, ik zie een McDonalds, wat zou ik geven voor een Happy Meal. Of een McChicken. Het water loopt in mijn mond, maar al mijn geld, mijn papieren, alles is bij Dooby. Ik kan niet naar de kamer terug of de truck. Daar is Xandra super slim voor, die heeft me zo te pakken en de creditcard van Yvon, dan is Yvon binnen vijf minuten bij me. Maar ik verga van de honger. Ik zie buiten mensen eten. De vrouw is naar binnen, wc denk ik. De man loopt ook weg, ik ben bang, maar ik moet het wagen. Ik ren naar hu; tafeltje en grijp het eten en ren snel weer weg. In een steegje haal ik eerst even diep adem. Ik kijk wat ik heb gepakt, frites, cheeseburger, chickenburger en chickennuggets. Het is heerlijk, ik ga rustig zitten. “Hé, what your doing! This is my spot!”, schreeuwt een man. Ik schrik en wil weglopen, maar die man houdt me tegen. “Damn, your just a kid!”, zegt hij. “Com, don’t be afraid, i don’t harm you.” Hij neemt me mee, er zijn 10, misschien wel 20, 30 mensen, allemaal met tenten, dozen, of gewoon een slaapzak.

Hij heeft een grote tent, de grootste van alle mensen hier. “I had some luck, i won it. You use it, i sleep outside. Don’t worry, we protest you”, zegt de man, we praten wat en hij heeft gediend in Irak en Afghanistan. Is kolonel van het leger, drager van het purper hart. Meer heeft PTSS opgelopen. Hier is hij nog steeds kolonel, want er zijn zeker 9 militairen die hem netjes volgen. Allemaal leiden ze aan PTSS. “Uncle Sam isn’t always as good as we think”, zegt de man. Maar hij schijnt het goed te hebben hier. Ik ga op een provisorische bed liggen als Margory eraan komt, “colonel, your tea!”, zegt ze. En ook zij wordt voorgesteld, eerst is ze argwanend, maar als ze me goed bekijkt ontdooid ze iets, “she is captain, servived, her platoon was killer by a bomb. No survivers. Now she is my security.” We warmen ons aan een olievat, gevuld met afval en wat hout. Het is al laat als we gaan slapen. De volgende morgen sta ik op en gaan we met z’n allen naar de gaarkeuken. Daar is ontbijt, de begeleidster kijkt me aan:”a fresh one?”, zegt ze, maar de kolonel grijpt gelijk in. “No questions, otherwise we will say nothing to you again!”, zegt hij. Mopperend krijg ik ontbijt, ik eet alles op, het smaakt slecht, maar ik heb een berehonger. Kolonel legt uit:”I am Charlie, Charles for friends. We keep an eye on the street and give Anny everything she needs to know, in exchange we get at least two meals a day and medical help. So if she wants information she has to work with us.”, zegt Charlie, inmiddels schijnt de criminaliteit duidelijk minder te zijn geworden.

Hij stelt geen vragen over mij, dat is wel heel erg lekker. Maar hij hoort wel dat er geïnteresseerden zijn waar ik verblijf, de daklozen opvangen worden druk bezocht door zogenaamde agenten. “But we know all the officers here. And they aint police. I have set up an network, we work all together, that way we protect each other, and wenn someone gets missing, we have a hughe network to find that person, through the entire city.” Als we teruglopen duwt Charles me in de bossen. Ik wil mopperen, maar hij tikt tegen mijn been. “Hé, you! Com here loser! Yeah, you!”, zegt de “agent”, Charles loopt erheen. Ik zie dat er een foto wordt getoond:” pretty girl, but sorry, never saw her.”, reageert Charles. Hij krijgt een klap in zijn gezicht en een stomp in zijn buik. “ nice girl? you can't even think about that girl, she's too good for you and scum like you, good-for-nothings don't even have the right to think about her, let alone look at her. and you only talk when we ask something, now fuck off”, ik wil ingrijpen maar ik voel een hand om mijn arm en schouder. “Don’t”, fluistert ze. Als de mannen weg zijn ren ik naar Charles. “ nothing to worry about, I can handle a lot. compared to Kabul this was a walk in the park.”, zegt Charles:” but they are looking for you, low life jerks. So they have money, a lot of money, but don't worry, we have other resources, lots of people, real people.”, hij wijst naar Margory. “ she is now your bodyguard, you sleep in my tent. and don't be afraid, she has a lot of nightmares, but is a seal and trains daily, she doesn't need weapons, she has her hands.”.

Gail lijkt een neus te hebben om mij te bellen als Sabine in mijn kantoor is, terwijl ik toch duidelijk gezegd heb dat er geen camera’s meer mogen zijn. Iets wat Gail mij op het hart heeft gedrukt dat dot zeker niet het geval is. Toch weet ze na 10 seconde dat Sabine mij aan het vervelen is en dit roodkleurig duidelijk maakt. Geef mijn lieve dochter dadelijk ook even als ze uitgebeft is. Sabine beft mij al een tijdje en heb al twee squirts gehad. Ze wil weer eten in de mac en dit is haar chantage dat ik niet kan weigeren. Ze likt zo goddelijk lekker dat ze van mijn part de hele mac opeet.
Een iets te lange jaaa is mijn antwoord en hoor Gail toch wel even glimlachen.

Ik heb Suki nog verder laten graven ga ik verder als mijn adem weer wat normaal is en Sabine nu mijn borsten zit te kneden. Iets wat ik ook niet weigeren, en ga door met de uitkomst

“Jij bent degene die gebruikt wordt Gail”. “Wat zeg je me nou”!!!roept Gail keihard. Ik ga rustig verder, jij wordt gebruikt en Suki vermoed dat get in je lichaam zit. Je wisselt per dag onderhand van telefoon en je hebt geen contact meer met jou vertrouwenspersoon toch? Toch?” Euh ik heb haar een keer benadert maar dat was al even geleden zegt Gail nu twijfelend.

Ga naar dit adres, wat Suki aangeraden heeft, dan wordt je gratis gescand door een wulpse blondine. Een kleine wederdienst is de betaling gniffel ik zachtjes.

O ja als je terug komt gaat je dochter voor je koken, ik heb haar twee gerechten geleerd en ze wil het heel graag maken voor jou. “Sab niet doen, auuuwww”. Ze kneep hard in mijn tepels om daarna haar tong uit te steken en ze weer zacht te masseren. En we hebben nog een aankondiging maar dat zal je dochter gaan zeggen tijdens het diner.

Weer die tong en kust gelijk mijn hals net onder mijn oor wat mij heel diep doet zuchten. Ik ben bloedgeil en dat weet Sab en Gail inmiddels ook.

“Neem de middag maar vrij, en neuk elkaar maar naar de vallende sterren”.
Ik geef mijn telefoon aan Sabine en ga nu mijn revanche nemen en laat mijn vingers onder haar rokje gelijk in haar slipje glijden waar een kleddernat kutje mijn vingers opslokt

Ik kan Lisa niet vinden. Wat is er toch gebeurt? Waarom rende ze zo plotseling weg? Kwam ik te dichtbij? Ik parkeer de gestolen auto en stap uit. Waar zou ze heen zijn gegaan? Ze heeft geen geld, geen papieren, ze kent niemand hier? Wat doelloos loop ik door de straten en dan bedenk ik me, is hier niet het opvangkamp voor militairen die niet meer passen in de maatschappij? Een soort van vluchtelingenkamp voor slachtoffers van PTSD allemaal mensen die als wrak uit Afghanistan en Irak zijn terug gekomen. Ik heb er nog een docu over gezien op CBS. Ze hadden een leider, een voormalige kolonel, Chuck? Kurt? Nee, Charles. Runde dat kamp als een legerbasis... Hum, net iets voor Lisa om daar heen te gaan..Die lui vangen van allerlei misfits op. Ik probeer me te herinneren waar het is. Dan zie ik een oude sjofele man lopen, ik volg hem en zie dat hij in een soort tentenkamp woont.

Weer terug in mijn motel, pak ik mijn tas in, top de spulletjes van Lisa er in en trek wat oude kleren aan. Buiten maak ik mijn gezicht vuil. Dan loop ik naar het tentenkamp. Ik krijg hier grote problemen mee, raak misschien mijn truck wel kwijt, maar Lisa is nu belangrijker. Ik glimlach, zou ik verliefd zijn? Ik schud woest mijn hoofd. Nee, natuurlijk niet, ik ben alleen bezorgd. Ja, belazer je zelf maar Dooby, je bent hartstikke verliefd op die meid. En die zit echt niet te wachten op een derde partij in haar liefdesstrijd tussen Xandra en Yvon. Waarom ga ik niet naar mijn truck, de onderdelen afleveren in Oregon? Ik haal mijn schouders op. Omdat ik verliefd ben op Lisa,,,

Voor de zoveelste keer ben ik weer op de vlucht, net toen Im het zo fijn had, even geen zorgen en gewoon nadenken, maar ik moest zonodig intiem worden met degene die me hielp. Xandra was in de buurt, ik begin slordig te worden, Xandra zou zeggen:”A sloppy job, better cover your tracks.” Charles heeft me Margory toegewezen, zij beschermd me, als iemand te dicht bij me komt ligt hij of zij gevloerd voor ik a kan zeggen. Ze is lief, maar heeft heel vaak nachtmerries. Daarom slaapt ze weinig. “Keeping the boogyman out”, zegt ze steeds. Charles past dan weer op haar. Net zoals hij op alle anderen past. Volgens Margory komt hij uit een hele rijke familie en spendeert hij al het geld wat hij heeft aan al deze mensen “Forgotten by and unusuable man for Uncle Sam”. Ik wil hun niet tot last zijn en sluip stilletjes weg, ik zie net als ik de tent uit ben een schaduw, ik kijken even goed, dat kan niet missen, maar één persoon heeft drie stippen tattoo op haar hand: Dooby! Charles houdt haar aan de praat, ik zie hem vanuit zijn ooghoeken naar mij kijken, hij draait waardoor Dooby nu met de rug naar mij staat. “A girl, you mean…long hair? No, not hear, only veterans here, as you….Seal team 6, Dam Neck Annex, you?” Dooby praat over haar tijd en ik sluip mooi weg.

Ik loop over straat en heb wat geleerd van Charles, zelfde wat Candra me leerde, altijd je rug dekken. Ik denk aan Xandra, als ik zeg “dek jij altijd je rug?”, dan reageert zij, “nee klein viespeukje, dat zou jij wel graag willen hé”, echt een flauw grapje van haar, maar ik kan er nu wel om lachen en mis dat zo. Zeker als Yvon dan binnenkomt en roept:”hé één Rambo is genoeg hoor. Je maakt van die meid geen krachtpatser, echt niet.”, Xandra gaat dan juist door om Yvon te plagen. Ik zit op een bankje in het park en merk dat ik begin te huilen. “Yvon, Xandra…..ik mis jullie!”, schreeuw ik zo hard ik kan. Ik hoor achter me iemand roepen, een man. Zijn stem ken ik vaag:”Lisa! Wait!”, ik ren nu zo hard ik kan weg, iemand probeerde mij te ontvoeren, was dat Fred of Freddy of zoiets? Ik ren en sluip door steegjes, en ik denk dat ik hem kwijt ben. In een kelder put wacht ik en hoor niets meer, geen voetstappen. “Wait for it!” Leerde Xandra mij, ik wacht en hoor iemand bellen. “No Goddammed. I lost her, she is freaking me out! When I get her, i personaly make sure she doesnt run ever again! That bitch! Yeah Yeah, just pick me up! Corner of Washington boulevard and Main. Yes, Hurry!”

Even later stapt hij in een auto. Een hele dure, ze rijden weg, ik ren snel naar de andere kant. Als ik opkijk zie alleen de lampen van een busje en we kunnen elkaar niet meer ontwijken. Meer weet ik niet, tot ik mijn ogen opendoe en in de ogen kijk van een dokter. “Hi sleepyhead. How are we feelings today?”, vraagt ze terwijl ze mijn pols neemt. “What your name dear?” Ik kijk haar aan. “My name…my name is……eeeuh…..I can’t remember…..”, zeg ik

“ there is a girl, matching the description, near where peter was. she had an accident.”, hoor ik mijn informant zeggen. “Is it Lisa? Are u sure?”, vraag ik. De blonde meid is nog steeds met een scan bezig. “Als je me pijn doet, dan zal ik je zoveel pijn geven dat zelfs je achterachterachterkleinkinderen nog blauwe plekken ervan hebben! Duidelijk!”, vraag ik. “Not not you you idiot! Go on! Is it here?” “no, no idea. don't get angry, she has lost her memory.”, reageert hij schuchter. “Well, do i have to spell it out? Get over there! I don’t want a witchhunt! I have to be sure before i sent in the troops! Or better said the clowns!”. “En wat heb jij?”, vraag ik en ze haalt met een pincet iets onder mijn huid vandaan. “Aaaauwww”, schreeuwt i,als ze de incisie heeft gemaakt, klein, maar toch venijnig. Een minuscuul trackertje. “Geef hier! Je weet niets, ik ben hier nooit geweest, duidelijk? Hier, be there, 8 Sharp!”. En geef haar een visitekaartje met het adres van Ladan en Sabine. “Zorg ervoor. Ze zich goed vermaken en je krijgt een extrabeloning!” Ik kijk naar de tracker, “ik heb een afspraakje en jij gaat mee!”, zeg ik tegen het apparaat.

Intussen bel ik Peter, hij heeft niets gezegd hij niet bij Xandra was of bij Yvon, en niets dat hij Lisa op het spoor is. Peter komt met ene verhaal dat Xandra even alleen moest zijn en Yvon, ja Yvon is bezig medelijden met haarzelf te hebben. En daar gaat hij de mist in. Ik ken die twee, beter dan hun eigen moeder. Yvon zou door het vuur gaan voor die meid en Xandra is bezeten om haar doel te halen. Wat die twee bimbos echter niet snappen is dat als ze samen werken ze veel verder komen. Wat Xandra mist is contra ideeën, niet altijd recht op je doel afgaan en wat Yvon mist. Nou ja dat is duidelijk, gevecht techniek en militaire precisie. Samen hebben ze alles en hadden ze Lisa allang te pakken, zo slim kan die kleine toch niet zijn en iedereen vindt zijn Waterloo, die van Lisa was een Greyhound bus.

Ik ga intussen naar een spionage freak, iemand die alles weet van hightech spullen. “Zo dit is goed spul, alleen de Russen gebruiken dit. Ja, misschien ook de Amerikanen, maar die hebben het beter afgeschermd. De FSB is niet meer wat het was. Het is de Vidimyy.”, zegt hij. Ik kijk hem wazig aan. “Zichtbaar, in het Russisch. Niemand is onzichtbaar met dit ding, maar hij kan ik, hacken, dus alle mobiele apparaten zijn afluisterbaar, doordat hij koppelt aan je bluetooth. Vandaar in dat kastje, hij kan nu geen koppeling maken.” “Wie is de eigenaar? Of gebruiker?”, vraag ik, ik weet al het antwoord, maar hoop op bevestiging. En die krijg ik. “Dus….that is how we play it”, fluister ik, “leg deze telefoon erbij. Ik ga even bellen, dan weet ik het zeker.”, zeg ik. “Hi Peter, yes, we found Lisa, i think, she is seen, in a train heading for the harbor in New York. We think she wants to bail out get to europe. Yes, she is smart.”, zeg ik en hij trapt er hopelijk in. “Nee laat die telefoon daar maar in. Anders hebben ze door dat we die tracker hebben gevonden.”

Nu die Bimbos naar Lisa sturen en zorgen dat ze samen gaan werken, dan kunnen we zorgen dat ze in Nederland komen. “Telefoon”, schreeuw ik:”ja tjacktjack! Ik heb meer te doen!”, ik druk het nummer van Ladan. “Ja regel een chartervliegtuig, of the books! Ja je kunt dat, passagiers, verzin maar wat, maar er komen vier mensen in. Ja! Vier! En hack de phone van petertje, ik wil weten waar hij is, schijt, eet, slaapt, alles. Ik wil zo dicht op hem zitten dat ik zijn endeldarm kan zien bewegen! Nee, this is personal!” Peter, je gaat eraan makker! En Freddy is strak ook aan de beurt!

“Ik ben….eeeuh…Ilsa, ja Ilsa”, zeg ik, “last name…..i am not sure….”, als ze mijn echte naam weten ben ik zo op een politiebureau. Ik probeer wat te slapen, maar ik hoor plots gestommel. “She has a mind issue, her memory is temporary a mess, we need to do some test to make sure what is wrong with her”, zegt de verpleegster. De reacties zijn van stemmen die ik ken en heb gemist. Ze komen binnen en nu moet ik dus spelen dat ik niet alles herinner. “Hello, who are u?”, zeg ik. Xandra kijkt me gelijk aan, alsof ze me gelijk door heeft. Yvon komt bij me op bedzitten. “Don’t worry, everything will be alright”. Xandra kijkt haar aan:”ze kan je ook verstaan in het Nederlands hoor, ze is niet achterlijk!”, ik wil er iets van zeggen, maar moet me inhouden. “Ja, dat kan ik ook begrijpen, maar wie zijn jullie?”. Weer wil Yvon rustig uitleggen wie ze zijn, maar Xandra is op de één of andere manier behoorlijk pissig, zou ze het weten van mij en Dooby? Waar is Dooby eigenlijk bedenk ik me en wil het vragen, maar we hebben veel meer te doen, we hebben nog een date met Peter, des te eerder kan die gozer naar het mortuarium.”, ik wil nu helemaal reageren, ik merk dat bij alle opmerkingen Xandra strak naar mij kijkt. “Ken je Peter?”, vraagt Xandra nu direct. Ik schud mijn hoofd. “Nou, omdat je schrok toen ik zijn naam noemde!”

“Ja…door het woord mortuarium. Daar schrik ik van”. Ze neemt geen genoegen. “Dit is niet Lisa, Lisa zou blij zijn ons te zien, we vergissen ons!”, reageert Xandra en nu moet ik echt op mijn lippen bijten. Ik wil niet dat ze weg gaan. “Wacht….er komt weer iets binnen,Julien zijn Yvonne en eeeuh Sandra…..uit Nederland?”, zeg ik snel.

“Ik ben….eeeuh…Ilsa, ja Ilsa”, zeg ik, “last name…..i am not sure….”, als ze mijn echte naam weten ben ik zo op een politiebureau. Ik probeer wat te slapen, maar ik hoor plots gestommel. “She has a mind issue, her memory is temporary a mess, we need to do some test to make sure what is wrong with her”, zegt de verpleegster. De reacties zijn van stemmen die ik ken en heb gemist. Ze komen binnen en nu moet ik dus spelen dat ik niet alles herinner. “Hello, who are u?”, zeg ik. Xandra kijkt me gelijk aan, alsof ze me gelijk door heeft. Yvon komt bij me op bedzitten. “Don’t worry, everything will be alright”. Xandra kijkt haar aan:”ze kan je ook verstaan in het Nederlands hoor, ze is niet achterlijk!”, ik wil er iets van zeggen, maar moet me inhouden. “Ja, dat kan ik ook begrijpen, maar wie zijn jullie?”. Weer wil Yvon rustig uitleggen wie ze zijn, maar Xandra is op de één of andere manier behoorlijk pissig, zou ze het weten van mij en Dooby? Waar is Dooby eigenlijk bedenk ik me en wil het vragen maar kan me wederom weer inhouden.

Xandra is echt boos,” we gaan, kom op we kunnen hier wel blijven, maar we hebben veel meer te doen, we hebben nog een date met Peter, des te eerder kan die gozer naar het mortuarium.”, zegt Xandra botweg. En ik wil nu helemaal reageren, ik merk dat bij alle opmerkingen Xandra strak naar mij kijkt. “Ken je Peter?”, vraagt Xandra nu direct. Ik schud mijn hoofd. “Nou, omdat je schrok toen ik zijn naam noemde!” I’ zie de verpleegster binnen komen om mijn bloeddruk te meten en wat bloed af te nemen. Ik wacht tot ze weg is.

“Ja…door het woord mortuarium. Daar schrik ik van”. Ze neemt geen genoegen. “Dit is niet Lisa, Lisa zou blij zijn ons te zien, we vergissen ons!”, reageert Xandra en nu moet ik echt op mijn lippen bijten. Ik wil niet dat ze weg gaan. “Wacht….er komt weer iets binnen,Julien zijn Yvonne en eeeuh Sandra…..uit Nederland?”, zeg ik snel. “Bijna goed, ga jij maar, chagrijn, zij heeft ons nu nodig, maar als je cowboytje wilt spelen, moet je dat vooral doen!”, moppert Yvon. “Hou op!”, zeg ik. Nu kijkt Xandra plots wat blijer. “See….zachte heelmeesters zeiken jullie toch altijd?”, zegt Xandra. “Spit it out, what’s your game?”

Ik heb er schoon genoeg van. Gail denkt om de een of andere reden dat ik alleen samen met Yvon Lisa kan terugvinden, maar die tutmuts is veel te soft. Lisa speelt een spelletje met ons. Memory loss, my ass. Plotseling weet ze weer onze namen alleen niet helemaal, ze is gewiekst, ik weet niet waarom. Wil ze niet kiezen? Maar dat zouden wij toch doen? Yvon zit weer te mekkeren als de moeder geit die ze is nu ze haar verloren geitje terug heeft. "OK," zeg ik rustig tegen Lisa, "spit it out, what's your game?" Yvon zit me alweer verwijtend aan te kijken, die is ook altijd met een natte vinger te lijmen als haar schattekindje een beetje zielig te doen. En ja hoor, Lisa zit te janken. Als ik het niet dacht. "Heb je nou je zin?" briest Yvon, "we zitten nu niet in Afghanistan hoor..." "Ze stelt zich aan," zeg ik, "hou op met dat gejank!" Nu begint Lisa nog harder te janken. Ik word weggestuurd door de verpleegster.

Als ik terugkom is Lisa weg en staat Yvon te praten met de verpleegster. "Waar is Lisa?" vraag ik kwaad. "Rustig maar, Buffalo Bill," hoont Yvon, "die moest even plassen." Ik vloek en ben in drie stappen bij het toilet. Leeg, Een onmogelijk klein raampje staat op en aan te stortbank hangt een briefje. Er staat een hartje op en de volgende tekst: "Ik kom pas terug als jullie weer vriendinnen zijn, en dan trouw ik met degene die het meest van mij houdt, kusje Lisa". Ik stamp terug naar Yvon en overhandig haar het briefje. "Waar is Lisa?" vraagt een verbouwereerde Yvon. "Door het WC-raampje gekropen...maar zie je dan niet dat die kleine donder ons manipuleert. We moeten het eerst goed maken en dan pas zal zal zij tussen ons tweetjes kiezen. "Oh," zegt Yvon. "Ik mag me er natuurlijk niet mee bemoeien," zegt de verpleegster, "maar ik vind het wel romantisch." Ik kijk haar kwaad, "u heeft gelijk," zeg ik, "u mag zich er niet mee bemoeien!" "Wat nu?" zegt Yvon. "Gail bellen," zeg ik, "kop of munt wie het mag zeggen?"

Ik krijg een FaceTime verzoek van een ziekenhuis. Eindelijk, goed nieuws, de Family reunited! Kunnen we eindelijk verder met het leven. “Waaat? Jullie…..ik zal me inhouden, mijn hart begeeft het nog eens. Ik slik zo onderhand een pot valium per uur door jullie twee! Ik geef haar op een presenteerblaadje en zelfs dan zijn jullie in staat dat mormel kwijt te raken. Jullie zijn echt echt echt ongelofelijk! Ik ben helemaal klaar met jullie twee! Kijk ze daar nu eens zitten, Captain Marvel en Miss Universe, Jut en Jil. Sjongejongejonge, uitgespeeld door een miezerig tienertje, amper droog achter de oren en ze speelt een vrouwelijke versie van dirty Harry met gevechtservaring op het hoogste niveau en een ervaren door de wol geverfde zakenvriend uit alsof ze net komen kijken in de grote wereld! Jullie gaan me dus echt proberen wijs te maken dat dat mormel weg is en jullie, voor de zoveelste keer, niet weten waar ze nu weer uithangt?”. Ik verbreek de verbinding. Scheldend loop ik naar het kantoor van Ladan en stap zo naar binnen, Ladan schrikt en wil beginnen te briesen:”ja ja, hou je panty’s maar aan schat, nou even dimmen en niet zo lopen mekkeren, ik heb al genoeg gejammer en geblèr gehoord. Jij gaan alle camera’s rond het adres wat ik je heb gemaild bekijken of je Lisa ziet! Volg waar ze heen gaat, welke bus, taxi of auto whatever ze ingaat! “, ik doe de deur dicht en open hem gelijk weer. “Sabine kan onder het bureau wegkomen en je best wel helpen. Dat geneuk doen jullie maar in jullie eigen tijd!”

Ik raak zo langzamerhand door alle gunsten heen, Yvon heeft een diplomatiek paspoort. Xandra als Amerikaan heeft geen problemen. Dat is nu het enige probleem wat is opgelost. En van die Dooby is ook geen enkel spoor te vinden, maar iets zegt me dat die twee elkaar weer gaan vinden.

In dat vluchtelingenkamp was Lisa niet. Hoewel ik voor geen seconde geloof dat iemand de waarheid tegen me zei. Ik had mijn gezicht weliswaar vies gemaakt, net als mijn kleren, maar een erg overtuigde dakloze was ik niet. Nee, ook dit jaar zal de oscar voor de beste actrice aan me voorbij gaan. En dan valt ze letterlijk voor mijn voeten. Ik loop doelloos door de straten als ineens een vreselijk gekraak klinkt en iemand op de straat klettert. "Are you allright?," vraag ik bezorgd, ik kijk bezorgd naar het bundeltje kleren en ineens kijk ik in het gezicht van Lisa! "What are you doing, girl?" zeg ik en probeer haar overeind te helpen. "Hurry," zegt Lisa, "we have to hurry..." We lopen door de straten, Lisa trekt wat met haar been, maar zegt dat het niet ernstig is. "To the truck?" vraag ik hoopvol. "No, They know the registration," zegt Lisa. "Oh, that's no problem," zeg ik en pak mijn schroevendraaier. In een oogwenk heb ik mijn nummerborden verwisseld met een andere Mann truck in dezelfde kleur. Het zal alleen een probleem worden als ze mijn kentekenbewijs vragen. Ik duw Lisa in de geheime ruimte en zet de pruik op die ik altijd bij me heb voor noodgevallen en een bril zonder glazen. Ik kijk in het spiegeltje. Ik ben onherkenbaar.

Na een uur of zes klop ik op de verborgen ruimte. Lisa klimt naar beneden en kijkt verbaasd naar mijn nieuwe uiterlijk. "I have something for you as well" zeg ik en overhandig haar een zwarte pruik en een zonnebril. We zijn onherkenbaar en al in Oregon. Ik ben iets te laat met de computeronderdelen. Maar toch neem ik mijn meisje mee voor een ontbijtje in de eerstvolgende diner. Als de serveerster koffie inschenkt en we de kaart bestuderen, vraag ik Lisa. "why did you run away from me?" "You came to close," zegt Lisa, "my heart belongs to eighter Xandra or Yvon." Ik zucht, ik had het kunnen weten. Waarom doe ik dan nog zoveel moeite voor dit mooie meisje? Omdat je nog altijd verliefd bent, slimpie, zucht ik voor de tweede keer. We bestellen ons ontbijt. "And have you made up your mind, yet? Who will it be? Yvon or Xandra?" Lisa schudt haar hoofd, "It's complicated, I love them both, they are different and still I love the beauty and mind of Yvon and also the body and power of Xandra..." Ik knik. En ik dan wil ik vragen. Maar ik hou mijn mond die arme schat heeft het al moeilijk genoeg.

Ontsnappen via een klein raampje in het toilet, dan tegen Dooby aanlopen…,,hoe groot is die kans, maar ik ben in ieder geval wel weer onderweg. We praten wat, ik heb mijn telefoon in handen en kijk naar de foto’s van Yvon, van Xandra. Ik luister naar Dooby, die heerlijke verhalen verteld, maar krijg niet alles mee, want ik droom licht weg bij de foto’s, ik hou zoveel van die twee, nu Dooby, wat een klotenzooi heb ik van mijn leven gemaakt. Ik kriebel wat in mijn schriftje, een soort dagboek, ik teken hartjes, Y in heel sierlijke vorm en X net zo sierlijk. En hartjes die samen X en Y vormen, en dan teken ik bewust of onbewust ook een D met hartjes. “Tell me, how did you end up in the hospital?”, hoor ik opeens. Ik vertel haar het hele verhaal. Verkleed gaan we een diner in. Als de serveerster koffie inschenkt en we de kaart bestuderen, vraag ik Lisa. "why did you run away from me?" "You came to close," zegt Lisa, "my heart belongs to eighter Xandra or Yvon." ik merk een zucht bij Dooby. We bekijken de kaart en bestellen ons ontbijt. "And have you made up your mind, yet? Who will it be? Yvon or Xandra?" Nu zucht ik en schud hoofd, "It's complicated, I love them both, they are different and still I love the beauty and mind of Yvon and also the body and power of Xandra..." Ik zie Dooby knikken, maar ze heeft ook een vraag. Hoe vertel je iemand nu, dat ik naast twee andere vrouwen ook op haar verliefd ben geworden. Dat ze de derde is die mijn leven zo moeilijk maakt en de keuze nog moeilijker maakt. Ik ben bijna 18 en heb meer verliefdheid dan mensen van 100…..pfff. Ik eet mijn ontbijt op, maar met tegenzin, Ika had zoveel trek, eieren, spek, melk, koffie, pancakes, toast, maar de heeft lust ik niet eens meer. Stil eet ik wat. “I have to go and jaaa eeeuh plassen”, zeg ik. “Ooh. The ladies room”, zegt Dooby terwijl ze wijst waar ik moet zijn,

Op het toilet kijk ik in de spiegel, ik begin te huilen. Waar ben ik mee bezig, als ik Yvon kies, is Xandra boos, kies ik Xandra is Yvon boos. Kies ik Dooby, is Xandra boos én ook Yvon. Ik wou dat ik gewoon nooit was geboren! Dan had ik nooit deze ellende gehad. “Well, you are here, so make the best of it! Many girl enver you, they never felt that much love”, zegt de serveerster. “Sorry, i was on the toilet, couldn’t help hearing you”. Ik lach. Ze pakt een handddoekje en droogt mijn tranen. “Well, i understanding who they are nuts about you sweety. I can see it.” Ze pakt haar make-up doosje en maakt me een beetje op. “So, stop crying, just follow your heart”. We lopen terug. Dooby zit zenuwachtig te kijken en wijst naar buiten. Daar stappen Yvon en Xandra uit een auto. Xandra in een pak, Yvon in een jurkje. Ze kijken rond. Dooby wijst, de serveerster heeft al een tasje waar ze mijn eten in doet. We lopen de deur uit, langs Xandra en Yvon. “Eten, we zijn zoekende! Weet je nog?”, moppert Xandra. “Ja ja, maar ik moet echt plassen hoor! Bestel een broodje en koffie, dan kunnen we weer verder!”, reageert Yvon. Xandra stoot tegen me aan, kijkt me aan en loopt dan door. Ze herkend me niet eens! Ik weet niet of ik nu boos of blij moet zijn. Als we in de vrachtwagen zitten, op weg naar de zaak, zie ik Xandra naar buiten rennen. Yvon achter haar aan. Zekijken rond en ik duik weg. Dooby rijdt rustig en onopvallend door, op de camera’s kan ik hun nog net zien, en Xandra smijt de koffie op de grond en moppert tegen Yvon, die terug moppert. Ik pak mijn telefoon, ik open de app. “Stop ruzie te maken! Ik wil niet tussen jullie instaan!! ❤️”. Ik stuur het naar Yvon en Xandra.

In de auto maken Xan en ik voortdurend ruzie. De verwijten vliegen over en weer. Xandra is niet te genieten. Ze doet altijd zo stoer, maar ondertussen. Ze is net als ik verliefd op Lisa en dat werkt nu tegen ons. Samenwerking staat op een heel laag pitje. We stoppen bij een diner. Plaspauze, eten, het maakt ook niet uit, we zijn Lisa weer kwijt. Ik zie een Mann truck staan in de goede kleur maar met een verkeerd kenteken. Xandra loopt in haar boerse nurksheid bijna een meisje omver dat ons passeert. Een brunette met een zonnebril, haar vriendin heeft nog lelijker haar en een grote uilenbril. We lopen de diner binnen en net als ik naar het toilet wil gaan, komt Xandra vloekend tot stilstand. "Wat is er?" vraag ik verbaasd. "Lisa!" schreeuwt Xandra, "dat was Lisa!" "Wie..wat...??" ik kijk haar aan, maar ze rent al naar buiten. Nu is ze toch echt gek geworden. Lisa? Waar dan?" Een truck passeert ons en Xandra kijkt nog altijd verwilderd om zich heen. Ze smijt haar koffie op de grond en ik spring weg voor het opspattend vocht. "Die meid...die meid...die tegen me aanliep...dat dat was Lisa," schreeuwt Xandra. "Maar..maar...dat was een brunette..." zeg ik, "Lisa is blond en..." "Het was Lisa, met een pruik of ze heeft haar haren geverfd," zegt Xandra bijna wanhopig. We rennen over het parkeerterrein heen en weer. Maar Lisa is natuurlijk verdwenen. "Met wie was ze eigenlijk," hijg ik. "Geen idee," zegt Xandra, "misschien was het wel die vrouwelijke vrachtwagenchauffeur..." Dan zien we pas het appje van Lisa.

Het is te laat om Gail nog te bellen, dus zoeken we een motel op. Ik wil naar bed, ik ben doodop. "Nee," zegt Xandra, "we gaan eerst praten." "Waarover?" zeg ik nukkig, "ik..." Xandra kijkt me kwaad aan en zegt, "ik..ik...ik..kun je ook nog iets anders zeggen.?" Ik ga zitten en Xandra neemt tegenover me plaats. Ze leest het appje van Lisa weer voor. "We moeten dit echt uitpraten, Lisa wil niet gevonden worden omdat we steeds ruzie maken over haar." "Ik was het eerst met haar," zeg ik en voel gelijk hoe kinderachtig dat klinkt. "Weet je," zegt Xandra zacht, "als het zou betekenen dat Lisa weer terugkomt, dan zou ik gelijk stoppen met verliefd zijn en haar aan jou overdragen." Ik kijk haar aan en zie dat ze het meent. "Niet doen," zeg ik, "en je hebt gelijk ik zou hetzelfde doen. Lisa gaat voor." "Mooi," zegt Xandra, "laten we het bijleggen en aan Lisa appen dat we geen ruzie meer over haar maken, dat we allebei afzien van onze claim en als zelf een van ons wil kiezen, ze daar helemaal vrij in is." "Top!" zeg ik. We tikken allebei een appje, "Lieve Lisa, het spijt ons dat we je op de vlucht hebben gejaagd. We hebben geen ruzie meer en hebben besloten om, met pijn in ons hart, af te zien van de claim die op je leggen. Je bent vrij om zelf te kiezen of niet. Als je met ons terug wil naar Nederland, en nogmaals zonder verplichtingen, app ons dan, waar we je kunnen ophalen. Veel liefs Yvon en Xandra."

"Dat waren Xandra en Yvon," zegt Lisa. Ik knik. "Ik lever snel die computeronderdelen en dan ruilen we de truck om voor een gewone auto en rijden naar Mexico of zo iets," zeg ik. "Ergens waar we kunnen onderduiken en waar jij kunt nadenken wie je gaat kiezen." Lisa glimlacht. "Waarom doe je al die moeite voor me? Je moet toch werken, je kunt die truck niet zomaar dumpen, dat is belachelijk." Ze heeft gelijk, maar ik ben verliefd en ik wil liever met Lisa naar Mexico dan weer jaren eenzaam een truck rijden in de VS en Canada. "Ik eh...ben verliefd op je," beken ik plotseling. Lisa schrikt op en kijkt me aan met een mengeling van verbazing en verrassing. "Sorry," zeg ik, "ik wilde het niet zeggen, want je hebt het al moeilijk genoeg met Xandra en Yvon en..." Lisa smoort mijn zinnen met een langgerekte zoen en ik rij bijna over een zebrapad met bejaarden heen. "Wauw," zeg ik als we weer gewoon doorrijden, "hadden we bijna extra punten gescoord." Lisa kijkt me verwonderd aan. "Oud truckersgrapje," zeg ik, "komt uit die film Deathrace 2000 uit de jaren zeventig daarin mogen deelnemers aan een wegwedstrijd iedereen doodrijden die ze tegen komen en niet alleen dat, ze krijgen er nog punten voor ook, extra punten voor kinderen en bejaarden." Lisa kan er niet om lachen en een tijdje rijden we zwijgend door. Lisa zit nu helemaal te peinzen en ik vrees dat ik het zwaar verpest heb.

We komen aan bij het bedrijf waar we de computeronderdelen moeten afleveren. Ik help de magazijnmeester en na een half uurtje klim ik weer in de cabine. Lisa is door het dolle heen. "Ze hebben een beslissing genomen," zegt ze. "Wat?" zeg ik, "en wie heeft er voor jou gekozen?" "Geen van beiden," zegt Lisa, terwijl ze op haar telefoon blijft kijken, "ze zien er vanaf om zo op me te jagen, als ik maar terugkom en dan mag ik kiezen." Teleurgesteld kijk ik naar haar. Het was te verwachten, wat kent ze me nou? Ik ben nog maar net in haar leven gekomen. "En wie ga je kiezen?" Lisa kijkt me glimlachend aan. "Niemand," zegt ze, "ik ben verliefd op drie vrouwen en ik wil rustig de tijd nemen om alles te over denken, maar niet als ik op de vlucht ben." Ik haal weer opgelucht adem, ze is verliefd op drie vrouwen, zei ze. " Maar dan zegt ze. "Ik zal ze appen dat ze me hier kunnen ophalen, dan kunnen wij nog even praten." Diep teleurgesteld knik ik. Ze gaat met Yvon en Xandra mee naar Nederland en mij zal ze vergeten, we waren gewoon twee schepen die elkaar in de nacht passeerden. Ik zie Lisa druk typen en even later zegt ze, "zo en nu even wachten tot ze me komen ophalen."

Het duurt even, maar dan staan Yvon en Xandra op de parkeerplaats. Het voelt onwennig, raar zelfs. “Je…..hebt….”, zegt Yvon nerveus. “Ja, doe maar wee…”, maar Xandra slikt de woorden gelijk in:”sorry, old habits.” “Dit is Dooby, mijn……ja, derde liefde”, zeg ik. “Say what?”, zegt Xandra gelijk. “Sorry? Wat?”, zegt Yvon. “Ja, dit is lastig, en nog gecompliceerder dan ik dacht, ik weet het.”, verontschuldig ik me. “Ooh, jij vindt het gecompliceerd? Echt? Wat dacht je van ons?”, zegt Xandra, ze wil boos worden, maar houdt zich in. Ik maak hun wereld nog ingewikkelder dan hij eerst al was en met nog kleinere kansen op een huwelijk. En Xandra was zo dicht bij. En Yvon doet een stap terug. Alsof ze denkt dat haar kansen nu verkeken zijn. “Ik loop niet meer weg voor de keuzes, maar ik heb wel tijd nodig en……als jullie weg lopen, snap ik jullie, dan weet ik dat ik jullie iets kwalijk neem, jullie zelfs snap. Maar, ik wil eigenlijk, voor zover ik het van jullie mag vragen, mij tijd te gunnen en te laten zien dat jullie echt verliefd op me zijn, verleidt me, of zoals oma zou zeggen maak me het hof. Raar woord maar zo deed opa het zei oma.” We stappen in de auto, ook Dooby stapt in, naast mij zit Yvon, ze kijkt voortdurend in de spiegel om Xandra in de gaten te houden en Dooby. Zij doen het zelfde.

Als we bij een hotel zijn boeken we twee kamers, één voor mij, één voor Dooby, Xandra en Yvon. “Praat met elkaar en kijken of jullie mijn idee zien zitten, maar als er ruzie tussen jullie komt…….dan….”, ik zie Xandra en Yvon gelijk kijken naar elkaar. “Jezus, a rookie teaching us, a world upside down”. Ze loopt naar haar kamer. Yvon en Dooby volgen, de enige die nog blij kijkt is Dooby. Kennelijk heeft zij plezier in de situatie. Een paar uur later klopt iemand op de deur, Dooby. “May I?”, vraagt ze. Ik loop naar achter en laat haar binnen. Ze laat het bad vollopen en tilt me op, ze zet me in bad en doet mijn ochtendjas uit. Ze zeept me helemaal in. Dan speelt ze me af. Smeert me in met lotion en kamt mijn haar. Het is best wel leuk. “Who are u doing this?”, vraag ik. Ze kijkt verschrikt:” uh...I thought...I heard...fuck, bitches. they said to each other, remember when we gave Lisa a bath and oiled her and combed her hair, how excited she got?”, zegt Dooby:” shit, i fell for it like a big loser. sorry, i...”

"No, wait. We'll teach them a lesson, just for a little while and you'll soon say how much I loved it, that's not a lie anyway. We're playing a game with those two, they want to get rid of you right away, hihihihihi, but they have to work for it.”, zeg ik. Die twee zijn nerveus met extra concurrentie. Ik geniet er wel van, vind het stiekem ook nog wel leuk. Enige wat ik moetbuivissen is hoe ik ze alle drie gelukkig kan houden zonder dat ze jaloers worden, want dat heb ik al wel gevoeld, ik wil geen van hun drie kwijt, ze zijn mij veel te dierbaar geworden. Plus, ik wil heel graag gaan poseren nu, werken als model, geld verdienen om hun drie gelukkig te kunnen maken.

Bijna nog sneller dan die drie stomme lesbo hoeren weet ik dat Lisa terug is op het nest. Ik heb een uitstekend spionagenetwerk, allemaal voormalige agenten van beroemde en beruchte geheime diensten: Mossad, CIA, KGB, MI5. Deuxieme Bureau, FBI. Ik betaal ze zoveel beter dan hun eigen landen. Maar wat maal ik om geld? Al sinds mijn jeugd ben ik invalide, mijn linkerarm is verlamd, en bovendien ben ik oerlelijk, zo heel anders dan mijn gluiperige en oh zo mooie tweelingzus. Ik haat haar zo intens dat ik aan niks anders kan denken dan haar te vernederen, vernietigen en van haar geld beroven. Helaas is mijn eerste aanval mislukt. Die Gail heb ik onderschat, ze heeft de tracker gevonden die ik in de kliniek had laten inbrengen. En ze heeft YPA gered van de financiële ondergang. En nu Lisa terug is, het prijspubertje van dat modellenburootje, zal het financieel wel weer beter gaan. En aan die Peter heb ik ook niks, misschien moet ik die maar laten afschrijven, hij zal me nooit kunnen verklikken met een kogel in die stomme kop van hem.

Ik staar nog wat naar de verschillende computerschermen die voor me staan. Ik ben zo rijk dat ik vanuit mijn villa op een afgelegen eiland vrijwel de hele wereld in de gaten kan houden. Een batterij technici zit in een faciliteit op het vaste land. Onder cover van een gamingbedrijf scannen ze voor de hele wereld af. Mijn briljante geest werkt momenteel onder hoge druk. Hoe zal ik mijn volgende zet doen? Ik besluit even te wachten. Een goed schaker doet nooit een zet zonder niet alle mogelijkheden en onmogelijkheden te hebben bekeken. De voorgaande zet hebben ze gewonnen. Maar ik sta niet schaak en zeker niet schaakmat. De dames zullen nog van me horen... Vooral mijn mooie zusje. Misschien moet ik daar eens iets aan doen. Kijken of ze nog zo arrogant is met een verminkt gezicht.
Er wordt geklopt. Als ik 'binnen' roep, komt Fabienne binnen. Mijn lijfwacht. Zeg maar wat Xandra is voor Yvon. Ze is tevens mijn minnares. Hoewel ik voor geen seconde geloof dat ze echt van me houdt, het zal meer het geld zijn wat ik haar betaal.

Fabienne kust me en neemt me mee naar de slaapkamer. Ik heb alle spiegels laten weghalen, ook in de badkamer. Ik hoef mijn eigen lelijke gezicht niet elke dag te zien. Fabienne daarentegen is prachtig, blond, donkere ogen, gespierd lichaam. We kussen. Het gaat over in vrijen en Fabienne bevredigt me zo lekker dat ik hijgend achterover in de kussen lig. "Is Lisa nu terug bij Yvon en Xandra?" vraagt Fabienne. Ik kijk haar wantrouwig aan. Ze weet niet dat ik haar vierentwintig uur, zeven dagen laat controleren. Lijfwachten die de lijfwacht controleren. Ik ben nu eenmaal een voorzichtig mens en erg achterdochtig. En Fabienne zal niet de eerste lijfwacht zijn die het object dat ze moet bewaken, vermoord. "Ja, ze is terug. Er is nog een derde bij, ene Dooby, een of andere vrachtwagenchauffeur, ex-mariniers." "Moet ik haar laten onderzoeken?" zegt Fabienne. "Is al gebeurt," zeg ik. Iedereen die rond Yvon zweeft: Lisa, Xandra, Gail, Ladan, Sabine, Angela en die Dooby staan onder surveillance. Ze kunnen nog geen scheet laten, zonder dat ik het hoor, zelfs nog voor ze hem gelaten hebben. Ik lach kort. "Weet je Fabby, als je zo rijk bent als ik, is er geen groter vermaak dan dit. Vroeger werd ik gepest op school. Nu treiter ik en op een grotere schaal. Ik denk dat de eerste die ik nu pak, die grofgebekte ordinaire hoer van een Gail is. Dan Lisa, dan Xandra en zo verder tot Yvon op haar blote knieën komt smeken of ik wil stoppen." "En dan...?" zegt Fabienne terwijl ze mijn lichaam streelt. "Dan laat ik haar op straat donderen en bedelen om in leven te blijven." zeg ik geniet van haar vingers in mijn opgewonden kutje.

Als Lisa en Dooby binnenkomen, zie ik al gelijk dat ons slimme plannetje is mislukt. Natuurlijk Lisa is veel te slim om zich te laten bedotten. "Thank you Dooby," zegt ze ten overvloede en kijkt met een verliefde blik naar die stoere trucker. Ik zie Xandra met haar ogen rollen. Mijn telefoon gaat. "Hallo prinsesje," hoor ik zeggen. Gail! "Nu jullie eindelijk pubertje nummer 1 hebben terug gevonden zou ik jullie willen verzoeken om ze snel mogelijk naar Chicago of New York te komen en het vliegtuig naar Nederland te pakken," zegt Gail vol sarcasme, "met andere woorden, geen gezeik meer, meteen terugkomen, ik heb een pak werk liggen om YPA er definitief weer boven op te helpen. Dus Chop Chop. Inpakken en wegwezen." Ik vertel mijn reisgenoten wat Gail heeft gezegd. Maar gelijk breekt de pleuris uit. Lisa wil niet weg zonder Dooby, Dooby kan niet zo een twee drie naar Nederland. Xandra heeft genoeg van het tirannieke gedrag van Gail en ik voel me net een schooljuffrouw die op haar eerste dag al geen orde kan houden. "Waarom kunnen we niet vanuit de VS modellenwerk doen?" zegt Lisa. Daar zit wat in. Ik bel Gail. "Ja, wat moet je?" klinkt het, "ik dacht dat jullie al in een taxi zouden zitten, tandjes gepoetst, schone kleren aan en..." "Hou even je grote mond," zeg ik, "ik ben nog altijd de baas van YPA. Ik ben je eeuwig dankbaar voor je steun om YPA overeind te houden, maar we willen hier voorlopig blijven. Lisa, Xandra, Dooby en ik hebben nog iets te regelen. Maar in de tussentijd kunnen we toch modellenwerk in de VS doen? Ladan kan ons kantoor in Nederland zo lang draaiende houden?" Het blijft lang stil. Dan hoor ik Gail schreeuwen. "Ja, jij bent de baas, maar Jezus, wat heb je de afgelopen tijd voor leiding gegeven, je loopt alleen maar als een verliefde puppy achter die puber aan te rennen en de rest is niet veel beter. En wie is in godsnaam Dooby nou weer. Het klinkt als de naam van een Chow Chow. Maar goed, ik zal Ladan zeggen dat we in New York een paar spotjes gaan opnemen met dat kind waar jullie zo achter aan rennen, en dan doen we ook wat photoshoots. Maar niet langer dan een maand, daarna gaan we weer naar Nederland, en mag Dooby naar het asiel..."

Lisa heeft intussen aan Dooby vertaald wat Gail allemaal zei via de speaker die ik had aangezet, maar laat dat van die Chow Chow weg. "Can you have a sort of vacation for a month?' vraagt Lisa. Dooby knikt. "I am my own boss, I take rides for several people. I will loose money, but hey, I love you and love ask for sacrifices." Ik beleg gelijk een vergadering. "Hoe gaan we dit doen? We hebben een maand en Lisa wil dat we haar het hof maken, zodat zij een definitieve keuze kan maken. Maar we moeten wel vrienden blijven, dus geen ruzie, scheldpartijen." zeg ik in het Engels. Xandra stelt voor dat om het eerlijk te maken, we elke dag een dagdeel nemen. Bijvoorbeeld 's morgens Dooby, 's middags zijzelf en ik in de avond en dat steeds afwisselen. In dat dagdeel moeten we Lisa onze liefde voor haar bewijzen. "Sounds good," zegt Dooby, "yes OK," zeg ik en ook Lisa stemt in. "As long as I have the night for myself," zegt ze, "and nobody is buying me gifts or gives jewellery and stuff, just to keep it true." "OK," zegt Xandra, "tomorrow we leave for the Big Apple, "as soon we are there, we start this lovemakingbusiness..."

Hoe maak ik een meisje van zeventien het hof? Ik ben een bi dat begrijp ik inmiddels wel. Maar in het ruwe truckerswereldje had ik seks met voornamelijk mannen, afgezien van die crackhoer. Maar romantisch was het allemaal niet. De meeste truckers zijn niet zo romantisch, bang dat ze voor sissy worden uitgemaakt en ik was altijd een beetje 'one of the boys'. Ik snap Lisa overigens wel. Ze is zeventien, jong nog en met een hoofd vol romantische ideeën. Ter voorbereiding kijk ik op mijn hotelkamer in New York naar een paar chickflicks: Bridget Jones, Four weddings and a funeral, Pretty woman, maar daar word ik niet veel wijzer van. Ten eerste zijn die dames knapper dan ik, elegant en die kerels of horken of lulletjes rozenwater. Zuchtend knal ik het tv-toestel uit. Morgenochtend ben ik als eerste aan de beurt, zo bleek uit de loting. Het is gelijk ook de eerste dag van de opnames voor de spotjes dus heel veel tijd zal ik niet hebben om mijn mooie meisje te versieren. Ik kruip in bed en probeer te slapen. Halverwege de nacht schrik ik wakker. Ik droomde dat ik met Lisa in Central Park liep en ik haar mijn liefde wilde verklaren. Maar ze begon steeds harder te lopen en uiteindelijk lijk het wel een hardloopwedstrijd, waarbij Yvon en Xandra langs de kant stonden om me toe te juichen. Uiteindelijk rende Lisa het park uit en viel ik hijgend op het gras om gelijk wakker te schrikken.

De volgende morgen zit ik al vroeg in de ontbijtzaal te probeer voor de duizendste keer te visualiseren wat ik moet doen. Het zweet breekt me uit als Lisa na een uur binnen loopt en tegenover me gaat zitten. Ik buig me naar voren en geef haar een lang aangehouden zoen. "Zal ik een ontbijtje voor je halen?' zeg ik en wijs op het buffet. Lisa wil het liever samen met me halen en gezamenlijk lopen we langs de verschillende etenswaren. Ik schenk twee glazen sinasappelsap in en koffie en we nestelen ons aan ons eigen tafeltje. "Ik zal je maar eerlijk bekennen," zeg ik, als we ontbijten, "ik heb geen idee hoe ik een vrouw moet versieren en zeker niet zo'n mooie vrouw als jij." Lisa glimlacht, "je hoeft me ook niet te versieren," zegt ze, "je moet me laten zien dat je echt van me houdt, me het hof maken." Ik knik en neem een slok jus d'orange. "Hoe laat moet je in die studio zijn?" "Over anderhalf uur," zegt Lisa. "Vind je dat leuk modellenwerk?" vraag ik. "Ja hoor," zegt ze, "het is een oude droom van me, vroeger had ik een poster van Yvon op mijn kamertje hangen, uit de tijd dat ze een supermodel was." Ik knik. Zie je wel ik maak geen schijn van kans, Lisa wil een verfijnde vrouw zoals Yvon, maar bedenk ik me\, ze is ook verliefd op de stoere Yvon. En stoer ben ik wel. "Hoe stel je het voor, als ik voor jou kies en met je trouw, hoe we verder gaan?" helpt Lisa me. "Ik zou je meenemen in mijn truck naar Canada. Ik weet een oude boerderij te koop," zeg ik, "en die zal ik opknappen en intussen blijf jij modellenwerk doen. Dan kopen we een autootje voor je, zodat je naar je werk toe kunt rijden en als je thuis komt zorg ik voor het eten en ondertussen knap ik de boerderij op. Misschien nemen we wel beesten, een paard een paar koeien." "Moet je niet met de vrachtwagen rijden?" vraagt Lisa verbaasd. "Nee, die verkoop ik , zodat we een aanbetaling op de boerderij kunnen doen en een autootje voor jou kunnen kopen," zeg ik. "Ik zoek wel werk in de buurt. Misschien word ik wel politievrouw of beveiliger, ex-soldaten zijn erg gewild in die kringen." "Maar je vrachtauto en je vrijheid waren zo belangrijk voor je?" protesteert Lisa. Ik leg mijn hand op de hare. "Schat," zeg ik en kijk in haar prachtige ogen, "Ik hou van jou en niet van die Mann truck, dat is alleen maar metaal rondom een motor. Ik wil dat jij gelukkig wordt en dat ik mag delen in jouw geluk."

Anderhalf uur later zit ik in mijn mooiste jurk in de studio en kijk naar Gail en Yvon die samen met een regisseur en een cameraploeg aan het spotje beginnen. Lisa moet een of andere griekse godin spelen tegen een groen scherm en daar zal dan een hemelachtig decor in worden geprojecteerd in de nabewerking. Lisa doet volgens het scenario alsof ze een of andere knappe kerel van de aarde ontvoerd en kust hem vervolgens smachten. "Cut!" hoor ik de regisseur roepen, "one more time honey, I want you to look more arrogant, remember you are a goddess!" Een make up dame besproeit mijn mooie dame met poeder en bij de acteur wordt zijn oogschaduw dikker aangezet. Yvon komt bij me staan. "Something different from the highway?" zegt ze. "Yes," zeg ik, "truckers don't wear eyeshadow..." Yvon glimlacht. "How are you going in the art of lovemaking?" Ik word rood. "Oh it's alright. I am working on it." "Fine," zegt Yvon, "pity she has to work all day..."

(Wil je weer meeschrijven aub Sabine?)

Gail promoveert mij tot chef de maison van YPA nl, want Lisa windt echt iedereen om haar kleine vingertjes zelfs Gail , mijn schoonmoeder. Grote mond, een lekker ding nog steeds, net als mijn liefde Sabine. Een mooi vooruitzicht te weten hoe haar moeder er nu uitziet. Sab heeft haar goede genen en gelukkig niet de slechte maar we kunnen steeds beter met elkaar overweg. Ik heb in een vlaag van verstandsverbijstering weer een flirtpoging gedaan bij haar. Haar ogen gingen wijd open, toen ik mij nonchalant, voorbeeldig bijna weggaf.

Sabine kwam natuurlijk juist op dat moment binnen en vond het eerder hilarisch dan irritant dat ik geilde op haar moeder. Het was ook de schuld van Sab want ze was al de hele week weggeweest voor school.

Druk doende met alle afspraken voor de fotosessies en kleine modeshows kom ik razendsnel de dag door tot Suki zich uit zichzelf meld. Ik bel voor twee dingen. Special voor haar heb ik een aparte telefoon, nu de zus van Yvon in beeld is. Of beter gezegd uit beeld want niemand weet waar ze is.

Het is beveiligd en zou ontraceerbaar moeten zijn. Suki wil inderdaad sex met mij en Sab mag ook meedoen als ze zin heeft en die knikt gezond en vrolijk yesss. Maar de andere vraag is alarmerend. Carla weet over de shoots in NY en ze heeft op het darkweb een berichtje gezien over een aanslag tijdens die shoots. “Shit Suki”, hoe lang weet je dit al? “10 minuten geleden “. Ik probeer Gail te bereiken maar dat lukt natuurlijk niet. Gelukkig neemt Xandra wel meteen op en vertel haar het alarmerende bericht. Geen dank je wel of fijn dat he gebeld hebt, gewoon weggedrukt. Sabine is inmiddels weer onder het bureau gekropen en probeert mijn string van mijn billen te sjorren. Waarom die je toch nog steeds slipjes aan terwijl je weet dat ik kom, en giebelt als het dunne stof krak zegt. Suki komt zooo,komt er bij mijmet een hoog stemmetje uit als haar tong tussen mij lipjes verdwijnt. Oohhh ohh niet stoppen liefste en voel twee vingers in mijn natte gleuf glijden en Suki breed lachend ons staat te begluren. Ze kleed zich in een paar seconde uit en duwt haar kutje zonder enig voorspel op mijn mond. De boodschap is duidelijk. Beffen! En ze pakt gretig mijn borsten vast en hengelt ze uit het topje wat de zwaartekracht van mijn grote tieten nauwelijks in bedwang kan houden.

Dan gaat de telefoon weer. Gail!

Ik heb de middag en dat is zwaar balen, want dat betekent dat Xandra de avond heeft, als er geen shoots zijn. In de middag werken we hard aan de clip en ik ben voornamelijk professioneel met Lisa bezig. Er is amper tijd voor een kop koffie laat staan voor een gesprek. Hoe kan ik haar het hof maken als er voortdurend tientallen mensen om ons heen staan met camera's, microfoon, licht, make up, kleding? Eindelijk hebben we even een kwartiertje voor ons zelf. Ik omring Lisa met liefde en aandacht, probeer haar te zoenen. Maar ze kijkt me aan. "Is dat jouw manier van iemand het hof maken?" zegt ze meewarrig. Shit. Ik moet opschieten. Hoe zou Dooby het aangepakt hebben? Zou ze Lisa plompverloren haar liefde hebben verklaard. Zo iets van 'niet lullen, maar poetsen'. Ik probeer weer met Lisa te vrijen, maar ze weert me een beetje kregelig af. "Hoe stel je het voor, als ik voor jou kies en met je trouw, hoe we verder gaan?" zegt ze ineens. Ik kijk haar verbaasd aan. "Ik zou je mededirecteur maken van YPA," begin ik, "zodat we altijd samen kunnen werken. En ik zou je carrière als model nog verder uitbouwen. Ik koop een huis voor je met alle luxe en daar gaan we na ons huwelijk in wonen." Ik probeer nog meer te verzinnen, zeg nog iets over een sportwagen, maar besef me tegelijk hoe materialistisch dit allemaal klinkt. "Maar we kunnen ook een carrière voor je opbouwen in de VS, dan verkoop ik YPA en gaan we leven als bohemiens van hotel naar hotel en..." "Wat voor hotels onderbreekt Lisa me. "Nou eh..luxe hotels, en.." "Wat is daar nou zo bohemiens aan?" vraagt Lisa verbaasd. Ik zit duidelijk op het verkeerde spoor.

Xandra komt ons halen. "Luister," zegt ze, "ik kreeg een telefoontje van Ladan. Het gerucht gaat dat er een aanslag zal worden gepleegd in de studio. Stond op het Dark Web. We stoppen de opnamen en Lisa en jij gaan mee naar een safe house." Ik wil protesteren, daar gaat mijn tijd met Lisa. Maar Xandra is onverbiddelijk en sleurt ons mee, de studio uit naar een gepantserde auto. We scheuren gelijk weg. "En al die mensen?" vraag ik paniekerig, "En Dooby?" vraagt Lisa. "Dooby is ook een mens," zegt Xandra, "geen zorgen, we evacueren iedereen. De NYPD is gewaarschuwd, evenals de bomb squad." We stoppen buiten New York bij een onopvallend alleenstaand huis. We gaan naar binnen en zien een groot aantal lijfwachten ons opwachten. Xandra stopt mij en Lisa in een kamertje en zegt dat ik nog twee uur heb, dan is de middag afgelopen. Lisa kijkt me glimlachend aan. "Je treft het niet, hè, bovendien ben je een beetje uit vorm. Nou wat ga je doen om me zo van mijn stuk te brengen dat ik voor jou kies?" Als antwoord trek ik haar op het bed en beginnen we te vrijen en te seksen.

Oh Lisa, wat een romantische keuze. Echt iets voor een tiener die nog altijd droomt van een prins pardon prinses op het witte paard die haar komt ontvoeren naar zijn luchtkasteel. We moeten haar het hof maken. Maar wie doet dat nog heden ten dage. Het is mij ook allemaal te soft. Ze moet me naar nemen zoals ik ben. stoer, ongenaakbaar en vechtlustig. Kalm, vastberaden. Maar ik ben geen Softie, zo'n vrouwtje dat liefdesliedjes staat te kwelen of romantische gedichten schrijft. Als ik Yvon van Lisa aftrek als haar tijd is afgelopen en ik mijn liefde mag bewijzen, ben ik ook vastbesloten om mezelf niet te veranderen. Ik donder Yvon met haar kleren over haar arm de kamer uit en kijk Lisa. "Ik doe niet mee aan die onzin," zeg ik en kijk haar tartend aan. "Ik hou van je en dat moet je maar aannemen, ik ga niet als een mislukte Romeo of Cyrano plotseling prachtige woorden in je oor fluisteren." Lisa glimlacht. "Dat had ik ook niet verwacht," zegt ze. "Goed," zeg ik, "dat is dan duidelijk..." Ik kruip naast haar en we zoenen minuten lang. Dan maakt Lisa zich los en vraagt "Hoe stel je het voor, als ik voor jou kies en met je trouw, hoe we verder gaan?"

Ik kijk haar aan. "Ik zou een baan nemen," zeg ik na enig nadenken. "iets in de beveiliging of misschien stuntcoördinatie." "En ik," zegt Lisa. "Wat je wil." zeg ik, "jij kan alles. Misschien studeren, misschien wil je ook een baan of wil je een kind?" Lisa glimlacht, "en hoe krijg ik die?" "Weet ik veel adoptie, KI er kan steeds meer.." Lisa knikt, "dat klopt. Maar we hebben het over jou, wat wil jij? Waar gaan we wonen? We hoeven nu niet meer onder te duiken. "Dat klopt," zeg ik. "Montana is mooi, net als Canada, ruige natuur veel ruimte aardige mensen, goed land voor kinderen." "Wie zegt dat ik kinderen wil?" zegt Lisa. "Intuïtie," zeg ik, "maar weet je schat. Het is me allemaal om het even. Ik wil je graag gelukkig zien, en ik hoop met mij, maar als je gelukkiger bent met Dooby of Yvon zal ik je niet tegenhouden." Lisa kijkt me blanco aan. Dan gaat mijn telefoon.

"Het is Gail," zeg ik tegen Lisa, "die aanslag was niet op jou of Yvon maar op Gail. Ze is niet gewond, alleen erg geschrokken, een bomaanslag op de plek waar ze al die tijd zat. De politie en de FBI zijn er bij. Wij kunnen morgen weer terug naar de studio voor de vervolgopnamen van de spotjes. En dan kunnen we ook verder gaan met de hofmakerij. "Nee," zegt Lisa, "dat is niet nodig. Ik denk dat ik inmiddels genoeg weet. Ik zal mijn keuze bepalen en het jullie zo spoedig mogelijk laten weten."

"Nee! Nee!" schreeuw ik woedend. "Welke ongelooflijke sukkel heeft hiervoor opdracht gegeven?" Fabienne probeert me te kalmeren, maar ik ben door het dolle. Een aanslag en wel vandaag! Godzijdank is die trut niet eens echt gewond. Die Gail. Want ik heb voor haar iets anders in petto. Razend loop ik de bestanden door. Peter! Die heeft het gehad! Die is dood! "Wat haalt die idioot zich in zijn hoofd!" raas ik als ik zie dat hij en zijn bende er voor hebben gezorgd dat er aanslag op Gail is gepleegd. Verbijsterd lees ik het berichtje op het Dark Web. Hoe kan die Canadese nitwit weten hoe het Dark Web werkt? Kan hij sowieso met een computer omgaan? Ik loop naar Fabienne. "Zorg dat die Canadees vandaag verdwijnt. Hoe kan me niet schelen. Een ongeluk, een moord, het is me om het even. Hij moet verdwijnen van de aardbodem." Fabienne knikt en ze geeft snel een serie bevelen. Dat kalmeert me. Weer loop ik de schermen en de bestanden na. Die omgevallen puber zit weer in de studio met mijn tweelingzusje. Die spierbal-lijfwacht is er bij en die Chow Chow die Dooby hijgt er een beetje achter aan. Gail is uit het ziekenhuis ontslagen en heeft al weer een grote bek. En die Ladan zit nog in Nederland met de dochter van Gail. Misschien moet ik daar mijn pijlen op richten. Maar niet nu. Niet nu. Als schaakster weet ik dat de tijd nog niet rijp is voor mijn meesterzet.

Fabienne komt terug en ik kijk haar vragend aan. "Ik heb het geregeld," zegt ze, "die Peter is zo goed als dood." Ik knik. "Laat me weten wanneer en hoe." Ik trek me terug op mijn slaapkamer. Naakt lig ik te wachten tot Fabiennen binnenkomt. Ze kleedt zich snel uit en ik zie haar aan komen lopen. Haar prachtige lichaam is als die van een godin. Ik voel mijn kutje nat worden. Als ze op het bed stapt en mijn schaamlippen begint te likken, voel ik het orgasme al aankomen. Het is de opwinding die me zo geil maakt. Ik word heet als ik weer een uitvinding te gelde heb gemaakt of het bevel tot een executie heb gegeven. Machtsdronken ben ik dan. Supergeil. Ik voel de warme lippen van Fabienne op de mijne. Niet vergeten haar een bonus te geven als we klaar zijn of althans als ik klaar gekomen ben. Fabienne is als een luxe auto en de dure modellen kosten nu eenmaal geld. Gelukzalig voel ik weer haar lippen en tong over mijn kut strijken.